#Sunny Days in Bevagna!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kijk niet achterom, zeg jij. Het is hier, het is wij.
Als het in je hoofd niet rijmt gaat ook je hart niet open.
't zal wel vaker moeizaam gaan.
Wat jij oogst, wat jij zaait. Tot de tuin in bloei zal staan, 
is regen niet overbodig.
Oh, wat heb ik jou vaak nodig. 
Met de zon in m'n huis gaat het als de zomertijd vooruit.
En jij hoort erbij, jij brengt het licht in mij.
Het kind in mij, dichterbij.....'
Uut 'Het kind in Mij' van de 3J's.

Moi, ben ik weer.
Twee jaar eerder dan normaal gesproken sloot Moos afgelopen vrijdag de deur van CBS de MarsWeijde voorgoed achter zich dicht. Het is over, het is klaar. 
Na 5 bewogen (school)seizoenen heeft Moos eindelijk de transfer gemaakt naar zijn nieuwe school.
SBO de Oase, gelukkig wel gewoon hier in Hardenberg, is zijn nieuwe club. Een spits van formaat hebben ze gestrikt.
Het voorlopige resultaat van zijn en onze gezamenlijke zoektocht naar passend onderwijs. 
Weten ze hier wel het varkentje te wassen...? Heiligt het doel alle middelen...?
Ben misschien wel ongelovige Thomas, eerst zien dan geloven. 
Hoeveel instanties, lieve mensen in de zorg, kinderartsen, instellingen, interne- en externe begeleiders hebben het al niet gedacht dat zij er wel een vinger achter zouden kunnen krijgen wat anderen (nog) niet is gelukt.  
Blijkbaar zit Moos (zo) complex in elkaar terwijl het zo'n guitig, lief en schattig jochie van amper negen jaar is. 
Een disharmonisch profiel van wat heb ik jou daar...Het lukt maar niet om ons varkentje uit de modderpoel te trekken, schoon aan de haak! 
Een jong kuuken wat net komt kieken toch houdt hij al zoveel mensen bezig de laatste jaren.
Het viel Inge, die lieve juf van de kinderopvang, als eerste op.
Moos is anders....hadden wij hem toch Hans moeten noemen?
Die diagnose was snel gesteld. Hoogbegaafd, supersensitief etc. Hij scoorde flink hoog op al die kenmerken. We stonden niet te juichen....
Heeft ie niet van mij, ook niet van San. Misschien wel de lange zoektocht naar iets wie je zo graag wilt zijn. Als dat het geval is kan Moos nog ff, duurt het nog jaren en jaren voordat wij weten wat ie precies mankeert. En dan is het nog maar de vraag of dat het is, of je dan compleet gelukkig en klaar bent? 
Als je Moos één op één treft merk je niet zoveel aan hem. Jochie weet zoveel van de wereld maar kan soms het kopje op het aanrecht niet eens vinden al staat ie er recht voor....
Het is vooral het schoolse. Hij heeft arrangementen waar Mozart jaloers op zou zijn. 
Daarom is de MarsWeijde na 5 jaar niet meer de plek waar hij gelukkig(er) wordt. 
Moos vind het zelf helemaal prima, is ook klaar mee (in de positieve zin van het woord) met de MarsWeijde. Heeft vrijdag afscheid genomen van zijn klas waarmee hij de laatste 2,5 jaar lief en leed deelde. Wat een mooi boek heeft ie gekregen, iedere leerling beschreef daarin zijn of haar dierbare herinnering(en) aan Moos. Rode draad: dat is ie zo grappig en behulpzaam is. 
Doet je goed als alleenstaande ouder! Heb het boek met veel liefde doorgelezen. Traantje gepinkt!
Vooral hoe zijn favoriete juf hem omschreef, hem de hele wereld toewenste....
Tja, je hebt juffen en je had Juf Wendy (Bleker). Eigenlijk gun je iedereen een Juf Wendy naast je. 
Zij was zoveel meer dan zijn juf. Wendy en Moos hadden een klik, dan heb je bij Moos al een streepje voor. Moos is een echt gevoelsmens net als zijn Papa. 
Juf Wendy stond altijd klaar voor Moos. Een dikke 2,5 jaar was Wendy de superjuf van Moos. 
Zonder te vragen deed ze net dat extra stukje meer. Mede dankzij Juf Wendy en al die andere lieve juffen heeft Moos het zolang volgehouden op deze fantastische maar ook zo drukke school. 
Prikkels genoeg en dat iedere dag weer....Jemig!
Ook door de (nieuwe) koers die meester (directeur) Herald Schepers en zijn team hebben ingezet kon Moos altijd de Moos zijn die hij zo graag wil zijn. Maar soms houdt het op, je kunt niet meer arrangementen inzetten dan nodig is. Het draait niet alleen om Moos, er zitten nog 26 andere kindjes in de klas, die negen van de tien keer wel gedijen in het regulier onderwijs. 
Respect voor juf Wendy en al die andere juffen. Moos was regelmatig de (vrolijke) stoorzender in de klas. Hoe vermoeiend zal het soms niet zijn geweest? Maar de vraag was, krijgt ie volgend jaar weer zo'n lieve juf Wendy, klikt het met de nieuwe juf of meester? Hoeveel arrangementen moeten wij dan inzetten om te zorgen dat hij fluitend door groep zeven scrolt en groep acht? Zit ie nog wel op zijn plek? Kan dat wel op de MarsWeijde? San heeft, eerlijk is eerlijk, zich hard gemaakt dat Moos naar een andere school gaat. Vooral gekeken wat Moos nodig heeft. De kracht van speciaal. Uniek, samen, waar zijn talent tot volle uiting komt, waar het veilig en vertrouwd is en waar Moos tot zijn recht komt. Jeukwoord: Maar Moos in zijn kracht zetten. 
Daarom raakte het stukje wat Juf Karin op Facebook deelde mij ook zo. Juf Karin (van Dijk) van Manifesto. Vast een zus van Wendy? Moet haast wel, wat een leuk en lief mens. 
Elke woensdag kwam Moos bij haar in de klas samen met allemaal andere hoogbegaafde kinderen. Allemaal gelijkgestemden die vooraan hebben gestaan toen de hersens werden uitgedeeld, zij wel!
Met Karin had Moos net zo'n klik als met Wendy. Juffen met dat net beetje extra...Die iets hebben en hadden met Moos en Moos met hen. 
Kinderen waarvan men denkt dat ze niet faalangstig zijn omdat ze het allemaal zo goed weten. Waarvan iedereen denkt dat ze het wel kunnen, het wel redden omdat ze zo makkelijk kunnen leren en blijkbaar alles al weten. Altijd die discussie aangaan, altijd vragen naar het waarom? Nooit iets klakkeloos accepteren. Over dingen nadenken waar jij geen weet van hebt....Die altijd aan staan! Waar het altijd spookt in het hoofd, eindeloze snelwegen die steevast leiden naar zoveel gedachten zonder dat er file staat. 
Karin stopt. Jammer genoeg! Wat schreef ze liefdevol over haar werk en vooral over de liefde voor 'haar kinderen', ik las er alleen maar Moos in. 
Snap heel goed waarom Moos Karin zo'n topper vind, uit hetzelfde hout gesneden als Wendy. 
Bijzonder juffenhout. Onfeil- en onkreukbaar. Behoorlijk kostbaar, moeten wij trots op zijn. De kracht van speciaal!
Ze schreef het stukkie ook voor een stukje bewustwording. Dat jij, de lezer, haar werk een beetje voortzet ook al snap je deze kinderen niet altijd, die er ook niet om hebben gevraagd dat ze blijkbaar alles weten en zo verrekte slim zijn. 
Want het kan ook jouw buurmeisje zijn of je neefje, of het jongetje of meisje op de voetbal bij je kind. 
Of jouw volwassen collega, degene die altijd in discussie gaat omdat hij (weer) iets niet eerlijk vind. 
Of jouw kennis die nog steeds zoekende is omdat hij geen opleiding af kan maken. 
Karin en Wendy, dank jullie wel! Maar niet alleen deze twee. Alle juffen, gewoon iedereen die de laatste jaren aan Moos hebben 'gewerkt', van harte bedankt! Voor jullie tomeloze inzet, voor net dat beetje extra. Kan namen gaan noemen, vergeet er dan vast een paar, dus ga op safe.
Maar Karin, Wendy en Herald staan symbool voor al die mensen die Moos probeerde te onderwijzen naar een beter later voor hem! Prachtig dankjewel. 
We zijn er nog niet, nog lange niet. Hoop dat Moos vind waarna ie op zoek is. 
Wordt ie gewassen, gaat dit varkentje knorren van plezier op de Oase? Bij zijn nieuwe juffen Karin (niet van Dijk) en Stefanie en Meester Kailo (eindelijk een meester)? Moos heeft er zin aan, eerst vakantie en dan zege de greep!
Moos hoeft geen stempel maar na al die jaren wil je ook wel eens weten wat ie nou precies mankeert!
Hij is geen dertien in een dozijn, eerder achttien. Zit complex in elkaar terwijl het gewoon een lief jongetje is van negen jaar. Lacht om mijn grapjes, waar ik 's avonds zoveel leuke gesprekken met voer. Die het kind in mij laat zien. Die mij vaak op de kast kan krijgen met zijn scherpzinnige opmerkingen, waarom het bijvoorbeeld niet lukte tussen zijn ouders!! Die misschien iemand anders wel weer in de kast kan krijgen. Je uitgestelde hoop vestigen op een kind van negen en eentje van vijf. Hoe dan! Want vlak Mouna ook niet uit, ze is ook al zo bijzonder maar die fladdert voorlopig nog overal tussen door. Houdt niet tig juffen en meesters bezig met allerlei arrangementen, extra in- en externe begeleiding. Daar zijn ze bij de de MarsWeijde voorlopig nog niet van af. Mouna heeft ook al zulke lieve en bijzondere juffen. 
Mede daarom brak ik bij het stukkie van Karin terwijl de 3J's net voorbij kwamen met het 'Kind in Mij' op kanaal 608 die de hele dag Nederlandse videoclips uitzenden. Toeval?
Werd ik vrolijk van 'Sunny Days' van Armin van Buuren uit 2017 die de Volendamse heren afloste op deze zender. 
De zorgeloze clip waarin alles goed komt. Iedereen van elkaar houdt, iedereen met elkaar danst. Waar een meisje een ijsje laat vallen en de plaatselijke mime-speler zomaar een nieuw ijsje voor haar tovert....Een oude Italiaanse Opa meloenen uit een kar laat vallen maar een knipoog krijgt van de Prima Donna van weleer. Werd ik verliefd op het meisje voor 3 minuten in de clip. Wilde ik dat ik de ontslagen kok was en troost vond in de armen van het mooie meisje met die geheimzinnige oogopslag. Wil weer gewoon gelukkig zijn, gewoon samen met iemand met een vleugje van het goede. 
Ben dan een beetje Moos. Ga lopen zoeken op het internet waar de clip is opgenomen etc. 
Dat het meisje een internationaal model is, nu verkering heeft met die kok uit de clip (geweldig) en gewoon geboren is in Alkmaar en het middeleeuws stadje dus Bevagna heet en in Italië ligt.
Dat een nuchtere Tubbergse, die al jaren woont in Bevagna, regelde dat Armin hier zijn clip kon opnemen. Ze zelf nog even was te zien in de clip en haar schoonvader de oude man was die zijn kar met sappige meloenen liet vallen. Details waar je niks aan hebt, lekker boeiend maar wel mooi. Je zou maar Armin als buur hebben... 
Dat Bevagna één van de mooiste dorpjes van Italië is en rust op oude Romeinse fundamenten. Een pareltje in Umbrië. Het hemelse eeuwenoude plein luistert naar Piazza Silvestri en dat je achter de kerk een doolhof van straatjes vindt en alles ademt naar een rusteloos oude tijd. Heerlijk.
Even was ik van de wereld en bevond mij naast Armin en in de armen van het mooie meisje in downtown Bevagna. De banden vol met wind, wie deed mij wat zo zittend in de stoel met een kopje thee na een lange wandeling. 
Sunny Days - Zonnige dagen, ze komen steeds meer. Niet alleen in Bevagna maar ook hier weer....
Eten bij de Pallegarste van Marcel en Marinke en je kinderen (weer) gelukkig zien. 
Een high-five van Pallie en weten dat je er toe doet!
Weten dat de zon gaat schijnen, ook in het hoofd van Moos. Schietgebedjes naar boven prevelen en hopen dat ze (uit)eindelijk het mooie varkentje weten te wassen.
Dat al het vuile modder van zijn lijfje wordt gespoeld. 
Sunny Days!
Plannen maken. Waarom volgend jaar niet naar Bevagna? Samen dansen op het plein. 
Je eigen Italië ontdekken want de hulp komt niet van boven en zeker niet van de koude kant!
Lukt ons vast wel. 
Het kind in mij, het kind in ons allemaal. Ik had vroeger ondermeer juffrouw Kast, meester ter Horst en meester Herbert. Hebben mij richting gegeven...Flink wat duwtjes in de rug. Zo zie ik het nu, met terugwerkende kracht. Bedankt daarvoor! Pa licht Henk wel ff in. 
Juffen als Karin en Wendy en een meester als Herald kunnen zo belangrijk zijn, ze waren er altijd voor onze grote kleine jongen. Dat weet hij nu al, bij mij duurde het wat langer. Iets met eerder weten maar ik vind het theekopje wel sneller. Elk nadeel heeft zijn voordeel!
Moos gaat verder. Niet meer naar de MarsWeijde maar nu naar de Oase.
Maar denk dat hij zijn tijd niet snel zal vergeten op de MarsWeijde. Hoop dat hij zijn vriendjes houdt.
Dat ze kunnen blijven genieten van dit ongeleid projectiel met al zijn grapjes en bijzonderheden. 
Hoop vooral op 'Sunny Days' voor hem en dat hij altijd het kind in zichzelf blijft (her)kennen.  
Het lukt deze Abraham zo af en toe ook nog....en ik heb er niet eens voor doorgeleerd!
Had allemaal andere dingen in mijn hoofd. Iets met Mommeriete en lekkere biertjes.
Wat in het vat zit verzuurt niet! Misschien later meer, misschien ook niet. 
Bedankt CBS de MarsWeijde en bedankt Manifesto!
Nu eerst (bij)tanken.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....