#Moe (niet meer) Thuus!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Je bent (was) een meesterwerk, 
van ouderdom en levenslang heb jij gewerkt. 
Ik begin nu te begrijpen hoe lang en moeilijk de weg is, 
die jij hebt afgelegd.
Kom maar tot rust nou en word maar mijn kind nou.
Ik zal je laten zien hoe het is om in slaap gezongen te worden, 
of een pleister op de wonde.
Wil je wat drinken misschien? 
Ik heb niet zoveel tijd meer maar ik heb nou dat gevoel weer...
van vergeef je mij'
Uut 'Mama' van Frank Boeijen.

Moi, ben ik weer! 
Moe Thuus.
Zo stond mien Moe in m'n telefoon.
Ze was namelijk altied thuus, ze pakte altied de telefoon op!
'Hallo, met Martha Dorgelo', zei ze dan.
'Oma, heb jij de koffie kloar..? 
Dat was steevast wat Moos en Mouna vroegen zo rond de klok van elf uur op zondagochtend als wij onderweg waren naar (O)ma. 'Ja hoor, ik zet de koffie an. Tot zo...gezellig! Doeg Oma/Moe...'
Maar afgelopen dinsdag pakte ze niet op, ik belde 1 minuut voor vijf naar haar, notabene op kerstavond! 
Want ze was die dag en enkele dagen er voor niet goed te pas. Ik was rond de middag vertrokken met een niet zo best, eigenlijk naar gevoel. Ze was de laatste tijd wel eens vaker niet zo lekker maar dit was anders. 
Henry belde 's middags naar mij:  'Alfred, moe is niet gtp, denk niet dat ze morgen mee gaat (1e kerstdag) naar Ineke. Even in de gaten houden.'
Rond de klok van vier uur belde ook haar buurman, mien moat Robert. 'Alfred, kom net bij oen Moe weg. Ze ligt op de bank, ze voelt zich niet lekker. Minie (over-buurvrouw) is er nu nog even een kopje thee met haar aan het drinken maar hou het ff in de gaten....Ok, ik ga morgen wel even bij haar langs.
Had net een witlofschotel in de oven gedaan, wilde misschien nog even de stad in.
Maar het zat mij niet lekker. 'Moe Thuus' bellen dus. Zij was altijd thuis, als je nu uit school kwam, gewoon even bij haar langs ging, of op zondag voor haar overheerlijke kippesoep de weg naar de Clemmestraat had gevonden. Ze zat altijd aan tafel, te puzzelen of de krant de lezen. Of zachtjes te dommelen voor de TV in haar luie stoel of in potjes en pannetjes te roeren in haar geliefde keuken of ze stond onkruid te trekken uit haar grote tuin. 
Ze was altijd wel iets aan het doen. Altijd goed te pas. Nooit klagen, nooit zeuren en altijd de koffie kloar. Kom d'r in. Hoe is het dan? Wat heb je ook alweer in de koffie? 
Maar op kerstavond stond na ruim 93 jaar haar wereld voorgoed stil. Stopte haar warme hart met kloppen!
Einde oefening. We dachten allemaal dat ze 100 zou worden, dat zou een makkie voor haar worden.
Denk dat het haar overviel. Dat het hart voor het laatst klopte. Ik vond haar in de keuken. Iets na vijf uur. Ze was net gaan hemelen. Voorzichtig begonnen aan haar laatste reis richting boven, richting mien Pa en al haar andere geliefden die ze al zo lang had moeten missen. Doeg Moe.
Geen grimas om haar lippen, ze lag er 'een soort van tevreden' bij. Blij zelfs. Tis Goed zo! GoedGoan...
Denk dat zij al enkele maanden wist waar wij net pas waren achter gekomen. We dachten dat zij onsterfelijk was, Moe nie. Dat het na al die jaren minder met haar begon te worden. Ze ging dingen vergeten, ze maakte zich niet zo druk meer, vond eigenlijk alles wel best. Ze had een goed leven gehad. Alles gezien, alles meegemaakt. Haar kinderen zien opgroeien, haar kleinkinderen groot zien worden! Ze was er, denk ik, wel klaar mee. Ze wilde zo graag in haar huisje in de Clemmestraat blijven wonen ondanks haar toenemende ongemakken, misschien wel tot de dood aan toe. Tis haar gelukt. Lekker eigenwies!
Vorig jaar zei ze eens gekscherend, het liefst vertrek ik hier voor de laatste keer tussen zes plankjes! 
Vorige week zei ze eindelijk voor het eerst: 'Maar Alfred, ik ben ook al 93 hè....Het houdt een keer op'
Had ze anders nooit over. Hulp in de huishouding. 'Jongens, dat is voor oude mensen...Maar Moe, ie bint al dik negentig...!! Ja, Ja...en ze ging weer over tot de orde van de dag. We moesten niet zo zeuren.
Ze kookte nog altijd zelf, ze was wars van tafeltjes dekjes en zo.
Vooral de laatste drie jaar, na mijn scheiding, was zij er altijd. Altied de koffie kloar!
Hoe is het met de kinderen? Bint ze gtp? Zaten we daar aan tafel met de koffie tussen ons in. Ik zwart, zij met melk.
Mooi keuvelen. Steevast dezelfde verhalen maar andere data. Zo af en toe ging het even dieper!
Ze vertelde mij de waarheid, ik haar ook! Zag veel maar liet het soms ook maar gaan. 
Soms even op pad met z'n tweeën. Door haar verleden heen toeren. Langs de Zwarte Weg, Beerze, Junne en via Ommen richting later. Altied onderweg naar later tot afgelopen dinsdag. 
Ik geloof niet zo. Geloof niet dat er iets is en toch ben ik er nu heilig van overtuigd dat ze reeds boven is bij haar God. Dat Petrus haar met alle egards heeft binnen gelaten en dat ze samen met Pa en al die anderen zalig kerst heeft gevierd. Misschien moest ze wel meteen richting keuken. Want ze moet natuurlijk wel waar maken wat mien Va altied heeft gezegd tegen al die lui in café 't Hemeltje, dat de Snert van z'n Martha hemels is. Proef maar, want mien wieffie is er eindelijk!
Ben blij dat ik haar heb gevonden en niet iemand anders. Een willekeurige die zin had in een kopje koffie bij (tante) Martha of iets langs kwam brengen.
Of mijn kinderen, die waren altijd al binnen voordat ik uit de auto kon stappen. Knuffel Oma...?
Wat een gemis maar het is ook goed zo! Althans, dat hou ik mijzelf ook maar voor. 
Mien Moe heeft namelijk haar eigen einde geregisseerd. Er tussen uit gepiept toen er even niemand was, anders moet ik mijzelf weer verantwoorden, willen ze weer dat ik (langer) blijf etc. etc.
Net zoals mien Pa er tussen uit piepte in 2005 toen er even niemand bij hem op de kamer was.
Soort van bonus die ze blijkbaar hadden ontvangen van boven omdat ze altijd daarin geloofden...
Pa werd destijds minder en Moe voelde blijkbaar hetzelfde aan haar theewater. De thee was namelijk ook op!
Zij was op, er klaar mee. Nogmaals, goed zo! Wederom een vrouw uit mijn leven die ik zo lief had!
De andere waggelt hier nog fijn rond. De moeder van mijn kinderen maar ben ik wel mooi mee op de koffie gekomen. Ook goed zo, hou ik mij maar voor! De andere heeft kerstavond haar laatste koffie gezet!
Een hard gelag maar schijnbaar is het goed zo! Denk dat de komende tijd leuke anekdotes volgen, allemaal dingen die nu zonder haar moeten gebeuren! Ze was voor vele 'tante' Martha. 
Zo kende iedereen haar. Wat heb ik in deze dagen al mooie verhalen gehoord! Soms verbaas ik mij.
Was dat mien Moe? Echt wel. Was even bij, voor mij, een volstrekt onbekende vrouw. Die nam haar de laatste tijd altijd mee naar de Plattelandsvrouwen. Hoe zij over haar sprak en later haar man, Hartverwarmend. 
Dat was mien moe! Gek met haar kinderen en (achter)kleinkinderen. Daar stond ze voor!
Kwam niet aan haar kroost want dan had je een taaie aan haar. Prachtig! 
Emoties schieten alle kanten op! Wil zoveel benoemen, vertellen, verhalen. Hoe bijzonder ze was, is eigenlijk. Dood ben je pas als wij jou vergeten zijn. Nou Moe, koffie blijven wij wel zetten en vergeten doen wij jou nooit. 
En ook ben je niet meer thuus, we zullen elkaar nog regelmatig bellen. Je pakt dan misschien niet meer op maar contact houden we sowieso. Via draad en golven, Pa heb ik ook nog regelmatig aan de droad.
Moe uut de tied! 
Potverdikkemei, je wist dat die dag er eens aan zat te komen maar ik had het deze kerst nog niet verwacht!
Martha's Sons! 
Moest ik gisteravond aan denken toen ik sinds jaren (misschien wel 2005 voor het laatst) live Rosemary's Sons weer eens zag in Hengelo. 
Martha's Sons (zonen). We waren thuis met z'n vieren, later kwam er nog eentje bij. Als ware is hij geadopteerd door mien Moe. Soort van vroege beschermengel, de buurman maar tevens mien moat Robert! 
Hij en ook Irma waren er altied. Net als Minie en Jan! Dankzij hen heeft Moe het zo kunnen regelen dat ze tot het einde aan toe kon blijven wonen in het mooiste straatje van Mariënberg! Nieuwerwetse mantelzorgers. Duizendmaal dank!
Kippevel toen Rosemary's Sons 'Native Tongue' inzette. Blik naar boven in Café de Cactus, het kleinste podium van Twente. Wat ben ik blij dat ik toch ben gegaan samen met Robert, even wat anders aan de kop. Afleiding! Muziek is dan zo goed voor jou.
Niet het stramien van tig keer in Mariënberg, van alles regelen. Kop leeg maken, lontje weer wat langer maken. Je hebt verdriet, zit in de regel- en overlevingsstand. Iedereen gaat anders om met het gemis.
Je komt nu bij Moe thuus en hoopt dat ze gewoon weer in de keuken staat, aan tafel zit of dommelt in haar luie stoel. Dat het één grote droom was maar ze ligt nu in de kamer en zegt niks meer terug als je haar wat vraagt. Koffie Moe? Ze ligt daar zo mooi, net alsof ze slaapt maar ze wordt niet meer wakker. Het is goed zo!
Daarom was gisteren zo mooi. In Hengelo kwam ik voor het eerst bij de Cactus. Wat een leuk café.
Knus, leuke mensen daar, tevens achter de bar. Die glimlach kwam nu nog meer binnen....
Aan het water, wel eerst een skuumkoppe genomen. De blik van Robert, de knuffel, het schouderen was reeds begonnen. Mien onofficiële breur als ik mien Moe moet geloven. Irma en Robert, Lian en Tobi zijn zo met onze familie verweven dankzij Moe. Kippevel!
Pa ging dood in 2005, Rosemary's Sons zag ik voor het laatst live in 2005 en nu Moe dood is zag ik de heren uut Breda en omgeving na al die tijd weer eens terug. Cirkel? 
'Blue for You' , 'St. Eleanor's Park' , 'Come as the Rain', 'Shine'
FF wat anders aan de kop. Een mooie bubbel van enkele vierkante meters. Inderdaad het kleinste poppodium wat ik ooit heb bezocht maar wel eentje waar ik mij meteen thuis voelde. Koffie kloar?
Deur op slot en sleutel weggooien....Hier kwamen ook de teksten van Lohues, Bos en Boeijen langs. 
Zag ze al staan op het podium met alleen een gitaartje net zoals singer-songwriter Bastian Walters die de boel voor Rosemary's Sons aftrapte. Fijne stem, eigen nummers maar ook Chris Stapleton.
De tekst van Frank Boeijen over zijn Mama hoorde ik al in 1984 maar moest 40 jaar wachten om 'm daadwerkelijk met jullie te delen. Ik luisterde 'm op eerste kerstdag toen ik thuis alleen was na een stevige wandeling. Toen kwamen de tranen en het echte gemis. Lekker janken in mijn luie stoel voor de TV, niks geen dommelen maar gewoon de top2000 aan. Ik hoorde in mijn hoofd Stef Bos zingen met zijn 'Door de Wind' die hij schreef toen zijn moeder overleed:  Ik zie je voor me met mijn ogen dicht. Ik kan je voelen met mijn hart op slot. Ik hoor je praten maar je bent er niet, je bent er niet. En ik voel mij verloren als ik jou moet verliezen en je mag niet sterven want ik kan je niet missen, ik kan je niet missen. 
Goede vriend Lohues deed er nog een schepje bovenop met z'n 'Later wel misschien'. Mien held in bange dagen langs de Hunebed Highway.
'Bij een boom zie ik heur soms wel 's staon. Of in een 'n dreum bij 'n vuur. Zegt ze dat ze weer moet gaan. Zij was altied dichtbij, zij was altied veur mij. Het was altied goed. Joa, wij hadden 't zölde bloed. Mar of we mekaar ooit wel weerzien? Later wel misschien....Ging stuk. Ging maar in de keuken staan, roeren in het laatste pannetje kippesoep en Daniël zong verder:
'Soms heur ik heur lach, in de wind. Of vuul ik heur via 't zonlicht. Soms is ze ver weg, uut de tied. Mar nooit veur altied uut zicht. In de duusterste ienzaamheid vuul ik heur nog dichtbij ok al is ze der niet echt. Want ik heb altied veur in de kop, alle moois wat zij deud en wat ze hef zegd.
Dat laatste zinnetje, dat hamert nu al dagen door mien kop. (Sorry voor al dat platgeproat)
Alle moois wat ze ooit heeft heeft gedaan en vooral heeft gezegd! 
Ze gaat het nooit meer zeggen en ze gaat het ook nooit meer doen! 
Morgen nemen wij afscheid. Maar onze familieboom blijft verder groeien....Daar vallen bladeren af maar ieder jaar komen er ook weer nieuwe bladeren aan. Thijs en Lennard bijvoorbeeld.
Onze stam is niet meer (pa en nu ook ma zijn vertrokken naar elders) maar ik geloof er heilig in dat zij onze boom water zullen blijven geven. Come as the Rain, het hemelwater wat vaak valt is nu vanaf kerstavond doordrenkt met goed spul wat Pa en vooral Ma aan onze wortels hebben gegeven en zullen blijven geven.  
We nemen afscheid van Moe, zij was één van ons maar ze blijft gewoon van ons tot in lengte van dagen...Bellen gaat niet meer. Moe Thuus is niet meer maar we houden contact Moe! 
Ie bint nog niet van mij af. Hoop dat ze boven ook Douwe Egberts hebben....
Komt goed met mij, links of rechtsom! Ik ga door met leven, daarom gisteren maar ff er van genomen.
Zo had jij het ook gewild. Jij wist wat ik zo af en toe nodig heb. Al was ik aan het water.
Muziek is en blijft voor mij het juiste medicijn....Nu Herbert op de Radio met der Weg! 
Ook zo'n nummer die hij schreef nadat iemand dierbaar overleed. Eigenlijk gaan alle nummers over jou deze kerst.
Moe, goedgoaan. Geef Mouna en Moos een kus, ze gaan jou ook ontzettend missen. 
Wie niet? Zelfs Sietse en Karel. Snap je. Maar oen eigen Moos misschien nog wel het meest....
Doe pa de groeten! Morgen maken wij er een mooie dag van! Iedereen is er....Super!
De Dorgelo boom blijft groeien, geven jullie het voldoende water?
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#De Faker!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'It's a beautiful noise made of joy and of strife.
Like a symphony played by the passing parade.
It's the music of life.
It's a beautiful noise and it's a sound that I love.
And it makes me feel good just like in a glove.
Yes it does, yes it does.
What a beautiful noise comin' into my room.
And it's beggin' for me just to give it a tune.
What a beautiful noise.'
Uut 'Beautiful Noise' van Neil Diamond.

Moi, ben ik weer. 
Soms kom je achter het huis tot compleet andere inzichten!
Hoor je Tom Petty een cover spelen van George Harrison maar zonder zijn Heartbreakers.
'While my Guitar Gently Weeps' nu met kerels als een Prince, Steve Winwood en Jeff Lynne.
Wie is Tom dan vroeg GJ? Die kerel zonder petje? Klopt....Pas later viel het kwartje. Snap je? 
Tja, want Prince had een rode hoed op (Little red Corvette) en Jeff een soort van baseballcap onder z'n weelderige bos krullen!
Dat vind ik nou humor, net als wij ons later afvroegen hoe het nu met Eddie Vedder is! 
Tom Petty was namelijk de man zonder petje. Haha....hoe verzin je het? Net zoals de man zonder baard bij ZZ Top van achteren Beard heet en op de drums zit...Je verzint 't niet. Prachtig!
We waren gisteravond van die mooie heldere lichten en laat Jeffy Lynne nou net weer van ELO zijn.
(Electric Light Orchestra) - dus het klopte allemaal ook nog als een bus. Heb een bus nog nooit horen kloppen, maar dat terzijde. De bel doet 't sowieso niet. 
We waren echt geen better man (Pearl Jam) en zo haalden wij meer klassiekers uit de spreekwoordelijke stal, kon nog net. Maria en Spiekerjozef waren nog thuus dus de drie wijzen hier in het oosten konden nog even haar gang gaan aan deze allee...
We kregen naarmate de avond vorderde gezelschap van een mooie leuke dame want in Almelo was achteraf toch niet veel te doen, daar sprong zelfs het stoplicht niet meer op groen. De slagboom deed het tevens niet en de strijd tussen niets boven Groningen en ergens in Almelo eindigde onbeslist. 
Het was weer zo'n avond. Het zat goed bij mijn voormalige buurtjes maar ik lag half van de tijd onderuitgezakt op de canapé. Vuurtje knapperde en we hadden weer eens van die gesprekken. 
Zonder een begin en zeker zonder een eind. Heerlijk! Gewoon dom nuilen, ouwehoeren! 
Fijn stukkie muziek er bij. Voetbal was toch niks! Zelfs Jannes kwam langs via de Hunebed Highway.
Zijn 'Zwevend naar 't geluk' bleek ook al een cover te zijn, in dit geval Simon and Garfunkel. Mandy herkende het. Hey Jongens, jongens is dat niet dat nummer van euh..euh...Jannes. Even tot hier in een notendop. En daar kwam ie hoor....en geen onbekende Mathilde Santing! Wie is dat? Oldskool. Heerlijk. Boeiend.
'El Condor Pasa' (If I Could)', het moet nog kerst worden, maar wij hadden het alweer over eieren met pasen. Elk mens die hef zich een kruus te dragen. Werd vanmorgen notabene wakker met Jannes!
Hij was gewoon thuus heur in Drenthe maar ik had 'm blijkbaar gisteren nog ff opgezocht. 
Niet daadwerkelijk maar op Spotify. Zwevend naar 't geluk. Hoe simpel kan het zijn....Op de foto die hing in de fraai verbouwde WC leek het destijds allemaal nog zo simpel te zijn. Liefde op het eerste gezicht, nummertje 150. Wat was je mooi... 
Nog steeds eigenlijk wel. Gekke vent, Jannes maakt ook best wel leuke muziek. Hoorde de panfluit.
Niks geen Ace of Base maar gewoon Drentse tonen, het is de toon die de muziek maakt...Niet verder vertellen hoor. 
Ik wou dat ik kon zweven op de wind. Ver weg naar 't paradijs. Blij als een kind en met mijn vleugels zwaaide ik naar jou....
Misschien luister ik stiekum wel naar de verkeerde liedjes. Je moet iemands hart veroveren met teksten die haar na bij staan. Luister ook veel Yves en Marco S. If you can't beat them join them...haha, not!
Grapje...We haalden de dik tien minuten durende live-uitvoering van Sultans of Swings (Dire Straits) van stal. De kopjes rammelden in de kast van de buurvrouw. Gewelding. Led Zeppelin kwam voorbij in de uitvoering van Heart, De Boxer en good-old Neil Diamond en het gerstenat bleef maar stromen!
De blikjes werden flesjes, steeds groter...We eindigen met bier uit Mandy's kerstpakket en een fijn stenen kruikje van Hertog Jan. 9% schoon aan de haak, Iets met Bee Heavy....Zwaar spul, Cobra 6?
Het werd steeds vroeger laat. Mooi man, mooi vrouw! Giet soms nergens over en toch ook wel weer...
Hitster, dat heeft zo'n beetje iedereen in haar of zijn kerstpakket gehad. Ik ook, leuk spel....
We speelden eigenlijk een beetje Hitster maar zonder het spel te spelen. Blijft fijn...
Gelukkig hebben wij de foto's nog. Nu Roll Over Beethoven van ELO, het swingt hier de pan uit.
Hang zelf wel even de slingers op en de kerstversiering samen met Mouna.  
Jannes is allang vergeten en onderweg via de Hunebed Highway retour richting het mooie Drenthe...
Jammer dat Tom Petty niet meer onder ons is....Hij is uut de tied! Eeuwig zonde, wat heeft die beste man een fijn stukkie muziek altijd gemaakt, soms solo en vaak met zijn Heartbreakers! 
Ik moet mij herpakken. Terug in 't moment. Fietste met mijn nieuwe lamp via de Amalia-brug terug naar huus, stond ik midden op de brug ineens stil bij het vergezicht: 'Hier zit 't goed!
Dat zat het zeker afgelopen donderdagavond bij Tony en Herma in Banthum!
Etentje van de zaak. Met z'n allen aan de kerstdis. Fijne en mooie collega's. We staken de voeten bij onze voormalige spits van het eerste onder tafel. Goed toeven hoor! Net als bij z'n breur in Mainbarg. 
Bij Tony stiet Erna in de keuken te roeren in de potten en pannen! Daar komt echt wel iets lekkers uit. 
We begonnen met Carpaccio, toen een soepje, het hoofd bestond uit diverse vleesgerechten, gebakken aardappeltjes en een puntzak friet. Lekkere sausjes d'r bij en rauwkost. Na koffie met ijs en een likeurtje. Ik ging voor mien Moe's Ameretto. Gezelligheid troef! Mooie gesprekken met dito mensen. Ook weer met een kop en een staart. Verhalen waar je wat aan hebt, waar je soms later nog even over nadenkt....
Oké, bedoelde hij het zo of zij het zus! Bij Café Toon aan het kanaal is het dik in orde. 
Je werkt hard, toch elke dag ruim acht uur met elkaar inpandig dus dan kun je het beter leuk met elkaar hebben. Dik in orde, dat hebben we met elkaar. En als de bazen (geen hond in de pot) het jaar ook weer als prima hebben ervaren dan kunnen de vlaggemasten weer in top! Zwevend naar 't geluk!
Had deze week Mouna wat meer binnen de vierkante meter hier. Moos was ziek, zwak en misselijk. 
Hele week al koorts boven de 39, hopelijk komt straks het telefoontje van moeder, dat het eindelijk is gezakt onder de 38 en voorzichtig stiefelt naar de veilige 37. Ik hoop het zo voor het kereltje. 
Hij miste van de week al die leuke eindejaarsdingen. O.a. de basketbal en de kerstmarkt op school!
Ook niet naar broerlief in Rijssen. Zijn optreden moeten we dus noodgedwongen maar gaan zien op kerstavond op RTV Oost. Hij predikte niet voor eigen parochie maar wel in 't dialect. 24 december om 20.00 uur, ga dat zien mensen of in de herhaling. Hij heeft het ook over de stal om reeds een tip van de sluier op te lichten!
Uut mien eigen stal kwam ooit Mouna tevoorschijn. Wat een lief, leuk meisje is het toch!
Doordat grote broer ziek was kwam Mouna wat vaker buurten. Vrijdagmiddag heel gezellig de vakantie ingeluid bij Blij. We waren blij dus gingen we lunchen bij Blij. Dat is altijd gezellig en goed voor elkaar. Daar wordt je met open armen ontvangen. Aandacht voor het kleine meisje met haar kekke kersttrui. We komen er wel eens vaker, eerder met z'n vieren, nu regelmatig met z'n drieën en vrijdag dus met zijn beiden. Ook leuk, elkaar verhaaltjes vertellen. 's Avonds weer toen grote breur ook arriveerde....
Samen naar de Faker kijken. Wie is het dit keer? Ik ging voor Mama, bleek het toch de zus te zijn...
Wat als Mama niet meer de moeder is die ze altijd was? Ik vind dat moeilijk. Iemand anders zien! 
Zelfs koffiedrinken is anders. Kan moeilijk wennen aan situaties die blijkbaar veranderen omdat het wellicht niet anders kan. Waarom? Waarom kunnen dingen niet blijven bestaan zoals ze ooit waren....
Een andere koffiezetapparaat haalt niks uit. Allemaal andere knopjes, drukt ze verkeerd en dan heb je het schoap pas echt aan 't driet'n. Ze heeft altijd al filterkoffie gezet van Douwe Egberts. Je moet een boom niet verplaatsen. Komt dat zo nauw dan....? Denk het wel!
Of hoe gaat dat spreekwoord ook alweer. Wie is de Faker? Wie is er echt en wie speelt er een spelletje met jou, met ons?!?!?
Mouna wil ook wel eens mee doen aan dit leuke kinderprogramma. Kan Henry bijvoorbeeld jou spelen, Henry kent je goed, Papa. Hij is toch je broer? Klopt Mouna...Maar je vergeet iets. We zijn niet meer het gezin van eerder! Oh ja, is ook zo. Misschien wel een goed teken dat ze ons nog steeds ziet als dat gezinnetje van weleer. Doen we met z'n vieren toch nog iets goed. Al ligt de Faker steevast op de loer!
Werd wakker met Jannes, wil eigenlijk met iemand anders wakker worden. Snap je...
Neil nam het over na Jannes. Beautiful Noise. Muziek schept een band! We kwamen te praten over allerlei dwarsverbanden. Over War on Drugs, thinking of a place en Floortje. Haar hand op mijn schouder, mis ik soms wel eens, nu ook mijn laatste hoop in bange dagen haar dagen inmiddels zijn geteld. 
Althans zo lijkt het! De meeste koffie heeft ze wel gezet. Zwevend naar 't geluk! Zwevend naar het paradijs. Zwevend naar boven! We willen haar wel houden maar soms is het beter om zelf je koffie te gaan zetten. Beautiful Noise. 
Fijne Kerstdagen, dat is een beetje mijn verkapte boodschap. Heb elkaar lief! 
Ook al laat je soms een glas vallen. Scherven brengen toch geluk! Zet Jannes op, misschien zweef ik vandaag of morgen wel naar 't geluk! Je weet het niet, ergens in blijven geloven! 
Spreek jullie volgende week weer....Ga naar Almelo, misschien is daar nu wel iets te doen!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#SpiekerJosuf!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'One love, one blood, 
One life, you got to do what you should.
One life, with each other.
Sisters, brothers. 
One life but we're are not the same.
We get to carry each other, carry each other.
We are one but we're not the same.
One.'
Uut 'One' van U2

Moi, ben ik weer.
Het is iets na zessen. Hardenberg slaapt, de Vecht is al wel wakker. 
Ik hoor 'm kabbelen, soort spinnen van genot! Dat doen die rivieren hè.
Verderop kraakt het bed een beetje. Stiefel, stiefel, trippel, trippel.
Doe net of ik slaap. Heel zachtjes kruipt een meisje van zeven bij mij in bed. 
Al snel haar beentjes tegen mijn knie aan, voorzichtig gaat haar ene armpje over mij heen.
'Papa, ben je al wakker?, vraagt ze fluisterend. Ik denk néé maar ik zeg ja....
Wetende dat ze dan leuke verhaaltjes gaat vertellen en gaat zeggen waar ze deze nacht over gedroomd heeft. Denk iets met paarden, weet het bijna wel zeker. En ja hoor. Heel onschuldig zegt ze dat ik een hengst ben en keuvelt zo een mooi stukkie verder. In haar ogen ben ik een mannetjespaard. 
Voel mij eerder een lamme blinde merrie, maar dat terzijde. Ik reken het sowieso goed! 
We lachen nog een keer om het grapje wat ze gisteren maakte, vandaag is ie ook nog leuk! Geweldig.
Iets met schapen, herders en broodje shoarma...Mag het, deugvolk?
Gisteren (zaterdag) had ze een paarse trui aan. Blijkbaar had ze die vrijdag aan moeten hebben. 
Toen had ze trouwens een hoodie met regenbogen aan en een roze broek.
Ik wist het niet. Maar hoorde het 's morgens op de radio. Paarse vrijdag. Afgezien van paarse sokken heb ik niet zoveel hangen van die kleur in de kast. Had ik het anders aangetrokken? Staat paars mij überhaupt wel? 
Moet er geen umlaut op de a? Iedereen in zijn of haar waarde laten. Schijnt moeilijk te zijn! 
Als je ergens voor bent ben je dan automatisch ook ergens tegen? Als je voor de Joden bent, ben je dan tegen de Palestijnen en/of omgekeerd? Als je voor bier bent ben je dan tegen wijn? 
Tegenwoordig moet je overal een mening over hebben. Blijkbaar. Ik vind ook iets van Paarse Vrijdag, in kleine kring ventileer ik 'm ook wel omdat je dan op de juiste waarde wordt geschat. Dat ze weten wat je bedoelt, hoe het nog steeds voelt en hoe je er mee omgaat...Heel veel mensen zien wel de splinter maar vergeten gemakshalve de balk. Snap je!
Ik snap al die voor- en tegenstanders niet! Zo verlies je elkaar en win je er uiteindelijk niets mee. 
Allebei de strijd verloren en de mooiste verliezers zijn dan ineens de winnaars...? 
Zeg het maar? Ik volg graag de discussies op allerlei sociale media. Nou ja, sociaal is er niet veel meer bij. Richting is ver te zoeken. Iedereen wil zijn of haar punt maken, de mening doordrukken, net zolang totdat het pijn gaat doen! 
Er is altijd wel iemand die auw roept of zich beschadigd voelt. Ik ben niet overal voor, zekers niet overal tegen maar zou liever lid zijn van de ouderwetse tegenpartij om iets van dito geluid te maken....
Vleugje van Kooten en vleugje de Bie! Die zagen het allemaal nog niet zo somber in. Snapten eerder al wat nu tegenwoordig eerder regel dan uitzondering is. Je mag bijna geen grappen meer maken, ze zijn links of rechts, vroeg of laat, wel eens goed fout! Lacht de ene dan huilt de andere of nog erger, wordt je neergezet als racist, homofoob of whatever. Een terloopse opmerking kan een hele vlucht met je nemen....
Toch had Mouna een paarse trui aan. Stond haar goed, zoals eigenlijk alles haar wel staat. Dochter hè.
Ze mag alles worden wat ze graag wil, ze mag zijn zoals ze nu is en morgen weer anders. Ik vind het prima. Zolang ze maar een mens(je) blijft en niet één of ander verschrikkelijk monster. 
Die zie ik, helaas, dagelijks maar al te veel op diverse (a)sociale media. Elkaar moedwillig de tent willen blijven uitvechten zonder daadwerkelijk een doel voor ogen te hebben. De kerk in het midden....
Kom daar nu nog maar eens om. Daarom voelde ik vrijdag en gisteren des te meer de saamhorigheid. 
Vrijdag op de gezellige midnightwalk in Hardenberg en gisteren al struinend langs een geschiedenis van ruim tweeduizend jaar eerder in het pittoreske en vooral feeërieke Beerze. Sprookjesachtig met al die duizenden waxine-lichtjes.
Ik weet het ook niet allemaal. Weet wel dat ik geniet op zulke avonden. Van de kneuterigheid, van het feit dat we allemaal één zijn ook al zijn we allemaal verschillend. In ondermeer levensopvattingen- en geloofsovertuigingen. De één houdt van vrouwen, de andere weer van mannen of van allebei. Dat kan ook. Sommigen wisselen gedurende hun leven of komen terug op hun schreden. Het mag allemaal. In de tied van Spieker Josuf was dat nog niet het geval of ze hebben het gewoon niet opgeschreven. Dat kan ook hè. Werd er toen al censuur toegepast als je anders bleek te zijn, bleef je maar in de kast zitten in plaats van in een herberg of koude stal? 
Maar wie zegt dat je anders bent? Misschien ben jij wel normaal en ik toevallig niet! Daar verandert zo'n paarse dag ook niks aan. Dan plaatst je juist iemand in een hokje waar hij of zij net uit wil of is gekomen...
Ach, moeilijk gedoe! Het is toch nooit goed, wat je ook misschien doet! Doe je zus, had je zo moeten doen. Wil je links, had je rechts gemoeten. Kies je wit, was zwart een betere optie geweest...
Daarom lekker lopen, lopen tot de zon komt. Vrijdag lekker achter het huus hier in Hardenberg en gisteravond in het betoverende Beerze. Trots op waar ik vandaan kom, hier kom ik weg! 
Wat hadden ze het weer uitstekend voor elkaar. Ze maken mooie muziek maar de Broederband weet ondertussen ook hoe ze een kerstwandeling in elkaar moeten flansen. Goede wijn behoeft geen krans. Nou...Het was weer genieten op de vele vierkante meters op 5 sterren camping de Beerze Bulten. Eerlijk is Eerlijk. Bultje, petje af!
Alles klopte, vanaf het begin tot aan het eind. Kinderen genoten en ik ook. Eventjes geen gezeur aan de kop of meninkjes moeten ventileren/aanhoren. Neuh, niets hoefde, alles mocht! Lopen langs de eeuwigheid in een oud en mooi verhaal. 
Het kerstverhaal blijft staan hoe oud je ook wilt worden. Even samen zijn, niet alleen. Kerst is de grote verbinder. Wel fijn in deze hardvochtige tijd. Niemand wilde dit weekend iemand de tent uitvechten. Blijf maar lekker binnen. Neuh, iedereen blij, lief en aardig. Kom maar, kom maar in de tent. Kun je er mooi uitkieken. Lekker warm ook. Iedereen is dan welkom. Maakt niet uit waar je wel of niet in gelooft, hoe je verder je leven invult of wilt kleuren. De regenboog als graadmeter! 
Dat geloof ik dan wel weer. Dat iedereen één kan zijn. Of ik moet gewoon van de Glühwein afblijven.
Lul weer achterlijk dom deze ochtend. Of nie? Dat komt door jou zingt Guus Meeuwis. Nou euh Brabander, ik doe het toch allemaal zelf hoor. Genieten van kleine dingen. Genieten van the Third Party, leuk akoestisch bandje. Twee van de drie heren kende ik al. Stefan en Reinoud. Nummer drie, Dennis, was de grote onbekende. Een kruising van Sheeran, die ene zangert van Mumford (en Sons) en hij deed mij ook een beetje denken aan iemand waar ik nu even niet op kan komen en Joost van Novastar! Singer-Songwriter in zijn kekke blouse-jasje. Leuke gast, leuk bandje ook. Halve Ieren bijkans. Dat zie je ook vaak in de Engelse pubs. Van die gasten die op een krukje gaan zitten, een gitaar omhangen en zomaar een eind de wijde wereld inspelen. Heerlijk, I Love It, GJ ook. Je hebt natuurlijk al pluspunten als je begint met 'The One I Love' van R.E.M. Die hoor je niet zo vaak gespeeld worden door een cover-bandje. We mochten getuige zijn van hun eerste officiële optreden. We kregen zowaar een privé-concertje. Want wij waren één van de eersten bij the Afterparty van de Midnightwalk. Toch iets te snel gelopen? 
Maar ze begonnen al mooi op tijd met hun liedjes zingen. Daar hou ik wel van. Deden ze goed!
Even met de oude buurtjes op pad! Altijd prima de luxe. Fijn, een mooie vriendschap derhalve...
Had even zo'n weekend nodig. Moos en Mouna inpandig. Gewoon het feit dat er zijn! Dat is eigenlijk al genoeg. Zaterdag mocht Moos nog een potje basketballen. Wat een wedstrijd. Ze moesten daadwerkelijk alles geven. Moos acteerde veel in het veld. Had er maar druk mee, hij liep van voor naar achteren. Niet moe te krijgen. Verdedigde strak op nr. 13 van de tegenpartij. De Risne Stars uit Rijssen hadden niet veel spelers meegenomen naar sporthal de Kamp maar ze gingen wel als de brandweer. 
Regelmatig wisselde de tussenstand stuivertje. Maar gelukkig viel het kwartje uiteindelijk de kant van The Vikings op! Goed man! Het laatste duel van het jaar. Plek nr. 2, een prima prestatie. Wat zijn ze gegroeid. Letterlijk maar ook figuurlijk. Leuk om te zien hoe zo'n team zich ontwikkelt. Dat je zo'n proces meemaakt als fanatiek supporter/ouder. Hoe Arthur en Kasper verder alles in goede banen begeleiden....Belangrijk hoor. 
En het belangrijkste. Moos heeft zoveel schik aan het spelletje en alles erom heen. Prachtig!
Daar gaat het toch om, dat je het een beetje leuk hebt. Dan maakt het niet uit of je paars draagt of zwart. 
Het draait er om dat je één bent maar misschien niet allemaal hetzelfde. Lekker toch!
Eenheidsworsten genoeg. Soms wil je een harde worst en soms wil je Spaanse Fuet! 
Snap je. Het gaat niet om de worst maar om de inhoud. Al dat andere is vooral slap gelul....
Althans, dat denk ik dan maar! Kijk niet zo vaak in de spiegel, ben vaak absoluut niet blij met mijzelf, wat ik zie en hoe het leven draait. 
Maar samen met je kinderen spijkers slaan in een stuk hout bij Spieker Josuf is nog niet zo verkeerd. 
Timmeren in het bos, de spijker op zijn kop slaan! Later de hand schudden van de kerstman, zijn huis bekijken en bedenken dat waarheid en fictie wel eens vaker hand in hand lopen....
Ik hield de hand van Mouna maar vast, niet alleen vanmorgen maar ook gisteren en morgen! 
In Beerze geen tegenpartij maar twee 'Crooners' die kerst-chansons ten gehore brachten terwijl Moos en Mouna met Bultje op de foto gingen. Nogmaals, heerlijk. De Whamster. 
Vanmiddag maar even de grens over. Ze houden ons toch niet tegen....Weihnachten in de Pruis!
Denk Nordhorn, kan ook Uelsen worden! Wij kiekt wel.
Woensdag naar de Rooms Katholieke Dionysiuskerk te Rijssen. Grote breur, de hemelpiloot, treed daar op voor de Kerstnachtdienst van RTV Oost. Moos wilde graag bij de opnames zijn. Ik vind het prima, ga ik wel beelden en de glas-in-lood-ramen tellen. Deed ik vroeger ook! 
Rust in mijn kop krijgen. Dat lukt helaas niet altijd. Want ik had geen paarse vrijdag maar een donderzwarte vrijdag! Mij op laten naaien....en geen draad en naald voorhanden. Gelukkig wel spijkers. SpiekerJosuf kom er maar in. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.

#Nostalgie!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ja, als ik terug kon in de tijd, dan wel met jou.
Ik heb je zo lang niet gezien, hoe is het met jou?
Jij bent echt niets veranderd, oh, het voelt meteen vertrouwd.
Als ik terug kon in de tijd, dan wel met jou.
Als ik terug kijk op ons leven, dan ging het te snel voorbij.
Ik zou de klok terug willen draaien, en teruggaan naar die tijd.'
Uut 'Terug in de Tijd' van Yves Berendse.

Moi, ben ik weer.
Zit je daar, zaterdagavond, even video te bellen met je zoon.
Ik hier, hij daar. Beetje praten over zijn basketbal van die middag en ons voetbal.
Vorig weekend was hij hier nog 'live' aanwezig, samen met zijn zusje. 
Was in een soort van nostalgische bui. Dacht aan al die weekenden daarvoor.
Blijf het maar niks vinden. Om het weekend, dan weer hier, dan weer daar. 
Nostalgie, de geromantiseerde of geïdealiseerde verlangen naar oude tijden. 
Vroeger was het allemaal veel beter, ik mis iets dierbaars en belangrijks als zij er niet zijn. Net of ik van alles mis. 
Net of je niet compleet bent, half afgemaakt. Tis geen heimwee, dat is weer een andere emotie die soms vaak wordt verward met nostalgie. Ik liet mij dat vorige week eens uitleggen op de radio.
Heimwee is het gevoel van verlangen naar een plaats waar je vandaan komt of hebt gewoond.
Nostalgie is meer weemoed of verlangen naar het verleden toen alles nog anders was.
Melancholie maakte zich van mij meester, had geen heimwee naar de plek waar Moos en Mouna op dit moment zijn. Ken die plek wel maar koester geen heimwee. Neuh, verre van dat.
Koester wel heimwee naar de Van Kouwenborchstraat, nr. 43 of de Clemmestraat 2.
Nostalgie maakte mij deze week meester toen ik mijn top2000 lijstje invoerde. 
Dat doet de top2000 met je, althans met mij. Liedjes die een kop een staart hebben maar ook doen terug verlangen naar eerder. Naar die tijd dat de gulden nog van hout was en Twix nog Raider heette.
Dat mensen een leven bij elkaar bleven. Van elkaar bleven houden en niet met een ander er vandoor gingen. Had het vrijdag weer. Allebei tegelijkertijd arriveren op een soort van afspraak, een laatste groet brengen aan een mooi mens. Mooi op tijd, allebei, los van elkaar. Twee zielen, één gedachte.
Allebei nu gek van vrouwen! Het kan verkeren, of niet dan? Ik hoor het goede vriend Bredero het zo zeggen.
Nostalgie waaierde deze week dus binnen met mijn top2000 lijstje. Staat nu op de speaker in willekeurige volgorde. 
Liverpool Rain kwam net langs. Eentje van Racoon, de heren uut Zeeland. De deur is dicht maar nostalgie waaiert er wel onder door. Toch tocht het nie. Snap ie. Lohues nou, Hier kom ik weg! Groentesoep met worst!
Lohues doet mij vaak terugdenken aan mijn jeugd in Mariënberg. Hij verhaalt over het leven van eerder, niet altijd van vroeger maar ik zie ook zo nog mijn Opa kuieren op het erf of Oma cake bakken.
Moet je thee, jongen? Van die dingen. De andere Opa op de uitkiek. Touw door zijn broek, hij kende blijkbaar die moderne riemen nog niet. Fasten your seatbelts, Opa! Mooi man. Tijdloos.
Mien nummers zijn één al nostalgie en toch ook nie. Sommige nummers hebben de schifting dit jaar niet overleefd. Heb er ook niet lang over nagedacht. Twintig nummers kan ik zo invullen, die blijven al een levenlang hangen in mijn hersenloze brein. Leven hier helpt net zo goed als drinken tegen de dorst.
Hier kom ik weg, hier staat ons huis. Blijkbaar kom ik daar altijd weer terecht. Hier kom ik weg. 
In het Nederlands klinkt het dialect van Lohues en consorten toch anders, een ander gevoel.
Geen heimwee en ook geen nostalgie. Wou dat ik soms zo'n teletijdmachine van professor Barabas binnen handbereik had. Dat ik terug in de tijd kon naar het goede gevoel van eerder! Nog even op plekken spelen die jou een glimlach op de mond bezorgde of onrust in je onderbroek.
Gisteravond- en nacht speelde ik mijn lijstje af en ineens stond Yves Berendse daar te zingen....
Waar hangt hier die geluidsapparatuur van Finkers? We worden allemaal afgeluisterd. Ik heb het idee, ik iets iets meer dan een ander. Want Berendse stond niet mijn lijstje van 35. Toch had ie een punt, deze volkszanger die momenteel stammen Ollanders in vuur en vlam kan zetten. If you can't beat them, join them! Onze (muziek)smaak is aan bederf onderhevig. Je kunt er alles van vinden maar je moet ook niet blijven hangen in het verleden. Vroeger maakten ze nog muziek, tegenwoordig ook hoor maar anders...
Nostalgie zweefde gisteren ook rond op het Westerpark. Wederom lukte het ons niet om te winnen van die club VKV (vijf kilometer verderop). Ik had er nog zo'n goed gevoel over.....
Tuurlijk, Banthum is koplopert en ze hebben gewoon goede voetballers. Ik genoot van een Bril, Hans, Ten Napel, Lamberink en een Putter. Ze brachten de boodschap over. Zij Plus en wij Telman!
Neuh, afgezien van de eerste 10 minuten hadden wij weinig in de melk te brokkelen, zure melk derhalve. Neuh, wij werden vakkundig afgeserveerd door een beter en vooral feller Banthum!
Hoe anders was dat eerder. Toen wonnen wij veel vaker van Banthum. Zelf ook regelmatig tegen de groene heren gebald en regelmatig kon de roodzwarte vlag bij ons in top! Gaaf man!
Zal het van de week nog wel eens moeten aanhoren. Geen mooier vermaak dan leedvermaak. 
Andersom was het ook zo geweest, al moet je naturlijk altijd op je tellen blijven passen. 
Nostalgie. Nu passeert 505 van Arctic Monkeys de revue. Die is nieuw dit jaar in mijn lijstje dankzij Moos. Hij zette het enkele weken terug in onze gezamenlijke playlist. Gaaf toch. Kereltje heeft verstand van muziek. Ik heb zijn lijst ook gezien. Trots! Hij vind Lohues bijvoorbeeld ook een toffe gast.
Kan ook niet anders. Volgens de geleerden van Spotify was Daniël Lohues mijn topartiest.
Mijn topnummer Op Fietse, totaal 41 keer afgespeeld. Ik luisterde naar 502 verschillende artiesten en dat 17.396 minuten lang maar Lohues was en bleef mien moat op muzikaal gebied. Mooi zo'n kerel bij de hand. Samen hebben wij 1147 minuten doorgebracht op dit platform. Gefeliciteerd! Mien top 5 van topnummers kende ook weinig verrassingen alleen Mouna heeft een flinke duit in het spreekwoordelijke zakje gedaan. Denk op vakantie in JD. Daar stond het om de haverklap te jengelen.
Want op nr. 4 van mijn Top 5 staat huisfeestje van Roxy Dekker en de Bankzitters.....Ach, ik reken het maar goed. 
Tja, misschien haar toch een eigen accountje geven voor Spotify. Moos zet er wel lekkere nummers in maar bij de smaak van Mouna mag af en toe wel een beetje zout, peper en tikkie ketjap bij! 
Ze zijn in ieder geval met muziek bezig en trouwens ik mag ook niet klagen. Yves Berendse komt er tegenwoordig ook bij mij in. Dat zou vroeger ondenkbaar zijn geweest. 
Ach ja, dat is ook een soort van nostalgie. Vroeger mocht Dire Straits ook niet van mij maar nu...
Vooral die live-uitvoering van Sultans of Swings. Kippevel man. Die hoorde ik gisteravond ook nog. 
Keihard, slechts enkele lichtjes aan en boxje op standje burenruzie. Geweldig!
Of die live-uitvoering van 'In Your Eyes' van Peter Gabriël. Schitterend. 
Nu knalt trouwens 'Black' van Pearl Jam door het huis terwijl de zondag wakker probeert te worden!
Black heeft net de top10 gehaald van de top2000. Hij zakt elk jaar iets verder richting onderen.
Voor enkele jaren terug dacht ik nog dat het de nieuwe nr. 1 zou worden en Freddy en de zijnen van de troon zou stoten. 
Niets is minder waar. Dat is natuurlijk ook een vorm van nostalgie van den bovenste plank. 
Queen op nr. 1 in de top2000. Tuurlijk begroet je het nieuwe jaar pas voordat de gong heeft geklonken van Bohemian Rhapsody. Voor de 22e keer al. Tuurlijk heeft dat wat en jammer genoeg zie ik bij steeds meer FB-vrienden het nummer in hun speellijstje. Dat mag hè, vrij land hè dat Nederland! Zal ik ze van FB stiefelen....Tuurlijk nie, blijven leuke mensen ondanks hun voorliefde voor Bohemian Rhapsody.
Vroeger kon ik mij daar druk over maken. Nu steeds minder, wat kan ik veranderen aan iemands muzieksmaak. Helemaal niks....Nostalgie. Bij elk nummer weet ik nog waar ik was toen ik het voor het eerst hoorde of met welk leuk of minder leuk moment in mijn leven te maken had. 
Brown Eyed Girl van Van Morrison is gesneuveld. Alhoewel het een supermooi nummer blijft!
Er zijn andere platen in de plaats voor gekomen. Ditmaal ook twee nummers die The Counting Crows altijd gebruiken bij hun optredens. Waarom? Misschien dat ik weer naar ze toe wil. A Long December met ze wil beleven. Ze beginnen altijd met Bill Whithers' Lean on Me en als het concert ten einde is schreeuwen wij onze longen uit de lijven met California Dreamin' van The Mamas & The Papas.
Nostalgie hè. Kan zich wringen in allerlei bochten en elke weg komt lang of breed uit bij je huis. 
Ik wil misschien wel terug naar vroeger. Naar eerder toen wij gewoon hier ons leventje leidde.
Niks geen poespas. Our house in the middle of the street. Vaak wordt ik verkeerd begrepen. Wil misschien haar niet terug maar wel mijn gezin! Is dat gek, is dat vreemd. Soort van vreemde hang naar vroeger. Soort van verkeerde nostalgie? Als ik nummers zo doorspit zit daar een bepaalde tegenstrijdigheid in. Laatst kon ik mien andere moat het ook niet aan zijn verstand peuteren....
Ik probeer het misschien dit keer te vertalen in mijn nummers. Pink Floyd - Wish You Were Here - krijgt een andere lading. Giet over mien Pa maar is dat wel zo? Thinking of a Place, the Last Resort of I Still Believe van the Call. Mijn New Gold Dream, Onderuit, Hold Me Now of Love like Blood!
Heimwee heb ik niet, ken ik nie....Nostalgie des te meer! Het draait uiteindelijk allemaal om familie. 
The Family Tree. Die blijft groeien. Er vallen bladeren af maar elk jaar komen er ook weer nieuwe blaadjes bij en de boom groeit steeds verder richting een verdieping hoger! 
Onbewust, merk ik nu, zit er veel van nostalgie in mijn lijstje van 2024. 
En dat is helemaal niet erg. Je mag even zwelgen als je er maar niet in verdrinkt.....
Vandaag maar een stukkie fietsen. Stukkie 'arnbagerweg' en dan de Oudeweg. En als ik Café Mans, de karke en de Coöperatie zie dan fiets ik deur want 't weijt nie slim. 't giet vandaag vanzölf naar de Clemme.
Heimwee ken ik niet want ik kom nog vaak thuus bie mien Moe, waar het allemaal begon. 
Vandaag stukkie varkenshaas of speklap in de panne, Thuusslager Lotterman levert nog altied.
Dat is ook nostalgie. Hij hef ook nog wel eens meegemaakt dat wij wel wonnen van die club VKV.
Komt ook wel weer, hoogmoed komt vroeg of laat voor de val. Maak oe maar niet al-te-naar.
Zou wel eens de klok willen terugdraaien of in zo'n teletijdmachine willen zitten. 
Onderweg naar later, onderweg naar nostalgie.
Gelukkig hebben wij de foto's nog.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Lusten En Lasten!

Hallo  Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'If I could save time in a bottle.
The first thing that I'd like to do is to save every day.
'Til eternity passes away just to spend them with you.
If I could make days last forever, if words could make wishes come true.
I'd save every day like a treasure and then, again, I would spend them with you.
But there never seems to be enough time to do the things you want to do.
Once you find them, I've looked around enough to know.
That you're the one I want to go through time with.'
Uut 'Time in a Bottle' van Jim Croce.

Moi, ben ik weer! 
Pluk nu al ruim drie jaar de wrange vruchten van het éénzijdig opzeggen van ons mooie contract! 
Niet de Lusten maar vooral de Lasten!
Het werd helaas geen contract voor het leven, verre van dat!
De inkt was nog niet eens opgedroogd of ze was al om de hoek verdwenen, steeds verder uit zicht!
Ik stiefelde mij vorige week weer eens zelf van zo'n dating-app af!
Daar zit ook gewoon een heus verdienmodel in om je leed enigszins wat te verzachten!
Wie betaalt die bepaalt, nou echt nie....?!?
Tuurlijk stonden er nog enkele dames in de wachtrij, nog niet het lef gehad om ze naar links te swipen.
Sorry! Bad Habit. Nu gedaan. Nogmaals sorry, ben soms een klootzak.
Had voor enkele maanden terug mij weer laten verleiden om zo'n abonnementje af te sluiten.
Zie je meer, veel meer mogelijkheden en kansen, je zou wel gek zijn om dat nu niet te doen. Ze wacht(en) nu echt op jou...Bla, bla. Ging overstag. Geloof je hetzelf? Denk het wel, niet....(met een drankje op ga je jezelf ook nog eens veel leuker vinden...) Ik mag er toch zijn en nog meer van dat geneuzel...haha
De eerste maand voor de helft van het geld, tel uit je winst! Niet dus....
De vrouwen die ik leuk vind vinden mij blijkbaar niet leuk en vice-versa! Heb een rare smaak.
Ligt niet aan jullie, maar aan mij, hoor. 
Dacht ik, maar vrijdag sprak ik een vrouwelijke voormalig dating-gebruikster. Eentje van het zware en pure spul zonder suiker.
Koffie, en ook zonder melk. Ik vul het apparaat wel weer bij...
Ze had de liefde ondertussen gevonden, leuke vent trouwens, maar ging even los over al haar dating-perikelen in het eerdere....
Ok, ligt dus toch niet allemaal aan mij dat ik het zo'n gedoe vind en soms zo doorgestoken kaart!
Leuk contact en ineens houdt ze op met tikken, weer een deuk in je ego? Not! Niet echt hoor...
Of zegt de afspraak alsnog een half uur van te voren af als je al in de trein zit richting het einde.
Ik neem het allemaal ook niet zo serieus. Ervaar het eerder als een last dan een opgewekte lust!
Het plaatje is vaak niet compleet, verre van dat. Ik sta er ook leuker op dan ik in het echte leven daadwerkelijk ben...Sorry! 
Laatst belde nog zo'n dating-app op naar het werk. Een collega van mij nam op, ik was even bezig! 
Of het niet beter was om het eens een paar maanden zonder foto te gaan proberen...
Misschien was dat the key tot een nieuw contract. Vanaf 7 februari zien wij wel verder!
Ik vind het allemaal behoorlijk ingewikkeld, complicated zoals Mell Jonk het afgelopen vrijdag hier achter het huus zong. 
Ze bezwangerde een volle Voorveghter. Leuk mens die hele Mell VF uut Volendam!
Heb een zwak voor dat lieve mensje. Ze stelde niet teleur. Zat lekker in het pluche en genoot van haar leuke liedjes. Liedjes met een boodschap en dito verhaal. Ton Dijkman op de drums en Martin Scheppink op hammondorgel en piano. DNA.
Wellicht ken je haar van Voetbal Inside of van die beste zangers van een paar jaar terug. 
Ik zag haar eens op een soort van Blues/America festival in Hengelo. Kwamen we net binnen toen zij stond op te treden. Destijds nog met Nico Brandsen op het orgel, die overleed helaas begin dit jaar aan een kwaadaardige hersentumor. Dan is alles anders hè, minder belangrijk. Vond het lekker klinken....
Nico en Ton vormden ooit het producersduo Vintage Future. In 2015 vroegen ze Mell er bij, daarom de naam Mell & Vintage Future. Begin dit jaar korten ze het af naar MELL VF.
Zij plukt ook van de lasten van het leven in plaats van de lusten. Mell kampt al jaren met depressies etc. 
Vertelt ze openlijk over. Laatst nog bij EVA. Dat ze soms het bed niet uit kan komen en dat optredens vaak het beste medicijn zijn. Dat ze niet altijd het leven lief heeft en had. Moest even slikken bij haar nummer dat ze inzette, I Believe in Life. Ben van de teksten hè. Vond ik wel een goeie....Ze heeft sowieso wel wat te vertellen. Knap hoe ze dat doet....Respect ook!
Kan beter in het leven geloven dan in de liefde. Dat blijf ik maar een ver-van-mijn-bed-show vinden!
Als ik er eindelijk éénmaal eentje tussen de lakens heb deel ik ze pardoes niet meer uit!
Komen ineens allerlei rugzakjes tevoorschijn en ook nog eens zonder een transfer-bedrukking.
Ik vond het mooi zoals het was. De glans is er nu wel af en ik poetst mij soms een ongeluk....
Vaak blijft de bol dof op enkele lichtpuntjes na. Twee van die lichtjes liggen nu allebei nog boven te ronken.
Gisteren samen in een kringetje gezongen. Sinterklaas kapoentje...We houden hier nog luchtkastelen in leven. Gebouwd op los zand, dondert straks sowieso in elkaar maar dat geeft allemaal niks want we houden van elkaar. Het Belgische 'Ik zie u graag' is even achter de Iessel geslingerd.
Neuh, voor mij had het allemaal niet gehoeven. Had ook anders gekund! 
's Avonds had ik na Mell VF nog een goed gesprek met mien Moat Robert. Vind het momenteel wel prima! 
Het is niet anders. De hoop is allang uitgestelde teleurstelling geworden maar het hoeft voor allemaal niet zo... Zat net nog even op die app waar ik vorige week het abonnement van heb opgezegd. Als door een wesp gestoken zijn ze mij weer aan het re-activeren. Er wacht weer iemand op mij. Kan haar natuurlijk niet zien maar dit kon wel eens de ware zijn vertelt die Dating-app mij in volle glorie..?? Haha.
Geloof je hetzelf? Ze doen ook al aan Black Friday. Once you go Black, You never go....??
Twee voor de prijs van één. Het lijkt wel koehandel of een nieuwerwetse vleeskeuring!
Toch weet ik mij te bedwingen. Lusten en Lasten! Leven en laten leven...Joah, mag wel zo...
Zo'n vrijdagavond is mij dan veel heiliger. Leuke muziek, dit keer van Mell VF, wat biertjes en praterij. 
Ging weer ergens over. Snap mien moat, hij snapt mij ook wel (eens). One Fine Day.
Tuurlijk zie ik het graag anders. Maar de vrouw die ik leuk vind moet haar ogen nog openen....
Ik doe ze ook wel eens dicht. Romantiseer ik de hele godganse bende bij elkaar. Welkom in Utopia.
Waar dromen waarheid zijn of ik kijk teveel kerstfilms, daar komt het ook altijd goed hè of zoals in het Sinterklaasjournaal, daar gaan de bruggen wel open, bij mij sluiten ze vaak met de haven in zicht.
Op het laatst van het liedje treffen ze elkaar in zo'n film bij de kerstboom en ja hoor....dikke mik en ze leefden nog lang en gelukkig.
Stond van de week een uurtje bij de kerstbomen van de Gamma, wat denk je? Niks hè....
Ging ff naar de buren, uurtje bij de Karwei. Van hetzelfde laken een pak. 
Ja, er kwam een superleuke vrouw naar me toe. Dacht, kassa...! Zag een date bij de Troubadour al opdoemen, kat in bakkie. Alvast bed verschonen.
Euh, mag ik u iets vragen. Tuurlijk! (komt ie, dacht ik). Wat mag die kerstboom kosten?
Nou, ik euh..euh, ik werk hier niet! Sta wortel te schieten of zoiets. Sorry, meneer. Dacht dat u hier werkte, U was zo één met al die bomen. Fijne dag verder, ja...jij ook! Flikkerde die Mistletoe ook uit mijn jas. Lusten & Lasten, wat een gedoe! Werkt voor geen meter. 
Ingewikkeld allemaal. Vroeger kocht je een fles Chablis, je zette Van Morrison op in je stamkroeg en ze kwam gewoon naast je zitten. Jij hier? De rest werd snel geschiedenis....één van die twee overblijfselen, die wel gewoon is blijven hangen, is net wakker. Hallo Papa, hoi Mountje....Wakker? Ja, anders liep ik hier niet. Ad-rem hadden wij haar ook kunnen noemen. Het werd Mouna, mijn wens in een andere taal! 
Moos haalden wij uit de boerenkool! Dat dacht ooit iemand, Dorgelo is er gek genoeg voor....Not. Kan soms ook wel serieus zijn hoor.
Had 'm Lev willen noemen naar een voormalig keepert, dan was Jelle beter geweest.
Topgozert en dito ballentegenhouder, zag 'm vrijdag ook met zijn mooie vriendin! 
Dat was destijds geen enkele last. Elke zaterdagmorgen met die jochies op pad, voetballen....
Iets anders was er gewoon niet! Daar kwam het leven niet om de hoek kijken, maakten wij er nog geen potje van. Ja, een potje voetballen. Vaak kraaiden wij victorie, voetbal kan soms zo mooi zijn.
Gisteren hadden wij ook geen lasten maar alleen de fijne lusten tegen Sportlust! 
Na weken van zuur proefden wij weer het zoet aan de Bosrand van Vroomshoop. 
Ditmaal geen uitgestelde teleurstelling. Wel de lusten niet de lasten! 
En het mooie is, het weekend is nog niet half voorbij. Straks soep bij Moe, groentesoep met worst?
Denk weer eens ouderwets Tomatensoep met ballen. 93 op de teller, de enige vrouw die mij nooit zal verlaten. Nou ja, ze gaat een keer hemelen maar ik heb de accu van haar auto onklaar gemaakt! 
Dus voorlopig kan ze nergens naar toe en ik denk dat haar rollater de weg naar boven nog niet weet.
Houden zo. Nog altijd de lusten bij haar, ze heeft nog weing last van haar 93 jaar.
Vanmiddag ff lopen in het bos. Op zoek naar pieten, die mogen wat mij betreft alle kleuren van de regenboog hebben. Soms trek ik die regenbogen wel....vaak niet! Maar alles voor de kinderen.
Misschien moet ik wel naar die winkel van Mell in Volendam. De Company Store....
Die maakt gebroken harten. Die van mij hangt van plakband en pritt-stiften aan elkaar!
Lekker boeiend. Soms moet je gewoon je ogen open doen, zien wat je wel hebt....en dan valt het allemaal ook nog wel weer mee. Kein geloel, is wel ernst.
Moos en Mouna zitten allebei bij mij aan tafel. Mouna probeert iets van Lego in elkaar te zetten en Moos is druk bezig met zijn lijstje van de Top2000. Gevalletje appel en boom!
Ik mag ook nog. Als je hebt over Lusten & Lasten. Daar is mijn jaarlijkse hoofdpijndossier weer.
Wie laat ik dit jaar schieten en wie schiet mijn top 35 binnen..??
Nostalgie waaiert hier binnen vanaf de Vecht! Doe ik gek, Nowhere Land? Of mag dat nog niet...
Denk dit jaar ook Fleetwood Mac weer eens met The Chain. Tuurlijk Pearl Jam, Lohues en Bos.
Maar ook U2, Simple Minds, Skik en Frank Boeijen. Jim Croce d'r bij? Gewoon toch weer Pink Floyd, Peter Gabriël en Counting Crows. 
Jemig. Liefde ingewikkeld? De Top2000 dat is pas ingewikkeld! Dat zijn echt lasten ipv lusten.
Of gewoon alles naar links swipen, net als je doet met dat stomme Tinder en al dat andere gedoe!
Ben niet gemaakt voor dat eeuwige gezoek naar een mogelijke onbeantwoorde liefde.
Get a life, straks staat ze gewoon om de hoek. Hallo, jij hier....Neuh.
King of mijn eigen castle. Ik hou gewoon van mooie en lieve mensen en van Fata Morgana.
Rare naam heeft ze wel, maar dat terzijde.
Ik speel wel, heb ook nog een moat, al heb ik maar twee troef!
Nowhere land! To the echoes of my mind!
Sure, love won't come easy but I gotta give it a try.
Tot die tijd mooi de lusten en vooral de lasten...haha
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...