Back Home #2021!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Precious moments, When will I see you again?
When will we share precious moments? Will I have to wait forever?
Will I have to suffer (suffer) and cry the whole night through?
When will I see you again? When will our hearts beat together?
Are we in love or just friends? Is this my beginning or is this the end?
When will I see you again? When will I see you again? When will I see you again?
Uut 'When will I see you again?' van The Three Degrees

Moi, ben ik weer!
'Je kon 'm er goed bij hebben', dat mocht wel op zijn steen staan als hij er niet meer was.
Ik moest gisteren aan die woorden denken, van één van onze bekendste inwoners, toen ik tijdens een kopje vers getrokken gemberthee en een banketbakkers-speculaasje door het verzamelboek 'Hardenberg, Stad aan de Vecht' van de plaatselijke Appie bladerde. 
Op pagina 59 van het 216 tellende plaatjes boek van de Historische Vereniging Hardenberg e.o. in eendrachtige samenwerking met de Albert Heijn Hardenberg staat hij vanzelfsprekend in het fotoalbum over de roemruchte geschiedenis van (onze) Stad aan de Vecht. 
Edwin Evers is natuurlijk één van de markante personen die Hardenberg mede op de kaart hebben gezet. Ere wie ere toekomt.
Een oranje-achtige, ditmaal niet vergeelde foto, uit het jaar 2007 waar Evers op het bordes van het voormalige gemeentehuis het kampioensfeest van HHC dat seizoen luister bijzet. 
Je mag van hem vinden wat je wilt, ik blijf het een mooie gast vinden. 
Ach, als je hier je kop al iets boven het maaiveld uitsteekt wordt je vaak met de grond gelijk gemaakt!
Hij verhaalde het mooi in de podcast van Ruud de Wild, die ik van de week toevallig luisterde. 
Want ik hoef het nieuws van vandaag de dag niet altijd meer te horen, veel van hetzelfde en positiever wordt het er allemaal niet op. Laten ze maar gewoon fijne muziek draaien op Radio2, slap ouwehoeren tussen de nummers door mag - graag zelfs - maar laat het vervelende wereldnieuws maar buiten de deur. Dat geloof ik ondertussen wel een keer. Tja, kom maar terug als je het einde van dit gezeik denkt aan te moeten kondigen. 
Als je eindelijk licht aan het einde van de tunnel hebt gevonden, want als je zoekt vindt je altijd wel iets...One Fine Day!
30 minuten Rauw duzz van Radio-dj Ruud de Wild. You love him or you hate him. Ik zit in het eerste kamp. Ach, wij moeten van iedereen wat vinden, lijkt het wel. Zo ook van de Wild. Ik maak mij er ook schuldig aan hoor, wat dat betreft zit ik dagelijks de klaagmuur rechts van mij te verven. Ik heb ook overal een mening over, vind overal wat van maar ik laat deze steeds vaker binnenkamers blanco....
Maarre Ruud praat precies een half uur met bekende Nederlanders. Zet de wekker aan en begint gewoon een gesprek. 
Ik mag er graag naar luisteren. Geen voorgekookte vragen, klok op dertig minuten en vraag maar raak voor een knaak. 
Ruud begon meteen al sterk, wat een verrassing dat je er bent, Edwin. Evers: Je wist toch dat ik kwam...haha. Er ontspon zich een leuk gesprek. Het ging veel over zijn moeder, familie en vrienden. 
Over hoe 'Hardenberg' tegen hem aankijkt, als hij bijvoorbeeld door zijn stad loopt. "Goh, daar heb je die patser weer of wie denkt hij wel dat hij is...en sommigen zullen mij een aardige gast vinden."
Evers zei ook dat iedereen overal wat van vind, iedereen heeft overal een mening over...Dat kleine cluppie (niet HHC overigens..., red.) om hem heen dat is voor hem belangrijk. Wat anderen vinden, lekker belangrijk....Al die andere mensen kennen mij niet en ik ken hun niet. Hoe hij zich wilde herinneren als hij na het gesprek met Ruud bijvoorbeeld onder de tram van lijn 13 kwam? Zou hij het acht uur journaal halen? Denk het van wel, ergens aan het eind haha. Maar Evers vond het wel leuk als mensen hem zouden herinneren als iemand die je er goed bij kon hebben....
Ik vond het gewoon een leuke editie van 30 minuten Rauw, gewoon zoals Evers is. Die lach alleen al.
Waarom ik het aanhaal, nou ja...ik kwam hem tegen in het boek van de Appie en de Historische Vereniging en ik moest dus gewoon aan zijn woorden denken, ff wat anders dat het oeverloze gezeik van de laatste tijd. Ik mis vaak een beetje Evers op de radio, mis een beetje de gein en de lol. Als je 21 jaar vroeg opstond om ons 's morgens een glimlach op de mond te bezorgen ga je missen wat er misschien ooit was. 
Dat gevoel bleef hangen na het bekijken van al die mooie oude foto's over de geschiedenis van Hardenberg, een beetje Back Home, mijmeren over vroeger toen de (binnen)stad er nog heel anders uitzag. Je wordt ouder, Papa. Niet zoveel dromen over eerder...of toch wel doen?
When will I see you again. Draaiden de DJ's van Back Home ook altijd als laatste nummer. Gingen ze met z'n allen gezamenlijk op het podium staan. Ontvingen ze van het uitzinnige publiek de meer dan verdiende credits voor wederom een avond van herkenning met geweldige muziek uut de sixties, seventies and eighties, a boulevard of broken dreams....
Hoop dat het binnenkort weer kan, een soort van Back Home. Dat alle horeca weer open mag, iedereen de deuren weer openslaan. Een nieuwe lente, een nieuw begin. Kom binnen, kom drinken, kom eten, kom feesten, kom proosten, kom zuipen, kom dansen, kom...ja kom vooral, kom vooral binnen...
Zal het ooit weer zo zijn...? Dat we samen kunnen hangen aan de bar, lallend en met een slok op te veel weer Back Home gaan? Terug naar huus, weggaan is leuk maar thuiskomen is nog veel leuker. Wat ik oe brom.
Het zou mooi zijn als Back Home weer eind dit jaar of anders volgend jaar op het programma staat. 
Een heuse revival beleefd. Terug naar de foto's in het boek!
De roemruchte uitgaansgeschiedenis van deze stad aan de Vecht weer uit de motteballen wordt gehaald.
Dat de Evenementenhal of desnoods het marktplein bezwangerd raakt door liefhebbers van een goed feestje en een fijn stukje muziek. Moi, Hoi, hoe is het met joe dan? Lang niet gezien, mooi dat het weer kan. Heeft veel te lang geduurd....Biertje? of drink je tegenwoordig wijn? 
Gewoon om het gevoel van eerder weer terug te krijgen, van voor dat de wereld (voorgoed) veranderde. Die jongens kon je er ook goed bij hebben, net zoals Evers en velen met hem. 
Weet je wie je er ook bijzonder goed bij kunt hebben...? 
Wendy, juf Wendy. De geweldige juf van Moos. Tjemig, Je kunt haar er bijzonder goed bij hebben. Waarvan Akte!
Ik praat nu ff voor mijzelf maar ik denk dat San het honderd procent zal beamen. 
Op vooral mijn dagen heb ik een soort van haat-liefde verhouding met het huidige onderwijs. 
Staat de witte muur met het mooie schilderij steevast op standje klaagmuur...haha.
Begint het rond de klok van half negen al voorzichtig te kriebelen. Hoe heeft dat lieve zoontje van mij zijn vlag er vandaag bij hangen. Wanneer schiet ik in de stress of in de overlevingsmodule....??
Hoe lang duurt het vandaag dat ik mij ga irriteren....hahaha. Maar lachen als een boer met kiespijn met zelfs 1 gaatje in de middelste voortand.
Neuh, ik vind het drie keer niks. Thuis onderwijs geven. Geen multitasker pur sang niet in combi met studieboeken. Ik sprong een gat in de spreekwoordelijke lucht toen ik gisteren las, dan hoef ik het niet te horen en kan ik zelf beslissen of ik verder lees, dat de scholen hoogstwaarschijnlijk weer 8 of 10 februari open zullen gaan....Back Home, Back to School.
Jullie hoeven niet bang te zijn. Juf zal ik niet worden, meester ook niet trouwens....
Ik probeer een strenge te acteren maar mijn audities zijn waardeloos, ik dacht dat ik kon toneelspelen maar in real life val ik behoorlijk vaak door de mand. Tot ergernis van mijzelf, terug in je hok, heel snel graag. Moos probeert ook maar gewoon alle ballen hoog te houden!! Potverdikkemei...
En het kereltje doet het geweldig, niets dan lof al eet hij heel graag spruitjes. 
Het ligt vooral aan zijn papa. Geduld is een schone zaak, ik heb de broek er al vol van...
Wat een topper is Juf Wendy, wat heeft zij veel over voor haar klas 5B. Als je ziet wat ze allemaal klaarspeelt in een paar uurtjes les op een dag (althans dat denken wij, ze maakt uren genoeg die wij allemaal niet zien of willen zien). Juf zijn is geen 9 tot 5 beroep. Sowieso niet voor juf Wendy....Respect voor alle juffen en meesters en Juf Wendy in het grote bijzonder!
Ze kan tegelijkertijd in de ringen hangen, op een evenwichtsbalk lopen, turnend de stelling van pythagoras in een 3-4-5 driehoek nemen, de slingers opvangen en een salto achterwaarts over het paard maken en blijven balanceren op het dunne koord en nog heeft ze tijd over.....Hoe dan?? 
Hoe dan?? Ik vraag het mij regelmatig af. Ok, zij is dan wel de dochter van redelijk bekende turnende- en gymnastiekende ouders maar dan nog....Hoe dan? De laatste weken onttrekt thuiswerken,  ondertussen Moos in het gareel houden, nou ja letterlijk bij de les houden, en daarnaast zijn zusje nog even zoet te houden een zware wissel op mijn persoontje...Ach gut toch, ja ik weet het... Vertrek maar snel naar Jeruzalem, ga met je botte hoofd tegen de klaagmuur staan. Ik weet het, maar hier op dit witte papier heb ik het even voor het zeggen. 's morgensvroeg maak ik mijn kop leeg. Maak ik soms van de gelegenheid gebruik. Van de nood een deugd. Ik mag echt niet klagen, zelfs niet 30 minuten rauw.
Er zijn heel veel mensen die het veel slechter hebben getroffen dan mijn persoontje....Begrijp mij niet verkeerd!
Maar Juf Wendy is voorlopig mijn Edwin Evers van de laatste 21 jaar als je begrijpt wat ik bedoel!
Juf Wendy staat niet in het plaatjesboek van de Appie, ze had er van mij zo in mogen staan. Dat plaatje hadden wij met liefde in het boek geplakt en de dubbele lekker voor onszelf gehouden. 
Wendy is van ons, is van klas 5B.
Je kunt haar er namelijk goed bij hebben, net als die gast van Evers....en net als al die andere markante Hardenbergers....
Mien oude buurman, de vrouw om de hoek, het meisje achter de kassa, Jan, de bakker, de burgemeester, de slager, Roel, Henk, Johan Clemme, Mien Va en Moe, Aleid Zweers, die kerel van de Rova, Nova van Sandhamm, Mien van drie hoog, de wijkagent, Jan Waterink, Gerwin, Johanna, Ina, Frits Slomp, kaasboer Kelder, de jongens van de Stalen Piepe, de Klepperman, Cas, Sten, Sammie, Jan van Arkel, Ramses, Frank, Guus, Willem Bernard, Clara en Feyoena ook, de hond van Guus en Iris en natuurlijk mien drie-eenheid San, Moos en Mouna en vele, vele anderen. 
When will I See You Again. Back Home 2021!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....