#Drie-ÉénHeid!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vriendinnen, 

'We have the chance, to turn the pages over.
We can write what we want to write.
We gotta make ends meet, before we get much older.
We're all someone's daughter, we're all somenone's son.
How long can we look at each oter, down the barrel of a gun?
You're the voice, try and understand it.
Make a noise and make it clear.
We're not gonna sit in silence, we're not gonna live with fear.'
Uut 'You Are The Voice' van John Farnham

Moi, ben ik weer!
Op avonden als deze mis ik het intieme van een dorp!
Het karakter, de saamhorigheid. Het paard en de boerenwagen.
Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Om daar onderdeel van uit te maken...
Sommige lui zie je alleen maar op zo'n vijfjaarlijks feest, waar ze de rest van de tijd uithangen is één groot vraagteken? Maar op avonden als deze zijn ze behoorlijk 'Alive'. 
De teksten van Eddie Vedder knalden door een hoogzwangere feesttent op het oude sportveld heen. 
Waar ooit de OAD-bus van mien Va wortel stond te schieten schudde nu drie dorpen op haar grondvesten dankzij de geweldige live-band The Green Monkeys uut juist ja....euh Gramsbergen.
De lichtstad. Eindhoven de Gekste! Telstar for King!
Leuk feestje hoor. Dat oranjefeest in Beerzerveld, Beerze en Mariënberg. 
Het episch centrum stond nu geparkeerd in downtown Beerzerveld. Ik rekende het goed! 
Nu huist er ene Bolks vroeger waren wij daar nog inpandig op 28.
Weet je wel wie ik ben?, ja hoor...ie hebt twee mooie dochters. De Ster (Wim) bevestigde ons relaas!
Mooi man. Genieten! Vorige week begaf mijn rug het en moest ik noodgedwongen het feestje van de voetbal overslaan maar dat wilde ik dit weekend voorkomen. Genezen is beter dan...
Tis nog niet top! Maar wat pilletjes in de mik doen soms wonderen.....en hoop.
Genoot van de week van ons vijfjaarlijks Oranjefeest. Ik kan al bijna 15 jaar vertrokken zijn. 
Maar Mainbarg verlaat mij nooit. Ik kom er altijd weer terug. Voelt ook als thuiskomen....
Eerst ff op de koffie bij Therese en Harold. Gezamenlijke passie voor The War on Drugs. Lekker man.
Bouwvakkers die de kunst van het zingen verstaan. Thinking of a Place, geweldig nummer. 
Moet ik altijd aan de hand van Floortje denken.....hoe zij wegreed in een oneindig landschap! Kippevel.
Super. Sorry, jullie snappen er ook helemaal niks meer van. Denk ik...Tja, ik wordt wel eens vaker verkeerd begrepen. 
Oen Moe is toch uut de tied? Ja....Hoe kan ze dan haar 94e verjaardag vieren? 
Dat deed ze vrijdag wel. Wonderen bestaan nog. Niet hier maar boven. Ik geloof er niet in en toch ook wel weer.....
Niks is een mens vreemd, zeker ikke nie. Ik geloof daar in. Ik geloof dat ze vrijdag een mooi stuk hazelnootgebak aten van banketbakkerij Dorgelo. Het naar de zin hadden, 's middags al op tied aan de wijn en bowl zaten. Laat mij maar...Wij bent oe nog lang niet vergeten. Ie bint pas dood als wij jou zijn vergeten. Wen er maar aan....
Ik fantaseer er graag op los. Zo maak ik de wereld een beetje mooier. Althans ik doe een poging, elke week weer.
Lukt niet altijd en soms slaag ik met vlag en wimpel. Vorige week werd ik ook niet altijd goed begrepen.
Het ging niet om mij, maar om hun. Nog steeds. Gisteren hoorde ik weer van die gruwelijke verhalen over mensen die ik ken en bijzonder lief zijn. Waarom? Dat hoeft toch allemaal niet zo....Flikker op meneer K. Ga op een andere planeet de boel verstieren. Ontiggelijke klootzak!
Blijkbaar hoort het er bij. Blijkbaar bestaat het leven niet alleen uit feestvieren en Alive zijn! 
Ik had 'm gisteren goed staan. Wist nog wel dat ik de laatste trein van 01.18 uur moest halen.
Dat is gelukt. Zat met een grote glimlach in de trein! Nou weer vijf jaar wachten op het volgende Oranjefeest. Duurt lang.
Maar dat bandje knalde de pan uut. The Green Monkeys! Ooit mocht ik ze interviewen rond 2016/2017. Weet het niet meer precies. Wordt ouder hè, ga je dingen vergeten behalve het vergeten dat wordt alleen maar meer.
Deden ze mee aan the Clash of the Coverbands. Moesten ze naar Amsterdam, spelen in poptempel Paradiso. Voelde ik ze aan de tand in hun oefenruimte boven RRS in Ane. Vier jonge gasten, vastbesloten om het te gaan maken in deze muziekscene. Is ze aardig gelukt! 
Leuke gasten die zalen plat kunnen spelen! Destijds speelden ze twee nummers speciaal voor mij en de fotograaf. Geweldig. Voelde toen al dat het goed zat! Ik heb er de ballen verstand van....beetje dan.
Maar ik weet wel of het muzikaal lekker klinkt. Gisteren ook weer....ze speelden van alles. Pearl Jam duzz maar ook zo'n klassieker van John Farnham. You're The Voice. De voormalig zangert van the Little River Band....Het is zo'n typische jaren tachtig plaat. Bevlogen gebracht door Neil Altena en consorten. Nu aan het kanaal.
Lekker man! Toen ik op het perron zat te wachten op de laatste trein hoorde je in de verte nog de muziek uit de tent. De wind stond gunstig. In Hardenberg hoorde ik ze niet meer maar toch speelde de band nog even door in mijn hersenloze brein. Lekker man! Mooie apen uut Gramsbergen en volgens mij komt die drummert uut goddenloos 'n Ham, als ik mij niet vergis. Ik volg ze al een kleine tien jaar. 
In de krochten van het internet kun je een paar stukkies tegenkomen die ik schreef over deze groene apen. Ze doen niet moeilijk, zijn wars van (ster)allures. Gewoon vier goeie gasten. Amen!
Een perfecte afsluiting van een mooi feestje wat ik zo links en rechts hoorde. Vanavond sluit grote breur, je weet die hemelpiloot, het hele gebeuren af met een preek in een gezamenlijke kerkdienst. 
Hij zal dan wat stichtelijke woorden bezigen in het Nedersaksisch. Ben helaas verhinderd, BBQ van de straat vanmiddag maar anders was het zekers goed voor mij geweest om eens mijn oor luister te leggen bij deze predikant. Tis familie hè....geen koud bloed. We zien elkaar wel wat minder nu Moe sinds kerstavond uut de tied is. Dat giet zo....Dat moet je wel bijhouden, eind september komen wij bij elkaar. 
Tuurlijk, onder het genot van een drankje en wat culinaire eterij....Laat dat maar aan de Dorgelo's over.
Krijgen wij vast de zegen van boven mee. Van onze Moe en Va. Zit ze daar boven te genieten van hun kroost hier beneden. Vast en zeker, ik geloof daar in. Die (stam)boom blijft verder groeien. Frank stiet ondertussen op knappen en Andrea komt er ook aan, tevens Ann in Duitsland. Mooi toch. De familieboom blijft maar groeien. Er vallen bladeren af maar er komt elk jaar ook weer nieuwe takken aan.
Zo probeerde ik gisteravond de stamboom van de familie van der Veen eens te ontrafelen....
Dat is nog een heel mysterie hoor. Het middenveld van ons eerste elftal bestiet als het allemaal lukt uit vier Van der Veens. Bint broers en neven van elkaar. Ie houdt ze bijna niet uut mekare....
Allemaal dezelfde humor. Tuurlijk, dom ouwehoeren maar ik hou er zo van. Leo ken ik nog uit mien tijd bij Smithy's Palace Coevorden. De terugritten naar huus, legendarisch. Maar goed dat de slimme telefoon toen nog niet bestond. We haalden stunts uit die je nu de kop kunnen kosten...wat ik oe brom!
Maar lekker zeuren met de familie van Leo, met Jeroen (met bril) en Gerrit (die vandaag jarig is) en natuurlijk de schone wederhelften. Mooie vrouwen, zonder uitzondering....Eentje bracht mij soms nog wel eens thuis. Ach, zo waren er gisteravond allemaal van die dwarsverbanden. Geen Tinder nodig maar 1 op 1 gesprekken zonder kop en staart. In een dorp is iedereen een bekendheid. Van dat gedoe! Een spits van weleer die nou in Lemele bouwt aan zijn droom maar ook weer 'm terug was op oale grond! Van die dingen, hetzelfde gevoel. Mooi knooien met z'n Pa. Vind ik mooi. Wij snapt elkaar.
Woensdag reden Moos, Mouna en ik de lichtroute. Je rook de saamhorigheid en zag het ontstaan, iedereen in de straat klonterde bij elkaar onder een party-tent (feesttent). Dronk een pretkegel en legde een mooi stukje vlees op de hete kolen. Op momenten als deze mis ik het dorpse karakter hoor. Had ik dan toch niet het huis van mien Moe moeten kopen....?? Gisteren ook weer. Moos en ik waren al vroeg inpandig. De optocht zou om 09.00 uur starten. Ach, de stoet zette zich pas vanaf half tien in beweging. Alles op het gemak hè.
Rome is ook niet in 1 dag gebouwd. Prachtig! Kallum an. Rustig. Trots op mien dorp, trots op de drie-éénheid die Mariënberg, Beerzerveld en Beerze al zo lang met elkaar uitstralen naar de buitenwereld. Tuurlijk, wij hebt wel eens mot met elkaar. Mainbargers die niet in Beerzerveld wilt wonen of vice-versa. Maar als het puntje bij het juiste paaltje komt staan wij elkaar half. Daar precies middenin maakt onze club al meer dan 80 jaar furore. Prachtig. Dat verzin je niet.
Daar zijn we allemaal één. Drie dorpen maar één gedachte. Het leven vieren, Alive zijn!
Hoe is het met Eddie Vedder? Het was een vraag die ik gisteren veel stelde. Hoe ist dan? 
Hoe is het met jou, hoe is met jouw vrouw. Oké...In oude vriendschappen werd nieuw leven geblazen. 
Je zag van alles, maar alles werd mooier naarmate de avond jonger werd en de nacht haar aflostte...
Wist niet zeker of ik het gisteravond zou redden met al mijn fysieke en tijdelijk ongemak maar ik had dit voor geen goud willen missen. Het waren geen diepzinnige gesprekken maar gewoon onderwerpen die je aankaart met lui uit een gezellig dorp! Niks hoeft, alles mag! Biertje?
Hier hield Moe en eerder Va ook zo van. Weken waren ze bezig met de straatversieringen. Bij tante Geertje werden de vlaggen genaaid en uit het bovenraam getransporteerd richting de straat. 
Jarenlang lag er een monnik boven bij ons in de schuur. Een relikwie van een eerder Oranjefeest!
Toen wij woensdag door de Clemme reden overviel mij dat gevoel van eerder. Kinderen hadden het ook door, keken rechts naar het huis waar ooit hun Oma woonde. Toch anders, Papa hè. 
De jongste zei het treffend: hier hield Oma ook zo van, gezelligheid. Klopt Mouna....
Tuurlijk hielden wij even stil in de Clemme. Even eruit, even bijkletsen met deze en gene.
Oud-buurtgenoten. Feest der herkenning. Dat was en is het Oranjefeest voor mij. Even weer terug naar eerder. Wat ik al zei, sommmigen lui zie je soms vijf jaar niet maar op het Oranjefeest zijn er ineens weer. 
Moi en om dan weer voor vijf jaar in de vergetelheid te schieten. Ik vind dat mooi, ik vind daar wat van. Drie-éénheid. Dat zijn Mouna, Moos en ik ook al jaren. We blijven het leven vieren met z'n drieën.
Ze houden waar ik van hou. Zoals vrijdagavond. Samen naar Guus Meeuwis. Ik doe een moord voor zulke avonden. Gewoon het samen zijn. Dat mis ik het ook meest, het gezinsleven. Dat loopt toch vaak een stukje mank. Ik wilde het niet, zij misschien ook niet maar kon niet anders. Soms loopt het leven anders dan je van te voren had gedacht. Guus had daar vrijdagavond in een bomvol Bostheater ook zo'n nummer over. Ik keek om mij heen, leuke meiden genoeg maar miste wederom die vlaggetjes....
Ben soms een held op sokken. Op het moment U durf ik dan weer niet! Wat is er mis met een blauwtje lopen. Zou best goed staan bij het roodzwart....Papa, wie was die vrouw waar je mee praatte?
Lang verhaal Moos, wil je de korte versie horen. Papa heeft die avond stom gedaan, omdat Papa zonodig aan zijn standaarden en idealen wilde vasthouden. Beetje errug eigenwijs en kop d'r veur!
Ok, snap het niet! Néé, Moos...ik ook niet! Papa deed vroeger wel eens meer dingen waar ie soms een uur later alweer dikke spijt van had. Maar toegeven, ho maar....Met de kennis van nu had ik zoveel meer leuke avonden kunnen hebben. Naast iemand wakker kunnen worden maar ik wachtte het ontbijt niet vaak af. Je eet toch altijd 's morgens Yoghurt....haha. Toen nog niet Moos, toen vond ik boterham met kaas en een kopje thee het summum. Water is voor kikkers, thee is voor flikkers...Dat hoorde ik gisteren aan de zijlijn van iemand die vorige week nog Arjan Nabers heette....Ach, als het hondje maar een naam heeft. 
Sorry, het is weer zo'n weekend die je niet elke week moet hebben. Tuurlijk, vrijdag was ik de chauffeur en niet Cindy dus kwamen wij vrij nuchter thuis van Guus. Maar gisteren was dat niet het geval...
Jemig. Het gerstenat vloeide rijkelijk maar wat was het gezellig. Hier moeten wij weer vijf jaar op teren. Pas in 2030 is het volgende Oranjefeest. De versieringen kunnen weer in de tas, de wagens in de schuur en na de preek van mien breur vanavond kunnen ze de tent nu ook letterlijk afbreken.
Het dak ging er gisteren bijna af met The Green Monkeys, de aap kwam vervolgens niet uit de mouw.
Ik hou van onze drie-éénheid en van onze drie dorpen. Van Beerze en Beerzerveld maar stiekum van Mainbarg het meest. Tja, je hebt zo je voorkeuren. De volgende keer vertel ik jou echt de waarheid!
Denk ik, hoop ik! Als ik mijn ballen weer terug heb gevonden....Blunders genoeg begaan.
Fijn weekend. Nu knalt net John Farnham door het huis! Sorry buuf. Het is niet mijn stem!
Ik heb gewoon een hekel aan gemekker meer aan Skik! 
Joah, mag wel zo...