#MidZomerNachtDroom!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De dans, gedanst op een zilveren tapijt. Met jou dicht bij mij.
De verloren tijd beweend. Doelloos, verzonken en dronken.
En niets dat niet mocht, wij twee door de tijd, de tijd heen.
Midzomernachtdroom.
Waar jij verscheen, scheen de zon met je mee.
Geen tijd voor verdriet maar elke dag omarmd.
En altijd vrolijk, hoe jij dat voor elkaar kreeg. 
Met oneindig veel moed. Het leven is niet fair. 
Du hast der Fügung Deine Stirn geboten.
Hast ihn nie verraten, Deinen Plan vom Glück
Deinen Plan vom Glück.
Ich gehe nicht weg, Hab' meine Frist verlängert.
Neue Zeitreise, Offene Welt, Habe dich sicher in meiner Seele.
Ich trag' dich bei mir, Bis der Vorhang fällt
Ich trag' dich bei mir, Bis der Vorhang fällt.
Uut 'de Weg/Der Weg' van Guus Meeuwis / Herbert Grönemeyer.

Moi, ben ik weer.
Gek hoe dingen soms gaan. Bestaat toeval? Denk het niet!
Iets regeert deze wereld, iemand trekt boven aan de touwtjes. Kan niet anders.
Eerst dacht ik dat het iemand was, tegenwoordig denk ik steeds vaker dat Google de regie steeds meer in handen krijgt!
Oktober 2005. Pa was enkele weken daarvoor gaan hemelen. 
Broerlief Gert appte of belde uit Duitsland, weet het niet eens meer. 
Hey breurtje, hoe is het? Je moet eens luisteren naar Herbert Grönemeyer, de Bruce Springsteen van Duitsland. Ga je leuk vinden, weer wat anders dan die Toten Hosen met hun kein alcohol ist auch keine lösung. Hoezo Duitsers hebben geen humor, haha...
Iedereen verwerkte het verlies van The King op zijn of haar eigen manier.
Ik schreef het voornamelijk van mij af. Niets is een mens vreemd.
Maar muziek is voor mij tevens een grote uitlaatklep. 
Ik kende Herbert wel, van Halt Mich onder andere. Al heel lang voordat de Deutsche Donnerstag op Radio 2 werd geintroduceerd luisterde ik met enige regelmaat naar muziek gemaakt door onze Oosterburen. 
Het was eind oktober, begin november. Na een avond op de voetbal, nog afgepilst bij Café Mans en dus veel te lang de barkruk bezet en Bacchus als enige metgezel te hebben gehad slingerde ik thuis nog even de computer aan. 
Spotify bestond toen niet. Moest het doen met YouTube. In een vol stadion ergens in Duitsland begon Herbert te zingen, alleen aan een piano, slechts een spotlight op hem gericht.  
Kippenvel van kruin tot teen. In de donkere Mainbarger nacht huilde iemand verschrikkelijk hard aan de Clemmestraat. Deze kwam binnen. Behoorlijk hard, rauw op het dak. Potverdikkemei zeg.....
De tekst. Geweldig. Klopte als een (OAD)-bus! 
Herbert schreef het voor zijn vrouw en jongste broer die binnen enkele dagen achter elkaar overleden.
Zijn vrouw aan kanker. Der Weg stond op zijn album 'Mensch' die uitkwam in 2002.
Toeval bestaat niet! Grijsgedraaid!
Nog geen week later dat ik min of meer het nummer van Grönemeyer voor het eerst hoorde kwam Guus Meeuwis, eind oktober 2005, uit met zijn album 'Wijzer'.
En wat stond daar op als Nederlandse cover? De Weg! Vrij vertaald.
Met als ondertitel MidZomerNachtDroom! Je kon mij weg dragen. Wie zat er aan de knoppen....??
Ja, wie...??
Moest denken van de week aan die tekst, zowel in het Nederlands als in het Duits.
Beide uitvoeringen raken mij als ik het hoor. Dat heb je soms, brengen herinneringen boven. Mooie dingen....
Het is met terugwerkende kracht een beetje het nummer geworden van en veur mien Pa. 
Pink Floyd is het, maar Herbert en Guus staan keurig achter deze symfonische heren te trappelen.
Lieve mensen verloren deze week hun (schoon)moeder, oma, vrouw, vriendin, buurvrouw etc.
Geheel onverwachts. Ik schrok er van toen San het vertelde, had net onwijs meegeschreeuwd met een nieuwe versie van de Deutsche Donnerstag op Radio 2. Schaamteloos, alleen in mien PKW over de Duitse snelweg via Getelo und Itterbeck so schnell wie möglich nach Hause zuruck na een mooie dag arbeiten.
Het leven is niet fair! Wederom leverde iemand, hierboven(?), een compleet brevet van onvermogen af...!?!?
Hoe zeg je zoiets tegen je kinderen, die amper kunnen lopen en weten dat ze op hun eigen benen moeten staan. Een hard gelag. 
Fields of Gold. Dat zal ook niet veranderen. Dat hangt als een warme jas om deze beste man heen. 
Toeval bestaat niet! Ik help het je hopen. Maar het is ook mooi. 
Lohues had het gisteren ook over het gemis. Waar maken wij ons toch soms druk over, alles is toch anders nu sommige mensen er niet meer bij zijn op deze aardkloot.
Voor hem is het zijn lieve moeder. Voor mij mien Pa en voor jou weer iemand anders.
Niks is meer hetzelfde. Je beleeft dingen toch anders nu een geliefde er niet langer meer is, voor jou!
Maar ik ga niet weg, ik heb nog wat tijd gekregen. Zal altijd maar doorgaan, tot aan het eind.
Het je voor altijd mijn hart gegeven. Ik draag je nu bij me tot het licht straks dooft.
Maar goed, vreemd. Ik had het nummer van Herbert cq. Guus deze week in mijn gedachten en vooral het woord Midzomernachtdroom! of zoals jullie willen Mittsommernachtstraum.
Duits klinkt soms ook wel bijzonder lekker. Sommigen woorden moet je gewoon niet willen vertalen.
Du bist alles was ich habe auf die Welt. Inkoppertje...toch? Marianne Rosenberg!
Maar nogmaals, er worden links en rechts of hierboven aan touwtjes getrokken. Wat ik oe brom!
Want gisteravond ging het voortdurend over Midzomer en het Midzomerfeest op TV.
Wat altijd plaatsvind rond of op de langste dag van het jaar, 21 juni. 
We waren aan het Netflixen geslagen. Het 4e seizoen van The Restaurant stond eindelijk eens op het menu. Nu het EK verder gaat zonder Oranje hebben wij 2 x 45 minuten en een beetje meer de tijd voor de perikelen van deze fantastische serie. Over kok Calle en Nina Löwander. 
Over de arme jongen Calle en de rijke dochter van de horeca-familie. 
Een Zweede versie van Against All Odds. Biertje en een wijntje....Zijn zo smakelijke avonden.
Tuurlijk gebeurt er van alles, bij elkaar - uit elkaar - weer bij elkaar etc. en de hele wereld vind er wat van. 
Maar in het 4e seizoen ging het veel over het Midzomerfeest...In Zweden toch na kerst één van de belangrijkste feesten van het jaar. Midsommar of Midsommarafton. Een waar familiefeest.
De start van de zomer. Mensen in Zweden trekken dan vaak naar hun buitenverblijven op één van de eilanden. 
Ben altijd traag van begrip, het was al enkele weken terug dit Midzomer(feest) maar ik had het deze week pas bij de kop. Gek hoe die dingen soms gaan....Toeval bestaat niet, althans ik denk van niet!
Die kwartjes vallen bij mij wel vaker wat later....De kern van mijn bestaan. Lekker boeiend!
Ik wenste Daniël gisteren de wijsheid van de Heilige Anthonius toe en nu ook onze lieve vrienden. 
Hoe buren vrienden zijn geworden. Toeval bestaat niet! Hun pijn is onze pijn! 
'Soms is het beter iets moois te verliezen, beter is moois te verliezen dan dat je het nooit hebt gehad'
Dat schreef die Heilige Anthonius ooit....Ik draag het bij mij als soort van schild en iedereen heeft baat bij muziek!
Je krijgt er niet de mensen voor terug waar je van houd en hield. Maar het kan soms de pijn verzachten.
Missen kun je ze nooit. Hij (Mien Pa) ligt voor mijn gevoel ook niet aan de Beerzerhaar (begraafplaats, red.) maar heeft sinds oktober 2005 een mooi plekkie in mijn bovenkamer gevonden. Hij ligt er vaak tevreden bij. 
Soms is hij al wakker terwijl ik nog lig te slapen. Klopt ie aan de binnenkant van mijn gedachten.
Gaat hij praten terwijl ik niet lig te luisteren. Soms schud hij mij wakker, vaak laat hij mij begaan. 
Iets met vingers branden maar dan staat de bak met koud water al klaar....Bij wijze van spreken dan!
Hij blijft waken over mij, gek hè. Ik geloof het wel, dat is geen toeval - dat is echt!
Bestaat toeval. Ik weet het niet! Waarom gaat het zo en niet andersom? Zeg het maar!
Ben geen tijdreiziger. Weet niet hoe onze route is uitgestippeld....Wil het eigenlijk ook niet weten!
Weet wel dat het leven niet altijd eerlijk is en dat geen alcohol ook niet de oplossing is...
Sorry, komt net voorbij in mijn afspeellijstje. Die dacht ook,...FF wat oude punk en rock erin bij die kerel. Wordt ie vast een stuk 'wijzer' van. 
Over cirkels rond maken en zo....
Die maakte ik gisteren ook weer ff rond op het Westerpark. Sinds lange tijd weer voetballers in actie gezien. Roodzwarte voetballers wel te verstaan. Mien eigen knuppels....
Gisteren was de start voor het nieuwe seizoen. Als razende reporter even wat sfeer proeven. 
Nieuwe trainert, nieuwe selectie. Zonen van oud-voetballers die net als hun papa proberen een plekje in de selectie te bemachtigen.
Even zitten op het Henk Veltink Terras. Een blik van verstandhouding. Henk ligt ook niet aan de Beerzerhaar maar kuiert hier onzichtbaar rond op het Westerpark.
Hij is er niet en toch ook wel weer...als je begrijpt wat ik bedoel.
Net zoals de geest van Eg maar blijft waaien op deze vertrouwde grond! Ik geloof daar echt in!
Het was fijn om weer thuis te zijn. Met dit virus blijf je besmet, niet tegen te vaccineren. Echt niet!
Mouna was ook blij. Zij speelde met zicht op het hoofdveld in de speeltuin bij onze club. 
Mooi lief klein mensje. Wat is ze al groot. Tel je zegeningen, Midzomernachtdroom! Heilige Anthonius.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....