#Panne(n)KoekPrinses Met Spek!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'The pictures tell the story, this life had many shades. 
I'd wake up every morning and before I'd start each day.
I'd take a drag from last night's cigarette, that smoldered in it's tray.
Down a little something and then be on my way.
I traveled far and wide and laid this head in many ports.
I was guided by a compass, I saw beauty to the north.
I drew the tales of many lives and wore the faces of my own.
I had these memories all around me so I wouldn't be alone.
Some may be from showing up, others are from growing up. 
Sometimes I was so messed up and didn't have a clue.
I ain't winning no one over, I wear it just for you.
I've got your name written here in a rose tattoo.'
Uut 'Rose Tattoo' van The Dropkick Murphys.

Moi, ben ik weer!
Alles komt terecht zingt Daniël in onvervalst Nederlands, toch hoor je meteen dat het Lohues is. 
Moos ook, die op het andere oortje meeluistert. 'Zingt Daniël niet meer in het dialect, Papa?'
Ja hoor, kein problem. Even een muzikaal uitstapje met Bertolf, Paskal en Paul. 
De Musketiers noemen ze zich. Vrijdag kwam het album uit. Lichtjes gebaseerd op inspiratiebronnen als Otis Redding, Crowded House, Randy Newman en Crosby, Stills, Nash & Young. Je kunt het slechter treffen. 
Zoals wij vaak dom kunnen ouwehoeren met wat vrienden onder het genot van een paar pretkegels of wat glazen goede wijn aan de keukentafel kwamen deze vier mannen in een huisje, ver weggestopt in het mooie Drenthe, bij elkaar. Pen, papier en gitaren in de aanslag. Terwijl de één de glazen nog eens inschonk, vertelde een ander over zijn wereldreis, zette een derde alvast wat zinnen op papier en tokkelde nummer vier reeds wat akkoorden op de gitaar. Ik hou d'r van. 
Ben van de teksten. Ik vertel niks geen nieuws. Hoorde van de week The Dropkick Murphys op Veronica, volgens mij bij Rob en Caroline tijdens de Platenbonanza. Het nummer bleef een beetje hangen in mijn hersenloze brein net zoals de Musketiers weer enkele geniale regels tussen de zinnen door hebben weten te sleutelen. Stelletje vakbroeders hoor. Moest denken aan tattoo's en sigaretten, die gedachten bleven maar hangen de dagen erna. Net alsof ik ze boven op zolder met wasknijpers had opgehangen aan denkbeeldige waslijnen. Dat het nu ineens allemaal wel mag terwijl ik het eerst niet mocht, bij wijze van spreken dan. Doe negen van de tien keer toch wel waar ik zelf zin aan heb maar probeer wel altijd rekening met mijn omgeving te houden. Als mensen het liever niet willen, dan niet. 
Maar zo komt zo'n tattoo van monnik Johan Clemme nooit op mijn linker bovenarm hè. Als je begrijpt wat ik misschien bedoel. Op Elba weten ze er alles van, haha. Nu is het ineens geen probleem meer, maar dat ligt anders volgens de geleerden. Ik lig er al een jaar niet meer naast, maar dat geheel terzijde.
Ineens zijn de regels veranderd, de zinnen trouwens ook! Zo lul je alles wat krom is recht. Lust een hond worst? 
Vorige week Die Toten Hosen als openingsnummer, Duitse Punk, wat ik helemaal geweldig vind.
Nu eentje van deze Amerikaanse punkband, ze hebben een muziekstijl van Ierse folk en het wat zwaardere punkwerk. De leden van The Dropkick Murphys komen allemaal uit een Iers-katholieke arbeidersbuurt. Dan weet je het wel. Muziek in zijn puurste vorm met altijd de drang om zich te laten gelden. Zij hadden als inspiratiebronnen bands als Stiff Little Fingers, The Pogues (geweldig), AC/DC (geweldig Bert, of nie?), The Clash, The Misfits en Motörhead met Lemmy....
Ik hou van veel soorten muziek. Werd zelf een beetje warm gisteravond van Tineke Willems, de vrouwelijke helft van het populaire duo Harten 10. Ze zijn privé niet langer meer bij elkaar hoorde ik van Appie P., die vaker op zijn fluit blaast dan ik, zij de gek. Hij leidde gisteren zelfs het titanenduel tussen Bantum 5 en 7 in zeer goede banen. Mooi man! Zijn goedlachse zoon Gerco zong trouwens spontaan zo maar een moppie met Tineke voor de vuist weg. Kleine jongen van André Hazes, ze kregen samen de stemming er verrekte goed in op het Westerpark, met afstand de mooiste thuishaven van het gewestelijk halfrond. Ach, een feestje bij de voetbal is altijd wel goed te doen. Kreeg de goesting er in maar Tineke zag mij amper staan. Herhaling van zetten, had ik maar Albertdina geheten of zo....Had ik zo met haar mee gekund.
Ik kan niet zingen maar verder leek het verhaal van het duo Harten 10 verdacht veel op de mijne!
Met dien verstande dat Martien wel kan zingen, althans dat verhaalde scheids Appie.
Mooi dom ouwehoeren, gisteren kwamen daar ook weer halve zinnen en hele woorden uit. 
Als dat eens op papier zou worden gezet. Voetbalhumor, wij duikelen met liefde steevast de oude verhalen uit de oude doos op. Zo moeilijk is het allemaal niet. Wat bieren, wat leuke mensen en goede gesprekken en de tijd vliegt voorzichtig richting de uitgang.
Last call for alcohol....!
Gisteren begon tevens de competitie voor het roodzwarte vlaggenschip! Tja, de eerste pannenkoeken met stroop waren voor Hellendoorn. Wij gingen er met boter en suiker in. Een fikse nederlaag. 
Ach, het seizoen is nog lang en Parijs nog ver. Pas 1 wedstrijd onderweg maar als je die beste stuurlui aan wal, in dit geval de zijlijn, mag geloven kunnen de heren voetballers er geen bal (meer) van. 
Ligt het hoofd van de trainer al op het hakblok, waarom speelt die gozert wel en die niet? 
Heerlijk, heb het wel gemist hoor. Samen met Moos naar een uitwedstrijd. Het plezier spatte er gisteren vanaf. Moos had Gerard gemist en ik ook wel. Toch zo'n baken in een woelige zee. 
Tja, de eerste pannenkoeken. Ze mislukten gisteren echt niet! Ouderwets weer achter het gasfornuis bij Moe. Haar pensioentje gaat op aan een hogere gasrekening maar ik bakte zorgeloos (h)eerlijke pannenkoeken bij Martha in de vertrouwde keuken. Weer eens koken op gas ipv inductie. Toch het echte werk. Iets van Dorgeloosheid. Haalde de oude gietijzeren pannenkoekenpan uit de kelder. Hoe oud is dat ding wel niet, dertig/veertig jaar? Onverwoestbaar. Met kokend heet water even de stof er van afspoelen, invetten met olie en gaan met die banaan. Wat hou ik toch van pannenkoeken bakken. Mouna kwam mij helpen, ze had 's middags met Oma al het beslag gemaakt. Even een paar uurtjes laten staan, worden de pannenkoeken alleen maar mooier en bruiner van. Terwijl ze niet keken gooide ik er nog even mijn geheime recept erin, veel liefde en vooral een flinke scheut van mijn Leffe Bruin! 
Zo bak je zo wel bruin. Mouna, mijn keukenprinses, hielp mij. Ik vind dat geweldig. Thuis mag zij ook vaak de groente en zo snijden. Ze kan dat heel goed. Ik doe het een keer voor hoe je bijvoorbeeld courgette of een aubergine snijdt en even later is zij Jamie en Gordon in één klein lief persoontje tegelijk.
Ik hou d'r van. Muziekje op, lekker keuvelen. Mag de ui er al in, Papa? Ze roert zo graag in potjes en pannetjes. Moos komt dan vaak ff buurten, vooral voor het snaaien. Knaagt dan zo een halve paprika of een hele rauwe champignon naar binnen. Kan ik van genieten, gek hè. Koken vind ik leuk om te doen, vooral als je bezig bent voor meerdere personen die zich het bovendien goed laten smaken. Kook vaak mijn eigen potje nu vrouwlief het ruime sop heeft verkozen en eindelijk op de barricaden is gaan staan. Ik vind het vooral de laatste tijd heerlijk als de kinderen er (weer) zijn. Merk dat ik steeds slechter alleen kan zijn. Door de week gaat het nog wel maar vooral de eenzame weekenden mis ik reuring en lawaai om mij heen. Ik denk echt, als ik de keus had gehad, ik andere keuzes had gemaakt. Maar ik geniet vooral als zij er zijn. Van de kleine dingen en vooral samen aan de kachel staan. Ik snij mijzelf soms in de vingers omdat ik vaak Mouna in de gaten probeer te houden en dat zij niet haar kleine vingertjes er afsnijdt terwijl ik zelf de stand van de handen niet goed heb staan, bonjour regelmatig een pleister om één van de vingers van mijn linkerhand. Ach, een kleinigheidje hou je altijd. 
Mouna legde de plakjes katenspek één voor één op de houten plank. Zij houdt van vlees. Ik telde tien plakjes maar even later lagen er nog maar acht en Mouna kauwde vrolijk door. Die ondeugdende oogjes. Heerlijk. Zijn de kleine dingen die het doen. Moos kwam ook weer buurten in de keuken en hoppakee zo was weer een plakje spek verdwenen in een gulzig keeltje. Je kunt mij dan niet blijer maken ook al is er dan minder spek voor op de pannenkoeken. 
Ze zijn vaak met eten bezig. Stukje opvoeding. Zoals Moos een haring naar binnen werkt, hij doet het net zoals Opa Freek dat altijd deed. Had ie gezien op een foto bij Oma. Opa vond haring ook lekker hè. 
Hoe hij slakken of mosselen eet. Stukje trots....Maar hoe Mouna gisteren haar eerste pannenkoek met spek naar binnen werkte. Kippenvel! Wilde ze eerst nooit en nu ineens vroeg ze zelf om een pannenkoek met spek. Want ze had toch zelf de plakjes netjes naast elkaar gelegd. Flink met wat stroop maar ze smulde er van. Hield goed in de gaten of ze haar vingers er niet bij op at. Gek hè, wat kan ik genieten van zulke momentjes. Mijn geluksmomenten heeft vaak te maken met wat happerij en kleine drinkgelagjes. Mijn Panne(n)KoekPrinses met Spek! 
Hier nog weinig Vega Shit wat tegenwoordig de klok redelijk misslaat. Hier in het Oosten laten wij de mensen die iets anders willen nog in haar waarde. Wordt een beetje moe als ik verhalen lees links van de Iessel. Als de 'betuttelbrigade' weer eens ernstig toeslaat. Nu willen enkele halve zolen in bijvoorbeeld Den Haag of Haarlem vleesreclame op abri's en in bushokjes verbieden....??
Niet meer goudbruin gefrituurde kippenvleugels van de KFC op een poster in de stad. Of zo'n dubbele Big Mac met knapperige spek van de McDonalds of sappige spareribs van Jannemans waar de marinade nog langzaam vanaf druipt. Mmmmmm.....Vleesreclames schijnen de volgende uitdaging te zijn van de betuttelbrigade en deze campagnes komen flink onder vuur te liggen als het aan ondermeer leden van de Partij voor de Dieren ligt. Eerlijk is eerlijk, ik eet ook minder vlees dan jaren terug. Wij hebben onze voetafdruk voor een beter milieu- en klimaat al lang een beetje geplaveid. Het komt zelfs voor dat wij soms een dagje geen vlees eten, soms puur uit gemak en soms bewust. Dus!
Maar als het aan de PvdD ligt moeten reclames voor ondermeer burgerrestaurants etc. de papierversnipperaar in. Het druist tegen alles in waar de gemeente als bijvoorbeeld een Den Haag voor staat....?!?!? Er mag tegenwoordig bijna niets meer.....Je mag alleen nog maar ja knikken en je scheel betalen. Mogen wij als gegoede burger nog iets zelf bepalen? We moeten al zoveel. Stoor jij je aan reclames waar ze een Big Mac aanprijzen....? Ik krijg er meestal trek van op de fiets. Dat ze goksites etc. aan banden leggen snap ik nog, daar kun je aan verslaafd raken en in de problemen mee komen. Ok, je kunt ook verslaafd raken aan het eten van een Quarterponder, waarvan akte.
Maar gistermorgen was ik nog even bij onze geweldige slager Hoff, hier in Hardenberg. 
Het zag er zwart van de mensen en het AZC was nog niet eens wakker. Grapje mensen....grapje!
Je moet natuurlijk oppassen met zulke opmerkingen, voor dat je het weet wordt je uitgemaakt voor racist door de 'zoals-het-heurt-politie'. 
Ach, goed voorbeeld in de tweede kamer doet volgen...Als onze volksvertegenwoordigers elkaar al de tent uitvechten waarom zou je als burger het voor minder gaan doen...??
Maar ik moest aan die arme mensen denken die te pas en te onpas met van die proefballonnetjes komen. Heb je dan niks beters te doen?? Prima als jij geen vlees en/of vis meer wilt eten omdat je iets vind. Dikke prima zelfs maar laat iedereen in zijn of haar waarde. Ga niet (ver)oordelen als je buurman wel houdt van een lekker stukje biefstuk van de Weber. Tuurlijk moeten en kunnen er dingen anders....
Maar hou de kerk wel in het midden. De Partij voor de Dieren wil geen fossiele reclames meer in bus- en tramhokjes. Gelukkig rijdt de tram niet in Hardenberg. Benzine- en dieselauto's, vliegtickets, onze fijne koeien en varkens... Ze willen alles wat ooit goed, leuk en lekker was de wereld uithelpen. Mensen die wachten op de bus moeten niet elke keer met vleesreclame's worden geconfronteerd vinden ze. Nou en, doe je toch je ogen dicht en droom je van grazige weiden zonder koeien en varkens en ga je lekker dromen over Tofu en van dat namaakvlees. 
Die vega-lui vinden het vreemd dat de overheid reclames toestaan die volledig ingaan tegen het beleid van de gemeente, in dit geval Den Haag. In het geval van vlees is dat het geval. Een initiatiefvoorstel van eiwittransitie te stimuleren is aangenomen in de Haagse raad. Om minder vlees te eten en bijvoorbeeld meer groente, het sluit ook aan bij landelijke doelen. Vervolgens hangt de hele stad vol met posters voor fastfoodbedrijven en met lekkere hamburgers en heerlijk uitziende spareribs. 
Ze halen de stikstof- en klimaatcrisis er te pas en te onpas bij....Het is zo tegen het zere been van die mensen. Volgens mij hebben wij hier in Nederland genoeg andere problemen dan een verbod op vleesreclame's in bushokjes. Waar kunnen wij ons in godsnaam druk over maken als de halve wereld in brand staat. Weet wel wat slager Gertjan Hoff ervan denkt en zo denken wij er aan deze kant van de Iessel er gelukkig niet allemaal over. We blijven hier lekker nuchter. Bestelde als een soort van protest nog een extra stukje Zeeuws Spek, een Oerhammetje en wat van die zelf gedraaide gehaktballen. Wil jij nog een stukje worst? Waarom denk je dat Mouna altijd graag mee wil naar de slager. Dankjewel mevrouw. Gooide gisteren spontaan nog een extra plakje spek in de gietijzeren pan van Moe. Nederland raakt steeds verder verdeeld. De westerse problemen zijn hier gelukkig nog geen gemeengoed geworden. De wijzen komen toch voor niets uit het Oosten.
De kracht van 'gewoon' doen. Je kunt ook overdrijven, er bestaat ook iets als een gulden middenweg.
Tuurlijk, veel dingen moeten anders....Veel dingen gaan al anders. Je moet mensen ook de tijd en de ruimte gunnen. Niet iedereen hoeft zo te denken zoals jij denkt dat ze moeten denken.....
Hou de kerk in het midden. 
Respecteer de mening van een ander, ok - doe ik vandaag ook niet - maar ik hou absoluut niet van betutteling. Met de kennis van nu hadden wij misschien vroeger dingen wel anders gedaan. 
De eerste pannenkoeken bint altied veur de kinderen en de laatste smaakt natuurlijk het allerbest. 
Helemaal als je pannenkoekmeel met het kaboutertje erop gebruikt, maar daar verschillen wellicht ook de meningen over. 
Je kunt discussiëren totdat je een ons weegt. Tot die tijd, doe maar een onsje meer. 
Voorlopig geniet ik nog volop van mijn Panne(n)KoekPrinses met Spek! 
Zolang het nog mag van de goegemeente!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo..

#Vreemd Gegaan, Sorry!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ich wart seit Wochen auf diesen Tag.
Und tanz vor Freude, über den Asphalt als wär's ein Rhythmus, als gäb's ein Lied.

Dass mich immer weiter durch die Strassen zieht.
Komm dir entgegen, Dich abzuholen, Wie ausgemacht, Zu derselben Uhrzeit am selben Treffpunkt wie letzes mal. 
Durch das Gedränge, Der Menschenmenge, Bahnen wir uns den altbekannten Weg.
Entlang der Gassen, Zu den einen Terrassen, Uber die Brücken, bis hin zu der Musik.
Wo alles laut ist, Wo alle drauf sind um durchzudrehen. 
Wo die anderen Warten um mit uns zu starten und abzugehen.
An Tagen wie diesen wünscht man sich Unendlichkeit.
An Tagen wie diesen haben wir noch ewig Zeit. Wünsch ich mir Unendlichkeit.'
Uut 'Tage wie diese' van Die Toten Hosen. 

Moi, ben ik weer. 
Val maar gelijk met de deur in huis. 
Sinds een kleine zeven jaar ben ik weer eens ouderwets vreemd gegaan, ook al voelde het vertrouwd!
Ik dacht vanmorgen, vlak voor ik wakker werd, ik biecht het jullie maar gelijk op. 
Trek gelijk het boetekleed aan. Draai niet om de hete brij heen. 
Je bent pas een man als je ook je fouten durft toe te geven. Maar was het lekker - ja dat was het.
Niets is een mens vreemd vertelde ooit een wijs man. Wie? Goeie vraag....
Ben wel eens vaker verlegen als ik zoek naar een passend antwoord op een wellicht prangende vraag. 
Ik zou het nooit meer doen, ik had toch geleerd van de vorige keer, dacht ik!?!
Je maakt er niet bepaald vrienden mee. Vriendinnen trouwens ook niet, maar dat geheel terzijde. 
De eerste keer weet ik nog goed. 
Het was op een koude dinsdagavond, zegge en schrijven 15 december 2015 (15-12-15).
Zelfs mijn neefje Guus was mee, zocht er niet na maar vond wel het geluk.
Had in eerste instantie mijn capuchon ver over mijn grote hoofd getrokken. Hopend op het feit dat ik niet werd herkend. 
Bij de eerste goal van Glenn Kobussen in de 48e minuut, net na rust dus, probeerde ik niet al te hard te juichen. Desondanks maakte een vreemd gevoel mij meester. Begon mij een beetje thuis te voelen op de Boshoek. Ik zei nog tegen mijzelf: Hey Dorgelo, het is geen Westerpark hè, maar toch.
Ging mee in de heersende euforie destijds. Zag iets verderop wel Jan Wolbink als een malle juichen bij de 1-0 van HHC Hardenberg tegen de goedbetaalde profs van N.E.C. uut Nijmegen. 
Hallo....Jij was toch ooit roodzwart met dito hart? Ga je toch niet uit je bol voor oranjezwart? Tegenwoordig is blauw meer zijn favoriete kleur. 
Mijn neefje kon zijn geluk tevens niet op en we namen nog een pretkegel verstopt in een plastic bekertje, dat mocht volgens mij toen nog. Ik kan het ook mis hebben hoor, heb wel eens vaker dingen mis wat in een ver verleden ooit de revue passeerde. Je romantiseert toch meer die oude tijd. 
'Dorgelo, jij hier....Mag dat wel, ga je niet vreemd? Liep weer tegen iemand aan die mij herkende. Potverdikkemei, dat was nummer drie al. 
De capuchon kon wel af. Ik was er gloeiend bij. Deze rasechte Mainbarger zat gewoon 100% vreemd te gaan bij HHC Hardenberg. Hoe vaak had ik het wel niet rondgebazuind. Ik zou nooit vreemd gaan. Nooit mijn heil zoeken bij een ander cluppie. En dan ook nog eens notabene het oranjezwart van Hardenberg. Er zouden toch vele clubiconen zich omdraaien in hun roodzwarte kist als ze achter dit pure bedrog kwamen. 
If you can't beat them, join them. Ging snel het gesprek met mijzelf aan. Gauw werden wij het eens. 
Als ik het maar meteen vertelde de volgende dag. Dan was misschien het leed niet zo snel geleden...
Bij de 2-0 van Dennis Krohne in de 78e minuut gingen bij mij de armen ook in de lucht, omhelsde ik mijn neefje en volslagen onbekenden. Ach, wat kon het mij ook boeien. 
HHC nekte NEC Nijmegen in de achtste finales van de KNVB beker! 
Daar mocht wat geestrijk vocht in, de geest ging die avond volkomen uit de fles want ik werd gewoon één van hen in de kantine van de oranjehemden die bol en zwanger stond van instant geluk!
Daar moest ik dus gisteren aan denken. Bijna zeven jaar na dato ging ik weer vreemd!
Kijken of het gras bij de buren nu echt groener is. Park lag er prachtig bij, het hoofdveld leek wel een biljartlaken waar Ceulemans graag zijn caramboles op had willen maken. 
Je rook het gras. Zag meisje Bakker langshuppelen, mooi mens blijft het. Had mijn capuchon dit keer niet op, ging er gewoon met gestrekt been in. Ja, ik ging vreemd. Behoorlijk ook, maar dan maar met boter en suiker. 
'Hey Dorgelo, jij hier? Hoeft Mariënberg niet te voetballen? Links en rechts kwamen vele bekenden mij vaag voor. Hendrikus klopte mij op de schouder en de buurman van even verderop. 
Gelukkig ging ik dit keer niet alleen vreemd. Had een brother in crime. Rugdekking. Henk kon er ook wat van en mocht zelfs zijn auto zo'n beetje aan het veld parkeren. We waren Koning, Keizer en misschien wel Admiraal tegelijkertijd. 
Henk uut Banthum en ik van de club VKV (vijf kilometer verderop). 

Sponsorverplichtingen noopte ons tot een complete wijziging in de normaal vaste wekelijkse zaterdagrituelen. 
Henk meestal naar Banthum cg. Den Ham, waar zoonlief schittert aan 'n goddeloze hammer zon, en ik dus wekelijks naar Mainbarg. Al ruim 44 jaar mien grote liefde. Nog steeds hartstikke verliefd.
Maar zaken gaan voor het meisje, voor onze gezamenlijke liefdes. 
We waren met Rekla 2000 uitverkozen om als wedstrijdsponsor te fungeren. Die eer valt niet iedereen ten deel, wat ik oe brom! We waren aan de beurt. 
Niks dan lof voor HHC Hardenberg, de kracht van gewoon doen is hier puik in orde en gemeengoed. 
Van de ontvangst door Bas (Hoogeveen), de lekkere koffie van de gastvrouw(en), het praatje met de zeurvitter Arend Jan Veurink. De oprechte interesse in het bedrijf en andere beslommeringen. 
Niet gespeeld. HHC is niet meer het HHC van 15 - 20 jaar terug. De gunfactor is enorm. 
Wij zijn trots op het feit dat HHC zo hoog speelt en de waardering is vice-versa.
Ook al is Mainbarg je grote liefde, je gaat toch vergelijken. Wat kan er wellicht bij ons beter qua sponsoring bijvoorbeeld. Tuurlijk, het is appels met peren vergelijken. Maar je moet groot willen denken ook al wil je gewoon klein blijven. Maar ze zijn wel nuchter gebleven. 
Wat ik zeg, zeven jaar terug voelde het nog als vreemdgaan. Nu stelde ik mij netjes voor en hield via draad en golven gewoon kontakt met het thuisfront. Kijk, zo kan het ook....Niks geen kwade gezichten.

Ik wist wel dat wij zouden winnen van Marle. Soms heb je gewoon je verplichtingen al voelde het niet zo. Het moi en hoi was niet van de lucht en ach, we moeten allemaal naar die wc hè. 
Bedankte de burgemeester van HHC nogmaals voor het feit dat ie Moos voor enkele maanden terug de avond van zijn leven had bezorgd. Edwin Evers herinnerde zich die avond nog goed in het bostheater van Ommen. Black Velvet hè, geweldig! Zag tevens de echte burgemeester rondkuieren. Bedankte burgemeester Maarten Offinga tevens dat hij de dag had gemaakt van mijn moeder tijdens zijn wandeltocht in het kader van route 29. Oh ja, is 'Tante Martha' jouw moeder. Dan is je vader net overleden. Neuh, die is al bijna 20 jaar de hemelpoort gepasseerd maar je bedoelt vast Johan van Willy Wolbink, zij stond tegenover de school in de tuin te werken terwijl mijn Moe onkruid aan het wieden was in de Clemmestraat. Offinga verexcuseerde zich, ik zie dan ook zoveel mensen. Maakt niet uit joh, de kracht van gewoon doen. Allemaal nuchtere mensen daar op de Boshoek, althans op dat tijdstip nog wel. Later meer want meisje Bakker had mij nog uitgenodigd om een biertje na afloop te doen in de kantine. Tja, dan wordt het altijd laat hè. 
Ene Danny Sulman uit Emmer-Compascuum zou optreden. Ik had liever die man uit Erica op het podium gezien, maar ja, ik was niet thuis hè. Speelde een uitwedstrijd al was ik op de fiets...
Skik hadden we sowieso. 
Zag op het wedstrijdformulier dat alleen Glenn Kobussen nog over was in de selectie van het destijds legendarische bekerduel in 2015. Maar moest nu geblesseerd toekijken. 
Samen met Henk zochten wij de tribune op. We werden her en der gespot. Twee geloven op één kussen ging afgelopen zaterdag prima samen. 
We juichten zelfs bij de één en 2-0. Het voelde niet eens meer als vreemdgaan. Dit kon ik rustig thuis vertellen, luistert toch niemand haha....Boer met kiespijn.
IJsselmeervogels, de tegenstander van dienst, maakte nooit de indruk in een bevredigend resultaat te geloven. 
Je gunde de sympathieke trainert van de gasten, Gert Peter de Gunst, een beter elftal. Althans een team wat wel in zichzelf geloofde.
Zag Jan Vosjan lopen. Kerel, kerel wat maak je iedere week mooie voorbeschouwingen altijd doordrenkt met historische feitjes uit een mooi en soms minder mooi verleden. Tussen de regels door. Deze editie had je het ondermeer over Bartje en misschien het niet bidden voor bruune bonen. Hou dit niveau vast. Dat deden de Vogels niet, die waren in de tweede helft al lang gevlogen richting het IJsselmeer. Deze boot was reeds gezonken. 
HHC was beland in een schiettent, de vogels kwamen amper de middenlijn meer over, ze moesten de dijken verzwaren. Zandzakken derhalve voor de goal van de IJselmeervogels. Het hielp blijkbaar want de voorwaartsen van HHC miste de ene kans na de andere. Ik voelde mij er nog meer thuis, dat euvel zie ik ook regelmatig langskomen op het Westerpark. Kijk, thuiskomen op de Boshoek, het kan dus wel! Waarvan Akte. 
Banthum stond ook voor, Nick viel helaas uit met een kuitblessure. Hopelijk valt het mee. 
Zag Eddy 's morgens nog op Moskou maar Wilco 's middags gewoon in een HHC tenue....Wtf? Werkkleding vertelde de broer van de spits van weleer van Banthum. Jaja, daar hebben wij de showroom vol mee hangen...
Dat oranjezwart stond hem niet, vond ook de broer van Freek die ik verwarde met een Banthumer....
Begon mij steeds meer op het gemak te voelen. Piet Langbroek prees ons, Rekla 2000, nog even aan op zijn spreekwoordelijke preekstoel, in dit geval een sinaasappelkistje. Zondags verkondigt hij het woord van de Heer. Ik herkende hem wel in de rust maar je verwacht toch geen hemelpiloot in de OCH-ruimte van HHC. Hij was vlot van de tongriem gesneden, hij verkoopt natuurlijk elke week de woorden van zijn werkgever. Prijs de heer steeds meer. Hij introduceerde ooit mijn broer, tevens hemelbestormer, in Hardenberg. Hij deed de intrede van Henry in de kerk, daar herkende ik hem natuurlijk van. 
Ach, zo beleid ieder zijn geloof. Ik doe dat ook wekelijks op het veld, de kerk staat al ruim dertig jaar niet meer op mijn TomTom, bestaan die dingen uberhaupt nog? 
Zag Pietje Kampman met zijn mooie dochters en vriendin, sprak even met Martin van der Vinne...Ook ooit oud-Mainbarger. Kreeg nog een biertje van de vrouw achter de tap, dan vind ik je meteen lief hè.
Luisterde na de analyse van de beide trainers, liep een keer langs het buffet en zag dat het goed toeven was in de bestuurs- annex sponsorruimte van HHC Hardenberg. De kracht van gewoon doen!
Ze zijn mooi nuchter gebleven, niks geen poespas. De boel gewoon uitstekend voor elkaar. 
Het vreemdgaan was nog nooit zo lekker geweest, ik schaamde mij nergens meer voor. 
Tuurlijk, meningen hou je altijd maar ik trok mij er gisteren niks van aan. Aan dit vreemdgaan kon ik wel wennen, helemaal nadat ik de switch had gemaakt naar de andere kant van de kantine. 
Daar was mij toch een leuk feestje aan de gang. Zag Seine Lamberink op zijn vertrouwde plek achter de toog staan. Ook zo'n kerel die ooit woonde in Mariënberg - Beerzerveld, eerder zijn stappen zette op het Westerpark maar nu reeds dertig jaar zijn voetsporen al lang heeft verdiend op de Boshoek. 
Seine is er eentje uit duizenden vertelde Daniela. Hij regelt veel in- en rondom de kantine. Gouden kerel. Mag wel eens wat meer veren in zijn kont krijgen. Vijf uur werd zes uur en langzaam ook zeven uur en ik zat er nog. Mooie praterij aan de tafel bij de gebroeders Kamphuus. Ze waren er alle drie. 
Siegfried liet mij mooie foto's van eerder zien. Toen Pa nog in leven was, foto's uit 1966. Advertenties uit die tijd. Het telefoonnummer van Meinderink Tours was gewoon ons nummer, nog wel met 3 cijfers...268.
Dat was toen zo. Kannetjes bier op tafel, gezelligheid achter de tafel. Leuke gesprekken, veel jolijt, mooi dom ouwehoeren. Kijken naar mensen die plezier hebben. 
Bij Mariënberg gaat het net zo. Zo slecht is het niet bij Oranjezwart. Tuurlijk miste ik mijn vrienden maar met deze kerels en dames was het tevens goed pruimen eten en kersen natuurlijk. 
Ook in deze kantine hebben ze de boel goed voor elkaar. Bij ons moet je nog aan het kraantje draaien om water te krijgen als je hebt afgewaterd. Hier hoef je alleen maar je handen eronder te houden. Niet normaal zeg, geen doekjes om je handen droog te maken maar gewoon zo'n blazert die je laatste schaamhaar naar het veld achterop de Boshoek blaast. Ik kreeg niet de luxe behandeling voorgeschoteld van Toenhake maar ik hou mij aanbevolen voor een volgende keer. 
Kannetje bier kost op de Boshoek € 13,50...Toch iets gevonden waar wij beter in zijn. Bij ons betaal je namelijk een eurootje minder. Als je dus bijvoorbeeld 12 kannetjes besteld ben je dus sapdrinkendewijs 12 euri's goedkoper uit maar dan ben je ook meteen dronken. 
Zag Mavisten van eerder. Meneer Bosch. Mooi lullen met oud-collega Bert G. Zag zelfs meisje Vera Hofstede. Die voetbalde toch vorig seizoen nog bij ons? Huh, had ik weer wat gemist? Ja, vertelde ze, ze voetbalt nu in het oranjezwart. Moet mij toch meer gaan interesseren voor damesvoetbal.
Gaan dus wel meer mensen vreemd zonder dat het vragen oproept....Zag Hendrie ook zitten, dat wist ik al dat ie genadeloos vreemd ging....Gelukkig hebben wij nog een Hofsink binnen boord. 
Zag zoveel meer. HHC is ook gewoon een leuke club die haar 3e helft goed voor mekaar heeft. 
Althans dat merkte ik toen ik thuis kwam. Hoefde mij gelukkig niet te verantwoorden, waar kom je zo laat vandaan? Elk nadeel heeft zijn voordeel. 
Denk niet dat het weer zeven jaar gaat duren voordat ik weer eens inpandig ben op de Boshoek. 
Maar volgende week ben ik, oud en vertrouwd, weer te vinden op het Westerpark. 

De Boshoek is leuk, gezellig maar het Westerpark blijft gewoon de liefde van mijn leven. 
Ook al is het bij mij om de hoek. Mijn roodzwarte hart zal nooit anders kleuren. Ik luister vaak naar mijn hart want dat klopt. Niet altijd maar je begrijpt wat ik misschien bedoel....
Het is nooit verkeerd om eens in een andere keuken te kijken zolang je maar thuis eet.

Zo kun je dus ook vreemd gaan. 
Volgende week maar op avontuur in Hellendoorn. Tja, tot overmaat van ramp moeten wij de eerste competitiewedstrijd uit spelen. Ach, een kleinigheid hou je altijd. Denk wel 1-3.
Zoals dat Mandy in geen van de velde of wegen was te bekennen op haar geliefde sportpark. 

Kijk op relatiegeschenken hebben wij sowieso aan de Kruiwiel 3. 
Fijne zondag. 

Joah, mag wel zo...

#Piet & De Rest!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I look at the world and I notice it's turning.
While my guitar gently weeps.
With every mistake, we must surely be learning.
Still my guitar gently weeps. 
I look at you all see the love there that's sleeping.
While my guitar gently weeps.
(look) look at you all.
Still my guitar gently weeps.'
Uut 'When my guitar gently Weeps' van George Harrsion. 

Moi, ben ik weer. 
Ze komt heel stilletjes, bijna op kousevoetjes, de kamer binnengeslopen.
Ben al wakker maar doe net alsof ik slaap. Voor haar het sein om richting badkamer te vertrekken en zachtjes de deur achter haar te sluiten. 
Ik weet dat ze dan voor de spiegel staat. Haar haren kamt, Elsa parfum spuit, glitter oogschaduw op doet, lippenstift uitsmeert, haar lieve mondje tuit en weet ik wat allemaal niet meer. 
Laat haar maar lekker tutten, ze moet toch nog onder de douche....en ik? Ach, ik kan nog wel wat slaap gebruiken en ik geniet gewoon van deze kleine k(l)eutermomentjes...
Meisje wordt groot, elke keer als ze bij mij is is ze weer een stukje gegroeid. 
Soms letterlijk maar meestal in figuurlijke zin. Snap je? 
Mouna is er één uit duizenden, nou....eentje uit een ontelbaar getal wat je niet kunt delen door een bepaalde noemer. Zo bijzonder meisje. Ze maakt mijn leven meer dan waard. 
Ze claimt haar Papa-tijd tot de laatste seconde. Perst de spreekwoordelijke sinaasappel uit tot alle druppels zijn verdwenen. Niets of niemand moet haar daarbij in de weg zitten. 
Prachtig! Mijn lieve kleine meid. We zijn nu samen beneden....
Zij kijkt 'Zoete Zusjes', ik zit achter de laptop en ineens weet ik waar veel van haar mooie onzin vandaan komt...
Schitterend. Zo af en toe komt ze even buurten, geeft ze mij een kusje alleen als ik mijn ogen sluit. 
Nu is ze zogenaamd de afstandsbediening kwijt, samen zoeken wij naar dat onding terwijl het negen van de tien keer gewoon in het kussen verstopt zit wat achteloos op de bank ligt. 
Probeer vervolgens mijn eigen draad weer op te pakken, het verhaal wat in de kop heb zitten ontvouwt zich weer langzaam in mijn hersenloze brein.
Druk Spotify aan, mijn gekozen nummers staan nog keurig in de rij te wachten.  
Beluister nu het origineel waarvan ik gisteren een prachtige uitvoering hoorde. 
'When my guitar gently weeps' van The Beatles cq. George Harrsion. Een streling voor je ziel. 
Krijg weer kippevel net als gisteravond. Nummer komt binnen. 
Aanleiding: wederom het bandje in de wolken van Henny, nu was Bertolf aan de beurt. Schatplichtig aan Vrienten. Hij speelde vaak met Henny. 
Ik had 'm al aardig staan toch zat ik in de stoel waar Mouna steevast de afstandsbediening kwijt is. 
Maar ik besloot zelf maar verder te zoeken naar datgene wat ik al een tijdje kwijt ben. 
Moos en Mouna willen graag helpen maar dit moet ik toch echt zelf (uit)vinden. 
Hoop sterft as leste zingt Daniël altied en dat is ook wel zo. Komt wel en als het niet komt...Ook prima!
Dus liet ik Mouna maar slapen en Moos was in één of ander moeilijk spel verwikkeld, toch kwam ie ff kijken toen Bertolf even zijn blauw/witte gitaar (Zwolle?) liet janken bij Matthijs Gaat Door.
Lekker hoor! Geluid stond namelijk op standje onweer. Wat een fijne uitvoering bracht Bertolf samen met de tweelingbroers van Tangarine voor het voetlicht, gisteravond op NPO1.
Het klopte gewoon. De stemmen van de drie heren 'blende' mooi, zo heet dat heb ik ergens gelezen. Waarvan Akte!. 
Nu is Moos de afstandsbediening kwijt terwijl zijn zoete zusje 'm ondertussen naar boven is gepeerd. 
Potverdikkemei Bertolf! Jij 'nailde' hem gewoon. Wat een mooie stem heb je toch. Dat vond ik al toen jij samen met je vrienden van Her Majesty de mooie oude tijden van ondermeer The Beatles en Crosby, Stills, Nash & Young terug naar het heden toverde. Mooie voorstellingen in het theater waren dat. 
Jouw laatste plaat 'Happy in Hindsight' staat hier nog regelmatig op. Moos zegt dan, die komt uit Zwolle hè en gisteravond wist ie ook weer dat jij uit Zwolle komt. Eigenlijk begonnen in Dronten, maar ik reken het goed. Jochie is nog maar 9 jaar hè.....
Kijk derhalve uit naar vrijdag 14 oktober als je hier achter het huus optreedt in de Voorveghter met Paskal en Paul als de Musketiers. Dat blend ook zo lekker met elkaar.....zeggen ze dan. 
Hier achter de Iessel is een ei geen lege dop. Echt niet! Doe maar normaal!
Bertolf. Op twitter stelt hij zichzelf simpel voor: Father of sons, writer of songs. Loves football. 
Hij vergeet te zeggen dat ie tevens nog een leuke en mooie vrouw heeft. Hij wel....die bofkont!
Maar wij zijn vaker de afstandsbediening kwijt dan ik een (nieuwe) vrouw zoek. Gisteren vielen weer een dozijn af misschien was nummer 13 wel de gelukkige. Je weet het niet. 
Ach, wie schrijft die blijft. Piet (Schrijvers) is helaas niet meer. Heeft ook in Zwolle zijn sporen nagelaten. De Bolle van Zwolle, later het Lek van PEC! 
Hij blijft voor mij altijd de Beer van de Meer! Hij stierf op dezelfde dag dat de Queen van Engeland Finally haar laatste adem uitblies. Nu moet Charles, nu hij al jaren met pensioen is, echt eens aan het werk. Hij is pas klaar als ie magere Hein ontmoet. Geen geraniums derhalve voor Charles de 3e. Nu mag hij de bloemetjes buiten gaan zetten. Klootviool!
Maar Piet was mijn Koning! De dood van Piet raakte mij meer dan het feit dat Elisabeth niet meer de 97 zal aantikken. 
Hopelijk wist Piet zelf ook nog dat hij ooit een grote was. Alzheimer hè. Een reus in de goal. Als jong keepertje keek je tegen hem op. Wilde je Piet Schrijvers zijn op het Westerpark. Ik had jarenlang hetzelfde Adidas shirt wat Piet droeg bij PEC. Licht- en donkerblauw met horizontale strepen. Meedogenloos.
Hij was een uitstervend ras. Kleurrijk en robuust. Een keeper zoals ik graag had willen zijn. 
Niet lullen maar poetsen. Ik strandde in absolute schoonheid. Ik hield veel ballen tegen maar meer ook niet. Piet Schrijvers was jarenlang een held. Spitsen waren gewoon bang voor hem, mij vonden ze gewoon aardig. Snap je. 
Vergeet nooit meer dat hij als keeper van PEC de geblesseerde Jesper Olsen van Ajax in zijn grote handen naar de zijlijn droeg. Indrukwekkend! Stond te huilen voor de TV. Toen ook al, haha!
Of dat hij in 1983, was toen 13 jaar, jongens als Van Basten, Koeman, Gullit en Vanenburg in de rust tijdens het duel in Dublin tegen Ierland genadeloos de oren waste. Ze kregen flink op hun flikker van de ervaren goalie. We stonden achter met 2-0, het zag er niet uit. Hij schold de beginnende internationals de huid helemaal vol. De bondscoach, Kees Rijvers op dat moment, hoefde niets te doen en liet Piet maar begaan want de scheldkannonade van zijn keepert miste haar uitwerking niet en Rijvers wist dat. Oranje boog zo in Dublin een 2-0 achterstand om tot een uiteindelijke 2-3 zege. Weet je de halve handstand van Van Basten nog....? 
Piet was daar verantwoordelijk voor! Piet was Piet. Een keeper die nu een vreemde eend in de bijt zou zijn. Piet zijn dood sneeuwde volkomen onder door dat lieve oude mevrouwtje uit Engeland. Snap ik!
Maar Piet zijn overlijden op 75-jarige leeftijd deed mij wel iets, 
God Save The King! King Piet de enige....Van hem bestonden er geen twee of drie. 
Hoop dat hij boven zijn geheugen terugkrijgt en dat hij weet wat ie allemaal heeft betekend voor voetbalminnend Nederland en een beetje voor die kleine grote keepertje uit Mariënberg. 
Een trainert van vroeger reageerde gisteren op mijn post van een bierfestival in Dalfsen. Was weer eens niet blij met mij, lachte zich zekers niet een breuk! Met mij in de goal hield je vaker je hart vast dan je lach, maar dat terzijde. Ik vroeg mij af of ik met de kinderen naar een bierfestival mocht in Dalfsen. Vroeg dit natuurlijk voor een vriend. Iedereen vond dat het moest kunnen behalve Jan. Néé, op zaterdagmiddag hoor je bij de voetbal te zijn. Punt.
Heerlijk. Ik weet dat hij het niet echt meende, of toch wel? Ach, kunnen wij binnenkort weer een boom over opzetten maar gisteren ruimde ik tijd in voor mijn kinderen en een beetje voor mijzelf. 
We moesten uit. Naar Enschede, pas om 16.00 een bekerpotje spelen tegen een volslagen onbekende tegenstander. De huidige trainer berichtte mij naderhand dat ik niks had gemist. Wees blij dat je niet mee was, ongelooflijk. Wat een kansen. Het was een verschrikking geweest, eigenlijk zo'n beetje alles was verschrikkelijk. Als straks de competitie begint ben ik er weer elke week, zowel uit en thuis, bij als razende reporter. 
Want een bierfestival bezoeken met mijn kinderen in het mooie pittoreske dorpje Dalfsen was opnieuw je zegeningen tellen. Amen! 
Wat een heerlijk gezelschap had ik gisteren. Had nog wat balletjes opgegooid maar iedereen was druk met andere zaken. Dat kan ook. Ik had eigenlijk mijn zinnen al op dit uitje gezet. Dus met z'n drieën zakten we af naar Dalfsen vanuit Hardenberg met de trein. Geen ruis en zeker geen vertraging op de lijn. Het genieten begon al op het perron in Hardenberg en zette zich door naar later. 
Trouwens wat is Dalfsen een mooi dorp. Zo ontdek je weer wat moois in je eigen Vechtdal, hoe schoon je eigen omgeving eigenlijk is. Ons verbazen over de zwevende kei die je ziet als je het station in Dalfsen verlaat. De blauwe bogen op de brug, de kleine jachthaven. Niks moest, alles mocht gisteren. 
De kinderen hadden de leiding, ik schikte mij in mijn rol. We waren tot hier al gekomen...
Even kijken bij Ronald Simpelaar en zijn mooie delicatessenzaak, De Kaashelden. Altijd al eens gewild. Mijn voormalige collega zat aan een lekker wijntje, bourgondisch ingesteld. Niks geen kiespijn. Maar wel de lach. Mouna proefde kaas en Moos liep weer mensen in de weg. Heerlijk. 
Wat kun je goed met deze twee uitgaan. Het bierfestival was tevens genieten. Ze hadden springkussens en een kinder-knutselhoek maar Moos zag tevens dat de catering behoefte had aan klanten. Hij speelde graag het slachtoffer en voordat ik het wist stond ie al een gehaktbal te bestellen. Schitterend!
Het bleek reeds de 20e editie te zijn van dit jaarlijkse bierfestival op de 2e zaterdag in september. 
Ik zeg, onthouden buurman! Volgend jaar geen excuses meer....!!
Proefde onbekommerd van het gerstenat van kleinschalige brouwerijen als De Gulzige Gans (Coevorden), Maallust (Veenhuizen), IV Uur (Vriezenveen), Vechtdal Brouwerij (Dalfsen), Chaos Bier (Wijhe) en de Mop van Dalfsen. 
Het waren kleine glaasjes heur, kocht het glaasje notabene bij een mooie bekende vrouw en lieve moeder die ondertussen helemaal ingeburgerd is in haar Dalfsen. Ach, en wij lieten ons tenslotte rijden door de NS, euh...Arriva. 
Ilse bracht ons heen en jammer genoeg was het niet Lohues maar Mien Ruys die ons weer thuis bracht. 
Toch een vrouw die ons veilig thuus afzette zonder een al te groot stuk in de kraag!
Logenstrafte de woorden van mijn oude trainert! Ik snapte hem wel maar hij snapt mij ook vast en zekers. Mijn oude leider en na honderd jaar nog steeds de leider van het eerste belde ook nog even...
Zag ons zitten bij Café Mans, patatjes eten hè, alles goed met jou? 
Niet alleen Piet is een Koning maar ook een Gerard en een Jan en zo'n meisje van Veltink is een absolute koningin en nog lang niet klaar met haar kroon op het vele werk. 
Terwijl mijn gitaar zachtjes huilt....en hoe je de liefde kunt ontvouwen. 
Potverdikkemei, nu zijn ze allebei de afstandsbediening kwijt en ik mijn verhaal. 
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....

#Per Seconde Wijzer!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Betrouwbaar, onzeker. Met prachtig en lelijk kan ik leven.
Maar wat als alles is beloofd en verbroken? 
Vermeden en besproken, gekregen, ontnomen. Wat blijft er dan overeind?
Blauw was de lucht waar ik onder sliep, groen was het gras waar ik over liep. 
Er konden wolken vol zorgen zijn uiteindelijk dreven ze toch voorbij.
Oh, ik ben op zoek naar de rode draad, iets wat het allemaal logisch maakt. 
Ik wil weer zien zoals ik zag, toen ik jou nog had. Want alles is grijs.
Alles is grijs.'
Uut 'Grijs' van Nielson (sorry....soms pakt jou iets...)

Moi, ben ik weer! 
Geef toe, jullie hebben er vast ook wel eens over gedroomd. 
Over dat bandje in de wolken. 
Hier op deze aardkloot hebben wij fantastische artiesten rondlopen maar daarboven zitten ook enkele prachtige exemplaren vast en zeker te musiceren op de blauwe en roze wolken. 
Wat zou het toch bijzonder zijn als je je eigen band mocht samenstellen. 
Krijg er al spontaan keuzestress van.
'Als mijn adem op is, het gedaan is met mijn leven. Reis ik naar de hemel om een concert te geven.
Want ik was nog lang niet klaar, mijn bas niet uitgeklonken. Ik klop aan en meld me daar, bij het bandje in de wolken.'
Wat een geruststellende gedacht lijkt mij dat. Dat je zo je leven na de dood kunt arrangeren. 
Geen moeilijk gedoe, rustig aankloppen en gewoon door blijven spelen wat je al je hele leven hebt gedaan.
En verdomd, ik denk dat Henny Vrienten dat boven ook gewoon doet. 
Voor enkele maanden terug verhaalde ik hier al over zijn drieluik, zijn muzikale biografie. 
Bij 'Matthijs Gaat Door' brengen ze de komende tien weken een verkapte ode aan Vrienten, lichtjes gebaseerd op zijn nummer 'Bandje in de Wolken'. Dode muzikanten komen op 1 tot leven. 
Elvis Presley trapte gisteravond af. Jet Rebel kweette zich uitstekend van zijn taak. Kippevel!
Doe Maar kennen wij allemaal maar het solowerk van Vrienten is tevens heel bijzonder!
Misschien nog wel beter. Tekstueel sowieso. Zal Henny vandaag nog spelen met Brood en Muskee? 
'Dan de wolk van Nederland, op piano speelt Rob Hoeke. Andy Tielman op gitaar, Brood loopt zijn dope te zoeken. Harry Muskee zingt de blues want Hazes is nog dronken en ik speel bas voor eeuwig bij dat bandje in de wolken.'
Prachtig als je zo dood kunt gaan wetende dat boven de band verder zal spelen voor eeuwig.
Zat te genieten van seizoen vier, aflevering 1 van 'Matthijs Gaat Door', een mooi slot op een perfecte dag, dronk er iene van eigen bodem bij. 
Ilse DeLange mag altijd hè, stiekum best een beetje verliefd op dat mooie lieve meisje uit het Oosten. 
Baalde er toch van dat ik geen kaarten had voor het concert wat ze gaf gisteravond in het Bostheater Ommen. Zag gisteravond laat allemaal leuke filmpjes voorbij komen op mijn tijdlijn. 
Ik had er heen gekund. Maar je kunt niet alles hè. Een pleister op de wonde was het feit dat zij gisteren thuis Willing zong bij Matthijs. Wat een mooi mens. Verliefd is misschien niet het het juiste woord, zij geeft mij altijd een heel speciaal gevoel. Pruim het meeste van haar muziek. Met haar mocht ik eerder altijd thuiskomen net als met Chantal Janzen. Daar viel over te praten, Lenny Kravitz was tevens welkom.
Tja, nu mag ik met iedereen thuiskomen, het maakt toch niets meer uit, ja de brandweer! Toch brandt er hier steeds vaker weer licht als ik 's avonds thuiskom. Heerlijk. Desondanks valt de naam Chantal nog vaak, gek genoeg. Van Lenny hoor je niks meer van. Ilse wel. Zag gisteren nog een andere Ilse langslopen, haar kerel heeft nu een indrukwekkende baard en een mooie kale plaat. Zag gisteren zoveel meer mooie dingen. Blij dat mijn ogen het doen al heb ik versterking nodig maar achter mijn kijkers zie ik mooie dingen ontstaan. 
Het was zo'n dag dat alles mooi was of ik maakte het wel mooi. Niemand kon mijn humeur bederven. 
Wakker worden naast Moos was al een prima begin. Wat hebben we leuke dagen gehad. Hij zou 1 nachtje slapen maar hij wilde er nog twee bij. Ik rekende het goed! We begrijpen elkaar steeds vaker, steeds beter. Onbewust neemt hij mij bij de hand. Stuurt hij mij een beetje bij...
Samen is zoveel leuker dan alleen. Samen even eten bij Senso, het Sushi- en grillrestaurant in Hardenberg. Hartstikke lekker man. Hem sushi zien eten, kan nog geen bal trappen over drie meter maar stokjes vasthouden is ie kampioen in. Kijk soms met verbazing naar hem. Hoe trots kun je soms zijn. De leuke weetjes tegen de meisjes in de bediening. Hij zorgt er voor dat ik beter op de kaart komt te staan met vier gerechtjes tegelijk. Haha....Maar het viel mij echt niet tegen, gewoon lekker gegeten. 
Het gezelschap was natuurlijk uit de kunst maar de hele ambiance is prima in orde boven het wokrestaurant, wat nou niet echt mijn voorkeur geniet. Maar Senso is een aanrader, kan ook mijn gevoel zijn!
Hij wordt echt per seconde wijzer! Wat hij nu al weet met zijn negen jaar en wat ik toen wist, een wereld van verschil bedacht ik mij weer eens deze week. Tuurlijk, vroeger had ik geen internet maar ook niet zo'n spons. Hij absorbeert alles wat ie maar kan. Hij is een lopende verzameldoos, slokt alle data op alsof het broodkruimels zijn. 
Donderdag verbaasde hij mij weer volkomen. Ik weet ook best veel...maar hij?? 
Er was een vraag over vlaggen van allerlei landen bij de kennisquiz Per Seconde Wijzer met presentator Erik Dijkstra, ook zo'n leuke Twent maar dat terzijde.
De kandidate moest aan de hand van alleen een symbool het land raden. Ok, het esdoornblad in de Canadese vlag of de Davidster in de vlag van Israël weten we allemaal nog wel te benoemen. 
Maar weten jullie de symbolen in de vlaggen van landen als Zuid-Korea, Slovenië, Libanon, Turkije, India, Kirgizië en Cambodja? 
Nou, ikke nie. Kwam eerlijk gezegd tot zeven stuks net als de kandidate en Moos....? Moos had ze allemaal goed, hij verbeterde zelfs de vrouw op TV. Geweldig! Stond echt ff met open mond te kijken, deels van verbazing en nog meer van trots. Hoe dan? Ok, je wint er de TOTO niet mee of je mag niet voor bij de Albert Heijn, maar toch....Hij lepelt het allemaal zo op. Hey Papa, Mr. Jones is er op van The Counting Crows....Even later speelde Adam Duritz en zijn kornuiten 'Big Yellow Taxi' bij de HEMA notabene...Hey Papa, zijn ze weer hè. The Counting Crows. Wist je dat Mr. Jones van de CD August and Everything After komt....?? Draag mij maar weg. Dat weet ik toevallig ook, maar dat hij dat weet...? Hoe dan en waarom? 
Inside Information waar je soms werkelijk niets aan hebt, maar dat hij ook zulke dingen weet. 
Het bevalt hem goed op zijn nieuwe school. De Oase is een bron van rust voor het mannetje, hij lijkt lekker in zijn vel te zitten. Praat er enthousiast over. Heeft hier ook wel weer zijn favoriete juf en eentje wat minder. Een kleinigheid hou je altijd maar hij doet het gewoon. Ver weg van al zijn vriendjes en vriendinnetjes is hij bezig aan zijn nieuwe schooljaar 2.0, alles nieuw voor hem maar misschien onbewust weet hij dat dit voor hem de juiste weg naar later is...August and Everything After. Zoiets....
Zal mijn moeder ook nog steeds per seconde wijzer worden? Potverdikkemei, ze tikte afgelopen maandag haar 91e levensjaar aan. Still Going Strong! Zondagavond gezellig met mijn broers en die ene aangenome (sorry Robert) uit eten geweest bij de Witte Hoeve in Nutter! 
Super gezellig. Moe apetrots op haar vier...euh soms vijf zonen! Tuurlijk wordt ze ouder, de rimpels worden wat dieper maar het mensje is er nog steeds. Al veel tegenslagen overwonnen en toch blijft ze maar aan de tafel zitten, je krijgt haar er nog niet onder! 
Tuurlijk, je merkt dat ze soms al 91 is maar mag het ook? Hallo....
Hoe vaak heeft ze wel niet gezegd, dat is iets voor oude mensen. Moe, jij bent 91 zeg....Jij bent ook al op leeftijd. Zij ziet het dan toch anders. Eigenwijs hè. Maar op de één of andere manier wil ze nog niet met de VUT. Zij hoeft van mij ook nog niet vut, ik zie haar nog veel te graag! Ongemerkt is zij en was zij er altijd als ik het moeilijk heb of had. Het afgelopen jaar kon zij soms ook niet meer zijn dan alleen een troostende schouder of een luisterend oor, maar toch. Ik kom er vaak en graag!
Heeft zij straks ook een bandje in de wolken net als Henny? Voor mij hoeft ze nog niet te vertrekken naar elders, misschien puur eigenbelang, maar dat trek ik echt nog niet! 
Als nog zo'n belangrijke vrouw uit mijn leven verdwijnt. Neuh, echt niet! Dood ben je pas als wij je zijn vergeten. Allemaal leuk en aardig, Bram Vermeulen, maar die vlieger gaat bij haar nog niet op!
Ze moet 92 worden en misschien wel 100. Oma weet het beter! en anders weet Moos het wel, Oma!
Toch mijn drie-eenheid van de laatste tijd. Oma, Moos en Mouna....!
En ik, word ik nog steeds per seconde wijzer? Denk dat ik het per dag doe, soms wil ik niet alles weten. Sla ik bewust informatie over. Archiveer ik het niet met opzet in mijn hersenloze brein! 
Gisteren was zo'n dag dat ik weer de indruk kreeg dat het wel goed komt. Alle cliché's zijn waar!
Dooddoeners ten over maar je moet zelf wel de slingers ophangen. Biertje doen met Ard bij Sevens, ja - waarom niet! Wat een ontzettende leuke kroeg is het toch dat Sevens!
Die verdwijnen steeds vaker uit ons straatbeeld. De echte (stam)kroegen, heel veel café's van eerder gaan over op een andere formule. Steeds vaker eten aan tafel en minder drinken aan de bar. Waarom? Zit daar de meeste winst? Maar als je een leuke barkeeper hebt is het verdomd gezellig bier drinken aan de toog. Wat ik oe brom!
Sevens....Sinds 7 juli 2007 (snap je hem? Sevens....7 - 7 - 7), vind ik weer bijzonder grappig. Net dat het telefoonnummer van Sevens eindigt op 777. Dan heb je mij al. Toeval bestaat niet!
Gewoon leuke vent die Jan. Last van zijn rug maar schoffelt mooi deur achter de bar. Fijne proat! 
Gezellige kerel maar vlak die Marjanne ook niet uut. Gewoon een super leuk stel met een kroeg zoals in mijn ogen een kroeg hoort te zijn. Waar je altijd welkom bent en waar altijd wel iemand zit waar je gezellig mee keuvelt en de toestand in de wereld kunt bespreken. Op een bierviltje lijkt de wereld altijd een stuk simpeler te zijn. Als ze dat pluche in Den Haag nou zo en af toe eens zouden verplaatsen naar de houten barkrukken aan de Stationsstraat 4 heb je misschien maar twee bierviltjes nodig. Tja, want die Skuumkoppe moet ook ergens zijn plekkie hebben. 
De kapsalon van Marjanne was top! (H)eerlijk eten! Wist ik wel maar je moet het zo af en toe weer even zelf ervaren. Zag een leuke vrouw zitten, ze liep een paar keer rond in haar witte jurk. Kan het toch nog anno 2022, iemand ontmoeten in de kroeg? Schaamteloos van je afkijken, misschien is ze wel getrouwd met de grote kerel die naast haar zat, weet jij veel? Bovenkamer maakte overuren....
Als je maar kansen blijft zien tref je one fine day wel eens doel! Lang genoeg keeper geweest!
Op ontdekkingstocht maar niet echt! Gewoon een biertje doen op loopafstand. Ajax voor zien staan en PSV achter. Max op pole en Mariënberg wint weer eens. Moos gtp en Mouna ook! Boterham eten bij Moe, biertje doen op de voetbal. Plannen maken voor een gezellig feestje...Ilse luisteren op de zaterdagavond, Henny zien spelen bij zijn bandje in de wolken. Brood halen bij Battjes, met Moos filosoferen over meisjes. En toch weer die muziek hè. Nu Arrow Classic Rock luisteren, had Jan gisteren ook opstaan. Nu eens geen Spotify maar Diesel en Superbeau. Herontdekt, wist niet eens dat het nog bestond, luisterde vroeger veel vaker naar....
Stiekum toch een beetje wijzer worden. Want elke dag leer je wel wat, soms hoe het niet en soms hoe het wel moet. Zo'n zaterdag is gewoon kostbaar. Biertje doen met Ard, het broertje van oen Moat, die met zoveel liefde praat over zijn kleindochter- en zoon. Geweldig toch! Kippenvel. Hoe het leven ook anders in elkaar kan steken. Niet mokken over wat je niet meer hebt maar ondanks alles blijven zien wat je misschien straks op den duur weer in je handen kunt houden en vasthouden dit keer!
Zou mooi zijn als ik die Hunebed Highway weer op kan maar kan net zo goed afdwalen via de Stationsstraat. Ach, je denkt dat ik alleen maar aan het lullen ben geweest deze ochtend maar zo'n dag als gisteren was uitermate geschikt voor mijn gemoedstoestand. 
Op zo'n zaterdag als gisteren kan ik weken teren......Misschien asfalteer ik wel zo mijn eigen pad onderweg naar later. Je weet het niet, wellicht het begin van opnieuw iets moois....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....