#Op Pad!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Some may say, I'm wishing my days away.
No way and if it's the price I pay.
Some say, tomorrow's another day.
You stay, I may as well play.
Giant steps are what you take, walking on the moon.
I hope my leg don't break, walking on the moon.
We could walk forever, walking on the moon.
We could be together, walking on, walking on the moon.'
Uut 'Walking on the Moon' van The Police.

Moi, ben ik weer! 
Ooit kuierde ene Neil Armstrong als eerste mens op de maan rond. 
Zette als een heuse baby, die voor het eerst probeert te lopen, zijn eerste voetstapjes.
Wandelen op de maan.
Het was juli 1969 en hij sprak de legendarische woorden: 'Tis wel rustig hier....'
Tuurlijk niet, hij dacht het misschien maar hij zei destijds op 21 juli het volgende, vooraf ingestudeerde zinnetje:
'That's one small step for man, but a giant leap for mankind.'
Het schijnt dat ruim 450 miljoen mensen tegelijkertijd over de hele wereld keken naar deze beelden van de Apollo 11-missie. Later werd ie een beroemde wielrenner, of was dat nou Lance?
Ben zo slecht in namen. Gisteravond ook weer, ik vind daar iets van.....Niet mijn sterkste punt!
We waren weer samen op pad. Moos en ik. Mouna ging bootjes kijken met de buurtjes.
Wij samen naar de voetbal...
Giant steps are what you take....Job is geen astronaut maar hij wandelde wel met zevenmijlslaarzen op die akker van Aadorp rond. Hij benutte alle ruimte om de linksback van ASV'57 dol te draaien....
Ren je rot! Steevast dook hij weer achter de achterste linies op van onze vrienden van Aadorp.
Job zette flinke stappen en hij verschalkte een kwartier voor tijd de vijandelijke keeper. 
Potverdikkemei. Wij wonnen gewoon met 0-1 en hebben alles weer in eigen hand. Handhaving, wij komt d'r an.
Giant Steps Are What You Take. Prachtig mooie dag. Dat was het....De hele verdere middag en avond een beetje verdoofd. Net alsof ik voor het eerst iemand op de maan heb zien lopen...Dat gevoel.
Onwerkelijk. Was het dan toch in scené gezet? Je moet niet alles geloven. Meestal geloof je teveel.
Zette van de week de app 'Polarsteps' op mijn telefoon. Zo kan ik een lieve vriendin van mij volgen op haar indrukwekkende wandeltocht door Portugal en Spanje.
Een tracker a la lettre. Wat een systeem. Hier in Hardenberg kan ik elke voetstap van haar volgen.
Hoe dan? Nou ja, dat ze ooit op die maan zijn geland heeft er veel mee te maken, denk ik...Techniek staat voor niets hè. Ze weten ondertussen alles van je, zelfs de kleur van je onderbroek.
Haar kerel was gisteravond nog ff bij ons. We hadden niet voor niks cola gekocht, Beerenburg hebben we sowieso genoeg. De fles die mijn Moe nog in de kelder had staan is nog niet eens aangepakt. 
Sonnema hè, de enige Fries die wel spoort in ons huus. Maar dat geheel terzijde. 
Of komt dat spul uut Groningen? Heb geen zin om het op te zoeken, of de fles ter hand te nemen...
Volgens mij is het idd Groningen en staat de oude fabriek pal tegenover de drie gezusters, moet haast wel. Nooit student geweest dus ging er bij mij veel boven de pet en zeker boven Groningen.
Sorry. Ben weer met tig dingen tegelijk bezig in mijn hersenloze brein. Moet ik mee stoppen...
Kop raakt overvol. Kan beter op Pad gaan, wandelen of zo. Hoofd vrij maken.
Die vriendin inspireert mij wel. Laat mij anders kijken, zet mij aan het denken...
Zij doet wat ik misschien niet durf. Er op uit, wandelen...Per dag een kleine dertig kilometer lopen.
Ik ga weg, ik ga lopen, ik ga lopen tot de zon komt. Ik ga weg, tot de zon me achterhaalt.
Lopen tot de zon komt, tot ie straalt. Nou ik straal hoor, van oor tot oor. Wat een simpel derbystarretje, maatje 5, niet allemaal met je kan doen. Zag vannacht drie sterren aan de hemel staan, zou het Jonnie zijn? Kan bijna niet anders. Hoop dat ie een keer komt koken voor Pa en Ma. Die houden daar wel van. 
Sorry, Polarsteps! daar wilde ik naar toe wandelen...nam weer een afslag of twee teveel.
Dan moet ik gelijk denken aan muziek van The Police. Aan Sting, Andy en Stewart. Walking on the Moon. Heerlijke muziek. Ze kwamen deze week ook een paar keer langs in de top 1000 van de jaren zeventig op Veronica. Heb ze ooit nog eens live gezien in Amsterdam met Robert.
Geweldige week. Wat een heerlijke muziek. De muziek ging vaak een stukje harder. Herkenning. Ik kende veel van die muziek. Oudere broers hè. Ik reken het goed! 
'Alfred, doe 'm eens wat harder. 18 minuten Shine On Your Crazy Diamonds op standje burenruzie. Kippevel. Bij Simple Man of Free Bird van Lynryd Skynyrd ging dat Sonos-boxje ook op de knalstand.
Bij de heren van The Allman Brothers Band natuurlijk helemaal....Ramblin' Man en Midnight Rider! Kam je haar met een gitaar! 
Niet iedereen heeft er oren voor, nou wij wel. Kerels van boven de vieftig vinden er wel wat van....
Lekker man. Terug naar onze jeugd. Toen de gulden nog van hout was.
Mijn/onze vriendin wandelt 16 dagen lang het pad Camino Porto - Santiago de Compostela. 
Ruim 265(!) kilometers. Dat is wat anders dan die ca. 7  kilometer die ik vaak zondags slenter.
In haar eentje, wat ik al zei: Je moet het maar durven. Zij heeft ballen genoeg, ik hou ze alleen maar hoog. Snap ie...kwestie van keuzes maken en kiezen voor jezelf.
Ze loopt van Porto (Portugal) naar Santiago de Compostella in Spanje.
Misschien wel om de apostel Jacobus te vereren in de kathedraal van Santiago. Daar ontdekte men in de negende eeuw de graftombe van deze beste man. Hierdoor is Compostella samen met Jeruzalem en Rome de belangrijkste pelgrimsoorden voor ondermeer talrijke christenen, vertelt Wiki mij.
Onze vriendin wandelt de 'Camino' alleen maar ontmoet bijzondere mensen op haar wandeltocht. 
Elke dag lees ik haar verhaal, vind het bijzonder inspirerend. Ik vind dat ze wandelt in de essentie van het leven. Ze komt binnen. Haar woorden vooral. Absolute vrijheid. Haar tocht gaat langs de kust, groene binnenlanden, over heuvels en door schattige dorpjes en steden. Langs gigantische golven die tegen de rotsen in de zee klotsen. De zilte lucht aan de kust snuift ze op. Houten vlonderpaden over het strand die haar route markeren.
De inwoners van Portugal en Spanje die huizen aan deze route kijken niet gek meer op als ze deze pelgrims langs zien lopen getooid met rugzakken en stevige wandelschoenen. Een schelp aan hun kleding of rugzak laat zien dat ze de 'camino' aan het lopen zijn. Dat kun je niet onder de pet houden...
Wat heeft onze vriendin al mooie ontmoetingen gehad met de rest van de wereld. Allemaal aan het wandelen....Genieten van je vrijheid, zo belangrijk. Alleen met jezelf en toch samen zijn. Dat gevoel.
Op pad. Je moet het maar durven. Ik stiefel vaak langs de Vecht, vaak om even de kop leeg te maken.
Toeval of niet, donderdag hadden ze het ook over wandelen bij Jinek. Kwam er al zappend in....
Wandelen schijnt een soort van gratis therapie te zijn. Kan het alleen maar be-amen, alleen ik doe het te weinig. Heb geen stok achter de deur of iemand die mij op straat schopt, lopen kerel! Tot over een uur.
Want lopen verandert je leven. Het verbetert je geheugen (nou, dat alleen al zou mij flink helpen). Vermindert stress en er komen stofjes vrij die je gelukkig maken. Kortom, zeggen de experts, het is dé weg naar ultiem geluk. Bij Jinek zaten wat mensen over lopen, wandelen en kuieren te praten omdat de verfilming van het boek The Salt Path nu te zien is. Moest gelijk denken aan onze vriendin! 
Grappig toch! Maar ga naar buiten, ik moet ook vaker mijn wandelschoenen aantrekken....Heb negen van de tien keer wat anders te doen. Not! Verschuil mij vaak achter de kinderen maar die kunnen zich best een uurtje alleen vermaken....Laatst ging Mouna zelf mee op haar skeelers maar vond ze het na 3 kilometer wel welletjes terwijl ik net op stoom kwam...Oortjes in, heerlijk man. Ze zijn er nu ook....Denk dat het morgenochtend wordt. Absolute vrijheid. Maar ik vind bijzonder wat zij allemaal schrijft. Je gaat anders tegen het leven aankijken...Die verhalen die ze allemaal opslaat in haar rugzak maar vooral in haar geheugen. Herinneringen voor later. Komt vast geen stof op.
Ik geef je het te doen. Stap voor stap komt ze dichterbij, als je begrijpt wat ik misschien bedoel...
Benieuwd wat ze vandaag allemaal weer heeft beleefd, met wie ze heeft gesproken, welke taal ze nu weer sprak. Giant Steps Are What You Take! Nog veule wille lieverd....
Ze geeft links en rechts ook nog wat mooie boodschappen mee en prachtige teksten. Fijn....Kallum an!
Wij houden hier de boel wel recht! 
Merk dat ik goed te passe ben door verschillende omstandigheden. Wat ik zeg, kijk uit naar haar belevenissen weer vnd. Werd weer eens vrolijk van dat stomme spelletje, 2 x 11 mensen die achter een bal aanrennen. Leuke gesprekken, kinderen goed te pas. Heerlijke conservaties, mooie opmerkingen, onverwachte invalshoeken. Er komen allerlei stofjes bij mij los, maakt mij nieuwsgierig naar morgen.
Wat gaat er dan weer gebeuren. Mag het licht uit vraagt Huub, voor mij mag ie nu nog wel even aanblijven. Licht doet het nu nog.
Zit te typen terwijl de zon door 't raam loert. Kom maar, je hoeft vandaag niet veel te schijnen maar zachtjes op de rug is altijd goed! 
Verder nog iets te melden...Genoeg, maar niet iets waar jullie op zitten te wachten. Oh ja, hou je van stevige en goede (rock)muziek uit die eerder gememoreerde jaren zeventig, beetje zestig en tachtig er ook bij, kom dan ff buurten op Stoeterock, editie nummer drie bij onze vriendelijke buren in Banthum.
17 mei schudt dat kanaaldorp weer ouderwets op haar grondvesten. Drie geweldig live-bands komen spelen op het terrein waar ooit de NOH-bakkerij stond te bakken in de zon. Wieke Rocks, The Zac Schulze Gang (UK) en The Metal Studs. Het begint rond de koffie (20.00 uur) maar die is dan al lang op hoor. Bier genoeg derhalve en andere sapjes.
De vorige twee edities was ik ook inpandig. Mooi man, gezelligheid. Ouwe jongens krentenbrood.
Ben gewoon een beetje verliefd op die zangeres van Wieke Rocks. Hou van Mooiheid in al haar Eenvoud. Een stem als verfijnd schuurpapier, als zij Janis zingt kun je mij wegdragen...Sommige vrouwen hebben dat hè, geven je net dat beetje extra. Laten je voelen dat je naast alles ook nog gewoon een fijne kerel bent. Sommige vrouwen doen dat nog steeds. Ook al wonen ze niet (meer) hier, ze resideren wel in dat logge lichaam....Halloooo, kontakt.
Muziek. Ik vind er echt wat van. Als zij het zingt van Wieke Rocks geloof ik het wel, loop ik in gedachten te wandelen en te grasduinen door de klassiekers van eerder, liefst in zeven sloten tegelijk.
Elk nummer brengt mij ergens naar toe zonder dat ik daarvoor de benenwagen hoef te gebruiken. Snap je?
Die lui van Zac Schulze uut Engeland moet je eens gehoord hebben. De nieuwe Blues en Rock-sensatie.
En dan die gasten van The Metal Studs. Allemaal van die oude rotten in het vak die hun sporen al lang verdiend hebben. Ze spelen covers van Van Halen, Foreigner, Rainbow, Ozzy, WhiteSnake, Black Sabbath en o.a. Journey. Moddervette riffs, dampende gitaren, beukende bassen en een fijn Hammond-orgeltje. Wij zijn die dag al in Banthum voor het spelen van de zoveelste kanaalderby tussen Banthum en Mainbarg. Als het goed is zijn wij dan klaar met voetballen en kunnen dan mooi blijven hangen in dat dorp VKV (vijf kilometer verderop). Even wat eten bij onze voormalige spits (Veenlust) om zo een goede bodem te leggen voor al dat gerstenat. Dan wandel je vervolgens door vele jaren pophistorie onder genot van gelijkgestemden....Voel je je ook vrij...Ik moet meer op pad gaan, meer naar buiten toe, meer er op uit....Kinderen kunnen ook wel mee op de fiets of even alleen zijn. Kunnen ze vast wennen aan het idee...
Zo kom je nog ergens, zo zie je nog iets....Onderweg naar later! 
Loopse ze!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...