'N Mooie Deurloop Langs Onze Horeca!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'The birds they sang at the break of day.
Start again I heard them say.
Don't dwell on what has passed away or what is to be.
Ah, the wars they will be fought again.
The holy dove, she will be caught again.
Bought and sold, and bought again
The dove is never free.
Ring the bells that still can ring forget your perfect offering.
There is a crack, a crack in everything.
That's how the light gets in. 
We asked for signs, the signs were sent.
The birth betrayed, the marriage spent.
Yeah, and the widowhood over every government
Signs for all to see...'
Uut 'Anthem' van Leonard Cohen

Moi, ben ik weer!
Tuurlijk, mooi dat het kon en wij hebben er regelmatig gebruikt van gemaakt.
Het was een pleister op een stinkende wond, wat druppels op een gloeiende plaat.
Wij aten thuus er altied super van terwijl de Horeca hier amper de boterham mee kon verdienen.
Het mes sneed absoluut niet dwars door de boter heen en zekers niet aan twee kanten.
Wij haalden regelmatig eten op van de restaurants en de horeca-tentjes in het centrum en soms iets verder daar buiten terwijl wij het gewoon hier thuis, binnen dus, moesten (mochten) op eten.
We maakten het gezellig, daar niet van. Zijn we goed in in. Wijntje, biertje en voor de kinderen wat lekkers maar toch voelde het niet goed. Je miste de vrolijke bediening van het lieve meisje, de attente gastheer Binnenmars of de opgestoken hand uut de keuken.
Moi, jullie zijn er...? Mooi man, eetse hè...Joah, doen we. Goed te passe dan? Joah, mag wel zo!
Hey, jullie hier? Ook even spontaan terrasje pakken, kom d'r bij zitten. Wat mut je drinken...?
Klopt, wij zitten hier al even. Kun je 't zien, haha. Boeiend. Wat zeg je? Jaja...dit water moest inderdaad eerst langs de brouwerij, de druiven hebben tevens een lange reis achter de rug...Zijn gaan gisten!
Kortom, met andere woorden.
De laatste weken hebben wij een mooie deurloop langs onze Horeca beleefd.
Een soort van inhaalslag gemaakt. Deels kwam het door onze kinderen die graag uit eten wilden (stukje opvoeding hè, trots hoor), soms hadden wij ontzettend zin (altijd eigenlijk wel) en vaak was de kermis een geseling waard. En dat het dan ook allemaal lekker smaakt, dan is het toch hartstikke mooi meegenomen. De mondkapjes af, gelukkig wel, je ziet de mensen weer lachen en langzaam maar zeker komt er ook weer een grote glimlach op de lui in en uit de Horeca.
Kon lang niet schrijven over culinaire uitspattingen, vanmorgen haal ik dat maar eens dubbel en dwars in. Laat de boel de boel, geen moeilijk gedoe deze ochtend of wat ik nu allemaal weer vind van onze kleine wereld. 
Er blijven nog steeds mensen elkaar de tent uitvechten. Eerst ging het niet snel genoeg, nu gaat alles weer veel te snel. WTF! De voor- en tegenstanders volharden steeds harder, zijn de zin en onzin al lang voorbij. Het is niet goed en/of het deugt niet. Bij sommige mensen blijft het lang duuster, willen maar geen licht aan het eind van een lange tunnel zien. Dacht dat ze afscheid hadden genomen maar blijven je in de gaten houden. Weigeren die stip aan de horizon,,,
Zat vrijdag zo'n beetje voor het eerst weer in een kroeg. Notabene op een kruk, pinda's op de tafel.
Biertje voor mien neus, zo'n grote Weizen. Goed gezelschap, mooi even dom ouwehoeren. 
Het hoeft niet altijd ergens over te gaan. Kroeg kende ik nog van lang geleden, denk wel zo'n tien, twaalf jaar terug. Was er ooit met Betsie geweest. Toen je nog prijzen kreeg voor dom uitkieken. 
Mooi en goed volk, zowel voor als achter het schap. 
Sowieso is het goed leven in Twente, Ootmarsum om precies te zijn. Werk bevalt uitstekend. 
Dat was ook de reden dat ik bij deze kroeg belandde, werkgerelateerd duzz!
In plaats van een biertje op de Tijinkskamp werd het nu even mooie pretkegels drinken met wat dito kerels aan de Molenstraat in het pittoreske Ootmarsum. Gelukkig was ik nou de weg niet kwijt. Ben geen ezel, stoot mij niet twee keer...
Want 'even' vis halen op donderdag als er markt is rondom de kerk en half pensioengerechtigd Nederland vrolijk rondkuiert in de hoofdstad van de gemeente Dinkelland genietend van de zon, dan moet ik in mien gehuurde C1 er niet rond gaan tuffen..
Worden wij allebei niet vrolijk van. 65 plus niet en deze bijna Abraham al helemaal niet!
De grijze golf keek mij enkele keren mooi dom en verwijtend an. Wat doe je hier met oen gebakje door de stad te crossen op dit tijdstip, ga aan het werk, man!
Joah, zoek een uitweg, bijna overal eenrichtingsverkeer en ik heb warme vis bij mij die niet lauw mag worden of de nieuwe haringen en zalmwraps niet warm. Tis maar net van welke kant je het bekijkt. 
Na veel vijven en veel vloeken later vond ik uiteindelijk een uitweg uut de Siepelstad. 
Maar het smaakte wel. Zoals alles de laatste weken super smaakte. Boter bij de vis!
Een trio van overheerlijke restaurants op een mooi bedje van gedrappeerd vakmanschap. 
Ze zijn het koken nog niet verleerd, gelukkig is nog niet iedereen gaan lopen. 
We zaten de laatste week, tijdens ons zelfbenoemde smakelijke deurloop, bij een Mexicaan, Italiaan en bij een Rheezeriaan op best wel vertrouwde grond!
We begonnen onze culinaire reis in Rheeze bij de Rheezerbelten op speciaal verzoek van Moos en Mouna. Ik kwam thuis van 't werk, klaar voor het weekend. Geen potten of pannen op het fornuis. 
Tja, verhaalde San, de kinderen hebben anders beslist. Zij willen uit eten, Papa...
Die appel valt niet ver van de boom. Erfenisjes hoor....Wat ik meekreeg van mien Pa en Va en San insgelijks van haar vader en moeder is onze kroost tevens mee besmet. Iets met genen doorgeven...
Ze hadden ook al min of meer bepaald waar het 'uit eten' diende te gebeuren...
Wie ben ik dan?
Een trotse papa. Op naar Rheeze. De Bistro doen wij nog een keer met z'n tweeën of meer...als Moos en Mouna al half op één oor liggen. Nu was het links van het pannenkoekenrestaurant the place to be.
Alleen ons meisje ging trouwens voor een pannenkoek. Wij voor snoekbaars, spare-ribs en huisgemaakte kipburger. Een goed begin van het weekend. 
Margé en Enrico Hans weten waar Abraham de mosterd haalt. Attente bediening, dat is toch veel leuker als verplicht thuis eten. Wij vinden het van wel. 
Moos die af mocht rekenen en die zo een centimeter of twintig groeide. Alle focus op hem, het lieve meisje nam met het het bonnetje door. Hij groeide en groeide...Ja, alles klopte.
Ja papa heeft het biertje gehad en ik de 7-up. Hij mocht zelfs wat fooi geven en legde vervolgens mama op het pinapparaat. 
Nou ja, niet letterlijk natuurlijk maar de foto van mama op het bankpasje...Is grapje van Moos en ondergetekende. 
Amper twee dagen later zaten wij alweer te smullen, nu op kruipafstand van ons huis. 
Moos was uit logeren bij Opa en Oma. Mouna had het rijk alleen met haar ouders. 
Tja, wat doe je dan. Je trekt de koelkast open en doet 'm ook weer dicht. 
Uit eten...? De beslissing was snel gemaakt. Ik mocht uit met twee mooie dames.
Ze wonen bij ons om de hoek toch gingen wij nog een blokkie verder om.
Dos Pimientos, een stukje Mexico in Hardenberg. 
Er kwam lekkere spaanstalige muziek uit het knusse restaurant. We konden buiten zitten.
Mouna helemaal in haar element, een keertje zonder haar grote broer en met papa en mama op stap.
Ze pakte haar moment. Ze begon met praten en hield niet meer op, prachtig!
De avond was al geslaagd maar werd nog een stukkie beter. 
Lekker eten doe je ook bij Dana (Snijders) en Zorfath (Juurlink), de eigenaren en bijna onze buren als je met een schuin oog links kijkt en het allemaal niet te nauw neemt.
Wat een heerlijke smaken kwamen op het bord. Liefdevol geserveerd op kleurrijke bordjes.
En (bijna) alle aandacht ging uit naar Mouna. Zij werd tot prinsesje gebombardeerd door Dana.
Zo lief!
Haar drankje met een leuk parapluutje, haar voorgerechtje met leuke slingers, hoofd idem dito...
Al die fleurige cocktailprikkers staan nu keurig in een bakkie in haar keukentje...Ze speelt gewoon restaurantje na. Wil je nog een wijntje...Schitterend!
En hier ook, ophalen bij Dos Pimientos was al lekker maar er gewoon zelf eten en uitbuiken is stukken lekkerder, wat ik je brom!
Temperamentvol met een flinke scheut gastvrijheid. Hasta Pronto!
Het was naast, bijzonder gezellig, ook zeer smaakvol. 
Een perfecte combi die twee. Dana voor en Zorfath die de scepter zwaait in de keuken achter. 
De Mexicaan in Hardenberg is top! Absolute aanrader. Gewoon doen! 
Enkele tips? Ok...Taco met krokante bloemkool, rode ui, avocado en limoencrème.
De huisgemaakte guacamole en aioli. De burito met mexicaans rundergehakt. Fajitas kip in een gietijzeren pannetje met tarwetortilla's, paprika en zwarte boontjes.
Mijn Ribeye met ingelegde uien....Mmmm, water loopt mij alweer in de mond. 
Echt een superavond gehad door een combinatie van allerlei leuke factoren.....
En dat was het gisteravond ook. Leuk gezelschap en dito eten bij Cucina 39 aan de andere kant van de Voorstraat, hier in downtown Hardenberg. 
Eindelijk betaalde het wonen in het centrum eens uit. Bijna anderhalf jaar op moeten wachten maar zo hadden wij het ons voorgesteld toen wij het huis kochten op grond waar ooit het zwembad stond. 
Opa en Oma zijn tevens gek op lekker (uit) eten. Dat komt mooi uit, Moos en Mouna ook.
Wij mochten tevens mee. Op naar een stukje Sardinië in Hardenberg. 
Cucina 39 is geen doorsnee Italiaan. Geen Chianti-flessen meer aan de muur...haha. 
Dat waren de jaren tachtig Italianen...Die moet je nu zoeken met een speld in een hooiberg!
Wederom heerlijk gegeten. Ook al gunde ik Oostenrijk aan het eind van het ritje wel de overwinning, wij hadden de zege die avond al lang bij Cucina genoteerd. 
Het was, te lang eigenlijk, geleden dat wij er hebben gegeten. Ze hebben de zaak mooi verbouwd. 
37 bij 39 aangetrokken. 
Onze ronde tafel paste perfect bij een geweldige avond. Dicht bij het kinderhoekje. 
Want ze hebben één nisje verbouwd tot klein kinderparadijs. Wisten we niet, nu weten wij het!
Mien schoonouders proefden weer van het zoete leventje van Toscane, Bella Italia.
Chef-kok Antonio Usai en zijn keukenbrigade komen allemaal van het eiland Sardinië.
Dat zie je terug op de borden en dat proef je...
Gastvrouw Valentina Marongiu fladdert als een mooie vlinder door Cucina heen, ze weet mensen te betoveren met haar ontwapende lach, de Etna zou spontaan ontploffen, en dan is het eten ook nog eens fantastisch. 
Een win-win situatie. Kritisch als we soms zijn maar cum-laude...
De mooie deurloop langs een deel van onze horeca eindigde voorlopig als een missie meer dan geslaagd.
Op disse prachtig mooie dag. Ja Lohues, ie hebt geliek. Het was een prachtig mooie dag, gisteren en dat kan het vandaag ook worden als wij afrekenen met Tsjechië. Goulasch en Pilsener vnd op het menu?
Tartare di Tonno, Fiordi di Salmone, Bruschette al Pomodoro, Lasagna Classica, Spaghetti Carbonara en Filetto Contadino. Het zijn maar enkele gerechtjes die er als Gods woord in gingen.
Cucina 39 is dik en dik in orde.
Schoonvader haalde nog wat tips uit de keuken voor zijn eigen Pizza-oven op in de tuin van sous-chef Mirco Marrazzo en Tommaso Castorani. Het werd zo'n avond. Dat alles klopte...
Ze komen niet allemaal van Sardinië, maar ook gewoon uut Bruchterveld. Dat is bijna buitenland.
Het is maar net hoe je het bekijkt. Zeggen voor het gemak Britishfield? 
Maar wat is het weer fijn, zonder mondkapje of enige restrictie, op een barkruk te zitten in een kroeg. 
Binnenkort maar weer eens in mien stamkroeg kijken bij café Mans.
Wat is het heerlijk om weer te genieten van lekkere gerechtjes voorgeschoteld door mooie en lieve mensen. 
Maandenlang verborgen achter zo'n kapje, nu zie je weer de glimlach en de schoonheid van het vak. 
Jarenlang stond ik achter de kachel, heel lang geleden. Ik sta liever voor de bar dan er achter....
Zo eerlijk wil ik wel zijn. 
Als je de (deur)loop er maar in houdt.
Zo zie je maar weer....Als ik maar op tijd mijn natje en droogje krijg is het mij bijzonder goed kersen eten...
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...

#Bijzonder Kind!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De zon is lekker vierkant, de ruit toevallig rond.
Met koorts dan ben je beter en ziek zijn is gezond.
Links is lekker rechts en hier toevallig daar.
Ik word morgen negentig en mijn oma acht jaar.
Wie steelt krijgt een beloning, wie weggeeft is een dief
Voor braaf zijn krijg je strafwerk en klieren dat is lief.
Raar is leuk, gewoon dat is zo saai.
Keer het om, geef de boel een draai.
Raar is leuk, gewoon dat is zo saai.
Aap niet na, je bent geen papegaai.
Je bent geen papa......gaai!!'
Uut 'Raar is Leuk' van Klein Orkest.

Moi, ben ik weer!
Er was een donder, een bliksem, een slag toen ik je zag. 
Ik ben veranderd sinds die ene lach. 
De eerste keer dat ik je zag lachen was op 25 maart van het jaar 2013.
Iets na 19.47 uur, jij was er net, wij waren er toevallig ook. Net of het zo moest zijn...
Je Mama en Papa, al wist je toen nog niet wie die twee waren. Inmiddels weet je wel beter! Ik was niet de verloskundige of Mama de gynaecoloog.
Jij was mijn Einstein on the Beach, toch noemden wij jou Moos (Herman Freek).
Al vrij snel voerde iemand, volgens mij was het je Papa, een tekst op uit de boeken van Dik Trom. 
"t Is een bijzonder kind, en dat is ie!"
Waarom? Omdat het misschien een uitspraak van mijn eigen vader had kunnen zijn. 
Een bijzonder kind was je en dat ben je al die jaren gebleven, tot gisteren aan toe. 
Weet niet hoe je vanmorgen de dag bent begonnen, dat is altijd maar even afwachten. 
Met welk been stap je deze ochtend uit bed. Je slaapt nog, nog even rust in je hoofd, stilte voor de storm?
Zag je van de week zitten, in je Oranje shirt van het oude buurjochie van Papa.
Nummer 10 achterop. Jij kwam nog even uit bed, mocht van Mama de eerste helft kijken.
Je zag Frenkie, je zag Daley en Memphis lopen. Je kent ze uit de voetbalboeken van de Appie!
Je nam een stukje kaas en die overheerlijke truffelworst van Jan.
Dat heb je al vanaf dag 1 gezellig gevonden, happie en snappie, net als je kleine zusje.
Je bent een bijzonder kind. Soms denk ik, wat denkt hij nou...?? Waar ben je met je gedachten.
Met jouw verstand al drie stappen verder terwijl je korte beentjes er achteraan proberen te sloffen. 
Vaak loopt het niet synchroon want jij kunt behoorlijk uit de pas lopen. 
Slim ben je sowieso. Hoogbegaafd noemen mensen het tegenwoordig. Je bent officieel gepromoveerd tot een bijzonder intelligent mens. Je hebt al een klas overgeslagen, sommigen in jouw groep 5 worden al tien jaar terwijl jij net een paar maanden je 8e levensjaar bent ingegaan. 
Jouw lieve Juf, Juf Wendy, heeft soms een hele kluif aan jou en zo zijn er velen met haar... 
Jij laat je niet in een hokje plaatsen, niet in een hoek drukken. Jij reageert meestal, negen van de tien keer, net even anders dan de 'normale' leerling in je klas of eentje van jouw leeftijd. 
Geen dertien in een dozijn. Van teveel prikkels om je heen wordt je onrustig.
Je houdt nu al een paar jaar redelijk wat mensen aan het werk. In de zorg en op jouw school.
Zo kun je het ook bekijken, jij houdt mensen van de straat. Jij zorgt ervoor dat mensen elke dag een boterham kunnen eten en die ook dubbel en dwars verdienen. 
Want na al die jaren hebben ze op jou nog niet echt een stempel kunnen drukken. Zal wel iets van Dorgeloosheid zijn...
Je 'mankeert' iets maar wat? Zeg het maar.....De ene keer trekken wij ons er niks van aan, trekken de deur achter ons dicht en laten wij de boel de boel. Soms liggen wij er nachten wakker van. 
Niet wetende hoe de toekomst er uit zal komen te zien, in het bijzonder die van jou. 
Zocht gisteren een stukje van drie jaar geleden op. Voor de krant mocht ik naar een bijzondere camping toe, hier net ver vandaag, in Balkbrug namelijk. Camping 't Reestdal om precies te zijn.
Op het oog een doodnormale camping, zoals er zoveel zijn in ons mooie Vechtdal. 
Naast hele 'normale' gezinnen staan hier ook gezinnen waarvan de kind(eren) gedianogsticeerd zijn met ADHD of ASS. 
ASS staat voor Autisme Spectrum Stoornis, een verzamelbegrip voor allerlei vormen van autisme. 
ADHD dat is iets met alle dagen heel druk. Je kent het vast wel.
Zoals ik al zei, Moos is een bijzonder kind, ze weten (nog) niet wat er onder die mooie bos krullen zit. 
Ze dachten eerst ADHD maar Moos reageert net even weer anders...haha, ze zijn er maar druk mee de ergotherapeuten, orthopedagogen, de IB'ers, de leerkrachten en alle andere lieve mensen van deze wereld die met het 'lot' van Moos zijn begaan. Hij houdt ze mooi aan het werk, haha.
Bij Moos kan het ook wat anders zijn. Misschien wel iets neurologisch....Logisch is het niet allemaal. 
Gelukkig gaat het bijzonder goed met ons kereltje. De ene keer wat beter dan een andere schooldag. 
Er is niet altijd begrip dat Moos helaas niet doorsnee is....Als ouder zijnde ben je ook niet altijd even in de juiste 'mood' om voor de tiende keer uitleg te geven wat er aan de hand is...
Er is toch niks mis met dat jochie, aan de buitenkant zie je niks. Met zijn guitige blik en hondstrouwe ogen. Bij mij is hij altijd goed te pas, niks mee te doen. Vroeger was dat niet zo...
Ach, zo reageren jongens van zijn leeftijd nou éénmaal. Jullie moeten dit of jullie moeten dat doen. 
Inderdaad, ook hier staan de beste stuurlui, vaak afkeurend, aan de wal. 
Iedereen is met je bezig maar je weet amper zelf hoe je daadwerkelijk in elkaar steekt.
We hebben in Nederland niet alleen 17 miljoen bondscoaches of virologen maar ook 17 miljoen betweters die het altijd beter weten. Hebben jullie dit al eens geprobeerd?
Maar het gaat wel over onze Moos. Als het over je eigen kind gaat praat je toch anders...
Ik was eerder niet veel beter hoor. Ik gaf ook gevraagd en ongevraagd advies aan jonge ouders. 
Ach, nu weet ik wel beter. Zoals ik vroeger ben opgevoed kun je niet altijd meer mee nemen naar het heden. Er is veel veranderd wat ik oe brom. 
Ik schreef drie jaar terug over hoe het verhaal van een gezin uit Bedum en de woorden van eigenaar Jeroen Slager mij destijds raakte. Dat het behoorlijk wat indruk op mij maakte en de impact groot was.
Het was een eye-opener. Hoe vaak had ik niet afwijkend gedrag zelf ook afgekeurd en even niet langer nagedacht dan mijn eigen neus lang was. 
Misschien, waren het profetische woorden...?? Ik noteerde in augustus 2018 in mijn blog 'Campinglife My ASS' het volgende: 'misschien is het binnenkort wel ons kind of wonderful, je weet het niet?!?
Is dat zo...? Was het ons voorland?
Ze weten het nog steeds niet, Bijna 3% van de kinderen tussen 4 en 12 jaar heeft ASS.
Tja, waarom onze Moos niet? Het blijft sowieso een bijzonder kind met of zonder een stempel!
Eerst wilde je geen stempel of dat hij in een hokje werd geduwd, dat je eindelijk weet wat ie heeft....
Maar na al die jaren hoop je soms dat ze (toch) wat vinden als je begrijpt wat ik misschien bedoel. 
Some kind of Wonderful. Raar is (soms) leuk, gewoon dat is zo saai. 
Ongevraagd keert Moos de boel toch wel om, geeft er 'gewoon' zijn eigen draai aan. 
Ach, daar dacht ik dus van de week aan toen hij met zijn vinger iets van mijn gewone bier proefde. 
Hey Papa, is gewoon Hertog Jan ja....Zijn de speciale biertjes soms op? Oog voor detail hè en smaak.
Neuh, Moos. Het is niet elke dag weekend. Die bewaar ik voor de zater- en zondag, lieverd.
Ik heb ze in mijn speciale hoekje in de koelkast gedrukt, worden ze lekker koud!
Vaak wil ik aan de speciaalbier, soms even niet. Ik kan die keuze (zelf) nog maken....
Je hoeft 'm niet te begrijpen, als wij hem (maar) blijven snappen, ons bijzondere kind!
Het is toch een ander stukkie geworden.
Had het willen hebben over onze 5 sterren camping, gewoon in Mariënberg waar ook iedereen welkom is of over die leuke meisjes in de bediening op het terras van de Rheezerbelten of over
Curiosity Killed The Cat. Misschien wel over het EK, over Frank de Boer of over de versoepelingen.
Maar het ging over een bijzonder en toch weer heel normaal kind maar gewoon donders speciaal voor ons. Gek hè...??
Het is maar net van welke kant je het wilt bekijken....
Wij hebben het glas nog altijd halfvol in plaats van halfleeg.
Oh, het mirakel is wakker. Kieken wat hij en zijn zusje voor mij in petto hebben. 
Want hoe je het ook wendt of keert, hij blijft samen met zijn zusje heel speciaal voor mij, voor ons. 
Want Moos maakte ons Mama en Papa, dat kan nog niet iedereen zeggen!
Hij is Einstein in het kwadraat, want hij maakte mij zijn vader.
Heb je toch wel iets speciaals in huis hoor.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...

#Voor de Tover in je Ogen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Als hij kon toveren kwam alles voor elkaar.
Als hij kon toveren was niemand de sigaar.
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren.
Dan hielden alle mensen van elkaar. 
Maar voor een toverspreuk van kwaliteit ben je zomaar duizend gulden kwijt.
En naar een beter toverboek ben je wel vijftig jaar op zoek.
En de hele cursus tovenaar duurt honderdvijfentwintig jaar.
Dat brengt hij allemaal niet op, ik denk dat hij voor ’t begin al stopt. 
Want zelfs de oma van zijn oma, had nooit een tovernaarsdiploma.
Als wij konden toveren, dan hielden alle mensen van elkaar.’
Uut ‘Toveren’ van Herman van Veen.

Moi, ben ik weer.
‘Voor de tover in je ogen, voor de klik van het moment.’ – De Dijk.
‘If it’s Magic, then why can’t it be everlasting. Like the sun that always shines.
Like the poet’s endless rhyme, like the galaxies in time.’ – Stevie Wonder
Call it magic, call it true. I call it magic when I’m with you…’ – Coldplay
Ach ja, zo ken ik er nog wel meer. Liedjes met magie in de titel of waar toveren voorbij slingert in de teksten.
Niets is een mens vreemd. Anders Hans wel, die van Kazan wel te verstaan….
Maar afgelopen zondag had ik gewoon ineens Herman, Huub, Stevie en Chris zonder Martin in mijn troebele gedachten die hun liedjes begonnen te zingen en kwam Donna Summer (Could it be Magic) uit de verte steeds dichterbij maar stond ze vast op de brug in Ommen.
Tja, wie niet in de zomer in het mooie Vechtstadje…haha.
De zondagmorgen was net begonnen of wij zaten al verwachtingsvol in een Magisch Theater in downtown Ommen. Gewoon aan de Strangeweg nummer 26, noem het maar raar, toch was het waar. Wij vonden het in ieder geval super, betoverend als je het ons vraagt!
Blijf het namelijk iets magisch vinden, toveren – dingen doen die niet iedereen kan- blijkbaar.
Zoals Stevie zou zeggen, het is een Wonder als je het maar wilt zien…
Jezus was de eerste tovenaar als je het mij vraagt. Doen jullie niet, maar toch…Hij maakte van water wijn en deelde met slechts enkele vissen en een paar broden complete maaltijden uit. Thuisbezorgd.nl maar dan heel iets anders. Wijntje d’r bij…?
Nog steeds weten wij niet hoe hij het deed, was het magie, was het toveren, was het een wonder?
Of is het gewoon allemaal verzonnen door iemand met een behoorlijke dikke duim, timmerman Jozef misschien..?? Hij freesde met grote Vrezen, of zoiets…
U was er niet bij, de basis van elk geloof!
Maar enfin, sorry dwaal weer eens af. We keken daarom onze ogen uit. We waren live aanwezig, we zagen het gebeuren maar konden het na afloop niet verklaren.
Acht keer twee paar ogen maar niemand die het ontdekte…Hoe deed Jan…euh John…euh Magic John het nu allemaal…??
Jan Bouwhuis is een echte goochelaar, wat ik oe brom! Vakmanschap is Meesterschap!
Als ik eens kon toveren…?
Mouna had tevens nog een goede suggestie. “Papa, K3 heeft ook een nummer over goochelen gemaakt.’ Ik rekende het goed, het was toveren schat, maar ik snapte de verwarring wel. Pas vier hè of al vier?
'Hocus Pocus, iedereen kan toveren. Néé, je hoeft geen tovenaar of fee te zijn of een leerling van Merlijn. Hocus Pocus, iedereen kan toveren. Met een mooie glimlach of een lief gebaar worden al jouw dromen waar.’
Noem mij een watje…Maar, waar Mouna mee kwam dekte wel de volle lading.
Het oog begon ineens te tranen, sterk spul hè.
Maar wat als wij nu eens met z’n allen konden toveren?
Want de zoetgevooisde stemmetjes van K3 waren deze ochtend nog niet klaar op Spotify.
Neuh, echt niet! Doorklikken naar een ander nummer was gezien de fronsende blik van mijn lieve dochtertje geen optie en dus zongen de meisjes van K3 nog even door en Mouna deed als beloning wel een nieuw dansje. Voor wat, hoort wat…?
Believer van de Imagine Dragons stond te trappelen in de wachtrij, Moos zijn muziek(!), maar onze zoon kon springen wat ie wilde….Mouna stond aan de knoppen te draaien. Zij was ff de DJ in the House! Wen er maar vast aan, lieve Moos haha….Voorlopig Belgische kleuterpop op zender Dorgeloos.
'Je vult je hart met zonneschijn maar er zijn nog van die huilbui-dagen. Dan voel jij je zo ontzettend klein, vol met duizend dagen! Alles wordt mooier als je lacht, jij kan mensen hoop en liefde geven met je eigen mega-toverkracht. Wat een magisch leven!’
Nou is dat niet mooi?
We kunnen zo nog wat leren van onze kinderen en de teksten van K3. Wij hoeven elkaar niet elke dag de tent uit te vechten. We kunnen ook gaan toveren met z’n allen of althans een poging er toe wagen…mag in een Lada of een Mercedes, maakt mij niet uit. Waarvan Akte!
Daar is echt wel op gesleuteld en mee geworsteld wat betreft die tekst, die is niet binnen 15 minuten op papier gezet, geen rijmerij alla the next level volkszanger. Niet iets in de trant van: Ik hou van jou en ik blijf je trouw categorie…Studio Brussel heeft er voor doorgeleerd!
Maar goed om je weer te zien, Magic John!
Je toverde onze wereld een mooi dik half uurtje buiten de gekleurde lijntjes.
Achteraf dacht ik nog, hadden wij veel, veel eerder moeten doen.
Maar ja, het laatste anderhalf jaar gooide Corona regelmatig roet in het spreekwoordelijke eten.
Toch ken ik Jan (Magic John duzz) al een hele tijd. Denk wel zo’n dertig jaar…
Nou ja, kennen…Ik weet dat hij al een hele lange tijd tovert en goochelt….en alle 52 kaarten schud!
Zag op Facebook dat hij zijn theater weer opende voor de komende (zomer)maanden.
Appte ‘m gelijk, afspreken?
Hij had wel zin in onze afspraak, dus kwamen wij hem meteen maar na. Water bij de wijn!
Strak om 12.00 uur zaten wij in zijn magisch theater….
Achteraf bleek het zijn try-out te zijn, de opmaak voor nog meer gegoochelarij als je het mij vraagt.
Het smaakte in ieder geval naar meer. De magiër van Ommen in hoogsteigen persoon!
Jan goochelt al zijn hele leven en niet onverdienstelijk, mag ik zeggen.
Ik mocht al meerde malen getuige zijn van zijn goochelaarskunsten en vingervlugheid.
Op bedrijfsfeestjes, openingen, bij de Rheezerbelten tijdens een overheerlijk pannenkoekbuffet, regelmatig bij Flater op de zondagmiddag, op scholen, zomaar in de open lucht!
Jan, euh Magic John, was er regelmatig bij. Vooral die middagen in Ommen bij mijn voormalig stamkroeg Flater waren legendarisch. Vraag het Rob de tandarts maar eens….schitterend!
Hij breekt nog zijn klomp er over…Hoe deed Magic John die truc toch?
Papa, is goochelaar een beroep?
Ja Moos, Jan heeft er zijn beroep van gemaakt. Je kunt er de klok op gelijk zetten, al zet hij hem toch weer uit de tijd.
Mooi toch! Moos vond het maar wat interessant. Je zag ‘m denken, familie van….Jezus?
Hij zei het nog net niet, maar je zag ‘m denken. Dat verhaal over die wijn en zo, hij kan het maar moeilijk geloven, of rijmen maar het dichtte die avond wel de bruiloft van Kana…mijn zoon!
Zonder die gast Jezus was er mooi geen wijn meer geweest en was de trouwerij met een kater afgesloten, wat ik oe brom!
Maar als je nog een leuk uitje wil deze maanden met of zonder kinderen boek dan een show bij Magic John in Ommen.
Succes gegarandeerd. Jong en zelfs oud zal versteld zijn van zijn (duivelse) goochelkunsten….
Het lijkt zo makkelijk maar van bijna alle trucs weet ik nu, ruim een week na dato, nog niet hoe hij het allemaal klaarspeelde.
Ok, je wordt besodemieterd waar je bij staat (euh zit) maar toch, je baalt ervan dat je het niet ziet, dat je er niet achter komt hoe Jan het doet. Hoe de vork in de steel zit. Het geheim van de smid.
Jan, Magic John eigenlijk, is meerdere keren Nederlands Kampioen kindergoochelen geweest en heeft na al die jaren nog niets aan kwaliteit ingeboet. Trots op onze lokale goochelboer!
Hij brengt zijn shows met humor en veel interactie met het verbaasde publiek.
Zijn laatste truc liet ons tevens in complete vertwijfeling achter, ff met Paping bellen?
Hij riep, toen wij zijn magisch theater verlieten, ons na:  tot ziens – fijne zondag nog – maar het knaagde meteen bij ons.
Hoe dan?
Voor de tover in je ogen!
Ok, hij zaagt geen vrouwen door of tilt auto’s op zonder daarbij zijn handen te gebruiken maar hij haalde wel overal speelkaarten uit de lucht vandaan…hij toverde wel tig wijnflessen op de tafel alsof hij Jezus zelf was op een bruiloft ergens in Ommen. History repeating?
Hoe dan?
Heeft Jan dan toch familie wonen in Nazareth…?
Zijn de voor-voorouders van Jan misschien ooit in Bethlehem geweest op zoek naar wat magie?
Je weet het niet, ik geloof het allemaal wel. Laat de kater maar komen….
Goed je weer te zien, Jan!
Het was genieten op de vierkante meter.
De afsluitende picknick op landgoed Het Laer ook…
De dames toverden zomaar op een zondagse morgen wat lekkernijen voor de dag.
Koelboxje mee, kleedje gedrapperd en genieten maar.
Ik toverde zomaar ineens een koel biertje uit de box, waar haal je die dan weer vandaan?
Tja, als ik kon toveren…dan hielden alle mensen van elkaar.
Outside the (koel)box denken hè.
Gelukkig houden er nog genoeg mensen van elkaar.
Ik noem het magie als ik met jullie mag zijn…
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...

#Hoe Is Het Om Jou Te Zijn?

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Oh, zit dat zo. Dat wee'k dan weer mooi.
Zo zie'j mar weer, niks is zoas 't lek.
'K heb altied dacht dat waorheid in 't midden lag.
En dat die waorheid soms hiel hard kan wezen.
Mar nou blek soms dat die waorheid hielmaol nergens lag.
En dan komp 't mie integen.
Zo zie'j mar weer, niks is zoas 't lek. 
Uut 'Niks Is Zoas 't Lek' van Skik

Moi, ben ik weer!
Ging ergens zitten om een plas te doen.
Keek wat om mij heen.
De WC of het toilet, dat mag ook hoor, is soms een vrijplaats voor mooie dingen.
Je bent even afgezonderd, even met je zelf, even geen gezeur aan de kop. 
Je loost als ware afval, soms bouw je iets op wat even later toch weer wordt weggespoeld. 
Geen moeilijk gedoe dus. Niemand die daar iets van vindt...
Je houdt er meestal geen nare (na)smaak aan over.
Je voelt je koning en hofnar tegelijk op deze paar vierkante meters, vaak de deur op slot.
Thuus heb je ondertussen elke centimeter van oen eigen tegels wel eens bekeken. 
Met een vage blik op zag je tegen het eind van de avond wel eens een schim van iemand weerkaatsen in die glanzende witte tegels, vaak was 2x knipperen met de ogen voldoende om je uit de droom te helpen.
Neuh, die beste man woont toch echt een paar verdiepingen hoger met Petrus als poortwachter.
Maar het zinnetje wat ik achteloos op een geel Post-It briefje las heb ik al een paar dagen in miene kop!
-Hoe is het om jou te zijn?- 
Zat ene Loesje hier soms achter? Ik vond het typisch zo'n Loesje uitspraak of een What's Up jouw Boterham uitspraak...
Heel veel mensen hebben uitspraken op de WC hangen wat mijn niet-goed-wies-knop vaak aan het denken zet. Wat is de boodschap? 
Iedereen kent wel de uitdrukking 'Shit Happens Here' maar deze was van een geheel andere orde. 
Hoe is het om jou te zijn? Euh...??
Wat denken wij daar van?
Of moet ik gewoon mijn boodschap doen, klein of groot, afvegen -, doortrekken, broek omhoog, handjes wassen
(doen jullie dat ook 9x van de 10 keer gewoon in de keuken ipv in die kleine wasbakjes in de wc?) en je weer voegen bij het gezelschap waar je even daarvoor rustig van weg was geslopen...
Hoe is het toch om mij of jou te zijn? 
Vond het wel grappig. De spontane VriMiBo ging vrolijk verder waar wij waren gebleven. 
Niemand die iets aan mij merkte. Ik was het helemaal eens, moeten we vaker doen.
Het maakt mij niet uit welke vrijdag in de maand het wordt. Mag de eerste zijn, of de laatste, of net die vrijdag er tussenin. 
Wat ik oe brom!
Blij Ei, kan niet anders zeggen. Blij worden van de simpelste dingen in het leven die je na zo'n lang klotenjaar gewoon weer leert waarderen. De sleutel van het slot, de deuren weer open!
Even een biertje op het werk, een spontane vrimibo duzz, 's avonds nog ff een drankje doen met de buuf en een fijn stukje worst afsnijden, dunne plakkies hè - behoud van een worst. Waarvan Akte!
Zaterdagmorgen eindelijk weer een bakkie doen bij Blij! op de markt, natuurlijk met een lange vinger en een toefje slagroom. Een verse boterham van bakker Battjes met een warm ei met liefde gemaakt door het mooiste in deze wereld, een kaasje kopen bij Jan, biertjes halen bij de Schenckerij. 
Kusje op je voorhoofd van Moun, een ingezeepte Moos retour halen van de Scouting.
Tja, hij kon nat worden hadden ze gezegd. De tweede sportochtend op de Padvinderij was nu glijden op een zeepbaan geworden...
Ze konden blijkbaar het bos niet vinden, haha...Hij gleed nu zo vanuit de auto de douche in.
's middag via Duitsland toeren naar het Twentse land. Lekker nuchter, nieuwe vorm van thuiskomen. Dinkelland, je mist de Iessel dan niet eens....
Tip van Bas en inderdaad een mooie speeltuin werd ons deelgenoot in het mooie Agelo bij restaurant Rouwers net buiten Ootmarsum. Weer een pareltje ontdekt. 
Netties heur. Kinderen kunnen mooi spelen in de keurig onderhouden speeltuin en compleet los gaan op de speeltoestellen. 
Zelfs binnen kunnen ze nog ravotten als ze dat willen, nu bleven ze lekker buiten en maakten al snel vriendjes voor een half uurtje of twee, drie. 
Wij zaten lekker knus bij elkaar, kom eens wat dichter bij mij zitten, sorry lief, ik schuif aan....
Onder het grote bruine pagode-doek was het heerlijk toeven. Koffie van Beukenhorst. 
Later nog even Goud van Othmar en een mooie Chardonnay. De eerste kwam niet van ver, die druivensap van een paar grenzen verder, schatte ik zo in.
Borrelplankje en een kan ranja, je had geen kind aan Moos en Mouna of aan mij euh...ons!
Alles ging in gepaste snelheid. 
Rustig an duzz. We hadden toch geen haast. 
Onder de rook van...zaten wij lekker van en met elkaar te genieten. Iets zei mij dat het niet voor het laatst was. We appten deze parel door naar onze vrienden, gaf een inkijk van de (bier)kaart maar dat was niet eens nodig, de foto had ze al overgehaald. Prachtig toch!
Via Ootmarsum, Nutter, Vasse en een stukje buitenland reden we terug naar ons huus. 
Alles op het gemak. Zag een foto van het Westerpark waar weer werd gevoetbald.
Het roodzwarte shirt danste voor mijn ogen. Je mocht er nog niet kijken maar ik keek toch stiekum mee....Lekker puh!
Het hart maakte weer een sprongetje, niet de eerste keer deze zaterdag. Anders zat ik nu een biertje te drinken in de veelbesproken 3e helft. Gek, hoe zal het volgend seizoen zijn....? 
Is dan de speeltuin achter het hoofdveld weer wekelijks ons domein in plaats die van Rouwers? 
We bestelden thuis Empanadas bij Tessa en Facundo van Facts Delicatessen en een mini Brownie Torta voor er bij, voor na....
Mmmmmmmmmmm. We smulden er weer van. Het lijkt wel net of de kwaliteit en de lat elke keer een stukje hoger komt te liggen. Het blijft genieten van die overheerlijke Argentijnse lekkernijen. 
Nam een Mafkees van de Brouwerij en even later de nieuwste IPA van de heren brouwers uut Dedemsvaart, net alsof het zo had moeten zijn dat het allemaal lekker bekte bij de Empanadas. 
Jan verkoopt ze trouwens allebei bij z'n Kaaskeldertje, klein stukje sluikreclame maar dat geheel terzijde!
San nam een mooie rooie. Fantastisch, hoe fijn is het om te zien dat onze kinderen bijna alles lusten.
Zelfs de Carne Cortada Picante ging er bij Moos in als Gods woord...Nou ja, je kent het wel!
Genieten op de vierkante meter. Net zoals de mini brownie taartje, afgetopt met dulce de leche en kleine alfajores. Straks nog een stukje bij de koffie. Ben er normaal niet zo van, maar van deze blijf je eten...
Zelfs ikke. Word weer tied dat ik ga wandelen...de bunders over!
's Avonds topten wij onze (zater)dag even lekker af met een mooie tripel en ik schonk San nog eens bij. Keken Take A Chance On Me terug. Die VrimiBo hè.
Nick & Simon met hun kompaan Kees dwars door het Zweden van ABBA.
Niet Arjan, Bert, Bianca en Angela deze keer....Neuh, dit was het origineel. Een dag later nog steeds geen Waterloo....
Gewoon lekker simpel. Een blokje kaas, wat komkommertjes en puntpaprika en ongezouten nootjes.
Een Netflixje er achter aan. Ook eentje uut Zweden. Iets met Cirkels rond...
Thank You For the Music. I have a dream, Knowing Me - Knowing You....Gimme! Gimme! Gimme!
Mooi dromen over leuke dingen. Nu een verse smoothie en een vers kopje gemberthee. 
Als je wilt kun je mooie dingen toveren uit de meest simpele dingen in het leven en dan gaan wij straks ook nog eens naar de Hans Kazan van Ommen. Strange wordt het niet, die weg kennen wij nu ondertussen wel....
Gewoon magisch deze Jan van oorsprong Bouwhuis en zo ben ik weer terug waar het deze ochtend allemaal mee begon.
Dus, #Hoe Is Het Om Jou Te Zijn?
Nou, dit dus.
Fijne Zondag.
Joah, mag wel zo...