#Joost Mag 't Weten!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Doe al nachten haost gien oog dicht, ben al dagen wat van slag.
Weet niet waor ik 't mot zuuken, doe aal dingen wat nie mag.
Vrij veul bier en sigaretten kriegen de sfeer d'r vaak weer in.
Terwijl ik weet da'k dat niet doen moet, want nao die tied dan wo'j zo min.
D'r is van alles wa'k probeerd heb maar ik vuul me hier niet thuus.
Ik heb me daor nou wel bij neerlegd, maar ik wel wel graag naor huus.
Ie zullen haost denken da'k nie wies ben, 'k loop te skelden en te doen.
Ik ben mezolf en ok de weg kwiet, veur de vinder 'n miljoen.'
Uut Naor Huus van Skik.

Moi, ben ik weer.
'Als ie maar geen voetballer wordt, ze schoppen hem misschien half dood. 
Maar liever dat nog dan het bord voor zijn kop van de zakenman.
Want daar wordt hij alleen maar slechter van....'
Tja, een voetballer is Moos niet! Gaat ie ook niet worden. Hij gaat graag met mij mee naar de voetbal, zowel uit als thuis maar dan meer voor de randzaken.
Als je begrijpt wat ik misschien bedoel. 
Hij struint dan graag langs de velden op zoek naar iets voor later!
Neuh, voorlopig is hij basketballer van dienst bij de Vikings hier in Hardenberg! 
Mooi man! Hij heeft na een aantal omzwervingen zijn passie en sport gevonden.
Althans, daar lijkt het wel op. Gisteren (zaterdag) had ie zijn eerste wedstrijd, gaaf man!
Wij waren er natuurlijk bij.
Zo'n gekunsteld Vader-Moeder-Zoon-Dochter uitje. Kinderen First, Rest komt later wel. Not!
Was niet van slag maar daar moesten wij wel zijn, naast het zwembad waar Moos ooit zijn zwemdiploma's haalden, haalde zijn papa alleen het brevet van zijn onvermogen....haha!
Hij traint in De Kamp, Baalder maar de thuiswedstrijden spelen Vikings Hardenberg onder de 12 in sporthal de Slag. Koffie uit de automaat, een gevulde koek uit de andere.
Nietszeggende machines! Blijkbaar krijgt de gemeente Hardenberg de exploitatie van de sporthallen niet meer rond, financieel niet aantrekkelijk en is een gezellige toko/barretje iets uit een grijs verleden toen ik nog volleybal ging kijken in een meer dan gezellige sporthal De Meet. Daar was het altijd feest in de 3e helft. Maar nu, geen gezellig 'Goedemorgen' meer vanachter een net schoon gemaakte toog! Ach, een kniesoor die daar op let! Nou, ik in ieder geval wel. Een kantine hoort toch gewoon bij een sport-, voetbal- of basketbalclub?
Enfin, Moos had zich al in zijn basketbaltenue gehesen, koningsblauw en je hoefde je niet af te vragen van welke club hij nu is, De Vikings natuurlijk. Hij leek wel een echte Noorman! Mooi Man!
Een reusachtige, woest uitkijkende en bebaarde Viking keek mij aan vanaf Moos zijn shirt!
Nummer 12 heeft ie, dat nummer houdt ie ook....De ideale twaalfde man, al spelen ze met 5 man in het veld. Arthur heeft er maar druk mee, de laatste weken stroomden de aanmeldingen binnen op de burelen van het bestuur waar goede vriend Piet-Cees de scepter zwaait! Hij wel!
FF wennen, geen dauw op groene grassprieten, geen gure herfstwind waardoor je in je tussenjas moet duiken. Neuh, niets van dat alles. Sporten in een sporthal op zaterdagmorgen. Compleet anders, wel zelfde beleving. Sport verbroedert.
Niet elf tegen elf, er kan dus niemand vrij staan maar vijf jongens/meisjes tegen vijf leeftijdsgenootjes....en start!
De bal moet niet in het doel maar boven in het netje. Scoor je levert het twee punten op in plaats van één goal. Het enthousiasme werkt aanstekelijk. Arthur en zijn collega hebben de sjeu er mooi in.
Moos trainde eerst mee, nu is ie officieel lid van Vikings Hardenberg. Mag nu ook punten gaan scoren voor de club! In het netje graag.
Hij neemt zijn taak verrekte bloedserieus, het uit de kluiten gewassen jochie van de tegenstander uit Deventer verdedigde hij met verve, hij zou 'm zelf volgen als deze even naar de WC moest. Hij hield trouwens een bal goed vast na een rebound, daar kon ik nog wat van leren. Vroeger liet ik nog wel eens een bal los....Hier hebben ze ook een doel maar meer spreekwoordelijk. Hele andere wereld. Het is geen voetbal maar ik voelde mij er wel thuis. Flashbacks naar eerder toen ik ruim zestien jaar ook leider was van een team opgeschoten jochies bij Mariënberg....Altijd met heel veel plezier gedaan. Zie ik ook aan Arthur en collega, ik onthoud zo slecht namen - sorry, die hebben er skik van. Kan ik weer van genieten! Zulke mensen zijn zo belangrijk voor ontwikkeling van kinderen op die leeftijd. Maken of breken! Ze doen veelal het eerste. Hoorde het dit weekend ook weer...Jullie/Jij waren vroeger nog fanatieker op het veld dan wij! Mooi toch. 
Een scheidsrechter die regelmatig het spel stillegde als er een fout was geconstateerd en tekst en uitleg gaf. Schitterend! Ondertussen rondkijken of er nog leuke single basketbalmoeders rondliepen...?
Geintje natuurlijk! Hier dragen ze ook geen vlaggetjes, kan de regering daar geen stokje voor steken?
Moos verloor zijn eerste wedstrijd. Bij de tegenstander liep een nummer 5 rond die dribbelen en passeren op 10-jarige leeftijd reeds tot kunst had verheven. Hij schoot de ene na de andere bal in het netje! Met 28-51 gingen wij niet de boot in! Echt niet! Tja, een gewonnen nederlaag! Want het gaat niet om winnen of verliezen, nog niet! Moos heeft er aan geroken, hij vond het geweldig! Zijn pretoogjes, zijn dansjes op het veld verraadden hem. Onbetaalbaar. Mooi jongen! Nu al beter het voetenwerk voor elkaar dan zijn vader ooit had, zo moeilijk is dat ook weer nie! Hoop dat ie leert, dat ie leert kijken naar zijn teamgenoten, hij is nogal eigenwijs aangelegd, je kunt zoveel van anderen leren door alleen naar ze te kijken! 
De mannetjes en vrouwtjes hebben er bijzonder veel skik aan en daar gaat het allemaal om! 
Zaterdag is de mooiste dag in week en je wist als je naar je vriendjes keek, hier gaan ze heel wat beleven. Zo Groen als Gras. Heerlijk. Hup Vikings Hardenberg, trap...euh schiet die bal naar voren!
Het was trouwens wel vroeg na een zeer gezellige maar late Rommelerie in de Johan Clemmestraat.
Droge keel en een zeurderige stem in mijn hersenloze brein, de huishouding nog niet op orde!
Wilde terug met de trein maar die vertrok steeds later. Belandde uiteindelijk in bed op nummer 2 in de Clemmestraat. Toevallig woont daar ook mien moe van 92 al honderd jaar dus dat kwam mooi uit.
Had gezegd dat ik met de trein huiswaarts zou gaan, dus kwam ze nog wel even checken of ik het daadwerkelijk was of een verlate inbreker. Het bleek, gelukkig maar, haar zoon te zijn die na enkele seconden reeds in dromenland was aanbeland. Ik lag wel te rusten. Bij de trap meteen linksaf! Ik kende de weg, zelfs in het donker. Jarenlange ervaring als ik weer eens kruipend vanaf Café Mans via het winkelcentrum van Mariënberg niet bepaald nuchter in de mooiste staat arriveerde! 
Wat was het gezellig op de tweede editie van de Rommelerie. Ik had de kinderen meteen na het werk opgehaald. Ze hadden er zin in, een goede eigenschap want ze houden tevens van gezelligheid!
Kinderen hebben nog het minste last van alles, denk ik dan! Mouna had haar zinnen gezet op de pannenkoek met spek en Moos zijn blik was gericht op de BBQ-pan. Ik ging voor de bami van mevrouw de Boer! 
Het weer pakte tevens uit met mooie zonnestralen, het was al gezellig druk toen wij inpandig waren...
Moe stond op de oprit met haar vriendinnen van het kaarten maken en kreeg weer de nodige knuffels van Moos en Mouna. Ben al ruim tien jaar vertrokken uit de Clemme maar op de één of andere manier gaat de Clemme nooit uit je. Als mien Moe ooit uit de tied komt, hoe moet het dan? Gaat ons ouderlijk huis dan over in andere handen of krijg ik nog een ingeving van, pak 'm beet, terug naar mien Roots..?
Ik zag overal mensen die Skik hadden. Stukje onvervalst Noaberschap, iedere bewoner hielp mee met het slagen van een puike Rommelerie. Missie geslaagd. Robert draaide suikerspinnen, Irma ook...Leuk stel hoor en dat al bijna dertig jaar! 
Iedereen draaide zich een slag in de rondte. Ineke en haar zus bleven maar pannenkoeken bakken!
De oliebollen vonden weer gretig aftrek, de krenten in de pap, de biertjes waren koud net als de Ice-tea en cola zero. Lex op de uitkiek en had zijn vergunning in de achterzak! Op de mobiele scootmobiel werd weer een verse lading bami binnen gereden. Schitterend! Waar zie je dat nog? 
Keek de straat in en weer terug naar het huus waar ooit Hilly en Wiecher woonde naast schilder Nabers.
Daar stond nu de vrachtwagen met het leuke live-bandje The Roots er in geparkeerd! 
Ze begonnen met een nummer van Racoon. Kijk, dan heb je al een voorsprong te pakken. 
De man met baard en gitaar woont nu op het huus van Kok (nr. 12) en Bert op de bas woonde jarenlang tegenover ons op nummer 5, Hofsink hè. De pretkegels wisselden snel van eigenaar!
Had een betere bodem moeten leggen, nog even een pannenkoek met spek ofzo want de drukke week viel van mij af en schoot een beetje in het verkeerde keelgat....haha. Het gerstenat vond haar weg, het werd slapen in de Clemmestraat al wist ik dat toen nog niet. Genieten op enkele vierkante meters. Noem mij een oude dwaas maar wat is (V.V.) Mariënberg zonder de Johan Clemme-straat toen wij ooit met vijf gasten in het eerste elftal speelden. Nummer 2 en 2a, 12 en ff nadenken dan woonde Tony op nr. 20, naast Johannes onze kunstschilder. Potverdikkemei, niks blijft - alles veranderd!
Onze Garst komt hoogstwaarschijnlijk niet meer thuis, ligt nu in Clara. Onze eigenzinnige kunstschilder heeft een paar jasjes uitgedaan en is via een ambulance de Clemme uitgereden...voor het laatst?
Sommigen vinden hem een rare kwast, tis maar net hoe je het bekijkt! Niet doorsnee maar daar is toch niks mis mee. Wij hebben genoeg mensen van dertien in een dozijn, of niet dan?
Wat hij met een kwast kan kunnen velen hem niet nadoen. Wat een mooie schilderijen heeft hij geschilderd! Hij kwam tenminste boven het maaiveld uit! Het gaat je goed, Johannes! 
Oh, jij komt uit Hardenberg. Enkele nieuwe bewoners wilden mij een stukje geschiedenis verhalen over de Clemme. Mooi toch? Stiekum wist ik meer dan zij ooit zullen weten. Weten zij veel...Lekker laten zo. De Clemme is ook een stukje van mij. 
Grappig dat de man die vrijdagavond tig oliebollen in de hete olie gooide nu woont op het huis van Ramaker, de warme bakker die het recept van de oliebollen uit de Johan Clemme bedacht! 
Iets met cirkels rond! Boven zaten genoeg oud-Clemmers uut de tied mee te genieten! 
Joost mag het weten of het echt zo is! Ik geloof op zulke avonden er graag in. Dat bijvoorbeeld mien Va stiekum mee zit te genieten. Hij was, vast en zeker, ook niet weg te slaan zijn geweest bij al die eetkraampjes en de bar. Levensgenieter pur sang! Ik probeer hem zo goed mogelijk na te doen, lukt niet altijd. Hij was meester daarin, ik slechts zijn leerling. Moos let beter op!
Muntjes die slechts € 1,50 per stuk kosten. Een flesje bier voor anderhalve munt, een pannenkoek maar 1 muntje en een oliebol een halve. Vooroorlogse prijzen! 
Wij Clemmenaren hebben geen dollartekens in de ogen, geen winstbejag maar saamhorigheid is het verdienmodel, mooi stukje noaberschap en naar elkaar omzien!
Wilde nog iets kwijt over sterfelijkheid. Misschien rare afsluiter van dit stukkie onzin. 
Kon de brug vanmorgen maar moeilijk vinden maar Joost mag 't weten....
Even een stukje trots melden. Als je wel eens podcasts luistert heb ik wellicht een tip voor jullie.
Joost Dorgelo, zoon van breur Herman en schoonzus Simone, heeft een mooie podcast gemaakt. 
'Een blik op het einde'.
Daarin gaat neefje Joost de dialoog aan over sterfelijkheid in kader van zijn studie. Heb gisteren twee afleveringen geluisterd. Daarin sprak hij onder andere met een vrouw die in een hospice woonde en inmiddels naar een verdieping hoger is verhuisd. Hoe Joost zo'n interview aanvliegt, knap! Respect.
Joost weet dat praten over de dood veelal wordt weggeduwd totdat het moment dat sterven om de hoek komt kijken tegelijkertijd met Magere Hein. Hij vindt dat wij dit onderwerp niet moeten wegstoppen maar juist omarmen.
Verschillende mensen komen aan het woord, allen met hun eigen perspectief op sterfelijkheid, de dood.
Ondermeer een geestelijk verzorger, neuroloog, voormalig arts, filosoof en een palliatief verpleegkundige.
Joost heeft een prettige stem en verbaasde mij gisteravond met zijn kunde en kennis maar ook het feit dat hij oprecht luistert naar zijn gesprekspartners en daarop anticipeert. 
1 opmerking van Joost bleef vannacht door mijn hoofd spoken: Joost vroeg aan die mevrouw in het Hospice, zorgt tijd dan voor waarde....?
De tijd die ze nog had, hoe mooi omschreven door neefje Joost die gewoon neef is.
Joost weet het! Prachtig! Het is te vinden op Spotify - Een blik op het einde - ik vind het een aanrader.
Doet je nadenken over dingen. Hoe je eigen shit dan ook weer in het juiste perspectief wordt geplaatst. 
Dan is een keertje verliezen helemaal niet erg. Als het nou met de voetbal of basketbal is.
Dan wil ik 's nachts naar huus maar beland ik uiteindelijk toch echt thuus in de Clemmestraat!
Hoe mooi wil je het hebben.
Ik reken het sowieso goed. 
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...