#Doe Maar!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'On bended knee is no way to be free. 
Lifting up an empty cup I ask silently,
that all my destinations will accept the one that's me
So I can breathe.
Leave it to me as I find a way to be
Consider me a satellite forever orbiting.
I knew all the rules but the rules did not know me
Guaranteed.'
Uut 'Guaranteed' van Eddie Vedder uut de film Into the Wild!

Moi, ben ik weer.
Nou, euh....Doe Maar!
En daar ging voor de zoveelste keer een katheter in mien kleine jongen. 
Lag ik op de (werk)bank van de huisarts, de Toms ver over het eind van de tafel, het vaderdagkado van de kinderen (een boxershort met broodjes hotdog) losjes op de enkels. 
Wat een mooi tafereel op de vrijdagmorgen. Gezellig op de koffie bij dokter Hulscher! Not!
Twee meter punt zes komma vier groot maar ik voelde mij heel klein.
Het plassen ging niet meer. Al weken was het niet meer de hogedrukspuit van het merk Kärcher!
Neuh, meer een B-merk van de Aldi of de Action. De druk was er compleet af. 
Maar 's morgens op het werk voelde ik het al aan mijn water. Dat werd 'm niet vandaag.
Het zwakke straaltje werd druppelen en ik kon slingeren wat ik wilde maar meer kwam er echt niet uit!
Ik had al gebeld met de huisartsenpraktijk, ik ben onderweg!
Kan normaal gesproken veel zeiken over Duitsland maar op de weg terug via onze Oosterburen kon ik plassen wat ik wilde, maar het zeiken in en vooral over Angela Merkels akkers was een brug te ver.
Het regende ook nog eens en in Vasse was een schoonmaakbedrijf net met hogedrukspuiten in de weer...
De druk kwam er bij mij dus goed op te staan. Wel willen maar absoluut niet kunnen en overal om mij heen zag ik water uit de hemel of andere apparaten komen maar helaas niet meer uit mijn eigen buks. 
Geen pretje. Loop drie keer liever een marathon of  dat er 20x zo'n staafje in mijn neus wordt gepropt!
Dat was zo'n beetje mijn vrijdag...haha. Hoe was die van jullie, ook zo'n zeikdag?
Ach, er zijn ergere dingen op de wereld maar kon zo liggend op de (werk)bank bij Dokter Hulscher er ff geen één bedenken omdat het natuurlijk ook niet meteen lukte! Het was ff pielen, wat een gehannes! 
Nu loopt het weer als een malle. Elk nadeel heeft zijn voordeel. 
Doe Maar!
Een rare week wat dat betreft met een, persoonlijk voor mij, rare afsluiting....als je het letterlijk bekijkt. 
Bij mij ging, gelukkig, alle sluizen weer open maar je hoopt dat het beneden in Nederland en verderop in België en Duitsland ook snel het geval zal zijn. Iets van een omgekeerde katheter of zoiets...
Als je begrijpt wat ik bedoel!
Ja, Doe Maar!
Viel van de week, woensdag volgens mij, al zappend in een oude documentaire over Doe Maar!
Eentje uit 2013 tijdens hun Glad IJs Comeback Tour nummer 4 of 5. Gestopt in de vroege jaren tachtig maar nog steeds ongekend populair in het heden. 
Bleef hangen, ken de muziek natuurlijk uit mijn hoofd, kan iedere regel van de grootste hits zo'n beetje woord voor woord meezingen wat niet iedereen in mijn omgeving altijd weet te waarderen.  
Want ik kan moeilijk toon houden en ik schiet nog wel eens uit de bocht....Mea Culpa.
Mijn gedachten sprongen meteen terug naar mijn onbezorgde jeugd.
Je was voor Doe Maar of tegen Doe Maar!
Iedereen in mijn klas was natuurlijk voor Henny en Ernst. De meisjes zwijmelden bij deze heren weg en vielen bijkans flauw.
Ook al zongen ze over het feit dat je je lul achterna moest lopen, ze schreeuwden het gewoon luidkeels mee.
Of dat ze het hadden over nederwiet en heroïne met flink wat GVD's, wat natuurlijk op de Christelijke Basisschool de Hoekstee in Beerzerveld niet alleen vloeken in de kerk was. 
Klasgenootje Gerben was helemaal fan. Had van die felgroene zweetbandjes, t-shirts, buttons op zijn spijkerjasje. Een mini Ernst in het klein. Alles gaat voorbij.
Ik was natuurlijk eigenwijs. Niks geen Doe Maar, ik ging voor de Frank Boeijen Groep. 
Zijn teksten waren toch veel beter. Hallo, wist ik veel als jochie van tien, begin jaren tachtig!
Maar ik hield vol. Vond destijds Doe Maar maar niks, ik hield het bij Frankie Boeijen. Nog steeds trouwens. Mien muzikale held. 
Hij gaat al zo'n beetje mijn hele leven mee. En dat al dik veertig jaar! 
Jeugdsentiment. Schitterend om alle verhalen van de heren te horen, daar dacht je toen niet aan. 
Hoe het begon en hoe ze niet met de hysterie in Nederland konden omgaan. 
De fans werden steeds jonger, de teksten steeds serieuzer maar ze werden maar niet begrepen.
Weggezet als voorlopers van K3, echte kinderpop! Niet gepruimd door de goegemeente.
Ze gebruikten ook behoorlijk. Daar was Frankie tevens niet vies van. Maar wist ik toen veel....
Deed 's avonds een plas en ging gewoon behoorlijk vrolijk naar bed, destijds nog geen moeilijk gedoe in de wereld die overzichtelijk leek. Die bom viel toch nooit.
Maar tijdens het opnemen van een plaat werkte het niet echt al dat gebruik van verdovende middelen in de studio.
De één zat aan de wiet en de andere nam een lijntje coke. De één wilde het daardoor rustig aan doen met die joint in de hand en de andere wilde als een gek vooruit door de heroïne. Dat werkte niet. 
Gebruiken was ok maar dan ook iedereen hetzelfde spul gebruiken zodat het creatieve proces niet in het gedrang kwam. Schitterende verhalen....en met die muziek was niks mis mee hoor, achteraf.
Heerlijke televisie, een stuk nostalgie. Volle zalen, lijf aan lijf. Het enige wat je opliep was een knal voor je kop of pijn tijdens het plassen. Alles stroomde, veel bleef maar veel ook niet!
Doe Maar was Normaal en Lekker Boeiend! Je hoefde nog niet zo in de pas te lopen, alles mocht - niets hoefde. Je deed maar wat.
Soms gooide iemand wel een bom in een vijandelijk strafschopgebied maar ook dan kwam het goed!
Nederland won op 28 oktober 1987 met 8-0 van Cyprus maar niemand was blij. 
Want ineens leek het EK van 88 heel ver weg door die bom al was dat Europees Kampioenschap redelijk dichtbij dat jaar in Duitsland...maar toch!
Nu weten wij het niet beter als wij eens weer niet naar eindronde gaan maar in de vorige eeuw voetbalden wij gewoon beter en gingen we gewoon.
Maar Johan Staal werd plotsklap beroemd als de bommengooier van Oss. Hij had namelijk in een tennisbal flink wat kruit gestopt om de boel een beetje op te vrolijken in de Kuip. 
Het liep allemaal verkeerd af, zo had Johan het niet bedoeld. Sorry! Neuh, Doe Maar!
Opgejut door verkeerde vrienden had hij de tennisbal toch maar geserveerd. 
De keeper van Cyprus ging knockie-out, zij het dan niet gespeeld. De 8-0 zege werd niet veel later door de UEFA omgezet in een 3-0 nederlaag voor Oranje en het EK leek verder weg dan ooit.
De KNVB ging met succes in beroep. Want de wedstrijd werd later in een leeg stadion van Ajax zonder publiek overgespeeld, wij wonnen weer, nu met 4-0 en gingen toch no naar het EK. De rest is geschiedenis want ruim een half jaar later werden wij Europees Kampioen. 
Daar moest ik altijd aan denken als ik Oss op de borden zie langs de snelweg of als Oss werd genoemd op de TV. En sinds zaterdag als je loopt te wandelen, zoals ik, op circuit de Witte Ruijsheuvel in Oss, een oude vuilnisbelt die tevens in de jaren tachtig werd omgetoverd tot een geliefd motor-circuit. 
Je moet ff de bult op, kuitenbijtertje hoor, maar dan kom je in een walhalla voor iedere motorcross-liefhebber pur sang, wat ik oe brom! 
Ik heb niks met motorcross, dat merkte ik afgelopen zaterdag wel. Maar toch, een hele belevenis. Je moet zoiets eens meemaken.
Er worden veel nationale- en internationale wedstrijden verreden op het heuvelachtige terrein. 
Het wereldkampioenschap MXGP dit weekend. De laatste keer dat er een Grand Prix solo werd verreden was in 1998. Dus van Oss en omstreken mocht het wel weer eens gaan knallen. 
Mannen van Staal en vrouwen van IJzer bevolkten het voormalige vuilnisterrein, nu werd alles keurig opgeprikt door de heren en dames schoonmaaksters wat de mensen maar achteloos weggooiden.
We bivakkeren toch op een vuilnisbelt? Sommige lui gaan het nooit snappen...
Keek mijn ogen uit in de Paddock, We mochten even kijken. Wat een pracht en praal. 
Een trotse Wim, dat kan ook niet anders. De boel uitstekend voor elkaar, alles glimt!
Dagje Motorcross in Oss. Ja, Doe Maar!
Ik mocht een dagje mee met San naar Oss. Kids bij Opa en Oma's. Gezellig met vrouwlief op pad.
San had alles perfect georganiseerd. De VIPS wisten het VIP-deck te vinden maar vonden zich zelf helemaal niet belangrijk. Neuh, Doe Maar gewoon, doe je al gek genoeg, we komen niet voor niets uut het Oosten! Waarvan akte!
Klokslag 13.00 uur konden wij aan de lunch met pittige Tomatensoep. 
Alle gasten van het Hutten Metaal Yamaha Racing Team waren goedgemutst en gekleed. 
Gezellig zo'n dag. Een hele andere wereld en toch ook weer niet. De passie is hetzelfde.
Ik heb het met voetbal en Wim en Herman hebben dat dus met motoren.
Mooi om vader en zoon naast elkaar de race te zien volgen. Ouwe jongens krentenbrood!
Kan ik van genieten. 
Leuk om Rieko na jaren weer eens gesproken te hebben, oud-straatgenoot van weleer. 
Zoon van Wicher en Hillie die aan het eind van de Clemme woonden en nu gewoon vlak om de hoek. 
Hij vliegt tegenwoordig de hele wereld over, Doe Maar, maar het is 'm niet naar zijn hoofd gestegen.
Rieko vervoert ondermeer bekende DJ's en wereldsterren naar alle uithoeken van deze aardkloot maar hij blijft gewoon die Dalhuisen uut de Clemme. 
Zoekt zelfs in Andorra naar een stukje Mariënberg in de bergen. Doe Maar gewoon....Mooi!
In Oss kon ik weer genadeloos plassen. Ik ging met plezier van het VIP-dek af en op.
Kon ook niet anders, dronk liters plat water omdat bier op de bon was.
Er mocht van de Burgemeester van Oss geen alcohol geschonken worden. Was die bommengooier weer bezig geweest? Had die Johan Staal wederom roet in het eten gegooid en nu voor de gasten van Hutten Metaal. Had die Staal andere ijzers, bommen en granaten in het vuur gedonderd?
Cherryl, ons lieve meisje van de catering, moest zich steeds verontschuldigen op de vraag wanneer nu eindelijk de tap open mocht. Op de camping was het de avond ervoor genadeloos uit de hand gelopen, tja....Brabantse nachten duren lang hè. Snap je dat dan niet....Burgemeester!
Dat had die Burgemeester Wobine Buijs-Glaudemans toch wel kunnen bedenken...?
Maar mede vanwege Corona en die beslissing van Wobine konden de gasten van Hutten dus niet aan de buis op het Vip-dek. Lekker dan! Weer zo'n VVD'er die ons dingen door de neus boort....
Ach, het humeur werd er niet minder om. Van Sinas kregen sommigen wel een dikke buik...haha! 
Maar toen de tweede manche bezig was en het dekselse talent van de Hutten Metaal Yamaha Racing Team, de pas 15-jarige Dave Kooiker, zich vooraan meldde kwam Cherryl (niet Linda) eindelijk met een blad bier aan. Ach, de jongens van Hutten Metaal konden haar wel knuffelen...Ja, Doe Maar!!
We waren toch allemaal negatief getest of al twee keer gevaccineerd. Elke nadeel heeft zijn voordeel!
Want Corona was niet op de vuilnisbelt van Oss te vinden, begraven onder een dikke laag zand, verder alleen maar lachende gezichten en veel lawaai. Fuck Corona! 
Het kan dus wel. Nou ja, we dronken nog steeds geen bier, we dronken Amstel, ach..Doe Maar!
Ik wilde wel rijden dus ik hield het mooi bij plat water, een keertje zonder hop en gist.
En ik kon steeds beter zeiken, naar hartelust zelfs. Het regende zonnestralen....Als de boel daarvan maar niet overstroomde in Oss.
Oss was top, leuk om het eens mee te maken. Leuk dat wij het konden ervaren!
Dit hebben wij gemist. Of je nou op een festival zit of op een motorcross staat.
Groots genieten doe je toch met z'n allen. Nederland was deze week het lelijkste plekje op aarde met al die klotendingen die gebeurden maar in Oss was het op één of andere manier toch genieten.
Totdat de bom valt. Alles gaat voorbij, elke droom vervaagt. Als je je ogen open doet. Je raakt het kwijt.
Ondanks alles....Ja, Doe Maar!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...