#Oerol'12!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'The image in your eyes reflecting the pain that has taken you.
I hear it in your voice so ridden with shame, from what's hailing you.
I won't give up so don't give in.
You've fallen down but you can rise again.
So don't give up.
When the demon that's inside you is ready to begin.
And it feels like it's a battle that you will never win.
When you're aching for the fire and begging for your sin.
When there's nothing left inside, there's still a reason to fight.'
Uut 'A Reaon to Fight' van Disturbed.

Moi, ben ik weer!
Voor mijn doen zit ik redelijk laat achter de tikgeit deze morgen. 
Buiten is Hardenberg reeds een tijdje wakker. Ik hoor mensen al lopen langs de Vecht!
Hier binnen lag een lief meisje nog zo heerlijk te ronken naast mij, draaide zich steeds dichter tegen mij aan. Ze trapte denkbeeldig op mijn rem, blijf nog maar even liggen Papa. Ok!
Ik rekende het goed! Wat ben je toch uitzonderlijk mooi. Echt wel één van mijn zeven wereldwonderen.
Zij was echt onze 'wens', de letterlijke betekenis van haar naam. 
Nadat het een paar keer mis was gegaan haalde Mouna gelukkig wel de eindstreep!
Dat was het wachten meer dan waard en verzachtte enigszins de andere pijntjes, want wat als? 
In dat jaar, 2017, werden er maar 4 Mouna's geboren. Zij dus en drie andere meisjes.
Het is een naam die, in Nederland, niet zo vaak voorkomt. Lekker belangrijk! Geen Truus derhalve. 
De naam Moos is in de loop van de jaren redelijk in populariteit gestegen. Toen hij ter wereld kwam, 2013, waren er maar rond de 75 jochies (en meisjes) die in dat jaar deze naam toebedeeld kregen. 
Vorig jaar, 2022, zijn er een kleine 300(!) Moos'en geboren. Wat een portretten zullen dat zijn! 
Mooi toch! Het is een echte Moos aan het worden! Mensen noemen zelfs hun hond Moos?!? maar dat geheel ter zijde. Waarom niet Cees of Frieda? Geintje natuurlijk. 
Zat van de week wat verder te googlen op de naam Mouna, het schijnt ook 'Zij die Knipjes Eet' te betekenen. Jemig, het lijkt echt wel of zij de knipjes in dat donkere haar van haar door het eten strooit. 
Elke keer zijn de knipjes namelijk op. Nog niet eens zo lang geleden hebben wij bij de Kruidvat of Action wel 3 van die strips gekocht. Toch een kleine 20 knipjes en wat denk je gisteren....?
Geen knipje meer in huis te vinden. Bij Mama liggen er ook maar weinig! Hoe dan...?
Het kost geen drol die knipjes, dat is het probleem niet. Waren knipjes maar de belastingdienst, werd je er een stuk vrolijker van. Dus met z'n tweeën op naar de Action. Te kust en te keur daar, kan ze weer niet kiezen, handjes in de zij. Moeten die mee, maar ook die roze en die kekke knipjes met unicorns. Doe maar. Een hele verzameling ligt nu weer in de badkamer. Benieuwd hoe lang het duurt voordat wij hier geen knipje meer kunnen vinden. Tis wat hè, wat een problemen of niet dan? 
Kleine meisjes, kleine probleempjes. Als het daar maar bij blijft! Denk het niet, zie regelmatig mijn voorland bij vrienden. Geweldig! Er staat mij nog wat te wachten als jongens zich opstellen in rijen van twee bij de Voermanstraat nr. 22. 
Het is nog mooi stil in huis, ze slapen hun roes uit. Gisteren drukke dag gehad! 
Veel gedaan! Lekker gewandeld. Geen blote voetenpad, water was verdampt. Koffie gedronken bij Oma, die even vrolijk wakker werd geschud door haar kleine kroost. Hallooooooooooo....
Later naar mooi Vilsteren getoerd! Wat weet jochie toch veel van muziek! Geweldig!
De boerenmarkt, iedere 3e zaterdag van de maand, bezocht! Bij elke kraam stonden ze even stil.
Overal was wel iets te snaaien. Kaas van Heileuver, worst van Pen, paling uut Boekelo, Zwolse Aioli, IJsselbrood uut de oven, Honing, Jam, twee oliebollen zonder krenten bij 30 graden van twee hele lieve dames in klederdracht. Onder de grote boom drie heren op gitaren die zachtjes muziek uit de jaren zeventig speelden. De burgemeesters van Ommen en Rekken (DLD) liepen eendrachtig rond in mooi Vilsteren. Alles klopte, bijna alles! Ik parkeerde mijn voeten onder de kraam van de Ambachtelijke Vechtdal Brouwerij uut het naburige Dalfsen. Voorkennis hè. Die hebben mooie biertjes, al regelmatig ontkurkt. Terwijl Moos van de gelegenheid gebruik maakte om vast een broodje paling te bestellen bij de kraam er naast. Papa had toch niets in de gaten, zijn oor lag al te luisteren bij de heerlijke speciaalbiertjes van de Vechtdal Brouwerij. Hield mij in, ik kocht Vechtan Weizen, Kiek Uut, Slok Op, Jan van Dalfsen en Midwinter Hoornbier! Mooi schilderijtje zo, streken van de meester. 
Fijne opbouw van laag naar hoog, qua alcoholpercentage's. Ze gingen er gisteren in als Gods woord in een vrome ouderling. Goed toeven hier achter het huus! Muziek op. 
Ommen werd onze volgende halte. Ze bestaan 775 jaar. Er liepen soldaten, ridders en jonkvrouwen door het Vechtstadje maar die hadden nog geen Tinder paraat. Liet Moos en Mouna mijn stamkroeg van weleer zien. Moos wilde graag bij Flater een broodje halen. Jan, de politieagent, zat ook op het terras bij de toko van Henk en Herman. Heeft hij jou wel eens aangehouden, Papa? Hij niet. Jij kwam hier altijd hè, klopt. Dat vertelde Oma al. Vast in alle kleuren en geuren. 
Vrijdag, zaterdag en zondags! Je kent toch elke klinker....niet meer jongen! Wandelen werd drentelen.
Gesprekjes werden steeds leuker! IJsje halen bij Ekkelenkamp, de brug weer over. Hier smaakt het softijsje toch het lekkerste hè, Papa. Ome Lenard keek boven tevreden toe! Hij beaamde het knikkebollend. 
Tegen de avond zagen wij hoe drieduizend wandelaars op de markt in Hardenberg binnen werden gedefileerd. Wat een volk ineens. We zaten lekker rustig, nou ja....soort van, op het terras van brasserie de Markt. Op advies een Hangende Harry (IPA) van brouwerij Ondersteboven genuttigd! 
Grappig, smaakte prima! Thuis ging het prima toeven geheel in onze eigen stijl verder!
Moos maakte een kleine happie snappie. Kinderen deden hun ding en ik de mijne. 
Had ik beter niet kunnen doen. Schrok van een bericht op het AD en van het feit dat ik er zo van schrok! Was het een vorm van herkenning? Iets wat ik onbewust ook een beetje probeerde weg te stoppen...Iets wat ik ooit wel als laatste zou doen, vrij vertaald naar ene meneer Finkers, Herman Finkers.
In een kleiner comité wel eens terloops melding van gemaakt maar nooit het zout er op gegooid was misschien wel had gemoeten! Nu beetje flauw van.
Werd hard geraakt door de emotionele toespraak die zanger David Draiman van de metalband Disturbed deed op Graspop in België. Over depressies, over het leven niet meer zien zitten, over demonen die zijn leven zo beheersten in combinatie met allerlei verslavingen. Die al veel artiesten het leven hebben gekost! Noem ze maar op. Roem heelt blijkbaar niet alle wonden. 
Schrok van mijzelf. Van het feit hoe deze zanger een groot probleem aankaartte. Dat het een ziekte is, niet anders dan kanker. Ze groeien binnenin je. Niet omdat je zwak bent omdat het komt zoals het komt! Vond het heftig om te lezen. Meestal ben ik niet zo, zie het glas altijd halfvol in plaats van halfleeg. 
Heb totaal geen verslavingen, drink wel maar altijd met mate(n). Ga alleen mijn boekje te buiten als er anderen bij zijn. Drink nooit alleen, althans nooit (te) veel. Drugs doe ik al helemaal niet. Mijn laatste jointje is al lichtjaren geleden. Was ik altijd veel te nuchter voor! Denk ik, weet ik veel?
Struikelende stuntelaars zijn we, verhaalde Gert-Jan Segers (Christen-Unie) in zijn reactie naar aanleiding van de woorden van de Disturbed-zanger. Niemand redt het zonder hulp van anderen, dat klopt helemaal! Weet ik alles van. 
Had 't van de week weer eens. Oerol'23 kwam langs op TV. Mijn gedachten gingen terug naar Oerol 2012. Toen wij, nog onbevangen, rondfietsten op het mooie eiland. Terschelling lag aan onze voeten. 
We waren verliefd, Moos werd onder de Brandaris in elkaar geknutseld. Wat genoot ik. Achter dat mooie kontje aan te fietsen door de duinen en langs zandpaden. De wereld in de zunne. Kneep mij elke dag wel honderd keer in de armen. Dit was te mooi om waar te zijn. Dat was het achteraf ook, wist ik toen veel, met de kennis van nu. Niet op elk dekseltje past een potje, of andersom!
Waar zij nog dacht dat ik haar destijds wilde verlaten. Zat weer eens in mijn eigen wereld, losse eindjes aan elkaar te knopen. Ze kende mij nog niet zo goed. Echt niet! Waarom ook? Beter dan dit werd het niet! Niet wetende dat ruim 10 jaar later zij het omgekeerde wel deed. En mocht ik niet mee. Potverdikkemei! Nu lopen zij samen door de Appie in plaats van wij tweeën. 
Alles wat zo vast leek hing nu als los zand aan elkaar. Wat hebben wij het mooi gehad. Vertelde aan iemand over die mooie tijd. Hoe wij 's morgens ontbeten op het groene strand, hoe zij nonchelant tegen die paal aanleunde. Ze was van mij, alleen van mij. Ik merkte dat ik er bijzonder vrolijk van werd.
Wat een mooie tijd! En nu, al bijna twee jaar is het slechts een vage herinnering. Iets van eerder. 
Alleen de foto's zijn het bewijs dat het ooit bestond! 
Maar ik heb in het begin wel eens gedacht om de auto naar rechts te sturen, het C1'tje van toen om zo'n dikke Duitse Eik te klemmen....Wat had het leven nog voor zin? Maar de twee die nu een vaderdagontbijtje aan het maken zijn maken hielden mij elke keer weer tegen. En anders jij wel of goede vrienden, of de ene keer die lieve moeder van mij en dan weer een broer of zo'n grote kerel van de voetbal. Onbewust, jullie wisten het niet! Maar vooral Moos en Mouna. Vind het soms heel moeilijk om zelf de slingers op te hangen. Ik schrijf het soms anders op, ik mis mij vaak. Als ik te lang alleen ben gaan er soms stemmetjes in mijn hoofd spoken misschien dat ik daarom zo schrok van mijn reactie op het artikel gisteren in het AD. Misschien maar goed ook! Alle alarmbellen gingen even af....
Ik praat er tenminste over. Schrik niet hoor! Het gaat goed hoor maar ik merk soms aan mijzelf dat het glas sneller leeg raakt. Om dan weer de gang naar de koelkast te maken lost het probleem ook niet op!
Zoek ik mensen op, ga ik luisteren naar muziek, wandelen langs de Vecht! Beter ook, krijg weer een dikke kop, moet ik vanaf! Maar hou er zo van. 
Maar dat dus. Oerol'12 kwam buurten in mijn hoofd toen onze wereld aan de voeten van een ander lag! De wind voerde het woord. Werd er rustig van. Overal was zij en nergens! 
Snap er nog steeds geen bal van! Ik wil het zo graag anders zien voor mijn kinderen die inmiddels staan te trappelen om de kadootjes te geven voor Vaderdag. Ik kan van alles wel analyseren tot ik een ons weeg...Honderd kilo vind ik al prima vandaag! 
Nogmaals, laat de slapende honden maar lekker verder dromen over botten en stukken vlees! 
Geen man overboord. Ik heb het weer een soort van mij afgeschreven. Ik luisterde gisteren veel naar Pinkpop! War on Drugs....Had er hele andere meneren bij verwacht! Nam het laatste biertje van de Ambachtelijke Vechtdal Brouwerij. Moos was nog op! Samen luisterden wij naar muziek!
Naar verbinding! Oerol'12 archiveerde ik weer in één van de inmiddels grijze kamers in mijn roodzwarte hart! Zat al een laagje stof op! Dat ik bij jou weg wilde....de grap van de eeuw!
Once you go Black, you never go Back. Nou, dat fabeltje kan ook weer in de jiskefet!
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel! 
Ik wil Oerol, ik wil overal weer het leven zien. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....!