#Donders Mooi!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Ik denk, ik denk wat jij niet denkt.
Maar wat ook de verschillen zijn
Wij zijn voor elkaar bestemd.
Ben jij schip dan word ik anker
Ben jij storm dan word ik stil 
Ben jij verte dan word ik hier
Ben jij hemel dan word ik aarde 
Ben jij vroeger dan word ik later
Ben jij mij dan word ik een ander
En ik hou van het verschil
Ik hou van ons verschil
Ik hou van het verschil'
Uut 'Het Verschil' van Stef Bos.

Moi, ben ik weer.
Papa, Donders Mooi! Wat een prachtig mooie dag hè, vind je ook niet? 
Vanuit het niets, dat heeft ie vaker, zei Moos gisteravond weer wat stichtelijke woorden om deze wonderlijke zaterdag, de 17de mei van het jaar 2025, te duiden en samen te vatten. Hij had gelijk.
Hij verrast mij vaker zo. Zit ie 's avonds rustig aan tafel, ik half slapend in mijn bloemetjesstoel en opeens begint ie dan te vertellen, soms lichtelijk te preken. Mien breur, de hemelpiloot, in mini-formaat.
Appel valt niet ver van de boom. Gevalletje toffe peer. Hij leest toch vaker het grote boek dan zijn schepper! Ik vind het niet verkeerd, laat hem daarin maar begaan. Zoek het uit, jongen. Ga er voor!
Jij en je zevensmijlslaarzen.
Vrijdag viel hij nog bijna van de bank toen hij hoorde dat ze bij Twee voor Twaalf niet wisten hoe het tweede bijbelboek heette. Hoe dan, Papa? Die twee deelnemers dachten het Nieuwe Testament, dat is Exodus! Hallo....
Klopt jongen. Die wijsheid heb ik ook nog in pacht. Sommige dingen verleer je nooit...Al vergeet ik steeds meer, dat dus niet.
Moe was ook bijbelvast. Henry heeft er voor (door)geleerd maar moest vaak in Moe zijn meerdere erkennen. Ach ja, 93 jaar ervaring en altijd trouw aan de kerk en de leer geweest. 
Daar steek je wel wat van op. Gaat je niet in de koude kleren zitten. Vorig jaar verhaalde Moe eens over Job. We kregen het zondags over voetbal en dat ene Job Wolters had gescoord. Familie van Donder Japie? Volgens mij niet Moe. Misschien een achterneefje? Kan weh...Volgens mij was zijn moeder ooit zeurvitter van MaBeCo, onze gymnastiekvereniging in Mariënberg en Beerzerveld. Koffie? 
Nu met terugwerkende kracht had Moe het met mij vaak over bijbelboeken en de bijbehorende hoofdpersonen de laatste maanden voor haar dood, besef ik mij nu. Ze wist dat ik een voorliefde had voor het boek Esther. Daar komt God niet in voor...
Was ze onbewust bezig om nog wat kerkelijk voer mee te geven aan haar jongste op het eind van haar leven. Ik wist dat toen (nog) niet. Dacht dat ze 100 zou worden net als vele met mij, ze vond het mooi met 93. Wij ook, Moe! Met de kennis van nu...Het is goed zo! Mis oe wel, maar goed zo. Kallum an.
Gisteravond dacht ik met weemoed terug aan wat ze had te vertellen over Job, over het boek in de bijbel. Wie Job was? Waarom ouders hun kinderen Job noemen. Over de tegenslagen die Job overwon. 
Over het spelletje wat de duivel met Job speelde. De weddenschap die hij afsloot met God. Hoe Job op de proef werd gesteld en alles hem werd afgenomen....Maar de duivel verloor uiteindelijk de weddenschap. Job hield zich, ondanks alles, zijn geloof in God. Hij bleek beresterk te zijn.
Moe vond dat daar veel hoop uitsprak. Het komt goed jongen, het komt altijd goed. Wat er ook gebeurt.
Heb er maar vertrouwen in. Vestig je hoop ergens op! Geloof het nou maar. Ik had het over de voetbal, mijn stokpaardje.
Moe, denk ik, allang niet meer. Meer over het andere leven. Maar ze had gelijk. Wij overwonnen aardig wat tegenslagen dit seizoen.
Goed was het niet maar Job had de brommert van huis meegenomen. Hij tufte deze competitie-jaargang regelmatig op de groene akkers rond achter de vijandelijke linies. Van het Westerpark tot sportpark Moscou aan toe....Donders Mooi! Mooie vent ben ie.
We dachten bij de 1-1 gelijke stand, bijna 90 minuten gespeeld, dat wij wederom in de herkansing moesten. Dat wij voor het tweede jaar achter elkaar ons via de na-competitie veilig te moeten spelen. 
Tuurlijk. Nivootje van 3x niks, 4e klasse D, waar hebben wij het over. Maar op de zaterdag spelen wij echt Champions League hoor...(haha), de belangrijkste bijzaak in het leven. 
Had al twee weken een zere buik en echt niet goed te passe. Potverdikkemei, dat euvel zou nog minimaal twee lange weken aan blijven houden op deze manier en met deze tussenstand. Dat stomme voetbal ook altijd. 
Komt goed, jongen? Nou Moe, ik geloofde er niet meer in. 
Nog 1x werd onze Job de diepte ingestuurd. Hij stapte pijlsnel op z'n brommert, een kreidler of een zundapp(?), lekker belangrijk. Job gaf een dot gas, hij schakelde nog eens bij en scheurde als een hazewindhond langs zijn directe tegenstanders. Zijn schuiver was de doelman van Banthum te machtig, 1-2 en bijna einde wedstrijd. Lekker man!
Ineens was mijn buikpijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Na enkele minuten blessuretijd, die wel uren leken te duren, was ik sinds weken weer ineens gtp? Het doemdenken had plaats gemaakt voor vreugde! Knuppels werden weer voetballers.
Jemig, wat kan zo'n simpel spelletje toch zoveel emoties en allerlei ander ongemak oproepen! Getverdamme.
Dat moet echt anders in de toekomst. Niet goed voor je roodzwarte hart en je lichaam bovendien. 
Moet echt eens in de spiegel kijken en niet langer elke dag meer 'aanstaan' voor dat stomme spelletje. 
Omarmde Wouter en natuurlijk een dikke knuffel met Gerard. Wij snappen het. Het huilen stond ons nader dan het lachen maar dit waren tranen van geluk en vooral van opluchting. Poeh, Echt wel....Moe had weer eens geliek. 
Zo slecht zag zij het leven niet. Ook nu ze er niet meer is blijft zij wijze woorden prediken....
Net als Moos, net als mien breur, net als een vriendin van mij en al die andere lieve en leuke gasten!
En ik, ik schrijf nog altijd met woorden de verwarring van mij af. Op papier kan ik even die held zijn, die ik eigenlijk nooit ben. En ik weet als geen ander hoe mooi de weemoed soms kan zijn. 
Want dat wat nooit gebeurd is, gaat ook niet voorbij. Eindeloze stroom gedachten, de schoonheid van het onverwachte. Brieven die nooit zijn geschreven aan de liefde van je leven (dank Stef Bos)
Maar echt, voetbal. 11 mensen die achter een bal aan rennen en aan de andere kant nog eens 11 van die gasten die het spelletje ook helmaal het einde vinden. Nou Moe, kom er maar in. Waarom?
Voelde mij gisteren echt zo'n voetbalouder. Je gaat je voor je zelf schamen als je jezelf een terug kunt zien. Doe maar niet, liever niet.
Wat ik allemaal uitkraam tijdens zo'n wedstrijd. Lusten de honden geen brood van! 
Wat is dat toch? Onverwerkte emotie? Onmacht? Wil je eigenlijk zelf nog tegen zo'n bal trappen?
Voetbalouders al gezien op Netflix? Prachtig. Donders mooi zou Moos zeggen. Hij keek half mee....
Papa, die ene meneer lijkt wel op jou? Pats, Boem! Op je plek gezet door je eigen zoon. 
Ach, eigenlijk heeft hij wel een beetje gelijk. Ik gedraag mij niet altijd aan of langs het veld.
Ilse Warringa heeft er een mooie serie van gemaakt. Zes afleveringen. Tuurlijk worden de karakters aardig uitvergroot maar het is niet ver beneden de waarheid. Zelf ben ik ook 16 jaar jeugdleider geweest, de ouders van toen waren destijds nog beschaafd. Je had er wel eens een uitzondering tussen zitten maar dat losten wij keurig op! Vonden wij...ahum.
Ouders langs de zijlijn. Schijnt bij veel voetbalclubs een aardig probleem aan het worden te zijn...
De serie Voetbalouders laat keurig zien waar het aan schort op de diverse voetbalvelden. 
Ouders die eigenlijk de kinderen zijn en de kinderen die zich eigenlijk volwassen gedragen.
De ouders gedragen zich vooral kinderachtig en hebben gigantische oogkleppen op, alles voor het gepamperde zoontje of dochter! Verschillende maatschappelijke boodschappen komen langs...Heerlijk, foute humor. Laat dat maar aan Ilse en co over. Het schuurt...
Als je hebt gevoetbald herken je veel situaties...Ik vond het wel heel grappig, tuurlijk, soms over de top en soms stierlijk overdreven, of toch niet? Zeg het maar.
Het is maar een spelletje, toch? Nou, echt niet! Ilse kreeg de inspiratie door het feit dat haar beide kinderen al 15 jaar op de voetbal zitten. Zag tevens neefje Jelle nog even voorbij komen als figurant. 
Mooi man. Tevens komt er fijne muziek langs. JOS Days van the Nits, Boudewijn, Lohues en Bertolf. Je moet de romantiek er ook een beetje van inzien. 
Ongekookte spaghetti en 'ik heb last van mijn voorste kruisband hè'....
Ongekookte spaghettti, dat waren wij gisteren ook. Geweldig. Hield weer van Mainbarg.
1 zo'n sliertje breekt makkelijk maar 500 gram van die ongekookte slierten bij elkaar breek je niet meer zo makkelijk. Samen kom je verder, toch is het wel fijn dat je Job en z'n brommert achter de hand hebt...
Papa, Donders Mooi hè.
Ja, Moos dat was het! 
Vanmiddag maak ik mij niet meer zo druk, denk ik! 
Kan ik mij ook 'uit' zetten? Altijd 'aan' staan is ook niet alles.
Heb de laatste twee weken gelezen dat het zekers mogelijk is, als je maar wil.
Laat ik dat eens proberen. Wie weet lukt het. Allennig mut ook kunnen.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....

#ComfortZone!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Light up, light up as if you have a choice.
Even if you cannot hear my voice, I'll be right beside your dear.
Louder, louder and we'll run for our lives.
I can hardly speak I understand, why you can't raise your voice to say.
To think I might not see those eyes makes it so hard not to cry.
And as we say our long goodbyes, I nearly do.
Slower, slower, we don't have time for that.
All I want is to find an easier way to get out of our little heads.
Have heart, my dear we're bound to be afraid.
Even if it's just for a few days making up for all this mess.'
Uut 'Run' van Snow Patrol

Moi, ben ik weer. 
Lag vanmorgen wat langer in bed. 
Luisterde naar het gekwaak van wat eenden en zwanen hier aan de Vecht. 
De vogeltjes zongen vervolgens een aria van Bach, kan ook Mozart zijn geweest. 
Het klonk vrolijk, blijkbaar hebben ze zin aan de dag. Ik rekende het goed.
Ik weet het, het is misschien een beetje mosterd na de maaltijd, vanmiddag trouwens
wel mosterdsoep van Hoff. Kippesoep op de zondag lukt helaas nog niet!
Dat kon er maar één. Mien eerste moederdag zonder mien moe. Blijft toch even wennen.
Gisteren alleen voor de mama van Moos en Mouna een tasje van Jan opgehaald. 
Vorige week liepen Moos en ik weer mee met de dodenherdenking in Mariënberg. 
Indrukwekkend. Trots op mien dorpje hoe ze het elk jaar weer doen. Met zoveel respect!
Een dikke pluim voor het 4 mei comité Mariënberg-Beerzerveld-Beerze. 
Opdat we nooit vergeten, ik zie dat bij ons nog niet zo snel gebeuren. De opkomst was geweldig!
Vind het nog steeds bijzonder dat ik voor enkele jaren terug de teksten mocht verzorgen op de herdenkingsborden bij beide monumenten. Die bij het station en aan de Nieuweweg.
'Mooi' om te zien dat alledrie de scholen onderdeel blijven uitmaken van deze jaarlijkse herdenking. 
Zo belangrijk! Ik vind daar echt iets van, die twee minuten stil zijn, één met onze gedachten. 
Dat mag door niks of niemand verstoord worden. Schrok, zoals ieder jaar weer, van de leeftijden van de gevallen slachtoffers in onze drie dorpen. Jemig. Het leven gelaten voor onze vrijheid. 
De wreedheid destijds van de bezetter. Welke keus had jij gemaakt? Moos kreeg het op de terugweg weer over Oma en wat ze hem allemaal had verteld over de tweede wereldoorlog. Zo belangrijk. Oma leeft gewoon verder in onze gedachten. Dacht dat het mij niet zoveel zou doen, ben gewoon een ouwe draak. 
Mien eerste moederdag zonder mijn moe. Ze lacht mij nou toe op de foto. Lief mens! 
Is Jonnie al bij al jullie geweest? Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend. Hou van oe.
Vanmiddag mosterdsoep dus op het menu. Volkorenbrood met zeeuws spek en een grove lik mosterd.
Het had zo'n mooi weekend kunnen zijn. Stond, naast het feit dat het moederdag is, ook op met het idee dat wij er nog niet zijn. Potverdikkemei, wat kan voetbal toch zeer doen. Pien in oen roodzwart hart.
Niet de bal tegen je hoofd aangeschoten krijgen. Neuh, maar gewoon niet kunnen pieken op het moment u. Bij een overwinning gisteren waren wij veilig geweest. Hadden we ons al gehandhaafd. 
Nu komt het aan op de allerlaatste wedstrijd. Je verzint het niet. Gek hè, dat zo'n stom spelletje je gehele gemoedstoestand kan beheersen. Was gisteren niet blij maar ook niet echt boos! Blijkbaar zat er niet meer in. Dat kan, accepteren? Neuh, dat nooit. 
Of je worst lust? Nu komt het aan om onze rug te rechten tijdens de onvervalste kanaalderby!
Tegen onze vrienden van de club VKV (vijf kilometer verderop). Zijn het echt onze vrienden...? 
Ze gaan het vast niet op een akkoordje gooien. Geen matchfixing hier aan het kanaal.
Als we winnen zijn we zeker van handhaving want onze concurrenten moeten tegen elkaar ballen....
Zelfs bij een gelijkspel kunnen we nog droge voeten houden maar dan mag er maar één van die twee winnen, gelijkspelen moeten ze dan niet....want dan zijn we nog alsnog de klos. Reken er maar niet op, dat is trouwens nooit mijn sterkste punt geweest. Gewoon kop d'r veur en winnen van Banthum, potverdikkemei.
Mien Moe had anders vast vandaag gezegd, maak oe toch niet zo druk...jongen. Daar is meer in het leven dan voetbal. 
Nou ja, wat dan Moe? Knuppels bint het. Ik wil het ook niet, mij er zo druk over maken....
Toch doe ik het elke keer weer. Mainbarger in hart en nieren hè. Ajax hoeft voor mij dan geen kampioen te worden als wij maar in de 4e klasse blijven. Nivootje van drie keer niks, dat weet ik ook wel, stelt allemaal niet zoveel voor maar het is toch een stukje ontspanning op de zaterdagmiddag. NOT!
Ik snap er ook niet zoveel van. Gisteravond was ik niet echt mijzelf, zat steeds met die wedstrijd in mijn hoofd. Mijn schone zuster vierde alvast haar 60ste verjaardag. Met de hapjes was weer niks mee, breur had zich weer uitgesloofd in de keuken. Steak tartaar, asperges, geitenkaas, Spaanse ham, mooie kazen, aardbeien in slagroom met champagne etc. etc. Lekker joh. 
Vrijdagavond was het al net zo. Ging een keertje uit mijn comfortzone. Ja, ja...ik was inpandig bij een vrijgezel-(lige) avond. Rond de zestig (vrijgezelle) mensen in de Proatkoele aan de Tottenhamstraat, nummer 78, in Dedemsvaart op de rand van Lutten. 
Buuf Jannie appte mij vorige week met de link. Zin om mee te gaan? Wat denk je zelf, lust een hond worst. Ik dacht het niet, niks voor mij. Maar begin deze week dacht ik, waarom ook niet!
Al die datingapps schieten ook geen wortel. Heb de kinderen dit weekend niet en Twee voor Twaalf kan ik ook terugkieken. Ik appte Jannie, ga je nog heen? Ja...Nou, ik ga mee. Even kieken hoe de vlag er vrijdagmiddag bij hangt, OK? Hangt die goed dan ga ik mee....Samen uit, samen thuis? Kein problem. Als jij het nog gezellig hebt ga ik wel vast in de auto liggen. Wij kiekt wel....
Ging er heen zonder al teveel verwachtingen. Eerlijk is eerlijk, ze hadden het leuk georganiseerd. 
Praattafels en om de tien minuten kreeg je met andere vrijgezellen te maken. Hoi, moi. 
Ik had geluk, ik had er één van 65 die al gestopt was met werken, van alles mankeerde en binnen twee minuten haar doopceel had gelicht. Hadden we nog 8 minuten over om over koetjes en kalfjes te praten...Sorry, moet even naar de wc. Ook geen vieftig meer hè. Liegen....
De verhouding was ook een beetje zoek. Ik schat 60% man, 40% vrouw. Ervaringsdeskundige Theo wist mij te vertellen dat het normaal gesproken andersom was, soms wel 70/30. Goh, had ik weer...de verkeerde avond uitgekozen.
Frank was helemaal uit Hasselt gekomen en gaf mij wat tips. Praatpartner nummer 3 kwam uit Balkbrug. Ze hield wel van sterke mannen waar pit in zat, niet van die mietjes.
Ok, 6 minuten nog op de klok! Vrouwen die echt plat proaten is ook niet echt mien ding. Gek hè. Lust er zelf wel brood van.
Had met Ina wel een leuke klik, kan ook niet anders met zo'n naam. Ze had een tattoo van de versnelling van een motor op haar linkerarm. 1 naar beneden en zes naar boven....Oké.
Ben slecht in namen hè en moest ook niet zo kritisch weh. Die ene uut Dedemsvaart was ook wel leuk. 
Ging dit jaar naar het zuiden van Frankrijk op vakantie. Wat doe jij dan? Nog niks geboekt...Néé, wat doe je voor werk? Dom voor mij uitkieken. Iets met relatiegeschenken. Ie weet wel pennen en zo....Sommige verhaaltjes hadden niet veel om het lijf. Geen kadopapier derhalve.
Na een uurtje keuvelen met elkaar slingerde DJ Henk Stoeten de ene knijterd na de andere hit de zwangere dansvloer op. Ging het volume omhoog. Er mocht gedanst worden....Hiep hiep hoera...
Ik bestelde nog een biertje aan de bar. Ben niet zo'n danser. Zag een bekende, zoon van oude vrienden van mien Va en Moe. Ging daar maar een leuk gesprek mee aan. Herinneringen ophalen uit de oude doos, die andere liet ik links liggen. Had het wel gezien. Jannie na een uurtje gelukkig ook. Wat dacht je er van....? Naar huus? 
Ja, laten we maar doen. Gaan jullie nu al weg? Theo vroeg het en die ene blonde ook? 
Shit. Toch te vroeg het pand verlaten? Neuh, had genoeg tekst en uitleg gegeven in de Proatkoele. Graag of helemaal niet, hahaha.
Dat ene meisje (vrouw) die ik wel leuk vond had tevens al vroegtijdig het strijdtoneel verlaten. Wandelt blijkbaar een ander liefdespad. Met haar wilde ik wel kuieren...zij niet?
Een ervaring rijker, een illusie armer. Ach, niet echt hoor. Ik vond het wel lachen dat ik er toch heen ben gegaan ondanks al mijn scepsics. Je moet wat. Verbaasde mijzelf. Thuus twee voor twaalf kieken kan altijd nog. Wanhoop tevens niet....Straks is het allemaal weer anders en misschien wel beter dan ooit.
De leukste van de avond was toch wel Marieke. Maar ja, haar vent stond achter de verkoop van de drankkaarten en haar dochter liet mij vrolijk binnen. Zij was één van de twee organisatoren van deze avond met allemaal gelijkgestemden. Het enige voordeel van zo'n avond? Je hoeft je niet af te vragen of ze ergens naar op zoek zijn? Toch maar weer een app aanslingeren? Sta toch vaak voor aap.
Dacht nog wel, wat had Moe hiervan gevonden als ik haar dat vandaag had verteld....?
Dat is toch niks voor oe? Kun je je weer beter druk gaan maken over de voetbal. Zijn ze al veilig?
Néé Moe. Ze gaan toch niet weer die bietenbrug op? Haha, ik hoor het haar zo zeggen.
Kiek 'm of de koffie er al deur is. De kopjes staat al kloar....Heb gisteren koeken meegenomen van Sietse. Gevulde, dat vind je toch lekker? Komt Henry en Irene nog? Weet ik niet Moe. Mis een beetje deze gesprekjes. 
Met Moe kon ik tien minuten praten over nikszeggende onderwerpen. Die gave hadden we gewoon.
Die tied ging mij nooit te snel. Veur ons allebei niet. Mooi dom ouwehoeren. Mis dat wel. Merkte vrijdag wel dat mijn interesse snel vervaagd als ik het niet interessant genoeg vind. Misschien ben ik toch te kritisch. Ik swipe teveel naar links, ben wellicht wel kieskeurig. Jij moet niet altijd naar de buitenkant kijken. Doe ik ook niet, denk ik. Ik trek zelf ook geen volle zaken. Maar dat liefdespad bewandelen is nog een hele klim hoor....
Ach, nooit stoppen met proberen. Kiek volgende week wel weer rond, op een 'normaal' feestje. 
Misschien hebben ze dan wel vlaggetjes boven de kop hangen. Rood is gevarenzone en misschien is groen wel doorrijden naar het volgende station.  En anders zelf de slingers ophangen....Goeie tip van de 65-jarige haha...
Of gewoon de stoute schoenen aantrekken en de volgende keer op het bevrijdingsfeest aan die leuke blonde dame vragen of ze koffie lust en bijv. Snow Patrol leuk vind.
Fijne moederdag moe.
Fijne zondag. 
Ik ga lopen tot de zon komt....tot ie straalt.
Joah, mag wel zo...

#Op Pad!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Some may say, I'm wishing my days away.
No way and if it's the price I pay.
Some say, tomorrow's another day.
You stay, I may as well play.
Giant steps are what you take, walking on the moon.
I hope my leg don't break, walking on the moon.
We could walk forever, walking on the moon.
We could be together, walking on, walking on the moon.'
Uut 'Walking on the Moon' van The Police.

Moi, ben ik weer! 
Ooit kuierde ene Neil Armstrong als eerste mens op de maan rond. 
Zette als een heuse baby, die voor het eerst probeert te lopen, zijn eerste voetstapjes.
Wandelen op de maan.
Het was juli 1969 en hij sprak de legendarische woorden: 'Tis wel rustig hier....'
Tuurlijk niet, hij dacht het misschien maar hij zei destijds op 21 juli het volgende, vooraf ingestudeerde zinnetje:
'That's one small step for man, but a giant leap for mankind.'
Het schijnt dat ruim 450 miljoen mensen tegelijkertijd over de hele wereld keken naar deze beelden van de Apollo 11-missie. Later werd ie een beroemde wielrenner, of was dat nou Lance?
Ben zo slecht in namen. Gisteravond ook weer, ik vind daar iets van.....Niet mijn sterkste punt!
We waren weer samen op pad. Moos en ik. Mouna ging bootjes kijken met de buurtjes.
Wij samen naar de voetbal...
Giant steps are what you take....Job is geen astronaut maar hij wandelde wel met zevenmijlslaarzen op die akker van Aadorp rond. Hij benutte alle ruimte om de linksback van ASV'57 dol te draaien....
Ren je rot! Steevast dook hij weer achter de achterste linies op van onze vrienden van Aadorp.
Job zette flinke stappen en hij verschalkte een kwartier voor tijd de vijandelijke keeper. 
Potverdikkemei. Wij wonnen gewoon met 0-1 en hebben alles weer in eigen hand. Handhaving, wij komt d'r an.
Giant Steps Are What You Take. Prachtig mooie dag. Dat was het....De hele verdere middag en avond een beetje verdoofd. Net alsof ik voor het eerst iemand op de maan heb zien lopen...Dat gevoel.
Onwerkelijk. Was het dan toch in scené gezet? Je moet niet alles geloven. Meestal geloof je teveel.
Zette van de week de app 'Polarsteps' op mijn telefoon. Zo kan ik een lieve vriendin van mij volgen op haar indrukwekkende wandeltocht door Portugal en Spanje.
Een tracker a la lettre. Wat een systeem. Hier in Hardenberg kan ik elke voetstap van haar volgen.
Hoe dan? Nou ja, dat ze ooit op die maan zijn geland heeft er veel mee te maken, denk ik...Techniek staat voor niets hè. Ze weten ondertussen alles van je, zelfs de kleur van je onderbroek.
Haar kerel was gisteravond nog ff bij ons. We hadden niet voor niks cola gekocht, Beerenburg hebben we sowieso genoeg. De fles die mijn Moe nog in de kelder had staan is nog niet eens aangepakt. 
Sonnema hè, de enige Fries die wel spoort in ons huus. Maar dat geheel terzijde. 
Of komt dat spul uut Groningen? Heb geen zin om het op te zoeken, of de fles ter hand te nemen...
Volgens mij is het idd Groningen en staat de oude fabriek pal tegenover de drie gezusters, moet haast wel. Nooit student geweest dus ging er bij mij veel boven de pet en zeker boven Groningen.
Sorry. Ben weer met tig dingen tegelijk bezig in mijn hersenloze brein. Moet ik mee stoppen...
Kop raakt overvol. Kan beter op Pad gaan, wandelen of zo. Hoofd vrij maken.
Die vriendin inspireert mij wel. Laat mij anders kijken, zet mij aan het denken...
Zij doet wat ik misschien niet durf. Er op uit, wandelen...Per dag een kleine dertig kilometer lopen.
Ik ga weg, ik ga lopen, ik ga lopen tot de zon komt. Ik ga weg, tot de zon me achterhaalt.
Lopen tot de zon komt, tot ie straalt. Nou ik straal hoor, van oor tot oor. Wat een simpel derbystarretje, maatje 5, niet allemaal met je kan doen. Zag vannacht drie sterren aan de hemel staan, zou het Jonnie zijn? Kan bijna niet anders. Hoop dat ie een keer komt koken voor Pa en Ma. Die houden daar wel van. 
Sorry, Polarsteps! daar wilde ik naar toe wandelen...nam weer een afslag of twee teveel.
Dan moet ik gelijk denken aan muziek van The Police. Aan Sting, Andy en Stewart. Walking on the Moon. Heerlijke muziek. Ze kwamen deze week ook een paar keer langs in de top 1000 van de jaren zeventig op Veronica. Heb ze ooit nog eens live gezien in Amsterdam met Robert.
Geweldige week. Wat een heerlijke muziek. De muziek ging vaak een stukje harder. Herkenning. Ik kende veel van die muziek. Oudere broers hè. Ik reken het goed! 
'Alfred, doe 'm eens wat harder. 18 minuten Shine On Your Crazy Diamonds op standje burenruzie. Kippevel. Bij Simple Man of Free Bird van Lynryd Skynyrd ging dat Sonos-boxje ook op de knalstand.
Bij de heren van The Allman Brothers Band natuurlijk helemaal....Ramblin' Man en Midnight Rider! Kam je haar met een gitaar! 
Niet iedereen heeft er oren voor, nou wij wel. Kerels van boven de vieftig vinden er wel wat van....
Lekker man. Terug naar onze jeugd. Toen de gulden nog van hout was.
Mijn/onze vriendin wandelt 16 dagen lang het pad Camino Porto - Santiago de Compostela. 
Ruim 265(!) kilometers. Dat is wat anders dan die ca. 7  kilometer die ik vaak zondags slenter.
In haar eentje, wat ik al zei: Je moet het maar durven. Zij heeft ballen genoeg, ik hou ze alleen maar hoog. Snap ie...kwestie van keuzes maken en kiezen voor jezelf.
Ze loopt van Porto (Portugal) naar Santiago de Compostella in Spanje.
Misschien wel om de apostel Jacobus te vereren in de kathedraal van Santiago. Daar ontdekte men in de negende eeuw de graftombe van deze beste man. Hierdoor is Compostella samen met Jeruzalem en Rome de belangrijkste pelgrimsoorden voor ondermeer talrijke christenen, vertelt Wiki mij.
Onze vriendin wandelt de 'Camino' alleen maar ontmoet bijzondere mensen op haar wandeltocht. 
Elke dag lees ik haar verhaal, vind het bijzonder inspirerend. Ik vind dat ze wandelt in de essentie van het leven. Ze komt binnen. Haar woorden vooral. Absolute vrijheid. Haar tocht gaat langs de kust, groene binnenlanden, over heuvels en door schattige dorpjes en steden. Langs gigantische golven die tegen de rotsen in de zee klotsen. De zilte lucht aan de kust snuift ze op. Houten vlonderpaden over het strand die haar route markeren.
De inwoners van Portugal en Spanje die huizen aan deze route kijken niet gek meer op als ze deze pelgrims langs zien lopen getooid met rugzakken en stevige wandelschoenen. Een schelp aan hun kleding of rugzak laat zien dat ze de 'camino' aan het lopen zijn. Dat kun je niet onder de pet houden...
Wat heeft onze vriendin al mooie ontmoetingen gehad met de rest van de wereld. Allemaal aan het wandelen....Genieten van je vrijheid, zo belangrijk. Alleen met jezelf en toch samen zijn. Dat gevoel.
Op pad. Je moet het maar durven. Ik stiefel vaak langs de Vecht, vaak om even de kop leeg te maken.
Toeval of niet, donderdag hadden ze het ook over wandelen bij Jinek. Kwam er al zappend in....
Wandelen schijnt een soort van gratis therapie te zijn. Kan het alleen maar be-amen, alleen ik doe het te weinig. Heb geen stok achter de deur of iemand die mij op straat schopt, lopen kerel! Tot over een uur.
Want lopen verandert je leven. Het verbetert je geheugen (nou, dat alleen al zou mij flink helpen). Vermindert stress en er komen stofjes vrij die je gelukkig maken. Kortom, zeggen de experts, het is dé weg naar ultiem geluk. Bij Jinek zaten wat mensen over lopen, wandelen en kuieren te praten omdat de verfilming van het boek The Salt Path nu te zien is. Moest gelijk denken aan onze vriendin! 
Grappig toch! Maar ga naar buiten, ik moet ook vaker mijn wandelschoenen aantrekken....Heb negen van de tien keer wat anders te doen. Not! Verschuil mij vaak achter de kinderen maar die kunnen zich best een uurtje alleen vermaken....Laatst ging Mouna zelf mee op haar skeelers maar vond ze het na 3 kilometer wel welletjes terwijl ik net op stoom kwam...Oortjes in, heerlijk man. Ze zijn er nu ook....Denk dat het morgenochtend wordt. Absolute vrijheid. Maar ik vind bijzonder wat zij allemaal schrijft. Je gaat anders tegen het leven aankijken...Die verhalen die ze allemaal opslaat in haar rugzak maar vooral in haar geheugen. Herinneringen voor later. Komt vast geen stof op.
Ik geef je het te doen. Stap voor stap komt ze dichterbij, als je begrijpt wat ik misschien bedoel...
Benieuwd wat ze vandaag allemaal weer heeft beleefd, met wie ze heeft gesproken, welke taal ze nu weer sprak. Giant Steps Are What You Take! Nog veule wille lieverd....
Ze geeft links en rechts ook nog wat mooie boodschappen mee en prachtige teksten. Fijn....Kallum an!
Wij houden hier de boel wel recht! 
Merk dat ik goed te passe ben door verschillende omstandigheden. Wat ik zeg, kijk uit naar haar belevenissen weer vnd. Werd weer eens vrolijk van dat stomme spelletje, 2 x 11 mensen die achter een bal aanrennen. Leuke gesprekken, kinderen goed te pas. Heerlijke conservaties, mooie opmerkingen, onverwachte invalshoeken. Er komen allerlei stofjes bij mij los, maakt mij nieuwsgierig naar morgen.
Wat gaat er dan weer gebeuren. Mag het licht uit vraagt Huub, voor mij mag ie nu nog wel even aanblijven. Licht doet het nu nog.
Zit te typen terwijl de zon door 't raam loert. Kom maar, je hoeft vandaag niet veel te schijnen maar zachtjes op de rug is altijd goed! 
Verder nog iets te melden...Genoeg, maar niet iets waar jullie op zitten te wachten. Oh ja, hou je van stevige en goede (rock)muziek uit die eerder gememoreerde jaren zeventig, beetje zestig en tachtig er ook bij, kom dan ff buurten op Stoeterock, editie nummer drie bij onze vriendelijke buren in Banthum.
17 mei schudt dat kanaaldorp weer ouderwets op haar grondvesten. Drie geweldig live-bands komen spelen op het terrein waar ooit de NOH-bakkerij stond te bakken in de zon. Wieke Rocks, The Zac Schulze Gang (UK) en The Metal Studs. Het begint rond de koffie (20.00 uur) maar die is dan al lang op hoor. Bier genoeg derhalve en andere sapjes.
De vorige twee edities was ik ook inpandig. Mooi man, gezelligheid. Ouwe jongens krentenbrood.
Ben gewoon een beetje verliefd op die zangeres van Wieke Rocks. Hou van Mooiheid in al haar Eenvoud. Een stem als verfijnd schuurpapier, als zij Janis zingt kun je mij wegdragen...Sommige vrouwen hebben dat hè, geven je net dat beetje extra. Laten je voelen dat je naast alles ook nog gewoon een fijne kerel bent. Sommige vrouwen doen dat nog steeds. Ook al wonen ze niet (meer) hier, ze resideren wel in dat logge lichaam....Halloooo, kontakt.
Muziek. Ik vind er echt wat van. Als zij het zingt van Wieke Rocks geloof ik het wel, loop ik in gedachten te wandelen en te grasduinen door de klassiekers van eerder, liefst in zeven sloten tegelijk.
Elk nummer brengt mij ergens naar toe zonder dat ik daarvoor de benenwagen hoef te gebruiken. Snap je?
Die lui van Zac Schulze uut Engeland moet je eens gehoord hebben. De nieuwe Blues en Rock-sensatie.
En dan die gasten van The Metal Studs. Allemaal van die oude rotten in het vak die hun sporen al lang verdiend hebben. Ze spelen covers van Van Halen, Foreigner, Rainbow, Ozzy, WhiteSnake, Black Sabbath en o.a. Journey. Moddervette riffs, dampende gitaren, beukende bassen en een fijn Hammond-orgeltje. Wij zijn die dag al in Banthum voor het spelen van de zoveelste kanaalderby tussen Banthum en Mainbarg. Als het goed is zijn wij dan klaar met voetballen en kunnen dan mooi blijven hangen in dat dorp VKV (vijf kilometer verderop). Even wat eten bij onze voormalige spits (Veenlust) om zo een goede bodem te leggen voor al dat gerstenat. Dan wandel je vervolgens door vele jaren pophistorie onder genot van gelijkgestemden....Voel je je ook vrij...Ik moet meer op pad gaan, meer naar buiten toe, meer er op uit....Kinderen kunnen ook wel mee op de fiets of even alleen zijn. Kunnen ze vast wennen aan het idee...
Zo kom je nog ergens, zo zie je nog iets....Onderweg naar later! 
Loopse ze!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...