#Aardig Doen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Geluk, geluk is een hangmat waarin je lui ligt in een wezenloze stilte...
Maar ik hoor het ruisen in het glas tegen mijn oor.
Ik hoor, ik hoor, ik hoor iemand fluisteren in het glas tegen mijn oor.
Ik hoor het antwoord, alle menschen werden brüder.'
Uut 'Het Antwoord' van Frank Boeijen.

Moi, ben ik weer! 
Net Max ff gekeken in Japan, souverein noemen we dat! Lekker man...
Was gisteren over de grens, even kijken in Drenthe, het land van Daniël. 
Goed toeven daar. We waren in Hoogeveen, Moos en ik, of all places. 
Wat heb ik (weer) genoten van dat kleine ventje wat steeds verder groeit! 
Hoe hij nu weer dat lieve meisje in de bediening om zijn vingers wond....
Prachtig. Een echte Don Juan in wording, Moos is geen Don Quichot.
Heeft sowieso een andere oogopslag.
We liepen over de kasseien, ditmaal niet in Gent maar gewoon in downtown Hoogeveen. 
Verhalen vertellen, hij zit er vol mee en die moeten er ook allemaal uit zelfs tijdens een concert.
Ssssst, daarom liet hij misschien wel een scheet. Geweldig, ik reken het goed, stank voor dank!
One of a Kind. Was ik vroeger ook zo? Probeer mij wel eens te verplaatsen in die ouwe van mij...
Hoe zal Pa, de opa van Moos, ooit tegen mij hebben aangekeken. Ik had ook altijd mijn mond open.
Kwam er niet altijd even geweldig uit maar de woordenstroom hield niet vaak op, droogde iig niet op!
In mijn herinnering zei mijn vader er nooit veel van, liet mij maar begaan, ook vaak op mijn bek.
Daar leerde ik alleen maar van. Ik ben toch iets meer van: even rustig jongen, nu even niet....
Moet ik eigenlijk helemaal niet doen. Afremmen is niet altijd verstandig of je moet bijna tegen een muur aanrijden, dan kan intrappen van het linkerpedaal wel eens verstandiger zijn.
Wat hadden weer een mooie avond met elkaar. Frank Boeijen in theater de Tamboer Hoogeveen was de aanleiding. Toch maar kaartjes geregeld, hij is er nu nog die Troubadour uut Nijmegen...Gaan er veel de laatste tijd.
Hij was weer goed. Lekker boeiend hoor ik u denken. Dat mag, ik versta 'm wel. Heb soms aan een half woord genoeg, dat scheelt ook. Veel mensen snappen mijn adoratie en fascinatie niet voor Frank. 
Ik ga 'm ook niet uitleggen. Heeft geen zin laat staan nut. Hij grasduinde weer fijntjes in zijn omvangrijke ouevre die zo langzamerhand naar de halve eeuw gaat. 
Hij speelde weer eens 'Het Antwoord', zag mij alweer liggen in die hangmat bij Moe achter het huus.
Geluk, ja geluk is een hangmaat waarin je lui ligt in de wezenloze stilte....Lag er vaak, nu nog soms!
Naarmate je ouder wordt besef je soms ook dat 't geluk aan het opraken is, dat ie op de bon gaat....
Frank is Frank. We zagen 'm zitten in hetzelfde restaurant waar wij ook zaten. We zagen wel meer bekenden bij Grandcafé Marron. De vorige zwagert en zwageres van mien breur Henry. Cees en Frieda, ze wonen niet meer aan de Zende 16 maar vlakbij het centrum op nog geen 150 meter van hun mooie  dochter Vera. Ze worden Opa en Oma, mooi man. Geniet er van! 
Raar toch hè, je onthoudt soms de gekste dingen. Aan welke straat iemand ooit woonde. Rij er volgens mij nog altijd zo naar toe. Dat deed ik ook zaterdagavond naar de Tamboer. Was er jaren niet meer geweest maar kein problem. Parkeerde weer keurig achter de Tamboer, volgens Moos was dat vroeger een Chinees. Het deed 'm namelijk denken aan Atjar Tampoer, maar dat terzijde. De vrouwen voor ons vonden het geweldige humor en ik eigenlijk ook wel. Die rare kronkels heeft ie vast en zekers van mij...
Ach ja. Boeijen was top! Hij had enkele verrassende keuzes, speelde er ook enkele niet.
Ach, een kleinigheid hou je altijd. Hij had er zin aan. Muzikaal was het gewoon snor.
We moesten aardig blijven doen en lief tegen elkaar zeker in deze hardvochtige tijd...
Hij veroordeelde niet maar ik had weer aan een half woord genoeg! Luisteren is tevens een kunst!
Moest denken aan zijn goede moat, Daniël Lohues, toen Frank verhaalde over lief en aardig doen. 
Lohues zei het ooit zo mooi: ' je moet aordig doen tegen mensen die niet aordig doen want die benn aordigheid 't hardste neudig.'
Joah, we zaten toch op steenworpafstand van Erica waar deze troubadour huist. Vrijdag komt ie met z'n nieuwe plaat. Hij hef een titel op de kop getikt: En Zo Is 't Goan. Mooi man. De LP zit vol met kleuren. Hij hef zin aan de lente en de zomer en ook wel aan de herfst en de winter, denk ik. 
Gisteren zei hij nog: 'Tegenover de zon is het lucht het blauwst', en warempel..het is zo, het klopt echt. 
Nam gisteren even de proef op de som. Keek achter mij op het Westerpark. De lucht was idd blauw en voor mij zag ik gelukkig elftal met allemaal de handen in de lucht. Eindelijk weer eens gewonnen...
Het kan verkeren, Bredero fietste net weg op zijn Gazelle. Tot volgende week. Je weet maar nooit. 
Altied in wonderen blijven geloven. Wie weet lichten wij koploper DVC volgende week wel gewoon pootjes. Wij hebt ja niks te verliezen, alleen maar te winnen...Sorry, dwaal weer af!
Zal jullie niet vermoeien met mijn culinaire uitspattingen maar het was goed te doen in Hoogeveen. Grandcafé Marron is een puik restaurant. Gezellig, hangt een goede sfeer en het eten is lekker. Mooie porties, we deelden onze voorgerechten. Bij het hoofd nam Moos de hamburger en ik de mixed pan met varkenshaas, kip, spare-rib en een mals biefstukje. Mmmmmmm, lekker hoor.
Na afloop nam Moos nog een mooie sorbet, ik een lekker kopje koffie en huppakee naar de Tamboer!
Het was gezellig. Je verwacht het niet maar we zaten gewoon naast Cees en Frieda. Toeval bestaat al lang niet meer, had zo moeten zijn? We stoften nog eens wat verhalen af van eerder...Frank zwanger, Andrea ook....Klopt, mooi man. Hoe giet het met Ivo? Ok, woont al samen, super! Dus huus voor jullie alleen. Doen jullie goed? Bla..bla...Zo giet dat. Moos had skik om Cees en vice-versa. Genieten.
Hoogeveen was wederom een warm bad. Mocht er ooit vaak komen en nu kwamen wij wederom niet voor niks...Slingerde de dating-app eens aan. Kieken wat Drenthe had te bieden langs de Hunebed Highway. Er zaten veel dames op minder dan 1 kilometer fraai mooi te wezen....Swipen, alles naar rechts? Links is ook niet alles....Kiek maar naar het politieke landschap. Ik teken nergens meer voor...
Zo bang dat ik niet binnen de lijntjes kleur. Mag ik blijven?
Heb mij laatst weer laten verleiden voor een abonnementje voor een maandje. Want, zo vertelde de app, als je misschien betaalt krijg je gewoon alle matches te zien. Je bent dan toch bang dat je je nieuwe liefde van je leven hopeloos mist. Hoop is uitgestelde teleurstelling, maar toch. Ze maken je angstig. Straks blijf je alleen. 
Als je éénmaal weer achter die betaalmuur zit valt het aanbod toch vies tegen. Een vrouw die 180 kilometer verderop woont met beginnende snorharen....Of iemand die twee rugzakken op haar schouders heeft. Ik had al zo'n beetje het idee dat ze mij bij Tinder voor de gek hielden, dat ze de boel lichtelijk manipuleren. Kiek, weer z'n oude vrijert van 53 die er met beide benen intrapt. Wij houdt 'm lekker lang aan het lijntje. Kassa! 
Nou ja, het was Radar die dit keer mij de ogen opende. Een tip van Henk, jaja die Henk van 't wark!
Al 25 jaar lekker merkwaardig! 
Want willen al die datingapps wel dat je snel verkering krijgt, dat je weer valt voor die ene vrouw?
Ik kan soms best wel nuchter denken. Ben geen type die volle zalen trekt. Neuh, ben meer iemand die maar 5 plekken bezet houdt op de voorste rij. 
Radar, je weet wel van die strenge mevrouw Antoinette Hertsenberg, ging op onderzoek uit en kwam met verrassende resultaten die mij eigenlijk al bekend voorkwamen. 
Ze lieten 3600 wanhopige vrijgezelle mensen zo'n formulier invullen. 80% gaf aan wel eens nepaccounts tegen te komen en 61% heeft niet altijd het idee dat zo'n datingapp het beste met je voor heeft. Het is natuurlijk gewoon een verdienmodel. Toch blijf je swipen want ze zou er zo maar eens tussen kunnen zitten. Ach, ik ben een open boek! Vanaf 21 april flikker ik die dating-app er weer af. 
Nou, betaal ik er niet meer voor. Want als je einddatum nadert krijg je ineens weer meer likes...Hoe dan? en dan hebben ze ineens niet meer snorharen op de bovenlip of zakken vol onrust op hun rug. 
Neuh, dan zijn ze ineens weer onder de vijftig en kiek oe zwoel an....Met andere woorden: wat dacht ie er van? 
En ik maar swipen hè, ga je 's avonds hoopvol naar bed maar na een week hebben ze nog niet gereageerd. Hallo, ie likete mij toch? Maar praten (chatten), ho maar...Knuppels bint het.
Ach, ik vind het soms allemaal niet zo boeiend! Zo'n stemmetje in mijn achterhoofd vertelde het al ettelijke keren tegen mij. Ga toch lekker wat anders doen. Een goed boek of nodig wat vrienden uit...
Heb je meer aan. Maar ja, toch denk ik stiekum. Het zal toch niet? Kiek te vaak naar de buitenkant terwijl je meestal verliefd wordt op de binnenkant. Ondertussen kan ik er ook wel een boek over schrijven, ik swipe negen van de tien keer naar links....Te kieskeurig! Maar ik doe het blijkbaar allemaal fout, ik moet meer naar rechts swipen ook als de dames mij niet 1-2-3 niet gelijk bevallen. 
Moet een soort van (algo)ritme opbouwen. Want als je er 100 liket heb je meer kans dat daar iemand van denkt: Goh, die twee meter punt zes komma vier kerel uut Hardenberg dat is wel wat....
Want like je er maar 3, dan is de kans vrij groot dat ze oe alledrie niks vinden. Snap je? Tja, daar zit wel wat in...Daten 2.0, niet aan mij besteed. 
Jemig, wat een gedoe. Wat ik zeg, vanaf 21 april zie ik weer geen likes en geen foto's meer van vrouwen die mij misschien leuk vinden. Kan het mij hoast niet voorstellen. 
Neuh, doe maar dan maar een avondje Hoogeveen met Moos. Geweldig! Wat een feest...
Vanaf het moment dat wij in de auto stapten richting Hollandscheveld totdat wij rond middernacht het dorpje weer passeerde was het uit de kunst. Lekker eten bij Marron, leuke mensen gezien, Frank weer de hand geschud en vooral aardig doen ook tegen mensen die dat niet doen...!
Marron betekent trouwens tamme kastanje in het Frans. Tis maar dat je het weet. 
Gisteren weinig eikels gezien...Ben ik ook niet zo van. Gisteren was de boze wereld weer een flink eindje weg, vandaag komt die langzaam weer buurten. Hallo. Of misschien de TV gewoon een dagje uitlaten...dat kan ook. 
Wens jullie een fijne zondag. Moos slaapt nog....Droomt vast, waarover? Weet het niet...eten? 
Mouna is ook zo weer inpandig. Zo maar even diep het bos in....Stukkie lopen.
Goh, zet mijn mailbox open. Voel je de opwinding al? Parship heeft weer iemand gevonden, dit kon haar wel eens zijn, Alfred! beproef je geluk. Zie nu alle matches voor maar....€ puntje puntje per maand. Geloof je het zelf?
Ik trap er niet meer in, denk ik....? Of zou het deze keer wel die schot in de roos zijn? 
Wat denk je zelf? Ik blijf gewoon aardig en lief doen...Komt het One Fine Day vast wel goed!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#De KruidenTuin!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'And the older we grow the harder it gets to learn new stuff again.
Freedom I won by singing my songs, it's time to find yours again.
You bring me my horse, there's no other choice but to leave in a hurry.
You grab me my hat, before we forget how to write our own story.
Bring me my horse, there is no other choice but to ride as fast as I can.
Grant me my hat, before we forget what it's like to be happy again.
Let's be happy again.'
Uut 'Bring me my Horse' van Racoon. 

Moi, ben ik weer. 
Heb het gevoel dat ik een uur achterloop, kan ook met de klok te maken hebben, in ieder geval met mijn biologische...Ben ik anders niet zo van, wel als er twaalf wijzers op staan. Welke kies je dan?
Was vrijdagavond sowieso tien jaar terug in de tijd. November 2015 om precies te zijn. 
Destijds heette het nog de Knoefbakker, dat puike restaurantje aan de rotonde in het mooie Geesteren.
Wij kennen het tegenwoordig allemaal als Bistro de Kruidentuin, bourgondisch genieten....lekker man!
Weer herrezen uit haar as toen het in februari 2021 finaal afbrandde. 
Maar hier rechtvaardigt de uitdrukking/het spreekwoord 'In de brand, uit de brand' compleet!
Wat een fijne tent is het geworden. Er ontbreekt je aan niets. Pracht en praal. Je voelt je er meteen thuis.
Zelfs de parkeerplaats is hier een strakke bedoeling geworden. 
Als je electrisch rijdt zit je mooi dicht bij het vuur of als je op de fiets bent gekomen...Dan ook, kun je bijna kruupend weer naar huus, als je begrijpt wat ik misschien bedoel. 
Het was weer tijd voor de club van vijf, voorheen de club van zes! Ons 'Uut Etenje App' had weer geklonken. Piep, Piep....Wordt weer eens tied, wat dachten jullie er van? Denk het wel ja....
Ditmaal waren Irma en Robert aan de beurt om het restaurant te kiezen. Volgende keer mag ik weer iets culinairs verzinnen. De lat is hoog gelegd door deze twee. De bolide van Robert zette dus koers naar het rustieke Geesteren, fraai gelegen in het Twentse land. Klopt, wij wonen mooi...Dank u.
Voor tien jaar terug waren wij er ook. Toen nog samen en zwanger maar dat wisten Bert, Ina, Robert en Irma nog niet! De a la Carte kaart van de Kruidentuin heeft, net als eerder de Knoefbakkert, nog steeds van die leuke namen voor haar voor-, hoofd- en nagerechten! 
Zoals lik oe vingers (spareribs), achter het net vissen (oesters), in de soep laten lopen (mosterdsoep), het bijltje erbij neergooien (tomahawk steak) en bijv. Oale Boer'n hap (schnitzel).
Nu allemaal in het ABN (algemeen beschaafd Nederlands) maar destijds bij de Knoefbakker waren die teksten veelal in het dialect (plat gezegd). Ik had toen met de voormalige eigenaren afgesproken dat ik de menukaart mocht aanpassen om aan onze lieve vrienden het grote nieuws wereldkundig te maken op een originele manier. 
Op het werk had Michel, mijn collega en dtp'er van toen, de menukaart nagemaakt en een klein beetje aangepast. Tussen al die leuke voor- en hoofdgerechtjes stond ook een heel speciaal gerechtje!
Weet niet meer precies wat het was, maar het zal wel iets in de trant zijn geweest van: 'Volgend joar komt er iene bie...Nu niet gegaard op een bedje van....Maar gemaakt in dat bedje van liefde bla.bla...en dat hij/zij ergens achterin mei het levenslicht zou zien.....
Onwetend namen onze vrienden destijds plaats aan de ronde tafel bij de Knoefbakker (nu de Kruidentuin). Het meisje in de bediening werkte keurig mee. We kregen de menu-kaarten.....Proosten eerst op het goede leven, keken elkaar diep in de ogen (zo niet, dan brengt het ongeluk hè of slechte sex...)
Weet niet meer wie het als eerste opviel. Wat staat hier dan....? Zijn jullie zwanger? Aaaah, wat mooi....Kom eens hier, gefeliciteerd, dikke knuffel....Mooi man, hoe lang al? Absoluut het hoofdgerecht wat we kiezen...Champagne? 
Ja, daarom nam ik water (ik niet hoor...haha). De verrassing was geslaagd. Het was eind november 2015.
Die herinnering kwam spontaan boven toen ik afgelopen vrijdag na 10 jaar weer eens inpandig was bij de Kruidentuin. Te lang geleden. Nu niet meer samen..nou ja, wel met mijn vier lieve vrienden en vriendinnen maar wel zonder de moeder van mijn twee kinderen! Zo giet dat hè....Niet mijn keuze van het programma van het leven. Phantarei hè. Alles stroomt, niets blijft...of zoiets.
Maar twee weken na dat leuke, gezellige en toen ook al lekkere etentje werd het iets minder leuk voor ons. 
Na ruim twaalf weken bleek het hartje van ons ongeboren kindje niet meer te kloppen....Hij of zij bleef stil, muisstil. Het ademde niet meer, het klopte niet! Een miskraam. Dat was 17 december 2015, op de verjaardag van Lian kregen we de jobstijding. De boodschap die je niet wilde horen als gelukkig en verliefd stel. Weet het nog als de dag van gisteren. Die blikken in onze ogen bij de verloskundige. Onwerkelijk! Of je wereld stil stond, de klok tikte nog wel...
Gelukkig was 21 januari 2017 Mouna daar, kleine twee jaar later....Ons Wonder! Daarom heet ze ook Mouna, wat wonder betekent in het Arabisch....Zij is nu acht en godallemachtig wat is ze prachtig!
Maar wat en als... etc. etc...Wat als het in 2015 wel allemaal goed was gegaan, was het kindje dan ook een soort van Mounaatje geworden? Weet het niet, wel eentje die worst lust en/of van een biefstukjes houdt....
Dat zekers! Mouna is echt een dochter van mij. Houdt van alles wat slagerij Hoff in de vitrine heeft liggen of Gerard ons voorschotelt. Geweldig! Moos wil soms nog wel eens een stukkie vlees overslaan (heb genoeg) maar Mouna niet, als we maar niet naar Loetje gaan en paardenbiefstuk bestellen....Neuh, dan heb ik ruzie met haar wat eerder met haar mama gebeurde. Paardenvlees was uit de boze, zelfs paardenrookvlees! Dat komt er bij ons thuis niet in, ik vind het prima. Hoff is dichtbij.
Maar wat was het gezellig en lekker afgelopen vrijdag in Geesteren, bourgondisch genieten bij Bistro de Kruidentuin aan die rotonde. Lekker man! 
Ditmaal stonden er geen 'gekke' gerechten op de kaart. Niemand zwanger. Het was moeilijk kiezen....Waar ga je voor?
Waar heb je zin in? Keuzestress. Tuurlijk namen wij eerst een wijntje, prosecco en een biertje....
Keken elkaar weer eens goed in de ogen aan. Je wilt geen slechte sex hè of uberhaupt geen sex!
De club van vijf was culinair op pad! De routekaart leidde ons naar dit fijne etablissement in het wonderschone Twente! Samen kozen wij voor Sharing Dinner. Vier gangen plus een lemon Spoom. 
Samen delen en genieten van de lekkerste gerechten van Bistro de Kruidentuin! Uitstekende keuze.
Absoluut een aanrader. Het werd steeds vroeger laat. Nikki was onze gastvrouw, althans dat stond later op het bonnetje. We hoefden niet te betalen voor de broodjes en smeerseltjes en ook niet voor het kraanwater of de bonbonnetjes bij de koffie. Kijk, niet alles hoeft geld te kosten. Dat doen ze goed daar!
De voorgerechten kwamen op tafel. Beef tataki, rundercarpaccio, gefrituurde champignons, verse Sushirol met garnalen (Japans grapje) en steak Tartaar....Smullen joh. Mooie bordjes. Dat viel namelijk ook op. Mooi bestek, mooi servies. Luxe wijnglazen....Er is over alles goed nagedacht door die lui van de Kruidentuin, de Knoefbakkert zijn ze al ver voorbij! Dit tentje klopt, ook na 10 jaar....Ziel en zaligheid, ze zijn blij dat je er bent. Leuk en vriendelijk personeel, doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg! Top! Het liep zekers niet in de soep in Geesteren. Toch kregen wij een overheerlijke mosterdsoepje. Romig met krokant gebakken spek...Mmmm. Zo hoort ie te smaken. Tussendoor nog ff die spoom. Eetlustopwekkend! Maar wij hadden goede zin! Mooie gesprekken ook. Tuurlijk over de voetbal, over de situatie bij onze club. Wederom staan wij er niet goed voor. Maar ook passeerden lief en leed de revue. Hoe gaat het nu met jou, met jullie, met ons? Gesprekken over het leven, niet alles loopt op rolletjes maar we blijven die stip aan de horizon maar zien en al die vergezichten. Nooit de ogen dicht doen dan zie je gewoon minder....Open ze en kijk om je heen, nog genoegs moois te zien.
Skuumkoppe werd Karmeliet of een mooie Weizen van HJ. Lekker man. We ontwaarden zelfs groene Banthumers in ons kielzog. Goeie lui...Eentje zelfs met een sterke band met het roodzwarte hart! Dan klopt het weer. We deelden veel zoniet alles. Zelfs de hoofdgerechten kwamen goed door.
Tournedos, gegrilde biefstuk van de runderhaas met aardappelmousseline in eigen jus. Fijn gegaard runderstoofvlees op een bedje van heerlijke risotto. Grote garnalen in pikante olie en romige tagliatelle pasta met truffel, spinazie, knoflook, parzemaanse kaas met groente chips....
Ja, ik heb alles goed onthouden. Als het over eten en drinken gaat ben ik meestal wel mee....
Het gouden mes sneed zo fijn in dat malse stukkie biefstuk. Is alles alles naar wens? Lust een hond worst! Nou, echt wel....Prima de luxe.
Het was genieten op de vierkante meters. Het toetje moest nog komen, dat was ook van grote klasse....
Ik heb geen aandelen hoor in de Kruidentuin hoor of verliefd op de dochter of vrouw van de eigenaar....mocht je dat ondertussen denken. Want zondagavond het verjaardagsetentje van mijn twaalfjarige zoon bij Senso in Hardenberg was ook geweldig en tevens uit de kunst! Maar anders....Wel even 'ouderwets' met z'n vieren, mijn gezin weer even twee uurtjes gezellig bij elkaar zoals ik het misschien nog altijd graag zie...Maar later, ging ieder weer zijn of haar eigen weg. Doeg. Moos ging gelukkig terug met mij naar huis, samen voetbal kieken. 
Blijft raar en gek tegelijk! Je trouwt, belooft elkaar eeuwig trouw maar het mocht allemaal niet zo zijn!
Wat ik mis, misschien niet mijn ex maar wel mijn gezin en ondertussen bang voor kasten geworden.
Je weet nooit welke lijken er allemaal uitvallen.....Enfin, ik sla een verkeerde weg in. De rotonde dan maar. Blik naar de toekomst gericht.
De rotonde in Geesteren. Het toetje was ook bijzonder lekker en zekers geen afbrander....
Neuh...Neuh...Crème Brulee van vanille. Cheesecake met (dat ben ik vergeten) en het derde toetje was iets met fantasie etc. en dat ben ik ook, ahum.., vergeten. Sorry. Ik had u verteld dat de Skuumkoppe halverwege de avond werd afgelost door Karmeliet. Zes procent werd iets meer dan negen % ....dat ga je wel merken. 
Doet iets met je geheugen of het stond niet vermeld op de kaart, dat kan ook....
We sloten af met koffie. Aangezien ik niet meer recht kon lopen (valt mee hoor) besloot ik maar niet om een drupje Grand Marnier er bij te nemen. Dat sluit altijd zo lekker af maar ik merkte dat ik in goede doen was en de wegen in mijn hoofd niet meer samen kwamen....Als je snapt wat ik bedoel. 
De rekening viel mij mee. De prijs-kwaliteit verhouding is ook een dikke tien waard! Tuurlijk, een rib uit je lijf maar dat woog niet op tegen weer een fantastische mooie en lekkere avond met mensen die er toe doen. Tuurlijk het eten was geweldig maar het gezelschap zekers niet minder! Vrienden zijn zo belangrijk! 
Zelfs die Banthumers een tafeltje verderop konden er mee door....Hadden zij ook roodzwarte kopjes bij het toetje....of gewoon een groene uitbrander? In het kader van durf te vragen...haha
Weet niet of jullie zaten te wachten op mijn culinaire uitspattingen....Het is toch zover gekomen!
Wil je lekker eten, reserveer dan (op tijd) bij De Kruidentuin in Geesteren. Het heeft bij mij bijna tien jaar geduurd voordat ik er weer terug was...Achteraf duurde het zekers acht jaar te lang!
Achteraf is het mooi wonen. Ik trek de stoute schoenen aan, ga wandelen langs de Vecht en kijken wat er verder op het padje komt. Denk stukkie Marslanden, Heemse en stiefelen door het centrum! 
De klok is een uur vooruit, ben laat voor mijn doen....
Wilde ergens anders een boom over opzetten, die voor mijn huis maar ben de naam kwijt.
(nu niet gedronken hè), heb gewoon niet zoveel met bomen. De magnolia van mien moe bij de buren bloeit trouwens volop. Hij heeft de zegen van Martha gekregen. Mooi....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Lente Me!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Er is een klok die al jaren achterloopt.
En geen winkel die de krant van vandaag verkoopt.
Oh, we zien de kinderen spelen op het plein.
En jij hebt de tijd om bij mij te zijn.
Er is een plaats, in mijn hart waar dat huisje staat.
Een plaats waar de deur steeds weer opengaat.
Vogels schijnen de weg te kennen, maar wij blijven hier in rondjes rennen.
Geef mij de moed om daar heen te gaan.
Dat huis in de zon mag niet leeg blijven staan.'
Uut 'Huis in de Zon' van Rob de Nijs (geschreven door Frank Boeijen)

Moi, ben ik weer.
Onbetwist, de Geilste Organist! 
Sorry, soms heb je van die zinnen die blijven rondzweven in je hoofd. 
Net als van de week: Liever de handen vol, dan met lege handen...
De eerste zinsnede heeft trouwens niks met het laatste te maken. Waarvan Akte! 
We kregen het gisteren met een paar mooie mensen in de Noppenveste over Zoutelande, je weet wel dat dorp aan de kust waar zo'n Zeeuws bandje ooit over zong. Schijnt een klein hitje te zijn geweest. 
De één heeft er een huisje aan het strand, de vrolijke gast waar wij het samen over hadden ook!
De bewuste Geert noemde zijn oud-collega, laten we Herman Agrariërkerel zeggen, altijd zo...Onbetwist, de geilste Organist. Grappig toch. 
Moos spitste zijn oren. Hij kreeg van Herman een zakje chips, ik een Weizen.
Ik dacht nog, die vraagt volgt straks wel in de auto. Papa, wat is een organist? Hahaha....
Nooit geweten dat de bespelers van orgels zo te boek stonden. 
Neuh, daar heb ik nooit bij stil gestaan als deze mensen de zwarte en witte toetsen zo fijn beroerden. 
Herman is een fijne man en tevens benadigd organist. Heeft zich vrijgemaakt maar speelt mooi voor volk en vaderland in vele kerken etc. hier in de buurt. Gaat als de brandweer en als je iets snel van A naar B wil hebben ben je bij hem en zoon Robin helemaal aan het juiste adres.
Très Grand Vitesse (TGV duzz).
Dit krijg ik niet zo gauw meer uit mijn systeem. Geweldig! 
Net als de opmerking van de jonge vader die vaak het doel vind. Liever de handen vol....
Tja, geluk is niet iets vanzelfsprekend. De geboorte van een kindje blijft nog altijd een wonder!
Net als dochters. Ik heb er één, wat een portret. Ik zou haar voor geen goud willen missen.
Maar wat als alles wel zo was gelopen als eerst was gepland. Was dit portret dan wel geschilderd?
Hadden we dan net zo'n Mouna gehad? Ik heb er ondertussen de handen er vol aan. Ze propt 5 kwartier in een uur. Ze wil het altijd anders, wat éénmaal in haar hoofdje zit krijg ik er niet zo snel uit....
Schitterend. Het mooiste meisje op deze aardkloot, althans voor mij dan. 
Keek van de week een beetje achteloos naar het mooiste meisje van de klas. Een programma van Jaap Jongbloed op de Nederlandse TV bij AVROTROS. (schijnt met hoofdletters te moeten). Er is altijd wel iets aan de hand met die mooie meisjes. Ze hebben allemaal een heel verhaal te vertellen en hebben het nooit makkelijk gehad in hun leven....Vaak neem ik het ter kennisgeving aan. Ok, en door....
Maar het meisje van afgelopen woensdag bleef wel even hangen in mijn hersenloze brein!
Jemig, heftig. Het kwam, heel benauwd, verschrikkelijk dichtbij. Bezorgde mij verkeerd kippevel.
Mandy Sleijpen was een lief, braaf meisje. Een engeltje, een poppetje. Oud-klasgenoten en ook docenten herinneren Mandy als een voorbeeldig leerlinge.
Maar ze had een groot duister geheim die ze jarenlang voor iedereen verborgen hield, alleen haar Opa wist er van. Want Mandy werd vanaf haar achtste (!) seksueel misbruikt door diezelfde Opa. 
In Het Mooiste Meisje van de Klas blikte ze terug op de allereerste keer dat haar Opa haar onzedelijk betastte. Hij vertelde er maar meteen bij: 'Dit mag niet van de politie en als dit ooit uitkomt gaan we samen de gevangenis in....' Ze vertelde niet alle details, maar wat ze vertelde bezorgde mij al allerlei koude rillingen. Getverdamme! Het misbruik hield jarenlang aan. Die lieve Opa had haar volkomen in zijn macht. Pas rond haar 14e durfde ze aan de bel te trekken met hulp van de moeder van een vriendin.
Maar het eind van het liedje was dat Mandy en haar ouders door een groot deel van de familie werd uitgekotst. Want, zij was degene die alles had uitgelokt, door ondermeer bij haar Opa op schoot te gaan zitten (!!!). Nog steeds ondervind zij de gevolgen van het machtsmisbruik van zo'n geweldige kloten Opa...Lul de Behanger!
Hij werd uiteindelijk wel veroordeeld, hij bekende schuld maar trok nooit het boetekleed aan. 
Kon alleen maar denken aan dat meisje wat woensdagavond boven sliep. Ook acht hè. Potverdikke, nog maar 8 hè. Hoe kan zo'n knuppel van een opa dat in zijn kop halen om je kleindochter zoiets aan te doen...? Wat een sterke vrouw bleek die Mandy te zijn. Ze heeft nu een stichting waar ze misstanden als deze probeert te voorkomen. Want in elke klas zitten gemiddeld twee (!) kinderen die te maken hebben/of krijgen met kindermishandeling- en misbruik! Ongelooflijk...Wat ik zeg, vond het ineens geen leuk programma meer. Tuurlijk, ze was nog steeds een mooi meisje..euh vrouw maar met zo'n flinke kras. Houden van iemand is nog steeds een groot probleem, je overgeven aan een ander ook...
En die opa ondertussen gewoon weer mooi weer spelen. Wat een slechte acteur! Die vader die er alles van vond maar ik had niet voor mijzelf ingestaan. Je mag niet voor eigen rechter spelen, nou ik heb twee linkerhanden.
Dat achteloos kijken en gezap was ineens een brug te ver op deze woensdagavond. Ging even boven kijken, daar lag het mooiste meisje van de wereld gewoon heerlijk in mijn bed te slapen. 
Vinden sommige mensen ook alles van, dat Mouna, als zij bij mij is, vaak bij mijn bed slaapt. 
Ik vind het gewoon gezellig en lekker knus. Als ooit iemand haar toch met een vinger verkeerd probeert aan te raken wat zou ik dan doen? Niet zo rustig blijven, denk ik. Vind alles prima maar dan niet meer...
Zoiets gaat dan niet uit mijn systeem. Wat als? Hoe vaak hoor je het niet? Dat had ik nooit gedacht, zekers niet van hem of haar. Het was altijd zo'n vriendelijke man....Snap je! 
Alles weten is niet altijd even leuk! Laat mij maar lekker wonen in dat huis in de zon!
Rob de Nijs verliet deze week het leven. Daar kon je op wachten! Frank Boeijen schreef ook nummers voor hem. Wist ik niet en toch ook wel weer....Gert, mijn één na oudste broer, had zo'n live-album van hem bij ons in huis. Springlevend. Die zette ik wel eens stiekum op als ze er niet waren. Het eerste nummer was 'Hou me Vast', kende het helemaal uit mijn hoofd. 'Dames en Heren, hier is Rob de Nijs...
Stond ik daar te zingen: Dit is de avond van mijn eerste dag, ik leef pas echt toen ik jou hier zag. Hou me vast, hou me vast voordat ik val...etc. etc.
Ons huis in de zon blijft niet lang meer leeg staan. Wij hebben een kopert voor het huus van Moe, een leuk stel - gelukkig gewoon uit Mariënberg - Mooi. Blij dat er bekend volk naast mijn vrienden komen wonen....Kan ik nog eens een blik werpen. 
Ze zagen zich al zitten bij Chez Freek, dat snap ik. Ik zat er zelf ook heel graag en vaak. 
De open haard aan, koud biertje in de hand en een paar mooie mensen om je heen. Praten over van alles maar vooral over het leven. Vooral mooie dingen bespreken. Tuurlijk ga ik het huis van mien Moe missen maar zonder haar er in is er geen klap meer aan. Dan ben ik blij dat ons huis in de zon straks wordt bewoond door een leuk en jong stel, drie kinderen. Dat er weer in- en rondom het huis gespeeld gaat worden. Dat er weer gelachen en gedronken gaat worden in Chez Freek. Ik heb de foto's van vroeger nog wel. Zingt Rob ook net over....Ik heb hier nog een foto van heel lang geleden. Ik hoop dat ze nog heel vaak en heel lang(e) kunnen zitten bij Chez Freek! Gooi er nog maar een blokje hout op.
Lente Me. De lente heeft de winter afgelost. Het blijft langer licht, 's morgens is het niet meer zo donker als je van huis gaat en het is zelfs licht als je weer thuiskomt. Mijn huis staat ook vaak in de zon!
Staat niet leeg. Staat van alles in. Gisteren kwam ik thuis, samen met Moos, rook alles naar de lente. 
Ineens begon Toon te zingen, je weet wel die van Hermans. Ik kan geen toon houden gelukkig Toon wel. Lente me, zijn ode aan zijn overleden vrouw. Prachtige volzinnen. De eenvoud van het lied maar je moet er maar opkomen. Wat was het weer grappig gisteren. Ondanks het verlies weer gouden tijden mogen beleven. Een horecaman in hart en nieren hebben wij kennis laten maken met een Waterfiets (twee frikandellen met daartussen patat). Dat had ie in zijn 17,5 jaar vakmanschap nog nooit gehoord. Moos bestelde 'm gewoon.
Schitterend, Jan maakte er nog een motorboot aan vast. Die gevatte opmerkingen van Moos. 
Ik moest er zo om lachen. Die onbevangenheid. Dat mag ie nooit verliezen, ben er wel een beetje bang voor. Want hij moet straks ook mee op en in het ritme van het leven, dan past niet alles meer....
Vroeg of laat krijgen wij allemaal zo keurslijf aan. Wordt je geacht om te dansen naar iemands pijpen!
Zal Moos dat ook doen? Hij is er eigenzinnig genoeg voor. Ik heb twee kinderen die het misschien anders gaan doen zoals wij het ooit deden. Ze mogen uit de pas lopen, laat je schoenen maar staan.
Het kereltje wordt dinsdag (25 maart) alweer 12 jaar. Lopen die klokken tegenwoordig een stuk harder of zo. Kwam laatst nog een foto tegen toen ie nog maar 4 was. Jemig. Tied giet snel.
Vanmorgen vieren wij het met 'mijn deel van de familie, buren en vrienden'. Dat is nu éénmaal zo. 
Gisteren al de uiensoep gemaakt. Janken joh. Straks de appeltaart in de oven, dat wilde ie graag!
Hij hoefde geen Quiche of Pie van pulled Porc. Heb je geen worst van Hoff? Heb je kaas bij Jan gekocht? Wat is ie gegroeid! Hij doet het zo goed. Op school ook. Laatst hadden we nog een gesprekje, hij maakt meters en legt ze allemaal zelf af. Trots! Van speciaal naar regulier. Hij heeft er, blijkbaar, nog het minst last van. Haalt goede cijfers, we hoeven hem nog niet achter de broek aan. Ook op school verbaast hij zijn docenten dat het zo goed gaat.....Houden zo! Mooi man.
Papa, is een organist geil? Ja ja, ik dacht al. Die vraag komt vast en zeker, vroeg of laat! Hij kwam....
Ik vergat pardoes dat zijn fiets nog bij de basketbal stond in Baalder. Straks maar even ophalen....
Niet alleen de lente maakt mijn leven licht maar ook Mouna en Moos. 
Toch hou ik niet alles buiten de deur. Ze zijn niet van gisteren, tellen ook dingen bij elkaar op of maken dwarsverbanden. Die appel valt niet ver van onze (familie)boom. 
Wij gaan met z'n allen verder. Mouna is blij dat Thijs ook komt, vind ik zo'n lief neefje Papa.
We gaan door. Onderweg naar later. Moos 12, Mouna is al 8. Ze weten gelukkig nog niet alles, weet ik het allemaal wel? Probeer zoveel mogelijk onzin buiten de voor- en achterdeur te houden. 
Ben soms wel eens bang dat 't geluk verstoord gaat worden. Gelukkig is dat nog niet aan de hand!
Maar ik geniet er momenteel weer volop van. Misschien een keer niet zappen op een woensdagavond.
OntSpanje...Niet alles is vanzelfsprekend. Eventjes ergens bij stil staan is nooit verkeerd. 
Koester wat je hebt, niet wat je nog (misschien krijgt). 
Sorry, de firma en stichting Stichtelijke woorden Hardenberg en omgeving had weer een complete off-day. 
Maar ik wens u allen, een fijne zondag. Ik ruik de appeltaart al en de geur van uiensoep hangt tevens reeds een tijdje....Zomaar hapjes maken en een vers bereid broodje met mascarpone en groene pesto.
Tja, onze liefde gaat ook vooral door de maag. Wij zijn en blijven Dorgelo's....
In gedachten zitten wij deze morgen en middag bij Chez Freek, denken er het knapperend vuur maar bij.
Het huis in de zon blijft gelukkig niet leeg staan. Welkom in de Clemme!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Niks Mooiers...!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Here we go on this roller coaster life we know.
With those crazy highs and real deep lows.
I really don't know why..
And I will go to the farthest place on earth I know.
I can travel all the road, you see
Cause I know you're there with me.
You don't have to slow me down cause I will always be around.
I will find my way back home.
Where magnolia grows, where magnolia grows'.
Uut 'Roller Coaster' van Danny Vera

Moi, ben ik weer!
Zette vannacht een boompje op over een Magnolia...?
Ja, ja...de wonderen bint de wereld nog niet uut. 
Stond net als bij die D. Vera uut Zeeland achter bij mien ouders in de tuin.
Nooit geweten dat het een magnolia was trouwens. 
Ben niet zo thuus in planten en bio-diversiteit. Waarvan akte!
Weet dat er hier verderop een eik staat omdat daar nou éénmaal na de zomer geen kastanjes onder liggen.
Hoef ik ze ook niet uut het vuur te halen, snap ie. Eikels genoeg trouwens in de wereld, maar dat weer geheel terzijde.
Droomde vannacht helderop! Had genoeg voeding en brandstof meegekregen.
Oude bomen moet je niet willen verplaatsen. Deed Moe ook niet. Zij ging mooi tussen zes plankjes.
Toch is haar magnolia ook uut de tied, verhuisd naar elders. Heeft een mooi en waardevol nieuw plekje gekregen.
Al had die expeditie nog aardig wat voeten in de aarde tot bijna een valse aangifte aan toe....
(Jij had er bij moeten zijn....)
De wortels zaten diep, maar iemand boven gaf het laatste zetje, ineens was het ei gelegd en de boom gevloerd.
Ik vind altijd de weg wel terug naar de Clemme waar Moe's magnolia nou mooi verder groeit...
Mooie symboliek. Van de zomer maar onder deze boom koffie drinken uit haar blauwe kopjes en later een blokje hout op het vuur gooien als het wat kouder wordt....soort van Family Tree! 
Snap wel waarom de heer D. Vera uit Zeeland dit zo'n mooie boom vond bij zijn ouders in de tuin.
Moe leeft verder, onder andere bij haar lieve buurtjes in de Clemme wat toevallig ook nog mien vrienden bint. Al toverde Robert een mooi konijn uit de hoge hoed, misschien wel twee met flaporen....
Ach, je hoeft niet alles te weten. Soms is minder weten veel beter, hoef je je ook geen zorgen te maken. 
Dit weekend en de week naar het weekeinde toe was er weer zo'n één.
Er gebeurde veel in mijn hersenloze brein. Probeer alles te archiveren maar lukte niet geweldig! 
Het één sluit het ander zeker niet uit. Maar de nagedachtenis aan mijn moeder draag ik in mijn hart, niet op mijn huid. Deze afsluitende zin van Lampie (de geweldige column-schrijvert van het Ommer Nieuws) triggerde mij. Willem had het over tattoo's en over de gelijknamige shop die werd geopend in het Vechtstadje.
Al jaren, denk wel twintig jaar, mijmer ik er al over om een tattoo te nemen. 
Het was eerst een Monnikspij met een M er in. De M van Mariënberg en van Mien Moe (Martha).
Maar het is tegenwoordig net als met sex, ik had het er vaker over dan ik het daadwerkelijk deed. 
Nu Moe uit de tijd is kwam dat tattoo-stemmetje weer buurten in mijn hoofd. Moet je niet een eerder gemaakte afspraak met jezelf nakomen? Een tattoo nemen, dat kan nu ook in je geliefde Ommen.
De bakermat, Beerze valt onder Ommen, iets met cirkels en ze gewoon rond maken.
Want mijn beide kinderen beginnen ook allebei met die M van Moe, Martha en Mainbarg. 
Moos & Mouna. Een vooropgezet plan? Neuh, wij vonden het gewoon mooie namen...
Moos had ik Lev willen noemen naar die geweldige Russische keeper van weleer. Met de kennis van nu past Moos veel en veel beter bij hem en hoef ik ook minder uit te leggen aan die Woke-community.
Mouna was al zo voordat ze er zelf erg in had! Een wens kwam uit.
De derde had misschien wel Otis geheten. Ik zat vaak aan de kade van de rivier, de Vecht in dit geval.
Sorry...draaf weer door, dat kan Mouna stukken beter! Ze spoort haar paard (pony) al zo goed aan...
Nu ik nog. Ruim dertien jaar hoefde ik niet aan een tattoo te denken. Moeder de vrouw wilde het niet!
Daar heb ik nu geen last meer van. Elk nadeel kent ook zo haar voordelen. Not! Mijn plaatsvervangster zit er trouwens vol mee maar dat schijnt nu totaal geen probleem meer te zijn. 
Ach, het stukkie van Willem zette mij aan het denken. Zal ik het toch doen, een tattoo nemen?
Ik zette eerder deze week er al een boom over op met deze fijnbesnaarde stukkiesschrijver.
Hem laten zetten in Ommen in de net geopende shop? Een Roodzwart Hart met een M in het midden..?!?
Of moet ik gewoon de woorden van Lampie niet logenstraffen. Dat ik zowel mijn moeder als mijn kinderen in het (roodzwarte) hart draag met onuitwisbare inkt!
Dat stond ook boven op zo'n tegeltje bij Moe thuus. 
Was een tekst uut de bijbel. Ging over kinderen, over geloven en iets met onuitwisbare inkt....
Laat ik hierbij of bied ik binnenkort mijn linkerschouder aan om deze minimaal te laten versieren....?
Dan moet ik alleen nog een vriendin met een M vinden (hahaha, dat is zoeken naar die speld in de hooiberg). Ach, dan ben je wellicht al een beetje aan het zoeken in de juiste richting, ik sla nu nog alle kanten op!
Behalve de goede. Ik zal u niet vermoeien met mijn dating-perikelen. Kun je een boek over schrijven. 
Over boeken gesproken. Ging donderdagavond eens uit mijn comfortzone...
Bezocht voor het eerst een boekpresentatie. Nu werd ik getriggerd door zijn dochter op LinkedIn. 
Paul Vieth, voormalig kapper. In de Stentor stond van schaar naar pen. Heb het wel eens eerder verhaald, bijvoorbeeld over de dames van de Kapperij in Beerzerveld. Zijn net van die halve zieleknijpers, kappers horen meer dan je denkt. Sommigen luisteren ook nog echt...
Die horen veel als ik bij hen in de stoel zit! Mien moe kwam er ook graag, een luisterend oor! Beter als bij de tandarts of mondhygiënist. Die gaan altijd tegen je praten als jij de mond net openhoudt en zij daar een spiegel, boor of van die andere apparaten in blijven stouwen....Praten kun je beter bij de kapper en ckers bij de kapsters van mien Moe. Mooie gesprekken daar al gevoerd. Met een kop en een staart. 
Paul is zoveel meer dan kapper. Ondermeer schrijver nu. Ik vond het mooi om eens mee te maken. Je komt zelfs je verleden tegen...
Hij schrijft veel en heeft nu al die verhaaltjes eens gebundeld maar daarbij ook zijn leven in blokken van 10 jaar beschreven. Hij is zestig nu, dus zes blokjes. Mooie kerel, denk ik, kende 'm nie maar kreeg een aardig beeld. 
Hij kwam vaak in een niet te nader noemen kroeg in Hardenberg. Hij had een mooi verhaal over een pastoor. Jochie Heldt kwam ook in het stuk voor. Wie kent 'm nie? Als je eerder bij den Herdenbergher dronken zat te worden was ie er bijna altijd. Trof bij boekhandel Heijink ook een voormalig kaasheld aan, zoon van een oude tandarts, maar daar kan Ronald ook ja niks aan doen. Paul zijn vader was dominee....die van mijn neefjes Frank, Guus en nichtje Andrea ook. Ach, je wordt er wel groot mee. Je prijst alleen de heer wat meer....
Het boek is te koop. Behoorlijk wat Hardenbergse kroegtijgers passeren de revue. Je hoort bij het Anbargse meubilair als je wordt genoemd door Paul. Dank voor de mooie woorden die je sprak!
Mooie woorden, daar werd ik deze week ook aan herinnerd. Zag het niet aankomen....Poeh, kippevel!
Dankbaar dat ik zoiets mag doen en dat er een soort van troost wordt gevonden wat ik soms noteer.
Heb vaak een vrijbrief, ga er niet altijd even zorgvuldig mee om maar als ik wil kan ik het wel, haha.
In de auto terug naar Hardenberg kwamen de tranen. Niet van verdriet maar van...ja, van wat eigenlijk?
Een vreemd gevoel maakte van mij meester. Dat het goed is, wie goed doet wie goed ontmoet. Zoiets?
Ach, wordt niet altijd begrepen en dat hou ik graag zo. Het was gisteren een fijne zaterdag. 
Wij verloren niet. Zag 's morgens nog blauwbekkende jochies acteren op het Westerpark. Niks Mooiers dan dat. Lohues zong het 's morgens al. Niks mooiers as dat. Wat Paul beschreef in zes blokjes van tien jaar zong Daniël op één van zijn vorige platen, SoWieSo....Dat er niet veel mooier is om op je 48e een liedje te zingen zoas dizzen...Ondertussen is hij ook 53 en komt volgende week zijn nieuwe Elpee uut. 
Der is niet veul mooier as dat. Nou ja, zat gisteravond ook weer te janken. Potverdikkemei....
Keek ff de gouden race terug van Joep Wennemars, eerder was dat de zoon van Erben. Nu is Erben de vader van Joep. Jemig, wat een klasbak. Hij pakte goud op de 1000 meter. 
Erben janken joh daar op het middenterrein van het iconische Vikingskipet in Hamar en ik in mijn bloemetjesstoel. Dan hou ik die waterlanders niet tegen. 21 jaar na dato deed zoonlief wat Pa in 2004 deed.
Notabene onder dezelfde coach, Jac Orie. Hij wacht trouwens niet op 3e Wennemars-telg. Grappig.
Erben met zo'n grote Noorse muts op zijn hoofd knuffelde bijkans Joep dood. Een omhelzing voor de eeuwigheid. Wat allemachtig prachtig! Dat is ware liefde, dat is de gouden beloning voor jarenlang afzien en dan Suzanne die Joep in de armen vloog. Schitterend!
Knuffelen met je zoon. Ik doe het ook zo graag met Moos en natuurlijk met Mouna. 
Hoe trots kun je zijn op je kinderen. Daar heb je echt geen tattoo voor nodig maar alleen een hart en twee grote armen. Nam nog een slok van mijn Skuumkoppe en een handje vol chips. Geweldig! 
Ik kan hele bomen opzetten over mijn kinderen. Heb al genoeg bossen vol over hen geschreven.
Zie soms door de bomen het bos niet meer, lekker boeiend! Je hoeft het niet te lezen hè.
Bij die omhelzing van Erben met zijn zoon Joep snapte ik weer eens waarom....waarom ik zo vaak over mijn kinderen heb. Ze zijn mijn verlengstuk straks.
Daar kan geen tattoo tegenop, nou ja...een kleintje dan. Euh, denk ik...
Denk dat ik nog vaak terugkom bij de boom van mien moe, die magnolia.....
Het is nog steeds een roller coaster maar ik begin weer een beetje meer van deze wereld te snappen!
Gewoon water blijven geven onze mooie familieboom, ik zal vaak komen kieken als zoon nr. 5 en dochter nr. 1 de magnolia in leven houdt....Koffie? Lekker.
Tattoo? Neuh, de boom van mien Moe op 2a houdt haar in leven. Mooi, weer een cirkel rond!
Fijne zondag. Prachtig mooie dag van maken. 
Joah, mag wel zo...

#De Liefde!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Zolang het vuur zal blieben branden schieten vonken noar de sterren.
Zolang de zee rolt op de stranden en der wark komp uut de handen.
Zolang de kinder blieben zingen en alles giet zoals het moet.
En as de liefde mar blef winnen komp 't allemaol wel goed.'
Uut 'As de liefde mar blef winnen' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer! 
De lente begon vroeg dit jaar. 
Vrijdag 7 maart al, hier gewoon achter het huus. Mooi man!
Zag het eerste lam reeds wortel schieten.
De sterren verlichten de maan en als laatstgenoemde nog gewoon blijft zorgen voor het zilveren licht en voor eb en vloed en zo....komt het allemaal goed.
En als de lente maar blijft komen en dan de zomer en dan de herfst. En als de winter maar blijft dromen van nieuwe bladeren aan de bomen. Joah, dan komt alles wel goed!
Want Daniël Lohues had het ondermeer over 'as de liefde mar blef winnen', wonderen en gelukkig weh.
Ik rekende het goed! Mooie kerel is het, zonder uitzondering. De troubadour die huist op Erica. 
Niet zoveel lichtjaren hier vandaan. Hij spreekt dezelfde taal, nedersaksisch hè, iets met een band scheppen zonder dat ie een schop nodig heeft. Snap je! 
Wat had ie een skik met z'n twee moaten op het podium van de Voorveghter. 
Reyer Zwart speelde de bas en Bernard Gepken de gitaren, mandoline en zo. Mooie gasten.
Heerlijk driestemmig. Reyer en Bernard namen samen de tweede stem voor hun rekening. Geweldig mooi. Lohues keek regelmatig links van 'm en dan had ie weer zo'n grote glimlach op zijn gezicht.
Genieten jongens hè. Hij was weer op dreef. De laatste jaren was hij vaak Allennig (alleen) maar nu waren Reyer en Bernard tevens inpandig. Geweldig, of had ik dat al gezegd? 
Ik heb geen verstand van scheikunde maar zag wel chemie. Maar hier heb je ook geen moeilijke formule voor nodig.
Moos was er ook bij. Hij zat voor de pauze links, na de koffie (in ons geval bier) rechts van mij en tussen Gertjan en mij in. Mandy zat weer naast haar mooie kerel. Vier op een rij. Mooi toch.
Hij speelde zijn nieuwe: Licht in de duusternis, veel meer nieuwe liedjes (zijn LP komt uut over enkele weken) en een mooie dwarsdoorsnede uit eerder wark. 
'Naor Huus' bezorgde mij kippenvel. Ach, bijna de hele avond stond het haar fier overeind op beide armen. Samen met Moos (mee) zingen met/op o.a. Hier kom ik Weg, Prachtig mooie dag en natuurlijk op Fietse. Wij hadden allebei de banden vol met wind. Wat een machtig mooie avond hadden we. 
Zo geweldig dat Moos het ook geweldig vind. Met zijn petje op 'Wie Döt Mij Wat'. Mooi.
Koning, Keizer, Lohues (Admiraal), popla kennen ze allemaal. Dat was vroeger zo. Zo'n achterwarkpapiertjes-fabrikant wilde er alleen maar mee aangeven dat iedereen naar de WC moet. Dat iedereen zijn eigen kont moet afvegen. Met andere woorden, je kunt wel iets weh of voorstellen maar poepen moet je toch....
Lohues is wars van alles. Hij is lekker nuchter gebleven. Mooie kerel. Moos mocht natuurlijk weer met hem op de foto net als in 2019 en vorig jaar. Bekend volk zei ie toen wij na afloop hem even opzochten in de foyer. Alhoewel Moos was er al en ik kwam er schoorvoetend achteraan.,,haha
'Ik ken jou al vanaf dat je zo klein was, de eerste keer had je een hoed op en vorig jaar net als ik een colbertje aan...' Moos glunderde van oor tot oor dat Lohues dat nog wist....en ik, ach...het deed mij niet zoveel heur....Liegbeest!! Tuurlijk wel. Stond daar een portie trots te weh. Mijn twee helden mooi met elkaar aan het keuvelen. Vond je het mooi vroeg Lohues aan Moos? Ja, echt wel, Papa ook! Dat is mooi, jongen. Zo'n Oom wil toch iedereen...alhoewel Moos nou ook niet weer veel hef te klagen...
Ach ja, Daniël mut gewoon poepen en wij ook. Dat maakt hem zo Koning, Keizer en Admiraal tegelijkertijd. Hij had weer mooie beschouwingen op het dagelijkse leven...
Over pech in Amerika met een lekke band en een ratelslang op het vinketouw....Aaah. Over een grote Sumo-worstelaar die nou Sushi maakte, over wonder en geluk. Over de liefde...Dat onderwerp was volop aanwezig, hij zong zelfs weer over een vrouw die op hem wacht in plaats van die fazant....Kop d'r veur.
Mooi man. Die nieuwe liedjes van hem verpakt in geloof, hoop en vooral liefde als ik mij niet vergis!
Hij zong samen met Bernard en Reyer over engelen en andere mooie dingen! 
Over een paar weken is het album helemaal klaar. Hij was al naar de fabriek om geperst te worden. 
Hij mut nog even de titel en zo verzinnen. Komt vast wel goed. 
Na de tijd was het ook gezellig, ff biertje drinken met Mandy, GJ en Moos. Moos bestelde bitterballen want we waren er toch, zijn favoriete sport naast basketbal. Hij praatte nog even met de broer van Paskal uut Zeeland en meer van die leuke zaken die de revue passeerde. Op z'n avond ben ik zelf ook Koning, Keizer en Admiraal. 
Alleen maar win-win situaties. Vrienden, zo belangrijk! Dat petje wat Moos op de kop had sprak boekdelen en vatte de hele avond kort en bondig samen: Wie Döt Mie Wat (vandage), ik heb de banden vol met wind en ik heb ja niks te klagen....
Is daar ook een fietsroute van? GJ vroeg het zich af. Ja, dat klopt. Ik voelde een leuk uitje aankomen. 
Op Fietse deur het Drentse land met even een uitstapje naar het buitenland. De gruppe over, op naor Schöningsdorf. Even tanken, schnitzel vretten en ff rondkuieren in de REWE.
Ik zeg ja, tis nog wel ff trappen heur. Volgens mij 76,2 km. Dik 4,5 uur fietsen en je verliest 1343 kcal en 24 hoogtemeters...Wij kunt 'm natuurlijk ook als rechtgeaardde ploegleiders de route eerst ff verkennen in een Tour de France Skoda....Wij kiekt nog wel even...Of nie?
Het was een mooie avond! Lohues is net als wijn, wordt beter met de jaren! Grand Cru.
Tja, dat was Mainbarg een dag later iets minder. Alhoewel? De jongens van de jeugd onder de 8 jaar rolde even het grote HHC op. Een week terug konden ze het nog niet bolwerken maar tijdens de return op de Boshoek trokken ze aan het langste eind. Gewoon eentje meer maken dan je tegenstander. 
We kwamen er in toen ze 2-1 achterstonden. Al gauw maakte het team van Eric de gelijkmaker, ze liepen uit naar 2-4 maar de oranjezwarte brigade kwam terug tot 4-4 tegen het roodzwarte hart. 
De thuisploeg kwam zelfs op 5-4 maar Mariënberg perste een waar slotoffensief uit hun kleine en onvermoeibare beentjes...5-5 en vlak voordat de uitstekende leidende scheidsrechter affloot vonden ze nog één keer het netje, 5-6 winst. Hartstikke mooi man! Eentje op het tandvlees. Ik juichte volgens de aanwezige HHC-moeders iets te enthousiast bij de winnende van Mainbarg. Zitten blieb'n ...haha.
Mooi spul die HHC-moeders....'s middags was het huilen met de pet op! Wij gingen er met 3-0 af tegen Hardenberg'85, een sportpark aan de andere kant van Anbarg! Potverdikkemei....Wel op Fietse hè.
Het principe, eentje meer dan maken dan de tegenstander, ging helaas niet op! 
Ach, as de liefde mar blef winnen. Jongens, het komt allemaal wel goed. Gewoon blijven proberen!
Volgende week maar weer opnieuw. Dat 't met voetballers heel vaak net zo is als met slangen en beren.
Ze benn benauwder veur joe as ie veur heur en wees nou maar niet bange. 
Anders hebben ze dat nog deur ok want as ze bangigheid kunn roeken dan be 'j bij die Kerels van de Wieke an de beurt!
Kortom, wij moeten niet bang zijn voor Voorwaarts. Die moeten ook gewoon poepen en koopt hun Schnitzels gewoon bij Slagerij Johan Kleine aan de Hoofdstraat. 
Wij moeten gewoon even door die zure appel heen bijten....Wij hebben trouwens nog genoeg appeltjes te schillen met deze kerels van de gestampte pot! 
Kortom, de wereld kan er volgende week weer heel anders bij staan. 
Het verschil tussen wereld en planeet...
En de liefde, ja de liefde, de liefde is het verschil. 
De liefde maakt het verschil en als die maar blijft winnen, is verliezen soms helemaal niet zo erg!
Dit was weer een aflevering van de Stichtelijke Stichting Hardenberg en omstreken.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo....

#Geniet Er Van!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'From the dark end of the street to the bright side of the road.
We'll be lovers once again on the bright side of the road.
Litte darlin', come with me, won't you help me share my load
From the dark end of the street to the bright side of the road.'
Uut 'The Bright Side Of The Road' van Van Morrison.

Moi, ben ik weer.
Kuste Herman voor de laatste keer op het hoofd. 
Ik had het daar voor ook al tenminste vijf keer gedaan, denk ik.  
Ach, Bachhus had allang bezit van mij genomen. Mijn verstand een halve meter lager geplaatst.
Het nuchter denken was al enkele glazen geleden gestopt.
Het was weer ouderwets, wel wetende dat het nu echt de laatste vrijdagmiddagborrel bij Flater was geweest. Deze kan ik parkeren in mijn uitpuilende archief, eentje voor de boeken! Mooi Man.
Eentje voor het wandelen langs mijn zelf uitgeplozen Memory Lane, deze tijd komt never nooit niet meer terug! Mijn Flater is niet meer, iets voor later is het nu geworden. Soort van 2 punt nul.
Geniet er van, die boodschap gaven Herman Hermes en Henk Smit ons mee.
Doen we, twijfel er maar niet aan. Na ruim 38 jaar gaat Flater over in andere handen. 
Het blijft wel min of meer in de familie. Het neefje van Henk, de zoon van zijn helaas veel te vroeg overleden broer Gerrit, Arne-Jan, neemt de toko over.....Mooi Man! Succes, komt goed!
Ik hou van zulke avonden, ik koester deze. Even nog iets vasthouden wat er toen eigenlijk altijd was! 
Even weer nieuw leven blazen in oude vriendschappen. Was aardig kusserig, ik rekende het maar goed.
If you can't beat them, join them! Of iets van gelijke strekking.
Make me Smile....Dat is altijd het nummer waar ik aan moet denken als ik rondkuier in Ommen!
Was een beetje ons nummer. Net als Overkill van Men at Work en Grease Lightning.
Richard en Eric achter de bar. Het flikkerlicht aan en klappen maar met die handen.
Nu heeft de bar anti-slip, destijds nog niet. Ik ben er wel eens van afgeflikkerd, meerdere malen zelfs.
Althans dat hoorde ik vrijdagavond van vele anonieme bronnen. Tja, ik wist wel dat de ski's aan het plafond het niet hielden toen Jan Huiskjes (komt dat zo nauw dan) er aan ging hingen. 
Maar ik vergeet nog wel eens wat. Namen, jemig, wat ben ik slecht in namen. Elk gezicht herinner ik mij maar een voornaam die daar vervolgens bij hoort is vaak een brug te ver.
Dat vind ik echt een handicap van mij, naast de vele die ik er al heb. Of beginnen al die biertjes zich langzaam tegen mij te keren. Deksel op mijn neus, dat het verleden mij langzaam aan het inhalen is..?
Ach, lekker boeiend. Er komt een dag dat je daar niet meer over hoeft na te denken...
Keek daarom ook maar weer even naar boven. Het was een heldere nacht, Rob P. en bijvoorbeeld Herman Z. lachten hard terug. Hoe gaat het daar beneden? Gezellig? Mooi, super....Geniet er van.
Tja, niet alle stamgasten van weleer waren inpandig. Sommigen op vakantie, anderen waren het vergeten, die had geen zin en veel van ons hangen al jaren (helaas) aan de bar van Café het Hemeltje. 
Zal daar het 11e gebod het meest getapte biertje zijn, ik vraag dit natuurlijk voor een vriend?
Weet nu ook dat Cockney Rebel en Steve Harley geen muzikaal duo zijn zoals Godley & Creme, Hall & Oates of Starsky and Hutch dat wel waren. 
Neuh, Steve Harley was de zanger van de band Cockney Rebel. Tja, daar kom je weer later achter.
Daar maalde je destijds bij Flater niet om. Het was gewoon een mooi nummer. Genieten joh.
Van Ommen krijg ik sowieso altijd een lach op mijn gezicht. Begint al als ik het station binnen trein.
Via de gekleurde stenen op de Stationsstraat en langs Ekkelenkamp waar ik altijd even aan Ome Lenard moet denken zie ik vervolgens de kerktoren opdoemen als ik de Vechtbrug oploop. Altijd de Zon naast me....
Die begint zomaar te schijnen. Het regent voor mijn gevoel nooit in Ommen. Snap je. Het regent zonnestralen is uitgevonden in dat Vechtstadje, wat ik oe brom.
Langs het Tinnen Museum, het oude Gemeentehuis waar mien Moe en Pa zijn getrouwd, even kijken of Roberto nog aan het gokken is, passeer ik snel de muziekkoepel en dan is daar Flater.
Mijn vroegere toevluchtsoord voor tientallen jaren op de vrij-, zater- en zondag! 
Tja, ik was er graag. Ommen (en vooral de Horeca) voelt nog steeds als een warm bad. Thuiskomen.
Want ook op het Kerkplein legde ik eerder graag mijn lange benen onder de tafels. 
Na de tijd nog ff naar de Ster. Naar Zafer en Bayram. Ze weten nog precies wat ik eerder altijd nam. Lekker man. Smaakte weer prima. Cirkel was weer rond op één of andere manier. Snap je.
Ik hang gewoon aan die oude gewoontes....Ben soms zo simpel uit te leggen.
Ging wel gewoon naar huis. Geen nachtelijke escapades van een minuutje of twee dit keer...Neuh!
Vond op tijd mijn verstand terug. Ga maar lekker naar huus....Doe eens slim.
Maar de (laatste) VriMiBo was een mooie. Make me Smile....Henk en Herman bedankt voor al die mooie tijden die al jaren in de spreekwoordelijke motteballen liggen. Geniet er van!
Ik deed het gisteravond al. Nu met moatie Bert uut Banthum. We hielden gisteravond aardig Maat!
'Best of Ireland' trad op achter het huus. Een geweldige negenkoppige band, 8 kerels en 1 blonde vrouw. Jemig, was genieten op het balkon. Keer wat anders. Waarom ik nu ineens moet denken aan de moeder van Thijs, wekker zetten, zwemmen bij de Beerze Bulten en oppassen is mij een volkomen raadsel. 
Ach, zij zal zich net als Thijs wel niet Al-te-na maken...Veule Wille. Oen Kerl draait zich nog eens om...
Maarre Bertje belde van de week. Zin om mee te gaan. Tuurlijk, geen kinderen, alle tied en niet veel op het programma staan. Lust een hond worst? 
Maar het werd zo'n avond. Ik heb mij geen moment verveeld. Wat een topmuzikanten en wat een gave muziek. Ze speelden het beste wat Ierland te bieden heeft. Nou, dat is veel hoor....
Tuurlijk, de traditionele Ierse muziek maar ook de betere popnummers. 
The Waterboys, The Corrs, Sinead O'Connor, The Script, The Dubliners, The Cranberries, U2, Luke Kelly, The Pogues (wat hebben die toch heerlijke muziek gemaakt) en nog veel meer. Ik zie hun zanger nog zo met twee flessen whiskey in de mik met hulp het podium van PinkPop afwaggelen. Die nam het niet zo nauw met alle genotsmiddelen met alle gevolgen van dien. Maar mede dankzij deze zangert, Shane MacGowan, hebben ze geweldige muziek achtergelaten. Tuurlijk speelden ze Van Morrison. Een grootheid in Ierland. Deze, soms wat nukkige, man heeft tijdsloze nummers gemaakt. Voor de boeken. Tuurlijk was Brown Eyed Girl jarenlang één van mijn favoriete nummers. Ik draaide in Café Mans zelfs dit nummer voor haar met een mooie Chablis. Ga daar maar geen boom over op zetten. Lood om oud ijzer.
Stiekum, blijft het toch één van mijn favoriete nummers. Je hebt zo je voorkeuren. 
De zanger bracht het prachtig. Hij leek op een nieuwerwetse Bryan Adams, weet niet of Adams ook van Beerenburg houdt. Maar dat terzijde...
Bright side of the Road. Geweldig. Maar die hele band klonk als een klok. Adje voor de sfeer maar die was er voor het laatst. Hardenberg was voor hem de laatste ZaavBo. De laatste zaterdagavondborrel.
Na de tijd kwamen ze nog even buurten aan de bar! Mooi van verre...haha.
Red Rose Café, was eigenlijk het kleine café aan de haven, soort van Café Flater, van die oppersmurf Vader Abraham! Het was gewoon genieten op rij 22. Geen enkel nummer uitgezonderd!
Herkenning bij het nummer 'On Raglan Road', normaal gesproken een rijkeluisstraat in Dublin, van zanger Luke Kelly die ook furore maakte met the Dubliners. Dit nummer kende ik in een Nederlandse uitvoering...? Maar van wie ook al weer...? Pijnigde mijn hersenloze brein. Ging moeizaam.
Zong door in mijn hoofd.....Verrek, November van Rowwen Hèze. Vanmorgen ff geluisterd naar beide versies maar ook die van Roger Daltrey, Van Morrison, Sinead en Mark Knopfler. 
Tijdloos! Ierse muziek blijft gewoon goed. En als het dan voor het voetlicht wordt gebracht door zo'n geweldige live-band met passie en plezier dan geniet ik er van....
Genieten moet je gewoon. Genieten is het 11e gebod! Lang genoot ik niet zo maar dit weekend genoot ik volop. Tuurlijk, bouwvakkers nu in mijn hoofd. Voor de tweede ochtend op rij maar lekker boeiend!
Ik was op de bright side of the road! Dit geval de stationsstraat in Ommen, onderweg naar (F)later!
Avonden als deze zijn als water op mijn teerloze ziel hè! Heerlijk!
Muziek hè, paar goede bekenden of vrienden en mooie glazen met dito inhoud. 
Vul nog 1x die glazen, schenk ze nog eens vol en we drinken tot diep in de nacht. 
Benieuwd hoe vaak ik Herman nu echt op zijn kale plaat heb gekust! Denk 86 keer te vaak....
Ik ga er proberen van te genieten. Heb de viltjes van Henk en Herman thuis, dus daar kan het niet aan liggen. The Afterparty volgt nog met mooie spare-ribs van de BBQ. Kijken of de afspraak blijft staan.
Genieten! Genieten deed ik ook zaterdagochtend in alle vroegte. Het was koud op het Westerpark. 
Maar voetballende jochies, eerst van pak 'm beet 8 jaar en later van 3 en 4 jaar oud verwarmde niet alleen mijn roodzwarte hart. Dat is toch het summum. Daar draait voetballen om.
Dat je er van kunt genieten....Dat vergeten wij nog wel eens. Het draait altijd om winnen en als je verliest dan ben je de gebeten hond en niet goed te passe...Ach, eigenlijk draait het altijd om dat je er van kunt genieten. Dat deed ik in optima forma zaterdagmorgen! Ook al werd ik tig keer gepoort door zo'n jochie van zes. De glimlach gleed niet van mijn gezicht en ook niet van de zijne! Wij verloren wel, Cas scoorde zijn eerste doelpunt maar eigenlijk wonnen wij gewoon! In het seizoen 2039/2040 hebben wij gewoon een fantastisch elftal met de zoon van Jelle misschien wel onder de lat en Stef van William en Marjan wel op z'n Virgils als laatste man in het vlaggenschip! Talentjes hoor, als je nu al een bal over drie meter recht kunt schieten op vierjarige leeftijd hebben wij jou graag inpandig op het Westerpark want dan lukt niet iedereen....Sorry, in het land der blinden is éénoog koning!
The Bright Side of the Road! 
Fijne zondag. 
(sorry, voor sommige weer geen touw aan vast te knopen. Mea culpa)
Geniet er dan maar van.
Joah, mag wel zo.

#Sinterklaas Is Jarig!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Het is de kunst om op te staan als het voorbij is.
Op dat ene moment, het hoogtepunt van elk feest.
Als de echo nog klinkt, de kater dichtbij is.
Net als je voelt dat het mooi is geweest.
Dankjewel voor alles, dankjewel voor deze nacht en de manier waarop je lacht.
Dankjewel voor alles, het glas en hoogste lied.
Als de vrienden weer gaan, gaan we ervandoor.
Mooier wordt het niet.'
Uut 'DankJeWel' van Guus Meeuwis.

Moi, ben ik weer! 
Zag net dat mien Sinterklaas jarig is, 80 jaar. Gefeliciteerd Chris, mooie dag vandaag met elkaar daar aan het kanaal!
Als het vuur gedoofd is dan komen de wolven, laat ik het daar ook maar niet over hebben...
Heb je het schoap zomaar aan het driet'n. Voor en tegens. Skip Acda en de Munnik wel.
Vanmorgen soort van uitgeslapen, werd pas wakker tegen de klok van acht uur.
Dat gebeurt mij niet zoveel meer de laatste tijd. Tuurlijk moest ik er vannacht nog wel een keer uit. 
Boven de vieftig hè en de huishouding beneden niet helemaal meer op orde, breng 's nachts altijd wat water naar de WC. Goed blijven drinken is het devies derhalve.
Het zou hier Brussel moeten heten, ik ga links maar ik moet rechts. De teksten van de heren beklijven nog niet. Het is hier gewoon Hardenberg dat langzaam wakker wordt. Straks maar ff wandelen.
Kinderen slapen nog. Het grootste goed hè. Dat vind ik altijd één van de mooiste dingen om te horen als ik er toch even uit moet voor de kleine boodschap. Je beide kinderen horen ademen....
Heel zachtjes snurken. Moos op zijn eigen kamer en Mouna in mijn twijfelaar vannacht! 
Zo heerlijk rustgevend. Het mooist op deze aardkloot! Eigenlijk best wel goed voor elkaar gebokst.
Vanmorgen werd Mouna lachend wakker omdat ik last had van broekhoest. Dacht dat niemand het hoorde of rook. Maar de oren van Mouna zijn nog maar net uit de verpakking en de garantie is nog niet verlopen. Heerlijk, weer van die mooie keuvelpraat. Over wat ze had gedroomd. Ging over haar eigen manege, tuurlijk met stallen en paarden maar ook met konijnen en hamsters die neusjesknuffels gaven.
Ik word wakker met geluk in mijn lijf, deze ochtend vergeet ik voor even de tijd.
Alles wat ik zoek, is wat ik hier vind. De glimlach op jouw gezicht! Die haal je niet bij de Appie!
Fijn wakker worden hoor met zo'n klein meisje naast je met een hoog knuffelgehalte....
Val in herhaling. Weet het, niets is mooier dan zondagmorgen wakker worden met je kinderen.
Moos droomt nog over Micheal Jordan en Mouna ligt te lezen in de master bedroom.
Ik zit hier, alleen achter de tikgeit, oordopjes in. Klein Orkest heeft het over Wolken en dat ze mij maar alleen moeten laten. Nou, liever niet....De volgorde van de platen deze ochtend ook niet helemaal in orde want de heren kleinkunstenaars zingen nu alweer over het feit of ik met je mee mag als je bij me weggaat...
Wilden jullie wel eens dat je terug in de tijd kon? Terug naar het moment dat je 30 werd of 40.
Dat de wereld nog aan je voeten lag. Jezelf je richting nog leek te bepalen. Er geen boze mensen op deze wereld waren. Iedereen elkaar nog lief vond of tenminste aardig! De tenten er waren om feest te vieren en niet om elkaar er uit vechten. Dat je niet voor elke 'foute' opmerking verketterd werd! 
Vind het soms wel wat minder gezellig worden. Geen koekje meer bij de thee maar meteen op de koffie komen. Lekkere koffie is sowieso een heet hangijzer. Vroeger was je tevreden met koffie van oen Moe.
Gewone filterkoffie uut zo'n oeroud koffiezetapparaat van Douwe Egberts. Snelfiltermaling er in. 
Prima, dik in orde? Koekje er bij, lekker Mam. Tegenwoordig is het koffiedik kieken....
Gelukkig hadden ze gisteren wel lekkere koffie bij MonkeyTown, zo'n beetje het enige wat mij daar beviel.
Haha...Prima tentje hoor dat hele MonkeyTown, begrijp mij niet verkeerd, voor de doelgroep het summum, maar gisteren was het er een beetje heel erg druk...
Had Moos bewust al niet meegenomen. Zo'n beetje honderdzestigduizend prikkels teveel....
Ik werd er zelf ook behoorlijk onrustig van. Net als ik dat heb bij een vol schoolplein terwijl zestienduizend man in de Ziggo Dome mij geen één teveel kan zijn. Stellen van prioriteiten of zoiets....
Snap mij soms niet! Ik word heel snel kriegelig als het ergens te druk is. Maar een volle kroeg vind ik weer niet erg! 
Mischien, achteraf, ook niet zo'n slim idee om in de voorjaarsvakantie, op een regenachtige- en voetballoze zaterdag, met twee meisjes naar MonkeyTown te gaan. Dat is de goden toch verzoeken. Of niet dan? U was een beetje dom.
Ik hoefde geen bananen mee te nemen. Néé Papa, ze hebben snoepjes daar!
Nog een verlaat verjaardagsfeestje voor Mouna's buurmeisje en vriendin. Ik had ze beloofd, wij gaan nog een keer naar Monkeytown om Mouna haar 8e verjaardag nog even te vieren want Lauren had 21 januari die dag geen vrij van school terwijl De Marsweijde dat wel had (studiedag). 
Aan al die vrije dagen op scholen valt toch geen touw meer aan vast te knopen en jij moet er als ouders maar voor zorgen dat er oppas aanwezig is of dat je zelf een halve dag thuiswerkt! Nu wij een oppasadresje minder hebben is het soms flink schuiven met beider agenda's. Ben ik ook niet zo van....! 
Dat je agenda vol staat met allerlei dingen die je moet, opgedragen door derden....
Neuh, ben ik niet zo van. Heb een hekel aan moeten! Weet je wat ik moet? 
Maar het was 'gezellig' druk in Monkeytown. Jemig, leek wel of half Nederland was uitgelopen en zich allemaal hadden verzameld in DownTown Rheeze! Ik heb nog nooit zoveel auto's op de parkeerplaats zien staan. Binnen kon ik nog net een tafeltje vinden...Wel vlak bij de bowlingbaan en fotoapparaat.
Ach, een kleinigheid hou je altijd. Kan Ranja. De pret kon beginnen. Wat een kakofonie aan geluid!
Was altijd goed te passe over MT, nu was het gewoon te druk! Gelukkig waren wij er pas om twee uur en na verloop van tijd werd het wat minder druk maar de drukte in mijn hoofd bleef! Ook niet zo slim van mij om midden in de voorjaarsvakantie hier heen te gaan. Maar ja, belofte maakt schuld hè. 
Ach, de koffie was ok en de Bitter Lemon ook. Boek mee van Arne Slot en proberen mij af te sluiten van tientallen gillende kinderen. De één had de broek vol, de ander huilde voor een ander en een derde flikkerde met zijn rode hoofd tegen de leuning van de stoel. Auw!
Mijn meisje kwam wederom met een flinke bloedneus aan ons tafeltje buurten....Net als de vorige keer.
Hoe dan? Zakdoekjes leggen maar dan anders....Gelukkig wisten wij het bloeden te stelpen en kon ze al snel weer verder spelen. 
Heb ook lange tijd doelloos om mij heen gekeken. Wat zijn we soms toch een raar volkje....
Er zijn veel soorten ouders en begeleiders. De één is netjes opgevoed, een ander laat gewoon de troep op de tafel staan. Dat ruimt een ander wel op....! 
Kwam ook veel keepers tegen. Een 'oude' uut Banthum, nog eentje uit het dorp VKV maar wel met een roodzwart hart.
Om vijf uur vond ik het wel leuk geweest, gelukkig wilden Moos en Lauren ook mee. 
Of was het feit dat Puur Zuid op het verdere feestmenu stond een goed excuus. Verse friet hier aan de markt. Het blijft lekker....Ach, het was een mooi dagje. Kinderen hebben zich flink vermaakt! Ik weer een stuk verder in boek over Arne geschreven door die AD-journalist van Feyenoord uit de bibliotheek van Wouter.
Nu zit dat mooie meisje naast me en die andere onruststoker ligt nog heerlijk te dromen in zijn bed.
Als je hier zo zit, je niet veel aantrekt van de buitenwereld is het prima te doen. Maar straks gaan de happy socks weer aan, de jeans en onderbroek ook. Gaan we buiten er op uit....Hier valt het nog wel mee, links van de Iessel kom je weinig boze meneren en zo tegen. Zal ze nog in Sinterklaas geloven?
Die van mij is vandaag tachtig jaar geworden! Destijds geloofde ik nog in het instiSTUUT....(snap je...haha)
Daar is nu weinig meer van over! Hoop dat Moos en Mouna straks wel in mooie dingen kunnen blijven geloven. Geloof, hoop en liefde. Dat zou al een mooie drie-eenheid zijn!
Moos begon gisteren ineens over het bijbelboek Leviticus terwijl ik naar de coverband van AC/DC luisterde en keek op TV. Hoe kom je daar nu bij....? Ging over wie wel bij elkaar mochten slapen en wie niet....Hij las het gewoon. Hoe dan?
Moet niet gekker worden. Dat publiek bij de Tribute kun je ook wel naar MonkeyTown sturen...
Jemig, dat lage cijfer voor Kate Bush. Tuurlijk, ze zou niet in de Ziggo Dome belanden maar ze was toch niet slechter dan Lionel Richie of die makelaar van Guus Meeuwis! Ik stem het publiek weg!
Grappig dat ik Bruno Snickers best wel leuk vind, ze hebben als band heel wat in hun Mars.
Ik voorspel dat Bruno, Lou Rawls, AC/DC en of Adelé of Tom Jones hun opwachting in de poptempel mogen maken..
Dat is toch muziek van Bert, Papa (AC/DC)? Klopt Moos, hoe kom jij nu bij Leviticus dan?
Tja, hoe komt een hond aan vlooien en ik aan twee mooie kinderen?
Dankjewel, dat in ieder geval. 
Geloven dat het toch allemaal wel goed komt, Sinterklaas bestond vroeger toch ook?
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...