#Concert At Huus!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Aan de kade van de rivier, zondagsmensen wandelen hier. 
Zal ik ooit ook zo zijn, deze onrust kwijt zijn.
Rivieren stromen eindeloos, mijn hart slaat rusteloos.
Wanneer in de kou, vroeg ik aan jou.
Doe iets, van tederheid. Doe iets, wat niemand begrijpt. 
Doe iets van tederheid, doe lief, doe aardig, doe vrij.
Maar doe iets...
Voor het leven rende jij, ik wou mee tot aan het eind.
Die nacht deden wij de maan uit, tot de zon opkwam.
En in dat bleke ochtendlicht pakte ik jouw rode lippenstift.
En schreef in de spiegel voordat ik wegging. 
Doe iets!
Uut 'Doe Iets' van De Frank Boeijen Groep (1984)

Moi, ben ik weer!
Liep vanmorgen, heel vroeg, even naar de Vecht toe. Hij komt niet bij mij, vandaar.
Wilde even mijn promotie vieren. Eenden kwaakten, een mooie zwaan maakte aanstalten om uit te vliegen. De bunders over. Had blijkbaar groen licht gekregen. Hier geen lange wachtrijen of vluchten die werden geannuleerd! Ben ondertussen gepromoveerd van PT'er (Parttime Papa) naar een heuse FTP'er (Full Time Papa). Voorlopig 24/7 Papa, in ieder geval voor de komende drie weken met een kleine intermezzo, Mama is ook nog jarig en dan tuft Papa meteen met de oude buurman richting de Mommeriete in Gramsbergen. Ons laven aan de vrouwe van Gramsbergen etc. Elk nadeeel......
Kan ik het nog? Heb ik het nog in me, de skills nog niet verleerd?
Doe iets, doe lief, doe aardig, doe vrij.
Dat verdient gewoon 3 letters voor de komma, wat ik oe brom! Ga nog net niet een politieke partij oprichten. Geen stront aan de knikker in mijn beleving. Dat rode pluche zit voor geen meter, zekers niet in de trekker van mijn Ome Jan. 
De hele gang en de onderste treden van de trap zijn bezakt en bepakt met koffers, tassen en ladingen vol speelgoed van de kinderen. Rugzakken vol broodtrommels en bekers. Dozen vol schoenen en wat niet meer. De hele huisraad uut Rheeze staat nu geparkeerd aan de Voermanstraat. 
Red oe d'r mee. Deze zwaan vliegt er op een andere manier uit. Eindelijk de vrije liefde vieren. 
Vannacht sliep er al een vrouw bij mij in bed, payback time? Not! Nou ja, een meisje van 5. Lag brutaal op mijn plek. Had ze al gezegd voordat ze haar mooie oogjes sloot. Gooide haar vannacht wel liefdevol naar de andere kant van het grote bed. Moos wilde ook bij mij slapen. Zullen we jouw matras dan maar hier op de grond gooien, Moos? Gaan we allemaal bij elkaar logeren. Doen we net of wij ergens op vakantie zijn. Vakantieverblijf Dorgelo. Ons nachtbrakertje pur sang!
Welke knuffel wil jij, Papa? Doe mij maar mister C., de zeehond! Mouna had de hond al gekaapt en Moos koos voor de alcapa, had ie gekregen vertelde ie. Oude wijn in nieuwe zakken, bedacht ik mij. Alles zou hetzelfde blijven en we zouden er vooral geen potje van maken! Haha, waarom ik ineens aan Margriet moet denken is mij een raadsel. Drie slagen wijd en niet eens meer Hannah de Heldhaftige. Mijn nichtje Andrea was er vroeger helemaal dol op! Ze draaide nog maanden de CD terwijl ik het al weken uit had met mijn sprookjesprinses Hannah. Mooie herinneringen. Nu stond ze samen met goeie gast Dinand te dansen aan zee bij Concert At Sea in het verre Zeeland. Blof speelde namelijk live de pannen van het dak op de Brouwersdam. Wonderen zijn welkom!
Moos en ik keken samen via NPO 1 Extra naar het concert. Voor de derde maal in successie weer een live-concert maar nu prinsheerlijk vanaf onze luie stoelen. Mooi biertje in de hand, Moos een rivella afgewisseld met Dr. Pepper. Bakje chips. WC op kruipafstand. Dat leek 'm ook wel wat, misschien volgend jaar, Papa! Samen naar CAS! mag Sten ook wel mee hoor.....Haha, humor heeft ie sowieso. Maar Moos daar staan wel 50.000 man ipv die 2500 in het Bostheater bij Edwin Evers. Maakt niet uit, Papa. Lijkt mij wel gaaf. Zal ik dan weer muntjes halen...? Zullen ze daar ook zakjes chips hebben? 
Hij mijmerde er flink op los. Hij baalde er zelfs van dat ie er vorige week niet bij mocht zijn toen wij afscheid namen van de Dijk. Voor het laatst Huub en zijn vrienden in het mooie bostheater in Ommen. 
Ik heb er vorige week al over verhaald. Maar die zondag na het geschrevene zaten wij echt in de zevende hemel. Wat een zondag was het in het mooie oosten. De gettoblaster van Ard, een uit de kluiten gewassen JBL Speaker, slingerde de ene hit van de Dijk na de andere het Ommerland op. 
We hadden mooi wat bekijks. We waren het laatste huisje voordat al die concertbezoekers rechtsaf sloegen. De spandoeken van de dames trokken ook veel kijkers. Creatief waren ze daar een halve zondagmiddag druk mee geweest. Huub mocht binnen komen zonder kloppen, hij mocht hoogstpersoonlijk het licht uit doen en nog 1x , voor de allerlaatste keer, dansen op de vulkaan. 
Huub kwam helaas niet althans niet bij ons. Wel zijn broer Hans, zelf voor en na het concert. 
Leuke vent. Hij vroeg of ze de spandoeken mee mochten nemen naar huis. Wie weet wat ze er nog mee gaan doen met de arbeidsvlijt van onze dames. Het was genieten op de vierkante meter! 
's morgens hadden wij de omgeving van Ommen nog verkend met de E-chopper! Geweldig. 
Ik herontdekte weer ons mooie Vechtdal, kwam elektrisch gedreven door weinig paardenkrachten op plekken waar ik nog nooit was geweest. Hoezo op vakantie, je kunt gewoon toerist zijn in je eigen omgeving. Waarvan Akte!
We reden meteen de Besthmenerberg af richting Besthmen, nooit geweest! Goh, woon jij hier...?
Via Giethmen (Hallo Aly en Eric), reden wij via de andere kant de Lemelerberg op. Prachtig. Wat liggen daar mooie geasfalteerde fietspaden die je een stuk hogerop brengen. We reden door Archem en Damsholte, via een tussenstop bij de Klomp, koffie met appelgebak, reden wij achterlangs richting oud-Dalfsen. Ik herkende het wel en toch ook weer niet. Nog nooit over de schutsluis bij Vilsteren gereden, wat een karakteristiek geval. De Stuw Vechte, oh ja, daar ligt MooiRivier. Maar prachtig. De banden vol met wind, zonnetje op halve kracht en als negen vrijheidstrijders reden we via Het Hongerveld richting Varsen. De koning te rijk. FF geen gezeur aan de kop of moeite doen om het leven weer leuk te vinden. Dat ging automatisch en ik moest denken aan die Flemming van Moos. FF snel Simone een bezoekje brengen maar we hadden maar weinig tijd en bovendien reden wij een stukje verkeerd. Volgende keer maar die Koe-Safari, als de koe nog achter de trekker mag. Ach, een kleinigheid hou je altijd. Via het centrum van Ommen, druk toeterend, heeeeerlijk, sloegen wij weer richting Ommerland, de voormalige camping Besthmenerberg. 
Een grootschalige happie en snappie werd ons deelgenoot. De eerste bezoekers stiefelden al vroeg langs onze huisjes. Hoi, moi...Veule wille hè. De Dijk was ooit het ware geloof voor mij. 
Bij de Dijk kwam ik tot inkeer, zag ik dingen in een ander perspectief. Huub preekte wederom voor eigen parochie maar je zag ook waarom hij langzaam zijn eigen atheïst aan het worden worden is. 
Hij is ook geen 68 meer. Stoppen nu je er nog tot doet. Geen schim van je eigen verleden worden.
Mag het licht uit was het laatste nummer. Naderhand genoten we nog tot een uurtje of twee van elkaar en van al het nat wat brouwers voor elkaar hadden gebrouwd. Wat had ik een slechte maandag. 
Drie dagen drinken ging je niet in de koude kleren zitten. Weer ouderwets kachel, weer ouderwets slecht! Oh ja, blij dat ik dat niet meer elk weekend ben. Kinderen zijn een mooi alternatief, houden je scherp en nuchter. Wie dat ook altijd doet is goede kameraad Willem (Lampe) uut Ommen. 
Het geweten van Ommen noem ik hem altijd. Wekelijks neemt hij de inwoners van Ommen en ver daarbuiten de maat met zijn column in het Ommer Nieuws, nu volgens mij Vechtdal Centraal. 
Hij beschijft mooi hoe het leven is en hoe simpel het soms kan zijn. Vissend aan de zijlijn hengelt hij prachtige woorden uit zijn vergulde pen. Hij weet het altijd mooi te vertellen. Lampie noemt hij zich. Maar hij heeft in al die jaren menig bovenkamer van nieuw licht en vooral nieuwe inzichten voorzien. 
Hij spoort echt, al werkte hij tientallen jaren bij de NS. Maar deze Willem kwam altijd op tijd en altijd thuis, nooit met vertraging. Daar kan zo'n andere Willem (Waylon) nog een puntje aan zuigen. Mooie gesprekken met Willem. Blik van herkenning. Gezamenlijk liefdes: o.a. voetbal en muziek. 
Maandagmorgen kwam ie op zijn fietsje langsdribbelen. Vrijwilliger hè. Ik was net een paar minuten wakker. Slaapdronken stond ik hem te woord. Toch kwamen wij snel bij de kern. Hij las ook wel eens wat van mij, heftig man! Ooit schreef hij een stukkie over ons. Over Jan H., over Bert M. en over mij toen wij gezamenlijk bij een concert van The Brandos onze opwachting maakte. Lang geleden maar mijn moeder heeft het stukkie nog altijd, bewaard ze in de bijbel. Het waarom is mij even ontschoten. Misschien vind ze Lampie wel de nieuwe Lucas of Johannes. Weet ik weel....
Hij is met pensioen maar als je zegt dat ie pas vijftig is geloof je hem ook. Eeuwig Jong. Forever Young, het nummer van Bob Dylan die Huub van der Lubbe zo glansrijk vertaalde naar zijn eigen woorden, slaat op Lampie. Als een tang op een varken. Wat ik oe brom. Hij gaf me zelfs nog een tip van de muzikale sluier. Ken je Morgan Wade? Moet je eens luisteren. Dacht eerst aan een oude, mannelijke, whiskeydrinkende en zware shag rokende blues-artiest. Want ik ken zo de voorkeuren van Lampie wat betreft muziek. Maar heel verrassend bleek het een goeduitziende Amerikaanse jonge country-artieste te zijn vol met tattoos. Maar dat maakt tegenwoordig niet meer uit. Die haar neus al een eeuwigheid op een slijpsteen heeft liggen. Wat een strot zeg! Ongepolijst. Lekker rauw, haar stem lijkt wel van schuurpapier. Kwetsbare songs over de harde realiteit van diep verlangen, over high en dan weer nuchter worden. Ze wordt de vrouwelijk outlaw genoemd. Een geharde Sheryl Crow zelfs. Ik hoorde bij de eerste klanken er ook een beetje onze Ilse in maar dan wel met een heel rafelig randje. Stem als versleten leer. Ze coverde zelfs een nummer van Elvis, Suspicious Minds. Bovendien is Morgan een mooie verschijning vol behangen met tattoos. Ik hou daar wel van. 
Als ze nou met zo'n type was thuisgekomen had ik misschien het allemaal beter begrepen....
Dank Willem. Voor jouw mooie woorden, ons gesprek. Het was kort maar dekte wel de lading. 
Blijf graag jouw stukkies lezen. Ik ben niet voor niks een Keeper! 
Zo viel het afscheid van de Dijk wat minder zwaar. Helen is delen, het maakt soms het leven lichter als het wat zwaarder is geworden. Nu ik nog! 
Drie weken lang een FTP'er. De eerste avond was al meteen raak. Lekker eten bij Henry's. In de Marslanden al onze favoriete place to be. Nu zit ie in het centrum.
Henry's Eethuys.
Verse friet...Mmmmm. Lekker hoor. Heerlijke Chicken Wings met krokant korstje. De KFC heeft er een geduchte concurrent bij. Gezellig met zijn drieën het begin van mijn vakantie vieren. Trouwens, de burgers en spareribs zijn ook niet verkeerd. Mooie bieren aan de tap en op fles. Henry weet wel waar ie de mosterd moet  halen. 
Bert en Ina in het wild aantreffen. Wat bedoelde Bert nou met pittig wieffie, Papa? Schitterend!
Vanmorgen een hele boom opgezet over de liefde, nou ja...hoe kindjes ter wereld komen. Volgens Mouna op de WC, negen maanden lang moet je er zitten. Moos wist iets meer. Het zaadje plant zich steeds beter voort....Ze zijn niet gek, horen meer dan je denkt en op het schoolplein worden ze anders wel onderwezen door oudere kinderen. Gelukkig hebben wij de foto's nog. Wat een mooie kinderen heb ik...euh, hebben wij toch! Toch iets moois overgehouden aan een voor mij prachtige tijd!
Elk nadeel heeft zijn voordeel! Weet nog niet welke....Maar elke dag kom ik een stukje dichterbij.
Doe iets....eerst die onrust maar kwijt zien te raken. Doe lief, doe aardig, doe vrij maar Doe iets!
Moet vaker zondagmorgen naar de Vecht waggelen. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo!