#NOU, Mooi Man!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Zolang de oostenwind blef weijen, zullen de blaadern blieben vallen.
Zolang de boer zal blieben zeijen, zal de meulen blieben dreijen.
Zolang de zunne mar blef schienen, kommen bloemen uut de knop.
En as de kippen blieben leggen, kommen der kuukens uut de dop.
Zolang het vuur zal blieben branden, schieten vonken naor de sterren.
Zolang de zee rolt op de stranden en der wark komp uut de handen.
Zolang de kinder blieben zingen en alles giet zoals het moet.
En as de liefde mar blef winnen, komp 't allemaol wel goed'
Uut 'As de liefde mar blef winnen' van Daniël Lohues.

Moi, ben ik weer! 
Alvast een mededeling van huishoudelijke aard. 
Kan zijn (wilde zeggen weh..) dat ik vandaag wat meer tik- en taalfoutjes bezig. 
Jicht heeft mij namelijk bij de hand genomen. Lange tijd heb ik 'm buiten de deur weten te houden.
Maar dat euvel meld zich vaak 's nachts. Donderdagnacht kwam ie mijn bed binnengeslopen en helaas niet lieve Mouna. Die komt zo lief op kousevoetjes aangesneld, heel zachtjes gaat ze dan naast mij liggen. Heerlijk, hou d'r van. 
Jicht niet! Klootzak. Die komt met flink wat bombarie binnen vallen. Gelukkig slaap ik niet meer zo best de laatste jaren. Gevalletje overgehouden aan scheiding tussen tafel en voornamelijk het bed. 
Was vrijdagochtend al vroeg bezig om een spiegel op te bouwen. Om de Jicht voor te zijn, een halt toe te roepen. Had blijkbaar een vooruitziende blik gehad want ik had net vorige week een herhaalrecept opgehaald bij de Apotheek. Zij stond niet achter de balie. Helaas. Tja, je kunt niet alles hebben. 
Zelf voor doktertje spelen. Ik mag er eigenlijk maar drie op een dag. Nou, dat zullen we nog wel eens zien.
Als ik last heb slik ik zo een paar pilletjes meer. Ik dacht op voorsprong te staan maar halverwege de vrijdag kwam Jicht langszij. Maakte gelijk. Schot voor open doel. Het knopen van de vuilniszak ging al niet soepeltjes meer en het oude papier woog ineens zwaar. Misschien een beetje stom maar nam wel een biertje tijdens onze wekelijkse vrimibo. Ik had de pretkegel ook kunnen laten staan. Maar wilde mij niet laten kennen. Nog één? Ja, Doe Maar. Panenka, 1974. Finale van 1980.
Dacht dat ik sterker was dan Jicht! Niet dus. 's Avonds werd het van kwaad tot erger.
Dikke hand, behoorlijk rood en vurig, gigantisch warm en bijzonder pijnlijk. Kon bijna het mes niet vasthouden. 
Moos oogde bezorgd. Moet ik je helpen papa, krijg je de broek nog wel dicht na het plassen. Jawel, met pijn en moeite maar dat vertelde ik maar niet. Meestal komt Jicht bij mij tot uiting (niet lex) in de grote teen of knie. Nog niet vaak bij de hand gehad dat ie zich daar openbaarde. Lam handje.
Maar kop d'r veur. Moos deed de deur los, ik veegde de billen maar af met links. Dat is nog een hele sinecure. Bleef pilletjes slikken. In de pauze bij Lohues nog eentje. Junkie XL. 
Het leek er verdacht veel op dat mijn pillen inname haar vruchten begon af te werpen. 
's nachts weinig tot geen last. Moos lag nog even op mijn andere hand. Ik rekende het goed!
Wat een avond hadden we gehad. Zaterdagmorgen koffie drinken bij Moe, de hand hield zich rustig. Zou het...??
Maar 's middags in het pittoreske Almelo begon de hand alweer te zeuren. Kom op zeg. Dronk veel water. 
Nam nog eens een pilletje in de rust, het was gelijk, maar ik wilde winnen. Zowel zegevieren over Heracles alsmede over FC Jicht! Dat ging mij lukken, was mijn volle overtuiging. Winnen van Heracles lukte, Jicht was een tegenstander van een iets ander kaliber. Misschien was het niet zo slim om in Almelo een Heineken na/op de goede afloop te nemen. Sowieso is Heineken geen goede optie maar gisteren al helemaal niet! Waarvan Akte. 
Toen ik thuus kwam had ik de wedstrijd met Jicht al kansloos verloren. Weer gingen de medicijnen er in als gods woord in een vrome ouderling. Je kent 't wel. Slikken met die hap! 
En koelen. De ijsblokjes kwamen gretig uit de ijskast. Hier had Moos bij moeten zijn. Hij had mij wel willen verplegen en anders dat lieve zustertje Mouna. Maar ik was op mijzelf aangewezen. 
Was een keer niet eigenwijs en bleef maar water drinken zonder gerst of andere troep er in.
Moest tevens nog een verslagje tikken. Werd een kort stukkie. Ging niet al te best. Kreeg al commentaar, normaal vinden ze het te lang nu kreeg ik een appie...Kort stukkie, of nie? Had Rolf niet wat meer credits verdiend? Onze topscoordert van de Mainbarg! Had geen zin om het uit te leggen en gaf ze maar gelijk. Wilde dit keer niet gaan voor mijn eigen gelijk. Deed een schietgebedje naar de Jichthemel. 
Wie weet was er nog iemand wakker en lagen ze niet al op één oor. Zingen is twee keer bidden hè.
Ik hou nog een slag om de arm maar volgens mij is de missie gelukt. Ik kan weer normaal tikken op deze tikgeit. Net nog even een Diclofenac'je genomen. Ondertussen wel een rare stoelgang gekregen, slik derhalve geen maagbeschermers. Het pure spul hè zonder een suiker...haha. Vandaag ook maar ff houden aan gemeentepils, wij betalen er genoeg voor aan al die belastingen. Jemig de pemig, elk jaar zetten ze er weer een flink bedrag boven op. Is mijn huus al dat WOZ-geld waard? Zal wel....
Wat een dom geouwehoer hè over Jicht. Schijnt dat je het krijgt als het (te) goed met je gaat...
Nou, daar zijn de meningen over verdeeld. Zo goed gaat het niet altijd, de situatie is bekend. Probeer er iets van te maken. Dat lukt de/het ene week(end) nou beter dan een andere week.....
Dit weekend lukte het eigenlijk wonderwel ook al ik had die zeer vervelende Jicht op bezoek. Opzouten...
Vrijdag 1 maart. Ik keek er al zo lang naar uit. Onze mannenavond, vader-zoon uitje! 
Daniël Lohues trad hier achter het huus op in theater de Voorveghter. Hij had er al twee avonden gestaan met succes en afgelopen vrijdag waren wij inpandig. Moos en ik. In het rode pluche.
Moos had zijn beste kleren aangetrokken. Wat hou ik toch van dat jochie. Volgt zijn eigen koers! 
Weet niet of dat de weg naar Rome is maar voorlopig reken ik alles goed. 
Wat hadden wij er zin in. Eerst even een hapje eten. Hij mocht kiezen uit een paar restaurants in het Hardenbergse op loopafstand. Papa wilde natuurlijk een biertje drinken en hij natuurlijk cola. 
Het werd den Herdenbergher. Top man. We hadden gereserveerd dus ze wisten dat wij kwamen.
Een lief mooi meisje liet ons kiezen uit enkele tafels. Moos koos. Keuze nog genoeg, later werd dat minder. Zat de toko mooi vol van André, niet Visscher maar Eggengoor. 
Het geroezemoes van een stampvol café, lekker hoor. Ik voelde mij niet alleen want Moos was er bij. 
Wat een kereltje. In zijn kekke colbertje en met opdondertje aan. 'Wat zie jij er mooi uit', zei onze gastvrouw. Of niet dan! 
'Ja mevrouw, wij gaan naar Daniël Lohues'. Tja, dat was het enige minpuntje aan die avond. 
Mevrouw wist namelijk niet wie Daniël Lohues was, een cabaretier? Nou ja, achteraf gezien had ze enigszins een klein beetje gelijk. Humor heeft die Lohues wel. Ik brak wel ff mijn klomp. Ik schatte haar, denk ik, op een jaar of dertig en zij wist niet wie mijn grote muzikale held was. Ik probeerde nog iets van: Op fietse, ken je dat niet. Banden vol met wind. Zij keek naar ons alsof het in Keulen aan het donderen was. Joah, mag wel zo...Duzz nie.
Verder prima hoor, goed toeven bij de toko van André. Moos koos wat ik eigenlijk wilde eten dus nam ik geen Noorse garnalen als voorgerecht en gegrilde Rib-Eye als hoofd. Eet het bijna nooit maar ik ging voor de verse rundercarpaccio en varkenshaas ingerold in buikspek met brie als main-course.
Grimbergen Dubbel on the side. Rustig beginnen en in mijn achterhoofd zeurde dat stemmetje, zo versla je je Jicht niet, kom je nog op grotere achterstand te staan. Jaja, kop houden...Jij weet het altijd beter hé.
Wat genieten. Wat heeft Moos leuke praat. Wat gezellig. Ik voelde mij de Koning te rijk. Wat trots op mijn kleine Koninkrijkje...Want onze prinses was thuis. Moos zegt op de juiste momenten de juiste dingen. Hij bestelde zelf het nagerecht. Hij ging voor het Grand Dessert en ik nam genoegen met de Créme Brulee. Die kok van den Herdenbergher kan wel koken hoor....Je kunt er mooie bieren drinken maar ook geweldig goed eten. Varkenshaasje was lekker mals, maar goed ook want veel kracht zetten met het mes lukte mij niet meer. Het mes gleed gewillig door het varkentje, dat waste ik nog prima! 
Na een kleine twee uur waren wij uitgegeten en klaar voor het uiteindelijke hoofdgerecht. 
Nog efkes langs huus, pilletje nr. zoveel van die dag er in. Grimbergen had niet geholpen, ja van de drup naar de regen. Eigenwies hè. Luister eens naar mensen die er verstand van hebben. 
Ik had mijn eigen plan vrijdagavond. Moos ook! 
Daniël Lohues is als goede wijn. Hij wordt beter met de jaren. Grand Cru. 53 is ie...bijna leeftijdsgenoot! 
Maar ik heb het idee dat hij lichtjaren verder is dan ik ooit zal zijn. 
Hoe hij naar het leven kijkt en ook doet. Tja, daar kan ik alleen maar van dromen. 
Stiekum wil ik dat misschien ook wel. Beetje wandelen door het Bargeres, toeren in z'n Amerikaan en even op de fiets naar het dorp voor een boodschap. 
Iedereen heeft een beetje Lohues nodig, denk ik wel eens. En een stukkie André van Duin, snufje Ilse deLange, lepeltje Finkers, handjevol van mien Moe, paar procentjes Jochem Myer en misschien wel een vleugje JC. Je mag zelf bepalen of die laatste dan Jezus Christus moet zijn of Johan Cruijff. 
De keuze is aan u. 
Wat was ie verhelderend goed. Lohues. Handen in z'n zakken en de wereld proberen een beetje mooier te kleuren althans voor die paar uurtjes. 
Hij kijkt, observeert, denkt er over na tijdens het koken en 's avonds gaat hij zitten. Pen in de hand en de gitaar in de andere of achter de piano.
Zijn nieuwe lp heet 'Nou'. Mooi man! Hij speelde er flink wat nummers van maar ook flink wat andere nummers. Hij begon met een prachtige mooie dag en dat was het. Het werd iig een bijzondere mooie avond. Ik weet niet wat het is maar Lohues doet iets met mij. Woorden, zinnen gaan zich nestelen in mijn hoofd. Dan hoef ik even geen medicijn, Lohues is dan de dokter. Hij maakt 't beter. Mij beter.
Je voelt je anders als je uit de zaal van de Voorveghter loopt. Gek hè. Lohues en ook een Stef Bos doen dat met jou. Ik denk niet veel na, ben maar een simpele boer en toch....komt zo'n spiegel even langs.
Je kunt niet altijd zes gooien. Mensen hebben altijd wel wat wat ze verknooien....
Je gaat nummers ook weer anders luisteren. Ineens viel mij het Pastoorse Bos op toen Lohues 'Op Fietse' als één van zijn laatste nummers zong. Hij zingt Allennig maar hij is het niet! 
Hij heeft geen vrouw meer nodig. Teveel gedoe! Hij praat er geweldig over....Kan daar ver met hem in meegaan, misschien wel tot aan de priarie's in Amerika aan toe. Maar als er twee vrouwen bij oe komen zitten op het dakterras van een hotel dan wil je toch wel graag naar huis. Hier kom ik weg. 
Ik zou één van de vrouwen proberen mee te nemen. Hij niet, zijn gitaar is hem heilig! 
Hier kom ik weg kwam ook anders binnen. Dacht even aan mien aangetrouwde neef Jan. Kwam binnen! Speelden ze op z'n crematie. Toen hield ik het niet droog, nu weer niet! Kon ook weh dat ik jankte om mijn hand. Klappen lukte niet, Moos deed het extra voor mij. Ach, wat supermooi. 
Moos en ik die samen met Daniël aan het zingen waren. Althans zo voelde het, uit volle borst. Wie döt ons wat vandage....Ik heb de banden vol met wind. Ik heb toch helemaal niets te klagen. Stiet nou ook op de pet van Moos. Mooi man. 
Niks te klagen. Neuh, heb ik ook nie! Alles dut het nog. Denk ik....Binnenkort maar een keer testen. Straks warkt het niet meer, dat zou toch een bak weh. Heb je iemand die je graag ziet en vice-versa is oen apparatuur uitgeschakeld, verroest of zo! Dat mut nie.
As de liefde mar blef winnen, dan komt alles goed! Zo is het. 
Zet z'n plaat maar weer ff op. Groentesoep maar ff niet met worst deze keer. 
Varkensvlees schijnt ook niet zo goed te weh...Zouden vegatariërs ook zo af en toe last hebben van Jicht?
Ik vraag dit natuurlijk voor een vriend. 
Moos stond na vijf jaar weer met Daniël op de foto. Toen allebei met hoed en nu hadden ze allebei hun colbertje aan. Toeval bestaat al lang niet meer....
Mien twee helden samen op de foto en ik had er enigszins zelf de hand in. 
Nu weer ff een pilletje.
Fijn weekend.
Joah, mag wel zo.