#Laatste Eerste Keer!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Jouw rust en overgave, jouw kunst om los te laten. 
En het donker licht te maken in een dal. 
Jij bent die engel op mijn schouder op wie ik blindelings kan vertrouwen.
Die mij altijd vast zal houden want als ik val.
Ben jij hier, in alles wat ik droom en doe 
In alles wat ik zie en zeg en wat ik voel
Jij bent hier, in alles wat ik zing en denk.
In elke vezel van mijn stem, in alles wat ik ben.
Ben jij hier. 
Ik weet: jij bent nog ergens en misschien kan jij mij zien.
Misschien kreeg ik de bloemen die jij eigenlijk hebt verdiend. 
Want jij was altijd als een haven als ik in een storm verdwaalde.
Was jij een ster om op te varen als ik niet meer wist waarheen.
En nog steeds, na al die jaren, zijn we ergens altijd samen. 
Tussen de hemel en de aarde, ook al ben ik soms alleen.'
Uut 'Jij Bent Hier' van Stef Bos. 

Moi, ben ik weer. 
Vandaag zo'n beetje de laatste eerste keer. 
Eeuwigheidszondag.
Deze ochtend wordt voor het laatst de naam van mien Moe afgezegd in haar geliefde karkie (kerkje) aan het kanaal in Beerzerveld.
Moos steekt straks een kaarsje voor zijn Oma aan in de kerk. Ik weet dat zij het ziet. Vast en zeker. 
Daar geloof ik gewoon heilig in. Dat is geen droom maar werkelijkheid. 
Zo'n beetje de laatste eerste keer nadat ik jou vond in de keuken op kerstavond vorig jaar.
Jij was uut de tied komm'n.
93 jaar op de teller. Jij vond het goed zo, tied om naar boven te vertrekken. Eindelijk weer naar oen Freek. Je had lang genoeg rondgekuierd op deze aardkloot zonder oen kerel. Snap oe wel!
Ik was al eerder vertrokken als ik oe was. Uiteindelijk zat daar toch de bottleneck. 
Wij hebben alle eerste keren wel gehad zonder jou. 
De eerste keer kerst zonder oe.
De eerste keer oud- en nieuw zonder oen heil en zegen.
Mien eerste verjaardag, voor het eerst in 53 joar zonder oe wel gewoon met uiensoep.
De verjaardagen van de kinderen zonder hun Oma die er altijd bij was...
De eerste asperges van Nijenhuis zonder oe. 
De eerste nieuwe aardappelen zonder oe.
Nooit meer van die vertellegies op de zondagmorgen. 
Nooit meer even bellen met oe na weer een bezoekje aan het UMCG.
Nooit meer na de voetbal even een praatje als ik met de trein terugging naar huis. 
Verloren? Néé Moe, voor de verandering eens gewonnen. 
Nooit meer die pruttelkoffie, nooit meer die lekkere snert, nooit meer zitten bij oe aan tafel. 
Mis ik oe? Ja, wis- en waarachtig. Soms in de simpelste dingen. 
Soms zie ik joe in mist, als een flard, als zo'n ouderwetse witte wief. 
Laatst nog, zag ik oe voor de eerste keer. Of verbeeldde ik mij dat nou? Kan ook.
Ik tover je vaak voor mijn ogen. Omdat ik dat graag wil. Het was altijd zo vertrouwd.
Jij was er altijd, zonder (voor)oordeel. Je was het niet vaak met mij eens, toch dacht ik van wel...
We hebben het vaak over jou, hier aan de keukentafel. 
Wat hebben Moos en Mouna een superoma aan jou gehad, je proeft het in enkele vezel van hun!
Heel vaak zeggen ze, spontaan, dat had Oma ook leuk gevonden. 
We praten soms nog wel eens plat in dat dialect van jou. Koffie kloar! Moe Thuus...
Het gekke is, als wij de taal van hier spreken, lijkt het net of je niet zo ver weg bent.
Gisteravond straalde een ster aan de koude hemel. Moos keek naar boven, ik ook...
We zeiden niets maar we dachten blijkbaar hetzelfde. Knipoogde die ster nou!
Moos lijkt op mij, volgens hem hoef ik geen DNA test te doen. Wij zijn vader en zoon!
Mooi om te weten. Ik twijfel er ook niet aan. 
Goh, vandaag de Laatste Eerste Keer. Komt allen tesamen, jubelend van vreugde!
Het is een soort verlaat afscheid na bijna een jaar. In oen geliefde karkje waar jij 93 jaar inpandig was. 
Vertrouwde op de heer en zoveel meer! Jouw geloof was gebeiteld in een rots. 
Moest gisteren nog aan oe denken. Zat snert te lepelen uut een plastic bakje op de voetbal. 
Ook gemaakt door iemand die huist aan de Zwarteweg en net als oe Snert als de beste kan maken. 
Jij kon het ook goed! Wat ik zeg, soms in de simpelste dingen moet ik aan jou denken met alle liefde.
Soms als wij speklappen met rode bieten eten.
Heb gisteren zelfs pepermunt gekocht. Wilhelmina hè, kan Moos straks uitdelen in de bank als de dominee giet preken. Zal ik, net als toen, de preek opnemen of vind je dat nog steeds niet goed?
Wij drinken na de tied nog ff koffie in de Garve. Zal één van de (aller)laatste keren weh dat ik oen karkie met een bezoek vereer daar aan het kanaal. Daar liggen ook zoveel herinneringen. 
Vooral aan een mooie tied. Wat dat betreft hebben jullie ons aardig vrij opgevoed. 
Kiek maar, ga de wereld in, maak joe woar. Geen verwijtende blikken toen ik rond mijn achttiende de kerk achter mij liet, maar nooit echt het geloof verloor. Kwam mede door hoe jullie er mee omgingen. 
Nooit die vinger, nooit die duimen aandraaien. Ga d'r uut, zoek het uit. Kom maar terug als je het denkt te weten. Weet het nog steeds niet! De Laatste Eerste Keer. 
Goh, wat gaat zo'n jaar toch ontieggelijk snel. Weet nog als de dag van gisteren, kerstavond. 24 december 2024 toen ik jou vond in de keuken. Jij was net begonnen met hemelen. Het wordt nooit zo meer zoals het was en toch is het prima....Want jij bent nog hier!
Misschien kun jij ons nog wel zien. Stef zong het donderdagavond en ik moest aan jou denken....
Jij vond Stef wel leuk. Liet jou vaak teksten lezen. Van Stef maar ook van Daniël bijvoorbeeld.  
Dat liedje wat Lohues maakte over de kerk, daar kon jij je wel in vinden. Je zag er mij in terug!
Moe, mis onze gesprekjes. Soms over niets, soms over van alles. 
Potverdikkemei. Tears in the Morning. Dat coverbandje van the Beach Boys zong het gisteravond. 
Dacht toen nog. Dat zou morgen wel eens zo kunnen zijn en warempel, het is zo....
Niet verkeerd heur. Zijn soort van vreugdetranen. Het is toch mooi hoe je liefde- en warmtevol kunt terugkijken op zo'n belangrijke vrouw in oen leven. Oen eigen Moe! Misschien wel de belangrijkste, zij gaf jou toch het leven. 
Ik had de liefste van de hele wereld, maar jullie vast ook. Daar ben ik van overtuigd!
I've still got tears in the mornin', they ain't gonna tell me wat to do. No no those tears, I  know they're just my warnin', reminding me I'm missing you...I'm missing you. 
Ik huilde ook net als Angela, tears in the evening. Wat is er Papa? Niks joh, mooie muziek.
Dan huil je wel eens vaker hè. Topper is het, onze Moos. Toen ik vroeg ga je mee zondag 23 november naar Beerzerveld, naar de kerk. Ja, Papa...tuurlijk, wat is er dan? Eeuwigheidszondag? Dan wordt o.a. even stil gestaan bij Oma. Ik ga mee. Wil je dan ook een kaars voor Oma aansteken. Tuurlijk Papa!
Moos en Moe, Moe en Moos. Twee handen op één buik. Oma had weer een Moos onder haar hoede. 
Na grote Moos nu ook kleine Moos. Prachtig toch!
Ja, de Laatste Eerste Keer. Draaide vanmorgen nog even Elvis Presley. Wooden Heart. 
Draai nog vaak de nummers van mien Moe haar begrafenis. Dan is ze er nog een beetje meer bij!
Oen eerste verjaardag afgelopen zomer zonder dat jij er niet bij was. Blijft raar.
Niet meer naar Mainbarg veur de koffie zondags. Kom er nog vaak genoeg hoor, nu op 2A.
Hebben ze ook lekkere koffie, beter zelf, bonenkoffie hè. Kiek ik altijd wel even naar links. 
Maar de geest en vooral de ziel van mien Moe is uut het huus aan de Clemme. Komt een nieuwe ziel in.
Niks blijft, alles stroomt. Bij Robert en Irma zit ik soms ook wel eens aan tafel met van die gesprekjes die ik eerder voerde met Moe. Die gaan ook al bijna een half leven mee, die snappen dingen als deze!
Half woord soms. 
Straks met een rol pepermunt in de broekzak komen wij de kerk binnen. 
Zullen wij wachten tot net 1 minuut voordat de deuren dichtgaan. Moe was ook bijna nooit op tied. 
Als Moe binnen was deed koster Veldhuizen de deur dicht.
Ze konden beginnen, Martha was in the house. Mooi toch.
Martha van de bokse. Mooi mens. Nog steeds, dat blijft ze ook! 
Had van alles bij de kop! Was al mooi vroeg vanochtend, neuh niet voor Max maar voor mien Moe.
Wilde nog van alles roep- en droeftoeteren maar misschien volgende week. 
Vanmorgen waren wij nog even weer samen. Gek hè, dat voelde ik wel. Hand op mijn schouder.
Niemand nog wakker, buiten is het nog vrij donker maar hier binnen vrij licht!
Kopje thee? Ik heb Honing, sorry niet van de Imker maar van de Appie. 
Als ik wist dat je hier was vanmorgen had ik gisteren honing bij de familie Hans gehaald.
Zal ik Moos even wakker maken of laat ik 'm lekker liggen.....Hij droomt vast ergens over. Over later.
Heb jij straks de koffie kloar? Wij zijn onderweg.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...
Martha Dorgelo-Willems
29-08-1931 / 24-12-2024.

Foto-credit: Bas Schipper