'De klokke löp mooi deur, tenminste dat dacht ik. Soms stied de tied eben stille as ik denk aan joe.
Dat huuft op zich om mij niet zo mar gebeurt wel af en toe.
Aal minder stiet de tied stille um joe. De meeste dagen vliegen veurbij zomaar woarns naortoe.
Uut 'Soms stied de tied eben Stille' van Daniël Lohues
Net als gisteren miezert het vanmorgen een beetje. Van dat natte weer waar je langzaam zonder dat je het merkt nat van wordt. Had het gisteren bij de voetbal, de achterkant van de broek helemaal bevochtigd nadat mien cluppie weer eens had gewonnen.
Merkte het pas toen ik mien jas uittrok in de kantine en plaatsnam achter een mooi Bockbiertje. Bij Mainbarg gaan ze tevens met de tijd mee, ze hebben naast de standaardpils ook speciale biertjes!
De herfst heeft zijn intrede gedaan. Gisteren vond ik het eigenlijk de eerste herfstdag. De wind waaide om ons huis, vroeg donker, neerslachtige bomen die een boodschap vertellen, 's avonds lekker tegen elkaar aankruipen, gordijnen dicht, de denkbeeldige open haard aan en de verwarming een tikje hoger!
Het boek met de stamppotten lachte mij toe, bladerde het eens door en kreeg zin aan de herfst.
Kreeg zin om die bockbiersoep te gaan maken, Snert en Bruine Bonensoep van Moe, Boerenkool met worst van Hoff, Stamppot rauwe andijvie met uitgebakken spekkies. Na de koffie een glaasje Grand Marnier.
Stormbock van Texel, uut Twente of gewoon van Hertog Jan. Smaken veranderen in de loop van de tijd.
Vond eerder die Bock van Grolsch te zoet, nu weet ik 'm op waarde te schatten. Vanmiddag nog maar eentje ontkurken, anders ligt ie toch zinloos in de koelkast.
Gek hoe nummers soms een andere lading krijgen. Gisteren in de auto op weg naar mien thuus kwam ie min of meer gevraagd langs.
Moos wil altijd Daniël Lohues luisteren als wij samen in de auto zitten. Meestal op weg naar de voetbal of op weg naar huus. Wilde hij eerst beginnen met nummer 2 van Moi, nu moet ie eerst op 1.
Loat mij mar lekker dit doen voordat zijn lievelingsnummer Maak Joe Woar tot ons komt!
Gedachtenloos, wel de blik op de weg, tuurde ik over de Hardenbergerweg. We hadden weer eens een goed gesprek op niveau. Wat bepraat je zoal met een vierjarig jochie...? Dat als hij goed luistert mensen blij met hem zijn, wel of geen kipnuggets halen bij Henry. Van die dingen....Toch waar het leven om draait bij een iemand die net komt kieken. Soms wilde ik dat wij die gedachtengangen meer zouden omarmen.
Wel of geen kignuggets, dat zijn toch de levensvragen van de toekomst!
We hadden het nog even over de snoepjes van Ome Gert (Gerard, red.), dat ome Henry toch een andere foto moest nemen zo leek hij verduveld veel op Ome Herman. Ik dacht onbewust aan het getal 666 wat tijdens het rad van fortuin zomaar ineens op het scherm van onze roodzwarte club tevoorschijn werd getoverd. Ik wou dat ik het verzonnen had maar het is gewoon waar.....
Soms stiet de tied eben stille. Moos hield zijn mond en ik ook....Dacht altijd dat Daniël zong over een verloren liefde maar hij kwam nu pas binnen. Net of het kwartje viel. Kon ook gaan over iemand die je onderweg verliest op weg naar oen eindbestemming.
De Herfst maakt mij altijd wat melancholisch zonder dat het zwaarmoedig wordt. De winterkost ligt mij niet zwaar op de maag. Neuh, zo moet je dat niet zien. Kan genieten van de herfst, niet allen van die biertjes, maaltijdsoepjes en stamppotten en zo maar ook van mien eigen gedachtengangen.
Je bent in de herst en winter wat meer op jezelf aangewezen. De deuren van de buren gaan eerder dicht, de familie sluit de gordijnen wat sneller.
In de zomer wip je eerder over de schutting heen en pak je sneller een biertje of wijntje als 's avonds de zon wat langer bij je blijft.
Nu kruipen wij vaker ons holletje in. Helemaal niet verkeerd, maar ik wordt er wat melancholisch van.
Had ik ook met het nummer van Lohues. Ineens viel alles op zijn plek. Het miezerde buiten maar binnen in onze auto kwam de warmte binnen. Een gesprek over kignuggets maakte plaats voor weer een verstild vader-zoon momentje. Moos weet soms wanneer hij zijn mond moet houden. Papa, wat is nou veurbij en wat zijn Honderdtachtig volle maonen. Tuurlijk leg ik hem dat uit op niveau Jip en Janneke en komt Takkie ook even buurten. Moet de laatste tijd weer veel denken aan mien eigen verwekker. Zal wel met de herfst en zo te maken hebben. En ja, soms stiet de tied eben stille als ik aan jou denk. Wat gisteravond ook zo. Bij mij ging vannacht de klok niet een uur terug maar lichtjaren.
Ben ik ook zo geweest zoals Moos nu is? Kroop ik ook soms dicht tegen jou aan en vertelde ik hoe trots ik op jou was. Hoe jij boven in de bergen de bus over die smalle weggetjes manoeuvreerde.
Hoe jij de dingen deed die jij deed. Jij was er niet altijd maar onbewust was jij er elke dag.
Potverdikkemei 45 jaren jong maar eigenlijk ben ik nog maar een kuiken. Het leek allemaal zo makkelijk toen ik als kind tegen jou opkeek. Alles ien keer zunder joe daon dan be'j der, zo zeggen ze, vaak wel deur. Maar klopt dat wel?
Gek dat bij de donkere dagen bij mij boven het licht aangaat. Ik speur met mien zaklampje naar dingen van eerder. Vind altijd wel wat. Hij rent nu door de kamer, maakt zijn zusje aan het lachen. En net moesten wij alle vier ontzettend lachen om iets, ja waarom eigenlijk ook al weer....Ach, al minder stied de tied stille um joe. de meeste dagen vliegen voorbij. Nu wilde ik dat soms onze tijd wat stil bleef staan. Nog even genieten van alles. Hij gaat al naar school, zij kruipt als een tijgerin en San wordt met de dag mooier.
De klok ging vannacht achteruit maar die van mij gaat alleen maar vooruit ook al staat ie soms even stil.
Joah, mag wel zo. Fijne zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten