'Same old song, just a drop of water in an endless sea. All we do crumbles to the ground though we refuse to see. Dust in the wind. All we are is dust in the wind. Now, don't hang on, nothing lasts forever but the earth and sky. It slips away. And all your money won't another minute buy. Dust in the wind. Everything is dust in the wind. The wind.'
Uut 'Dust in the wind' van Kansas
Kom niet aan mijn vrienden. Kom niet aan mijn lieve vriendinnen. Wat of wie ik ooit binnen heb gelaten in mijn hart verdedig ik met mijn leven.
Van de week vertelden ze mij dat Irma tekeer was gegaan als een razende, dat ze flink huis had gehouden en ontzettend veel zaken compleet had verwoest. Dat er dingen waren afgebroken die niet meer waren op te bouwen. Toch niet mijn Irma, toch niet die lieve buurvrouw van mijn moeder?
Blijf het raar vinden dat je orkanen vernoemd naar lieve en mooie mensen. Mensen die er toe doen, mensen die stenen in vijvers hebben gegooid. Irma raast nog steeds als een dolende roeland over bijvoorbeeld Sint Maarten, je zou er maar wonen. Je raakt alles voorgoed kwijt. Een gebed zonder open einde! Maar Irma gaf gisteren toch bijzonder lief Mouna nog even de fles.....Het klimaat is aan het veranderen. Kijk eens wat er vrijdag en zaterdag aan regen bij ons viel, toch niet normaal meer, het staat nog steeds blank bij ons achter het huus. Aardbevingen in Mexico. De wereld krijgt steeds vaker te maken met de meest verschrikkelijke natuurrampen. Tsunami's, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen en momenteel die orkanen zoals Irma en Jose komen voort uit de wispelturigheid en onvoorspelbaarheid van de natuur. Waar eindigt het?
Als ik mensen in mijn omgeving tegen ga komen die zich Noach noemen en als hobby het verzamelen van allerlei soorten dieren hebben kijk ik extra uit. Echt wel! Gaan wij de zondvloed weer meemaken in al zijn hevigheid. Nu IS tegenwoordig duizenden slachtoffers maakt door ontploffingen en menselijk geweld volgen tevens de natuurrampen zich in vlot tempo op. Het gaat allemaal zo snel voorbij.....Waarom? Wil iemand iets duidelijk maken. Wil iemand eindelijk eens van zich laten horen, zijn al die verhalen dan toch niet verzonnen.....? Alles lijkt wel extremer te worden, zelfs het weer houdt niet langer meer van een zacht briesje, een mooi zonnetje of een verkwikkend regenbuitje. Het moet allemaal gekker dan gek, alles moet maximaal niets kan blijkbaar meer normaal gaan. Als iemand een groot schip aan het bouwen probeer ik deze 's nachts af te breken. Komt Orkaan Alfred redding brengen.....Want de strijd is nog lang niet gestreden. Het is hier zo verdomde mooi op deze aardkloot. Ik vervloek 'm regelmatig maar deze week genoot ik weer volop. De eerste schooldag van Moos, hij zat al een kwartier te wachten in onze Sharan. Ik blijf hier wel zitten....Hij praat over juf Eline en juf Maritha en zo ineens in de auto praat hij honderuit over zijn avonturen. Wat een indrukken voor dat jochie van amper 4,5 jaar. Hij moet het wel allemaal kunnen verwerken. Hij krijgt een tsunami aan informatie over zich heen gestort, dat moet hij wel allemaal opslaan in zijn kleine en guitige koppie. Zijn hersenentjes maken vast overuren, die liggen niet in de chill-stand...Maar wat een topper is onze Moos. En wij ,wij vinden het ook best wel spannend. 's Avonds gaat de orkaan van de laatste weken een beetje liggen, komt een zacht briesje de huiskamer binnen. Kunnen wij genieten van bijvoorbeeld Ilse's Veranda, wat een prachtig programma van de voormalige schoenverkoopster van de Schoenenreus.
Ik hou een beetje van Ilse, durf ik best wel toe te geven. Ilse is ook zo'n dame die ik in mijn hart heb gesloten. Zag haar van de week nog Radar Love zingen met Barry Hay, wauw kippenvel....Die ontwapende lach van Ilse en die stem. Ze zou hier zo maar in ons blok kunnen wonen. Lurkend aan een groene pretkegel en mooi dom ouwehoeren....Ja, dat is Ilse. Ze had Guus op bezoek. Het raakte, de combinatie was ook goed. Brabant meets het wijze Oosten. Iets in die trant. Nashville was even bij ons om de hoek!
Aanradertje. Die twee oude vrienden bij Hello Goodbye. 86 jaar allebei! Mooie televisie. Joris die er niet de draak mee stak. Vriendschap die niet kapot is te krijgen...
Gisteravond die hakbal van Huntelaar....HHC Hardenberg die een achterstand van 0-3 wist om te buigen tot een waanzinnige 4-3 zege. Het live volgen via Twitter, net zoals mijn eigen cluppie. Niet live zijn in Borne maar gewoon op de bank op de hoogte worden gehouden. Mooi dat het zo kan....Juichte voor beide clubs, je hebt zo je voorkeuren. Evers die even bijna 130.000 euro voor het Ronald McDonald huis in Groningen bij elkaar liep. Ik ben regelmatig in het UMCG en weet gewoon dat het zo welkom is. Kinderen moesten eigenlijk niet ziek kunnen worden. De leveranciersdagen in Utrecht. Lachen om mooie mensen. Ik, die nuchtere vent uut het Oosten en vele met mij die wel de boventoon kunnen voeren. Jan die vol trots over de verovering van zijn zoon verhaalt. Machtig mooi allemaal. Bier wordt in Utrecht Pils en rode wijn spraakwater voor vage kennissen.....Heerlijk, mensen observeren.
San die Steffie Harmeijer aan het worden was. Sloeg de ene backhand na de andere op het Kendis bedrijventoernooi. Topspin! Werd via de app op de hoogte gehouden van het razende duo die op de hardcourt banen van de Boshoek aan het stormen was. Paul Haarhuis en Jan Siemerink konden binnenkort een belletje verwachten. Het duo Sanneke en Ramina van StruQtuur reeg de ene overwinning na de andere aan elkaar. Het wijntje hielp tussen de bedrijven door, het netwerken ging goed. De Ace leverde een uitnodiging op voor een gesprek en de lovegame een nieuwe opdracht! Totdat de zweepslag roet in het eten gooide. Lag half op de bank te slapen toen buuv appte. San heeft een zweepslag. Ik kon er mee aan de slag. Ik zag foto's hoe San werd behandeld door de natte droom van half vrouwelijk Hardenberg. Piet Kampman verbond vakkundig doch professioneel de zweepslag van Sanneke. San liet zich onderdompelen in de zalvende handen van Pietje Kampman. De aanwezige vrouwen werden spontaan jaloers. Het was San gelukt om zich te laten strikken en masseren door de meest aantrekkelijkste fysiotherapeut van Hardenberg en omstreken....
Elk nadeel heeft zijn voordeel hè. Maar San is er mooi klaar mee. Gisteren en vandaag ook al ligt ze gestrekt op bed. Ze kan amper lopen en moet zich waggelend en met krukken de trap ophijsen. Gisteren hebben we geluncht halverwege de trap. Een paar uur later dronken wij op de bovenste tree een Mummelmannetje, een vers gebakken stokbroodje en een mooi kaasje uit de Provence.
Elk nadeel heeft zijn voordeel, sinds jaren mocht ik mijn sexy verplegersuniform uit de kast trekken. Getooid met mijn witte Gaastra sneakers lijk ik warempel wel op een echte Broeder die het licht thuis komt brengen.
Vriend Bredero verhaalde het al eens, het kan verkeren. Normaal gesproken ben ik de brokkenpiloot van de familie. Normaal zijn de krukken naast het bed voor mij gereserveerd. Nu staan ze op standje San. San baalt en wij balen een beetje met haar mee. De hulptroepen zijn ingeschakeld. Moos neemt zonder morren maar wel met een vies gezicht de luiers van Mouna mee naar beneden. Mouna tovert haar grootste glimlach boven tafel in de ziekenboeg als zij samen met San in de springbox ligt en Mouna eerste babyhulp bij geblesseerde Mama verleent.
Mijn lieve orkaantje is gaan liggen, voorlopig is mijn mooie storm uitgewaaid, mijn razende roelandje uitgeraasd. Het is geen ramp, het komt zoals het komt. Geen einde van de wereld. Deze brokken zijn te lijmen. Ze is er drie tot zes weken zoet mee wist Piet te vertellen en Piet heeft kijk op zulke dingen.....
Ieder zijn vak, ieder zijn stiel.
Het weekend verliep weer eens anders dan wij samen voor ogen hadden......Geen dag is hetzelfde.
Niets is veranderlijker dan het weer. Joah, mag wel zo....Fijne zondag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten