'Voici les clés, ne les perds pas sur le pont des Soupirs. Elles sont en or on ne sait jamais ca peut servir. Ne t'en fais pas, j'ai ce qu'il faut, on n'est jamais perdant. Quand on aime.
J'ai tes bouquins et ton petit chien, eux sont contents.
Voici les clés de ton bonheur, il n'attend plus que toi. Appelle-moi si par bonheur elles n'ouvraient pas na na na...Tu sais toujours ou me trouver, moi je ne bouge pas.
Moi je t'aime. Et n'oublie pas la communion de Nicolas.'
Uut 'Voici Les Clés' van Gerard Lenorman
Geen idee waar bovenstaande over gaat.....Al sla je mij stijf met een stokbrood, een baguette met brie op mijn derrière voor mijn part. Ik zou het niet weten....?!?!
Ik was als vijftienjarige al lang blij dat ik na 2 jaar Franse les op de Christelijke Mavo aan de Gramsbergerweg het vak Frans eindelijk kon laten vallen. Een trottoir aan broken dreams...
Au Revoir heren leraren Dijkstra en Huijzer, niet langer meer migraine aan miene kop. C'est fini...Geen Nous Sommes, Tu es, Ils ont, Bonjour.....weet ik veel. Nooit veel van die Franse volzinnen begrepen.
Koos derhalve geen pretpakket....Neuh, was voorbereid op de toekomst. Une Belle Histoire zeg maar!
Maar Engels, Duits, Nederlands, Wiskunde, Geschiedenis en Aardrijkskunde lagen mij nou éénmaal beter.
Toch vind ik Frans wel lekker klinken, vooral als zo'n lieve madame achter de kassa in een frans wintersportoord heerlijk tegen je aan begint te keuvelen en jij Oui, Oui, Qui....Snap totaal niet wat je bedoelt, lul maar lekker door....maar Merci en jij vervolgens je allerbeste glimlach tevoorschijn tovert en zo blij bent dat jij je bril bij je hebt en op de kassa kunt zien wat La Schade is....Dat zo'n madame vooral niet gaat denken dat jij maar twee jaar Mavo-Frans op l'ecole hebt gestudeerd en haar niet begrijpt. Versta je wel, begrijp je alleen niet...CaVa..? Weet niet hoe ik die kringendingetjes of accent graves eronder moet planten. Deze Ollander uit Les Pays Bas heeft meer in zijn mars en gooit na wat Cognac en Champagne zo de ene franse tegenstelling na de andere Le Monde in.
Volgens mij heeft die Lenorman hierboven over sleutels die hem ooit problemen bezorgden, gaat vast over de liefde want ik zie t'aime langskomen, bonheur en dat ie content is met de situatie en meer van die dingen...
Ne me quitte pas zou Brel zeggen. Sowieso is de liefde, l'amour een geliefd onderwerp in Franse chansons en films. We dronken gisteren Franse wijn en keken naar een film van Omar Sy. Je weet wel die donkere acteur van Intouchables. Nu was Dr. Knock aangewezen bij Ziggo on Demand. Lekker filmpje...
Mooi knus op het bankje. Kids in bed. Bril op, want de ondertiteling moet natuurlijk wel te lezen zijn. Bij San kan ik gewoon mijzelf zijn en laat ik merken dat Frans voor mij nog steeds Acabradabra is....
Wij genieten van elkaar, van het lekkere briesje dat van buiten naar binnen kwam waaien. Eindelijk na dagen zweten, tropische temperaturen slurpte de kurkdroge grond weer eindelijk een beetje water op.
Amper 5 minuten later was de hoosbui als sneeuw voor de zon verdwenen. Voelde de terrastegels gewoon weer warm aan, had de koude douche niet voor verkwikking gezorgd maar de wandeling wel voor een koude Hertog Jan.
Eerder die avond hadden wij fijn gezelschap aan onze tafel gehad. Mooie gesprekken met breur en schoonzus uut Hattem. Een stokbroodjes met wat frutsels, pizzaatje met vier bijzondere kazen (niet eens allemaal uit Frankrijk) en wijn van Ilja Gort. La Tulipe uit de Bordeaux. Ondertussen de laatste meters meebeleven van onze Tom in het verre Frankrijk. Iets met God in dat land van de huidige wereldkampioen, iets met haantjesgedrag en dat wij weer het haasje waren. Van die dingen. Gesprekken die hout snijden en soms een romig kaasje. Plannen smeden voor wellicht een mooie toekomst en hoe wij die gezamenlijk gaan invullen. Iets met vaderland waarin onze bron haar thuis blijft vinden. Prioriteiten stellen ondanks alle malheur van de laatste weken. Het wijntje van Ilja smaakte goed. Wij kijken graag naar deze Franse Hollander op TV die afwisselend op zijn wijngaard in Saint-Romain-La-Virvée en in Nederland woont.
Wij keken vaak naar zijn programma op de vrijdagavond....Ging Ilja naar Italië met zijn oude cabrio om het Italiaanse leven te (her)ontdekken met dito wijnen en specerijen. De man kan zo mooi vertellen in zijn spijkerbroekje, giletje met zijn kenmerkende sikje en franse petje. Heerlijk...
Dat zijn wijn ook nog smaakt is alleen maar mooi meegenomen. Las net dat hij daarvoor al vele prijzen in de wacht heeft gesleept. Goede wijn behoeft dus geen krans....
Ben nooit zo van de etiketten op de flessen wijn. Maar die van Ilja moet je wel lezen. Staan mooie wijnboerengedichten op genoteerd. Ilja vindt dat je deze uit je hoofd moet leren en voor moet dragen aan je geliefde tijdens het drinken van gegiste druiven. Dus inschenken, proosten (wat La Tulipe een beetje is in het Frans), haar in de ogen kijken en dan het gedicht na een laatste slok wijn met de nodige hartstocht declameren. Spieken mag, dus hou je fles bij de hand....Het glas zou zo maar droog komen te staan, dat moet je ten alle tijde voorkomen....Een doodzonde!
'Bij jou ben ik veilig, bij jou kan ik schuilen. Met jou kan ik lachen, met jou kan ik huilen. Ik hou van jou en jij houdt van mijn. Ik bevochtig je lippen met kusjes en lekker wijn....'
Van die dingen dus. De Tour de France bracht mij zo op mijn eigen Tour de Gedachten. Franse muziek, Franse wijn, Franse film....Normaal gesproken luister ik niet vaak naar Franse Chansons. Maar als Tom en consorten fietsen in Frankrijk vind ik Radio Tour de France heerlijk om aan te zetten....tussen de opwinding door van het geweldige live-verslag van de NPO, komt de ene franse klassieker na de andere door.
Pour une Flirt, Une Belle Histoire. Nummers van Brel, Aznavour, Bruel en Julien Clerc. Pure hang naar vroeger. Hadden de heren Dijkstra en Huijzer maar muziek van hen opgezet of Radio Tour de France tijdens hun saaie lessen. Wie weet had ik er nog wel een jaartje Frans aan vastgeknoopt. Baal soms wel dat ik niet kan verstaan wat ze soms bedoelen in Viva La France....Ben van de teksten, ben van de liedjes...Nu hoor ik Paole Conte zingen, zit geen woord Frans bij trouwens, klinkt goed maar hij kan het net zo goed over de hond van mijn schoonouders hebben....Max is namelijk het enige wat ik wel versta....
Wie weet zingt die Gerard Lenorman wel over Veneberg en dat hij nieuwe sleutels moet laten bijmaken en dat Jan Veneberg of zijn zoon zegt op z'n Frans: 'Voici les clés...'
Weet jij veel. Kortom, de strekking van dit verhaal. Nooit stoppen met proberen....Vooral wijn blijven drinken en leven als God in Frankrijk. Nu 3 weken geen arbeit maar de vrijheid vieren....
Joah, mag wel zo
Fijne Zondag! of zoals de Fransen het zouden zeggen: Fijne Dimanche!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten