'Je kust m'n mond en je zegt met een lach. Dat dit niet kan, dat dit lekker niet mag.
Hou met vast, oh Hou me vast voor ik val.
Zet die fles neer en kom met me mee. Ik hoef geen borrel, ik ben zo al oké.
Aan een wonder had ik niet meer gedacht. Jij kwam onverwacht. Als de zon in de nacht.
Hou met vast.
Uut 'Hou me Vast' van Rob de Nijs
Moi, ben ik weer...
Goedemiddag.
Sloeg de ochtend eens over. Het kan verkeren, je hoort Bredero het zo zeggen.
Waarvan Akte!
Kijken of het mij bevalt, denk het niet!
Mijn lege hersenpan functioneert gewoon het best als de haan net drie keer heeft gekraaid.
Wat ik oe brom!
Maar ik wilde niet de zoveelste in de ellen- en ellenlange rij zijn die een zinnige mening heeft over wat Nederland momenteel in zijn greep houdt.
Tuurlijk, het is jullie vast en zeker niet ontgaan of je moet wel onder een hele grote kei hebben gelegen.
Want behalve mijn moeder weet zo langzamerhand iedereen haar of zijn weg te vinden op de digitale snelweg. Geen TomTom meer nodig laat staan een routeplanner van de ANWB.
Maar ook ik, ja ook deze twee meter punt zes komma vier kreeg er spaans benauwd van zolang je het nog mag. Straks mag je die grens ook niet meer over....
Dikke kippenvel op de behaarde armen, nog net niet tranen over de wangen...maar het biggelen zou niet lang meer duren want de brok zat al ergens in de keel.
Wauw wat een artiest. Wat een kerel. 77 jaar oud maar still going strong.
Hij zat op een warme kruk met een licht trillende hand aan de microfoon. De ziekte van Parkinson is in 'm gaan huizen. Klote man! Weer zo'n ziekte die zich vast heeft gemesteld in een bijzonder mooi lichaam.
Vastgeroest als loodzwaar beton.
Rob de Nijs, zanger van beroep! Gaat ook al een heel leven met mij mee. Had een oudere broer die een dubbel LP van hem had. SpringLevend - Live. Rob de Nijs die aan de binnenkant van de LP-hoes je als ware tegemoet sprong, smetteloos gestoken in het wit. Toen het rood van Marco B. nog in de kinderschoenen stond. Onze nationale schuinmarcheerder pur sang! Zag 'm vrijdagavond nog zitten op zo'n draaiende stoel, hij draait, wikt en weegt, maar niet zoals Leontien vroeger de bordjes omdraaide.
Het rad van Fortuin maar nu ter halve gekeerd. Het draaien is nu echt begonnen.
De firma list en bedrog in optima forma. De bestemming en de waarheid door elkaar heen genaaid.
Voor jaren terug schrok België op, schudde het zichtbaar op haar grondvesten. In een bijna verlaten kroeg zong ik schaamteloos 's nachts het nummer Zondag van Rob de Nijs met enkele collega's.
Zeg maar ons passende relatiegeschenk voor de gastvrijheid van de Zuiderburen destijds.
Toen je nog bij elkaar in de armen mocht vliegen....
Heb iets met teksten, kan ze ook zo makkelijk onthouden. Zingen gaat mij bijzonder slecht af, kan geen toon houden is de lieve versie. Ik zing gewoon zo vals als een kraai. Eerlijk is Eerlijk. Dat is de waarheid!
Zing alleen keihard in de auto, als ik zeker weet dat er niemand mee zit te rijden, zing ik luidkeels mee met de nummers, dan vind ik het nog wel klinken. Slaat het nog wel hout, maar dat heb ik sowieso niets op mijn kerfstok staan.
U was er niet bij, de basis van elk geloof.
Rob was van uitzonderlijke klasse afgelopen vrijdagavond.
Parkinson blijft voorlopig nog van zijn stem af, is 'm geraden ook....
Prachtig. Zijn zwanenzang maar dan live gezongen. Zijn stem is er nog. Gelukkig wel antwoordde de Nijs.
Niet voor het laatst, het nummer wat hij zong als afsluiting. Wauw, vlekkenloos.
Een icoon in de Nederlandse popmuziek.
De Nijs boorde in mijn hart en ziel. Gewoon op een vrijdagavond, totaal onverwachts.
Rob zal moeten nadenken over een leven zonder muziek want Parkinson laat van zich horen de komende jaren, daar hoef je niet achteraan. 'Het zal wet motten', waren de berustende woorden van de Nijs.
Vanmorgen trok ik een arsenaal aan nummers open van de Nijs op Spotify. We zijn toch min of meer gekluisterd aan huis- en de treurbuis. Vrij vertaald naar Gerrit Komrij. Zelfbenoemde kluizenaars met nog maar 3 rollen toiletpapier en 2 rollen wc-papier op voorraad, weet het verschil niet maar het maakt allebei je billetjes gewoon netjes schoon.
Dit weekend vergeten om nieuwe te kopen of niet gevonden, dat kan ook......
Snap de hysterie totaal niet. Geprobeerd te snappen maar schijnt iets te maken te hebben met kudde- en kopieergedrag. Als je mensen met veel dezelfde producten uit de supermarkt ziet lopen ga je het vanzelf ook kopen....raar dat hamstergedrag. Hoop dat veel mensen ook condooms kopen.....maar dat terzijde!
Rob zong over Zondag, over Malle Babbe, zuster Ursula, dat het zomer werd, een kaars voor je raam, dat de regen zachtjes tikte op het zolderraam, foto van vroeger, Bo, Jan Klaassen de Trompetter, het land van Maas en Waal, de Pieper en Hou me Vast (voordat ik val).
Rob de Nijs, het leek wel of hij nooit ouder werd. Maar afgelopen vrijdag zag ik ook wel dat hij geen zestig meer is maar langzaam de 78 jaar aantikt.
Prachtig dat hij nog altijd kan zingen, dat Parkinson hem geselt maar nog niet definitief tegen de touwen heeft gewerkt. Niet voor het laatst. Graag nog vaker 8 tellen graag....
We moeten het doen met beelden van vroeger, van eerder. Het zij zo...
Nu wij eindelijk zo dicht mogelijk wonen bij het theater wordt de ene na de andere voorstelling geannuleerd.
In Februari geen Lohues in de Voorveghter, dat had niks met het virus te maken.
Hopelijk is hij volgend joar voldoende aangesterkt. Niks mooiers As dat....Nogmaals beterschap!
Afgelopen zaterdag zou voor het eerst mien muzikale held uut Nijmegen optreden in Hardenberg aan de Vecht. Maar daar stak het kabinet, nu eens terecht, een stokje voor. Konden we wederom thuis blijven zitten. Maar we blijven hier mooi wonen aan de Vecht en achter ons huus het theater.
Volgend seizoen dan maar weer. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Want wat in het vat zit verzuurt (nog) niet!
Kieken wat Maarten, Veurink en consorten voor ons in petto heeft. Verras ons!
Pas goed op jullie zelf en denk aan de mensen links en rechts naast je.
Samen kunnen we de wereld aan.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....
Zondag, Zondag, Zondag....Vandaag blijf ik de hele dag dicht bij je...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten