#Zweedse Gehaktballen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Don't worry about a thing cause every little thing gonna be all right.
Singin': Don't worry about a thing cause every little thing gonna be all right.
Rise up this mornin', smiled with the risin' sun.
Three little birds pitch by my doorstep.
Singin' sweet songs of melodies pure and true, 
Sayin': This is my message to you -ou-ou.
Don't worry 'bout a thing.'
Uut 'Three Little Birds' van Bob Marley.

Moi, ben ik weer.
Tja, kun je Juventa'12 heten. Vernoemd zijn naar de Godin van de eeuwige jeugd. Maar dan nog!
Juventas was een oude Romeinse godin. Zij vertegenwoordigde jeugd en verjonging. Leuk voor een ambitieuze voetbalclub in Wierden. Juventas was vooral de godin van jonge mannen 'die net de toga droegen' (dea novorum togatorum), zeg maar net droog achter de oren of de godin van de mannen die net volwassen waren geworden.
Maar als je als club al na 15 seconden Bob Marley afbreekt met 'Three Litte Birds' en dat zelfs tot twee keer roep je natuurlijk het (naderend) onheil zelf over je af. Eerlijk is Eerlijk, Bad Karma?
Kun je vinden dat je de lekkerste gehaktballen van het gewestelijk halfrond draait maar dan ben je natuurlijk op een nazomerse dag eind september als club zijnde geen knip voor de neus waard. Waarvan Akte!
Wij, Moos en ik, zaten gezellig in de schaduw op de overdekte tribune. Best warm...
De spelers kwamen links het veld op. Bob Marley begon te zingen. Verrassend, lekker man. Keertje geen takkeherrie die je de laatste tijd zovaak hoort in de warming-up of bij opkomst van de voetballers op diverse Nederlandse velden. Jankmuziek!
Onder deze temperaturen klonken de Jamaicaanse klanken bijzonder laidback. Mozeskriebel. Waar liep Koos Koets zichzelf te wezen...?
In gedachten zag ik Bob een dikke joint in de brand steken....Mooi man. De seizoensouverture kon niet beter beginnen. Had zo'n club ergens in Mokum ook niet zo'n deuntje van weleer...? Leunde relaxed achterover. De voetbalmiddag had minder kunnen beginnen, snap je. Wat ik oe brom!
Maar het Don't Worry about a thing kreeg al snel een andere wending of lading, wat u wenst.
Volgens mij besefte de ladyspeaker van dienst dat ze het verkeerde (niet dus, maar goed) nummertje had ingestart. Wat volgde was een drama, jemig wat een takkeherrie, veel boem, veel boem. 
Weinig smaak. Hoe lekker de gehaktballen ook smaakten in Wierden van de opkomstmuziek hadden ze duidelijk weinig kaas gegeten, wat een flauwe bende. De kaas kon meteen in de oren, wat een geseling voor die arme onderdelen aan je kop, wat een koude kermis. Naast me keek niemand op of om. Gevalletje 'If you can't beat them join them'. De hoop al een tijdje opgegeven. Toen de rust aanbrak leek even de dame aan de knoppen haar fout te willen herstellen. 
Rustig liepen wij naar de kantine voor een bakje troost en deed Marley een dappere poging nummer 2.
Weer werd hem ruw de microfoon uit de spreekwoordelijke handen gegrist en wederom volgde een afgrijslijk nummer met dito beats, totaal geen smaak daar bij Juventa'12 op sportpark 't Lageveld. Geen bal aan wat de muziekkeuze betreft.
Tja, dat kan het gebeuren dat zo'n keeper van de thuisploeg zich geen raad weet met de situatie.
Misschien leunde hij ook net laidback tegen de paal, dikke joint in de mik, het luie zweet afvegend van zijn voorhoofd met de UHLSport keepershandschoenen.
Na zes minuten vloog hij als een bowlingbal met een vlaag van enorme verstandsverbijstering uit zijn startblokken. Hij kegelde zeer onbeheerst onze Wesley van zijn roodzwarte voetbalsokken.
Een strike noemen ze dat bij bowling. Maar hij kreeg niet de punten van twee extra beurten maar meteen de rode kaart voorgespiegeld door de man in het zwart. Enige juiste beslissing. Deze 'Gehaktbal' mocht gaan douchen. Einde oefening. 
Onze Wes krabbelde moeizaam op, het was een regelrechte aanslag. Niks geen Three Little Birds.
Gevloerd door een wilde kamikaze-actie. De keepert van de thuisploeg benadeelde zijn ploeg ernstig. 
Kon die kerel in de bestuurskamer voor het duel wel oreren over de lekkerste gehaktballen en dat hij vrijdags altijd het geheime mengel voor zijn vrouw kneedde, er vliegen zaterdags wel 120 ballen over de toonbank (vertelde ie niet zonder trots). Snap ik...Alles voor de club maar hij had beter zijn doelman van het vlaggenschip beter kunnen kneden totdat ie een ons woog en wegvloog als een vrije fladderende vogel. Tja, je hoorde ons niet klagen.
Neuh, de gehaktbal was prima. Een 8,5. Moos gaf 'm zelf in al zijn enthousiasme een dikke negen!
Mooie kleur, lekkere jus en een fijn uitje. Wat grove mosterd deed spreekwoordelijk de rest. 
Zoonlief en ik besloten gisteren maar een heuse gehaktbalcompetitie in het leven te roepen. 
Een mooi excuus om twee-wekelijks zo'n gevalletje naar binnen te werken. 1 Gehaktbal voor ons tweeën. Niet te gek doen. Voorlopig staat die jonge godin uit Wierden, Juventa, op de eerste plek. 
Dat is logisch. Daar staan wij, Mariënberg, dus nu ook. Gisteren al de stand uitgeprint en met een magneetje bevestigd op de koelkast. Daar ga ik een week lang elke morgen liefdevol naar kijken als ik de volle yoghurt consumeer. Vorig jaar was het nog omgekeerd, stonden we onderaan te kieken. 
Tuurlijk, 1 zwaluw maakt nog geen zomer en wij gaan de herfst sinds gisteren in maar toch!
Dit geeft de roodzwarte burger moed. We kwamen met niks richting Wierden, dachten ook met niks te vertrekken. Juventa is normaal gesproken een maatje te groot. Bijna duizend leden tegen die kleine driehonderd van ons. Iets meer keus en wij misten ook een half dozijn aan spelers.
Verwacht altijd het onverwachte. Die ChaosTheorie paste onze trainert, Wouter Tabbers, in alle heerlijkheid en met succes toe. We moeten zeggen, we hadden ook buiten de waard (de doelman in dit geval) gerekend. 
Wat was de collega van Wouter na afloop goed te pas? Neuh, niet echt....Het chagrijn droop van zijn gezicht. Ach ja, jullie hebben tot nu toe de lekkerste gehaktballen, dat is ook een zware competitie.
Tja, je leest het alweer. Het seizoen is begonnen. Er resten ons nog 21 wedstrijden maar het begin was bijzonder hoopvol.
Zweedse Gehaktballen, eigenlijk zijn het gehakballetjes. Heeft niets te maken met die knoerten van Juventa. Eerlijk is eerlijk. Je eet ze meestal met zo'n bruin sausje bij de IKEA. Het exportproduct van Zweden. Hij overviel mij er enigszins mee. Was even uit het veld geslagen terwijl we nog in de bestuurskamer van Juventa zaten, beetje keuvelend voor aanvang. 
Potverdikkemei. Hij, Theo gaat emigreren met zijn lieve gezin. Die had ik niet zien aankomen...
Zijn huis stond van de week zomaar ineens op Funda. Tuurlijk zwagerlief regelt de verkoop dus dat komt wel goed maar Theo, waarom jij, waarom jullie? Van mij mogen wel andere mensen verkassen naar andere landen, graag zover mogelijk. Maar niet gij, Theo! We hadden het zo leuk voor mekaar. 
Mijn cluppie volgen doe ik graag maar het domme ouwehoeren voor- en vooral na de tijd met o.a. Gerard, de trainert en jij waren/zijn altijd wel de krenten in de pap laat staan de Zweedse Gehaktballetje met een lik grove mosterd.
Onzin natuurlijk. Tuurlijk gun ik je van harte jouw plannen die je hebt gekneed met Janneke.
Mooi man. Zweden, het land van de eeuwig ruisende bossen of zoiets...Mocht er zelf al enkele keren inpandig zijn. Snap je wel, die rust, die ruimte. De Pallegarsteweg in het groot! 
Je kunt lang rijden zonder een Eland of Volvo tegen te komen. Ik vind het getuigen van moed.
Van de lekkerste gehaktbal die je ooit proefde. Het deed mij wel wat, vond het gek van mezelf....Waarom? Wil misschien dat zoveel mogelijk hetzelfde blijft wat goed voelt...
Later had Gerard van gelijke woorden een strekking. Je doet het voor de club maar je vormt in al die jaren wel een soort van roodzwart team naast dat vlaggenschip met al je eigenaardigheden....
Zal je missen Theo. Werkelijk waar....Kan het niet goed duiden, het is meer een gevoel. Die lach van jou als je binnenkomt, hey Dorgelo of Alfred. Weet niet eens wat je altijd zegt. 
Dat biertje na afloop, dat mooie domme gezeur. Kleedkamer humor. Soms hoef je niet altijd te zeggen om te begrijpen wat een ander denkt. Niet dat de gehaktbal zwaar op de maag lag maar toch!
Misschien snappen jullie het niet, ook prima. Veule wille in Zweden, jij hebt er straks zo'n huisje bij die je verhuurt. Wie weet wagen wij de sprong en komen Moos, Mouna en ik wel een keertje bij jullie buurten als PSV het iets minder doet in de competitie. Hebben we iig wat om over te zeuren....Biertje d'r bij.
Gek hoe voetbal al tientallen jaren zo'n warme band schept zonder dat je het altijd zelf beseft. 
Jan was het al gewoon dat zijn andere zoon bijna in het verre buitenland woont (Klazienaveen) en nu gaat Theo helemaal de bunders over.....Hoop wel dat de kinderen het PSV shirtje willen inruilen voor de geelblauwe kleuren van Zweden. Theo binnenkort naar de nonnen van Vught. De taal leren.
Maar ze vertrekken nog niet. Theo maakt eerst nog een rondje langs de groene velden....
Ach, willen wij dat allemaal niet eens. Gewoon de boel de boel laten en vertrekken, One Fine Day!
Gewoon naar het grote nergens. Waar niemand je kent en niemand je stoort....
Dat gaf dat nummer van Marley mij gisteren ook. Geen gedoe, niks moeten alles mogen.
Three Little Birds is vooral een baken van hopen, een positief statement in deze roerige tijd.
Daarom had die lieve mevrouw, daar ga ik maar van uit, dat nummer nooit mogen afzetten...
Had het misschien die keepert van de thuisploeg ook rustig gestemd en had ie niet zo doldwaas zijn zestien verlaten. Die lijnen staan er niet voor niks hè. Mij is altijd verteld, daar moet je binnen blijven Dorgelo.
Ik was tevens geen Carl Lewis of Bolt op de eerste tien meter. Als ik ging sprinten lag de bal al in het netje...Snap, zat op voetbal niet op atletiek.
Don't worry about a thing / 'Cause every little thing is gonna be all right....
Dat nekte Juventa, de godin van de eeuwige jeugd. Lekker toch! 
Marley zag ooit in zijn huis aan 56 Hope Road in Kingston (Jamaica) vogels naar binnen vliegen door zijn raam. 
Wou soms dat ik een vogel was, zo'n overdachtegaal, even wegvliegen uit de realiteit, uit de zin van alledag. 
Daarom was gisteren zo'n mooie dag. We deden niets verkeerd en alles kon. 
Had een klein agendaatje in de kop zitten maar van alles kwam gelukkig niets terecht. 
Na Wierden bezochten wij café Mans voor een drankje en even later Sevens hier in Hardenberg zodat Papa een skuumkoppe kon drinken. Later zitten op een zonnig dakterras, een afzakkertje met mooie mensen. Beseffend dat iedereen zo'n beetje familie van elkaar is. Je kende elkaar niet voor de tijd. 
Je raakt met elkaar in gesprek, je hoort en ziet raakvlakken en gemeenschappelijke vrienden verschijnen....
Je praat over een oude liefde, tegelijkertijd liket ze jouw foto van Mouna op FB. Het verleden betreedt voorzichtig het heden. Een nummer van U2 vliegt voorbij net je over haar en zo hebt.....
Nijmegen komt buurten, de Opera en Dries van Agt met Bono van U2.
Je vergeet de droge worst gemakshalve maar je weet nu al, volgend jaar, waar je tijdens de Avond4Daagse moet zijn. Een licht gaat uit aan de overkant maar ook weer aan.....
Moos verkocht tig loten voor zijn cluppie, basketballvereniging De Vikings. Hij zit nu al aan het wonderbaarlijke getal van 71 verkochten loten voor de grote clubactie. Heerlijk enthousiast!
Wat een mooi ventje vond die ene vrouw Moos en bij de andere vrouw herschikte hij even haar I-Phone. 
Ik zelf kreeg de complimenten voor mijn nieuwe coupe. Staat je goed, mag ook wel...
Dat kleine bossie haar kost genoeg! Maar het wierp wel haar vruchten af, of toch niet...!?!?
Ik zat prinsheerlijk op mijn kruk. HJ in het handje, hoefde niet zoveel maar moest nog een verslagje tikken. Dat ging wel maar best veel schrijffoutjes, niet helemaal meer helder. Ach, keepers zijn rare wezens. Dat zijn ze en dat blijven ze. De één kegelt onze spits omver, een ander denkt nog steeds dat alles goed komt in zijn leven wat al flink over de helft is. Als ik maar geen sprintje ga trekken.
Don't worry about a thing. Dat had ik gisteren en dat gevoel bleef ik ook houden....
Vond iedereen weer lief en gaf het leven zomaar een tien. Vandaag, nuchter door de eerste zonnestralen, weet ik dat ik geen Bob of één van die drie vogels ben. Dat fladderen gaat mij niet zo goed af. 
Maar kan wel genieten van de kleine dingen. Van steeds weer nieuwe mensen ontmoeten....
Cause every little gonna be all right! 
En dan pakt Karin Bloemen je rond middernacht ook nog even in. Tja, kon nog niet slapen. 
Even beste zangers terugkijken. Noem mij oud verdriet, noem mij een oude dweil.
Wat een mens. Uit volle borst zong zij een eerbetoon in allerlei talen, weet niet eens meer welke.
LeFort Tripel gaf ook geen uitsluitsel. Maar Bloemen pakte mij met boter en suiker in.....
Geef mij bloemen, geef mij Karin.
Een mooie afsluiting van weer een mooie dag! Deze archiveer ik naar hartelust. 
Kereltje slaapt nog boven, straks komt zijn zusje ook nog. Gaan we simpele dingen doen.
Bij Oma koffiedrinken, Henk ophalen, even de grens over. Niet naar Zweden maar naar Duitsland. 
Wil ik ook wel wonen. Ergens in het zuiden, op een berg. Hoog en droog! Ver weg van dat soms stomme land met al haar meningen en kromme gedachtengangen....Er lopen meer gekken los rond dan dat er achter gesloten deuren en tralies zitten. 
Even bedenken wat we gaan eten vnd. Denk dat het toch weer anders gaat dan ik nu denk....
Heb nu éénmaal kinderen met een uitgesproken mening en vooral smaak. Lekker joh.
Mouna had de gehaktbal van Juventa ook een dikke 9 gegeven, vast en zeker!
Maar, we komen vandaag vast niet bij de IKEA. Neuh, zo'n dag wordt het zekers niet.
Of ik moet voor zo'n Zweedse gaan...?? Gehaktballetje er bij....Haha. Zijn ze te vinden in Zwolle of moet ik mij dan vervoegen in Hengelo, ik vraag dit natuurlijk voor een goede vriend.
Theo en Janneke, alvast Ha Roligt (Veule Wille) in Zweden. 
Gar Bra (Goed Goan). Vi Pratar Med Varandra (we spreken elkaar).
Ach Theo, Google Translate is de moderne versie van die nonnen van Vught.
Enne...euh Pallegarste blijft ook in het Zweeds Pallegarste....weg
Uit het oog straks misschien maar never nooit niet uit het roodzwarte hart!
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...ja, det är möjligt...