Amused@Home!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Here comes the night, I'm scared to death.
Got to get me a ride, it looks like the road is swallowing me up.
Gotta hurry home. Don't dare to look back. Blueville is straight ahead.
Another 45 miles to go. Another 45 miles before I'm home.
I wish that the sunlight was burning in my eyes.
Instead of shades black faces of the sky.
Another 45 miles to go. Another 45 miles before I'm home.
I wish I could pay the sun to run.
Then I had some more time, with my wife, my son.'
Uut 'Another 45 miles' van de Golden Earring.

Moi, ben ik weer.
Droomde vannacht dat San en ik in de potten en pannen stonden te roeren bij Jonnie achter de kachel van de Librije in Zwolle.
Waande mij even later in Oud-Sluis (Zeeland), liep weer van het strand retour naar de keuken en Sergio duwde mij in het passeren een net gevangen kreeft in de handen. 
Vond mij de volgende morgen terug in Kopenhagen, Denemarken, en ik gaf dik tevreden het laatste dessert mee in restaurant Noma. Ineens liepen San en ik in Parijs, dat kan in een droom hè, samen met chef-kok Paul Bocuse over de Champs...nog wat en filosofeerden ondertussen over nieuwe gerechten op de kaart. Liep Herman de Blijker daar nou aan de overkant...? Uh, bij de les blijven Dorgelo, wat moest er nu ook alweer op de nieuwe kaart...?
De truffelsoep sowieso maar ook de hollandse haring op roggebrood met korenwijn. 
Je roots vergeet je niet zo snel, nooit vergeten van waar je ooit vertrokken bent. Waarvan Akte!
Ik zag mij in gedachten weer lopen in Almelo, onderweg naar het Castello College, een stoplicht sprong spontaan op groen. Studerend aan de Horeca-school ergens halverwege de jaren tachtig. Alleen het vak Drankenkennis is zo'n beetje als enige blijven hangen nu ik dertig jaar verder ben in dit leven besef ik mij net...haha. Lekker boeiend. 
Kende namelijk na een paar jaar de plaatselijke horeca beter dan mijn lieve en goedwillende leraren en leraressen, vooral die juf van Engels, op de middelbare horecaschool. 
Ach, het waren wel/geen vier weggegooide jaren. Neuh, het is maar hoe je het bekijkt. Geen diploma aan de muur maar de liefde voor het mooie horeca-vak is wel gebleven.
Ik vertoef er nog graag al kom ik er het laatste jaar niet meer zo vaak. Vreemd, moeten we gewoon vaker weer doen. FF een terrasje pakken of een tafeltje reserveren bij Gerwin, Kevin of dat lieve Mexicaanse meisje om de hoek. Waarom niet? Wat houdt ons toch tegen...??
Na een avondje Amused@Home denk je echt dat je een driesterren chef bent. Dat zo'n meneertje van Michelin ineens hier aan de Voermanstraat aan jouw voordeur staat te bellen. 
Dat koken gewoon appeltje-eitje is. Koken uit het boekje maar wat kun je dan lelijk op je bek gaan omdat het vannacht toevallig is gaan vriezen. 
Wat maakten, herstel wat maakte San de bordjes mooi op, maar alle mise en place (voorbereiding) was natuurlijk gedaan door een heuse sterrenchef, luisterend naar Chiel de Groot. Zijn daden benne....Logisch dunkt me, maarre gewoon bivakkerend hier om de hoek hè. Ja, ja nogmaals...we wonen leuk, had ik dat jullie al eens verteld?
Gisteravond waren we thuis uit eten.
Amused Food & Wine roerde denkbeeldig in onze potten en pannen. Wij stonden weliswaar zelf in de keuken maar als ik mijn ogen dichtdeed zwaaide Chiel de scepter achter onze kachel. 
Wat hebben wij genoten van het vakmanschap van Chiel en zijn keukenbrigade. Geweldig!
De avond was hemels. Natuurlijk in de eerste plaats door het gezelschap. De tafel was mooi gedekt. 
Het beste zilver en tafellinnen uit de kast getrokken. Water van Hardenbergse makelij. 
Mooie wijnen van Gall & Gall, die van naast de Appie...weet je wel.
De kinderen waren op één na de deur uit. De voorspelde winterstorm had ons doen besluiten om Mouna maar thuis te laten en overdag een halve marathon te laten lopen zodat zij rond etenstijd alleen haar bed als spreekwoordelijk toetje zag. Moos was bij Oma geparkeerd ipv bij Opa en Oma gezien de afstand. 
Mariënberg is hopelijk straks nog te bereiken als wij ons door de witte woestenij proberen te grasduinen, Diepenveen was derhalve een brug te ver en niet verstandig bovendien.
Eten van Amused@Home was dat wel. Een vroeg éénjarig huwelijkskado van onze (schoon)ouders.
Nou dat viel in behoorlijk goede aarde. Het zaadje is geplant. Wat ik oe brom!
Wat maken Chiel en sommelier en mede-eigenaresse Corine Vink er een feestje van. 
Ajax vergat een vinkje te weinig te zetten en Onana nam een pilletje te veel maar Vink en de Groot balanceren keurig op de culinaire evenwichtsbalk. 
Wat is hierover nagedacht, dit is niet zomaar in een elkaar geflanst menuutje. Even wat ingedriënten in de blender, mixen maar en hoppakee hier heb je wat eten. Néé, Amused Food & Wine gaat drie dimensies verder...Next Level. Chiel heeft de levenslessen van voormalig en wijlen chef Dick Masselink van hotel de Zon, om nooit geen concessies aan kwaliteit te doen, goed in zijn oren geknoopt. Grote breur Gert genoot er ook zijn opleiding en dat betaalt zich tot vandaag de dag nog steeds uit. 
Je smaakpapillen krijgen een opdonder van jewelste en je ogen kijken scheel nadat alle gangen haar eindbestemming hebben gevonden. 
Wat een rijkdom(men) hadden wij gisteren op onze bordjes. Genieten met een grote G, nu niet eens die van Guus maar van de Groot, Chiel de Groot. 
Een prachtige mooie dag! Eddie Vedder zong Hummus met zijn Pearl Jam en alles kwam dus goed!
Corine schonk de glazen vol, denkbeeldig natuurlijk. 
Amuse van tonijn met oosterse saus en komkommer opende de avond louter met hoogtepunten.
Paling/snoekbars terrine met waterkers en keizerharing kaviaar. Warempel het lukte San om het bordje net zo mooi op te maken als Chiel had gedaan op de foto's in het boekje. 
Kind kan echt de was doen. Maar het lijkt mij zo verrekte moeilijk om het allemaal zo simpel te houden maar gisteravond dachten we echt dat we koks waren in een 3-sterren tent. Het lukte gewoon...Bon Chef!
De koning te rijk. Maishoen rouleau met bataat. Niet alleen een plaatje om te zien met een heerlijke jus van spek rondom dat lekkers.
Het hoofd was deze avond toebedeeld aan de Ossenhaas. Handgesneden tartaar met kataifie en pommes fondant. Vraag me niet wat het allemaal is maar het ging op tot de laatste kruimel aan toe en ook die vond zijn weg richting mijn tevreden maag. Eenrichtingsverkeer! 
Wat verdomde lekker. Had ik al gezegd dat het genieten was?
We namen na het hoofdgerecht even een kleine afslag. Jan vanuit het Kaaskeldertje arriveerde aan de tafel in onze keuken. Hij had een paar mooie kazen geselecteerd die perfect paste bij de mooie zwoele winteravond. Buiten sneeuwde het nog niet maar toch...We dronken er een Torres Floralis bij. Een mooie zoete dessertwijn van de Moscatel Oro druif, als ik mij niet vergis. Maar wat een fijne keuze van die ene blonde mevrouw van de Gall & Gall. Zekers bij die lekkere kaasjes van Jan. Ben eigenlijk helemaal niet zo van die zoetjes dessertwijntjes maar deze was super.
Het dronk tevens lekker verder bij het taartje van Baileys en Bastognekoekjes met karamel en witte chocolademousse gegarneerd met takjes Atsina, amen! Het laatste gerechtje van Amused@Home! 
Koning, Keizer en je hebt Amused at Home. Gewoon bij ons thuus aan de keukentafel. Joah, mag wel zo zou Moos het gekscherend zeggen. Over appels gesproken....en bomen!
Wat een mooie avond, zaterdag 6 februari. De één verjaart op deze dag, anderen vergaapten zich aan behoorlijk wat lekkers. Onze 6e gang, als je het zo kunt noemen, was een aangeklede koffie. 
San had 's morgens bij de moeder van Mera-Lyn, het vriendinnetje van Mouna, al overheerlijke bonbons gehaald. Een dubbele espresso, Grand Marnier en een likeurtje van Café Mans en die lekkernijen van Limburgia de Smakerij, de buurvrouw van Jan Kelder notabene, maakten de glansrijke finale af. 
Laat Dianne Zijlstra maar schuiven, zij weet wel wat lekker is. We hadden ondermeer een bonbon met bier (why nut) en eentje met Blue Curacao of zoiets....
Het was de kers op de taart. Wat als wij toch chef-koks waren geworden....?? Droom maar lekker verder.
Ere wie ere toekomt. Ik voel mij daar niet te groot voor. Als je eens lekker thuis uit eten wilt probeer dan eens Amused@Home, je zult niet worden teleurgesteld als je van bijzonder lekker eten houdt. 
Een plankje van Jan, wijntjes van de dames en die leuke jongen van Gall & Gall en bonbons van Dianne en je zeilt zo de heerlijkheid over op een windstille zaterdagavond. Succes gegarandeerd.
Vandaag hoeven wij geen 45 miles te rijden om onze eigen heerlijkheid terug Back Home te halen. 
Neuh, amper vier miles als je vanaf het kontgat rekent. Sorry, ff een geintje tussen deur.
Want wat als je als gitarist van de beste rockband van Nederland niet meer je plectrum vast kunt houden.
Het deed mij wel wat. Vrijdag en gisteren...Speelde nummers van de Golden Earring op de JBL speaker. Another 45 miles maar ook Buddy Joe, Mad Love's Comin', One Shot Away From Paradise, Well Well George Kooymans is Pouring His Heart Out Again, Going to the Run, Why Do I...Veel van die Naked Truth CD's, gek genoeg. 
Het is de naakte waarheid. George treedt niet meer op, kan niet meer optreden. Wat een gemis. Ze spelen al bijna zestig jaar met elkaar. Twee jeugdvrienden, Rinus en George, richten de band op en later kwamen daar Barry en Cesar bij. Iets houdt op te bestaan. Jij wilt het eigenlijk niet maar wat als je moet. In mijn gedachten zullen ze altijd blijven spelen, de vrienden van mijn grote nicht Gerdien.
In mijn hoofd schudden ze de hotelgasten van de Bonte Wever in Slagharen weer wakker. 
Hoe vaak heb ik ze niet gezien? Dertig, veertig keer...ben de tel kwijt geraakt. Ik dacht altijd dat ik ze nog eens zou zien. De laatste keer was op de Rietplas in Emmen. Ze bliezen ons bijna weg maar wat genoot ik...Soms denk dat je sommige mensen niet dood kunnen gaan, dat soms dingen voor altijd blijven zoals ze zijn. Maar wat ALS....Tja. Hij is nog niet dood en zijn gitaar is nog niet overleden en hoopt sterft als laatste maar George heeft vast geen 45 miles meer op zijn teller staan. 
Dank George, dank Golden Earring voor flink wat uren luisterplezier. 
Wij dronken er gisteren één op jullie en vandaag misschien wel meer. Denk aan al die mooie optredens.
Hoop dat je nog wat meer tijd krijgt voor jouw wife en voor jouw son. 
Stil wordt het nooit in jouw hoofd. Met minder kilometers kom je ook nog een heel eind.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...