#Bij De Buren!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'We are all traveling in the footsteps of those that'd come before.
And we'll all be reunited on that new and sunlit shore.
When the Saints go marching in, when the Saints go marching in
Lord, how I want to be in that number.
And when the sun refuses to shine, when the sun refuses to shine.
Lord, how I want to be in that number.
When the Saints go marching in, Oh how I want to be there on that morning.
When the trumpet sounds its call, when the trumpet sounds its call
Oh, how I want to be in that number, when the trumpet sounds its call.'

Uut 'When the Saints go Marching in' van Bruce Springsteen.

Moi, ben ik weer.
Bovenstaande tekst hoorde ik gisteravond toen ik nog even naar de slimste mens zat te kijken. 
Helaas haalde Moos de spiegel meteen voor mijn neus weg toen ie met flink wat kabaal binnen kwam gestiefeld van buiten. 
Duzz...
Neuh, zonder gekheid. Zat nog wat te scrollen op mijn samsung S21, in mijn stoel geduldig te wachten op Moos.
Die had een leuke avond bij een vriendje van school, ik zat derhalve wat te zappen tussen Vrienden van Amstel live, The Tribute of the Bands en/of het vaderlandse voetbalgebeuren..
Mouna sliep nu wel thuis, gisteren nog bij de buren....Uit logeren, zo lief!
Jan (van) de Bakker is ook niet meer, al had ie Ramaker als zijn achternaam. 
De 'oude' Clemme is bijna weer samen boven. Haast allemaal uut de tied! Vorige maand nog mien Moe en nu leeftijd- en plaatsgenoot Jan. Jan was ook een soort van buur, zeker geen verre vriend.
Jan woonde bij ons om de hoek! Hij bakte samen met Harm Maat ruim dertig jaar de lekkerste oliebollen tijdens de jaarlijkse rommelmarkt. Want zij kneden naast het beslag ook passie en liefde door het deeg...
Dat heb je of dat heb je niet! Mooie kerel, nam vrijdagavond een borreltje op hem. Het stond er toch in zijn keuken. In gedachten zag ik 'm druk bezig oliebollen bakken in zijn bakkersschort en altied goed te passe. Kiek, ik heb nog een paar Afrikaantjes veur oe.
Mooie herinneringen, die koesteren wij dan ook! Die tijdsgeest blijft wel waaieren in mijn brein.
Bruce heeft voor elk moment in je leven wel een nummer gemaakt, bedacht ik mij gisteravond ineens, toen ik de tekst van het nummer 'When The Saints....' bij één van mijn vele digitale vrienden las. Mooi, kippevel!
Heb veel liefhebbers van de heer Springsteen onder mijn vrienden. Lekker man, lekker vrouw!
Beetje bij beetje krijg ik Bruce onder de knie. Zo kom je er ook...
Jullie weten, ben sowieso van de teksten. Kerels en soms ook vrouwen die mij met hun muziek mijn persoon door allerlei tijden heenbonjouren. 
Gisteren hoorde ik bij de Buren ene Leon Moorman. Hebben jullie daar wel eens van heurt...?
Als Daniël Lohues een zoon zou hebben had het Leon kunnen zijn. Wis- en waarachtig. 
Was gisteren inpandig samen met de kinderen en buurmeisje Lauren bij het Open Huis van de Voorveghter. Geen voetbal (teveel blessures) en sinds kerstavond een tijdelijk oppasadresje minder!
Mouna had, zonder dat ik het wist, de bokkepruik meegenomen en keerde snel weer huiswaarts met haar buurmeisje naar de buren. Dat scheelt als je dicht bij elkaar woont! Loopafstand hè. De Voorveghter en ik zijn al een tijdje buren. Wij overloopt elkaar niet. Wij doen soms even een bakkie, blijven we ff een paar uurtjes zitten in het pluche en na wat biertjes kunnen we soms kruipend weer naar huis. Als je begrijpt wat ik bedoel. We wonen ja bij elkaar om de hoek! Mooi wonen, alhoewel dat ook mooi zou weh in de Clemmestraat. Maar ja, ik heb twee linkerhanden. Geen kennis van (bouw)zaken en ben niet zo handig! Kortom, die droom liet ik varen al had ik mooie buren gehad.
Tuurlijk kriebelde het wel. Weer terug naar mien geboortegrond. Maar mien verstand won het op punten van mien hart! Samen had ik het misschien gedaan, allennig durf ik het gewoon niet aan....
Ben ook geen vieftig meer. Kortom, blijf nog wel even de buurman van Jan-Maarten en al die fijne vriendelijke mensen die je altijd met liefde en een glimlach een supermooie avond bezorgen! 
We waren dus op de koffie bij de buren! Moi, hoe is het. Ja, prima. Jullie ook? Mooi keuvelen met elkaar. Maar die Leon gaf een concert in één van de kleedkamers achter het podium. Hij was, zeg maar, mooi aan het 'knooien'. Daar was trouwens van alles te doen bij de buren. Zoete Zusjes bakten poffertjes (geen oliebollen dit keer), een pianostemmer, een ambtenaar, vertellende piano's, Magic John, Bombanaranja (fijn stukkie muziek), nog zo'n mooie dame op de bas (Nathalie Schaap), kinderplein met o.a. knutselen en schminken en dus Leon Moorman! Tuurlijk kopje koffie. Koekje?
Hij noemt zichzelf de koning van de D-pop. Drentstalige muziek, Nedersaksisch wel te verstaan.
Hij schrijft nou een kleine tien jaar in zijn streektaal. Grappige teksten, veel herkenning. Ik heb 'm wel eens voorbij zien komen op TV Drenthe.
Kerl, Kerl, maak oe toch niet zo druk. De strekking van één van z'n verhalen. Grappig!
Knooien werd ook nog eens Drents woord van het jaar, voor enkele jaren terug! 
Hoe mooi kun je het hebben. Hij treed binnenkort op in Balkbrug, in de Reestkerk (Avereest).
Moos had er wel trek in ook al verstond hij niet alles, hij begreep het wel. Was sowieso ff leuk met Moos op pad te zijn. 
Wat stappen zetten op cultureel erfgoed. Wat goeds (op)snuiven. Gedeelde passie. Binnenkort zitten we weer bij onze buren als de meester himself (Lohues) zijn opwachting maakt. Nu al zin an. 
Tevens een kijkje achter de schermen genomen van ons geliefd theater. We waren er toch. Een man met passie voor z'n vak (net zoals Jan altijd z'n oliebollen bakte) leidde ons rond. Kreeg het ook al met de paplepel ingegoten. Mooi! 
CasJan Berends, zoon van de legendarische Karsten Berends, die ik er ooit van verdacht gewoon te slapen achter het toneel. Die ging gewoon niet naar huus want hij was al thuus. Als jochie van acht jaar kwam Casjan reeds mee met zijn vader naar het theater. Ik hou van zulke verhalen. Jong geleerd... CasJan is ook de vaste technicus van Bert Visscher. Vind ik weer prachtig. CasJan is de rust zelve. Tegenpolen, zal elkaar wel aantrekken...Denk ik. We maakten een dag in het theater mee door de ogen van CasJan.

Dat het vaak al rond de klok van twaalven begint als wij pas om kwart over acht 's avonds in de zaal zitten. Voor een voorstelling van pak 'm beet anderhalf tot twee uur zijn veel mensen ruim zestien in touw. Opbouwen en afbreken. Schreef ene Jackson Browne daar niet ooit een nummer over? The Load Out, als ik mij niet vergis. Daar moest ik wel aan denken toen ik op het podium stond en de 485 stoelen eens één voor één van de andere kant bekeek:
'Now the seats are all empty. Let the roadies take the stage. Pack it up and tear it down. They're the first to come and last to leave...'
Zaterdagmiddag en een keertje geen voetbal. Kan d'r niet aan wennen maar dit was (toch wel) leuk!
Zelfs een beetje magisch. Je moet misschien niet alles willen weten. Nou ja, dat gevoel beklemde mij deze week wel. Een beetje dan! Hij is al sinds de jaren negentig beroepsgoochelaar, hij verstaat zijn vak uit de kunst. Jan Bouwhuis, vroeger uut Beerze (heeft zelfs nog gevoetbald bij Mainbarg), maar met zijn vingervlugheid haalt hij meer uit zijn trukendoos dan eerder uit een oude voetbalschoen!
Mouna werd afgelopen dinsdag 8 jaar. Hiep, hiep hoera...Dank voor al jullie felicitaties. Echt lief!
Ze had een studiedag van school wat dan inhoudt dat de leerling vrij is. Kortom, meteen maar dat kinderfeestje in de benen helpen. Wij kozen voor Magic John. Wat een goede keuze van ons!
Echt een aanrader. Als je de MonkeyTowns en andere speelmogelijkheden een keertje zat bent...is Magic John het alternatief. 
Met 10 enthousiaste kinderen reden wij naar Ommen. We speelden ditmaal niet voor de Helden van de Stilte. 
Wat een mooi en bont gezelschap. Lieve kinderen ook. Een leuke mix, leuke moeders ook...haha.
Magic John. Hij tovert altijd wel wat uit zijn hoge hoed! Vroeger bij Flater zat hij zondags aan tafel te goochelen. Mooie herinneringen. Allerlei kaarttrucs. Je werd 'genaaid' waar je bij zat! 
Rob Paping die nog steeds niet weet hoe Jan het allemaal deed, misschien legt hij het later nog wel eens uit! Bij de pannenkoekenbuffetten van de Rheezerbelten was hij er ook vaak. Schitterend! Maar een kinderfeestje is tevens in goede handen bij Magic John. Echt een keer wat anders. Magic John legde zelf een truc uit, die mochten de kinderen natuurlijk thuis niet verder vertellen maar konden ze wel meenemen nadat ze deze eerst zelf in elkaar hadden geknutseld. Nou, Mouna is ook helemaal in de Magic. Ze kan echt toveren. Misschien kan ik haar nu ook wel vragen om wat uit de hoge hoed te toveren. Jan liep gisteren ook in de Voorveghter, nu Moos te verbazen. Hoe doet hij dat, Papa? 
Tja, zeg het maar. Ik wil mijn hoofd er niet over breken jongen....Ik snap al zoveel niet van en in deze wereld! Magic John brengt het allemaal voor het voetlicht met de nodige humor. Hij neemt zichzelf ook niet zo serieus. Dat betaalt zich uit in tien kinderen die genoten van zijn voorstelling(en). Heerlijk!
Mouna had een superfeestje, mede dankzij Magic John. Echt gezellig. Ze was echt jarig afgelopen dinsdag. Zo voelde zij zich ook!
Lief, lief kind. Gisteren kon ik haar wel achter het behang plakken. Had haar eigenwies knop gevonden.
Was eigenlijk ook wel weer lachen. Vorm van herkenning. Als ze iets niet wil dan kun je praten als brugman maar dan is het einde zoek!
Ach, zij was bij de buren, Moos en ik ook. Gezellig. Even geen gedoe aan de kop!
Trots op mijn buren. Ook die van de Voorveghter. Wij hebben het hier mooi voor elkaar, artiesten reizen graag af naar het stadje aan de kabbelende Vecht. Ze worden in de watten gelegd! 
Hopelijk gaat straks die uitbreiding en/of nieuwe plannen door! Want het zit inderdaad goed bij de Voorveghter, bij de buren hier achter het huus! Betovering en daar is geen Magic John voor nodig!
Ga aan de klus. Soepje maken voor het feestje van Mouna en wat dito hapjes. 
Dan ff wat schoonmaakwerkzaamheden. Brilletje omlaag voor het volk wat straks fijn komt zitten.
Boontjes in de machine. Ons theater van de lach is straks weer geopend! Wij toveren een glimlach voor de dag en wat konijnen....Zo komen wij de dag wel deur! Niks fijner zo'n zondagmorgen. 
Zet zo wel ff wat Bruce en Springsteen op. Dopjes in, even luisteren naar z'n verhalen.
Allennig weh maar toch in de wetenschap dat het mooiste nog fijn en tevreden boven ligt te slapen....
Daar heb ik geen toverstok (meer) voor nodig! 
Fijn weekend nog. 
Joah, mag wel zo....

#Seven(s) Wonders!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'So long ago, certain place, certain time.
You touched my hand, on the way, on the way down to Emmeline.
But if our paths never cross
Well, you know I'm sorry, but.
If I live to see the seven wonders, I'll make a path to the rainbow's end
I'll never live to match the beauty again, the rainbow's edge.'
Uut 'Seven Wonders' van Fleetwood Mac.

Moi, ben ik weer!
Robbie Williams zei ooit over het bijwonen van de bevalling van zijn vrouw: 'It's like watching your favourite pub burn down', alsof je favoriete stamkroeg voor je ogen afbrandt. Ik hou mij wijselijk stil.
De wonderen zijn inmiddels de wereld wel uit. Van water maken ze tegenwoordig geen wijn meer, de doden staan niet meer op na drie dagen en één van mijn favoriete (stam)kroegjes staat in de verkoop!
Hoe veel kan een man van middelbare leeftijd 'hebben' hè? 
Moest denken aan Robbie en aan zijn uitspraak toen ik de veel gedeelde berichten las op Facebook.
Potverdikkemei. Café Sevens, de bruine kroeg van Jan en Marjanne, staat te koop!
Na ruim 18 jaar geven ze de pijp aan Maarten. Het is mooi geweest. Snap ze wel!
Maar toch, snap ie...?
Vrijdagavond er nog even gegeten met Ard en Feronique. Heerlijke malse kippendij afgetopt met champignons en lekkere frietjes, mooi gepositioneerd op een vrolijk bord. Skuumkoppe on the side. 
Marjanne kwam er nog even bij zitten. Beetje dom lullen over Gran Canaria.
Zij was er net geweest met enkele vriendinnen. Ik ook vaak, zonder vriendinnen dan, wel met vrienden. Playa del Ingles, Barbacan, de zomer in de winter. Bartje achter de bar, Happy Hour, Paddy's Murhpy's, Kasbah, Cita en de Yumbo. Het briefje onder de deur van mien lief destijds (Margriet), Mag ik met je mee als je bij mij weggaat....Heroes del Silencio. Mooie herinneringen. Tijd om ze weer te maken. 
Maar potverdikkemei. Sevens is straks niet meer. Moest denken aan Seven Wonders van Fleetwood Mac. Aan de fantastische film Se7en met Brad Pitt en Morgan Freeman, deze week was het 30 jaar geleden dat ie uitkwam. Moest denken aan Mouna, ze is nog enkele dagen zeven, dinsdag wordt ze 8.
Fleetwood Mac. Wat hebben ze heerlijke muziek gemaakt! Ik wilde ze ooit live zien, nooit zover gekomen. Misschien komen die wonderen nog langs, je weet niet. Misschien wel zeven....
Seven Wonders stond op de Elpee 'Tango in the Night' uut 1987. Klopt, ik ben zo'n getallen-fetisjist.
Mouna gaat van 7 naar 8 en vandaag is het 19 januari. Iets met cirkels, of ze nu wel of niet rond zijn!
Lekker boeiend. Zo 's morgens ben ik één met mijn verschrikkelijke ikke! Het is nog steeds mistig buiten, de wereld lijkt wel op zo'n surrealistische scene uit de film Twin Peaks van David Lynch waar altijd een soort van sluier over het beeld hing. Heerlijk!
Is Laura Palmer al gevonden?
Gelukkig gaan we weer van het donker naar het licht. Het is 's middags al wat langer licht. Vrijdag was het om half zes nog licht. Nou Moe, mooi toch! Het geeft een andere energie! 
Ik zeg wel, Sevens is er straks niet meer maar waarom niet! Het kan toch zo zijn dat iemand het kroegje aan de Stationsstraat overneemt in de geest van Jan en Marjanne, voor mijn part in de geest van Dikkie Brinkman?
Zo'n legendarische kroeg mag gewoon niet verloren gaan. Tuurlijk, er loopt bij mij ook nog wel wat Horeca-bloed in de roodzwarte aderen maar je kunt ook gaan overdrijven! Zo'n overname heeft nog wel wat voeten in de aarde. Zo goed ben ik nou ook weer niet bemiddeld.
Ik loop er nog niet zo lang. Ik heb mijn stappen voornamelijk gemaakt in mien andere stamkroeg. 
Café Mans in Mainbarg. Daar kwam ik al met mijn Pa als klein jochie en later mocht er zelf regelmatig bivakkeren. Tuurlijk kom ik er minder dan vroeger. Eerder was het vaste prik. Vooral zaterdags na de voetbal, had je de glazen nog niet vol en huppakee even via de achterkant doorlopen naar voren. 
Eerst met Jan en Ali en nu met Eric. Eten is er nog altied goed voor elkaar net zoals bij Marjanne. 
Oh, wat kan zij lekker koken hè. Voor het eerst die kippendij geprobeerd op aanraden van Fero. 
Zij heeft wel vaker van die leuke suggesties. Vooral op het gebied van het vrouwelijk schoon!
Ook maar een keer van harte nemen. Niet altijd denken dat je het zelf wel voor elkaar weet te boksen. Ik hoop echt van ganser harte dat er iemand opstaat, het wonder van Hardenberg gaat verrichten en Sevens overneemt en laat zoals het misschien nu is. Tuurlijk, je mag wel iets veranderen maar liever niet teveel. Graag een bandje op de zondagmiddag, hou Skuumkoppe aan de tap en hou die lekkere keuken intact. Kijk, ik vraag echt niet veel maar meer uit respect voor de gemiddelde Hardenbergse kroegtijger en kroegtijgeres van pak 'm beet veertig jaar en ouder, mag ook jonger hoor!
Benieuwd! 
Tja, het mooiste meisje van deze aardkloot wordt dinsdag acht jaar! Dat is echt een wonder! 
Daarover hebben ze echt niet over gelogen in het sprookjesboek. Wat een watervalletje, pur sang!
Ben zo blij met dit lieve meisje. Gooi er een kwartje in en je hebt zo voor een rijksdaalder aan gespreksstof. Wat een portret. Ze schildert mij leven weer rood en zwart! Met Moos zijn ze er ook verantwoordelijk voor dat ik alles weer een beetje op de rit krijg en de laatste jaren de juiste koers vaar. Mooie mensjes, ze worden elke dag een stukje ouder. Het gaat allemaal zo snel. Stop de tijd!
Dinsdag gaan we op pad. Tuurlijk houden we nog even geheim wat we gaan doen met haar vriendinnen en vriendjes. Ze hebben toevallig een studiedag, dus allemaal lekker vrij! 
Voor de mensen die zich een beetje ongerust aan het maken waren. Voor die drie lui, het gaat weer aardig redelijk hoor. Van de week de hele week gewerkt. Weer mooi dom aan het ouwehoeren...
Donderdag zelfs naar een feestje in Rijssen geweest met Henk. Nou, daar weten ze ook wel van wanten! Was ook min of meer een wonder. Jemig. Wat pakte deze klant van ons uit zeg....Niet te filmen! Niks geen mist of zo. Heldere geesten.
Een wagenpark dat klonk als een klok. Zelfs een vrachtwagen die uut Mainbarg kwam. 
Ze bestonden 12,5 jaar. Wat een feest zal dat wel niet worden als ze de 25 jaar aantikken...?
De echte Queen en de echte Max Verstappen dan? Nu kwam Robert Doornbos vertellen over de wereld die Formule 1 heet. Daar gebeuren tevens wonderen. Max is er natuurlijk één van. Nu al vier keer wereldkampioen, zeven keer lukt ook vast wel. Maar Doornbos nam ons mee in deze wereld en vooral wat er allemaal achter de schermen gebeurt. Ik hou van de sport maar ben nu ook verliefd. 
Op zo'n stuurtje zitten 70(!) knopjes hè. In een split second wordt hemel van hel gescheiden. Jemig!
Reuze interessant zo'n vertellegie van Doornbos! Het eten was ook prima voor elkaar. Keuze genoeg!
Ik kijk nu echt wel anders als ik verkeersregelaars of van die borden zie van STN langs 's Heeren wegen. Nu ken je het verhaal er achter, nu ken je het 'wonder' van 1 busje, van één personeelslid naar ruim honderd man en dito auto's, busjes en vrachtwagens....Schitterend! Hulde. 
Daar kan ik van genieten. Vakmanschap. Niet in zeven sloten tegelijk lopen maar kant noch wal raken.
Genoot gisteren ook wel. Ons eerste elftal oefende al om half één in hetzelfde Rijssen. Hier geen Save Traffic maar ook geen autoritje richting sportpark 't Opbroek in Rijssen. Ik had andere prioriteiten. Moos moest basketballen om dezelfde tijd. Tja, je hebt zo je voorkeuren. Die pot van Moos was voor het echie, die van Tabbers en zijn kornuiten slechts om te oefenen. Tja, dan heb je zo je voorkeuren. Competitie begint voor ons op de eerste zaterdag in februari. Kieken of wij de voeten dreug houdt. 
Dat drooghouden lukt aardig momenteel in goddeloos 'n Ham. De club van Jan, Jan en Jan stiet gewoon bovenaan. Gisteren haalden ze de eerste periodetitel op, het werd 4-3 (7) tegen de ON'ers van Almelo.
Den Ham zetten ON dus ook een keer OFF. Wij wonnen trouwens ook met 3-4 (7), puur toeval denk ik.
Het was gezellig in den Ham. Je komt er altied bekend volk tegen hè. Henk van Alice en later Alice van Henk. Zelfs de kapster van mien Moen was er. Leuk mens is die Hester toch, leuke muts ook....haha
Misschien mut ik er nou maar weer mien haar laten doen nu Moe voor eeuwig geknipt en geschoren is. 
Even keuvelen, even praten over allerlei dingen. Want Wilma die hef ook altied genoeg te melden! 
Mooie herinneringen liggen daar aan het kanaal. Moe kwam er graag. Was altied een uitje voor haar. 
Ging van de wal in de sloot. Jan was er ook. Jan Sloot. Wie kent 'm nog? Ooit die benadigd en geslepen middenvelder van SVV'56. Tegenwoordig heet dat...euh OWC néé OZ...oh ja OWZ'24. Ik kan er nog steeds niet aan wennen, blijkbaar zij wel! Loat Goaan. Not my cup of tea.
Maar Jan was ooit die lichtelijke 'vieze' middenvelder van Sibculo. Die wilde nog wel eens een tikkie uitdelen en dan hoefde je 'm echt niet te betalen. Het kwam je eerder op een gele kaart te staan als je 'm terug wilde pakken. Mooie kerel. Familie van Alice hè, neefje van Klaas en neef van Arjan. 
Mooi dom ouwehoeren daar aan de zijlijn. Ook wel enigszins niveau-verschil. De 2e klasse is toch wat ans dan de 4e klasse. Eerlijk is eerlijk! Mooi teutvolk doar in Den Ham. Jan D. en Jan H. Wat waren ze bliede. Juichen als groten! Mooi....Niks van de wal in de sloot. Net andersom! Nu, wij nog! 
Ik heb er vertrouwen in. Het geloof in Mainbarg is weer groot. Eentje maakt dat allemaal straks mee vanuit Zweden vlakbij het Noorderlicht. Vrijdagavond hadden wij het afscheidsfeestje van Theo en Janneke! 
Dat is toch geen kattenpis. Ik ga hem missen, Janneke natuurlijk ook maar Theo is al een half voetballeven er bij. Mooie kerel. In de kantine kwamen ook allerlei voetbalverhalen van eerder boven tafel. Ze werden weer eens afgestoft. Maar blijft leuk. Al die trainingskampen. Wederom in Rijssen maar ook die in Erm en Elim. Ze blijven leuk. Leuke gasten passeerden de revue. Toen gebeurden er tevens wonderen. Wonderen is echt iets van eerder. Hoe wij van de 4e naar de 1e klasse gingen....
Dat was echt een wonder! Het kleine en nietige Mariënberg deed het gewoon met allemaal eigen jongens. Hoe knap is dat? Een absoluut wonder met de Breuk en onze leidert Gerard! 
Die mag ook niet stoppen. Net als met mien Moe en met Sevens bijvoorbeeld, sommige dingen mogen gewoon niet eindigen maar die dag komt ook steeds dichterbij dat Lotterman van zijn voetbalpensioen gaat genieten. Ook de razende reporter zal ooit een keer zijn pen aan die bekende wilg gaan hangen. 
Kan eindelijk de vlag uut bij al die azijnpissers....haha. Heerlijk. Ik hou d'r zo van. Kom maar op!
Van Wonders, niet van Stevie maar wel van zeven wonderen. Er zijn er al een paar de revue gepasseerd. 
Zoals Moos en Mouna, mien Moe en Pa. Dat bint er al vier, mien moaten, mien familie. Mien toekomstige ex-en. Wellicht moeten er nog een paar wonderen bijkomen dan de zeven die ik al heb gehad.
Waar kan ik die bonnen inwisselen? We kiekt wel wat de toekomst brengt. De mist trekt nog niet op, ik doe hier het licht an. 
Ga ff wandelen langs de Vecht. Mij special agent Dale Cooper wanen in mijn eigen Twin Peaks langs de kabbelende Vecht.
Zal ik wat gaan zien, trekt de mist in mijn hoofd op? Niet in zeven sloten tegelijk. Neuh, mooi kallum an. Sevens blijft nog wel even open. Ze bint vandaag nog niet weg en morgen ook niet. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Mangs Wa, Aait Nich!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'When you're worried 'bout the future, when you're living in the past.
When the present is a hazy daydream and you find it hard to grasp.
Have a little faith, you'll see it's alright.
Take a little time to breathe, the tide turns eventually.
It comes in, it goes out, if you're ever in doubt. 
Just have a little faith.'
Uut 'Have a Little Faith' van Son Mieux.

Moi, ben ik weer! 
Dacht van de week het varkentje wel even te kunnen wassen maar het varken was smeriger dan ik dacht!
Ik zag het niet aankomen maar ik moest van de week toch echt even pas op de plek maken...
Maandag begon ik vol goede moed weer aan het werk na enkele roerige en hechtische weken.
Aait Vedan was achteraf niet zo'n goede raadgever! Achteraf kiek ie een koe in de konte....
Ik wilde wel maar het lukte gewoon niet. Er kwam mij ineens niets meer uit handen, irriteerde mij mateloos aan alles en iedereen. Niet hun makke maar de mijne...Kein problem!
De wereld draaide weer gewoon door maar ik zag het blijkbaar niet!
Dat mien Moe uut de tied geraakte was blijkbaar de bekende druppel die mijn emmer even deed overlopen...Het verstand won het op punten van rationeel denken.
Misschien logisch maar ik had het niet verwacht, het greep mij bij de keel!
Na drie jaar was de kogel toch wel door de kerk...? Scheiding toch wel verwerkt, ze komt toch niet meer terug! Nooit meer dat lieve gezinnetje van eerder.
Dus niet!
Kwam mijzelf goed tegen! Knalde in volle vaart met miene kop tegen de denkbeeldige muur!
Auw, toch maar even bellen met de huisarts, kom ik daar ook nog eens! 
Even een deurtje verder kieken, even hulp van derden zoeken. Laat je trots maar even varen.
Zo geraakte ik steeds verder uit mijn veilige haven. 
De hulplijn gaf al een soort van rust. Je kunt niet alles alleen hè, soms zijn er mensen die meer verstand van zaken hebben dan je zelf ooit dacht. 
Het giet mij lukken hoor maar deze keer even via een klein omwegje. Soms zie je meer als je een andere weg neemt. 
Kein problem! Kreeg wat voor het slapen en tankte van de week flink bij. 
De slang zat regelmatig in mijn tankdop! Gelukkig is de diesel nog niet op bon! Laat maar stromen.
Uren langs de Vecht gelopen. Geen gejengel aan de kop, zelfs de radio bleef uut! 
Morgen poging 2. Fijn dat begrip op het werk. Dank oe wel. Dat geeft tevens rust in je hoofd. 
Hoe giet het? Mangs Wa, Aait Nich! (soms wel, altijd niet..)
Dacht van de week veel in het plat, in dat Sallands/Nedersaksisch van hier....
Je moedertaal ligt sowieso dicht bij het hart. 
Kan ook komen door de serie Woeste Grond op Nederland 1. 
Opgenomen hier in de regio. Veel herkenning. 't Dialect kan soms beter, ook de acteerprestaties.
Ach, een kleinigheid hou je altijd. Ik kijk er graag naar. Het insemineren van koeien, waar zie je dat nou nog? Die kerel van Bökkers dut het niet slecht, Lianne is een leuke meid! Kookt graag...Pluspunten.
Als ze een biertje drinken op het terras of in de kroeg doen ze dat in den Ham op de Brink. 
Dat zie je zo. De boerderij van de Weuste staat hier ook niet zo ver weg. Hooge Hexel volgens mij.
Ze hadden het over soms (Mangs), dat is eigenlijk zo'n mooi woordje. Dat hoor je niet veel meer.
Kinderen merken het ook op. Papa, wat praat je toch veel plat. Oma is dood hoor...
Net alsof ik alleen plat praatte als ik bij Moe was. Misschien ook wel. 
Ik mag graag plat proaten. Voel ik mij hier eerder thuus. Snap je!
Kom d'r in, dan kun d'r uutkieken. Thuiskomm'n.
Het was deze week toch veel van dik hout zaagt men planken. Je kunt het gewoon niet alleen.
Blij dat de kinderen er woensdag weer waren en donderdag Moos. Vrijdag waren ze allebei weer inpandig. Gewoon het gewone, lekker met elkaar eten. Aan tafel zitten met elkaar. 
Rummikubben met de steentjes van Oma, kwartetten met het kwartet wat Moos op school had gemaakt.
Iedereen heeft er last van, de één wat meer dan een ander. Opstartproblemen....
Dat heb je misschien altijd wel een beetje na oud- en nieuw maar dit jaar was het allemaal wat anders!
Mouna haar eerste paardrijles, even filmpje maken voor Oma....oh shit, hoeft niet meer!
Mien moat ligt met zijn vinger in het ziekenhuis, even Moe bellen. Van die dingen! Hoeft dus niet meer.
Dagelijkse beslommeringen waar je anders niet over nadenkt zijn ineens niet meer dagelijks!
Sta je van de week met je kop ook nog eens in de Toren. Mien Moe ook trouwens...
Zij stond voorin de Toren. Dat is meestal goed nieuws, soms ook niet. Bij Moe dat laatste, helaas.
Op de eerste pagina ben je geboren, pagina's verder ga je trouwen of ben je 25 of 50 jaar getrouwd. 
Als je verderop in de Toren staat ben je meestal overleden. Moe dus ook...
Lieve advertenties. Mooie woorden. In hetzelfde huis-aan-huis-blaadje stond ik ook. 
Enkele stichtelijke woorden opgetekend door een dominee die mij twee maanden terug reeds had geinterviewd. 
Kreeg er veel (leuke) reacties op! Veel mensen herkende mij er wel in. Gelukkig maar.
Grappig dat deze beste dominee, Rik Meijer - opgegroeid in het Westen, dus aan de andere kant van de Iessel -, het allemaal probeerde te snappen maar niet helemaal de vinger er achter kon krijgen bij mij.
Hij vroeg het zich af: wat brengt Daniël Lohues onder woorden wat hij (Rik Meijer) van huis uit niet kende? Was het iets kenmerkend voor deze streek? Wat wij hier automatisch snappen is een raadsel voor al die mensen hier links van de Iessel. Hij snapte ook niet dat ik nog graag in een kerk kom maar toch niets (meer) met het geloof heb. Daarom had ik de tekst van 'de karke', een nummer van Lohues, voor hem uitgeprint. 
Ik zag hem denken. Hij wilde het snappen, hij hoorde wel de klok luiden maar zag de klepel niet hangen....Dat is ook hetzelfde gevoel wat ik krijg bij Woeste Grond. Je snapt 't of je snapt het niet!
In het dialect kunnen wij dat zo goed zeggen. Mangs Wa, Aait Nich! 
Wat is het nou? Is het nou goed of niet....Nou ja, Mangs Wa, Aait Nich en soms mut je gewoon dom Verdan. 
Dat dacht ik ook, dat lukte van de week even niet, misschien volgende week wel.
Deze winter ontvang ik extra veel liefde. Wordt nu elke keer geknuffeld door Jan en Alleman en Irma.
Ik kan er wel aan wennen. Niet mee stoppen hoor. Winter vol liefde. Kijken jullie dat ook? 
Mooi hè. Kunnen jullie er al aan wennen? Is het allemaal echt? Bestaat zo'n schoonmoeder echt!
Die kerel in Oostenrijk is niet op zoek naar een toekomstige vrouw. Neuh, echt niet! Hij is op zoek naar een lekkere schoondochter voor z'n Moe. Man, man...plaatsvervangende schaamte maar ik hou d'r van!
Even anderhalf uur geen ge-emmer aan de kop, druppelt dan ook niet over....! 
Neuh, het is een beetje gratis therapie! Zo kan het ook, zo slecht is het allemaal nog niet! 
Maar zijn sommige opnamen niet in scené gezet? Geloven jullie het allemaal...? 
Mangs Wa, Aait Nich! 
Kon mij van de week even nergens druk over maken. Het kwam mij raar aan....
Even alleen (maar) aan jezelf denken! Gekke gewaarwording. Soms uren in een stoel zitten en (gewoon) niks doen. 
Geen radio of tv aan. Alleen jij en je hersenloze gedachten...
Mangs Wa, Aait Nich!
Maar als je je zorgen maakte over de toekomst, als je in het verleden leefde.
Wanneer het heden een wazige dagdroom is en je vond alles moeilijk te bevatten. 
Heb er maar vertrouwen in dat alles goed komt! 
Vut met de pröttel, Vedan....Mangs Wa, Aait Nich.
Moe zou ook zeggen na een kop koffie. Nou, we pakt het wer an.
Al heft 't gin nut, mangs heft 't wa zin!
Mouna stralend van oor tot oor op haar pony tijdens haar eerste paardrijles of Moos die net verloor met het basketballen (57-59) van de Valley Bucketeers. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Veel Heil en Zegen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Kan ik iets voor je doen, kan ik iets voor je zijn.
In dit wrange seizoen met zijn kruipend venijn.
Kan ik iets voor je zijn met een blik, een gebaar.
Met een arm om je heen of een hand uit je haar.
Kan ik iets voor je zijn in je grote gemis.
Omdat wie je zo liefhad er nu niet meer is.
Kan ik iets voor je doen met een blik, met een woord.
Dat doet denken aan toen dat je even weer voort.
Is er iets wat je wilt, wat je stilte verstoort
In het kaal en kil, wat je graag van me hoort. 
Is er iets wat ik doen kan wat je helpt in de pijn.
Wat iets voor je betekent, wil ik graag voor je zijn.'
Uut 'Kan ik iets voor je doen' van De Dijk. 

Moi, ben ik weer. 
Nog de beste wensen voor 2025, dat het een mooi, sportief, gelukkig maar vooral een gezond jaar mag worden.
Veel heil en zegen, dat zei mijn moeder altijd.
Voor het eerst hoorde ik het nieuwjaarsdag niet meer uit haar mond, toch zei ze het wel echt! Snap je?
Iemand zei ooit tegen mij: Als je d'r bint moet je d'r ook weh...(als je er bent moet je er ook zijn).
Beetje mijn dorgeloosheid. Ik kan soms ergens zijn en er toch niet (echt) wezen....Snap je?
Verkeer soms in andere sferen. Niet door een genotsmiddel of zo hoor, begrijp me niet verkeerd.
Neuh, ik kan soms wat afwezig ogen. Dat gevoel heb ik nou ook een beetje sinds kerstavond. 
Ik ben er wel maar toch ook weer nie. In gedachten trek ik op met mijn Moe maar fysiek is dat niet zo.
Dat wieffie van 93 zat zo in mijn systeem, kan haar maar moeilijk uut mien gedachten bannen.
Niet dat ik dat wil hoor. Was gisteren in de Albert Heijn, nam ik gewoon twee Allerhande's mee. 
Maar dat hoeft helemaal niet meer, ze bladert er toch niet meer door heen. De ene ligt al bij het oude papier. Als San de kinderen ophaalde ging ik altijd even richting Mariënberg, even koffie drinken bij mien Moe...Vind het namelijk nog steeds lastig om afscheid van de kinderen te nemen. Snap je?
Nu hoopte ik maar dat de buren op 2a inpandig waren. Waar moet ik nou de kippesoep op zondag tot mij nemen? Heb gisteren maar een verspakketje Tomatensoep meegenomen...
Het huisje aan de Clemmestraat 2 was zo vertrouwd. Ze was er altijd. Van de week was ik er alleen.
Op zoek naar iets, wat? Dat wist ik en weet ik nog steeds niet. Op zoek naar een bepaald gevoel!
Dat borrelt nog steeds niet op.
De begrafenis was uit de kunst. Had volgens mij niet beter gekund, iedereen droeg haar of zijn steentje er aan bij. We hadden allemaal onze taakjes zoals Mouna het zo mooi zei. Zij best wel veel, ik wat minder. Mocht Moe de kerk binnendragen en tevens weer uitdragen, dat ging op wieltjes, op rolletjes zeg maar. Ging best wel goed. Ze had geen commentaar, zelfs alle bloemen gingen mee. Nou Moe.
Henry leidde de dienst van zijn eigen Moe. Dat deed ie super! Mooie woorden voor een mooi mens!
Zijn verhaal had een kop en een staart. Was af. Tuurlijk, het is zijn werk maar het komt niet vaak voor dat je het mag doen voor je eigen moeder! Onze Moe wilden wij recht doen, nou dat deed mien grote breur met verve.
Petje af! Minie, de buurvrouw van mien Moe had een prachtig gedicht. Recht uit haar hart! Geweldig. 
Je voelde de pijn nu al van haar en ons gemis, verwoord in dichterlijke zinnen. Petje af!
Frank die namens de kleinkinderen wat vertelde over Oma. Kippevel. Trots! Petje af!
Breur Hattem (Herman) die een soort van In Memoriam deed. Met een lach en een traan. Hij deed ons moeders tevens recht! De gastvrijheid van 'tante' Martha, zoals vele mensen mijn moeder kende, kwam mooi naar voren uit de woorden van Herman. Ze werd terecht op dat voetstuk geplaatst. Hulde! Petje Af!
En dan mijn eigen dochter Mouna, zeven jaar. Zo gek op haar Oma net als Moos. We waren er zo vaak.
Als ze de keuken binnenkwamen was het al feest. Oma werd geknuffeld alsof ze een teddybeer was.
Mouna las haar gebedje op die ze zelf had gemaakt. Tranen in de ogen...Ik had dat niet gekund!
Zij deed het even. Geweldig. Petje af! 
Het nummer van Venice, Family Tree, deed mij janken. Van geluk, verdriet of van het is goed zo? 
Ik weet het niet. Was, ben nog steeds een beetje verdoofd. Ben er wel, maar ook weer niet!
Hoe Henry bij de kist van Moe stond achter al die bloemen en de zegen uitsprak. Zijn handen ten hemel geheven, hij gaf onze Moe als ware weg aan de Vader waarop Moe en ook mien Pa zo vertrouwde.
Het was niet zo maar ik dacht echt dat mien Moe al voorzichtig richting de hemel aan het zweven was.
Dacht even dat Henry een klap op de kist zou geven zoals ooit Ter Haar (Directeur OAD) dat had gedaan bij mijn Vader. 'Het was een prachtkerel en hij vloekte een keer. Opmerkelijk want Ter Haar was best gelovig! Maar Henry maakte zijn zegen af. Psalm 121 was leidend die dienst samen met Psalm 150. Moe werd recht gedaan in de dienst. Amen.
Dat schouderen, Brothers in Arms (Dire Straits), ging goed maar zal niet mijn favoriete bezigheid worden. Voel de rechterschouder nog steeds kraken, een oude keeperskwaal. Die van Vasse dacht dat wij Moe lieten vallen maar dat ging goed. Brothers in Arms. Vergat mijn broer de arm te geven...
Ach, een kleinigheid hou je altijd. Je kunt alles van te voren oefenen maar als het erop an komt giet het toch allemaal wat anders. Theorie en praktijk. Met touwen lieten wij Oma in de grond zakken terwijl ze zelf naar boven ging. Moos hielp ook mee. Moe eindelijk weer bij Pa en vice-versa. Mooi...
Tja, de hapjes na de plechtigheid waren lekker. Goed verzorgd. Het drankje ook, al vonden toch veel mensen raar om te proosten met wijn en bier op ons Moe. Veel heil en zegen! 
Na de tijd gingen wij als familie gezamenlijk eten bij de Zon in Ommen. Dat was ook uit de kunst. 
Top voor elkaar. Zoals wij Dorgelo's eten toch belangrijk vinden. Moe had dit ook geweldig gevonden. 
Met uitzicht op het oude gemeentehuis van Ommen aan de overkant van de Vecht! Daar waren ze in 1958 getrouwd. Daar namen 66 jaar later hun kroost afscheid van the last vrouw standing! 
Zalm als voorgerecht. Hoofd was Kalfssukade en Brownies met natuurlijk koffie na. Boudewijn een zeer fijne gastheer die ons als familie heel mooi welkom heette....Kippevel. Iedereen was 30 december in topvorm, ook in de keuken. We deden Moe in alle facetten recht, ook al was zij er zelf niet meer bij....
Het is goed zo! 93 jaar is een gezegende leeftijd zonder al teveel noemenswaardige ongemakken.
Maar toch, je begraaft je moeder en niet een leeftijd. Dat vond ik een hele mooie, dat zei iemand mij toen ik haar trof bij de Markt! Ze heeft gelijk. Het maakt niet uit hoe oud je moeder is, als ze nou 70, 85, 43 of 93 is. Het blijft je moeder. Ik kon haar nog niet missen, nog steeds niet! Zij was er altijd, we hadden het zelfde bloed en als ik haar ooit weer zie? Later wel misschien. 
Weet niet hoe dat boven gaat. Mag je dan nog even een handje schudden, een knuffel geven voordat jij naar je eigen afdeling wordt getransporteerd door Petrus? Denk niet dat ik bij mijn Moe en Pa op de afdeling kom.
Wat jullie? Snap je? Of komt dat allemaal niet zo nauw?
Maar Moe is er nog, net als Pa. Hierboven, in de grijze massa van mij. Mien bovenkamer, dat hersenloze geval waar soms de grootste onzin uitkomt! Dat hoeft ze nu ook niet meer te lezen. 
Ze nam het soms hoofdschuddend ter harte. Dat waren niet haar woorden, soms zag ik haar wel eens denken, heb ik dat schoap over de dam geholpen...?
Het is mooi zo, het is goed zo. Heel mooi afscheid kunnen nemen. Ook de kinderen hebben, volgens mij, het fijn gevonden zoals wij dat hebben gedaan met zijn vieren. 
Ik zeg bewust met z'n vieren. We zijn dan wel niet meer samen maar deze afgelopen dagen waren wij even weer dat team van eerder. Aan één blik genoeg of dat halve ene woord! Heel mooi en fijn hoe San dat allemaal heeft gedaan voor ons. Niets was teveel, ik weet niet of dat ik ook zo kan mocht het ooit zo ver zijn...
Maar ja, het was ook haar (O)Ma, ruim dertien jaar lang. En San is de moeder van mijn kinderen dan wil je graag dat ze bij het afscheid er ook bij is. Dan telt alleen dat. Een groot compliment derhalve voor mijn lieve ex. Zo mooi dat wij het samen konden doen, ook heel belangrijk voor de (rouw)verwerking van onze kinderen. Dat ze zien dat Papa en Mama het samen doen, samen het verdriet kunnen delen. Tuurlijk hoop je dat het anders wordt! Stiekum misschien wel een beetje....
Maar Moe is gaan hemelen en ik moet niet (blijven) geloven in sprookjes en dat alles toch nog goed komt!
Maar fijn was het wel. Zo kan het ook. Ik had wel een taakje zoals Mouna het verhaalde. Ik mocht de muziek en de foto's verzorgen voorafgaande aan de dienst. Dankbaar werk.
Op het bidprentje wat iedereen kreeg na afloop van de dienst stond mooie woorden, notabene van een 93-jarige schrijfster. Wij vonden het ergens tussen een paar boeken, kan ook de bijbel zijn geweest. 
In haar eigen sierlijke handschrift had Moe het volgende gekrabbeld:
'Gelukkig zijn is niet krijgen wat we verlangen, maar tevreden zijn met wat we hebben...'
Moe in optima forma. Waar je altijd welkom was en de koffie kwam altijd vergezeld met een warme belangstelling en een luisterend oor! Dat gaan er veel missen. Het is anders in de straat. 
Het huis voelt meteen ook anders. De warmte en de ziel is er uit....Mouna bleef liever in de auto zitten, ik snapte dat wel. Oma is er niet meer, met andere woorden, ik heb er niks meer te zoeken.
En ik dan? Wil ik er weer gaan wonen...Die vraag is mij al vaak gesteld? Ik weet het niet!
Moet eerst er weer zijn voordat ik zoiets kan beslissen. Weet het niet! Heb veel nu in Hardenberg hier.
De kinderen gaan naar school, heb hier mijn werk! 
Maar in Mariënberg ligt wel mijn hart, roodzwart! Ben er geboren en heb er dik veertig jaar gewoond!
De Clemme voelt nog steeds als thuiskomen en op nr. 2 was het altijd goed en koffie zo gezet!
Dat pad in de tuin, dat leidde van achterdeur naar achterdeur. Wat nr. 2 met nr. 2a verbond!
Wat hebben Robert, Irma, Lian en Tobi dat mooi verwoord en op papier gezet! Petje af.
Zo is het. Zo was het altijd al zo. Het begon met de buren Pasterkamp, toen zij weer vertrokken naar Urk kwamen daar Luuk, Petra en de kinderen. We knipten een gat in de heg en dat werd ons toevluchtsoord!
Jaren later kwam Ina er wonen met Robert en Luuk, ik was toen zestien - einde Mavo-tijd. 
Tien jaar later ging Ina naar Ommen en werden Robert en Irma onze buren, en wat voor buren....
In een paar zinnen vertelden ze het verhaal van bijna dertig jaar lang samenzijn. Buren zijn...
Néé, vrienden zijn. De vijfde zoon en eerste dochter van mien Moe. Je moest niet aan Robert komen want dan kwam je aan Martha. Moe was er niet Nieuwjaarsdag en toch ook wel weer.....
Martha was zoveel meer dan een buurvrouw. Een tijdperk is nu voorbij, een leven voltooid. 
Denk niet dat mien Moe boven net zulke buren zal vinden. Dat kan niet, die wonen namelijk op 2a. 
Liep 2 januari ook op het pad. Hoeveel voetstappen heb ik er niet gezet? Deze blijven even staan door de sneeuw. Door de wind, door de regen, dwars door alles heen, door de storm, al zit alles me tegen. 
Door jullie ben ik nooit alleen. 
Veel Heil en Zegen voor het nieuwe jaar. 
Zo maar ff een bakkie doen in Mariënberg, voel me zo welkom op 2a door ons pad van verbinding!
Geplaveid met enkel maar liefde. Fijn. Koffie Kloar?
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...