'Dag of nacht maakt geen verschil. Dag of nacht, het is een vierentwintig uur lang niks dan leegte om me heen. Dag of nacht maakt geen verschil. Ik zie geen onderscheid. Een dichte mist van tranen en een zee van eenzaamheid. En de zon gaat op voor niks, de lucht is zinloos blauw. De zon gaat enkel onder, de zon gaat enkel onder zonder jou.'
Uut 'De Zon Gaat Op Voor Niks' van De Dijk!
Kreeg gisteravond een nummer van Del Amitri niet meer uit mijn hoofd. 'And Nothing Ever Happens...The Needle returns to the start of the song and we all sing along like before....
Zette mij doelloos aan het denken, zo zittend op de WC. Ajax had net verloren van Almelo, haalde mijn schouders op. Deed mij weinig. De plaat was opgezet, de naald kraste in het vinyl. Het seizoen was weer begonnen. Steeds minder kan voetbal mij echt raken. Vorige week wel toen wij nog op voetbal mochten, nu mogen blijkbaar alleen maar meisjes op de sport die ooit bij mij de boventoon voerde. Elk nadeel heb zijn voordeel, nu hoef ik Moos niet aan te melden bij HHC Hardenberg. Het zal mij worst wezen.
Weet niet wat is. Wat er ook gebeurt, welke haard er ook in brand staat. Wij leven gewoon door...spelen de plaat af, draaien 'm soms andersom, om te horen wat de andere kant heeft te zeggen maar de naald krast steeds dieper in de groef van ons bestaan. Zo lijkt het wel. We treuren om iets ergs maar de volgende dag is het business as usual. Gisterenavond moest ik ongewild denken aan die twee lieve mensen....Gaat voor hen de zon nog wel op? Nu ze het mooiste moeten missen....Wat hen zo dierbaar was. Leek gisteravond in bed wel een platenspeler. Ik had de ene plaat nog niet opgezet of een andere kwam al buurten in mijn luisterrijke brein. Is voor hen de lucht nu een tijdje zinloos blauw? Want de zon gaat onder zonder hem, zonder jou. Maakt het voor hen wat uit als het nu dag of nacht is. Huub zong het, ik dacht het. The Needle returns....Wij blijven onze boodschappen halen, de ene bij de Appie, de andere bij de Lidl, een derde bij de Plus maar wat als plus nu min is. Ik kreeg het gisteren maar niet uit mijn kop. Het leven draait door ongeacht wat er ons vandaag weer wordt voorgeschoteld en vreten wij het allemaal maar....??
Zeggen wij nooit eens stop...? Knap hoe mensen het doodgaan van kleine kinderen kunnen bagatelliseren. Hij is nu bij onze lieve Vader...GVD! Ik was zijn lieve vader, jij was zijn lieve moeder. Wij waren de liefhebbende ouders. Ik sloeg het beeldscherm net niet kapot. Ik respecteer alles en iedereen. Dus moet ik hen ook snappen dat zij zo denken, dat zij het zo geloven.....Maar hij is wel vertrokken....
Weet niet wat het is....Het lijkt wel of wij allemaal steeds de plaat weer van voren af aan opzetten. Dat wij alleen de naald eens vervangen maar verder de naald het werk laat doen. Soms slaat hij eens over, soms blijft hij eens hangen en geven wij hem een zetje....
Ik doe hetzelfde....Ik weet het ook niet hoe het anders kan, hoe het anders moet. Ik draai mijn rondjes mee en ben al lang tevreden als ik niet uit de schommel donder.
Ik las gisteren voor uit de kinderbijbel. Tja, het kan verkeren. Bredero zei het al maar nu was het Moos die met het boek aan kwam lopen. Wilde horen van Jezus en zo....De kinderbijbel, wij hebben er zelfs twee hier liggen. Ze liggen naast Dikkie Dik, Woezel en Pip en Tip de Muis. Dat vind ik dan weer leuk, maar dat geheel terzijde. Wij verbieden Moos niets, dus als hij op een regenachtige zaterdagmorgen wil worden voorgelezen uit de bijbel dan doen wij dat gewoon. Als een kind honger heeft moet je hem voeden.
Eerst was Mama aan de beurt, die vertelde over Eva, de slang en Adam. Dat God het allemaal niet zo leuk vond wat Eva deed daar in het Paradijs. Dat ze ongehoorzaam waren geweest. 'Wat erg', zei God. Nu was alles kapot volgens hem. Het kwam wel goed dacht Eva en ze schoten snel in de kleren. Zij dacht dat ze wel weer vrienden konden worden met God.
Toen kwam Noach met zijn ark. Hij was volgens God een goede man. God ging de wereld schoonspoelen en had daar Noach voor nodig....Goh, dacht ik nog, zo ging het toen ook al...Hij bouwde een ark met zijn zonen. Daar gingen best veel dieren in....Noach kreeg nog 1 kans en die pakte hij met beide handen aan....Het begon toch een portie te regenen, niet normaal meer. Niet zoals gisteren maar dagen, weken, maanden...Noach dobberde maar een beetje rond met zijn ark op het water. Noach liet een duif los, hij was niet van de postduivenvereniging, maar die duif kwam terug met een groen takje. De leeuw gaapte en Noach dacht dat ze niet meer lang hoefde te wachten. Toen meldde eindelijk God zich: Jullie mogen opnieuw beginnen me de wereld. Kijk naar de kleuren in de lucht en denk aan mijn woorden. Ik beloof dat er voortaan altijd een zomer en een winter zal zijn. Een zaaitijd en een oogsttijd. En zo geschiedde.
Moos luisterde nog steeds. Dit goede nieuws moest natuurlijk met de trotse Opa en Oma's worden gevierd. Kijk zo kwam het met (op)voeding toch nog goed. Als je gelooft heb je natuurlijk eeuwig leven, not! Maar Moos weet nu wel waar Abraham de mosterd vandaan haalt....bij de Appie natuurlijk! Kijk en dat vindt ik nou weer grappig. Want boodschappen doe je toch bij de Appie, papa....? Moos vindt het prachtig al die verhalen, net zoals die verhalen over Dikkie Dik en van Buurman & Buurman. Weet hij veel dat in zes dagen de wereld ooit is gemaakt en dat vandaag, zondag dus, God op de bank ging liggen en heel lang ging slapen.....Zzzzzzzzzzzzzzzzz. Ik ben van mening dat hij dat nog altijd doet. Maar goed. Wie ben ik als jonge vader van twee mooie kinderen. Bij mij gaat elke dag de zon op voor Moos en Mouna....Ik probeer elke dag een andere plaat op de platenspeler te leggen....Lukt niet altijd maar de zon gaat voor mij nog altijd op voor iemand. Soms ben jij het, een andere keer is het weer een ander. Maar de zon gaat altijd op voor mijn dierbaren....Ik hoop zo dat God een goede man is en blijft. Dat moet toch wel.....En toch snap ik hem vaker niet dan wel. Ik ben zo bang dat hij nooit een ander plaat op zijn pick-up gooit, dat die naald vaker overslaat dan hem lief is, dat die naald gigantisch vaak blijft hangen....en dat hij te lui is om de B-kant van het vinyl te draaien. Hij vindt het allang goed. Hij vindt dat hij zijn sporen al heeft verdiend.
Duzz....
Dus niet, het is elke dag weer werken tot je een ons weegt. Geluk is hangmat waarin je lui ligt in die wezenloze stilte. Gelukkig is een groot goed. Geluk is San, geluk is Moos, Mouna, mien Moe etc. etc. etc...
Geluk is Bert die vandaag verjaart en waar wij vanmiddag op gaan proosten.
Ik vind het soms verrekte moeilijk om gelukkig te mogen zijn als ik alle shit om mij heen zie. Ben vaak somber gestemd toch maakt mijn roodzwarte hart liefdevolle sprongen....zonder een stok.
Als je Mouna ziet lachen aan de tafel in haar stoeltje, als ze amper over de tafel kan kijken maar zij jou de grootste glimlach geeft die ze in huis heeft wil je toch de deur op slot doen en de sleutel weggooien....
Hoop dat de zon ook voor jullie weer op gaat....One Fine Day. Weet niet hoe, weet niet of het morgen is of volgend jaar....Weet dat ik soms, niet elke dag, aan jullie denk. Weet dat wij ondanks al ons eigen geluk, onze liefde, gekkigheid aan jullie denken. Soms bij een mooie glas wijn, soms op de wc en soms ineens als wij elkaar aankijken...als de zon gaat schijnen.
Joah, mag wel zo....
En ik hoop dat jullie een beetje snappen wat ik bedoel!
'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten