'Guess who just got back today? Them wild-eyed boys that had been away. Haven't changed, haven't much to say. But man, I still think them cats are great. They were asking if you were around. How you was, where you could be found. I told them you were living downtow. Driving all the old men crazy. The Boys Are Back in Town. The Boys Are Back in Town, The Boys Are Back in Town.....
You know the chick that used to dance a lot. Every night she'd be on the floor shaking what she'd got. Man when I tell you she was cool, she was red hot. I mean she was steaming.
Spread the world around. The Boys Are Back In Town.'
Uut 'The Boys Are Back In Town' van Thin Lizzy
Ik krijg soms behoorlijk hoofdpijn van deze wereld, vind steeds vaker steeds minder leuk worden.
Van allerlei zaken die anno 2018 schijnbaar niet meer mogen, niet meer kunnen. Van al die betutteling.
Je wordt zo langzamerhand verketterd, je beland ongevraagd op de brandstapel als je bijvoorbeeld een verkeerde grap maakt....
Zelfs Radio 10-dj Gerard Ekdom was notabene deze week mikpunt van regelrechte witlofliefhebbers incluis geitenwollensokken met heel weinig gevoel voor humor. De voormalige radio2-dj kreeg namelijk ontzettend veel kritiek op sociale media nadat hij in een filmpje voor zijn zender ter promotie van de Top 4000 de loftrompet had gestoken over enkele nummers waarin het woord 'love' veelvuldig voorkomt.
Als je Ekdom een beetje kent weet je dat hij is van de (flauwe) woordgrappen. Ik luister graag naar hem, hij brengt sjeu in Radioland met uitjes. In het gewraakte filmpje gooide hij bij elk nummer een stukje witlof op de grond om zo zijn woorden enige kracht bij te zetten. Aan het eind van het filmpje kiept hij de hele kist om en zegt hij dat alle kijkers de 'groenten' van Radio10 moet hebben.
Het was voer voor tig kinderachtige Mede-landers om hier genadeloos op los te gaan......Die hadden zeg maar weinig lof voor Ekdom's actie die werkelijk geen vlieg kwaad doet net als onze afscheidnemende Edwin Evers. Mannen van de gestampte pot, of mogen wij groenten ook niet meer stampen. Gaan ze dan 'auw' zeggen. Dat mag trouwens ook niet meer... geen vlieg kwaad doen of zo geil zijn als een beer, iemand blij maken met een dode mus, aan een dood paard trekken of de koe bij de horens vatten. Als het aan dierenorganisatie PETA ligt komt daar tevens een verbod op....???? Die halve garen vinden dat op deze wijze dierenmishandeling wordt verheerlijkt....Euh...?? Maar soms ben je gewoon zo geil als een beer, wat moet het dan zijn zo geil als....bosje rode siepels in Augustus....?? Bredero zei het ooit, het kan verkeren. Het wordt steeds drukker op die snelwegen. Volgens PETA komt er een positievere relatie tussen mensen en dieren als wij diervriendelijke spreekwoorden gaan gebruiken. Nou breekt werkelijk mijn klomp. Sorry, klomp, mag dat straks ook niet meer? Of zo blauw als een tientje?? Moet dat een 10 euro biljet worden....De betutteling in Nederland is niet meer te stoppen, het wordt er allemaal niet gezelliger op. Vele mensen slikken tegenwoordig vele woorden maar in. Bang om in een hoek gezet te worden.
We vechten ons op sociale media bijkans de tent uit omtrent non-issues, zaken die er allemaal niet meer tot doen. Roomser dan de Paus ooit zal zijn....
Krijg buikpijn met braakneigingen als ik kranten opensla, berichten lees op de sociale media of een serieus TV-programma kijk waar totale nitswitzen het hoogste woord voeren over onderwerpen die mij totaal niet interesseren maar wel het gesprek bij het koffieapparaat zijn de volgende morgen.
De hang naar eerder, naar vroeger knaagt steeds meer aan mijn hersenloze geweten. Terug naar de tijd van onbezorgheid en dat Zwarte Piet nog mocht, dat Jos Brink Sandra Reemer nog Kroepoekje kon en mocht noemen. Gisteren met weemoed gekeken naar het programma van Linda de Mol, Oh wat een jaar...
1988 was het jaar. Tuurlijk staat dat voor altijd in ons collectieve geheugen gegrift. We werden Europees Kampioen in Duitsland. Onze Yvonne haalde 3x goud op de Olympische Spelen, Goud hè. We zagen er qua kleding niet uit maar we waren wel gelukkig en konden alles nog zeggen. Als je iets te grote mond had kreeg je een stomp voor je kanis en hield je je enkele weken weer gedeisd in Flash of Celebration waar destijds een blonde Edwin Evers de ene knijterd van een hit na de andere de bezwangerde dansvloer opstiefelde.
Ik had het vrijdagavond op de Markt in Hardenberg. Ik werd bijzonder Blij van Take an Aspirin. Een band die eind jaren tachtig spontaan werd opgericht om de LSD van de Havo (Jan van Arkel) op te vrolijken. LSD staat niet voor één of andere vage drug maar voor de Laatste School Dag. Ik zat een trapje lager, namelijk op de Mavo, beetje slim te wezen in het kwadraat. Wij hadden Richard Lenters en zijn schoolmaat die op de gitaar Let It Be van The Beatles tokkelden. Zeg maar het baas boven baas principe. Aan de Burgemeester Schuitestraat werd Take an Aspirin opgericht. Een Aspirine heb ik vandaag de dag wel vaker nodig, ik ga meestal voor het zwaardere spul, Paracetamol 500 mg, gewoon meteen twee in de mik.
Maar eind jaren tachtig, begin van de negentiger jaren werd Take an Aspirin een behoorlijk populair bandje.
Ze traden overal op, de Kameraderie bijvoorbeeld en vaak bij Den Herdenbergher.....
Na bijna 25 jaar waren ze terug. The Boys waren Back in Town en het was genieten op de vierkante meter!
Een bijzondere reünie tijdens de drukbezochte Midnight Walk in Hardenberg. Nog één keer trokken de acht heren spreekwoordelijk de muzikale gashendel vol open. De hang naar vroeger was er meteen. De bakvissen van weleer ook. Schitterend. Ik zag vele bekende gezichten, hier liep links en rechts uitgaanspubliek rond die nu met kinderen en al kwamen kijken naar Neem een Aspirine.
Gerrit Kampman trommelde de oude muzikanten op, de rest van de band was meteen enthousiast. Geweldig om te zien. Dochters die vol trots hun papa filmden met de allernieuwste smartphone. Mama die de dansschoenen aanhad en spontaan weer helemaal verliefd werd op haar kerel die vervolgens zijn vingers liet dansen over de zwartwitte toetsen in zijn wit gestreken sporthemd.....Heerlijk. Nostalige waaierde vanzelfsprekend binnen. Ik vertelde San alles wat ik wist over die tijd. Dat ze vaak optraden, van die dingen. Een Oma die buiten gebiologeerd stond te kijken en door haar kleinkinderen even laten op een stoel in de enthousiaste menigte werd gezet. Swingen Oma....
De broer van Edwin die vond dat Piet Kampman maar moest regelen dat ze een keertje kwamen optreden bij HHC Hardenberg op de Boshoek. San die voor haar 40e verjaardag nog een leuk bandje zoekt....
Van die dingen. In oude vriendschappen werd nieuw leven geblazen. Ik werd er zo blij van. De loftrompet steken over the good old times. Niemand die zeurde dat er een lamp knapte, een stengel van een bloem knakte of dat de T-shirts van de heren nog zo lekker strak zaten.
Genoot met volle teugen. Leen Jan van de Berg op de drums, Albert Pol dus op de toetsen en die wellicht 's nachts genadeloos is besprongen door zijn vrouw (je weet het niet, fantasie sloeg op hol), Marc Petstra en Jeroen Bron op de gitaren, Raymond van Wezel op de bas en de broers (ja ja, tweelingen Ramina) Gerrit en Piet Kampman samen met zanger nummer drie Henri Vrieling achter de microfoons. Het was geweldig. Ik genoot volop, lekkere muziek. Tuurlijk begonnen ze met Led Zeppelins The Boys Are Back in Town en daarna volgde meteen Midnight Blue van Lou Gramm...Mijn avond kon al niet meer stuk. De wereld is niet meer te lijmen met welke secondenlijm je het ook probeert maar alsjeblieft zulke avonden zijn de kers op de slagroomtaart. Veel nummers van De Dijk kwamen langs, tuurlijk Skik en dat hadden ze. Iets vertelde mij dat het vast en zeker niet bij één keer blijft want mijn gezelschap vond dat ze echt goed speelden. Ik ook hoor...Meerstemmige samenzang. Het plezier spatte er van af bij de heren van Take An Aspirin.
Gerrit had veel weg van Bryan Ferry in zijn beste dagen. Ineens herkende ik Piet als een kruising tussen Nick en Simon met dito stem. Some Guys kunnen alles, hebben alles. Wauw! Gerrit maakt dieren beter, Piet mensen soepeler. Het was zeker niet trekken aan een dood paard. Neuh, allemaal waren ze fysiek tip top in orde.....Een stel jonge honden die de vijftig zien naderen. Hulde!
Nu ligt er sneeuw, ook zoiets wat vroeger in mijn beleving veel vaker voorkwam. Misschien het is wel te wit voor sommige mensen. Moet het meer een kleurtje krijgen. Vroeger had je weinig tot geen zorgen, nu wordt je onrustig wakker omdat Moos om 07.00 uur nog ligt te ronken....Bang dat hij wat over heeft gehouden nadat hij onder Studio Sport met een harde knal uit zijn bed flikkerde.....
Ik heb nu Midnight Blue op staan, in gedachten slaat die kleine Henri Vrieling de maat op de Tamboerijn en straks Mag het Licht uit van De Dijk, bracht some sweet memories terug. Back to School maar dan anders...Niet veel verder dan bij Blij, boven de kroeg bij de Hema ging ooit op een zondagavond daar zowel figuurlijk als letterlijk het licht uit toen mijn wereld er nog heel anders uit zag. De woorden van Thomas Acda logenstraffen....hahahahaha
Vandaag heb ik geen paracetamol of aspirine nodig. Speel op Spotify de setlist van Take An Aspirin nog eens af. Geen enkele betutteling. Niemand die mij hier zegt wat ik moet doen of wat ik van de wereld denkt te moeten vinden. Zo vrij als een vogel.
The Boys Are Back in Town, in de jaren tachtig en negentig had je niet zo veel nodig en zeker geen medicijnen om je goed te blijven voelen....
Te veel woorden, te veel zinnen, te veel worden draaien in mijn kop. Te veel woorden, te veel muren, te veel uren tikken langzaam op. Te veel mensen, te veel draaien, te veel mensen draaien er omheen. Te veel mensen, te veel zinnen, te veel woorden voor een mens alleen. Mag het licht uit als ik jou in mijn armen sluit.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....Tot een volgende keer TAA!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten