'Luister even, kleine heer. Het is al laat, m'n vriend, ik wil niet meer. Je moet gaan slapen.
De dag was lang en de nacht te kort. En ik denk dat het zo lichter wordt. Je moet gaan slapen.
Oh, en ik weet dondersgoed. Waarom ik zoveel van je houden kan. Want je wordt snel ouder.
En je groeit zo hard, je past in m'n schoenen. Weet je wat je wel en niet wil doen. Je wordt snel ouder.
Oh, maar ik hou zo van tijd verliezen met jou. Dus blijf maar even wakker, vriendje.
Blijf even wakker nou.
Voor nu, slaap lekker, kleine vriend. Je bent veel meer dan je pa verdient. Jij en je zusje.
Zoals je klaarstaat, grote broer. Bloed is bloed, geen geouwehoer. Pas op je zusje'
De dag was lang en de nacht te kort. En ik denk dat het zo lichter wordt. Je moet gaan slapen.
Oh, en ik weet dondersgoed. Waarom ik zoveel van je houden kan. Want je wordt snel ouder.
En je groeit zo hard, je past in m'n schoenen. Weet je wat je wel en niet wil doen. Je wordt snel ouder.
Oh, maar ik hou zo van tijd verliezen met jou. Dus blijf maar even wakker, vriendje.
Blijf even wakker nou.
Voor nu, slaap lekker, kleine vriend. Je bent veel meer dan je pa verdient. Jij en je zusje.
Zoals je klaarstaat, grote broer. Bloed is bloed, geen geouwehoer. Pas op je zusje'
Uut 'Tijd verliezen' van Racoon.
Moi, ben ik weer.
Ootmarsum ontwaakt langzaam. Zat net een kater voor het raam, hij loopt nu verder op het dak van de buurman, kan ook de buurvrouw zijn. Hij spint maar is geen Max Verstappen. Benieuwd hoe hij straks beneden komt. Ik zie geen trap, zekers niet eentje naar boven. Led is er ook niet, wel een nachtlampje maar geen Zeppelin als je begrijpt wat ik bedoel. Jan Vos had goeie muziek in zijn keuken. Wat ik oe brom! Was al enkele uren geleden gestopt met dromen. Lag in de Rozenstruik mooi dom te wezen.
Haalde het gemiddelde met mijn bijna 50 jaar vannacht flink naar beneden. Ik hoor ze nu stommelen en kuchen, het ochtendritueel. Opstellen in rijen van twee voor het ontbijt. Hoor de eitjes al in de pan rommelen. Mooi, keer wat anders op de zondagmorgen. Deze twijfelaar bracht ook geen soelaas.
Ach, prima hotel hoor de Rozenstruik waar ooit Mien van de Berg de lekkerste gehaktballen van Ootmarsum maakte. Gerrit, god hebbe zijn ziel, en Mien waren bekende inwoners...En hier stond vroeger hun café. Kreeg van mijn collega's een snel rondje Ootmarsum 2.0. Het mooie stadje in Twente waar wij gisteren een gezellig personeelfeest hadden. Na twee biertjes mag je niet meer rijden dus besloot ik in al mijn wijsheid om maar even een nachtje elders te slapen. Alles went zeg maar....
Kan zijn dat het stukkie vandaag wat korter is dan normaal gesproken. Tik met maar negen vingers.
Aan mijn ene linkervinger zit een groot stuk verband. Mouna zou zeggen, je ringvinger Papa. Iets te enthousiast geweest met een groot keukenmes. Jan had ze net geslepen voordat wij gisteren bij hem kwamen koken. Het mes sneed door de spreekwoordelijke boter maar dus ook door het topje van...
We hadden al wat gerstenat genuttigd en het bloed sijpelde er lustig op los. Maar ik heb tuurlijk altijd een geluk bij een ongeluk. Gewoon een lieve huisarts in het gezelschap en collega Marieke die weet hoe je vingers moet verbinden. Ach, de pret drukte er niet minder om. Het drukverband deed zijn werk en ik slokte iets minder Grolsch naar binnen. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Genoten met een grote G. FF geen gedoe aan de kop. Rond de middag naar Ootmarsum getuft. Door het prachtige glooiende landschap. Dit keer niet via het buitenland maar gewoon langs Neerlands wegen.
Ik had het aan de tijd. Pas vandaag ergens in de middag word ik weer thuis verwacht. Ik hoef niet te winnen van Hamilton, laat staan van de klok. Ik heb een eeuwigheid nog voor de boeg, tijd zat om 'm in te vullen. Gedachten voor later, ik parkeer ze nu even hier. De kater is van het dak, nu nog uit mijn hoofd. Dat zal wel wat langer duren. Uit evenwicht zingt Bart nu van Racoon, zit op een stoel. Zal wel goed komen. Had Moosje vannacht in mijn hoofd. Ging slapen met een nummer van de heren uut Zeeland. Probeerde losse eindjes aan elkaar te knopen en dwangmatig van een brandslang af te blijven.
Wilde niet in het Ootmarsummer nieuws komen. Dat een 49-jarige Hardenberger het hotel op stelten had gezet. Dat de grijze golf 's nachts op sloffen en in afstandse badjassen in de koude Twentse nacht moesten bivakkeren. Ik had trouwens helemaal geen brandslang gezien vannacht laat staan de brandweer. Bij iedereen brandde de vraag maar niet bij mij.
Steijn draaide fraaie plaatjes bij de Poort. Potverdikkemei, waar eerder Betsie biertjes stond te tappen pilsten wij met z'n allen af. Je zag dingen gebeuren. Geweldig, weer mooi om in een volle kroeg te staan. Muddy Waters knalde door de boxen, Manish Boy. Heerlijk. Ik moest lachen, dacht aan mijn casettebandje waar Muddy ook opstond. De goede oude tijd, toen wist ik nog niet wat ik nu wel weet.
Iets met tijd terugdraaien en het toch niet anders doen. Er draait iemand boven aan de knoppen en die heeft het met mij niet zo goed voor....Eigen schuld, dikke bult. Net zoals die dikke kapotte vinger.
Het snijden van de uien, courgettes en aubergines was een peuleschil. Wij mochten het hoofdgerecht voorbereiden. Hennie, Marieke en Ikke...Het duo HAM. Maar ik zag later de biefstuk door een ander worden gesneden. De keuken werd ineens een eerste hulp. De vrouw van mien baas stond aan en kon mij, gewonde Appie, helpen met het stelpen van de wond. Ach, dat kon er ook nog wel bij.
Haastige spoed is zelden goed of Jan had die messen niet zo scherp moeten slijpen, een Vos verliest nooit zijn streken hè. Maar het was machtig gezellig. De Twentse Proefkeuken van Jan Vos is een absolute aanrader. Wat lekkere amuses....Joost mag het weten. Iets met flammküchen en fijne ham uut een ver land. Aan de salade, de Ceasar Salad, gaf Jan zijn eigen draai aan. Pa en zoon Velthuis wisten hier wel raad mee. Natuurlijk Siepelsoep, we waren niet voor niks in de Siepelstad. Koen haalde nog een extra bordje voor mij. Kritisch op uiensoep maar deze was goed te pruimen. Echt lekker....
Tja, aan de main course had ik niet veel gedaan. Hennie vond later mijn topje terug en die ging regelrecht in de jiskefet, die was niet meer aan te naaien. Hoe laat begon dat ook alweer? Ze zijn toch meer van het borduren, dus ik haakte maar weer aan in het gezelschap. Voelde mij thuis in de keuken van Jan. Journey door de JBL Flip 4. Een soort van thuiskomen....Sharp as a knive....
Enfin. Twentse Limousinbiefstuk, wordt het wel of niet de Skoda, een limousine is toch geen auto, met Bearnaisesaus en aardappelpannekoekjes plus gemengde gegrilde groenten waar ik bijna geen eigen bijdrage aan had geleverd.
Ootmarsum ontwaakt langzaam. Zat net een kater voor het raam, hij loopt nu verder op het dak van de buurman, kan ook de buurvrouw zijn. Hij spint maar is geen Max Verstappen. Benieuwd hoe hij straks beneden komt. Ik zie geen trap, zekers niet eentje naar boven. Led is er ook niet, wel een nachtlampje maar geen Zeppelin als je begrijpt wat ik bedoel. Jan Vos had goeie muziek in zijn keuken. Wat ik oe brom! Was al enkele uren geleden gestopt met dromen. Lag in de Rozenstruik mooi dom te wezen.
Haalde het gemiddelde met mijn bijna 50 jaar vannacht flink naar beneden. Ik hoor ze nu stommelen en kuchen, het ochtendritueel. Opstellen in rijen van twee voor het ontbijt. Hoor de eitjes al in de pan rommelen. Mooi, keer wat anders op de zondagmorgen. Deze twijfelaar bracht ook geen soelaas.
Ach, prima hotel hoor de Rozenstruik waar ooit Mien van de Berg de lekkerste gehaktballen van Ootmarsum maakte. Gerrit, god hebbe zijn ziel, en Mien waren bekende inwoners...En hier stond vroeger hun café. Kreeg van mijn collega's een snel rondje Ootmarsum 2.0. Het mooie stadje in Twente waar wij gisteren een gezellig personeelfeest hadden. Na twee biertjes mag je niet meer rijden dus besloot ik in al mijn wijsheid om maar even een nachtje elders te slapen. Alles went zeg maar....
Kan zijn dat het stukkie vandaag wat korter is dan normaal gesproken. Tik met maar negen vingers.
Aan mijn ene linkervinger zit een groot stuk verband. Mouna zou zeggen, je ringvinger Papa. Iets te enthousiast geweest met een groot keukenmes. Jan had ze net geslepen voordat wij gisteren bij hem kwamen koken. Het mes sneed door de spreekwoordelijke boter maar dus ook door het topje van...
We hadden al wat gerstenat genuttigd en het bloed sijpelde er lustig op los. Maar ik heb tuurlijk altijd een geluk bij een ongeluk. Gewoon een lieve huisarts in het gezelschap en collega Marieke die weet hoe je vingers moet verbinden. Ach, de pret drukte er niet minder om. Het drukverband deed zijn werk en ik slokte iets minder Grolsch naar binnen. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Genoten met een grote G. FF geen gedoe aan de kop. Rond de middag naar Ootmarsum getuft. Door het prachtige glooiende landschap. Dit keer niet via het buitenland maar gewoon langs Neerlands wegen.
Ik had het aan de tijd. Pas vandaag ergens in de middag word ik weer thuis verwacht. Ik hoef niet te winnen van Hamilton, laat staan van de klok. Ik heb een eeuwigheid nog voor de boeg, tijd zat om 'm in te vullen. Gedachten voor later, ik parkeer ze nu even hier. De kater is van het dak, nu nog uit mijn hoofd. Dat zal wel wat langer duren. Uit evenwicht zingt Bart nu van Racoon, zit op een stoel. Zal wel goed komen. Had Moosje vannacht in mijn hoofd. Ging slapen met een nummer van de heren uut Zeeland. Probeerde losse eindjes aan elkaar te knopen en dwangmatig van een brandslang af te blijven.
Wilde niet in het Ootmarsummer nieuws komen. Dat een 49-jarige Hardenberger het hotel op stelten had gezet. Dat de grijze golf 's nachts op sloffen en in afstandse badjassen in de koude Twentse nacht moesten bivakkeren. Ik had trouwens helemaal geen brandslang gezien vannacht laat staan de brandweer. Bij iedereen brandde de vraag maar niet bij mij.
Steijn draaide fraaie plaatjes bij de Poort. Potverdikkemei, waar eerder Betsie biertjes stond te tappen pilsten wij met z'n allen af. Je zag dingen gebeuren. Geweldig, weer mooi om in een volle kroeg te staan. Muddy Waters knalde door de boxen, Manish Boy. Heerlijk. Ik moest lachen, dacht aan mijn casettebandje waar Muddy ook opstond. De goede oude tijd, toen wist ik nog niet wat ik nu wel weet.
Iets met tijd terugdraaien en het toch niet anders doen. Er draait iemand boven aan de knoppen en die heeft het met mij niet zo goed voor....Eigen schuld, dikke bult. Net zoals die dikke kapotte vinger.
Het snijden van de uien, courgettes en aubergines was een peuleschil. Wij mochten het hoofdgerecht voorbereiden. Hennie, Marieke en Ikke...Het duo HAM. Maar ik zag later de biefstuk door een ander worden gesneden. De keuken werd ineens een eerste hulp. De vrouw van mien baas stond aan en kon mij, gewonde Appie, helpen met het stelpen van de wond. Ach, dat kon er ook nog wel bij.
Haastige spoed is zelden goed of Jan had die messen niet zo scherp moeten slijpen, een Vos verliest nooit zijn streken hè. Maar het was machtig gezellig. De Twentse Proefkeuken van Jan Vos is een absolute aanrader. Wat lekkere amuses....Joost mag het weten. Iets met flammküchen en fijne ham uut een ver land. Aan de salade, de Ceasar Salad, gaf Jan zijn eigen draai aan. Pa en zoon Velthuis wisten hier wel raad mee. Natuurlijk Siepelsoep, we waren niet voor niks in de Siepelstad. Koen haalde nog een extra bordje voor mij. Kritisch op uiensoep maar deze was goed te pruimen. Echt lekker....
Tja, aan de main course had ik niet veel gedaan. Hennie vond later mijn topje terug en die ging regelrecht in de jiskefet, die was niet meer aan te naaien. Hoe laat begon dat ook alweer? Ze zijn toch meer van het borduren, dus ik haakte maar weer aan in het gezelschap. Voelde mij thuis in de keuken van Jan. Journey door de JBL Flip 4. Een soort van thuiskomen....Sharp as a knive....
Enfin. Twentse Limousinbiefstuk, wordt het wel of niet de Skoda, een limousine is toch geen auto, met Bearnaisesaus en aardappelpannekoekjes plus gemengde gegrilde groenten waar ik bijna geen eigen bijdrage aan had geleverd.
Het nagerecht was tevens uit de kunst. Hangop van boerenyoghurt met rood fruit en homemade ijs.
Om je vingers bij af te likken, nou ja, die negen dan die niet in het verband zaten. Het typt niet echt bijzonder. Mijn excusus alvast voor alle onzin. De radio staat hier nog niet aan.
Het was lachen, gieren, brullen om dingen van eerder te zien. Mijn voorland of toch echt te oud voor deze shit? Haha...we zullen het zien. Een zaterdagavond in Ootmarsum is goed te doen.
Je hebt gesprekken waar je u tegen zegt, toch was ze nog niet zo oud. Studeerde in de grote stad.
Het was lachen, gieren, brullen om dingen van eerder te zien. Mijn voorland of toch echt te oud voor deze shit? Haha...we zullen het zien. Een zaterdagavond in Ootmarsum is goed te doen.
Je hebt gesprekken waar je u tegen zegt, toch was ze nog niet zo oud. Studeerde in de grote stad.
Een broodje bij de Broodbode. Mensen kijken achter een herfstbokkie. Het leven is nog niet zo slecht.
Je moet het wel willen zien, een fiets fietste voorbij en er zat een bekende op het zadel.
Moi, hoe is het met joe dan. Betsie in zijn eigen habitat. Nog een laatste pretkegel bij Marieke.
Diepzinnige teksten op wc's in dit mooie stadje. Stairways not to heaven maar naar de urinoirs...
Ik maakte weer foto's van toiletten, moet niet gekker worden. Tja, moeten ze maar niet van die teksten erop zetten of gewoon de horeca vaker met een bezoek vereren....Dat kan ook.
Collega Bas eens van een andere kant zien. Hartstikke mooi. Voel mij hier thuis. De zon doet ook hier zijn best om een verdieping of twee hoger te geraken.
De rozenstruik, net geen rozenboom van GTST. Het zal wel. De eerste ontbijters zijn op de weg retour naar hun kamers. Tijd voor mij om aan te schuiven. Hebben ze hier ook yoghurt van de Zuivelhoeve?
Verrek, de kater is er weer. Geeft kopjes tegen het raam. Loopt nu weer door met de ziel onder zijn poot. Hier aan deze kant van de wereld draait ie ook door.
Vandaag niet veel te vertellen. Kan van alles zeggen maar zwijg nu maar even. Morgen zwaait er sowieso wat. Ik weet er ineens alles van, zit midden in de scene die een kater oplevert. Wie regisseert toch dit spektakel? Zal zo even vragen om een schoteltje melk. Misschien heeft ie wel trek in wat lekkers....Brand mijn vingers er maar niet aan, ik heb er al één in het verband. Wel ff genoeg voor vandaag. Ga een eitje op de kop tikken, wat verse jus en een kopje thee met de grijze golf.
Volgend jaar sta ik ook aan de verkeerde kant, dan heb ik zo'n trap wel nodig. Thuis had ik al gezelschap gehad van Moos of Mouna. Maar ik lig nu nog in de Rozenstruik, ruist altijd wel wat en geen Hermans die de Toon houdt. Fijne zondag. Dit bloggie gaat niet in de boeken, hoeft ook niet.
Zit nog genoeg voer in mijn hersenpan maar daar brand ik voorlopig mijn vingers maar niet aan.
Joah, mag wel zo....
Je moet het wel willen zien, een fiets fietste voorbij en er zat een bekende op het zadel.
Moi, hoe is het met joe dan. Betsie in zijn eigen habitat. Nog een laatste pretkegel bij Marieke.
Diepzinnige teksten op wc's in dit mooie stadje. Stairways not to heaven maar naar de urinoirs...
Ik maakte weer foto's van toiletten, moet niet gekker worden. Tja, moeten ze maar niet van die teksten erop zetten of gewoon de horeca vaker met een bezoek vereren....Dat kan ook.
Collega Bas eens van een andere kant zien. Hartstikke mooi. Voel mij hier thuis. De zon doet ook hier zijn best om een verdieping of twee hoger te geraken.
De rozenstruik, net geen rozenboom van GTST. Het zal wel. De eerste ontbijters zijn op de weg retour naar hun kamers. Tijd voor mij om aan te schuiven. Hebben ze hier ook yoghurt van de Zuivelhoeve?
Verrek, de kater is er weer. Geeft kopjes tegen het raam. Loopt nu weer door met de ziel onder zijn poot. Hier aan deze kant van de wereld draait ie ook door.
Vandaag niet veel te vertellen. Kan van alles zeggen maar zwijg nu maar even. Morgen zwaait er sowieso wat. Ik weet er ineens alles van, zit midden in de scene die een kater oplevert. Wie regisseert toch dit spektakel? Zal zo even vragen om een schoteltje melk. Misschien heeft ie wel trek in wat lekkers....Brand mijn vingers er maar niet aan, ik heb er al één in het verband. Wel ff genoeg voor vandaag. Ga een eitje op de kop tikken, wat verse jus en een kopje thee met de grijze golf.
Volgend jaar sta ik ook aan de verkeerde kant, dan heb ik zo'n trap wel nodig. Thuis had ik al gezelschap gehad van Moos of Mouna. Maar ik lig nu nog in de Rozenstruik, ruist altijd wel wat en geen Hermans die de Toon houdt. Fijne zondag. Dit bloggie gaat niet in de boeken, hoeft ook niet.
Zit nog genoeg voer in mijn hersenpan maar daar brand ik voorlopig mijn vingers maar niet aan.
Joah, mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten