#Mist!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Het is ook geen noodoproep, néé op zich gaat alles goed.
Maar een gevoel, ach ik weet niet wat het is, ik weet niet wat het is. 
Wilt u waken als ik weg ben, als ze alleen ligt in de nacht.
Haar fiets een beetje sturen in de drukte overdag, wieg haar slapend in uw armen.
En houdt u haar de komende tijd nog een beetje uit de wind.
Zo nu en dan een hand onzichtbaar op de wind.
Die, mocht ze eens verdwalen, naar mij de weg weer vindt.'
Uut 'Brief aan iemand die ik nooit heb gekend' van Van Dik Hout.

Moi, ben ik weer.
Een verloren weekend. Nou, echt niet! 
Het gaat niet altijd om winnen of punten scoren hè.
Neuh, soms verre van dat. Er is zoveel meer dan voetbal op die zaterdag. 
Reed gisteren in een surrealistisch landschap, mooi op het gemak.
Ging een keertje via Rheeze en Diffelen naar Mariënberg.
De Hardenbergerweg is namelijk nog weken bij mijn geboortedorp afgesloten wegens wegwerkzaamheden.
Had een keer geen zin om over de Pallegarste te crossen..
Zag overal Witte Wiev'n om mij heen. De mist trok een soort van gordijn op. Prachtig!
Alsof ik reed in de TV-serie Twin Peaks. Had een fijn stukkie muziek op staan. 
Reed over de geboortegrond van mien Pa, Rheeze is mooi in de herfst. Een palet aan kleuren!
Moest denken aan onze lokale fotografen toen ik over de Oldemeijerweg tufte.
Aan een Stefan Lok, Bas Schippers, Jan Kelder en/of een Jan Wind. Mensen die regelmatig mooie plaatjes met ons delen van deze regio. Trots op het feit waar wij wonen. Schitterend. Ga zo door, Heren.
Nam nu maar met mijn eigen ogen foto's en probeerde ze op te slaan.
Het leven is mooi maar je moet het wel willen zien naast al het ongemak. 
Opeens zag ik haar staan. Ze zwaaide naar mij onder een immens grote boom halverwege Diffelen. 
Ik stopte even. Hoi, hoe is het met jou? Goed, en met joe. Joah, mag wel zo...
Goh, wekenlang hoop je haar tegen het lijf te lopen en nu ik een omweg nam zag ik haar weer voor de eerste keer. Ze was mooi als altijd. Die oogopslag, had zij ook al foto's genomen?
Toeval? Zeg het maar, geregisseerd door boven? We keuvelden even en ik reed verder. Voetbal hè.
De belangrijkste bijzaak in het leven. 
Bij de Stuw zag ik dat de zon probeerde om door de mist heen te schijnen, het lukte haar maar half maar ik zag Mariënberg nog niet, laat staan de Vecht! Alles lag onder een onzichtbare deken. 
Ik genoot van het minimale uitzicht, reed bijna stapvoets verder en voorzichtig doemde Mainbarg op en won de zon toch nog op punten van de dichte mist. Klasse!
Goh, even was ik een compleet in een andere wereld! En weer beseffend dat wij hier niet alleen op deze aardkloot zijn. Parkeerde de C4 op de parkeerplaats van mien cluppie. Ik was terug! terug in de realiteit. Mist maakt van alles een film.
Soms heb ik van die momenten dat ik anders denk dan ik eigenlijk ben! Snap je?
Kom vaak op plekken die ik (her)ken van eerder! Soms heb ik het gedroomd, later wordt het pas werkelijkheid. En néé, ik heb mij gisteren niet in een drankgelag gestort. Rustig aan gedaan!
Genoten van een boeiende tv-avond. The Tribute (Beach Boys, geweldig) Even tot Hier en Studio Sport. Je hoorde mij niet klagen. Worstje van Jan, stukkie vlees van Hoff en een paar mooie bieren....
Weinig mist meer in mijn hoofd. Zag het weer redelijk helder! Jullie ook?
Draaide nog eens de opgeslagen foto's in mijn hoofd af. Zag een mooi meisje trots lachen!
Schitterend. Mouna en Snoepie (Paard), twee handen op 1 buik. Hoe mooi wil je het hebben...
Ze had gisteren haar tweede wedstrijd. Ze won niet maar toch ook wel een beetje. Ze werd tweede.
De Joop Zoetemelk van het paardrijden maar ze had haar eerste rozet te pakken. Goed gedaan!
Ze mocht tevens op het podium staan. Kippevel. Dat gezichtje van haar, priceless! 
Hier had ze weken van gedroomd. Wat zag zij er mooi uit in haar wedstrijdkostuum. Dingetje hoor!
Daar keek ik ook tegen de mist aan, langs de N34 trok het tevens niet op. Hield de boze buitenwereld gelukkig nog een beetje verder weg deze zaterdagmorgen. Blij dat ik terug kwam voor de prijsuitreiking. Had dit moment niet willen missen. 
Sloeg de foto met mijn ogen op. Dit zijn van die momentjes die je niet vergeet. 
Net zoals even buiten staan met je grote vriend, dan is voetbal echt maar bijzaak!
Heel veel mensen snappen niet alles, kennen mannen niet zoals ik ze ken. Doe ook geen poging meer.
Verspilde energie. Soms is een blik genoeg, soms een welgemeende knuffel.
Tuurlijk, het voetbal was weer kloten. We gingen er af met 0-5, had ook 0-8 kunnen zijn!
Maar ik had gewoon een goede zaterdag omdat 's morgens de mist in mijn eigen hoofd optrok.
De zon brak door en bleef schijnen. Tuurlijk, je maakt je zorgen over van alles. 
Maar ik kan het niet sturen, heb wel de wielen maar bepaal niet de koers! 
We moeten wachten, je moet maar wachten kunnen! Dan duurt een weekje soms een maand!
Je hoopt op het beste maar dat kan ook anders gaan. Ik heb het lot niet in handen maar wie wel...?
Gek hè, ik kan soms verdwalen in foto's. Gisteren ook weer....
Gaan ze ineens leven op je telefoon. Krijg je flash-backs naar eerder. Hoe dachten wij toen?
Was het wel zo of toch ook al anders? In mijn bloemetjesstoel krijg ik niet vaak de antwoorden die ik achter de foto's zoek. Enfin. Maar als ik zo'n meisje vol trots zie lachen, dan maakt alles goed!
Qua uitslagen was het een verloren weekend maar qua gedachten gelukkig niet. 
's Avonds ging ik dezelfde weg terug. Nu was alles donker en de mist opgetrokken.
Dat heeft ook wel wat. Weer een kleine wereld maar nu gemaakt door het donker, de mist had de pijp inmiddels aan Maarten gegeven.
Kwam langs de Rheezerbrink, maakte even een rondje. Bij Poljans bleef ik staan!
Langzaam verdwijnt daar de naam Dorgelo. Mijn tante woont er nog, straks is zij ook verdwenen in de mist. Dan gaat de naam Takman daar verder. Is Dorgelo voor eeuwig uitgeboerd!
In gedachten zag ik Opa nog staan op het erf met een gevlochten touw door z'n geribbelde broek. 
Oma in de keuken, had vast weer een cake gebakken. Dat kon ze zo goed! 
Was altied mooi. Even langs Opa en Oma fietsen, was ook een omweg voor mij maar ik deed het graag. Opa was altied goed te passe, had soms wat andere proat. Oma nie, die bestafte Opa altied. Hendrik, praat eens wat anders tegen dat joch. Mooi man. Met de kracht van nu.
Deed nog een extra rondje, mien eigen Pa en Ma kwamen buurten. Hadden ze hier ook verliefd en gearmd een rondje gekuierd? Toen wij er allemaal nog niet waren, wisten ze toen hoe het later zou gaan!
Zat gewoon te grasduinen in het verleden toen alles nog zo simpel leek. Mooi.
De mist in mijn hoofd trok wel langzaam op. Reed langs de Rheerzerbelten....Mmmm
Daar zaten nu veel mensen culinair te genieten en dat doen ze al 25 jaar lang. Mooi zaakje.
Arriveerde weer in de stad. Het vage licht werd stoplichten en felle straatlantaarns. 
Hier kabbelde de Vecht zich ook een ongeluk. Zag de Troubadour stralen in haar eigen licht!
Kwam thuis, er brandde nog licht. Was ik het vergeten uit te doen of was zij klaar met wandelen en had ze al thee gezet? Ik had koekjes gekocht, dus ze kon wachten met de thee....
Soms heb je van die dagen dan gaat ze gewoon met je mee. Gisteren was zo'n daggie. 
Ik hou wel van mist, dat hoeft niet altijd op te trekken.
Zo even wandelen, kijken of ik haar weer ontmoet of is de vogel deze keer gevlogen?
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....