zondag 31 juli 2022

#Johnny G. In De Boerschop!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Chrome my mind, cauterize this feeling. 
You're my kind, my something to believe in.
Teach me how to dance with you, teach me how to love.
On whose side, will you find me hiding.
I'm fortified, for a battle I've been fighting.
So give me everything you've got, if it helps to stop the rot.
I'll take anything you've got or could you help me feel your pulse.
Find the truth in all this false, could you help me fight them off
Teach me how to dance with you, teach me how to love.'
Uut 'Teach me How to Dance' van Causes. 

Moi, ben ik weer!
Langzaam begint alles weer op zijn plek te vallen. 
Vind het altijd zo'n rare periode, de vakantie in de zomer. 
De helft van oen familie/vrienden etc. is op vakantie, driekwart vertoeft ergens elders.
Bij de Appie hier tref je de komende weken meestal niet de ge-ijkte gasten aan maar vreemden die negen van de tien keer ergens ver weg achter de Iessel vandaan komen. Je hoort allerlei taaltjes (dialecten) door elkaar spreken bij de voorverpakte boterhamworst. 
Gezellig hoor, al die spraakwatervallen...
Hey, waar liggen hier de komkommers of de borrelnoten? Meestal zitten ze ergens op de camping. 
Fijne vakantie. 
Na weken geen voetbal te hebben gezien borrelt dat ook weer langzaam op. 
Gisteravond de strijd om de Johan Cruijff schaal gekeken, had toch niets om handen. 
De lampen wezen de godenzonen terecht! PSV speelde de verdediging van Ajax aan Gort(er)!
Tja, jammer hoor. Gaf de trainert van Ajax, mien naamgenoot Alfred S., een jonkie de kans onder de lat zag hij er zeker bij twee van de vijf goals er niet goed uit. Denk dat Remkoe zaterdag keept in Sittard. Zo giet dat in het profvoetbal.
Kans verkeken. Tuurlijk, was zelf ook nooit zo'n klemvaste keepert. Heb redelijk wat blunders begaan in mijn bescheiden carrière bij voetbalvereniging Mariënberg.
Gooide daar gisteren nog een balletje over op met Meenthe op het terras van café Mans. Ach, gelukkig hebben wij nu tegenwoordig veel betere doelmannen onder de lat staan op het Westerpark. 
Tuurlijk, je moet altijd wat raken als je een luchtduel aangaat maar dan wel het hoofd van de spits van je tegenstander, niet die van je eigen ploeg. Dan ben je een beetje Blind namelijk. En als je komt moet je wel proberen de bal enigszins te raken. Nu stompte Jay in het luchtledige en raakte alleen Daley. Au..!
Meenthe lachte, daar was jij ook goed in. Je eigen ploeggenoten molesteren. Klopt, kan zo een half elftal aan verdedigers opnoemen die in zachte aanraking met mijn kolossale lichaam zijn geraakt...haha. Frank liep een half jaar na dato nog steeds waggel en was niet eens kachel....
Bij de derde tegengoal had ie de bal gewoon naar de zijkant moeten stompen. Hij wilde de bal, die zwanger van effect leek te zijn, vangen maar hij toucheerde het leder als een volleyballer die halfgebakken tegen het net smashte. Appel-eitje voor zo'n lampie dan om PSV weer op voorsprong te schieten. 
Bij de vierde had Gorter ook nog eens de pech dat de bal van richting werd veranderd. Dan zit werkelijk alles tegen. 
Had wel te doen met deze jongeling. Ben bang dat good-old Pasveer of Stekelenburg straks het doel weer verdedigt en Gorter wortel mag gaan schieten op de reservebank. Bij Ajax krijg je niet de kans om langzaam aan het niveau te wennen. Je moet er meteen staan, Jay. Waarvan Akte!
Net zoals ik weer moest wennen toen vorige week Moos en Mouna zondagmiddag tevens naar elders vertrokken. Zekers niet halfgebakken. Begrijp me niet verkeerd, wil niet als zielig of zo overkomen maar ik krijg tevens geen tijd om te wennen aan de nieuwe situatie. Je moet er meteen staan en je kids het gevoel geven dat het allemaal zo goed is terwijl je eigenlijk een hele andere mening bent toegedaan. Maar dat terzijde.
Gek genoeg had ik er vorige week zondag flink wat meer moeite mee toen de kids na 3 weken niet meer thuis waren. Ruimde het laatste speelgoed op en ging in de luie stoel zitten. FF helemaal klaar mee. Met de ziel onder de arm. Zielig hè, valt hartstikke mee hoor. 
Gistermorgen had ik er al minder moeite mee wetende dat ze het leuk gaan krijgen in Julianadorp. Ok, mag niet mee. Dat vinden zij ook niet zo leuk maar mijn verstand praatte daar verbazingwekkend goed tegen in terwijl mijn hart en dito gevoel totaal niet op één lijn zaten met het eerder genoemde verstand. 
Iets met loslaten en vasthouden. Het liefst had ik mij verstopt in de kofferbak van de C3. Gewoon mee.
Tuurlijk had ik graag met ze gewandeld langs het strand, biertjes drinken bij Paal 6 of Woest. IJsje eten bij IJsie Prima in Callantsoog, vorig jaar gekroond tot beste ijssalon van Nederland, of spareribs eten bij 't Juffertje met zo'n Skuumkoppe on the side. Moos beloofde dan maar om naar Texel te gaan. Hij wist nog wel waar die brouwerij stond. Eerste weg rechts hè, papa? Klopt jongen.....
Ach, hij heeft ook zo zijn voordelen. Vannacht de donkere krochten van Spotify weer eens ingedoken. 
Zag vanmorgen de speellijst. Heerlijk. Draai 'm nog eens af want de helft was ik alweer vergeten. Lag ik vast te slapen want toch kallum an gedaan met het gerstenat?? Dat kon het dus niet zijn...ahum!
My Sharona van the Knack bijvoorbeeld. Zo'n one day fly uut de jaren tachtig. Doet mij altijd denken aan Bert. Of I still Believe van The Call, Feel like Rain van John Hiatt. Don Henley, Marillion, Jeff Wayne maar ook The Jayhawks, Fleetwood Mac, Little Village met Big Love, Japan en Cuby met Herman.
'Where were you in Sixty-Eight. In Sixty Eight, Julie was Johnnie's date.....' dan moet ik naast Bert ook aan Henk in Prayinghouse denken. Mooi toch! Old Soldiers Never Die...Ze blijven je leven schilderen.
Een mooie bloemlezing uit de muziek die ik de laatste maanden blijkbaar veel draai. Nu kwam niet ineens K3 of Flemming er tussen door. Weer zo'n voordeel dat M&M wat minder thuis zijn.
Kan ook vandaag zo maar ineens langs de Vecht gaan lopen. Kilometers maken, eerder moest je dat plannen maar nu heb ik de vrijheid om dat gewoon te doen. Van de week ook maar ik kom mij er 's avonds niet echt toe zetten. De spreekwoordelijke knollen op. Meters in gedachten maken maar blijven zitten in je luie stoel na het eten. Hazeslaapjes doen. Rust creëren in je hoofd, giet steeds beter!
Ik loop graag maar de weg er naar toe giet soms over aardig wat obstakels als je begrijpt wat ik bedoel, mis soms die stok achter de deur. Hup, naar buuten jij.....
Maar als je éénmaal aan het lopen bent, de oortjes in ervaar je de rust van het wandelen. Kom je mensen tegen die ook loops zijn. Zie je de natuur, zie je eenden kwaken en hoor je vogels vliegen. 
We wonen hier mooi in het Vechtdal. De grens is dichtbij maar je gaat er wel vaak over heen. 
Henk vertelde laatst nog een mooi verhaal. Hij was buiten het huis aan het lopen met de hond bij Bruinehaar. Hij wil het liefst geen hond tegenkomen dan hoeft ie namelijk niet aan de lijn. Je loopt daar zo de grens over, de Pruis in. Het was zo afgelegen joh, kwam ik daar twee Duitsers tegen in het bos die dachten dat de 2e Wereldoorlog nog steeds bezig was. Van die dingen duzz, niet te filmen. Je wandelt hier zo in het Blaue Hineins. Van die humor, ik hou d'r van. Ik wil maar zeggen. Zo mooi kan het hier zijn. 
Van die dingen. Zo'n scheiding in het midden geeft je ook een bepaalde mate(n) van vrijheid. 
Zo kan ik bijvoorbeeld komende vrijdag zo maar ineens fietsen naar de Boerschop!
Denk dat ik het ook maar doe. Alle ingrediënten waar ik zo van hou zijn daar namelijk aanwezig. 
Stukje goede muziek, stukje gezelligheid, koude biertjes en mooi volk, denk ik, om mee te ouwehoeren. 
Werd helemaal enthousiast toen ik gisteren van Jan hoorde dat het gewoon bij hun achter in de Olde Schuur is. Volgens mij die oude kapschuur, niet de hal van Wim maar gewoon waar wij ooit zo'n leuk feestje hadden met destijds de band B.T.W. op het podium. Weet niet alles meer maar het was, kan het mis hebben hoor - pin mij er niet op vast (kun je daar ook nie), een gecombineerd personeelsfeest van de Beerze Bulten destijds. Huibers was er ook bij en Jan en Gerrit-Jan natuurlijk. 
Je moest komen in boerenkledij en het was allemaal niet zo moeilijk, toen nog niet. Bandje erin, wat muziek, koude drankjes, mien vrouw was er gewoon bij en gaan met die banaan. 
Dat willen ze vrijdagavond 5 augustus ook weer dus. Vooral geen moeilijk gedoe maar gewoon een avondje gezelligheid. Gerrit en Jeannette Veltink hebben de muziek geregeld dus dat zit wel snor of in dit geval wel redelijk....euh...Baard..!
Want vanaf een uurtje of negen plugt Johnny Gallagher met zijn Boxtieband de stekkers in de versterkers. Bluesman Johnny uut Ierland (Bandoran) is namelijk in het bezit van een indrukwekkende baard, snap je Baard - Snor...ach, laat maar. Ik moet niet alles willen uitleggen!
Sinds vier jaar meert de goedgemutste Johnny weer aan in Banthum, dat is niet ver lopen vanaf het kanaal noar Oud-Banthum.
Aan de Harderbergerweg 23 in de Boerschop komt gewoon één van de beste gitaristen die momenteel rondtoert langs de Europese podia ff spelen bij Prins achter het huus, gewoon bijna in Mainbarg. 
Lekkere oude Rock 'n Roll. Eigen nummers maar ook de klassiekers uut de pophistorie. 
Met een rauw randje, schurend tegen het leven aan. Zijn virtuose gitaarspel doet de rest. 
Kijk, daar heb je dan ook weer tied veur. Ie kunt thuis gaan zitten vrijdagavond maar er is momenteel toch geen Twee voor Twaalf op TV dus kan ik net zo goed op fietsje richting Oud-Banthum en noar Johnny G. in de Boerschop peddelen. Als je van (h)eerlijke Blues en Rock 'n Roll houdt met soms een ruig randje en dan weer lekker akoetisch schroom dan niet om gezellig zo'n groene koude pretkegel met ons te komen drinken in het verre maar oh zo gezellige Oud-Banthum (Boerschop).
Let op, pinnen kun je daar niet dus neem ouderwets zakgeld mee net als vroeger....
Ik hoorde dat de biertjes een knaak kosten, niet die van vroeger maar zo'n nieuwerwetse knaak van 'n euro! 
Lijkt mij ook leuk om Gerrit en Jeannette weer eens te spreken. Fijne mensen, echte Ierland-adepten en muziekliefhebbers. Zij hebben al redelijk wat (Ierse) bandjes de grote plas laten oversteken naar Nederland. Mocht er in het verleden vaak getuige van zijn en vaker ook niet door andere beslommeringen. Maar mijn huidige nadeel kent zo af en toe ook haar voordelen.
Daar moet je gewoon gebruik van maken, het ijzer smeden als het heet is. Misschien zijn er wel vrouwen van ijzer en mannen van staal! Je weet het niet. Je zoekt overeenkomsten, dat swipen naar links giet ook vervelen, zit geen parels tussen wat ik oe brom! 
Zoeken naar een speld in de hooiberg, wie weet vind ik die wel op het kleine Ribs&Blues festivalletje bij Prins in de Olde schuur, ken de weg daar wel een beetje...duzz - wie weet.
Nooit stoppen met proberen vertelde Lohues op Erica van de week nog. 
Fijne zondag, wellicht tot vrijdag. 
Joah, mag wel zo....



zondag 24 juli 2022

#StadHardenberg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'If you believe in the power of magic. 
I can change your mind and if you need to believe in someone.
Turn and look behind.
When we were living in a dream world, clouds got in the way. 
We gave it up in a moment of madness and threw it all away.
Don't answer me, don't break the silence.
Don't let me win. 
Don't answer me, stay on your island. 
Don't let me in. 
Run away and hide from everyone.
Can you change the things we've said and done?
Uut Don't Answer Me van The Alan Parsons Project.

Moi, ben ik weer.
Wat is eigenlijk 'mol' in het engels?
Die vraag hield mij vannacht bezig en voornamelijk wakker.
Kon het antwoord wel zoeken op mijn telefoon maar bleef eigenwijs liggen in de twijfelaar wat voorheen stond in Enschede en nu een weg zoekt in Mariënberg. 
Sliep sinds lange tijd weer eens in mijn ouderlijk huis. De buurman van mien Moe en tegelijkertijd één van mijn beste vrienden vierde zijn 51e verjaardag, alle reden voor een feestje.
We hebben Robert flink nat gemaakt terwijl hij er zelf redelijk nuchter onder bleef. 
Zoveel heb ik tegenwoordig niet nodig.
Wat vrienden, wat gezelligheid, een paar mooie biertjes en flink wat praterij. Dan vliegt de tijd. 
Morgen alweer an die arbeit na 3 weken te hebben genoten van complete vrijheid. 
Lag de laatste dagen 's nachts wel weer wakker. Terwijl de kids waren vertrokken naar dromenland, Moos zich nog eens omdraaide in ons bed en Mouna vaak 's ochtends tussen ons in kroop maakte ik overuren in mijn hersenloze brein. 
Op zoek naar antwoorden. Antwoorden op, in mijn ogen, simpele vragen om het boek te kunnen sluiten, in ieder geval enkele hoofdstukken. Dat zou al mooi zijn. 
Maar zo makkelijk schijnt het blijkbaar niet te zijn. Mensen om mij heen zeggen dat ik verder moet, doe ik ook, maar er blijven maar dingen rondspoken in mijn hoofd. Dat houdt mij 's nachts soms en soms heel lang wakker!
Pak dan vaak de telefoon maar hoe ik ook aan het zoeken (googlen) raak ik vind nooit waar ik naar op zoek ben. Het grote waarom? en hoe, en wanneer en waarom zo en waarom niet andersom!
Je gaat dan zelf maar antwoorden invullen terwijl het misschien niet eens zo hoeft te zijn.  
Maar ja, je moet wat. Niet slapen is ook geen optie. Dan maar een leugentje om bestwil om de slaap te kunnen vatten. 
Ging terug naar Oostenrijk, waar wij vorig jaar nog onbekommerd samen vakantie vierden. 
Liep weer tegen die berg op, een gratis vakantie in mijn hoofd maar het klopte niet. Zelfs het hart bleef stil staan. Hoe ik ook mijn hersens pijnigde, het vonnis voltrok zich niet!
Het kost mij soms zoveel bloed, zweet en tranen. 
Met de kennis van nu kijk je heel anders tegen het verleden aan.
Oh, zat dat misschien zo of toch niet....??
Je maakt jezelf bijkans gek. Ik mis de laatste tijd toch veel, vanaf vanmiddag ook weer de kinderen. 
Drie weken waren ze dag en nacht bij mij. Moos en Mouna. Ik mis ze nu al, vanmiddag vertrekken ze.
Soms wil je ze graag achter het behang plakken maar als ze er vervolgens niet (meer) zijn dan wil je ze letterlijk achter het bloemetjesbehang plakken. Vasthouden en nooit meer loslaten. 
Het vervelende van het feit dat je nu definitief van tafel en bed en zoveel meer gescheiden bent. 
Niet alles is van tafel, jammer genoeg niet of beter zo...
Maar Lohues zegt net: Nooit stoppen met probeern wat ze ok beweern.
Het is wel goed Nederlands hoor alleen in een andere taal. Maar wij verstaan elkaar niet meer!
We praten maar luisteren niet, vreemden voor elkaar aan het worden! 
Dat worden wij langzaam ook in Hardenberg. Mensen praten langs elkaar heen. 
Maar de woorden van burgemeester Maarten Offinga lieten aan duidelijkheid toch niets te wensen over...?
Hij vertelde klip en klaar wat vele inwoners al langer denken. De problematiek van enkele kwaadwillende asielzoekers nemen te groteske vormen aan.
Een kleine groep verpest het ronduit voor die grote groep asielzoekers die echt onze hulp nodig heeft maar de gastvrijheid in het altijd mooie Vechtdal brokkelt zo met rasse schreden af. 
Kwestie van eigen schuld, dikke bult! Toen wij vorig jaar in al onze wijsheid besloten om het AZC tot maart 2026 open te houden lagen er al tig dikke politiedossiers onder het stof wortel te schieten. 
Het COA komt haar beloftes niet na, ze zouden het aantal asielzoekers uit veilige landen terugbrengen tot nul. En laten nou net die mensen al het overlast veroorzaken. Ze verpesten het voor de rest. Diefstallen, drugsgebruik, openbare dronkenschap en ondermeer ongewenst gedrag richting vrouwen. 
Roel Gritter (Ergee) verhaalde het 'mooi' in zijn column op Vechtdal - Hardenberg e.o., hij legt haarfijn de zere vinger op de gevoelige plek. Roel weet hoe het draait en wiebelt op het roze pluche in het mooiste gemeentehuis van Nederland, ahum? Politiek door de wol geverfd, hij schildert met zijn pen de problemen in ons mooie Vechtstadje. Hij wist ook raak te schieten rondom het gedoe in het CDA met het uitlekken van de interne memo van Piet-Cees van der Wel. Had het over Judas en over de Mol, wat trouwens Mole (Flat) in het engels is, maar dat geheel terzijde. 
Schrijnend vond ik dan ook het verhaal gisteren in de Stentor over Siska Plas. 
Deze boerendochter, geboren en getogen in Hardenberg, is een succesvol en gedreven onderneemster met haar eigen DA drogisterijen in Hardenberg en Dalfsen. Zat vol passie en energie maar door al die winkeldiefstallen, die bijna dagelijks plaatsvinden in het centrum van Hardenberg, hebben haar uiteindelijk wel op de knieën gekregen. Na zes jaar vechten tegen de bierkaai geeft zij de pijp aan Maarten (Offinga..??)
Ze stopt noodgedwongen met haar winkel in Hardenberg omdat ze weigert nog langer elke dag voor politieagentje te moeten spelen, terwijl de sterke arm maar niet voldoende optreed en zo speelt voor kansloze zalen.
Ze heeft een schadepost van € 30.000 per jaar(?!?!) omdat een kleine groep asielzoekers maar blijft stelen bij het leven. De plaatselijke politiek laat haar lokale en hardwerkende ondernemers in de kou staan en reageren pas als het kalf reeds verdronken is. Zij staat niet alleen maar ziet helaas geen andere uitweg dan haar winkel te sluiten omdat de roze politiek haar ogen, misschien wel moedwillig, sloot voor alle problemen die speelden rondom het AZC. Niet alleen gisteren of vorige week, maar al jaren. Vervolgens luisteren de voor- en tegenstanders niet meer naar elkaar en blijven maar naar elkaar wijzen totdat ze een ons wegen om je eigen gelijk te boekstaven. Daar koop je geen brood meer voor bij de bakker. Allemaal deugers daar in het gemeentehuis. Hardenberg wil graag voorop lopen maar haalt zich onnodig veel problemen op de hals en luistert niet (genoeg) meer naar haar inwoners. 
Terwijl het principe heel simpel is, je blijft gewoon van iemand andermans spullen af. Daar bestaat geen enkele discussie over maar dat wordt tegenwoordig met voeten getreden. Als je dat, ondanks alle fatsoennormen niet doet, krijg je normaal gesproken met de politie te maken en krijg je gewoon je straf behalve als je woont aan de Jachthuisweg en gewoon misbruik blijft maken van onze gastvrijheid.
Wat goed is, is goed en wat fout is, is fout en daar moet je naar handelen ongeacht wie het is!
Terwijl Hardenberg zo mooi is! 
Deze week genoten van al het moois wat Hardenberg te bieden heeft. 
Uit eten bij lokale ondernemers die de moed (gelukkig) nog niet hebben opgegeven...
Lunchen bij Den Herdenbergher stond al langer op ons wensenlijstje en maandag was het zover. 
Een echte aanrader, lekker hoor net zoals de take-away van Dos Pimientos en het het ontbijt bij de Koffiepot! Hardenberg is mooi en (h)eerlijk maar je moet het wel willen zien!
Zoals ons favoriete tentje Blij!, de vis van Theun en natuurlijk het Kaaskeldertje!
Jan Kelder bestiert al 12,5 jaar vol trots zijn mooie delicatessenzaak waar wij graag onze (oude) kaas, worst en ondermeer de aparte speciaalbiertjes halen. Jan is een mooie kerel die je de handel gunt! 
Eentje van het zuivere soort. Dit weekend vierde hij zijn koperen jubileum maar Hardenberg heeft al 12,5 jaar goud in handen met deze vrolijke en altijd goedgemutste ondernemer. 
Wat als Jan zou bezwijken net als Siska?  Zou ik dan wel in de hoogste boom klimmen? Het is maar net waar je prioriteiten liggen. Dat is namelijk het geval ook met het AZC, sommige sprekers hebben dubbele agenda's. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Die kun je gewoon in elk werelddeel vertalen...wat ik oe brom!
Maar Jan verkoopt geen heerlijke en dure geurtjes maar lekkere kaas en worst die misschien minder waarde vertegenwoordigen. Want Siska vertelde ook dat het net lijkt of ze stelen op bestelling. 
Worst, kaas en alcohol spreken misschien minder tot de verbeelding bij het dievengilde in Hardenberg.
Levert blijkbaar niet genoeg op! Siska verkoopt ook borstels en zakkammen en je mag zeker niet iedereen over één kam scheren maar binnenkort kun je die dus niet meer kopen bij de DA van Plas  tegenover slagerij Hoff. Een gemiste kans! Burgemeester Offinga neemt heldhaftig stelling maar helaas mosterd na de maaltijd voor Siska die haar biezen pakt en vertrekt naar Dalfsen die haar wel liefdevol zullen opvangen....Kom hier maar wonen. 
Zo zijn we namelijk in het mooie Vechtdal maar onze gastvrijheid kent ook zijn of haar beperkingen.
We sluiten toch niet onze ogen voor wat recht is en voor wat krom is?
En je blijft gewoon van andermans spullen af, als dat gewoon gebeurt hadden wij deze hele discussie niet hoeven te voeren. Kunnen wij elkaar worst, kaas en andere lekkere dingen voeren van al die hardwerkende ondernemers in Hardenberg die voorlopig de tent nog niet hoeven te sluiten. 
Wij doen toch niet een (Siska) plas en gaan gewoon verder met het leven hier aan de Vecht?
We zijn nu toch wel wakker geschud of blijven we maar dagdromen...??
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....






zondag 17 juli 2022

#Sunny Days in Bevagna!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kijk niet achterom, zeg jij. Het is hier, het is wij.
Als het in je hoofd niet rijmt gaat ook je hart niet open.
't zal wel vaker moeizaam gaan.
Wat jij oogst, wat jij zaait. Tot de tuin in bloei zal staan, 
is regen niet overbodig.
Oh, wat heb ik jou vaak nodig. 

Met de zon in m'n huis gaat het als de zomertijd vooruit.
En jij hoort erbij, jij brengt het licht in mij.
Het kind in mij, dichterbij.....'
Uut 'Het kind in Mij' van de 3J's.

Moi, ben ik weer.
Twee jaar eerder dan normaal gesproken sloot Moos afgelopen vrijdag de deur van CBS de MarsWeijde voorgoed achter zich dicht. Het is over, het is klaar. 
Na 5 bewogen (school)seizoenen heeft Moos eindelijk de transfer gemaakt naar zijn nieuwe school.
SBO de Oase, gelukkig wel gewoon hier in Hardenberg, is zijn nieuwe club. Een spits van formaat hebben ze gestrikt.
Het voorlopige resultaat van zijn en onze gezamenlijke zoektocht naar passend onderwijs. 
Weten ze hier wel het varkentje te wassen...? Heiligt het doel alle middelen...?
Ben misschien wel ongelovige Thomas, eerst zien dan geloven. 
Hoeveel instanties, lieve mensen in de zorg, kinderartsen, instellingen, interne- en externe begeleiders hebben het al niet gedacht dat zij er wel een vinger achter zouden kunnen krijgen wat anderen (nog) niet is gelukt.  
Blijkbaar zit Moos (zo) complex in elkaar terwijl het zo'n guitig, lief en schattig jochie van amper negen jaar is. 
Een disharmonisch profiel van wat heb ik jou daar...Het lukt maar niet om ons varkentje uit de modderpoel te trekken, schoon aan de haak! 
Een jong kuuken wat net komt kieken toch houdt hij al zoveel mensen bezig de laatste jaren.
Het viel Inge, die lieve juf van de kinderopvang, als eerste op.
Moos is anders....hadden wij hem toch Hans moeten noemen?
Die diagnose was snel gesteld. Hoogbegaafd, supersensitief etc. Hij scoorde flink hoog op al die kenmerken. We stonden niet te juichen....
Heeft ie niet van mij, ook niet van San. Misschien wel de lange zoektocht naar iets wie je zo graag wilt zijn. Als dat het geval is kan Moos nog ff, duurt het nog jaren en jaren voordat wij weten wat ie precies mankeert. En dan is het nog maar de vraag of dat het is, of je dan compleet gelukkig en klaar bent? 
Als je Moos één op één treft merk je niet zoveel aan hem. Jochie weet zoveel van de wereld maar kan soms het kopje op het aanrecht niet eens vinden al staat ie er recht voor....
Het is vooral het schoolse. Hij heeft arrangementen waar Mozart jaloers op zou zijn. 
Daarom is de MarsWeijde na 5 jaar niet meer de plek waar hij gelukkig(er) wordt. 
Moos vind het zelf helemaal prima, is ook klaar mee (in de positieve zin van het woord) met de MarsWeijde. Heeft vrijdag afscheid genomen van zijn klas waarmee hij de laatste 2,5 jaar lief en leed deelde. Wat een mooi boek heeft ie gekregen, iedere leerling beschreef daarin zijn of haar dierbare herinnering(en) aan Moos. Rode draad: dat is ie zo grappig en behulpzaam is. 
Doet je goed als alleenstaande ouder! Heb het boek met veel liefde doorgelezen. Traantje gepinkt!
Vooral hoe zijn favoriete juf hem omschreef, hem de hele wereld toewenste....
Tja, je hebt juffen en je had Juf Wendy (Bleker). Eigenlijk gun je iedereen een Juf Wendy naast je. 
Zij was zoveel meer dan zijn juf. Wendy en Moos hadden een klik, dan heb je bij Moos al een streepje voor. Moos is een echt gevoelsmens net als zijn Papa. 
Juf Wendy stond altijd klaar voor Moos. Een dikke 2,5 jaar was Wendy de superjuf van Moos. 
Zonder te vragen deed ze net dat extra stukje meer. Mede dankzij Juf Wendy en al die andere lieve juffen heeft Moos het zolang volgehouden op deze fantastische maar ook zo drukke school. 
Prikkels genoeg en dat iedere dag weer....Jemig!
Ook door de (nieuwe) koers die meester (directeur) Herald Schepers en zijn team hebben ingezet kon Moos altijd de Moos zijn die hij zo graag wil zijn. Maar soms houdt het op, je kunt niet meer arrangementen inzetten dan nodig is. Het draait niet alleen om Moos, er zitten nog 26 andere kindjes in de klas, die negen van de tien keer wel gedijen in het regulier onderwijs. 
Respect voor juf Wendy en al die andere juffen. Moos was regelmatig de (vrolijke) stoorzender in de klas. Hoe vermoeiend zal het soms niet zijn geweest? Maar de vraag was, krijgt ie volgend jaar weer zo'n lieve juf Wendy, klikt het met de nieuwe juf of meester? Hoeveel arrangementen moeten wij dan inzetten om te zorgen dat hij fluitend door groep zeven scrolt en groep acht? Zit ie nog wel op zijn plek? Kan dat wel op de MarsWeijde? San heeft, eerlijk is eerlijk, zich hard gemaakt dat Moos naar een andere school gaat. Vooral gekeken wat Moos nodig heeft. De kracht van speciaal. Uniek, samen, waar zijn talent tot volle uiting komt, waar het veilig en vertrouwd is en waar Moos tot zijn recht komt. Jeukwoord: Maar Moos in zijn kracht zetten. 
Daarom raakte het stukje wat Juf Karin op Facebook deelde mij ook zo. Juf Karin (van Dijk) van Manifesto. Vast een zus van Wendy? Moet haast wel, wat een leuk en lief mens. 
Elke woensdag kwam Moos bij haar in de klas samen met allemaal andere hoogbegaafde kinderen. Allemaal gelijkgestemden die vooraan hebben gestaan toen de hersens werden uitgedeeld, zij wel!
Met Karin had Moos net zo'n klik als met Wendy. Juffen met dat net beetje extra...Die iets hebben en hadden met Moos en Moos met hen. 
Kinderen waarvan men denkt dat ze niet faalangstig zijn omdat ze het allemaal zo goed weten. Waarvan iedereen denkt dat ze het wel kunnen, het wel redden omdat ze zo makkelijk kunnen leren en blijkbaar alles al weten. Altijd die discussie aangaan, altijd vragen naar het waarom? Nooit iets klakkeloos accepteren. Over dingen nadenken waar jij geen weet van hebt....Die altijd aan staan! Waar het altijd spookt in het hoofd, eindeloze snelwegen die steevast leiden naar zoveel gedachten zonder dat er file staat. 
Karin stopt. Jammer genoeg! Wat schreef ze liefdevol over haar werk en vooral over de liefde voor 'haar kinderen', ik las er alleen maar Moos in. 
Snap heel goed waarom Moos Karin zo'n topper vind, uit hetzelfde hout gesneden als Wendy. 
Bijzonder juffenhout. Onfeil- en onkreukbaar. Behoorlijk kostbaar, moeten wij trots op zijn. De kracht van speciaal!
Ze schreef het stukkie ook voor een stukje bewustwording. Dat jij, de lezer, haar werk een beetje voortzet ook al snap je deze kinderen niet altijd, die er ook niet om hebben gevraagd dat ze blijkbaar alles weten en zo verrekte slim zijn. 
Want het kan ook jouw buurmeisje zijn of je neefje, of het jongetje of meisje op de voetbal bij je kind. 
Of jouw volwassen collega, degene die altijd in discussie gaat omdat hij (weer) iets niet eerlijk vind. 
Of jouw kennis die nog steeds zoekende is omdat hij geen opleiding af kan maken. 
Karin en Wendy, dank jullie wel! Maar niet alleen deze twee. Alle juffen, gewoon iedereen die de laatste jaren aan Moos hebben 'gewerkt', van harte bedankt! Voor jullie tomeloze inzet, voor net dat beetje extra. Kan namen gaan noemen, vergeet er dan vast een paar, dus ga op safe.
Maar Karin, Wendy en Herald staan symbool voor al die mensen die Moos probeerde te onderwijzen naar een beter later voor hem! Prachtig dankjewel. 
We zijn er nog niet, nog lange niet. Hoop dat Moos vind waarna ie op zoek is. 
Wordt ie gewassen, gaat dit varkentje knorren van plezier op de Oase? Bij zijn nieuwe juffen Karin (niet van Dijk) en Stefanie en Meester Kailo (eindelijk een meester)? Moos heeft er zin aan, eerst vakantie en dan zege de greep!
Moos hoeft geen stempel maar na al die jaren wil je ook wel eens weten wat ie nou precies mankeert!
Hij is geen dertien in een dozijn, eerder achttien. Zit complex in elkaar terwijl het gewoon een lief jongetje is van negen jaar. Lacht om mijn grapjes, waar ik 's avonds zoveel leuke gesprekken met voer. Die het kind in mij laat zien. Die mij vaak op de kast kan krijgen met zijn scherpzinnige opmerkingen, waarom het bijvoorbeeld niet lukte tussen zijn ouders!! Die misschien iemand anders wel weer in de kast kan krijgen. Je uitgestelde hoop vestigen op een kind van negen en eentje van vijf. Hoe dan! Want vlak Mouna ook niet uit, ze is ook al zo bijzonder maar die fladdert voorlopig nog overal tussen door. Houdt niet tig juffen en meesters bezig met allerlei arrangementen, extra in- en externe begeleiding. Daar zijn ze bij de de MarsWeijde voorlopig nog niet van af. Mouna heeft ook al zulke lieve en bijzondere juffen. 
Mede daarom brak ik bij het stukkie van Karin terwijl de 3J's net voorbij kwamen met het 'Kind in Mij' op kanaal 608 die de hele dag Nederlandse videoclips uitzenden. Toeval?
Werd ik vrolijk van 'Sunny Days' van Armin van Buuren uit 2017 die de Volendamse heren afloste op deze zender. 
De zorgeloze clip waarin alles goed komt. Iedereen van elkaar houdt, iedereen met elkaar danst. Waar een meisje een ijsje laat vallen en de plaatselijke mime-speler zomaar een nieuw ijsje voor haar tovert....Een oude Italiaanse Opa meloenen uit een kar laat vallen maar een knipoog krijgt van de Prima Donna van weleer. Werd ik verliefd op het meisje voor 3 minuten in de clip. Wilde ik dat ik de ontslagen kok was en troost vond in de armen van het mooie meisje met die geheimzinnige oogopslag. Wil weer gewoon gelukkig zijn, gewoon samen met iemand met een vleugje van het goede. 
Ben dan een beetje Moos. Ga lopen zoeken op het internet waar de clip is opgenomen etc. 
Dat het meisje een internationaal model is, nu verkering heeft met die kok uit de clip (geweldig) en gewoon geboren is in Alkmaar en het middeleeuws stadje dus Bevagna heet en in Italië ligt.
Dat een nuchtere Tubbergse, die al jaren woont in Bevagna, regelde dat Armin hier zijn clip kon opnemen. Ze zelf nog even was te zien in de clip en haar schoonvader de oude man was die zijn kar met sappige meloenen liet vallen. Details waar je niks aan hebt, lekker boeiend maar wel mooi. Je zou maar Armin als buur hebben... 
Dat Bevagna één van de mooiste dorpjes van Italië is en rust op oude Romeinse fundamenten. Een pareltje in Umbrië. Het hemelse eeuwenoude plein luistert naar Piazza Silvestri en dat je achter de kerk een doolhof van straatjes vindt en alles ademt naar een rusteloos oude tijd. Heerlijk.
Even was ik van de wereld en bevond mij naast Armin en in de armen van het mooie meisje in downtown Bevagna. De banden vol met wind, wie deed mij wat zo zittend in de stoel met een kopje thee na een lange wandeling. 
Sunny Days - Zonnige dagen, ze komen steeds meer. Niet alleen in Bevagna maar ook hier weer....
Eten bij de Pallegarste van Marcel en Marinke en je kinderen (weer) gelukkig zien. 
Een high-five van Pallie en weten dat je er toe doet!
Weten dat de zon gaat schijnen, ook in het hoofd van Moos. Schietgebedjes naar boven prevelen en hopen dat ze (uit)eindelijk het mooie varkentje weten te wassen.
Dat al het vuile modder van zijn lijfje wordt gespoeld. 
Sunny Days!
Plannen maken. Waarom volgend jaar niet naar Bevagna? Samen dansen op het plein. 
Je eigen Italië ontdekken want de hulp komt niet van boven en zeker niet van de koude kant!
Lukt ons vast wel. 
Het kind in mij, het kind in ons allemaal. Ik had vroeger ondermeer juffrouw Kast, meester ter Horst en meester Herbert. Hebben mij richting gegeven...Flink wat duwtjes in de rug. Zo zie ik het nu, met terugwerkende kracht. Bedankt daarvoor! Pa licht Henk wel ff in. 
Juffen als Karin en Wendy en een meester als Herald kunnen zo belangrijk zijn, ze waren er altijd voor onze grote kleine jongen. Dat weet hij nu al, bij mij duurde het wat langer. Iets met eerder weten maar ik vind het theekopje wel sneller. Elk nadeel heeft zijn voordeel!
Moos gaat verder. Niet meer naar de MarsWeijde maar nu naar de Oase.
Maar denk dat hij zijn tijd niet snel zal vergeten op de MarsWeijde. Hoop dat hij zijn vriendjes houdt.
Dat ze kunnen blijven genieten van dit ongeleid projectiel met al zijn grapjes en bijzonderheden. 
Hoop vooral op 'Sunny Days' voor hem en dat hij altijd het kind in zichzelf blijft (her)kennen.  
Het lukt deze Abraham zo af en toe ook nog....en ik heb er niet eens voor doorgeleerd!
Had allemaal andere dingen in mijn hoofd. Iets met Mommeriete en lekkere biertjes.
Wat in het vat zit verzuurt niet! Misschien later meer, misschien ook niet. 
Bedankt CBS de MarsWeijde en bedankt Manifesto!
Nu eerst (bij)tanken.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....



zondag 10 juli 2022

#Fortune Teller!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'You said you hate the smell of cigarette smoke, you only used to smoke when you drank.
When you lived in Chicago unsure where the wind blows.
I wish I had known you in your wilder days.
And now here we go, you got me falling in love again.
You got a secret, I wanna keep it.
I wish I had known you in your wilder days.'
Uut 'Wilder Days' van Morgan Wade (Thanks Lightly)

Moi, ben ik weer. 
Klokslag 07.43 uur stond ze bij mijn bed, maakte mij wakker met haar lieve stemmetje.
'Papa, ik heb de hele nacht met mijn haarband in geslapen.'
Geeft niks, lieverd. De bond van de Nederlandse Plattelandsvrouwen van de Haarbandjes zullen er vast weer wat van vinden maar ik reken het gewoon goed, Mouna!
Vannacht sliepen ze allebei weer in hun eigen bedje. De hele week sliepen wij met z'n drieën in de Master Bedroom, zeg maar, waar gek genoeg veel Magic Happens. 
Niet het gehoopte vuurwerk maar wel iets met vuurpijlen en gillende keukenmeiden die alle richtingen opschoten. 
Veel vertellegies kwamen boven het fris gewassen dekbed uit. Pure magie. Ik had en heb het aan de tijd deze weken.
Dat maakt misschien wel het verschil. De kinderen zogen echt niet alles uit hun kleine duimpjes. 
Toch kleinkinderen van ene G.B.J. Hiltermann? Wat ik oe brom. Haha, fraaie bespiegelingen, wat gaat er toch veel rond in die kleine koppies.
Kennen jullie deze beste man nog? 
Hij besprak de toestand in de wereld. In veel Nederlandse huiskamers vormde zijn commentaar op de voorbije week een vertrouwd element om de week weer mee te beginnen of af te sluiten. Tis maar net hoe je het wilde bekijken in die tijd. Ruim 2000 columns sprak hij in of...uit.
Hij besloot ooit zijn laatste commentaar met: 'De tijd van eeuwige vrede is nog niet aangebroken, en dat zijn mijn laatste woorden over de toestand in de wereld, het ga u allen wel...' 
Na zijn overlijden was het grapje gauw gemaakt. Dat Mr. G.B.J. Hiltermann nu over de toestand sprak in een andere wereld. Benieuwd of ze hem daarboven ook pruimen....? Zal hij mijn Pa al tegen zijn gekomen? 
Maar Moos en Mouna spraken over de toestand in hun eigen kleine wereld. Het plaatst veel dingen in het perspectief, weet niet of het altijd de juiste snaar is maar het is wel de toon die de muziek maakt.
Dacht even om Hermans er bij te halen maar Frank Boeijen voert nu het woord. Heeft het over ene Suzanne en dat ze gek is. Dat ze jou pepermuntjes geeft want ze geeft jou graag iets tastbaars.
Ach, het zal allemaal wel. Begon vanmorgen met veel nummers van a Balladeer!
Kennen jullie deze beste man nog? a balladeer was ooit een bandje uit Amsterdam. Inderdaad met een kleine beginletter a. Tegenwoordig is het alleen zanger Marinus de Goederen die de eer hoog houdt van a balladeer.  
Begin 2000 maakten ze haar entree. Ik vond het meteen al goed. Ze brachten een EP uit met vier liedjes. 
OOR schreef dat het om te janken was, zo mooi.....Later volgde Panama, een werkelijk schitterende LP. Swim with Sam werd een bescheiden hitje, nu is het ieder jaar maar afwachten of ie de top2000 haalt of net niet. De single Fortune Teller was de tweede single gevolgd door Robin II. Allemaal pareltjes.
Toch sloeg het grote publiek a balladeer jammer genoeg over al bleven ze fantastische muziek maken.
Jammer, verrekte jammer! Nog steeds volg ik Marinus op mijn grote voet van maatje 46. 
Heeft nu problemen met zijn voormalige platenmaatschappij dus hij neemt net als Taylor Swift al zijn oude materiaal weer opnieuw op. Om er toch wat aan te verdienen. 'Mary Had a Secret' in een nieuw jasje. Joah, mag wel zo zou Lohues zeggen. 
Ik hou van zijn soms dromerige muziek, zijn stem doet wat met mij. 'All I Wanted' komt net langs op de oortjes. Prachtig, kippevel! Soms zit in je zo'n mood. De een leest een boek, ik luister vooral naar muziek en de teksten die ze zingen. 
Luisterde vanmorgen naar Panama en Where Are You, Bambi Woods? uut 2008 en nu staat er een A Wolf at the Door op. Niet echt natuurlijk. Die stond aan de achterkant van ons huus, ergens vorig jaar. 
Sorry, slechte humor. Moet ik eens mee stoppen. Aan de andere kant, alles is nu zo anders....
Langzaam daalt alles in. Doe je echt alles apart, kom je los van elkaar bij gezamenlijke afspraken over jouw kinderen aan. Moi, hoi. Alles goed, ben je nu echt gelukkig? Van die dingen....Want ik wil wel graag dat deze hele klotentoestand van de laatste maanden uiteindelijk winnaars gaat opleveren, althans zeker één iemand die zegeviert. Want anders zou het gewoon mooi kut zijn. Zijn we met z'n allen nog geen bal opgeschoten....Dan alleen maar verliezers! Waarvan Akte!
Alles went, zullen we maar zeggen. Not! 
Ah, Winterschläfer staat nu op, maar dat geheel terzijde. Ik zou zeggen luister eens naar a balladeer. 
Luisteren, dat deden wij afgelopen woensdag dik tien minuten naar Mouna. History repeating!
Wij, dat waren juf Marita, juf Eline en ik. We hadden zo'n tien minuten gesprekje en net als de vorige keer had Mouna het hoogste woord. Ze kwam al pratend binnen. Ik ging op de stoel van Pim zitten en zij koos er voor om op Sophie's stoel haar billetjes te parkeren. Wat een portret! 
Moest lachen en huilen tegelijkertijd en allebei van puur plezier en dikke trots. Wat een spraakwaterval is Mouna, ze heeft praat voor tien. Ze propt gemakkelijk een half uur tekst in amper 10 minuten. 
Maar denkt ook goed na over kleine zaken die haar leventje beheersen.
Doet veel met haar vriendinnen. Je merkt aan alles dat ze op haar plek zit in de klas. Ze voelt zich er thuis, kan het goed vinden met de juffen en haar klasgenootjes. Een genot om te zien en te horen. 
Ze zit lekker in haar vel. Volgend jaar naar groep 2. Zij heeft ook niet achteraan gestaan toen de grijze hersencelletjes werden uitgedeeld. Heeft ze niet van mij....Volgens mij was ik een heel ander kind, heel lang geleden. Ik herken wel wat dingen in haar, ze heeft een levendige fantasie. Tja, dat heb ik soms ook wel. Wil ook soms de wereld mooier kleuren dan dat ie in werkelijkheid is. 
Maar het nog nooit zo donker geweest of het wordt wel weer licht. Niets boven Groningen en Ede Staal hè. IJzer met handen breken, langzaam lukt het ons. Zulke gesprekjes met Mouna en Moos, zij het op school of zoals vanmorgen weer in de Master Bedroom maakt dat de wond steeds beter heelt. 
Zo af en toe mag de pleister er af en bloedt het niet eens meer.....Of we hebben gewoon betere pleisters gekocht, dat kan ook!
Heb bijzondere kinderen. Dat sowieso. Heb ze nu drie weken fulltime. De eerste week is voorbij gevlogen maar was er meteen al één voor de boeken. 
Want Papa, ik dus, had maandagmorgen ff in al zijn onkunde besloten om lopend naar Mariënberg te wandelen. Een kleine 10 kilometer....FF de zinnen verzetten. Koffie drinken bij Moe. 
Maar 's middags ging het lopen naar de Appie al een stuk moeilijker en toen ik de kinderen weer mocht ophalen bij school was lopen al bijna een Marsweijde te ver weg. 
Thuis gekomen ging het van kwaad tot erger. Dokter gebeld. Wel of geen jicht, ik dacht het niet...Dokter deelde mijn mening. Jicht was anders en zekers niet aan twee voeten tegelijk. Maar even later kon ik zelfs niet meer staan laat staan lopen. Vasthouden aan het aanrecht om toch nog pasta te koken. Toch jicht? Maar zo'n verbierd en varkenvlees-achtig weekend had ik nou ook weer niet gehad...? Begon aan alles te twijfelen vooral aan mijzelf en mijn lichaam die mij weer eens in de steek liet. Overbelasting? Liep wel toch wel eens vaker van die afstanden. Als ik nou jicht had na het weekend van de Dijk was het logischer geweest. Daar had ik mij ernstig gelaafd aan Bacchus en al het slechte (en goede) van het leven.....
Ging toch uit voorzorg maar Diclofenac slikken, mocht er van de assistent van de dokter maar 3 op een dag en zekers niet zo snel achter elkaar. De teller stond reeds op vijf want het werd eerder slimmer dan beter als je begrijpt wat ik bedoel. Dat vertelde ik maar niet, een leugentje om bestwil, ik hoor ze vaker.
Maar wat ik wilde zeggen. Wat heb ik bijzondere kinderen. Zonder dat ik het vroeg namen ze gewoon alle taken die ik nog probeerde uit te voeren van mij over. Mouna bracht mij een boekje zodat ik op de bank kon lezen, Moos ruimde de tafel af en de vaatwasser in. 
Moos hielp mij naar boven omdat ik het zelf niet meer kon. Mouna kwam nog wel naar beneden maar werd door broerlief boven weer liefdevol in bed gestopt. Moos regelde mij een kopje thee en een nat washandje (vaatdoekje haha...) voor mijn voeten. Allebei waren ze zo bezorgd over mij. 's nachts slikte ik stiekem nog wat Diclofenac. Want de voeten waren behoorlijk rood en warm, jicht in beide voeten. Heb ik weer, potverdikkemei. Ik moest maar in het midden gaan liggen. Konden ze van beide kanten voor mij zorgen. Wat lief! Op zulke momenten komt, mede door de pijn, vaak het slechtste in mij boven maar door Moos en Mouna bleef ik redelijk binnen de perken. Moos hielp mij 's nachts zelf op de WC. Hoorde mij stommelen en greep net op tijd in toen ik naast de pot dreigde te vallen. Als ik niet zo'n pijn had, had ik moeten schaterlachen om de rare situatie die het opleverde. Moos zag de humor er wel van in, had een geweldige opmerking en zo lachten wij tegen de klok van drie uur 's nachts ons een ongeluk. Zit toch in een klein hoekje, wat ik oe brom!
Geweldig. Wat een begin van mijn vakantie, de kids moeten nog een weekje wachten! 
Gelukkig ging het dinsdag weer redelijk. Kon weer lopen en 's middags zelfs weer normaal wandelen. 
Een overdosis Diclofenac deed haar werk want deze junk had het gewoon nodig! Laat de dokter of zijn assistent het maar niet horen....
Vanmorgen kwamen Moos en Mouna nog even terug op het Jicht-verhaal. 
Mag je dan niks meer van een varken eten of vanmiddag niet meer een biertje drinken?
Wat is een welvaartsziekte, Papa? 
Nou, dat het ons best wel goed gaat, kinderen.....
Mede dankzij jullie en de mooie verhalen vertellers die jullie zijn. 
Stop daar alsjeblieft nooit mee.
Ook al is het maar voor die ene 10 seconden, nooit een mooier woord gevonden. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo. 



zondag 3 juli 2022

#Concert At Huus!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Aan de kade van de rivier, zondagsmensen wandelen hier. 
Zal ik ooit ook zo zijn, deze onrust kwijt zijn.
Rivieren stromen eindeloos, mijn hart slaat rusteloos.
Wanneer in de kou, vroeg ik aan jou.
Doe iets, van tederheid. Doe iets, wat niemand begrijpt. 
Doe iets van tederheid, doe lief, doe aardig, doe vrij.
Maar doe iets...
Voor het leven rende jij, ik wou mee tot aan het eind.
Die nacht deden wij de maan uit, tot de zon opkwam.
En in dat bleke ochtendlicht pakte ik jouw rode lippenstift.
En schreef in de spiegel voordat ik wegging. 
Doe iets!
Uut 'Doe Iets' van De Frank Boeijen Groep (1984)

Moi, ben ik weer!
Liep vanmorgen, heel vroeg, even naar de Vecht toe. Hij komt niet bij mij, vandaar.
Wilde even mijn promotie vieren. Eenden kwaakten, een mooie zwaan maakte aanstalten om uit te vliegen. De bunders over. Had blijkbaar groen licht gekregen. Hier geen lange wachtrijen of vluchten die werden geannuleerd! Ben ondertussen gepromoveerd van PT'er (Parttime Papa) naar een heuse FTP'er (Full Time Papa). Voorlopig 24/7 Papa, in ieder geval voor de komende drie weken met een kleine intermezzo, Mama is ook nog jarig en dan tuft Papa meteen met de oude buurman richting de Mommeriete in Gramsbergen. Ons laven aan de vrouwe van Gramsbergen etc. Elk nadeeel......
Kan ik het nog? Heb ik het nog in me, de skills nog niet verleerd?
Doe iets, doe lief, doe aardig, doe vrij.
Dat verdient gewoon 3 letters voor de komma, wat ik oe brom! Ga nog net niet een politieke partij oprichten. Geen stront aan de knikker in mijn beleving. Dat rode pluche zit voor geen meter, zekers niet in de trekker van mijn Ome Jan. 
De hele gang en de onderste treden van de trap zijn bezakt en bepakt met koffers, tassen en ladingen vol speelgoed van de kinderen. Rugzakken vol broodtrommels en bekers. Dozen vol schoenen en wat niet meer. De hele huisraad uut Rheeze staat nu geparkeerd aan de Voermanstraat. 
Red oe d'r mee. Deze zwaan vliegt er op een andere manier uit. Eindelijk de vrije liefde vieren. 
Vannacht sliep er al een vrouw bij mij in bed, payback time? Not! Nou ja, een meisje van 5. Lag brutaal op mijn plek. Had ze al gezegd voordat ze haar mooie oogjes sloot. Gooide haar vannacht wel liefdevol naar de andere kant van het grote bed. Moos wilde ook bij mij slapen. Zullen we jouw matras dan maar hier op de grond gooien, Moos? Gaan we allemaal bij elkaar logeren. Doen we net of wij ergens op vakantie zijn. Vakantieverblijf Dorgelo. Ons nachtbrakertje pur sang!
Welke knuffel wil jij, Papa? Doe mij maar mister C., de zeehond! Mouna had de hond al gekaapt en Moos koos voor de alcapa, had ie gekregen vertelde ie. Oude wijn in nieuwe zakken, bedacht ik mij. Alles zou hetzelfde blijven en we zouden er vooral geen potje van maken! Haha, waarom ik ineens aan Margriet moet denken is mij een raadsel. Drie slagen wijd en niet eens meer Hannah de Heldhaftige. Mijn nichtje Andrea was er vroeger helemaal dol op! Ze draaide nog maanden de CD terwijl ik het al weken uit had met mijn sprookjesprinses Hannah. Mooie herinneringen. Nu stond ze samen met goeie gast Dinand te dansen aan zee bij Concert At Sea in het verre Zeeland. Blof speelde namelijk live de pannen van het dak op de Brouwersdam. Wonderen zijn welkom!
Moos en ik keken samen via NPO 1 Extra naar het concert. Voor de derde maal in successie weer een live-concert maar nu prinsheerlijk vanaf onze luie stoelen. Mooi biertje in de hand, Moos een rivella afgewisseld met Dr. Pepper. Bakje chips. WC op kruipafstand. Dat leek 'm ook wel wat, misschien volgend jaar, Papa! Samen naar CAS! mag Sten ook wel mee hoor.....Haha, humor heeft ie sowieso. Maar Moos daar staan wel 50.000 man ipv die 2500 in het Bostheater bij Edwin Evers. Maakt niet uit, Papa. Lijkt mij wel gaaf. Zal ik dan weer muntjes halen...? Zullen ze daar ook zakjes chips hebben? 
Hij mijmerde er flink op los. Hij baalde er zelfs van dat ie er vorige week niet bij mocht zijn toen wij afscheid namen van de Dijk. Voor het laatst Huub en zijn vrienden in het mooie bostheater in Ommen. 
Ik heb er vorige week al over verhaald. Maar die zondag na het geschrevene zaten wij echt in de zevende hemel. Wat een zondag was het in het mooie oosten. De gettoblaster van Ard, een uit de kluiten gewassen JBL Speaker, slingerde de ene hit van de Dijk na de andere het Ommerland op. 
We hadden mooi wat bekijks. We waren het laatste huisje voordat al die concertbezoekers rechtsaf sloegen. De spandoeken van de dames trokken ook veel kijkers. Creatief waren ze daar een halve zondagmiddag druk mee geweest. Huub mocht binnen komen zonder kloppen, hij mocht hoogstpersoonlijk het licht uit doen en nog 1x , voor de allerlaatste keer, dansen op de vulkaan. 
Huub kwam helaas niet althans niet bij ons. Wel zijn broer Hans, zelf voor en na het concert. 
Leuke vent. Hij vroeg of ze de spandoeken mee mochten nemen naar huis. Wie weet wat ze er nog mee gaan doen met de arbeidsvlijt van onze dames. Het was genieten op de vierkante meter! 
's morgens hadden wij de omgeving van Ommen nog verkend met de E-chopper! Geweldig. 
Ik herontdekte weer ons mooie Vechtdal, kwam elektrisch gedreven door weinig paardenkrachten op plekken waar ik nog nooit was geweest. Hoezo op vakantie, je kunt gewoon toerist zijn in je eigen omgeving. Waarvan Akte!
We reden meteen de Besthmenerberg af richting Besthmen, nooit geweest! Goh, woon jij hier...?
Via Giethmen (Hallo Aly en Eric), reden wij via de andere kant de Lemelerberg op. Prachtig. Wat liggen daar mooie geasfalteerde fietspaden die je een stuk hogerop brengen. We reden door Archem en Damsholte, via een tussenstop bij de Klomp, koffie met appelgebak, reden wij achterlangs richting oud-Dalfsen. Ik herkende het wel en toch ook weer niet. Nog nooit over de schutsluis bij Vilsteren gereden, wat een karakteristiek geval. De Stuw Vechte, oh ja, daar ligt MooiRivier. Maar prachtig. De banden vol met wind, zonnetje op halve kracht en als negen vrijheidstrijders reden we via Het Hongerveld richting Varsen. De koning te rijk. FF geen gezeur aan de kop of moeite doen om het leven weer leuk te vinden. Dat ging automatisch en ik moest denken aan die Flemming van Moos. FF snel Simone een bezoekje brengen maar we hadden maar weinig tijd en bovendien reden wij een stukje verkeerd. Volgende keer maar die Koe-Safari, als de koe nog achter de trekker mag. Ach, een kleinigheid hou je altijd. Via het centrum van Ommen, druk toeterend, heeeeerlijk, sloegen wij weer richting Ommerland, de voormalige camping Besthmenerberg. 
Een grootschalige happie en snappie werd ons deelgenoot. De eerste bezoekers stiefelden al vroeg langs onze huisjes. Hoi, moi...Veule wille hè. De Dijk was ooit het ware geloof voor mij. 
Bij de Dijk kwam ik tot inkeer, zag ik dingen in een ander perspectief. Huub preekte wederom voor eigen parochie maar je zag ook waarom hij langzaam zijn eigen atheïst aan het worden worden is. 
Hij is ook geen 68 meer. Stoppen nu je er nog tot doet. Geen schim van je eigen verleden worden.
Mag het licht uit was het laatste nummer. Naderhand genoten we nog tot een uurtje of twee van elkaar en van al het nat wat brouwers voor elkaar hadden gebrouwd. Wat had ik een slechte maandag. 
Drie dagen drinken ging je niet in de koude kleren zitten. Weer ouderwets kachel, weer ouderwets slecht! Oh ja, blij dat ik dat niet meer elk weekend ben. Kinderen zijn een mooi alternatief, houden je scherp en nuchter. Wie dat ook altijd doet is goede kameraad Willem (Lampe) uut Ommen. 
Het geweten van Ommen noem ik hem altijd. Wekelijks neemt hij de inwoners van Ommen en ver daarbuiten de maat met zijn column in het Ommer Nieuws, nu volgens mij Vechtdal Centraal. 
Hij beschijft mooi hoe het leven is en hoe simpel het soms kan zijn. Vissend aan de zijlijn hengelt hij prachtige woorden uit zijn vergulde pen. Hij weet het altijd mooi te vertellen. Lampie noemt hij zich. Maar hij heeft in al die jaren menig bovenkamer van nieuw licht en vooral nieuwe inzichten voorzien. 
Hij spoort echt, al werkte hij tientallen jaren bij de NS. Maar deze Willem kwam altijd op tijd en altijd thuis, nooit met vertraging. Daar kan zo'n andere Willem (Waylon) nog een puntje aan zuigen. Mooie gesprekken met Willem. Blik van herkenning. Gezamenlijk liefdes: o.a. voetbal en muziek. 
Maandagmorgen kwam ie op zijn fietsje langsdribbelen. Vrijwilliger hè. Ik was net een paar minuten wakker. Slaapdronken stond ik hem te woord. Toch kwamen wij snel bij de kern. Hij las ook wel eens wat van mij, heftig man! Ooit schreef hij een stukkie over ons. Over Jan H., over Bert M. en over mij toen wij gezamenlijk bij een concert van The Brandos onze opwachting maakte. Lang geleden maar mijn moeder heeft het stukkie nog altijd, bewaard ze in de bijbel. Het waarom is mij even ontschoten. Misschien vind ze Lampie wel de nieuwe Lucas of Johannes. Weet ik weel....
Hij is met pensioen maar als je zegt dat ie pas vijftig is geloof je hem ook. Eeuwig Jong. Forever Young, het nummer van Bob Dylan die Huub van der Lubbe zo glansrijk vertaalde naar zijn eigen woorden, slaat op Lampie. Als een tang op een varken. Wat ik oe brom. Hij gaf me zelfs nog een tip van de muzikale sluier. Ken je Morgan Wade? Moet je eens luisteren. Dacht eerst aan een oude, mannelijke, whiskeydrinkende en zware shag rokende blues-artiest. Want ik ken zo de voorkeuren van Lampie wat betreft muziek. Maar heel verrassend bleek het een goeduitziende Amerikaanse jonge country-artieste te zijn vol met tattoos. Maar dat maakt tegenwoordig niet meer uit. Die haar neus al een eeuwigheid op een slijpsteen heeft liggen. Wat een strot zeg! Ongepolijst. Lekker rauw, haar stem lijkt wel van schuurpapier. Kwetsbare songs over de harde realiteit van diep verlangen, over high en dan weer nuchter worden. Ze wordt de vrouwelijk outlaw genoemd. Een geharde Sheryl Crow zelfs. Ik hoorde bij de eerste klanken er ook een beetje onze Ilse in maar dan wel met een heel rafelig randje. Stem als versleten leer. Ze coverde zelfs een nummer van Elvis, Suspicious Minds. Bovendien is Morgan een mooie verschijning vol behangen met tattoos. Ik hou daar wel van. 
Als ze nou met zo'n type was thuisgekomen had ik misschien het allemaal beter begrepen....
Dank Willem. Voor jouw mooie woorden, ons gesprek. Het was kort maar dekte wel de lading. 
Blijf graag jouw stukkies lezen. Ik ben niet voor niks een Keeper! 
Zo viel het afscheid van de Dijk wat minder zwaar. Helen is delen, het maakt soms het leven lichter als het wat zwaarder is geworden. Nu ik nog! 
Drie weken lang een FTP'er. De eerste avond was al meteen raak. Lekker eten bij Henry's. In de Marslanden al onze favoriete place to be. Nu zit ie in het centrum.
Henry's Eethuys.
Verse friet...Mmmmm. Lekker hoor. Heerlijke Chicken Wings met krokant korstje. De KFC heeft er een geduchte concurrent bij. Gezellig met zijn drieën het begin van mijn vakantie vieren. Trouwens, de burgers en spareribs zijn ook niet verkeerd. Mooie bieren aan de tap en op fles. Henry weet wel waar ie de mosterd moet  halen. 
Bert en Ina in het wild aantreffen. Wat bedoelde Bert nou met pittig wieffie, Papa? Schitterend!
Vanmorgen een hele boom opgezet over de liefde, nou ja...hoe kindjes ter wereld komen. Volgens Mouna op de WC, negen maanden lang moet je er zitten. Moos wist iets meer. Het zaadje plant zich steeds beter voort....Ze zijn niet gek, horen meer dan je denkt en op het schoolplein worden ze anders wel onderwezen door oudere kinderen. Gelukkig hebben wij de foto's nog. Wat een mooie kinderen heb ik...euh, hebben wij toch! Toch iets moois overgehouden aan een voor mij prachtige tijd!
Elk nadeel heeft zijn voordeel! Weet nog niet welke....Maar elke dag kom ik een stukje dichterbij.
Doe iets....eerst die onrust maar kwijt zien te raken. Doe lief, doe aardig, doe vrij maar Doe iets!
Moet vaker zondagmorgen naar de Vecht waggelen. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo!