L' Arte Del Sapore!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Via via, Vieni via con me. Entri in questo amore buio.
Non perderti per niente al mondo.
Via via, Non perderti per niente al mondo.
Lo spettacolo d'arte varia, Di uno innamorato di te.
It's wonderful, It's wonderful, It's wonderful.
Good luck my baby.
It's wonderful, It's wonderful, It's wonderful.
I dream of you.'
Uut 'Via Con Me' van Paole Conte (iets met een weg die je neemt...)

Moi, ben ik weer!
Pizza, Pizza...Effe wachten....Pizza.
Toch, toch duurde het nog bijna anderhalf jaar voordat wij Ristorante L'Arte Del Sapore van eigenaar Gianluca Ciociola en zijn vrouw Emanuea Renzullo binnenstapten in Dedemsvaart.
Het voorspel duurde vrij lang, bijna elke week liep mij het water al door de spreekwoordelijke mond als Gianluca mij weer een pizza of een mooi ander gerecht van hun smakelijke kaart voorschotelde via vreetzame media.
Afgelopen zondag was het dan eindelijk zover. Ik had vrijdags al gereserveerd. Het moest er nu eens echt van komen. Geen restricties meer, geen beren op de weg. Geen blokkades meer...Onderweg nu!
Want ik begon nachts al te dromen van zijn pizza's. Het moest toch niet gekker worden.
Best wel raar toch?
Ok, ik heb ze al langer niet meer alle 24 in dat kistje bier zitten, kan ik niet ontkennen. Maar toch...
In deze hardvochtige tijd schieten mijn gedachten de laatste weken allerlei kanten op, het wordt er echt niet leuker op. Maar nu begon mijn maag ook nog eens ernstig op te spelen. Mijn smaakpapillen werden gevoed door zowel mijn linker- en rechteroog.
Kon de pizza's bijna gaan ruiken....Gianluca leek wel een magneet die mij vanuit downtown Dedemsvaart naar zijn restaurant aan het trekken was. De hele zondag al die heerlijke trek, honger kennen wij niet hè.
Le Arte Del Sapore - de kunst van smaak - Gianluca schildert inderdaad zijn pizza's zoals Rembrandt ooit de Nachtwacht in elkaar knutselde.
Je ziet in zijn pizza's de streken van de meester. De passie voor het vak, zijn enthousiasme.
Deze goedlachse Italiaan waar je meteen van gaat houden wil ons hier in het Oosten mee laten genieten van zijn kookkunsten en vooral van zijn overheerlijke pizza's.
Bij hem is de basis, het deeg, niet iets wat je binnen 10 minuten bij elkaar kneedt. Niet ff wat bloem, zout, water en gist door elkaar flansen. Uurtje laten rijzen onder een vochtige theedoek en dan ff wat tomatensaus er op, strooikaas en flikker maar raak voor een knaak op het deeg wat je in je koelkast voorhanden hebt.
Neuh. Iedereen kan een pizza maken of toch niet?
Voor het maken van een goede pizza is natuuurlijk het kiezen van de juiste ingrediënten de basis.
Vers, gezond en het liefst niet al te vet. Maar belangrijker zegt Gianluca is het deeg.
De pizzabodem is niet zomaar een flap deeg waarop je lukraak zomaar alles kunt deponeren.
Neuh, de juiste verhouding van bloem, gist, water en het zout komen precies. Het is hogere wiskunde, wat ik oe brom. Daar moet je voor door hebben geleerd. Talent is tevens niet verkeerd.
Het lijkt makkelijk maar kan totaal verkeerd uitpakken. Krijg je zo'n kartonnen bodem, of te taai, te droog...of dat zo'n pizza niet valt te hachelen...
Gianluca is al bijna vier jaar bezig om dit proces tot in de perfectie te perfectioneren.
Het kost 'm behoorlijk wat. Niet alleen veel geld maar ook veel geduld en maar oefenen, oefenen...
Hij heeft al bijzonder wat vlieguren op de teller staan en dat allemaal voor een pizza...?!?!?!
De vier componenten (water, bloem, gist en zout) vormen samen een compost, die wordt glutine genoemd.
Dit geeft de elasticiteit aan de bodem. Maar er gebeurt zoveel meer met het deeg, alle chemische reacties door ondermeer het gist. Zijn wij ons helemaal niet van bewust. Wij willen meestal zo snel mogelijk de pizza gewoon op ons bord hebben. Maar waarom smaakt de ene pizza zo en de andere weer compleet anders....
Gianluca is nog lang niet klaar met zijn studie naar de perfecte pizza. Maar aldoende leert men.
Ik vind het geweldig om zo'n proces een beetje vanaf de zijkant van deze computer mee te maken.
De liefde voor zijn vaderland, de liefde voor het koken, de liefde voor het vak, zijn onvoorwaardelijke liefde voor wat wij misschien een simpele pizza noemen...is voor hem een levenswerk geworden.
Prachtig! Dat merk je, dat voel je, dat eet je in zijn pizza's. Geweldig. Vakmanschap is Meesterschap!
Plaatjes zijn het. Wat heb ik al veel pizza's in  mijn leven gegeten. Ik hou er van. Je hebt ze werkelijk in allerlei soorten en maten. De één is bijzonder lekker, de andere (meestal zo'n diepvriespizza) geeft vulling maar verfijnt niet je smaakpapillen.
Maar zo'n pizza afgelopen zondagavond bij Gianluca in Dedemsvaart heb ik nog niet zo vaak gegeten.
Mocht al vaak in Toscane en ver daarbuiten een pizza nuttigen maar dit exemplaar was hemels genieten als God zelf in Frankrij....euh Dedemsvaart of all places!
Was net of je in Italië was beland. Dat je een stukje laars op je bord had, ik hoorde op de achtergrond Paolo Conte iets onverstaanbaars in zijn moedertaal zingen. Het klonk mij als muziek in de oren. Hij kon het over zijn vrouw hebben maar net zo goed over het onkruid in de tuin. Ze kunnen mij dan alles wijs maken, maar het klonk zo lekker...San had een wijntje er bij, ik een Peroni (biertje duzz).
De kinderen werden tevens culinair verwend. Mouna had een mooi bordje pasta en Moos ging voor de Bruschetta met Tonijn en een frisse salade. Wij aten allemaal van elkaar. Ik proefde van San haar pizza. Porchetta met truffelsaus. Mmmmm. Ik was voor Quattro Affetati gegaan. Met salami, porchetta, parmaham en pittige salami...Wauw, wat bijzonder lekker.
Gianluca toont zijn affectie met zijn pizza's. Een pizza is voor hem een schilderdoek waar hij zijn kunst en kleur gebruikt om te schilderen.
Nogmaals, ik kan daar van genieten. Tuurlijk eet ik ook graag een pizza hier thuis, wij maken zelf ook pizza's. San maakt heerlijke eigengemaakte pizza's, ik zelf ook. Maar die zijn niet te vergelijken met de pizza van L'arte di Sapore. Dat is ook niet erg, je hebt altijd baas boven baas. Je moet de kerk in het midden laten!
Ook in Staphorst, haha....Maar dat terzijde. Ik geloof het allemaal wel...
Maar echt mensen, ik at altijd heerlijk in Ommen aan de markt mijn nummer 22. En die zal mij volgende week of volgende maand net weer zo lekker smaken. Anders....Maar die zijn ook meer dan prima. Begrijp mij niet verkeerd. Zoveel mensen, zoveel smaken. De één haalt friet bij Piet, wij bij de Markt!
Maar zo'n pizza, net iets verder dan Brouwerij Avereest - nog zo'n hotspot aan de Langewijk trouwens, heb ik nog niet vaak mogen proeven. Ik ben een bevoorrecht mens, dat wij een stukje authentiek en eerlijk Italië gewoon een paar kilometer richting het Noorden hebben liggen langs onze weg van de intense smaak.
We kwamen derhalve niet thuis van een koude kermis, deze was een geseling en het lange wachten meer dan waard. Waarvan Akte!
Gianluca liet mij deze week weer foto's zien van heerlijke gerechten. Want zijn vrouw kan ook heerlijk koken als ik de foto's mag geloven. Een avond uit, een 4- of 5 gangen staat nog bij ons het op het menu.
Maar ja, er is een tijd van wachten, er is een tijd van verlangen en er is een tijd van of voor pizza.
Je moet er soms even wat langer op wachten. Maar daarvan wordt een pizza of beter gezegd alleen maar beter van. Gianluca laat zijn deeg wel dagen rijzen.
De bodem, zo mooi dun en krokant. De rand, die wij vaak laten liggen, ook zo heerlijk....
Bella Italia. De smaak van de kunst, de smaak van (h)eerlijk eten. Tja, het was er weer eens tijd voor.
Ik had de laatste weken andere dingen aan mijn hoofd die een uitweg zochten maar nu liet ik mijn maag en hart een beetje spreken. Liefde gaat bij mij ook door de maag hè. Nogmaals ik ben bevoorrecht qua eten, San kan ook zo heerlijk koken. Die schildert soms met haar recepten hele Nachtwachten op onze borden.
Wij Dorgelo's vinden eten heel belangrijk, misschien u wel bekend. A way of living!
Maar ik val in herhaling, de story of my life, de kracht van reclame. Je moet eens eten bij L'Arte del Sapore.
Als je eens een pizza compleet anders wilt. Want eerlijk is eerlijk, pizza's van Gianluca kom je niet vaak tegen.
Oh ja, toch wel, gewoon in Dedemsvaart. Dat dorpje aan de Voart, eten zoals het hoort.
Dat ik ooit nog een lofzang op een pizza zou gaan maken. Ik spoor echt niet! Lekker belangrijk!
Fijne en smakelijke zondag.
Joah, mag wel zo.