#Op Fietse!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Wouldn't it be nice if we were older then we wouldn't have to wait so long?
And wouldn't it be nice to live together in the kind of world where we belong?
You know it's gonna make it that much better
When we can say goodnight and stay together.
Wouldn't it be nice if we could wake up in the morning when the day is new?
And after having spent the day together, hold each other close the whole night through
Uut Wouldn't it be Nice van the Beach Boys.

Moi, ben ik weer.
Ja, ik durf het wel te zeggen. Ik heb die beste gast echt wel gemist. 
Normaal gesproken treedt hij hier elk jaar op, bijna achter ons huus. 
Vaak is hij allennig, stiet hij in zijn eentje op het podium. Soms heeft hij wat muzikale vrienden mee. 
Maar altijd heeft hij wat zinnigs te melden, een soort van verpakte boodschap op een bedje van stro. 
Gaandeweg de jaren heb ik gemerkt dat ik zulke avondjes nodig heb. 
Geeft een bepaalde rust om zijn stem te horen, naar hem te luisteren en zijn liedjes te absorberen als een spons. Water voor mijn tere ziel! 
Daarom was het, is het fijn dat schrijver Gijs Groenteman, zoon van, in gesprek ging met Daniël Lohues op Erica. Gewoon bij hem thuus. Wat praten over muziek, over allerlei zaken. Zoals dat gaat tussen twee mannen. Soms van de hak op de tak, dan zat er sowieso muziek in. Geen moeilijk gedoe vooral.
Gisteren merkte ik weer dat ik graag naar Lohues mag luisteren. Hij heeft iets wat mij raakt. Hij kijkt ook naar dezelfde wereld maar zijn manier van kijken bevalt mij een stuk beter dan zoals de meeste mensen tegen deze aardkloot denken te moeten aan kijken. 
Was stiekem best wel een beetje jaloers op Gijs. Zou ik ook wel willen. Potje bier open trekken of een mooie fles wijn, geest uut de fles en mooi ouwehoeren met deze beste man.
Truffelworstje en een kaasje van Jan op de tafel, samen over de velden kijken of ze nu vol staan met mais of welk gewas dan ook. Misschien wel een soepje met droge worst.
Lohues vond het leven een interessante toestand. Natuurlijk kon hij niet zonder muziek en niet zonder grapjes. Hij was niet de man om de hele dag naar een schilderij te kijken. Hij vond alles verschrikkelijk interessant, ook het feit dat hij met een bijna volslagen onbekende (Gijs, red.) zo mooi aan het lullen was. Hij neemt zichzelf niet serieus maar boeit, praat geen onzin en zet je aan het denken. 
Normaal gesproken sta ik zaterdags anderhalf uur naar 22 acteurs op een veld te kieken, nu luisterde ik 2 x 45 minuten geboeid naar mien muzikale held onder het genot van een paar mooie tripels. Elk nadeel heeft zijn voordeel, ook zo'n man die kon boeien.
Hoe hij op een kruispunt stond, was trouwens nu een rotonde geworden.
Als je gewoon wilt genieten, luister hem en deze podcast terug via Spotify.
Zoeken op 'met Groenteman in de kast'.
Dan snap je ook waarom ik hem zo vaak citeer. Joah, mag wel zo is natuurlijk van hem, de Skik is er echt niet minder om geworden. Lohues hef de banden vaak vol met wind, ik moet ze nog vaak oppompen...
Als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Ach, bij hem is soms het voorlicht kapot dan weer de rem stuk. 
Elk huus hef zijn kruus. Ik zie hem zo in Frankrijk een kaarsje aansteken voor Cecilia.
Of hoe hij ooit een keer tegen zijn moat vertelde dat hij dacht dat het meisje hem alleen leuk vond omdat hij Daniël Lohues was....Nou, zei zijn vriend, dat ben je toch ook....Haha, die lach dan. 
Mooi man en dan vertellen dat hij zo graag achter het orgel in de kerk zat.
Fietste ik daarom, op mijn laatste vrije dag, langs het tuinpad van mijn vader met Moos en Mouna.
Toerist in je eigen omgeving zijn. Wonen waar andere mensen zo graag komen recreëren?
Op Fietse. Op oale maar vooral op vertrouwde grond bivakkeren. Op zoek naar iets van vroeger?
Moos en ik trapten niet door 't buulzand heen en Mouna zat lekker op het gemak achterop.
Tevens geen zandpad maar klinkers tussen de Voermanstraat en de Kruserbrink. 
Vechtvoorde - Gedempte Haven - Havenweg en via de Brink naar de Hessenweg. 
Gelukkig is bakker Battjes volgende week weer open. Wij fietsen deur, Moos wilde al even stoppen.
Scholtensdijk - Frits de Zwerverlaan - stukkie Rheezerweg en dan de oude Rheezerweg.
Wij fietsen deur. Laatste mooie dag van het jaar misschien. Het waaide ook niet zo slim. 
Op de Rheezerbrink stopten wij, we hadden de tijd. Op het bankje langs het tuinpad van mien vader namen wij een versnapering en wat drinken. 
Moos vroeg of Oma de tachtigjarige oorlog had meegemaakt. Ok, Oma is al best wel oud, tikt eind deze maand de 90 aan, maar zo oud is ze nou ook weer niet. 
Wel de tweede, toen die begon was Moe negen jaar oud en veertien toen de Duitsers eindelijk weer vertrokken. 
Verder had hij vragen over ene Hitler en het waarom? Tja, het grote waarom...
Astrid was nog niet open en we zagen tevens Tante Dina niet lopen op Hoeve Poljans. Dat was de bijnaam van Opa hè, klopt Moos. Mooi dat deze informatie blijft hangen bij het jochie. 
Dus nog geen koffie op dit vroege uur. Maar we wilden ook weer verder, onderweg naar later, onderweg naar Oma. 
Het rustpunt langs de Marsweg sloegen wij derhalve over en sloegen maar de Eikenknuppeldijk in want achter op het veld daar mag ik graag wezen en stond tevens het pontje te wachten.
Hier gingen wij de Vecht over. Natuurlijk stond het pontje aan de verkeerde kant maar Moos had de knop snel gevonden. Op zonne-energie kwam het bootje gestaag onze kant op. 
Tijd om even om ons heen te kijken en de pracht- en schoonheid van onze omgeving weer te ervaren. 
Mouna had vragen hoe lang ze in de buik bij Mama had gezeten nadat ik verteld had dat ik vroeger hier vaak kwam om thee bij mijn Oma te drinken met haar zelfgemaakte cake. 
Moos wilde vervolgens weten hoe een baby in de buik kwam. Ik vertelde hoe het zaadje geplant werd en hoe één zwemmer de finish wel moest halen om te groeien en iets met een eitje dat bevrucht werd. 
Toch teveel informatie voor het jochie. Laat maar, papa. Teveel info hoor.
Gelukkig voor hem was het pontje gearriveerd. Het waaide nog steeds niet slim, het onderwerp 'kindjes maken' vloog wel weg. Schitterend!
We staken de rivier over, niet met blote voeten en ook de rivier werd niet door Mozes van elkaar gescheiden. Neuh, Moos nam het roer over en zorgde ervoor dat wij zonder natte voeten Brucht/Oud-Banthum bereikte aan de andere kant. De vissers langs de kant vingen even geen vis, teveel rumoer.
We gingen rechtdoor bij de Liesendijk. Mooi stukkie fietspad omringd door maisvelden die als een soort van muren ons overeind hielden, zal het met de winterdag net zo mooi wezen...?
Moos vond een 'lucky stone' en verplaatste die enkele honderden meters verder. Rechtsaf de Hardenbergerweg op richting Oud-Banthum. Eitjes kopen bij Reinders en kijken naar de mooie zonnebloemen. Garst zou zeggen: wat God laat bloeien gaat Johannes niet snoeien.
Rechts het huisje op de heuvel en linksaf de Tweede Elsweg in. Wij hadden nog steeds de banden vol met wind. Een kaart was niet nodig want ik ken 't hier op mien duimpje. 
Terug in Mariënberg. Moos wilde nog even stoppen maar het waaide toch niet slim, het ging haast vanzelf. Al dacht Moos daar anders over. Hij trapte zich een ongeluk, vond hij...
Zijn fiets kon, wat hem betreft, terug wel in de trein. Misschien wel in de 'Daniël Lohues' van Arriva.
Nog maar een klein stukje Moos, via de klinkers van de Stationsweg sloegen wij halverwege sloegen al de Johan Clemmestraat in. Geen bomen meer, alles stroomt - niets blijft. Iets met wortels...
Koffie drinken bij Moe, dat wieffie van bijna 90 jaar. Joah, mag wel zo...
Naderhand kon ik echt op de fiets terug naar huus. De auto halen want bij Moos was de geest echt uut de fles. Laatste week voor toerist in eigen land gespeeld. Een kleine ontdekkingsreis op deze paar vierkante meter. Bas en Nicolette zouden trots op ons zijn geweest. 
Nog even mooie dingen gedaan, alles op 't gemak. Barbecuen met en bij vrienden, mooie bieren gedronken, lekker gegeten bij ondermeer de Witte Hoeve in Nutter, Eetcafé de Gezelligeit in Hellendoorn en jawel - op fietse - naar Jannemans bij de Zwieseborg. Soms even niks doen. Voor jaren weer eens een boek uit gelezen. 
Veel geluisterd naar mensen. Dingen bij elkaar opgeteld. Conclusies getrokken. Op donderdagavond gewoon de stad in, zitten tot 's avonds laat op de Markt met mooi volk om ons heen. Gewoon dom voor oe uitkieken en mooi dom ouwehoeren, praten over van alles en praten over helemaal niks. Heerlijk.
Vervolgens een dag later spontaan naar Coevorden rijden voor bieren van de Gulzige Gans.
Tot de conclusie komen dat je dat al een paar jaar eerder had moeten doen. 
Mmm...wat lekker die Snaterwater, Vreemde Eend, Waggel en Kachel van één van de kleinste brouwerijen in Nederland. We moeten er nog vier ontdekken, de kennismaking met de eerste vier was de rit naar Drenthe dubbel en dwars waard. 
Net zoals die Podcast die werd opgenomen in Drenthe op Erica, omringd door ontelbare gitaren. Een Rudi Bults in het klein en boven had ie er nog meer hangen. Prachtig, schitterend man!
Gitaren worden nooit jaloers, die mag je zo vaak bij de hals en op je schoot nemen als je wilt.
Luister volgend jaar weer met veel plezier naar jou in ons theater de Voorveghter. 
Zoals het hoort. Jij daor in je eentje op het podium. Gitaren en jouw vleugel bij de hand en mooie verhalen vertellen en dito liedjes zingen. 
We hebben ja niks te klagen, de banden vol met wind. Ik moet ze zo af en toe wat oppompen.....
Maar ze zitten weer vol, we kunnen nu best wel een eind gaan fietsen. Laatste mooie dag van het jaar, misschien. Je weet het niet. Wat weet je eigenlijk? 
Maar, het zou mooi zijn als alles weer was zoals eerder!
Wouldn't it be Nice, of niet Brian?
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...