#Dichterbij!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Liever lachen om wat is geweest, dan iets vrezen wat nog komt, misschien.
Liever houden van een grote geest, dan iets haten wat je niet kunt zien.
Ik hoef jou niets uit te leggen, het ligt hier open tussenin.
En ik maak een laatste buiging, voor altijd.
Wie legt me uit hoe alles werkt, hoe groot het gat is tussen nu en nooit.
En hoe het komt dat ik nu merk, jij bent weg maar dichterbij dan ooit.'
Uut 'Dichterbij dan Ooit' van Bløf.

Moi, ben ik weer.
Klopt, een paar weken van de radar geweest. 
Wij hadden ons mooi verstopt tussen de bergen in Oostenrijk.
Wilde dat ik er nog was, ver weg en toch een gevoel van thuis (komen).
Iets met dichterbij dan ooit. Geen moeilijk gedoe.
Oostenrijk ligt ook ten oosten van de Iessel, wat ik oe brom!
Had zo maar een provincië in Nederland kunnen zijn, een broertje van Overijssel of voor mien part Drenthe. Wij voelden ons er thuus, hier kwamen wij weg. Gastvrije mensen die Oostenriekers, waarvan akte!
Hier kom ik weg. Lohues zong het passend terwijl wij kilometers aan het maken waren langs vele indrukwekkende haarspeldbochten. Elke bocht bracht ons dichterbij dan ooit, steeds een treetje hoger.
Karinthië is geen Drenthe of Salland, maar toch. Snapte de woorden van Daniël weer eens drommels goed. Wij, rondtrekkend in een land met vele hunebedden op elkaar gestapeld, of zoiets.
In Oostenrijk is een ei ook geen lege dop. Duitsland en Oostenrijk zijn net als Sibculo en Kloosterhaar.
Liggen tevens naast elkaar maar een wereld van verschil als je het ziet van deze kant!
Als je begrijpt wat ik misschien bedoel. 
Had het elk jaar met de wintersport. Zo'n moment overvalt mij dan altijd wel eens. Dat mien Pa dan soms dichterbij dan ooit is. Net alsof hij hoog en droog op zo'n berg zit. Geduldig wachtend op één van zijn vier zonen. Weet niet eens of Henry, Herman of Gert ook zulke gesprekken hebben of doppen die gewoon meer hun eigen boontjes?
Dat Pa op de één of andere manier mij moeilijker los kan laten...Typisch gevalletje van een nakomertje..? Zeg het maar.
Hoe is met joe dan? Zonder dat ik doorhad kwam hij ook ff buurten tijdens onze vakantie in Bad Kleinkircheim. Ik ging met Moos naar boven, de dames bleven beneden. De Kaiserburgbahn bracht ons met gezwinde spoed upstairs, een soort van moderne stairway to heaven. Ruim boven de 2000 meter.
Iemand klopte mij op de schouder, keek om, natuurlijk was er niemand. Het was zo'n spreekwoordelijke tik maar de deur van de hemel was open, zag ik. 
Hij zat in zijn vaste stoel, de blik op ons gericht. Moos nam een slok van zijn spezie, hij had niet door dat Opa Freek even bij ons was komen zitten. Toch hield hij zich wijselijk stil, ik spitste derhalve de oren.
Hoe is het met joe dan? Gaat alles goed beneden? Vragen naar de bekende weg, hij wist het antwoord al maar liet mij simpel genoeg even nadenken, de vragen waren sowieso elk jaar hetzelfde en dat al ruim vijftien jaar. We waren kort van stof, het is niet echt een gesprek maar meer een gevoel. 
The King had het niet druk maar was ook zo weer vertrokken, trok de deur van de hemel achter zich dicht. Tot een volgende keer. Boven in de bergen was hij weer eens dichterbij dan ooit merkte ik pas toen wij terugliepen naar onze auto en de CD-speler een oudje van Bløf aanslingerde. 
Ik wou dat ik het verzonnen had. Waar zat die verborgen camera? Toeval bestaat niet, ik wist echt niet dat hij vandaag even kwam buurten. Hij trekt niet zijn agenda, vraagt niet of het past in ons schema. 
Hij komt en gaat wanneer hij dat wil, zal daarboven in de hemel wel eerder regel dan uitzondering zijn.
Lekker belangrijk ook, wij hadden het verrekte mooi in Oostenrijk. 
Hemels uitzicht in ons fraaie resort, NockResort Hotel & Spa om precies te zijn.
Warme Oostenrijkse gastvrijheid op een bedje van een stuk onbezorgdheid.
Priceless, al is zo'n eindafrekening altijd even schrikken. Maar geen zonde geld heur, elke euro was welbesteed in het land van voormalige zangert Udo Jürgens. 
Kreeg de Griechischer Wein of Aber bitte mit Sahne er nog niet echt in bij Sanneke. Zij vond het vooral foute Duitse muziek. Heerlijk toch!
Zal wel een gevalletje van leeftijdsverschil zijn of een grote Breur die werkelijk alle teksten van deze Udo, als Bachus iets te lang gast aan tafel is, woordelijk mee kan bléren en zijn jongste brüder er lichtelijk mee besmet heeft en misschien wel daardoor in Duitstalige landen altijd de heimelijke voorliefde voor Deutsche Schlagers een beetje dichterbij komt, dichterbij dan ooit....
Sie treffen sich täglich um viertel nach drei...aaah, oh yeah am Stammtisch im Eck in der Konditorei...
Schwarzwälder Kirsch, Buttercremetorte und Bienenstich, Sacher und Linzer und Marzipan Torte...
Aber immer und bitte mit Sahne......Ken de tekst bijna uit mijn hoofd und warum...?
Neuh, it doesn't ring enig belletje bij San. Er bleef een vlaag van verstandsverbijstering tussen ons zweven. Die mist trok niet op tussen de bergen, schitterend. 
Slingerde nog wat meer van die kneiterds van hits de Oostenrijke bergen in. Voelde mij Anton, niet die uit Tirol maar gewoon die van Bad Kleinkirchheim. 
Sorry, dwaal weer af. Genoten van onze vakantie en niet in de laatste plaats kwam dat door het fantastische NockResort Hotel & Spa in onze tijdelijke uitvalbasis in het betoverende Oostenrijk. 
Hier leek alles zo ver weg en toch ook weer zo dichtbij. 
Met de muziek van thuis maar verteld in een andere wereld. Hier even niet het dagelijkse gezeur over een virus wat ons blijkbaar in de greep houdt. Het leek er wel niet te zijn, misschien wel verscholen achter die imposante bergen. Misschien dat het moeite had om over de berg te komen net zoals onze oude Sharan.
Die gaf op een mooie woensdagmorgen ook de geest. Werkte niet mee op Mittwoch. 
We wilde naar Heidi toe, een soort van sprookjespark maar de reis eindigde in een boze droom. 
Nu stotterde de Volkswagen een keer in plaats van diegene die op het gaspedaal trapte. 
Kon trappen wat ik wilde maar er kwamen steeds meer alarmerende lampjes op het dashboard bij. 
Allerlei doemscenario's lichtten ineens tegelijkertijd op. De Sharan gaf net onder de top van de berg compleet de geest, het dashboard leek wel een slechte discotheek geworden. Alles flikkerde maar er kwam geen muziek meer uit de PKW. Stoppen was het devies, auto aan de kant, voor zover mogelijk want niet te ver naar rechts anders kachelden wij onbedoeld de hoge berg af. Zo dichtbij hoefden wij nou ook weer niet te komen richting de hemel. Onderweg naar later maar dan anders...
Lang verhaal kort. De Oostenrijkse ANWB was snel ter plaatse, vond vier gestrandde reizigers op haar pad. De Karel Freke van Bad Kleinkircheim fixte vakkundig het euvel, we waren een nachtje de auto kwijt maar we konden na deze ervaring gelukkig weer het gas intrappen. Toch tied voor een nieuwe binnenkort, denken wij zo...Dichterbij dan ooit!
Het was genieten op de vierkante meter. De kinderen hebben zich vermaakt. Elke dag zwemmen in ons zwembad met uitzicht op eerder genoemde bergen. 
Heerlijk gegeten, elke dag vier-gangen. Volgens Moos vijf sterren waardig. Ik reken het goed!
Want het was gewoon super lekker. Daar kan menig restaurant nog een puntje aan zuigen...
Een hotel van alle gemakken voorzien. Een fijne kamer waar wij 's nachts heerlijk sliepen, het raam open en alleen de wind die je hoorde waaien langs de bomen. 
Hoe raar kan het lopen. Hier, in Nederland, heb je een fitness-abonnement waar je al bijna drie jaar geen gebruik meer van maakt. Ik sponsorde de lokale sportschool gratis en voor niets. Betaalde elke maand een substantieel bedrag maar ging nooit tot het gaatje. Moe werd ik er dus niet van. 
En notabene op vakantie waren wij, San ook, elke dag te vinden in de fitnessruimte....Had het te maken met het uitzicht of waren wij gewoon bang dat de Oostenrijk Feeders ons teveel zouden vet mesten met al die Kuchen, Torte en overheerlijke heerlijkheden wat wij dagelijks op onze bordjes kregen voorgeschoteld?
Zeg het maar. Ging zelfs weer hardlopen op de loopband. Haalde oude trainingsschema's uit de doos.
Interval. 5 minuten, 2 minuten rust. vier minuten, hogere snelheid en weer twee minuten rust etc. etc....
Und warum? Je weet soms meer dan je denkt...Maar hardlopen tijdens notabene je vakantie....??
Oostenrijk maar vooral Bad Kleinkircheim en NockResort Hotel & Spa waren een bijzonder warm bad. Eindelijk mochten we weer eens en gehinderd zonder bijna enige restricties. Alles mocht, niets hoefde.
Het principe van mien Pa gelogenstraft. Hoog in de bergen was al dat gedoe van tegenwoordig iets van lang geleden...
Vriendelijke mensen daar in Oostenrijk, niemand uitgezonderd. De Koning te rijk...in Oostenrijk!
En nu dat gevoel blijven proberen vast te houden nu we inmiddels weer terug zijn in Nederland. 
Een beetje Udo, een beetje Spezie, Grüner Veltiner en zo af en toe een Dunckel Weizzen. 
Hier in Nederland op zoek naar dezelfde energie als die wij reeds vonden in Oostenrijk. 
Waar ga je dan naar toe? Natuurlijk naar de oude IJsselcentrale net buiten Zwolle. Kijken en voelen of er nog wat energie in deze reeds ontmantelde Energie-centrale zit. 
Bennies uit de Basis, een pop-up-tent is er namelijk gevestigd en stond al wat langer op ons to-do lijstje.
Net even anders, niet raar maar wel bijzonder. Een mooi concept en mooi op de route naar Hattem voor een koffie en een wijntje bij grote breur en schönschwester.
Elk voordeel heeft zo zijn voordeel. Absoluut!
Seb Dokman en Glenn Mosterd zijn de eigenaren en hebben wat leuks neergezet voor amper 3 maanden. Hierna verhuizen ze naar de Luttekestraat in Zwolle waar ze een Hostel annex Restaurant zullen gaan bestieren. Maar om voldoende energie te tanken voor dat grote avontuur bivakkeren ze voorlopig bij de voormalige IJselcentrale, tijdelijk energie opwekken!
De Pitabroodjes, ze maken het brood zelf, zijn een reisje meer dan waard. De industriële omgeving maakt het unieke gegeven gewoon af. Niets alles is verdwenen op het Zwolse Harculo terrein. Er is nog genoeg te zien, hoe bijvoorbeeld vroeger energie werd opgewekt. Rondlopen op een stuk Niemandsland waar je eerder niet welkom was. Teveel spanning en teveel gevaar....Geen schrikdraad als je begrijpt wat ik bedoel. 
Zo deden en doen wij allemaal leuke dingen. Een streep proberen te zetten door het verleden wat ons zoveel energie heeft gekost. We lezen wat minder van het wereldnieuws...
In Oostenrijk waaide het virus niet zo hard en ook thuis lijkt het allemaal wat minder te gaan worden. 
Wees maar niet bang! Heb het leven lief, laat je niet door angst leiden. Als het allemaal zo was bedoeld had vast en zeker iemand zijn bek al open gedaan. Zoiets hou je niet verborgen, Toch?
Even een andere omgeving geeft je volop energie. Het gaf ons nieuwe inzichten, de zon komt op.
Iemand start z'n John Deere, soms stiet de tied even stil....Laat ie nou maar weer gewoon gaan lopen. 
Wij zijn klaar met alle spanning van de afgelopen jaren.
Fijne zondag, gelukkig hebben we de foto's nog. Wij kijken vol energie naar de toekomst!
En anders stichten wij ons eigen Koninkrijk, misschien wel in Oostenrijk.
Servus, dichterbij dan ooit, Gruss Gött!
Joah, mag wel zo....