zondag 27 juni 2021

'N Mooie Deurloop Langs Onze Horeca!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'The birds they sang at the break of day.
Start again I heard them say.
Don't dwell on what has passed away or what is to be.
Ah, the wars they will be fought again.
The holy dove, she will be caught again.
Bought and sold, and bought again
The dove is never free.
Ring the bells that still can ring forget your perfect offering.
There is a crack, a crack in everything.
That's how the light gets in. 
We asked for signs, the signs were sent.
The birth betrayed, the marriage spent.
Yeah, and the widowhood over every government
Signs for all to see...'
Uut 'Anthem' van Leonard Cohen

Moi, ben ik weer!
Tuurlijk, mooi dat het kon en wij hebben er regelmatig gebruikt van gemaakt.
Het was een pleister op een stinkende wond, wat druppels op een gloeiende plaat.
Wij aten thuus er altied super van terwijl de Horeca hier amper de boterham mee kon verdienen.
Het mes sneed absoluut niet dwars door de boter heen en zekers niet aan twee kanten.
Wij haalden regelmatig eten op van de restaurants en de horeca-tentjes in het centrum en soms iets verder daar buiten terwijl wij het gewoon hier thuis, binnen dus, moesten (mochten) op eten.
We maakten het gezellig, daar niet van. Zijn we goed in in. Wijntje, biertje en voor de kinderen wat lekkers maar toch voelde het niet goed. Je miste de vrolijke bediening van het lieve meisje, de attente gastheer Binnenmars of de opgestoken hand uut de keuken.
Moi, jullie zijn er...? Mooi man, eetse hè...Joah, doen we. Goed te passe dan? Joah, mag wel zo!
Hey, jullie hier? Ook even spontaan terrasje pakken, kom d'r bij zitten. Wat mut je drinken...?
Klopt, wij zitten hier al even. Kun je 't zien, haha. Boeiend. Wat zeg je? Jaja...dit water moest inderdaad eerst langs de brouwerij, de druiven hebben tevens een lange reis achter de rug...Zijn gaan gisten!
Kortom, met andere woorden.
De laatste weken hebben wij een mooie deurloop langs onze Horeca beleefd.
Een soort van inhaalslag gemaakt. Deels kwam het door onze kinderen die graag uit eten wilden (stukje opvoeding hè, trots hoor), soms hadden wij ontzettend zin (altijd eigenlijk wel) en vaak was de kermis een geseling waard. En dat het dan ook allemaal lekker smaakt, dan is het toch hartstikke mooi meegenomen. De mondkapjes af, gelukkig wel, je ziet de mensen weer lachen en langzaam maar zeker komt er ook weer een grote glimlach op de lui in en uit de Horeca.
Kon lang niet schrijven over culinaire uitspattingen, vanmorgen haal ik dat maar eens dubbel en dwars in. Laat de boel de boel, geen moeilijk gedoe deze ochtend of wat ik nu allemaal weer vind van onze kleine wereld. 
Er blijven nog steeds mensen elkaar de tent uitvechten. Eerst ging het niet snel genoeg, nu gaat alles weer veel te snel. WTF! De voor- en tegenstanders volharden steeds harder, zijn de zin en onzin al lang voorbij. Het is niet goed en/of het deugt niet. Bij sommige mensen blijft het lang duuster, willen maar geen licht aan het eind van een lange tunnel zien. Dacht dat ze afscheid hadden genomen maar blijven je in de gaten houden. Weigeren die stip aan de horizon,,,
Zat vrijdag zo'n beetje voor het eerst weer in een kroeg. Notabene op een kruk, pinda's op de tafel.
Biertje voor mien neus, zo'n grote Weizen. Goed gezelschap, mooi even dom ouwehoeren. 
Het hoeft niet altijd ergens over te gaan. Kroeg kende ik nog van lang geleden, denk wel zo'n tien, twaalf jaar terug. Was er ooit met Betsie geweest. Toen je nog prijzen kreeg voor dom uitkieken. 
Mooi en goed volk, zowel voor als achter het schap. 
Sowieso is het goed leven in Twente, Ootmarsum om precies te zijn. Werk bevalt uitstekend. 
Dat was ook de reden dat ik bij deze kroeg belandde, werkgerelateerd duzz!
In plaats van een biertje op de Tijinkskamp werd het nu even mooie pretkegels drinken met wat dito kerels aan de Molenstraat in het pittoreske Ootmarsum. Gelukkig was ik nou de weg niet kwijt. Ben geen ezel, stoot mij niet twee keer...
Want 'even' vis halen op donderdag als er markt is rondom de kerk en half pensioengerechtigd Nederland vrolijk rondkuiert in de hoofdstad van de gemeente Dinkelland genietend van de zon, dan moet ik in mien gehuurde C1 er niet rond gaan tuffen..
Worden wij allebei niet vrolijk van. 65 plus niet en deze bijna Abraham al helemaal niet!
De grijze golf keek mij enkele keren mooi dom en verwijtend an. Wat doe je hier met oen gebakje door de stad te crossen op dit tijdstip, ga aan het werk, man!
Joah, zoek een uitweg, bijna overal eenrichtingsverkeer en ik heb warme vis bij mij die niet lauw mag worden of de nieuwe haringen en zalmwraps niet warm. Tis maar net van welke kant je het bekijkt. 
Na veel vijven en veel vloeken later vond ik uiteindelijk een uitweg uut de Siepelstad. 
Maar het smaakte wel. Zoals alles de laatste weken super smaakte. Boter bij de vis!
Een trio van overheerlijke restaurants op een mooi bedje van gedrappeerd vakmanschap. 
Ze zijn het koken nog niet verleerd, gelukkig is nog niet iedereen gaan lopen. 
We zaten de laatste week, tijdens ons zelfbenoemde smakelijke deurloop, bij een Mexicaan, Italiaan en bij een Rheezeriaan op best wel vertrouwde grond!
We begonnen onze culinaire reis in Rheeze bij de Rheezerbelten op speciaal verzoek van Moos en Mouna. Ik kwam thuis van 't werk, klaar voor het weekend. Geen potten of pannen op het fornuis. 
Tja, verhaalde San, de kinderen hebben anders beslist. Zij willen uit eten, Papa...
Die appel valt niet ver van de boom. Erfenisjes hoor....Wat ik meekreeg van mien Pa en Va en San insgelijks van haar vader en moeder is onze kroost tevens mee besmet. Iets met genen doorgeven...
Ze hadden ook al min of meer bepaald waar het 'uit eten' diende te gebeuren...
Wie ben ik dan?
Een trotse papa. Op naar Rheeze. De Bistro doen wij nog een keer met z'n tweeën of meer...als Moos en Mouna al half op één oor liggen. Nu was het links van het pannenkoekenrestaurant the place to be.
Alleen ons meisje ging trouwens voor een pannenkoek. Wij voor snoekbaars, spare-ribs en huisgemaakte kipburger. Een goed begin van het weekend. 
Margé en Enrico Hans weten waar Abraham de mosterd haalt. Attente bediening, dat is toch veel leuker als verplicht thuis eten. Wij vinden het van wel. 
Moos die af mocht rekenen en die zo een centimeter of twintig groeide. Alle focus op hem, het lieve meisje nam met het het bonnetje door. Hij groeide en groeide...Ja, alles klopte.
Ja papa heeft het biertje gehad en ik de 7-up. Hij mocht zelfs wat fooi geven en legde vervolgens mama op het pinapparaat. 
Nou ja, niet letterlijk natuurlijk maar de foto van mama op het bankpasje...Is grapje van Moos en ondergetekende. 
Amper twee dagen later zaten wij alweer te smullen, nu op kruipafstand van ons huis. 
Moos was uit logeren bij Opa en Oma. Mouna had het rijk alleen met haar ouders. 
Tja, wat doe je dan. Je trekt de koelkast open en doet 'm ook weer dicht. 
Uit eten...? De beslissing was snel gemaakt. Ik mocht uit met twee mooie dames.
Ze wonen bij ons om de hoek toch gingen wij nog een blokkie verder om.
Dos Pimientos, een stukje Mexico in Hardenberg. 
Er kwam lekkere spaanstalige muziek uit het knusse restaurant. We konden buiten zitten.
Mouna helemaal in haar element, een keertje zonder haar grote broer en met papa en mama op stap.
Ze pakte haar moment. Ze begon met praten en hield niet meer op, prachtig!
De avond was al geslaagd maar werd nog een stukkie beter. 
Lekker eten doe je ook bij Dana (Snijders) en Zorfath (Juurlink), de eigenaren en bijna onze buren als je met een schuin oog links kijkt en het allemaal niet te nauw neemt.
Wat een heerlijke smaken kwamen op het bord. Liefdevol geserveerd op kleurrijke bordjes.
En (bijna) alle aandacht ging uit naar Mouna. Zij werd tot prinsesje gebombardeerd door Dana.
Zo lief!
Haar drankje met een leuk parapluutje, haar voorgerechtje met leuke slingers, hoofd idem dito...
Al die fleurige cocktailprikkers staan nu keurig in een bakkie in haar keukentje...Ze speelt gewoon restaurantje na. Wil je nog een wijntje...Schitterend!
En hier ook, ophalen bij Dos Pimientos was al lekker maar er gewoon zelf eten en uitbuiken is stukken lekkerder, wat ik je brom!
Temperamentvol met een flinke scheut gastvrijheid. Hasta Pronto!
Het was naast, bijzonder gezellig, ook zeer smaakvol. 
Een perfecte combi die twee. Dana voor en Zorfath die de scepter zwaait in de keuken achter. 
De Mexicaan in Hardenberg is top! Absolute aanrader. Gewoon doen! 
Enkele tips? Ok...Taco met krokante bloemkool, rode ui, avocado en limoencrème.
De huisgemaakte guacamole en aioli. De burito met mexicaans rundergehakt. Fajitas kip in een gietijzeren pannetje met tarwetortilla's, paprika en zwarte boontjes.
Mijn Ribeye met ingelegde uien....Mmmm, water loopt mij alweer in de mond. 
Echt een superavond gehad door een combinatie van allerlei leuke factoren.....
En dat was het gisteravond ook. Leuk gezelschap en dito eten bij Cucina 39 aan de andere kant van de Voorstraat, hier in downtown Hardenberg. 
Eindelijk betaalde het wonen in het centrum eens uit. Bijna anderhalf jaar op moeten wachten maar zo hadden wij het ons voorgesteld toen wij het huis kochten op grond waar ooit het zwembad stond. 
Opa en Oma zijn tevens gek op lekker (uit) eten. Dat komt mooi uit, Moos en Mouna ook.
Wij mochten tevens mee. Op naar een stukje Sardinië in Hardenberg. 
Cucina 39 is geen doorsnee Italiaan. Geen Chianti-flessen meer aan de muur...haha. 
Dat waren de jaren tachtig Italianen...Die moet je nu zoeken met een speld in een hooiberg!
Wederom heerlijk gegeten. Ook al gunde ik Oostenrijk aan het eind van het ritje wel de overwinning, wij hadden de zege die avond al lang bij Cucina genoteerd. 
Het was, te lang eigenlijk, geleden dat wij er hebben gegeten. Ze hebben de zaak mooi verbouwd. 
37 bij 39 aangetrokken. 
Onze ronde tafel paste perfect bij een geweldige avond. Dicht bij het kinderhoekje. 
Want ze hebben één nisje verbouwd tot klein kinderparadijs. Wisten we niet, nu weten wij het!
Mien schoonouders proefden weer van het zoete leventje van Toscane, Bella Italia.
Chef-kok Antonio Usai en zijn keukenbrigade komen allemaal van het eiland Sardinië.
Dat zie je terug op de borden en dat proef je...
Gastvrouw Valentina Marongiu fladdert als een mooie vlinder door Cucina heen, ze weet mensen te betoveren met haar ontwapende lach, de Etna zou spontaan ontploffen, en dan is het eten ook nog eens fantastisch. 
Een win-win situatie. Kritisch als we soms zijn maar cum-laude...
De mooie deurloop langs een deel van onze horeca eindigde voorlopig als een missie meer dan geslaagd.
Op disse prachtig mooie dag. Ja Lohues, ie hebt geliek. Het was een prachtig mooie dag, gisteren en dat kan het vandaag ook worden als wij afrekenen met Tsjechië. Goulasch en Pilsener vnd op het menu?
Tartare di Tonno, Fiordi di Salmone, Bruschette al Pomodoro, Lasagna Classica, Spaghetti Carbonara en Filetto Contadino. Het zijn maar enkele gerechtjes die er als Gods woord in gingen.
Cucina 39 is dik en dik in orde.
Schoonvader haalde nog wat tips uit de keuken voor zijn eigen Pizza-oven op in de tuin van sous-chef Mirco Marrazzo en Tommaso Castorani. Het werd zo'n avond. Dat alles klopte...
Ze komen niet allemaal van Sardinië, maar ook gewoon uut Bruchterveld. Dat is bijna buitenland.
Het is maar net hoe je het bekijkt. Zeggen voor het gemak Britishfield? 
Maar wat is het weer fijn, zonder mondkapje of enige restrictie, op een barkruk te zitten in een kroeg. 
Binnenkort maar weer eens in mien stamkroeg kijken bij café Mans.
Wat is het heerlijk om weer te genieten van lekkere gerechtjes voorgeschoteld door mooie en lieve mensen. 
Maandenlang verborgen achter zo'n kapje, nu zie je weer de glimlach en de schoonheid van het vak. 
Jarenlang stond ik achter de kachel, heel lang geleden. Ik sta liever voor de bar dan er achter....
Zo eerlijk wil ik wel zijn. 
Als je de (deur)loop er maar in houdt.
Zo zie je maar weer....Als ik maar op tijd mijn natje en droogje krijg is het mij bijzonder goed kersen eten...
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...

















Geen opmerkingen:

Een reactie posten