Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Laten we klinken op de vrouwen. Want in de vrouwen zit muziek. En muziek helpt overleven. En m'n leven, dat ben jij.
Want het lijkt wel of we allemaal vergeten zijn. Hoe je lachen moet. Het lijkt wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt. En hoe je danst, hoe je bemint.
Sluit de rijen. Pak de handen. Pak de handen, van die ander. Want de ander, hoort erbij. Zoals jij hoort, bij jou en mij.'
Uut 'Proosten' van Guus Meeuwis
Dit kon wel eens een positief stukje worden.
Waarom? Heb ik gewoon zin aan. Hoorde vanmorgen een vogel fluiten, de regen tikte zachtjes tegen ons raam. Dacht, doe eens gek. Moos sprong zich een ongeluk en spaarde mijn benen, helaas, niet. Mouna lag naast mij en klapte voor de derde dag achter elkaar in haar handjes. Mooi, om te zien dat dit mooie meisje elke dag nieuwe dingen ontdekt en merkt dat papa en mama het blijkbaar leuk vinden als ik in mijn handjes klap. U vraagt, Mouna draait wel....
Aan de andere kant van Mouna lag mijn andere wonder.
Mantelzorger 3.0
Het was even aanpoten, mijn lieverd kon niet veel de eerste dagen na mijn laatste woorden van vorige week via deze spreekbuis. Sanneke baalde als een stekker. Zelfs de natte droom van Hardenberg bracht geen licht aan de eind van de tunnel. Het werd zelfs allemaal nog een beetje erger afgelopen vrijdagmorgen.
Huisarts Hulscher ontdekte in het appetijtelijke lijf van mijn lief nog meerdere scheurtjes en kwaaltjes na een gezellig avondje doorzakken bij de plaatselijke tennisclub.
Een scheurtje in de schouder en een scheurtje, een halve meter lager, in de buikwand. Tja, je moet er wat voor over hebben om een Love-Game te spelen!
Gelukkig werken de zalvende handen van Pietje K. naar behoren, zag 'm gisteren nog struiken verplanten morgen mag hij weer aan mijn mooiste gewas zitten. Dat het allemaal gewoon groeit zonder steeltje.
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien. Wijze woorden die ik ooit hoorde in mien stamkroeg, in hometown Mariënberg. Herman had geliek. Het leven is inderdaad mooi en gelukkig ben ik geen Stevie Wonder. Had ik er alleen maar mooi over kunnen zingen. Zachtjes zingen. Zachtjes zingen over dingen die niemand weet. Blof haalde mij vanmorgen de woorden bijkans uit de spreekwoordelijke mond. Ik hapte net een boterham van Battjes weg met een dikke laag Pindakaas van Calvé. Ik kan hardop denken bij jou, al doe ik dat nog veel te weinig. Zachtjes zingen tot de dingen die niemand weet van jou geworden zijn.
Van die dingen duzz. Mensen denken mij te kennen. Niets is minder waar. Hoor nog best wel vaak, Buurman wat doet u nou...? Pak ik dingen vast die niet eens van mij zijn. Zachtjes zingen.....
Zie mooie dingen voorbij komen. Sociale media is vaak de boodschapper van slecht nieuws, maar ook heel vaak van mooi en gelukkig nieuws.
Zo komt er weer een baby bij in Bergentheim. Las ik net op Facebook. Hoera, ik wordt grote zus. Wordt ik dan blij van. Het wonder staat gepland ergens in April 2018. Ben dan blij voor die leuke man en dito vrouw. Die mij ooit bier voorschotelde in mien stamkroeg. Mooie mensen die zich omringen met mooie dingen.
Zachtjes zingen. Doe het vaak voor Moos als hij in bed ligt. Een nummer wat ik al ruim veertig jaar ken. Ik ga slapen, ik ben moe....Moos kwam deze week met het idee dat de Heer bij ons komt wonen. Is je deur nog op slot? Doe 'm open voor God. Ja hoor, het eerste christelijke liedje is gemeengoed geworden. Wat doe ik....? Ik zing vrolijk en uit volle borst mee. Mooi toch! If you can't beat, join them. Hadden wij hem maar naar een openbare school moeten sturen. Neuh, 1 ongelovige in dit huis is meer dan genoeg. Laat Moos het zelf maar uit gaan zoeken hoe het allemaal zit. Je moet niet van alles willen voorkauwen. Laat hem zelf maar dingen gaan vreten die hij misschien later weer wil uitspugen. Moos geniet ook van zingen, hij kan trouwens wel de toon houden, en schreef in zijn eerste vriendenboekje ooit dat Daniël Lohues zijn favoriete zanger is. Maak joe Woar, pappe! Wat een topgozert hè.
Haha, schitterend. Wat kun je genieten van kleine dingen. Zoals gistermorgen. Van een paar kleumende jochies op een groen veld. Juichen als ze scoren, van die kleine dingen. Roodzwart blijft voorlopig nog in mijn hart zitten. Kan er gewoon niks aan doen. Een gebroken hart is toch wel snel te lijmen.
Ik voel mij nergens te klein of Hugo de Groot voor. Zou soms willen ontsnappen in een boekenkist. Want weet jij hoe het allemaal werkt. Gevoelens kun je koesteren maar kun je ze ook altijd beschrijven. Niet alles is uit te leggen. Sommige dingen komen zoals ze soms ook weer gaan. Soms drink je Spa Rood of Blauw en zoals gisteravond ga je aan de Mummelmann en voer je goede gesprekken die uiteindelijk leiden tot iets beters. Genieten van en bij Ons. Een zoete inval, niemand komt binnen in een kist of vertrekt met een kist vol boeken. Misschien wel wijzer of soms nog radelozer. Je weet het niet. Pakken wat je pakken kunt.
Zachtjes zingen. Deden wij ook bij Ons in de Voorstraat. Op een doordeweekse vrijdag lunchten wij er met zijn vieren. Vakantie hè. Super lekker gegegeten. Allerlei sandwiches. Van Smikkel tot cowboyvlees. Van Tonijnsalade naar overheerlijke zalm. Van een broodje bal naar de oeroude ambachtelijke kroket.
Ook al was de vijf nog niet in de klok, we namen er een gewone lekkere droge witte wijn bij.
Waarom, genieten is het 11e gebod zegt mien breur altijd op de preekstoel. Dus zachtjes zingen.....
Genieten van kleine dingen of soms grote dingen.
Proosten, want soms lijkt het wel of wij mensen niet meer weten hoe je zingt.
Dat is toch eeuwig zonde. Ok, ik zing zachtjes. Zachtjes zingen zodat niemand mij echt hoort. Want is het de toon die de muziek maakt, wat ik oe brom!
Later hoorde ik dat Tobi en zijn vriendjes gewonnen hadden van Kloosterhaar met 5-4. Spannend hoor, want Kloosterhaarders zijn net Duutsers. Daarvan heb je pas gewonnen als ze de parkeerplaats van het Westerpark hebben verlaten. Van die dingen duzz.
Zachtjes Zingen....Ik voel mij beter dan gisteren. Heb alles op de vierkante meter wat ik mij kan wensen.
Negatieve ladingen zijn er genoeg. Zag er gisteren nog een paar voorbij razen, die vergaten om op de rem te trappen. Vergaten om zachtjes te zingen......
Hoor weer een vogel fluiten, hij heeft gezelschap gekregen van enkele Parkela's en Overdachtegaals.
Mooi toch, het leven is mooi maar je moet het wel willen zien.
Joah, mag wel zo....Fijne zondag! Jullie ook
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Same old song, just a drop of water in an endless sea. All we do crumbles to the ground though we refuse to see. Dust in the wind. All we are is dust in the wind.
Now, don't hang on, nothing lasts forever but the earth and sky. It slips away. And all your money won't another minute buy. Dust in the wind.
Everything is dust in the wind. The wind.'
Uut 'Dust in the wind' van Kansas
Kom niet aan mijn vrienden. Kom niet aan mijn lieve vriendinnen. Wat of wie ik ooit binnen heb gelaten in mijn hart verdedig ik met mijn leven.
Van de week vertelden ze mij dat Irma tekeer was gegaan als een razende, dat ze flink huis had gehouden en ontzettend veel zaken compleet had verwoest. Dat er dingen waren afgebroken die niet meer waren op te bouwen. Toch niet mijn Irma, toch niet die lieve buurvrouw van mijn moeder?
Blijf het raar vinden dat je orkanen vernoemd naar lieve en mooie mensen. Mensen die er toe doen, mensen die stenen in vijvers hebben gegooid. Irma raast nog steeds als een dolende roeland over bijvoorbeeld Sint Maarten, je zou er maar wonen. Je raakt alles voorgoed kwijt. Een gebed zonder open einde! Maar Irma gaf gisteren toch bijzonder lief Mouna nog even de fles.....Het klimaat is aan het veranderen. Kijk eens wat er vrijdag en zaterdag aan regen bij ons viel, toch niet normaal meer, het staat nog steeds blank bij ons achter het huus. Aardbevingen in Mexico. De wereld krijgt steeds vaker te maken met de meest verschrikkelijke natuurrampen. Tsunami's, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen en momenteel die orkanen zoals Irma en Jose komen voort uit de wispelturigheid en onvoorspelbaarheid van de natuur. Waar eindigt het?
Als ik mensen in mijn omgeving tegen ga komen die zich Noach noemen en als hobby het verzamelen van allerlei soorten dieren hebben kijk ik extra uit. Echt wel! Gaan wij de zondvloed weer meemaken in al zijn hevigheid. Nu IS tegenwoordig duizenden slachtoffers maakt door ontploffingen en menselijk geweld volgen tevens de natuurrampen zich in vlot tempo op. Het gaat allemaal zo snel voorbij.....Waarom? Wil iemand iets duidelijk maken. Wil iemand eindelijk eens van zich laten horen, zijn al die verhalen dan toch niet verzonnen.....? Alles lijkt wel extremer te worden, zelfs het weer houdt niet langer meer van een zacht briesje, een mooi zonnetje of een verkwikkend regenbuitje. Het moet allemaal gekker dan gek, alles moet maximaal niets kan blijkbaar meer normaal gaan. Als iemand een groot schip aan het bouwen probeer ik deze 's nachts af te breken. Komt Orkaan Alfred redding brengen.....Want de strijd is nog lang niet gestreden. Het is hier zo verdomde mooi op deze aardkloot. Ik vervloek 'm regelmatig maar deze week genoot ik weer volop. De eerste schooldag van Moos, hij zat al een kwartier te wachten in onze Sharan. Ik blijf hier wel zitten....Hij praat over juf Eline en juf Maritha en zo ineens in de auto praat hij honderuit over zijn avonturen. Wat een indrukken voor dat jochie van amper 4,5 jaar. Hij moet het wel allemaal kunnen verwerken. Hij krijgt een tsunami aan informatie over zich heen gestort, dat moet hij wel allemaal opslaan in zijn kleine en guitige koppie. Zijn hersenentjes maken vast overuren, die liggen niet in de chill-stand...Maar wat een topper is onze Moos. En wij ,wij vinden het ook best wel spannend. 's Avonds gaat de orkaan van de laatste weken een beetje liggen, komt een zacht briesje de huiskamer binnen. Kunnen wij genieten van bijvoorbeeld Ilse's Veranda, wat een prachtig programma van de voormalige schoenverkoopster van de Schoenenreus.
Ik hou een beetje van Ilse, durf ik best wel toe te geven. Ilse is ook zo'n dame die ik in mijn hart heb gesloten. Zag haar van de week nog Radar Love zingen met Barry Hay, wauw kippenvel....Die ontwapende lach van Ilse en die stem. Ze zou hier zo maar in ons blok kunnen wonen. Lurkend aan een groene pretkegel en mooi dom ouwehoeren....Ja, dat is Ilse. Ze had Guus op bezoek. Het raakte, de combinatie was ook goed. Brabant meets het wijze Oosten. Iets in die trant. Nashville was even bij ons om de hoek!
Aanradertje. Die twee oude vrienden bij Hello Goodbye. 86 jaar allebei! Mooie televisie. Joris die er niet de draak mee stak. Vriendschap die niet kapot is te krijgen...
Gisteravond die hakbal van Huntelaar....HHC Hardenberg die een achterstand van 0-3 wist om te buigen tot een waanzinnige 4-3 zege. Het live volgen via Twitter, net zoals mijn eigen cluppie. Niet live zijn in Borne maar gewoon op de bank op de hoogte worden gehouden. Mooi dat het zo kan....Juichte voor beide clubs, je hebt zo je voorkeuren. Evers die even bijna 130.000 euro voor het Ronald McDonald huis in Groningen bij elkaar liep. Ik ben regelmatig in het UMCG en weet gewoon dat het zo welkom is. Kinderen moesten eigenlijk niet ziek kunnen worden. De leveranciersdagen in Utrecht. Lachen om mooie mensen. Ik, die nuchtere vent uut het Oosten en vele met mij die wel de boventoon kunnen voeren. Jan die vol trots over de verovering van zijn zoon verhaalt. Machtig mooi allemaal. Bier wordt in Utrecht Pils en rode wijn spraakwater voor vage kennissen.....Heerlijk, mensen observeren.
San die Steffie Harmeijer aan het worden was. Sloeg de ene backhand na de andere op het Kendis bedrijventoernooi. Topspin! Werd via de app op de hoogte gehouden van het razende duo die op de hardcourt banen van de Boshoek aan het stormen was. Paul Haarhuis en Jan Siemerink konden binnenkort een belletje verwachten. Het duo Sanneke en Ramina van StruQtuur reeg de ene overwinning na de andere aan elkaar. Het wijntje hielp tussen de bedrijven door, het netwerken ging goed. De Ace leverde een uitnodiging op voor een gesprek en de lovegame een nieuwe opdracht! Totdat de zweepslag roet in het eten gooide. Lag half op de bank te slapen toen buuv appte. San heeft een zweepslag. Ik kon er mee aan de slag. Ik zag foto's hoe San werd behandeld door de natte droom van half vrouwelijk Hardenberg. Piet Kampman verbond vakkundig doch professioneel de zweepslag van Sanneke. San liet zich onderdompelen in de zalvende handen van Pietje Kampman. De aanwezige vrouwen werden spontaan jaloers. Het was San gelukt om zich te laten strikken en masseren door de meest aantrekkelijkste fysiotherapeut van Hardenberg en omstreken....
Elk nadeel heeft zijn voordeel hè. Maar San is er mooi klaar mee. Gisteren en vandaag ook al ligt ze gestrekt op bed. Ze kan amper lopen en moet zich waggelend en met krukken de trap ophijsen. Gisteren hebben we geluncht halverwege de trap. Een paar uur later dronken wij op de bovenste tree een Mummelmannetje, een vers gebakken stokbroodje en een mooi kaasje uit de Provence.
Elk nadeel heeft zijn voordeel, sinds jaren mocht ik mijn sexy verplegersuniform uit de kast trekken. Getooid met mijn witte Gaastra sneakers lijk ik warempel wel op een echte Broeder die het licht thuis komt brengen.
Vriend Bredero verhaalde het al eens, het kan verkeren. Normaal gesproken ben ik de brokkenpiloot van de familie. Normaal zijn de krukken naast het bed voor mij gereserveerd. Nu staan ze op standje San. San baalt en wij balen een beetje met haar mee. De hulptroepen zijn ingeschakeld. Moos neemt zonder morren maar wel met een vies gezicht de luiers van Mouna mee naar beneden. Mouna tovert haar grootste glimlach boven tafel in de ziekenboeg als zij samen met San in de springbox ligt en Mouna eerste babyhulp bij geblesseerde Mama verleent.
Mijn lieve orkaantje is gaan liggen, voorlopig is mijn mooie storm uitgewaaid, mijn razende roelandje uitgeraasd. Het is geen ramp, het komt zoals het komt. Geen einde van de wereld. Deze brokken zijn te lijmen. Ze is er drie tot zes weken zoet mee wist Piet te vertellen en Piet heeft kijk op zulke dingen.....
Ieder zijn vak, ieder zijn stiel.
Het weekend verliep weer eens anders dan wij samen voor ogen hadden......Geen dag is hetzelfde.
Niets is veranderlijker dan het weer. Joah, mag wel zo....Fijne zondag
Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,
'Morning has broken like the first morning. Blackbird has spoken like the first bird. Praise for the singing. Praise for the morning. Praise for them springing fresh from the world.
Sweet the rain's new fall, sunlit from heaven. Like the first dewfall on the first grass. Praise for the sweetness of the wet garden. Sprung in completeness where his feet pass.
Mine is the sunlight. Mine is the morning. Born of the one light Eden saw play. Praise with elation, praise ev'ry morning. God's recreation of the new day.'
Uut 'Morning has Broken' van Cat Stevens
Voor onze doen waren wij niet vroeg maar ook niet weer dat wij de slaap uit onze ogen moesten wrijven.
Toch zag ik hier een verlaat mistbankje optrekken, onze straat was een mooie welkome onderbreking voor zijn reis geweest. Hij kuste de nieuwe morgen een goedemorgen. Een vroege vogel fietste over de vechtbrug, althans dat moet het wel zijn geweest. De kroegen hadden toch allang haar deuren gesloten? Waar zou hij werken, in het ziekenhuis, bij een tankstation of wilde hij de eerste trein halen? Had hij deze nacht weer een boulevard of broken dreams zien spiegelen aan zijn vage horizon? Had hij de feestweek van Gramsbergen iets te veel door zijn lichaam laten kielhalen. Een station te vroeg uitgestapt of ergens onderweg een halte of twee gemist....Je weet het niet....? Het lot zonder god, op jezelf aangewezen.
Werd uit mijn gedachtengangen gehaald door Moos die vond dat Papa wel erg lang wachtte om Buurman & Buurman aan te zetten. Tja, soms valt het niet mee om nieuw leven in de buurmannen te blazen. Liggen ze net te pitten moeten ze alweer acte de presence geven......
Cat Stevens sprong aan in mijn onzichtbare platenspeler. De naald kraste maar ik wist, ben klaar voor een nieuw seizoen. De aftrap vond gisteren plaatst. We kunnen weer, we mogen weer.....we durven weer!
Tuurlijk heb ik het over de voetbal, maar ook over al die andere dingen....Tis net of gisteren mij nieuwe energie gaf. Dat een week vertoeven in mijn tweede vaderland mij weer eens het besef gaf dat ik niet zonder kan. Niet zonder San en de kids, niet zonder familie, niet zonder mijn geliefde spelletje, niet zonder deze omgeving. Hier kom ik nog altijd thuus. Hier achter het huus voel ik mij veilig. Mag graag reizen, mag graag een doel voor ogen hebben maar de eindbestemming ligt toch altijd weer hier.
Gisteren genoten van een lief klein wieffie. Zes en tachtig inmiddels maar ze was gisteren de koning(in) te rijk. Ze voelde zich geweldig rijk. Sinds lange lange tijd had ze al haar (klein)kinderen weer om haar heen. In een druk restaurant waar iedereen wilde praten tot Brugman was gearriveerd keek ze trots toe als een pauw. Haar veren hadden de mooiste kleuren, zo bijzonder kleurrijk en ze glommen als nooit tevoren!
Ze keek naar haar vier zonen en die ene aangenomen...(haha) en ze keek naar haar elftal kleinkinderen.
Allemaal zo gek van mien Moe, hun Oma. Liefde zoals liefde is bedoeld. Oma Martha, Oma voetbal, ze luistert overal naar.....maar vooral naar haar kroost. Ze zat en stond in het middelpunt van de belangstelling. Ze had geen tafellaken nodig om haar zegeningen te tellen. Geluk op enkele vierkante meters.
Pinkte een traan weg van pure blijdschap, scherp spul dat gemarineerde eten.
Mooi.....
Een nieuw seizoen. Niet alleen voor mijn cluppie maar morgen breekt er ook een nieuw seizoen aan voor Moos.Dat bijzondere jochie van vier. Hij telt de nachten al af. Morgen mag hij naar de basisschool, hij heeft al aardig dagen wat mogen oefenen. Maar morgen speelt hij zijn eerste echte wedstrijd. De trainingen heeft hij nu wel gehad, die schudde hij losjes uit zijn pols. Hij weet waar hij moet en mag lopen, de techniek heeft hij inmiddels onder de knie. Hij weet zijn team, weet waar zijn kansen en valkuilen liggen. Hier is ene Niels van 't Hoog niet zijn coach maar mag hij luisteren naar de juffen Eline en Marita. Die hebben de schone taak om onze Moos te gaan (her)vormen. Van peuter naar kleuter, ze mogen een nieuwe fase aan zijn leven gaan toevoegen. Hij heeft er zo ontzettend veel zin in. Best wel een dingetje hoor....Net als zijn eerste tandjes, net als zijn eerste stapjes. Hij doet het gewoon. Moos is een echte kanjer....Met terugwerkende kracht krijg ik weer respect voor mijn eigen ouders. Wat hebben ze allemaal niet moeten doorstaan in de goede zin van het woord. Er staat ons nog veel te wachten als ontwetende papa en mama. Wat dat betreft zijn wij nog jonge kuikens.....Lopen in de stal alle kanten op maar weten wij in hemelsnaam niet welke uitgang de juiste is. We leggen vaak een ei maar als die altijd uitkomen is de vraag. Morgen leveren wij Moos af voor een nieuwe fase in zijn leven. Hij stapte ooit parmantig binnen bij Tandarts Rangel, zonder angst - zonder beven. Ook dit avontuur gaat hij vol vertrouwen tegemoet. Hij is goed getraind, kan het alfabet al helemaal opzeggen. Tellen in het duits en engels en in het Nederlands al tot minimaal vijftig. Hij kan rekenen, wij rekenen daar maar op. Een nieuw seizoen. Zo voelt het altijd zo eind augustus / begin september. De beurzen in België en deze week in Utrecht zijn ook altijd een nieuw begin. De kermis begint weer, wij zullen botsen, niet altijd draait alles vanzelf maar de kermis is een geseling meer dan waard wat ik jullie brom.
Gisteren en vanmorgen genoot ik op mijn manier. Genoot van de mooie vrouwen in mijn leven en genoot van die nichtjes en neefjes in mijn andere rijke leven. Genoot van Guus en Iris, zo verliefd zittend bij ons aan tafel met een mooi glas (donker) bier. Morning has broken, deze kan vandaag niet meer stuk.
En ik dacht: Joah, mag wel zo.....Wij trappen af voor een nieuw seizoen. De verwachtingen zijn hooggespannen maar ik zie de toekomst positief en vooral zonnig in.
Joah, mag wel zo. Veule wille Moos!
