#VerHeuGen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'It's so quiet in the city, well living inside isn't easy.
I'll be drinking at my own front door, there's nowhere to feel safe.
My home is an arena, what is it that we're fighting for?
No looking past the looking glass and you will meet at last.'
Uut 'Through the Looking Glass' van Di-rect.

Moi, ben ik weer! 
'Alfred, oen kinderen bint er ook bij...'
Pierde mij gisteren weer eens ouderwets op. Allerlei onzin kwam tussen mijn kaken vandaan.
Had weinig met zinnen te maken. 
We voetbalden bijna een uur lang tegen tien man maar wisten geen deuk in een pakje boter te schieten.
Ze deden wel hun best, daarover hoor je mij niet, echter pakten ze het niet echt slim aan. 
Achteraf is het mooi wonen hè. 
Stond schuin achter de goal, ons vaste plekkie, maakte mij druk om eigenlijk niks. 
Tis maar voetbal hè, maar soms, heel soms, schijnbaar 2 x 45 minuten, is er niks belangrijkers op deze aardkloot. Wat ik oe brom. Ach, we verloren niet, dat had ook nog gekund. Met 10 man waren die jongens van de Balk soms nog gevaarlijker dan mijn eigen cluppie met 11 voetballers. Het kan verkeren...Splinters ook.
Bredero wist het ook niet laat staan degene die er blijkbaar verstand van hebben.
Een paar uur eerder liep ik mij minder druk te maken, zat dan ook en aan de koffie.
Moos moest basketballen in Hengelo tegen de Twente Buzzards. Mouna was ook mee.
Soort van familie-uitje. Krijg steeds meer grip op het spelletje. Begin de regels een beetje te snappen.
Maar dan moeten de lieve jonge meisjes en jongens scheidsrechters wel fluiten zoals het hoort anders begrijp ik er nog steeds geen snars van. Moos heeft er ontzettend veel schik in. Mooi hoe je een proces in wording van een afstandje mee mag maken. Hoe de heren en meisje basketballers vorig jaar begonnen op een warme donderdagavond.
Ieder voor zich, sommigen konden nog geen bal vasthouden laat staan twee. 
En nu, nu begint steeds meer en steeds vaker een team zich te vormen. Een team in ontwikkeling. 
Arthur heeft er de schwung in. 
Het vele oefenen werpt haar vruchten af. Mooi om te zien. Het is nog steeds niet mijn sport maar ik leer elke week een stukje meer....En het mooiste is, Moos wordt fanatieker met de week. 
Iemand zei gisteren: verheug mij nu al op volgende week. Het bleef een beetje in mijn hoofd spoken.
Verheugen! Ik hoor het niet vaak. Verheugen.....
Het behagen, bevallen, plezieren, verblijden, vergenoegen, opfleuren, verrassen.
Ergens reikhalzend naar uitzien, naar uitkijken, iemand vreugde brengen, zinnen, blij maken, blijdschap ervaren.
Zat vannacht op mijn telefoon nadat buurman het pand via de achterdeur had verlaten. 
Was weer gezellig. We keken en luisterden naar muziek. Veel uit het Kennedy Center uut het verre Amerika. 
Muziek van Led Zeppelin door de dames van Heart. Eddie Vedder die U2 een hommage bracht, Sting deed het voor Bruce (The Rising) en jaren later deed Bruce hetzelfde voor Gordon Summer (Sting duzz) met een nummer die ik niet kende van The Police-frontman. I Hung My Head. Lekker.
Billy Joël werd in het spreekwoordelijke zonnetje gezet door o.a. Lionel Richie en Garth Brooks! 
We YouTubten maar door, tot wij door the Looking Glass de morgen hier achter het huis bijna zagen arriveren...De maan kneep een oogje dicht en hield collega zon nog even over de Vecht.
Kennedy Center Honors, mocht je een avondje niks hebben te doen een luisterrijke tip! Soort van Netflixen maar dan compleet anders...
Buurman kwam er mee. Gaaf man. Foo Fighters, The Eagles. Kings of Leon die even een Don Henley avant la lettre eruit gooiden. Sommige artiesten doesn't ring a bell maar onder het genot van speciale pretkegels bleef het genieten op de vierkante meter. Moos deed af en toe een duit in het spreekwoordelijke zakje. 
Met z'n petje 'Wie Döt mij Wat' op en zijn net gekochte mondharmonica gaf hij af en toe een solo weg.
Heerlijk. Genoot er van. Op zulke avonden kun je je alleen maar verheugen en dat het soms zo uitpakt is een mooie sigaar uit eigen doos! Ik scrolde nog verder op YouTube, terwijl Buurman appte dat hij droog was overgekomen. YouTube, zit daar anders nooit op!
Een RTV-Oost opname van Venice, kippevel. Family Tree. En bleef maar doorzappen met de neefjes Lennon. Niet de Daltons maar wel Jolly Jumpert.
Oudje van Skik met de Dijk, Huub die op zijn beste Amsterdams Drents probeerde te zingen. Barry Hay die het lekker plat aan elkaar lulde. De hele oude voorloper van de vrienden van Amstel Live nu..
Lekker man. Moos bracht nog een biertje. Ik bleef mij maar verheugen, ervoer een mooie mate van blijdschap. Het werd steeds vroeger laat. Het was ver na twaalven maar ik wilde dit gevoel op één of andere manier nog even vasthouden. Geluksmomenten, het is soms zo simpel. Slaap kon wachten.
De Kennedy Center Honors zijn prijzen die het Kennedy Center uitreikt aan kunstenaars die met hun werk een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de cultuur van de VS. Bij de jaarlijkse uitreikingen worden liedjes van de groep of artiest vertolkt door andere bekende muzikanten. De eerste ceremonie werd in 1978 gehouden. Een mooi geboortejaar volgens de heer buurman 41.
Heb niet zoveel met Amerika maar dit kon ik wel snappen en waarderen. In Nederland is dit ook ooit geprobeerd. Een zachte dood is het gestorven. Rust zacht. Wij kunnen dat niet zo goed, mensen eren en waarderen als ze nog onder ons zijn. Jammer, gemiste kans.
Verheug mij op nog zoveel meer dingen. Een pizza eten bij het nieuwe tentje Arte Bianca hier in de Voorstraat. 3x vallen en wij zijn er. 
Kok Tommaso die een vleugje Rome naar het nuchtere Hardenberg brengt. Alle wegen hè...
Bij hem geen ananas op de pizza. Hou d'r van. Ben geen Italiaan maar ik ben die mening ook toegedaan. Liep er vorige week zondag nog langs. Hadden de stofjas nog aan in plaats van de koksbuis.
Niet van alles op die pizza pleuren zoals ik dat, eerlijk is eerlijk, thuis ook vaak doe. 
Less is More. Benieuwd hoe ze smaken. Blijdschap ervaren. Het water liep mij in de mond toen ik donderdag het artikel in de krant las. 
Alleen die naam al. Tommaso Castorani, dat bekt toch lekker. Net even anders als Jan met de korte achternaam. Ik gun hem en zijn vriendin/gastvrouw Anusha Schuldink alle geluk van de wereld. 
Pizza is meer dan een lapje deeg wat je zomaar in een hete oven schuift. Het is kunst! Een art. Een manier van leven en eten beleven. Je wanen in Rome terwijl je huist in dit Vechtstadje.
Verheug mij nu al op het Koningsfeest in Mariënberg. Zaterdag 27 april. 
Na jaren maken wij ook in Beerzerveld, Mariënberg en Beerze de Koning en Koningin lekker nat!
Op het vertrouwde Westerpark barst er 's morgens vanaf 12 uur een mooi feest los. 
Kan niet anders. Ik zie er reikhalzend naar uit, weet niet eens of ik die dag de kinderen heb maar maakt ook niet uit. Links of rechtsom maken wij er met z'n allen een mooi feestje van. Toch veertig jaar daar rondgekuierd op mijn dooie gemak, nu is er eindelijk weer wat leven in de brouwerij. 
8 juni ook. Het bierfestival in Hardenberg. Zijn toch zaken om naar uit te kijken. Kijkglaasjes mooi vol maar dan wel met mooie en speciale bieren. Ik hou nu al van de organisatie die deze draad hebben opgepakt. Verheug mij op zondagavonden, verheug mij op simpele dingen. Blijdschap ervaren...
Verheug me op de volgende basketbalwedstrijd, verheug mij op de uitwedstrijd tegen Hardenberg'85 terwijl het voor ons om de hoek is. Zijn de kinderen er weer bij. Mama heeft een feestje van Wim en Herman. Vieftig joar oud ijzer en staal. Gefeliciteerd Heren. Mooi op fietsje door de tunnel naar de andere kant van Hardenberg tuffen. Banden vol met wind. 
Mooi dom ouwehoeren. Bijna alle dagen druk mee. Was gisteren druk met schelden op de voetbal en toch blijf ik van mijn cluppie houden. In voor- en vooral tegenspoed. Dan moet je je rug rechten.
Verheug mij ook op mijn eerste homerun. Door het zappen belandde ik tevens in een groot honkbalstadion ergens in het verre Amerika, de treurbuis bracht 'm ineens dichtbij. Hallo...
De zangert stond op het eerste honk en wilde alsmaar verder, het publiek scandeerde zijn naam. 
Hij zong Home of the Brave, niet die van Toto maar klonk wel lekker. 
Typisch Amerikaans. Veteranen schuifelden het stadion binnen. Patriottisme ten top! Beetje over de top.
Goodnight Saigon. The give us Bob Hope....
Keek al door the looking glass, dat laatste stukje glas zuig ik morgen wel op, bedacht ik mij. Wel oppassen dat Mountje er niet in stapt bedacht ik mij vannacht nog een keer.
In gedachten wilde ik al homerun appen maar was een dag te vroeg. Kalm an. Zorg nog eerst maar dat je op het eerste honk komt. Parels zijn voor de zwijnen.
Een homerun bij honkbal is wanneer een slagman de bal zodanig slaat, dat hij in dezelfde beurt alle vier de honken kan passeren en zodoende zelf een punt kan scoren. Ook eventuele spelers die al op de honken staan kunnen in deze situatie scoren. Als alle honken bezet zijn als de slagman een homerun slaat, dan spreekt men van een 'grand slam'. 
Net als basketbal moet ik mij nog even in de regels van honkbal inlezen. Lekker boeiend.
Maar laat ik nou niet op de zaken vooruit lopen, eerst maar het eerste honk bezetten. Stap voor stap.
Lohues had er gisteren nog over. Moos regelde de muziek in de auto. Joost Klein was er weer eens op, geen gelul en geen gebak van Krul maar van Nollen hier op de hoek. Daar lag Klein ook al. Moos nam geen halve maatregen en slingerde via de telefoon Spotify in de auto aan. Lohues mag altijd. 
Maar goed. Niet te hard van stapel willen lopen. Maar verheugen is al een mooi. Het gazon is geknipt!
De lente mag komen. Genoeg winter gehad. Ergens reikhalzend naar uitzien. Wat God laat groeien zal ik niet snoeien maar je kunt ook niet altijd zes gooien. Lekker aanklooien.
Wellicht naar de dag van morgen want dan komt dat andere ook steeds dichterbij....
Blijdschap ervaren. Deed vannacht een plas en kwam terug in de kamer. Moos gaapte niet eens.
Zag het tafereel. Zag mijn domein, mijn vaste honk. Stukje muziek, beetje pils en wat nootjes...
Negeerde maar even die klote-jicht! Huub probeerde nog steeds Drents te zingen....Giet oe niet lukken net zoals wij andersom ook niet slagen. Drie wijd, 1 uit. 
Ging zitten. Keek naar Moos, hij had de mondharmonica alweer in de hand en warempel, het klonk ook nog, nog niet als een klok, daar keken wij gisteren maar niet naar....Want dan hadden we al lang twee uur in bed moeten liggen. Hij ligt nu nog lekker te ronken. Mouna en ik zijn al wakker....elkaar verhaaltjes vertellen. Wat verheug ik mij op haar verdere leven. Wat wordt ze, een prinses?
Wat dat betreft ben ik alle vier honken al gepasseerd. Heb wat moois op aarde gezet al zeg ik hetzelf, de slingers hangen er al. 
Het giet zoals het giet. Kieken hoe hoog straks de factuur van het olijke duo H&J is. 
Of willen ze mij een stukkie sponsoren...haha. Beetje korting voor al dat mooie geproat.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...