Martha 86!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

't Is hier gien Ibiza. 't Is hier gien Côte d'Azur.
Mar wedje maken jong, da'k hier 't fijnste zit bij 't vuur?
Het is hier geen Seatlle. Gien Paris of gien Berlin. De wind komp koald uut 't oosten en ik kan Duutsland zien.
Overal is onrust. Kan overal wel wennen. Mar as 't hier goed is. Waor wo'j dan nog hen?'
Uut 'Woar wo'j dan nog hen' van Daniël Lohues 

Mien Ome Jan hef veule koeien. Snap het niet altied want als ik over mien Ome Jan aan het vertellen ben ga ik meestal plat proaten. Dat is niet krom maar is wel gewoon zo. Niet alles hef een reden, al hef iederiene wel vaak een reden. Ik moet echt nu mijn best doen om verstaanbaar Nederlands te tikken. Het lukt aardig maar giet verduveld moeilijk. Net als een jonge hond en kleuters elkaar moeten blijven vinden.
Ach, als het hier goed is waar wil je dan nog heen....?
Maar mijn Ome Jan heeft veel melkkoeien, vroeger molk ome Jan nog zelf nu heeft hij en grote neef Gernand zo'n moderne melkrobot. Ik mag er altijd graag even zijn. Even wat oude lucht opsnuiven en gewoon kieken naar de koeien die staan aan het werk zijn. Die liggen nog passie euh pasvoer in hun werk. Een kopje koffie bij Tante Hennie. Ome Jan die nog altijd wat ondeugends in zijn gezicht en houdig heeft. Hij blijft toch het kleine broertje van mien Moe hè. Foto's van mooie feestjes, Ome Jan hef altied skik!
Ome Jan heeft vele koeien, sommigen daarvan heten Martha, ik weet dat er ook Dinie's zijn. Volgens mij heeft Ome Jan veel van zijn koeien vernoemd naar zijn zussen....Ik weet niet of Ome Jan weet dat de Belgen vaak zeggen : Als de vrouwen op koeien beginnen te lijken weet ge dat U weer in Nederland bent....goede reis. Ik vond het altijd wel grappig van Ome Jan, misschien toch een verkapte ode aan zijn vier lieve zussen.
Als klein jochie al, liep ik met Ome Jan door de schuur. 'Ome Jan, waar loopt Mama nu.....? Daar Alfred, vlak achter Dinie nr...? Martha 31 loopt links en Martha 5 ligt te slapen. Want er lopen meerdere Martha's rond in de stal bij Ome Jan. Hij kent alle koeien bij naam, lekker makkelijk zo. Wat ik je brom.
Maar ik denk niet dat Ome Jan er een Martha 86 rond heeft lopen aan de Zwarteweg . Neuh, de enige echte Martha, Mien Moe duzz dartelt vrolijk rond in de Clemmestraat. Komende dinsdag tikt het nuchtere wieffie alweer haar 86e levensjaar aan. Niet te filmen toch. Geboren in 1931.Zij is nog lang niet van plan om te gaan hemelen. Die snelweg heeft een tijdelijke omleiding van pak 'm beet 15 jaar. Heerlijk toch! Jammer genoeg kan ik er 29 augustus niet bij zijn als zij de 86 kaarsjes probeert uit te blazen. De plicht roept, vertoef morgen voor het werk een week in België.
Van de week was Moe nog bij mien Ome Jan. Dat hoorde ik namelijk van Moos. Moos mocht een nachtje bij Oma slapen. Twee handen op 1 buik. Moos en mien Moe. Die twee hebben iets met elkaar. Mooi om dat te zien. Oma Voetbal is gek op Moos en Moos op Oma Voetbal. 86 en 4 jaar maar ze hebben aan twee woorden genoeg om elkaar te begrijpen. Beste van twee werelden.....Daar kom je als ouders maar moeilijk tussen en dat willen we ook helemaal niet. De band van je kinderen met jouw ouders is van onschatbare waarde. Een geschenk uit de hemel!
Van de week vierden wij nog het 45-jarige huwelijk van onze (schoon)ouders. Getrouwd, net als mijn ouders, in het oude gemeentehuis van Ommen. Kiek, dat was een goed huis daar aan de Vecht voor eeuwige liefde. Daar huisde liefde! Heerlijk gegeten in hun immense groene tuin met een mooi glas witte wijn uit de Toscane. Gezelligheid op zijn Italiaans. Zoals het leven is bedoeld. Vis moet zwemmen. 's Nachts zwom ik zonder bandjes...Ik had toch voorzichtig genipt aan de wijn...? Ik dacht ff dat ik in plaats van twee kleine glaasjes een heel krat rammelende beugels eigenhandig naar binnen had geslokt.
Man, man...ik waggelde als een oude stier naar de wc. Een opgezette koe met zure room. 's Ochtends voelde alles stram. Overal spierpijn en het hoofd wilde weg van mijn lichaam. Na de douche zweette ik weer als een otter, de aangeboden handdoek hielp niet. De thermometer, het is echt een uitgang - geen ingang, vertelde tenslotte het verhaal van de laatste weken. Griep, dikke griep! Onder behoorlijke zware druk van San verhuisde ik weer in het bed. Met aardig wat pillen in de mik. Ik was gewoon in een delirium beland, dacht eerst dat werken nog wel kon....Duzz niet! Leek wel Ajax. Ik dacht dat ik alles nog kon maar de uitvoering was gewoon kloten, prut! Kilo Utrecht Tango!
Steenrijk, toch zo armoedig. Kun je aardig wat op de bank hebben staan maar wat er in het veld rondloopt, zijn 11 dramatische koeien die het gras niet willen opvreten. Liep daar maar 1 Martha 86 tussen. Voor drie maanden geleden dachten ze daar in Amsterdam nog dat ze terug waren. Sjoerd Mossou schreef er gisteren een alleraardigste stukkie over in het AD. Hij had een punt of....Nou wel 86 punten waar je iets mee kon. Hooghartigheid, arrogantie....Hoogmoed kwam wederom voor de val. Hij beschreef het mooi. Snel afscheid nemen van twee boeren die Ajax even naar de top brachten. Dat kon toch niet. De heren Bosz en Kruzen uut het Oosten moesten toch niet de dienst gaan uitmaken in het betweterige Westen. In het voetbalbolwerk wat Ajax heet. Amper drie maanden terug de wereld aan je voeten en nu kun je al spreken van een verloren seizoen. Ok, ik was niet goed te passe. Kreeg van het voetballen niet warm, maar de temperatuur bleef maar stijgen maar drukte amper na de tweede helft de televisie uit. Kreeg er barstende koppijn van. Godenzonen, in de verste verte niet! Steenrijk maar wat een armoe op het veld! Voetbal krijgt mij er niet langer meer onder. Hoop van ganser harte dat een paar nivootjes lager Niels van 't Hoog mijn cluppie weer aan het voetballen krijgt. Het moet op het Westerpark ook weer Anders, een andere bril graag...
de glazen weer vol ipv halflege pullen. Te lang gepamperd, gepapt, getemperd en natgehouden.
Mien Ome Jan heeft vele koeien lopen. Ze produceren best veel melk met elkaar op zo'n dag. Ik kan mij overal wel weer druk over gaan maken maar ben net weer beetje vrij van al die hevige koorts.
Maakte mij twee dagen lang bijna nergens druk over.....Dompelde mij onder in de liefdevolle verzorging van mijn eigen zuster die lief doch teder de thermometer om de twee uur bij mij binnenbracht. Mmmm
Droomde veel, over Mien Martha 86, wat ben ik trots op haar. Zij blijft het gewoon doen. Daar hoeft geen duracell batterij in. Ik weet niet waar ze die accu ooit heeft aangeschaft maar ik wil die ook en wie niet!
Zo wordt oud worden leuk.
Ze gaat maar door.....en ze mag ook nog niet gaan. Laat haar maar lekker lopen in grazige weiden in het land van melk en honing.
Mooi toch. Ik snap wel waarom mien Ome Jan zijn koeien vernoemde naar ondermeer mien Moe...
Want as 't hier goed is, Waor wo'j dan nog hen....? Een verdieping hoger kan altied nog....
Jaoh, mag wel zo.
Moe alvast gefeliciteerd met oen 86e verjaardag. Veule wille....Ik hou van joe!