#Ik Ben Op Weg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Dreaming about the future and drinkin' on the past.
Thinkin' bout the things that been forgotten.
Tryin' to remember and tryin' to forget.
That my life is empty without you.
Sayonara, close your eyes now little girl.
'cause tomorrow hides a whole different world'
Hold me now, you gotta guide me through the night. 
Hold me now, make my ice-cold blood turn warm talkin' bout our friends in love.
Our friends with broken hearts, the one's I always keep forgiving.
That funny angel shot a poison pointed dart, tonight I wanna keep on living.
For your love, close your eyes now little girl.'
Uut 'Hold Me Now' van Golden Earring.

Moi, ben ik weer. 
Aan alles moois komt een eind. 
Aan een fijne malse biefstuk, mooi saignant gebakken, of aan een fris getapt biertje.
Zo ook aan de vakantie samen met mijn kinderen. 
Vanavond draag ik ze over aan hun moeder die met ze naar Frankrijk gaat. Veule wille! Viel Spass.
Zelf heb ik nog een weekje tegoed van de baas, dus genoeg tijd om wortel (racine) te schieten....
Niet veel in de planning. Vakantie hè, alles mag - niets hoeft.
Denk onkruid wieden, huis aan een schoonmaakbeurt onderwerpen. Van die zaken, nog totaal geen zin an, maar moet wel ergens komende week gebeuren. 
Ga ze missen. Kon er wel aan wennen. 24/7 Moos en Mouna constant om mij heen. Zoals het eigenlijk hoort. Behang kan tevens weer van de muur!
Mijn kinderen zijn soms net echte mensjes, ik erger mij er ook wel eens aan...
Prachtig toch! Waarom zou ik het beter hebben dan veel van jullie? Ja toch? 
Ach, alles in het perspectief bekijken. Bekeek gisteren het tafereel trouwens met een schuin oog! 
Soort van aangekondigd afscheid, al is het maar tijdelijk. Voordat je het weet staan ze hier weer te schuimbekken van plezier. Mooi, wat hou ik toch van ze. Bijzondere wezens hebben we op deze aardkloot gezet! Uniek. Althans ik kan er geen tweede van vinden. Geen Mouna laat staan Moos. 
De gebruiksaanwijzing heb ik jaren terug geleden al verloren, zelfs ChatGPT laat mij in de steek!
Komt goed! Na een week Winterberg was het deze week in- en rondom hausen.
Mooie plek, weer heel anders dan het heuvelige van het Sauerland. We waren onderweg.
Niet langer meer in de C3. Neuh, opgeschroefd naar een C4. Schakelen gaat nu automatisch! 
Wij noemen haar nu Auto Moe.
Want ik ben op weg. En niets of niemand houdt me tegen. Geen mens of dier, geen wind of regen. 
Want ik ben op weg, ik ben op weg naar? Ook al ben ik nu en dan de weg soms kwijt. 
Zijn de paden lang, duurt het een eeuwigheid. Kom ik van noord, oost of helemaal van zuid. 
Langs dalen, bergen, maar het maakt niet uit. Weet niet precies wanneer, weet niet precies hoe laat. 
Reken op mij, ik kom er aan....
Vreemde kostganger hè, althans dat ben ik soms. Dat wil ik mij soms zelf laten geloven....
Ik moet toch ergens in (gaan) geloven. Zag van de week de documentaire nog eens van het Uur van de Wolf over Henny Vrienten, Boudewijn de Groot en George Kooymans (samen vormden zij de band Vreemde Kostgangers) naar aanleiding van het overlijden van laatstgenoemde. 
Bezorgde mij kippenvel in de auto. Papa, wat heb je...? Op het nieuws hoorde ik woensdag dat George Kooymans was overleden. Je wist dat ie binnenkort ging hemelen. ALS is een verschrikkelijke ziekte!
Dat wens je je ergste vijand nog niet toe (nou ja...). Maar toch, toch kwam het bericht binnen! Pats, boem!
Liet zelfs een traan. Het deed mij wat, gek hè. Ben ik nou raar? Een heel verleden kwam ineens buurten in het huidige heden. Hoe vaak heb ik ze wel niet live gezien. 30x, 40 keer? 
Meestal in de Bonte Wever te Slagharen! Ik vond ze geweldig. Staan, gitaren om en de beuk er in...Geweldig.
Ouwe jongens krentenbrood. Moos zei het van de week nog eens. Je hebt het wel vaak over vroeger! Telt nu niet? 
Klopt, moet ik mee stoppen. Ik romantiseer de dingen te veel, tot ze een ons wegen!
Moet ik mee stoppen. Ik leef nu, niet eerder....alhoewel ik vaak, 8 van de 10 keer wel terug zou willen. 
Nog een keer een wijntje drinken met Pa, pannenkoeken bakken met Moe. Vrijen met haar...met zus en zo. Nog een keer die bal uit de winkelhaak stompen, de cake van Oma, de verhalen van Opa....
Een blokje hout op het vuur. Elkaar mooie verhalen vertellen bij Chez Freek. De Golden Earring live zien. Is dat weemoed? Is dat de wereld een stukje mooier willen maken? Ik weet het niet?
Weet wel dat de dood van George binnenkwam. Was niet de grootste fan! Neuh, dat ook weer niet!
Kan gewoon moeilijk afscheid nemen van dingen zie zo gewoon leken te zijn...
Pas als iets er niet meer is ga je nadenken over wat je vanaf nu gaat missen, snap je! Een plotselinge plottwist.
Daarom liep ik bijzonder vrolijk rond op de eerste editie van het Foodlovers Festival. 
Toch een kleine hang naar eerder, naar vroeger. Hardenberg Proeft was altijd een festijn waar ik graag was te vinden. Lekker eten en drinken voorgeschoteld door de lokale horeca. Je kon mij niet blijer maken in dat oktober-weekend. Genieten met en natuurlijk van elkaar. Kinderen die met elkaar speelden en wij zittend aan lange tafels met alleen maar leuke mensen. Toscaanse taferelen, je dacht de hoge cipressen voor het gemak er maar bij. De Markt was destijds nog een kale bende..
Maar er kwam een vroegtijdig einde aan. Ineens werd het niet meer georganiseerd. Waarom? 
Hardenberg Proeft werd stilletjes ten grave gebracht en wij werden niet uitgenodigd voor het laatste eerbetoon. Een stille begrafenis derhalve en geen koffie na afloop.
Maar iemand heeft de pollepel opgepakt, roert weer in de potten en pannen. Top!
We waren er op tijd, we hadden nog een afspraak in het pittoreske Mariënberg staan, een soort van zaterdagmiddagborrel om iemands 54e levensjaar gezellig in te luiden. 
Ik liep vrolijk op de verbouwde Markt. Zo moet het leven zijn, ze zou de zevende hemel er uit kunnen zien. De heren van de Dijk zongen het 's morgens nog op Radio 2. Toeval?
'Love at first Bite'. Geweldig. Had het zelf niet beter kunnen verzinnen. Of wat dacht je van deze: Full Belly, Full Heart. Liefde gaat toch vooral door de maag...?
Creatieve geesten hadden de koe bij de horens gevat. RUIM(e) opvattingen! Ik hou d'r van. 
Zag meisje Wiersma wel lopen, die heeft vast een dikke vinger in deze Hardenbergse activiteit (pap) gehad! Wat ik oe brom.
Hulde. Ze organiseren wat, dat doen ze goed in Stad Hardenberg! Dit bint de krenten....
Foodlovers Festival begon gisteren kleinschalig. Mooi, behapbaar. Wij waren meteen verkocht!
Gezelligheid. Alles draaide om proeven, ontmoeten en genieten! Love at first Bite! Ik begreep de boodschap. We smulden van Gamba's, Bonbons van Carpaccio en Zalm, Buikspek en Luikse Wafels...
Zag mijn verleden enigszins terug. Jaap van de Bokkepruik was weer inpandig. Hij noemt zich nu Jaap's Kitchen. Ach, what is in a name? Eten was een ster waardig. Kiek, het kan wel...
Zo moet vakantie zijn! We namen een biertje en wat cola on the side! Een smakelijke start van de bouwvak, dat klopte. Het klonk zelfs als een gouden uurwerk. Dit Foodlovers Festival verdient een tweede editie met nog meer lokale ondernemers zodat het stiekum weer een beetje gaat lijken op dat festivalletje van weleer, Hardenberg Proeft! maar dan in een nieuw compleet nieuw jasje. 
Wij hebben er in Hardenberg eindelijk weer de perfecte RUIM(te) voor. Laten we nu doorpakken, agenda trekken en de datum bepalen. Nog keus genoeg! Biljarten in oktober, ik reken het goed!
Jammer genoeg begon het te regenen. We waren net thuis voor de bui, ik zag 'm niet hangen maar dan snapt zo'n KNMI er ook geen sodeflikker van hè. Laat dan de zon gewoon even staan boven zo'n kek nieuwe festivalletje. Neuh, neuh...meteen moeilijk doen. Nattigheid laten voelen. Links van de Iessel snappen ze er wel eens vaker niet wat van.
Maar ik voel vanmorgen aan mijn theewater dat het goed gaat komen. Foodlovers festival 2026 komt er.
Eten, wat is dat toch! We houden er zo van. Wij Dorgelo's hebben er iets mee. Gek hè, met de paplepel ingegoten door Pa en Ma.
Gisteren ook weer zo lekker gesmikkeld, wat later in de middag ook bij moat Bouwhuis en vriendinnetje Irma. Weer goed voor elkaar. Had niet anders verwacht! Dat is zo'n een-tweetje wat altijd doel treft.
Wat een gezelligheid, wederom Toscaanse taferelen nu wel met veel bomen om ons heen en de Magnolia van mien ouders. Thuiskomm'n. Met mensen die er toe doen! Die er altijd voor je zullen zijn.
Wis- en waarachtig. Clemme 2 is gewoon Clemmestraat 2a geworden! Amen.
Just a little bit of peace in my heart. Van dat gedoe! Joah, mag wel zo....
Mosselen op donderdag en eigen gemaakte Pasta Carbonara op vrijdag omdat die kinderen ook zo van lekker eten houden en dito gezelligheid. Waar kan ik tekenen...?
Het was zo'n week met een kop en een staart. Ze liggen nu allebei nog boven te ronken. 
Het was wederom niet vroeg gisternacht! Ach, ze hebben vakantie hè en ze kunnen kilometerslang slapen straks in de auto van Moe richting Frankrijk. Zij zijn ook onderweg, net als ik. 
In gedachten reis ik gewoon met hen mee. Ze rijden nooit echt ver weg uit mijn gedachten, ik zie ze sowieso altijd aan mijn horizon. Heb geen regisseur nodig, als ik mijn ogen sluit speel ik mijn eigen film wel af. Niet altijd met een happy end, nu....ben realistisch genoeg! Het giet niet altied zoals het giet. Skik hou ik wel. Zal van de week even weer wennen zijn. We hadden een mooi ritme in de regen!
Hold me Now! Tja, van alles van de Golden Earring kwam deze week voorbij maar Hold me Now sprong er wel bovenuit net als Long Blond Animal. Soms wil je nog even terug in de tijd. 
Wat als ik een afslag later had genomen op de Hunebed Highway. Iets anders de zaken had aangepakt toen ik op weg was, onderweg naar later! Had ik dan anders het leven gevierd?
Tja, terug in de tijd! Soms komen dingen vanzelf weer terug...zoals Hardenberg Proeft!...euh, Foodlovers Festival. Zelfde idee, maar iets ander concept. Alles stroomt, niets blijft! Of toch wel...?
Als je maar lang genoeg aan het wieltje draait kom je uiteindelijk vanzelf terecht waar naar je toe onderweg was. 
Toch? Ik geloof er maar in, ik blijf er in geloven. Wij kunnen toch ook weer ineens fietsen tijdens drie weken Tour de France. Tijden van de Kneet, Joop, Theunisse, Boogerd, Breukink, Dumoulin en Rooks kwamen terug met Arensman en van der Poel. We (Peter) Winnen zelfs weer etappes. De wonderen bint de wereld nog lang niet uut. 
Ik blijf hopen, je moet ergens in willen blijven geloven. Vertrouwen op mijn drie-eenheid.
Heb nu een C4, ik ben op weg. Wie weet loopt de route nu wel goed.
En anders maar de gedachtengoed vasthouden waarmee de Manderveense Aardbei ons gisteren weer op pad stuurde huiswaarts....(zie de foto van Moos). Ik hou van deze mooie (on)zinnen. 
Recht uut het Nedersaskische hart. Blijf wie je bent! Dat is niet krom.
Zo zeggen wij dat hier! Goed gaan!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo. 

#Zomer In Winterberg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ich wart' seit Wochen auf diesen Tag und tanz' vor Freude
über den Asphalt.
Als wär's ein Rhytmus, als gäb's ein Lied das mich immer weiter
durch die Strassen zieht.
Komm' dir entgegen, dich ab zu hol'n, wie ausgemacht.
Zu derselben Uhrzeit, am selben Treffpunkt wie letztes Mal.
An Tagen wie diesen wünscht man sich Unendlichkeit.
An Tagen wie diesen haben wir noch ewig Zeit.
In dieser Nacht der Nächte die uns so viel verspricht.
Erleben wir das Beste, kein Ende ist in Sicht.
An Tagen wie diesen.'
Uut 'Tagen wie diesen' van Die Toten Hosen. 

Moi, ben ik weer. 
Net mijn Winterbergse ochtendritueel achter de rug.  
Dat wil zeggen: lekker een bakkie bonenkoffie in de serre na het ontbijt en rustig lezend in de Brabander Courant met fijne muziek uit de boxen.
Het krantje valt hier 'spreekwoordelijk' elke morgen op onze deurmat. Laidback. Kallum an, rustig an, denkend: morgen is het pas morgen. Op zo'n fiets. Banden vol met wind. Snap je?
Mouna ligt nu in het heerlijke verwarmde zwembad (steevast 30 graden) en Moos idem dito maar dan boven op bed, die wilde even rustig chillen. Nou, dat kan, dat mag. En ik, ik zit prinsheerlijk aan het zwembad. Genieten op mijn eigen vierkante meter!
De wereld kan mij gestolen worden, voor eventjes dan.
Wij respecteren met z'n drieën deze vakantie de gedachtengoed van wijlen mijn vader:
Alles mag, niets hoeft. 
Dat was altijd één van zijn eerste wijsheden als hij twee-wekelijks met zijn gasten in de OAD-bus richting Joegoslavië vertrok. De buschauffeur in ruste. Zo worden ze niet meer gemaakt! 
Heb mijn oortjes niet bij me, voor de vakantie naar de audicien gebracht, al twee weken niets meer van ze gehoord. 
Gek toch? Ach, ook geen gejengel aan de kop. Dat scheelt. De ochtend begint sowieso lekker rustig hier in Hotel Der Brabander. Uitslapen lukt ons steeds beter, elke morgen tenminste een kwartiertje later. Tis maar goed dat we vandaag weer naar huis gaan anders sliepen wij volgende week een gat in de dag. Snap je. Doen we maar niet, missen wij ook niet het ontzettende lekkere ontbijt. Je grijpt niet gauw mis.
Wat een luxe, wat een weelde. Ik hoef al niks meer te zeggen tegen ontbijtkoks Dave of Brigitte, het omeletje zit al in de pan voordat ik überhaupt 'goedemorgen' bezig tegen hen. Prachtig! 
Zangeres Norah Jones lost ondertussen de heren van Mamma's Gun af. Ze brachten net 'Looking for Moses' ten gehore, ik verzin het niet. Het is echt zo. Je moet niet alles geloven wat je leest, maar dit is 100% waar...Ik haal mij een tweede kop koffie op, alles op het gemak. Kan wel wennen aan dit ritueel.
In Winterberg valt gelukkig tevens de column van Daniël Lohues te lezen, ik snap 'm weer! 
Drink eigenlijk 's morgens nooit koffie maar ben er de eerste dag hier gewoon mee begonnen. Waarom?
Als soort van opstartmomentje voor mezelf. We hebben een superfijne vakantie maar toch blijft het voor mij wennen en enigszins knagen met onze drie-eenheid op vakantie. De vader, de zoon en de dochter! Er mist iemand. Kun je alles van vinden, ik zoek nog steeds. Niet meer naar de waarheid, maar naar een soort van ijkpunt. Iets om dit leven mee te delen. Een rustpunt. Zit hier wel meer in de volwasssen-modus dan vorig jaar in JD. Kom aan de praat met mooie mensen uit ondermeer Utrecht, Amsterdam, Drenthe en natuurlijk, hoe kan het ook anders, leuke en lieve mensen uut Brabant! 
Zelfs kinderen in PSV-shirts, zowel het thuis- alsmede het uittenue. Tja, je kunt niet alles hebben hé. Wij doen het er maar mee. PSV'ers zijn ook mensen. Gelukkig zijn er hier ook kinderen met verstand van voetbal en die lopen gewoon rond in shirts van Liverpool en Ajax. Kijk, zo kan het ook.
Kijk sowieso veel om mij heen. Zie weer van allerlei dwarsverbanden en een mooie doorsnede van onze samenleving. 80% is hier NL, de rest Duits met soms een vleugje Denemarken. Rekende deze voorbije week alles goed. Zomer in Winterberg. Je kunt het slechter treffen. Zijn niet de hoogste bergen maar het waren deze week wel onze bergen. Vergezichten en honderden haarspeldbochten....
Vooraf had ik nog enige scepsis maar snap Guus Meeuwis nu ook weer stukken beter. 
Maar de mensen, ze slapen, de wereld gaat dicht. En dan denk ik aan Brabant, want daar brandt nog licht. Net als bij ons hotel Der Brabander in Winterberg. We wonnen zelfs een lampje met licht tijdens de bingo. Mouna wou dat graag, Bingo spelen. Voor het eerst in mijn 53-jarige leven zat ik er, op een ouderwetse bingo-avond. Met een viltstift van de kidsclub in de aanslag en maar nummertjes aankruisen. De grap was wel dat het lampje wat Mouna won iets is wat wij zelf verkopen bij Rekla. Relatiegeschenken. Klopt. Lampje van Midocean. Ze hebben bij Der Brabander de merchandise goed voor elkaar. Neem wat magneetjes mee voor de koelkast thuis. Tuurlijk, we zijn in het buitenland maar stiekum ook een beetje in het land van Rob en Marja Meurs. Ze hebben namelijk een stukje gemoedelijk Brabant naar Duits Winterberg gehaald. En dat al sinds 1986. Complimenten! 
Bijna veertig jaar bestieren ze reeds dit hotel. Ooit begonnen met slechts zeven of acht kamers. Zelfs sliepen ze in een caravan bij het hotel om alles maar zu vermieten...Wunderbar. Wij slapen in kamer 110, de honderdtoren genoemd. De kinderen snurken nog, ich bin wach! Het originele hotel van weleer, waar ze ooit mee zijn begonnen. Ondertussen zijn er aardig wat kamers, appartementen en kinderen bijgekomen! De familie Meurs houdt niet van stilzitten. De kinderen van hun ook nie. Aan alles is gedacht, dingen zijn hier af, netjes en vooral schoon. Genoeg vermaak voor de jongsten derhalve.
Een heus animatieteam onder leiding van Annabel kan vooral op de support van Mouna rekenen, Moos gelooft het allemaal wel. Alhoewel hij inpandig was op de poolparty van vrijdag en niet uit het zwembad was te slaan. Ze lagen er notabene twee uur in! Geweldig. 
Hebben nu op Snapchat al een vriendengroep van der Brabander. Ze zijn goed in contacten leggen, dat vind ik zo 'Schön' aan mijn kinderen. Zo heerlijk onbevangen en open, voor iedereen. Regelmatig heb ik ze deze vakantie geobserveerd van een afstandje...Trots! Kan niets anders zeggen. 
Der Brabander, het is een bedrijf op zich maar ze blijven zich bekommeren om hun gasten! 
Vind dat Roy, de zoon van, lijkt op Jaap Reesema. Maar dat terzijde, Moos vind dat weer niet, waarvan akte! We hebben sowieso leuke discussies. Meestal wint de zoon zoals met de pubquiz. Bijzondere momenten. Ben er blauw van en niet flauw...(dit klopt overigens).
Ze hebben schik met Dave en Rifau, twee van de leukste obers/gastheren van der Brabander...althans dat is onze bescheiden mening. Maarre, niemand trouwens bij der Brabander die de bokkepruik op heeft of uit de toon valt deze week, alles gaat met een grote glimlach en een stukkie Brabantse nuchterheid. 
Gastvrijheid hebben ze hoog in het roodwitte vaandel staan, ze komen niet voor niets oorspronkelijk uit Tilburg, Noord-Brabant. Tuurlijk zaten wij ook niet stil. Van alles gedaan in Winterberg maar ook in Willingen, Schmallenberg en o.a. Warstein. Want, ik was er als de kippen bij toen het een dagje slecht weer was in Winterberg. Meteen klaar om af te reizen naar de Warsteiner Bierbrouwerij in Warstein. Las op de site dat het ook leuk is voor kinderen vanaf zes jaar, zo'n brouwerijbezoek. Dus ik had geluk, Mouna is acht....Eigenlijk twee jaar te laat dus, maar echt een aanrader. Een bezoekje aan Warstein. Leuke interactieve 360 film, hoe de geschiedenis is ontstaan. Aan het hoofd staat nu al de 9e generatie. Frau Cramer. Niks te bezopen voor woorden. Naderhand ff de proeverij. Rustig, was met de auto. Zodoende. 's Avonds drink je jouw Warsteiner toch net even anders. Met meer respect wetende wat er allemaal bij komt kijken om van water bier te maken. Wist het wel, maar toch, je snapt mij wel. Doe er nog maar eentje, hoefde deze week alleen maar een paar trappen op (best wel veel haha...) om boven te komen in kamer 110 im Zweiten Stock.
We doen veel maar ook heel veel niet! Vakantie hè. De Sauerland Sommercard hebben wij wel gebruikt maar niet intensief genoeg. Dat is zo'n kaart waar je veel voordeel krijgt op allerlei uitjes. Soms zelfs gratis. Ongeveer 40 - 45 uitjes in totaal. Tel uit je winst, we blijven Ollanders hè.
Wij gebruikten deze kaart vooral voor het rodelen (jedem Tag), Fly-line, zwemmen, dammen, pesten, de Kappe Express, golfen, de Erlebnis-Brucke, Ettelsberg Seilbahn, Freizeitwelt Sauerland, Kahle Asten (hoogste punt van Sauerland), St. Georg Schanze, Skilift Karussell Winterberg etc. etc. en natuurlijk de SkyWalk in Willingen. 
Nou ja, dat laatste op de valreep dus net niet. Want, nadat wij ruim anderhalf kilometer hadden geklommen richting de langste wandelbrug van Europa (665 meter lang en 100 meter hoog) besloot Mouna ter elfde ure dat het toch allemaal te spannend was voor haar. Samen uit, samen thuis hè. Klein beetje hoogtevrees. Niks hoeft, alles mag principe....Kein problem, Mouna. 
Snap het wel, het is geen kattepis. Best wel indrukwekkend zo'n brug en het wiebelde ook wel een beetje erg veel. Ik vond het al dapper dat ze maandags samen met Bert en Ina wel de Erlebnis-Brucke op ging, dat was ook al een imposante hoogte....Leuke ochtend met onze vrienden die een weekje Willingen achter de kiezen hadden en nog even langs kwamen bij ons. Maar hoop werd geen uitgestelde teleurstelling. We zijn bij de brug geweest, we hebben 'm gezien, we hebben haar zien wiebelen, we hebben haar grootsheid gevoeld, we hebben de foto's maar we moeten 'm nog eens trotseren...en passeren. Wie weet als ze tien is, of twaalf. Alles mag, niks hoeft hè. We konden de anderhalve kilometer lange wandeling subiet terug maken. De volle kuiten enigszins weer leeg laten lopen, bergafwaarts ditmaal, dat wel. Stijgingspercentage's genoeg hier.
Ach....we wandelen genoeg en hebben ondanks de vakantie wederom genoeg uitgevreten...
Als je hier zo wandelt en autorijdt snap je niet dat er niet meer wielrenners uit Sauerland komen.
Want niks is hier vlak, alles is heuvelig. Ideale basis voor een wielrenner, zou je zeggen, maar na der Jan Ullrich is er nooit meer een echte ronderenner uut Duitsland opgestaan. Tour de France was ook in Winterberg uitstekend te volgen, zelfs flarden B&B vol Liefde. Juichen gisteren op de hotelkamer. Jongens, er fietst een Nederlander op kop. Kom kijken. Thymen Arensman. Wat een krachtpatser. Het peleton kwam steeds dichterbij. Die knuppel van een Deen ging nog ff versnellen. Pogecar er natuurlijk achteraan. Maar ze kwamen niet echt binnen de minuut van Arensman. Mooi om in Winterberg of all places zo'n Hollander de gigantische Pyreneeën te zien bedwingen. Wij hebben toch alleen maar heuvels. In Sauerland gaat het meer richting bergen. Ze fietsen hier wel veel op E-bikes? Staan er aardig wat in de verleih. Mountainbiken etc. is hier echt wel een ding hoor. 
Je gaat met zo'n kabelbaan naar boven en dan met een rotgang naar beneden. Bikeparken zijn hier eerder regel dan uitzondering. 's Winters skieën maar zomers is fietsen hier helemaal het ding om te doen! Moos lijkt het wel wat, wordt vervolgd misschien! Ach, na amper een weekje Winterberg zijn onze kuiten alvast goed getraind.
We vermaakten ons prima. Gisteren nog live-muziek. Een Ierse Duitser of net andersom. Allemaal van die heerlijke oude muziek. Waande mij weer op Malta in zo'n Ierse Pub. Destijds twee van die heren op leeftijd, nu in Winterberg was hij alleen. Nog wel steeds op leeftijd. Zo'n oude rocker met lang haar. Gaaf. Gitaartje om de nek, gewoon in de buitenlucht. Goed van stem, terras vol, heerlijke kneuterige sfeer. Zoals het hoort. Perfecte afsluiting van een mooie vakantie. Kinderen op de piste met kroost van anderen en ik donders gezellig met mien neue Freund von hier. De heer W.arsteiner. Goede gesprekken over van alles en nog wat gevoerd...Muziek als rode draad. Tage wie Diesen. Als jullie dit lezen zijn we reeds op de terugweg naar Hardenberg. 
Prima, maar we komen hier, One Fine Day, vast nog wel eens terug. En dan zekers bij de Brabander want daar brandt altijd licht hebben wij deze week ervaren. Je voelt je hier meteen thuis! 
De Peel en de Kempen en de Meijerij in één. Moos en Mouna hebben plezier voor tien!  
En ik, ik drentelde er mooi achteraan. Doe mij een Warsteiner of een witte Trappist, geef mij ruimte en uitzicht en ik vermaak mij wel. Als de kinderen lachen, lach ik met hen mee....Zomer in Winterberg!
De zon scheen volop, niet in de laatste plaats door het geweldige hotel Der Brabander.
Ons fijne (t)huis voor een week met dito lekker eten. Elke dag een 3- of 4-gangen keuze menu!
Mooie bordjes, streken van de meester. Elke avond ander tafellinnen, met oog voor detail en iedere dag de servetten anders gevouwen. Mooi servies ook, niet dat eeuwige hotel-wit. Vergeten om foto's te maken. Kan niet overal aan denken.
De kinderen hadden trouwens zo'n horloge om de pols waarmee ze alles gratis konden bestellen. Dat dachten ze! Liters Apfelsaft und Spezi sind er door heen gegaan. Benieuwd wat straks de rekening echt is? Hahaha...Urlaub ja. Kein problem. Ordnung muss sein. Duitsers blijven soms rare menschen.
Wat een wegumleitungen in de omgeving op weg naar onze uitjes en dat net in de vakantie..? 
Wij fahren inmiddels weer op de autobahn richting die Niederlände zonder Baustellen maar met een kofferbak vol fijne herinneringen en vieze was, die gaan gezellig mee terug. Dit nemen ze ons niet zo snel meer af.
Genoeg gedronken, genoeg Frühstuck gegessen, viel Spass gehabt, viel Gerummikubt, viel Spaziert, Tour de Frankreich gekeken, juichen op onze Zimmer nr. 110 und so weiter, und so weiter.
Een stukje Nederland in Winterberg. Der Brabander, Das Einzig Wahre!
De garantie voor een fijne vakantie. Alles mocht, niks hoeft. Bis bald!
Kijken of ik de uitslapers wakker kan krijgen voor het ontbijt. Was gisteravond weer laat.
De één snurkt zelfs, nou Moe.
Moos, Mouna...aufstehen, Frühstuck wacht! Wir fahren los in eine Stunde.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Groeien zonder Steeltje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ze zeggen, ze zeggen, de mensen zeggen zoveel.
Ze laten met hun praten geen spaander van je heel.
Laat de mensen praten, want lullen doen ze toch.
Laat de mensen lullen en lullen ze dan nog.
Woorden zijn een zeldzaam iets.
Wie teveel zegt, zegt niet.'
Uut 'Ze Zeggen' Van De Dijk.

Moi, ben ik weer! 
Liep op de Vechtbrug in Ommen. Had net een ijsje gekocht bij Ekkelenkamp. 
Was onderweg van het station naar een verfijnd bib-gourmand restaurantje aan de Friesendorpstraat.
Een afspraak die ooit was ontstaan, zij het met lichtelijke druk mijner zijds, bij het afscheid van Henk en Herman aan Flater! Richard kwam 'm dit weekend na. Top man.
Bij Ekkelenkamp denk ik trouwens altijd even aan mien ome Lenard, hij zweerde namelijk bij dat softijs-tentje in Ommen. Hij was de sociale media reeds ver vooruit. Hij vertelde aan iedereen die het maar wilde horen dat het ijs bij Ekkelenkamp het lekkerste van het hele gewestelijke halfrond was. Waarvan akte! Hij was een warm pleitbezorger voor het ijs aldaar.
Maar ik moest een paar stappen verder ook denken aan der Rob Paping aus Ommen!
Ging even zitten met uitzicht op de Zon en het oude gemeentehuis waar ooit mien Pa en Ma waren getrouwd. Op het bankje stofte ik een uitspraak van Rob in mijn hoofd af.
'Dat het allemaal maar groeit zonder steeltje.'
Vooral in de zomer liep het eerder in Ommen het af van mooie vrouwen. De eerste korte rokjes werden al vroeg in de lente gesignaleerd als de zon een beetje aan het opwarmen was. We waren soms er sneller bij dan Martin Bril met zijn rokjesdag. Bij ons was de inkt sneller droog.
Keek graag met Rob mee. Als je van iemand kunt leren moet je het niet nalaten. 
Zo zittend op het terras van Flater of achter het raam aan de stamtafel zagen we het allemaal gebeuren. 
Ondertussen nippend aan ons biertje en elkaar maar mooie verhalen blijven vertellen, telkens weer!
Maar ik dacht op het bankje op de Vechtbrug ditmaal niet aan mooie voorbij lopende vrouwen...
Neuh, dacht aan Moos en Mouna en hoe ze dit schooljaar ook weer zijn gegroeid zonder steeltje!
Twee schatten van kinderen. Mooi op hun eigen manier. Lekker tegen de draad in. Appels die niet ver van hun stamboom zijn gevallen. Tevens niet op hun mondje. Ik hou d'r van. Kinderen die leuke praat hebben zonder dat het brutaal wordt. Zag ik gisteren ook weer. De kinderen van Maikel...euh Marcel en Lenette. Leuke praat, guitige kopjes en twee ouders die weten hoe opvoeden werkt! 
Wat hebben ze weer een puik seizoen afgeleverd! Mouna is gepromoveerd naar groep 5 en Moos speelt volgend jaar Hoofdklasse, het VWO. Trots man! 
Super jongens. Klasse gespeeld. Kort op de bal maar ook ruimte gelaten voor invulling van anderen!
Knap hoe beiden zich aan het ontwikkelen zijn. Los maar ook samen met elkaar. Ze versterken elkander.
Mooi om te zien hoe het negen van de tien keer een twee-eenheid is. Op dagen als deze ben ik dan ontzettend trots op ze. Hoe ze groeien zonder steeltjes maar wel met voldoende voldoening. Snap je.
Niet alleen wat ze naar binnen kanen maar ook in het geestelijke. Hoe ze groeien, hoe ze tegen de wereld aankijken, hoe begripvol ze zijn, wat ze nu al snappen. Soms aan een half woord genoeg!
Kan alleen voor mijzelf spreken. Weet niet altijd wat de moeder tegen ze oreert, maar ik heb niet altijd alle wijsheid in pacht. Ben nou niet bepaald het orakel van Mainbarg. Neuh, eerder het bijzondere geweten met een mening. Maar toch, tot zover, zo goed. So Far, So Good! Ze doen het prima....
Likte nog een keer aan mijn softijsje. Keek schuin over de Vecht richting mijn voormalig stamcafé.
Wat een 'Flaters' heb ik daar geslagen, soms samen met mijn vrienden maar vaker alleen. Kon toch ook gewoon thuis slapen...? De daden waren 's nachts nooit meer zo groot, als je begrijpt wat ik bedoel.
Ze zijn bijna allemaal nog binnen boord. Rob is helaas er niet meer bij, net zoals Herman Zwols en wat andere mooie stamgasten van weleer. Wat een supergave tijd was het! Die komt never nooit meer terug...
Dat was eens. Toen zaagden wij nog van dik hout flinke planken. Alles zagen wij van dichtbij gebeuren.
Dat kans kwam 1 keer, daarna nooit meer. Het is alles wat we hadden. Je moet het nemen, je moet het leven nemen met alles wat je hebt. Want dan komt het zeker, zeker dichterbij....Dat dus.
Straks zijn Moos en Mouna hier. Gaan we de grens over bij Venebrugge en begint onze Urlaub. 
Lekker een weekje uitwaaien in Winterberg. Heb er zin an, bijna alles gepakt. Nu nog ff kijken of het allemaal in de C3 past. Denk het wel, stapelen. Het is maar een klein stukkie. 3 uurtjes toeren. Het is zondag, weinig vrachtverkeer. Fahren, Fahren auf die Autobahn. Kijken of wij de ADAC van Rob nog moeten passeren. De wintersporten in Oostenrijk.
Wat liggen er veel verhalen verborgen onder de straatstenen in Ommen. Al vaker verhaald!
Ommen is thuiskomen, Ommen blijft thuiskomen. Als ik éénmaal de Vechtbrug ben gepasseerd maakt altijd een sentimenteel gevoel van mij meester. Ouwe draak. Ik kan het niet tegenhouden en ik wil het ook niet!
Ommen staat synoniem voor een tijd waar (bijna) alles kon. Niks was te gek! Anekdotes ten over.
Enkele kwamen boven de nieuwe tafel van Richard en zijn lieve vriendin Faneti. Heeft zij niet een leuke zus? Ik vraag dit natuurlijk voor een goede vriend!
Hartelijk, thuiskomen. Kom binnen, het bord staat al op tafel. Mooi. Een beugel werd mijn deelgenoot en De Vito mijn tafelgenoot. Naast de Vito zat Schwarzenegger. Het olijke duo van weleer.
Kwam Danny de hoek omzetten dan kwam Arnold er steevast achteraan. Jarenlang onafscheidelijk!
We zien elkaar soms maanden niet maar we pakken zo de draad weer op of breien er ons eigen verhaal aan. Het was genieten in Ommen gisteravond. Wat een heerlijke BBQ hadden Richard en Faneti in elkaar geflanst. Een ster waardig, stiekum gewoon drie. Ben slecht in vergeten maar het was ondermeer warm gerookte zalm op toast met ricotta. Mals gegaarde spareribs, die vielen van het bot, met gepofte mais in boter, zwarte bonen op z'n braziliaans, aardappelsalade maar dan compleet anders, eigen gemaakte chimicurri. Vergeet vast nog wat. Na hadden we ijs met perentaart en los geslagen room....
Om je vingers bij af te likken en maar praten met elkaar. Mooie verhalen vertellen net als eerder! 
Ik vind daar wat van. Echt krenten in de pap! Ze zeggen zus en ze zeggen zo maar wij wisten vroeger echt hoe het leven in elkaar stak. Nu zijn het vaak losse eindjes maar achter het huus met zo'n fijne bbq kwam dat leven weer in al haar mooie hevigheid buurten. Amen! 
Wat liepen er eerder markante mensen rond aan en rond de markt in Ommen. Nog steeds wel maar anders!
Snap je. De vecht blijft stromen, dus verandert er ook genoeg. Het oude Phanterei. Alles stroomt, niets blijft. Zelfs de deurmat bij een kledingwinkel niet, die verandert ook....
Nogmaals. Dit seizoen leverde twee kampioenen op. Mouna en Moos!
Moos verbaasde vriend en vijand, zelfs zijn leerkrachten op de 'grote school'. 
Geen stroeve start derhalve. Met zijn opstelling en vooral zijn tactiek was hij meteen spekkoper. 
Elk duel ging hij met verve aan en won ze meestal ook. Ook zijn sterke bank sprak boekdelen....Wisselen?
Iedereen maakte zich druk dit seizoen om hem maar de hoofdrolspeler zelf deed het gewoon rustig aan, rustig, bepaalde zijn eigen tempo en groeide en groeide....allemaal zonder steeltje. 
Hij was niet in de brand te krijgen en soleerde op eigen kracht dwars door alles en iedereen heen. 
Mooie cijfers, wel maar niet te aanwezig in de klas, maakte vrienden met deze en gene. Kreeg een beugel maar hij kan er makkelijk mee tussen door. Hij kwam, zag en overwon een beetje dit schooljaar.
En dan Mouna. Acht jaar, maar nu al qua gedachten en doen en laten enkele lichtjaren verder!
Meisje is naast lief ook gewoon een bijzonder kind. Vrij vertaald naar John C. Kievit. 
Ze slaat parmantig op de trommels. Er gaan bij haar 5 kwartier in een uur. Ik heb het er maar druk mee...Ze krijgt veel bij mij gedaan, steeds minder slaap onder andere. Maar zij groeit ook...Hoeft niet eens water, ze groeit hoe dan ook en vooral zonder steeltje. Zag laatst nog een foto van begin van haar seizoen in groep 4. Nou, hoe kan iemand veranderen in amper een jaar tijd. Zij wel! 
Van turnen naar keurig recht zitten op een paard, snoepje in dit geval. Ze doet het allemaal. 
Wat een prachtig meisje ben je. Mooi in al jouw eenvoud. Jij komt steeds meer tot wasdom!
Het was een ode aan mijn kinderen. Ik heb er nu éénmaal twee waar ik de wereld voor zou laten!
Zo ontzettend trots. Ze zeggen van alles over mij. Lekker boeiend. Ze zeggen zus en zo...
Krijg soms boodschappentassen vol met goedbedoelde adviezen. Ik parkeer ze meestal, soms in de ijskast en een andere keer in de koel- of apothekerskast. Doe er echt wel wat mee...maar niet altijd.
Ze zeggen: zou je dan niet zus, zou je zus niet zo. Doe het dan voor mij, doe het voor de show. 
Ik doe niks voor de bühne al denken veel mensen van wel. Veel mensen denken dus en dan weer zo...
Het zal allemaal wel. Ik groei ook nog steeds, ook zonder het steeltje van de heer Paping, Rob Paping aus Ommen. Moet meer gaan wandelen.
Ommen blijft zo'n draadje wat zich maar blijft nestelen in mijn leven. Kom er niet zo vaak.
Maar als ik er kom, kom ik wel thuis! Het ijsje van Ome Lenard, de boks van De Vito en de zalm en spareribs van o.a. de DJ van weleer. We groeien allemaal, als we maar niet dichtgroeien maar ons open blijven stellen voor die ander(en). 
Nou, dat was er weer één in de aflevering stichtelijke verhalen van Flater 2.0.
Fijne zondag. Ga de laatste koffer inpakken, kijken wij er binnenkort induikt of wie ik er binnenkort in moet schoppen. Want de mensen zeggen, de mensen zeggen zoveel. Laat ze maar lekker lullen.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#SpringLèavend!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Pass the hat, you've got to live before you die.
Pass the hat, got to laugh more than you cry.
Pass the hat, I'll give you, I've got to give.
Pass the hat, friend, we're all the same, friend.
You an me.
And the man next to you: 'Been through bad times, been through sad times'
Just the same, here's a song just to help to get us through.
Take a look down the streets of this town.
Like a veil there's a gloom hangin' down.
But even still, friends, if you've got the will, friends
We can raise our voices together all around. 
Pass the hat, friend, if you'd be so kind, friend.
Soon enough there's a grave for us all.
But we're alive, friends, You and I, friends.
We can raise our voices, there's still time before the fall.'
Uut 'Pass the Hat' van The Brandos

Moi, ben ik weer. 
Al voor de 31ste keer werd er gisteren in Kloosternarigheid gezopen voor het zwembad tijdens Bargn's Pop. Flink zoepen veur zwembad de Bargn's. Hoe mooi wil je het eigenlijk hebben?
Twee vliegen gevangen in één klap. Een fijn stukkie muziek en hoe meer je drinkt hoe beter het is voor de kwaliteit van het zwemwater. Snap ie? Je komt er deze dag niet af als grandioze zoepert....Echt nie.
Neuh, het is voor de goede zaak. Om het zwembad in Kloosterhaar in stand te houden. Nog een biertje dan maar? Nu, we er toch zijn..?
Ja, doe maar. 1x in het joar mag iedereen in Kloosterhaar op de kop thuiskomen en zondags slecht te passe weh zodat er door de week maar weer lekker nuchter in het heldere zwemwater gedoken kan worden door de kinderen en volwassenen. Ja, ze bint gek op nattigheid doar!
Ik hou een beetje van dat Kloosterhaarse volk. Niks geen poespas. Mag er graag komen. Je vindt er altijd wel één om even mee te keuvelen. Hoe is het? Ja goed, en met jou? Prima....Mooi man of vrouw.
Muziek is sowieso verankerd in het DNA van Kloosterhaar. Er komen en kwamen gewoon ontzettend veel goede bandjes uit de contreien en dito klei van de Engbertsdijksvenen.
Kan ze wel gaan noemen, maar ik vergeet er vast dan eentje. Wil geen stiefkinderen maken hè.
Ga er wel een paar noemen, maar dan weten jullie het vast! 
Heb ze ook wel gemist die lui van en uut Kloosterhaar. Normaal gesproken komen wij altijd 1x per jaar op de Polderhoek buurten om een potje te ballen.
Voetballen tegen Kloosternarigheid. Maar ja, dat ging dit jaar ff niet door. Ze speelden een klasse lager.
Nu komen wij ze weer tegen op de Polderhoek, gisteren liep ik trouwens al veel van die voetbaladepten tegen het lijf op het feestterrein naast het zwembad. Een regelrechte Dubbeltreffer als je het mij vraagt. Alhoewel het is niet meer V.V. Kloosterhaar hè maar sinds vorig jaar OWZ'24. Oranje Wit Zwart.
Moet er nog even aan wennen maar Zwier beloofde mij plechtig, als wij uit naar Klooster...euh OWZ moeten dat we spelen op de Polderhoek, 50% kans! Néé heb je, ja kun je krijgen. Fingers crossed!
Want Kloosterhaar is sinds vorig seizoen getrouwd met Sibculo (SVV'56). Jullie vast wel bekend.
De witte broodsweken liggen al achter hun maar ze vinden mekaar nog altied mooi, lief en aardig!
Waarvan akte! Ik heb niet zoveel met SVV, maar ja, op ieder potje past zo'n deksel hè. Ben niet kieskeurig maar ik zie het soms gewoon niet goed. Maar het was gisteren weer ouderwets genieten van een fijn stukkie muziek.
Ik had het aan de tijd. Geen kinderen en rugje geeft ook weer thuis dus ik was redelijk mobiel. 's morgens even de stad in geweest. Naar de fijnzinnige kunstmarkt en het grote danspodium op de markt. Dansstudio Movation liet haar danskunsten zien aan het grote en talrijke publiek. Leuk joh..Vooral die kleintjes. Het plezier op de gezichten....onbetaalbaar.
's Middags ff naar de zeskamp van het Zomarfeest. Na het kopje thee thuis maar de stoute schoenen aangetrokken (Cruijffies) en huppakee richting Kloosternarigheid. Ik mag nu éénmaal graag naar live-muziek luisteren.
Van zacht naar hard. Van klassiek naar heavy metal. Veel genres kan ik aardig goed pruimen! Ik grijp niet snel mis.
Kloosterhaar staat bij mij wel synoniem aan Sam Dice. Die geweldige band van weleer staat nog steeds op mijn netvlies gebrand. Een hoog Ekkel-gehalte. Jaren zestig en zeventig muziek!
In 2017 zag ik ze nog, samen met mijn toen 4-jarige Moos, op Bargn's Pop. Traden ze nog een keer op. Toen al zonder Harrie, die was begin dat jaar begonnen aan zijn laatste reis. Mooie kerel, ook keeper hè.
Ondermeer zijn zoon Hido nam toen plaats achter de drums. Kippevel destijds. Dacht en denk nog steeds dat boven op een zwartwitte wolk Harrie prinsheerlijk mee zat te genieten...
Maar vergeet ook nooit meer hoe Moos in het gras zat en rustig aan het luisteren was. Dat vader-zoon momentje blijft in mijn geheugen gegrift. Hoe zo'n mannetje van amper vier zo gebiologeerd naar deze muziek kon luisteren en kijken. Nu, acht jaar later, heeft ie nog steeds iets met muziek. Hij komt soms met nummers op de proppen die mij dan vervullen van trots. Prachtig. Muzikale opvoeding vooralsnog geslaagd!
Muziek hè. Lohues had er ook weer gisteren over. Hoe tijd en toestanden verdwijnen door middel van o.a. muziek. Hoe wij (even) kunnen vergeten.
Pass the hat, my friend! Van de week had ik The Brandos bij de kop! Het was rond 1987 dat ze op mijn radar verschenen en 'Gettysburg' uitkwam van het album Honor Among Thieves en vele platen zouden volgen. Zou Kincaid en consorten nog één keer de oversteek over de grote plas willen maken? Even uit al die staten zijn?
Maar Bargn's Pop is altijd goed, altijd leuk, soort van thuiskomen. Gezellig, goed volk en koud bier!
Was er niet zo lang, had nog andere verplichtingen, ahum. Maar wilde o.a. Bar and Booz ff zien en Springlèavend. Kreeg 's avonds nog ander leuk volk, dacht ik.
Bar and Booz, met oud-leden van rockband On The Cover. Lekker. Vier gasten op het podium die er graag staan. Dikke schik derhalve. Ze kwamen met heerlijke rock-covers op de proppen. Van alles wat. Ze trapten om vijf uur af, dikke prima. Muziek die perfect past bij het DNA van Kloosternarigheid.
Net zoals Springlèavend, vernoemd naar dat iconische live-album van Normaal uut 1981. Althans, daar ga ik gemakshalve maar even van uit.
Waar ook kriebel in de konte op staat. Die speelden ze ook nog, net als Heikikkowokan. Fantastisch. Weer compleet terug in mijn jeugd en voor het eerst Normaal zien in een reusachtige tent in Banthum.
Een echte boerenrockformatie met muziek van o.a. Jovink, Bökkers en dus Normaal.
Rechttoe en Rechtan. Zij hadden ook ontzettende schik. Alleen maar lui uit Kloosterhaar en omgeving op het podium. Allemaal muzikanten uit andere Kloosterhaarse bands (Remastered, Tennessee Aces en de Spare Jerry's). Soort van sideprojectje. De schoonzoon (drummert) van Jan en Wilma speelt zelfs in vier verschillende bandjes, nu bezig om een huis te bouwen en ook nog tied over veur z'n Brenda. Hoe zo'n klok heb je dan? Eentje met 28 wijzers?
Mooie kerels, allemaal in een cross-shirt. Leon, Shane, David, Twan en Wessel. Dikke prima. Ondertussen weer hernieuwd kennismaken met deze en gene, Henk op de kop kieken en een boom opzetten met Arjan. Linda op zaterdag spreken en Anja voor Anita aanzien, lachen naar de kapsters van mien Moe en natuurlijk de vrouw van Benny Kivits. Moi. Die na 31 edities met de organisatie stopt! Benny was één van de oprichters van dit kekke festivalletje. Er traden natuurlijk meer bandjes en artiesten op. Streetdance, Short Notice, Dennis van Dam, Filthy Treasure en Gasoline Station. Vooral geen stiefkinderen maken hè, je vergeet er zo één maar die zag ik gisteren niet. Andere verplichtingen hè.
Maar wees niet bange, ze blijven zuipen in Kloosterhaar voor het zwembad. Dat mag niet leeglopen...Hier geen AA-toestanden. Neuh.
Gebeurt ook niet! Mooi volk in Kloosterhaar, daar vergat ik ook even de narigheid van de laatste tijd. Net zoals afgelopen donderdagavond. Uit eten met het werk. Onlangs bestond Rekla 25 jaar.
Dat mocht gevierd worden met z'n allen. Ondertussen 9 man sterk (en vrouw). We mochten ons melden in downtown Rheeze bij de Rheezer Bistro van Margé en Enrico Hans.
Soms ga je op sjiek. Dat was donderdagavond dus het geval. Aaah, culinair klonk het allemaal weer als een klok. Je kunt niet altijd boerenkool met worst eten. Wat een mooie bordjes, je zou maar moeten onthouden wat er allemaal op ligt. De koks in de keuken schilderde mooie bordjes, hier was over nagedacht, hier zat een idee achter! Heten ze soms Picasso of Rembrandt van achteren? Ik vind het altijd geweldig om het zien, pure kunst, bijna zonde om het op te eten. Van gepofte knoflook via wilde zeebaars naar scampi's en vlees van het Agnus rund! Ben vooral de laatste tijd goed in vergeten geworden. Ik hoor het wel maar luister niet altijd goed en knoop het zelden in mijn oren. Genieten was het sowieso, vijf gangen lang met allerlei amuses en frutsels tussendoor. Gezellig was het ook. Je hebt soms wat andere gesprekken met elkaar. 25 jaar Rekla werd groots gevierd met een heerlijk vijf gangen menu, met een kop en vooral een staart.
Koffie met Grand Marnier. Ik hou niet alleen van muziek maar ook van fijne drankjes....Mmmm
Het werd die avond steeds vroeger laat. We namen nog een afzakkertje bij Sevens met z'n tweeën.
Zo buiten zittend bij Sevens zag ik eigenlijk voor het eerst het verkeersbord met een pijl en de tekst 'Andere Richtingen' er op, wat daar al tientallen jaren op het kruispunt wortel staat te schieten.
Begon er eens over na te denken. Andere richtingen..Wat moet ik mij daar bij voorstellen?
De pijl wees in de richting waar je ook o.a. naar Mariënberg en Rheeze kunt. Links kan je o.a. naar Gramsbergen. Wist die bordenmaker het destijds niet meer en knalde daarom maar 'Andere richtingen' er op? Vond het wel grappig want tegenwoordig gaat iedereen andere richtingen op. Behalve de goede en dan halverwege er achter komen dat je toch nog op de verkeerde weg zit.
Lijkt wel of wij met z'n allen de weg zo langzamerhand kwijt raken. Zo'n richtingwijzer geeft dan ook weinig soelaas...Het helpt in ieder geval niet. Zoek het zelf maar lekker uit...
Veel mensen maken zich zorgen, in welke wereld laten wij ondertussen onze kinderen opgroeien!
Goeie vraag waar maar weinig mensen het antwoord op weten. Ik zekers niet!
Hou gewoon van muziek en lekker eten. Dat zat deze week wel snor! Donderdagavond en zaterdagmiddag/avond vergat ik even dat er ook nog een andere wereld bestaat!
Zolang wij nog rivierkreeftjes kunnen bestellen met krom geslagen boter en ik nog heel blij kan worden van die ouderwetse muziek van Normaal moet het toch wel, One Fine Day, goed gaan komen met al die narigheid in deze verschrikkelijke huidige wereld. Pass the hat, my Friend!
Nog 10 boterhammen deze week, zoals Bert het altijd zegt, en dan gaan Moos, Mouna en ik in ieder geval één grens over. Even een week verpozen in de Pruis. Kieken of ze daar ook houden van goede muziek en dito eten! Denk het wel, ze hebben er Schlagers genoeg!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#In Het Nu Zijn!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'I have been lookin' for someone between the fire and the flame.
We're all lookin' for somethin' to ease the pain.
Now who can you turn to when it's all black and white.
And the winners are losers, you see it every night. 
I need somebody (somebody like you)
Everybody needs somebody, I need somebody.
(Hey, what about you)
Everybody needs somebody.'
Uut 'Somebody' van Bryan Adams.

Moi, ben ik weer.
Is toch zo? 
Iedereen heeft toch iemand nodig...
Iemand die naast je staat, naast je zit of naast je ligt.
Hij was van de week in Nederland. Bryan Adams. Hij trad op in Tilburg. Spoorpark Live 2025.
Mooie kerel. Hij komt uit Canada, waar Joni ook vandaan komt. Niks geen poespas deze kerel.
What you see is wat je krijgt. Rechttoe Rechtan pop- en rockmuziek! Mooi man. Laatst zag ik nog een concert van hem in de Albert Royal Hall, Londen toch? Niks geen toeters en bellen. Staan, gitaar om de nek en spelen....Top!
Somebody komt van het fabuleuze album Reckless uut 1984. Was ik twaalf, net zo oud als Moos nu is.
We gingen net naar de Mavo en Robert vond dit ook helemaal te gek. 10 nummers, allemaal goed, geen enkele uitzondering. Net geen 38 minuten. Typische jaren tachtig muziek! Hij treed nog altijd op. 65 jaar, waarom ook niet. John Fogerty (van CCR) was maandag ook nog in Amsterdam, inmiddels 80.
En wat dacht ie van the Boss? Die vent is ook niet moe te krijgen. Morgenavond in Milaan, vrijdag rockte hij de tent nog uut in Gelsenkirchen, Germany! Mooi toch. 75 jaar. Muziek houdt je jong! Wat ik oe brom.
Somebody, ik schreeuwde het woord voor woord mee, in gedachten lopend langs de Vecht!
Want lopen was deze week niet alles. Last van de rug hè, leek wel Quasimodo. De gebochelde klokkenluider van de Höfte- of Stephanuskerk, hier in Hardenberg. Blijkbaar kaart ik soms nog wel eens wat dingen aan waar niet iedereen blij van wordt. Geweldig toch. Een beetje Reckless van mij, dat heb ik al minimaal vanaf 1984,vanaf mijn 12e dus. Maar wat een album. Ken ze allemaal nog. 
One Night Love Affair, She's only happy when She's Dancing, Run to You, Heaven, Somebody duzz, Summer of '69, Kids Wanna Rock, It's only Love, Long Gone en Ain't Gonna Cry. Stiet nou op repeat.
Tijdloos. Althans deze oude knar van 53 kan er nog aardig op los gaan. Muziek heelt alle wonden!
Tja, dat ruggie hè...Zeg het maar! Ging van kwaad tot erger. Bad van de week elke dag wel 5x tot Mekka, deed mijn oefeningen midden in het kantoor achter het bureau van Henk. Maar hielp weinig. Vrijdag toch maar ff Piet gebeld, kan er morgen terecht. Ondertussen vreet ik mij te barsten aan de pijnstillers...
Spierverslappers (lees: bier) doen de rest. Recept van de dokter? Nope. Vanochtend heb ik er nog weinig last van. Net acht uur plat gelegen, maar nu zittend voel ik het alweer onderin. Kieken hoe ik vandaag de dag doorwaggel met een klein beetje hulp van de kinderen. Mouna, wil je dat even pakken? 
Ach ja. Een kleinigheid hou je altijd. Waar maken wij ons druk om? 
Lijkt Moos op mij? Hij vroeg het zich af. Qua uiterlijk niet! Hij is een knap ventje. Maar qua andere zaken valt de appel niet ver van de boom, althans dat vond ie. Hij beschikt al over behoorlijk wat zelfkennis.
Die Dorgeloosheid! Dat heb ik steeds minder maar voorlopig grossiert hij er nog weldadig in. Elke dag weer, prachtig. 
Hou vol, hou dat vast jongen. Daar kom je een eind mee. Heerlijk, die onbezonnen- en onbezorgdheid!
Wou dat ik zo kon leven. Wellicht daarom de hang naar vroeger. Ik had een geweldige jeugd in een meer dan geweldig dorp (Mainbarg) waar iedereen elkaar nog kende. Er stond altijd wel iemand naast je. 
Soms lag er iemand naast je, van dat gedoe! Snap je. Had je een grote mond, dan kreeg je er één voor je kanis.
Biertje? Van dat duzz. Niks geen moeilijk gedoe en Bryan Adams vanaf de langspeelplaat of CD, die deed toch rond die tijd haar intrede. Bryan Adams vind ik nog steeds goed te pruimen! 
Weet je wat ook goed te pruimen is?
Ja Ja, komt weer één van mijn stokpaardjes. Lekker Eten....Hasta Pronto!
Eten bij onze buren Dana en Zorfath. Mexicaans op enkele culinaire vierkante meters aan de Voorstraat!
De club van vijf was weer eens op pad. Ditmaal mocht ik het restaurant uitkiezen. Dacht, ik hou het deze keer lekker dicht bij huis en met de kennis van nu was die 300 meter nog redelijk te doen met mijn rug!
Het is goed en het blijft goed bij Dos Pimentos, daar ben je never nooit nie de klos!
Wij gingen na overleg voor de Comida Mexicana, een heerlijk driegangen Shared Dining menu!
Om je vingers bij af te likken hoor. Keer wat anders! We kregen als vooraf een soort van Nacho's maar ook weer nie, dit waren geen Nacho's. Ik luisterde met een half oor naar onze vriendelijke en vrolijke serveerster. Vroeg Robert nog, wat zei ze? Huh? Nou ja, het was zo'n avond hè. Weer met halve zinnen en zo...Maar elkaar wel snappen, aan een half woord genoeg. Zo kan het ook, Dinand!
Was geloof ik iets met gesneden aardappels in allerlei kleuren, gesmolten kaas. Maar lekker joh.
Het was sowieso de hele avond genieten, bijna vier uur zaten we aan tafel. Dat opstaan aan het eind was een crime, moet je eens kijken....We hebben Quasimodo in de zaak, de klokkenluider van Hardenberg. Ja, ja lach maar, deden ze de hele week op het werk ook al. Lig je weer te bidden naar Mekka, het oosten is die kant op, nu vouw je de handen richting het Westen. Dat is rechts van de Iessel, nooit een goed idee. Ja ja, kom maar door.
Maar heerlijk mensen, wederom een stukje paradijs op aarde. Ditmaal in Hardenberg.
Vergeten om foto's te maken. Maar vooraf o.a. watermeloen met geitenkaas, Buratta, gehaktballetjes en zalm. Hoofd was kippendij, entrecote, garnalen, buikspek en nog iets. En dat was ook lekker. Afsluiter was tevens uit de kunst. Mango, ijs....gekaralimiseerde nog iets....Mmmm
Nogmaals ik luisterde maar half maar proefde wel alles! Lekker man, goed gezelschap en mooi wat praterij. Toch hoorde ik niet alles, mijn rug kraakte net iets te veel. Het afsluitende vuurwerk hadden we aan de Vecht. Geweldig. Ballonfestival in Hardenberg. Dat doen ze goed! Altijd volle bak. 33ste keer al, als ik Jan Odink mag geloven. Jemig, het zou maar jouw dominee zijn, dan krijg je veel evangelie binnen....haha
Gisteren zaten wij bij Paskal aan de Vecht mooi wortel te schieten. Moest hij niet in Zeeland zijn? Ach, Jurrien nam de honneurs waar. Wat een fijne gastheer is die Toenhake. Niks is 'm teveel. Zorgt perfect voor zijn gasten. Kan altijd wel iemand bij. Of in ons geval zelfs drie. Gewoon In Het Nu Zijn! Vanmorgen moest hij al vroeg uit de veren, maar dat was pas morgen. Niemand zat 'm in de weg! Zulke mensen heb je nodig. Hij logenstrafte de woorden van Bryan Adams niet. Iedereen hef iemand nodig. Zekers ikke, heb vaak de kinderen zoals dit weekend maar ook andersom ook. 
Was er weer eentje voor de boeken! Gezelligheid! Gisteren nog lang achter het huis gezeten met fijn gezelschap. Eindelijk weer eens een wijntje ontkurkt! Dat bint de krenten hè. Beerenburg was al eens open geweest.
Moest me laatst weer voorstellen bij Gall & Gall. Nou, dat dus, overkwam mij eerder niet! 
Was ik een wekelijkse gast zoals dat nu het geval is bij o.a. Hoff en Jan.
Wij hebt mekaar allemaal nodig. Is een soort van cirkel. Hoe? Dat maakt niet uut. Iedereen kan een stukje van mijn taart krijgen. Soms snij je 'm in vieren, een andere keer weer in acht stukkies...
Snap je. Mooi gedachtengoed van mien Pa en Ma. Iets van eerder! Een bord kan er altijd bij en een kop koffie kan iedereen krijgen. Koffie wordt ook weer duurder. Douwe Egberts verhoogt zijn prijzen na slechte koffie-oogsten in het buitenland. DE Snelfiltermaling. Dat stond altijd in de kast bij Moe.
Goh, wat heeft zij in haar leven veel koffie gezet. Altijd filterkoffie hè. Pruttelkoffie noemen ze dat nu in Amsterdam en daar betaal je een fortuin voor. Die waren hun tijd al ver vooruit!
Was er dan helemaal geen kommer en kwel afgezien van een niet welwillende rug?
Ja, echt wel. Maak mij ook wel zorgen hoor. Zorgen wat ik hoorde via via op het schoolplein...
Als bijv. Veilig Thuis al in beeld is. Hopelijk dempen wij niet de put als het kalf al verdronken is!
Wij gaan goed met elkaar om, gelukkig wel. Zijn nog altijd een goed stel, doen alleen de leuke en lekkere dingen niet meer met elkaar. En dan nog last van mijn rug krijgen, haha. Krijgen wij links en rechts best wel eens van deze en gene de veren in onze reet van. Mooi, zo hoort het ook! Van een compliment wordt je niet minder van.
Maar wat als een scheiding niet vlekkenloos verloopt? Uitmondt in behoorlijk wat ruzie en strijd?
Ik vind daar iets van. Wat als, wat als één van de twee gekke dingen gaat doen? Laatst was de situatie ook al bekend bij diverse instanties in het Noorden en toch gingen die twee lieve kinderen dood! Omdat dit en omdat zus en zo en ja....dit zagen we niet aankomen? Hallooooo? Wakker worden graag?
Als ik bijvoorbeeld gek en onverantwoord gedrag ga vertonen richting de kinderen heb ik binnen no-time, en terecht, iedereen op mijn nek en dak zitten. En zo hoort het ook, we moeten wel een beetje op elkaar letten. Dreigt iemand te ontglippen, ga dan naast hem of haar staan, desnoods ga je er bij zitten...
Kinderen mogen nooit de dupe worden. Ik heb ook wel eens wat gezegd tegen de kinderen wat niet zo netjes was in een vlaag van verstandsverbijstering. Nou ja, dat heb ik al snel hoor maar misschien begrijpen jullie mij een beetje. Een veilig (t)huis heeft ieder kind nodig. Niemand uitgezonderd! 
In het nu zijn! Freek vertelde het op het podium bij Concert at Sea. Het greep mij bij de keel!
Kerel toch! Morgen kan alles anders zijn. Klopt! We weten ook niet wat morgen brengt, we denken het te weten maar morgen kan iets anders in petto hebben....Hallo, Bam....Neerknuppelen.
Hoop wel dat morgen de handjes van Piet iets magisch hebben. Dorgelo, jij staat weer aardig uit het lood!
Zal ik je rechtzetten? Ja, doe maar...Ga maar op tijd naar bed, Piet! Je hebt morgen wat noeste arbeid te verrichten, ik ben er tegen elven....
Ik ga de schuttingdeur dichtdoen, hebben de kinderen open laten staan. 
Daar komt ze ook niet naar binnen. Dat was ook ooit iets van eerder, daar plukken we nog elke dag de zure vruchten van. Had ik deur maar op slot gedaan, maar ja...iedereen welkom hè.
Iedereen mag een somebody zijn.
Echter met weekenden als deze geloof ik er in dat het allemaal One Fine Day weer goedkomt!
Wat een dromer ben ik hè, je moet ergens in willen blijven geloven. Ga zo maar weer eens bidden richting Mekka, kieken waar het oosten is want daar komt de wijsheid toch vandaan?
Kluge Leute!
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...

#Stukje Paradijs!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Back when I was feeling broken, I focused on a prayer.
You came deep as any ocean, did something out there hear?
All the complexities and games, no one wins, but somehow, they're still played.
All the missing crooked hearts, they may die, but in us they live on.
When hurricanes and cyclones raged, when wind turned dirt to dust.
When floods they came or tides they raised, ever closer became us.
I believe.
And I believe 'cause I can see
Our future days, days of you and me.'
Uut 'Future Days' van Pearl Jam/Eddie Vedder.

Moi, ben ik weer.
We waren elkaar uit het oog verloren.
Lang hadden wij elkaar niet meer gezien.
Die fijne knuffel gisteravond sprak boekdelen, we hielden elkaar net even wat langer vast. 
Die liefdevolle hand van haar zachtjes wrijvend over mijn rug. Mooi.
Fluisterend: 'Ik heb je gemist, ik jou ook....'
Zag haar vorig jaar voor het laatst aan het eind van een warme zomer. Weet nog dat wij met tranen in onze ogen afscheid van elkaar namen, welgeteld drie jaargetijden zaten ons vervolgens dwars.
De herfst kwam, de winter ging en de lente diende zich aan.
Op de dag dat de zomer officieel begon (21 juni) was ik weer gelukkig in en met haar.
Moi, ben je d'r weer?
Goed te passe. Yep, en jij. Joah, mag wel zo. De banden vol met wind, dat idee. Snap je?
Het Bostheater Ommen en ik zijn gewoon goed met elkaar. Soort vrienden voor het leven!
Stiekum ben ik gewoon onwijs verliefd op haar. Godallemachtig wat is ze prachtig!
Als er een hemel is dan is het Bostheater zekers het voorportaal er van. Hier voel ik mij thuis, schiet de stress pardoes naar de sterren boven en gaat mijn immense lichaam volslagen in ruststand. Zen!
We hadden elkaar gewoon gemist. Dat merkte je aan alles. De magie van het Bostheater.
Zij betovert je gewoon, althans mij wel. Hier is de boze wereld voor even een stukje heel ver weg!
Hier kan je niks gebeuren. Hier zijn we vrolijk en gezellig met elkaar. Ard en ik hadden daarbij ook nog eens geluk.
We mochten op pad met 3 mooie vrouwen, geen één uitgezonderd! Nou Moe.
Kane was ook wel te pruimen, Dinand is toch een zangert? Ik vraag dit voor een goede vriend!
Een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg. Maar het was zo'n avond met een kop en een staart. Zo'n dag waar ik bijzonder vrolijk van werd. Ok, het werd laat vannacht....Het klokje gaf half drie aan. Lekker boeiend. Wilde niet slapen, wilde nog even dit vasthouden. Kon de wereld altijd maar zo zijn. Vanmorgen werd ik wakker. Het was stil in het huis. Daar kan ik maar moeilijk aan wennen...
Tuurlijk, vanochtend was het even niet verkeerd. Ik hoefde niks, draaide mij nog eens om.
Hamertje tik speelde en speelt zich nog steeds af in mijn bovenkamer maar ik mis wel het geluid van mijn kinderen. Ik wil er niet aan wennen en ik ga er niet aan wennen...Never, nooit nie. En toch, toch werd ik wakker met een glimlach. Ik had haar eindelijk weer eens gezien, gekust en in gedachten nog veel meer verboden dingen met haar gedaan.
Keek naar boven, geen wolkje aan de lucht! Zag Petrus lopen, op zoek naar liefhebbers voor zijn paradijs. Maar hij kreeg niemand mee. Iedereen vertelde hem dat ie maar even moest wachten.
Want de ruim 2500 bezoekers waren reeds inpandig in de hemel. Ik stel mij wel eens voor hoe de hemel van mijn ouders er uit zal zien. Ik denk ongeveer zo als gisteravond, zoals het Bostheater zich waande...
Iedereen is op zulke avonden goed te passe hè. Geweldig! Een glimlach kost niets maar is zo kostbaar.
Het begint al op de parkeerplaats. De ene vrijwilliger heeft nog een grotere grijns dan die andere...
Niks geen competitievervalsing. Dit is echt. Trots staat op hun voorhoofden geschreven...
Tegen de 100 vrijwilligers houden deze bijzondere locatie in leven. Want als je éénmaal boven bent blijven ze lachen, al die lieve mensen in het roze gehuld! De glimlach is niet op de bon in Ommen!
Fantastisch. Ik hou gewoon van haar....Ik wil haar en ik wil haar nooit meer kwijt. Want als je ooit bij mij weggaat mag ik dan met je mee....(vrij vertaald naar Acda en de Munnik). Zoiets dus.
Maar er zijn kapers op de kust. Want naast onze drie knappe vrouwen, die wij van huis hadden meegenomen, liep er nog zoveel meer mooi spul rond. God bestaat echt, denk ik dan op zulke momenten. Want dat het allemaal groeit zonder steeltje? Bijzonder! Wat mag ik graag om mij heen kijken, wat een mooie vrouwen kuieren hier rond op dit stukje specifieke aarde.
Je merkt, ik heb gisteren teveel aan het gerstenat gezeten. Klopt! Het vocht had niet zo'n lange weg af te leggen om mij enigszins beneveld te laten worden. Ik hou d'r van! Zo'n avond mag niet stoppen.
We rekten het links en rechts nog wat. De terugrit met enkel jaren tachtig nummers. Ard maakte zelfs een omweggetje om meer nummers ten tonele te laten komen....We waren net 5 van die opgeschoten pubers maar iedereen was gewoon 50+, alhoewel ik ze gisteren allemaal maximaal 48 vond!
Ach, een kniesoor die daar een oordeel over velt. Wat ben ik weer blij dat het Bostheater terug in mijn leven is. Je hebt haar nodig, dat merk je aan alles. Wat een mooie gesprekken herbergt het bostheater iedere keer weer. Je blaast in zoveel 'oude' vriendschappen nieuw leven. Na dik 10 jaar rondgeslenterd te hebben in het nachtleven van Ommen werpt op zulke avonden deze voorkennis haar vruchten af. Mooi man....
Gelukkig man vandaag. Kijken hoe lang ik het dit keer volhou. Komt goed, denk ik....dan maar.
De week begon toch al zo goed, mooi en fijn. Dat had alles te maken met die twee schatten van mij.
Nadat ik het bloggie van vorige week af had en de laptop dicht had geklapt werd ik door hen naar boven gedirigeerd. Douchen en scheren, Papa en dan even boven blijven....
Ze maakten een ontbijtje voor mij. Zo lief en schattig. Hun kadootje, kippenvel. Een armbandje van 24 karaats goud. Althans zo voelt het! Met hun namen er op. Mijn ogen tranen, sterk spul hè.
Every day I love you More. Ja, Bart van Racoon ie hebt helemaal geliek. Ik hou elke dag weer een stukje meer van ze. Zelfs als ze niet inpandig zijn, misschien dan nog wel meer en ik probeer Petrus gewoon de voet dwars te zetten of in ieder geval die deur dicht te houden...Bel maar aan. Zo af en toe maak ik er mijn eigen paradijs wel van. Wat ik oe brom!
Dat was zondag. Maandag kwam het huus van mien Moe (en Va natuurlijk) echt uut de tied.
Na bijna zeventig jaar is er geen Dorgelo meer in de Clemmestraat te vinden. Het huis op nr. 2 heeft nieuwe eigenaren. Thijs en Kim! De handtekening was nog niet eens droog of de eerste tussenmuur lag al tegen de grond. Geveld en uitgeteld. Gisteren keek ik even rond. Zelfs de keuken van Moe was al vertrokken naar elders!
Toch een momentje hoor. Gisteren reed ik voor het eerst de Clemmestraat in zonder dat ik de oprit bij Moe opreed. Snap je. Het huus is niet meer van ons. De Clemmestraat blijft voor altijd het mooiste straatje in Mainbarg maar is niet meer van ons, niet meer van de Dorgelo's. Het is goed zo! Veule Wille Thijs en Kim.
Maak er maar een puik huisje van. Het was ruim 53 jaar mijn thuis, ik kwam er altijd graag!
Nu woont het huisje aan de Clemme in mijn gedachten met al die fijne en warme herinneringen....
Goh, dat Fisherman Friends blijft sterk spul hè. Tranen van geluk, maak oe niet bange..
Moet ook eens stoppen met al die puntjes....Schijnt ook zo'n handelsmerk van mij te zijn. Althans dat vertelde iemand mij. Wordt je per punt betaald, dat zou mooi weh...........haha. Waar mensen zich al druk over kunnen maken. Punten, komma's.
Dinsdag prima dagje, wat gebeurde er toen? Weet ik niet. Woensdag startte voor Mouna de Avond4Daagse. Geweldig evenement. Niks aan veranderen, moet blijven zoals het is.
Geweldig. Mountje en haar wonderslofjes. Donderdag Moos en ik naar de braderie in Banthum.
Vrijdag hadden we een geweldige bruiloft van Annet en Berend.  Wederom in Banthum. Alles klopte, ze keken niet op een euro meer of minder. Schilderachtige taferelen. Anton Pieck setting. Ik keek in Banthum vergezichten voor mij uit. De boer ploegde nog voort op het land en de watersproeiers stonden aan. Dit was ook een stukje paradijs met Annet en Berend als nieuwerwetse Adam en Eva. Zag gelukkig geen appels hangen, die komen pas na de zomer. Zag ook geen slang, behalve die tuinslang. Als je toch moet trouwen dan graag zoals mijn oude buurtjes het vrijdagvond deden. Grand Cru! Chapeau. Met als kers op de taart het liedje van zijn oude studentenvereniging uit Groningen. Op de melodie van Land van Maas en Waal van Boudewijn bezongen ze Berend toe. In een paar minuten kwam je heel wat meer te weten over Berend, hartstikke grappig! Geen Vinicat deze keer, maar echte mannen van de gestampte wortel en zo....
Op het feestje werd ik meerdere keren bestempeld als de vader van Mouna! Dat klopt!
Hoorde mooie verhalen over mijn meisje van beider families. Dat maakte mij weer trots!
De appel valt niet ver van haar boom-theorie. Doe niet alles goed maar deze afslag was weer geslaagd!
Hou me Vast. Good-old Huub komt voorbij. Kwam eerder ook altijd langs in het Bostheater.
Keken die vrouwen van ons hem regelrecht in het kruis. Nu zagen wij Dinand op een afstandje.
Ook prima, niks mis mee...Zoals het met dat hele Bostheater gewoon niks mis mee is...
Je ziet iemand lopen van de LPO, ik noem 'm altijd Gerrit! Lieve Zwanet: ie vond mien dochter altied wel leuk. Nog steeds hoor haha....Ik opteer ook weer na gisteravond dat vrouwen vlaggetjes gaan dragen. De kleur rood als ze bezet zijn, getrouwd of gelukkig met die ander of vallen op vrouwen, dat kan hè. Ik weet er alles van uit eigen ervaring. Je moet alles een keer mee hebben gemaakt. Nou ja, dat portie hadden ze wel aan Fikkie mogen laten.
De kleur Oranje als ze twijfelen, en/of ze net uit een relatie zijn gestapt, de twijfelaars zeg maar....Kan ik meestal wel iets mee. Nog een laatste zetje richting later....
En natuurlijk de kleur Groen als ze weer in de markt zijn. Knollen voor citroenen willen verkopen!
Als ze eventueel belang hebben met een gesprekje met ondergetekende. Draait meestal op niets uit..
Ok, ik zie er niet uit. Beetje kilo's teveel (wandel mij een ongeluk), ik kan ontzettend slap ouwehoeren, stink gelukkig niet uit mijn mond en hoor vaak (of ze met het menen is een ander feit) dat ik goed kan zoenen. Als zich de kans voordoet. Ik moet net als die zangert Dinand eerst ontzettend veel lullen om uberhaupt (met puntjes) met kansen te komen. Hij kan dan geweldig zingen, dat voordeel heb ik weer niet.
Maar elk nadeel, je weet het! Afmaken die hap, Dorgelo!
Enfin, ik vind het allemaal prima zo deze morgen. Gisteren was ik voor mijn gevoel echt weer even thuis.
Voelde mij welkom in dit stukje paradijs op Ommer aarde. De ene deur sloot deze week voorgoed maar voor mijn gevoel gaan er de komende tijd genoeg deuren weer open....Als je het maar wilt zien!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo.
(trouwens, zie nu net op de foto dat ze Heineken schenken in het paradijs. Ach, een kleinigheid hou je altijd. Dronk ik daarom de hele avond Weizen van Brand?)
De vraag stellen is 'm al beantwoorden. Toch dat onbewuste hè

#Anbargse Festivals!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'So hard to find my way, now that I'm all on my own.
I saw you just the other day, My, how you have grown.
Cast my memory back there, Lord.
Sometimes I'm overcome thinking 'bout it.
Making love in the green grass behind the stadium with you.
My brown-eyed girl. You, my brown-eyed girl. 
Do you remember when we used to sing?'
Uut 'Brown Eyed Girl' van Van Morrison.

Moi, ben ik weer!
Als je niks hebt met festivals, paarden, amazones, speciaalbiertjes, fonteintjes en hope and dreams kun je beter vandaag het bloggie een keertje overslaan. 
Word de laatste tijd toch wat minder begrepen, met alle verstrekkende gevolgen van dien! haha.
Ok, ik praat soms in halve en onbegrepen zinnen. Maar mijn stukkies gaan vaak een eigen leven leiden.
Gaan een kant op die ik eigenlijk niet eens bedoelde of voor ogen had. Waarvan Akte!
Een enkele keer verschaf ik links en rechts wat duidelijkheid, zo ben ik (soms).
Werd van de week opvallend vaak aangesproken door (soms) volslagen onbekenden.
Alfred en/of Dorgelo, ga je hier wat over schrijven? Lees oe elke week, mooi man, ik ken oen breur (de hemelpiloot neem ik aan?, ja die ja...), wie was dat, Papa?
Tja, Moos en Mouna, als jullie het weten, weet ik het ook. Goeie vraag. Zette mijn hersenloze brein aan het werk maar hij bleef het antwoord tevens schuldig. Lekker boeiend! 
Ach, ik moet niet alles (meer) willen schrijven en toch ook wel weer. Zo ben ik, nu éénmaal. 
Schrijf echt niet alles op. Je wilt (soms) niet weten wat er allemaal naast mij op de stoel beland. 
Soms tranen, vaak van geluk - enkele keer van verdriet, maar ook hele lappen teksten die nooit het daglicht zullen gaan zien. Dus, dat dus.
Allerlei woorden door elkaar die het zondags moeten afleggen tegen woorden die volgens mij wel hout snijden. 's morgens spreekt er mij niemand tegen, dan zijn wij (Alfred en ik) het snel eens. Lijk wel Geert! Heerlijk lijkt mij dat om met werkelijk niemand te hoeven overleggen...Paradijs?
Neuh wat er soms echt speelt hou ik wel voor mijzelf. Hebben jullie niks aan, kunnen jullie ook niks mee en eerlijk gezegd, ik vind het prima zo. Vooral laten leven.
Schrijf nu al ruim dertig jaar allerlei shit van mij af. Bevalt mij nog steeds goed en ik vind het natuurlijk hartstikke leuk als jullie er (soms) iets van vinden. Doe ik het toch niet voor de kat haar....nou ja! Vooral geen stront aan de knikker!
Ok, dat gezegd hebbende. Over tot de orde van de dag. Waar gaat het vandaag over....?
Oh ja, ik gaf het al aan in mijn eerste zinnen. Nooit terugkieken hè, wordt het vaker niet beter van.
Hardenberg (Anbarg) geraakt uit de puberteit. Word langzaam volwassen. Ik klaag vaak over ons mooie stadje aan de Vecht maar je moet ook kunnen en willen genieten als de kans zich voordoet. 
De markt, het plein wat jarenlang het zorgenkindje was althans als ik de geleerden mag geloven. 
's Avonds en zomers kon je er een kanon afschieten en dan raakte je nog niemand, bij wijze van!
Ommen puilt uit als de zon schijnt maar in Hardenberg moest je echt mensen de markt opschoppen als je volk wilde zien. Afgezien van 1x in het jaar. Dan stond het vol met ruim 10.000 man (Pleinfestijn)
Maar ze hebben lang gewikt en gewogen en het laatste half jaar is er veel werk verricht! 
Lag de markt helemaal overhoop. Allemaal hekken er om heen, veel afgravingen, veel nieuwe stenen (wat een gedoe hè over die AZC'ers die wilden helpen maar weer niet mochten van de inspectie) dan waren die borden in het dialect beter te pruimen door al die veilige landers....
Tis wat, het is niet goed of het deugt niet! Wij zijn een deugvolk aan het worden met al die honderden regeltjes. Laat mensen toch. Wij hebben toch allemaal wel eens krom gelegen om iets mooiers te verkrijgen? Neuh, wij hebben liever dat wij elkaar nog meer de tent uit gaan vechten!
Focus, Alfred. Hou je bij je verhaal, anders haken er weer zoveel mensen af. Lekker boeiend!
Gisteren en vrijdagavond waren wij op de nieuwe Markt 2.0
Net op tied kloar want het was warm hè. De nieuwe kleurrijke fonteintjes en sproeiers (moet je 's avonds eens kijken als het donker is) vonden gretig aftrek door voornamelijk spelende kinderen. Plezier.
Keek eens rond terwijl Mouna en Moos natte voeten en dito pak haalden. De markt begint een beetje te leven ja. Allemaal terrassen en lachende mensen. Bij Bakker Bart, dat nieuwe koffietentje Barista, om de hoek bij Blij, Brasserie de Markt en Puur Zuid. Het gaat eindelijk ergens op lijken. Nu nog een paar tentjes met terrassen er tussen en je bent spekkoper als Stad Hardenberg! Tuurlijk, het duurde best lang maar de eerste indruk was prima in orde. Het is nog niet helemaal af en ik, niet verder vertellen, had iets meer groen verwacht maar je moet een gegeven paard niet in de bek kijken. Ik zeg, top voor elkaar en nu doorpakken.
Er zijn nog wel wat heikele punten die aandacht behoeven. Voorbeeld? Fietsers - centrum - drukte - gaat nu nog altijd goed - komt een dag dat het verschrikkelijk fout gaat - iets met kalf en put dempen....
Kalf, néé een Paard. Daar wilde ik het ook over hebben. 
Die moet je niet in de bek kijken en als er één over de dam is dan volgen er meer, of nie...!
Gistermorgen stonden Moos en ik al voor dag en dauw naast ons bed. Mouna had haar eerste paardrij-wedstrijd, of hoe noem je zoiets? Om 08.08 uur klonk reeds het startschot.
Ze was er al dagen mee bezig. Een hele andere wereld. Allemaal van die paardenmeisjes en dito ouders, voelde mij een soort van indringer. Niet mijn wereld, nog niet! Ben bang dat ik er vaker mag komen...Mag Loetje dan nog wel? 
Prima. Wat een skik heeft ze er van. Die pretoogjes. Onbetaalbaar. Hoe kaarsrecht ze zit op het paard. Snoepie heet ze, het is een zij. In mijn gedachten speelden zich allerlei nummers over paarden af. De DJ van dienst slingerde uit mijn hersenloze brein klassiekers van Gino, The Rolling Stones en America deze vroege wereld in. Zwanger van geluk. Wat lach je? Dat vroeg mijn ex die zich had opgezadeld met de voorbereidingen. Baas boven baas hè. 
Borstelen, kammen, invlechten etc. etc...Het is net als met basketbal, de ballen verstand er van.
Afwenden in arbeidsstap, halthouden, van hand veranderen, grote volte, gebroken lijn van 10 meter en weer afwenden...Mouna Wende wat van zich af. Zag trouwens geen meisje Snijders maar ik wendde ook vaak mijn blik af. Wilde het misschien niet zien. Ben nu al bij Hans, Specsavers, Pearle en die nieuwe zaak van Greving&Greving geweest maar het zicht blijft hetzelfde. Ik zie het niet, nog steeds niet!
Voor mij blijft ze gewoon mijn Brown-Eyed Girl (Vrouw inmiddels) maar ik zal het allemaal wel anders zien. Misschien wil ik het ook wel niet anders zien! Hebben we het nog steeds over paardrijden...?
Ja, denk het wel. Alleen zitten wij allebei op een ander spoor. Aansporen helpt niet, zelfs de zweep er over niet. Gaat het nog steeds over paarden? Yep, over mijn (nacht) merries....Deze leg ik maar niet uit. Want ik ben er nog niet over uit, of het verstandig is om voortdurend naar links te swipen...
Ik wil gewoon een 10 voor lichaamshouding en zit, tempo, handhouding en teugelhulpen en eigenlijk een tien met een griffel voor de algemene indruk! Ik had de jury wel omgekocht in dit geval.
Mouna scoorde ruim voldoende na haar eerste wedstrijd. Ze had te maken met een eigenwijze Snoepie die ook nog jeuk had aan haar ene poot...(sorry, been) en Mouna moest daarom de teugels strak houden. Arm meisje, 8 jaar en je moet een vrouw van ruim 26 jaar in toom houden. Twee eigenwiezen bij elkaar op een vroege zaterdagmorgen. 
Heerlijk. 's middags was al die heerlijkheid zelfs zo eigenwijs als Snoepie 's morgens was. Lekker dan maar geen jeuk.
Het 3e Anbargse Festival in korte tijd was aanstaande. Had mij er best op verheugd. Speciaalbier hè.
Vorig jaar kon ik nie, hadden we nog na-competitie in Ommen. Nu kon ik wel, kinderen bij mij dus ze konden mooi mee. Zij op de springkussen of hamburgertje halen bij Erik Hakkers en ik lekker genieten van mooie bieren. Tja, ik had weer buiten de waard gerekend! Mouna zette haar bokkepruik op. 
Had ze ook op tijdens de 4e editie van het Random Live Festival voor enkele weken terug. Kon ik na amper twee uur alweer linea recta naar huis. Kein problem, ben de beroerdste niet!
2e Pinksterdag was ze wel in haar element. Het festival van Hope and Dreams was en werd een regelrecht succes. Mountje gtp? Moos is dat vaak wel, eten en drinken, dan vind ie het al vaak goed en als daarbij nog een fijn stukkie muziek bij komt kijken, dan gaat de duim meestal lachend de lucht in.
Maar het speciaalbierfestival Hardenberg werd er ook eentje die ik zelfs binnen een uur moest afwerken!
Jemig, leek wel zo'n goedkope hoer. Ik jastte de teveel gekochte muntjes er als een malle en halve alcoholist doorheen. Misschien had ik ook wel teveel gekocht. Nu gingen ze op aan de pulled porc en hamburgers van Erik + de Nacho's en Enchilada's van Jerrink Catering en verhuur. Ook lekker hoor....
Maar ik had het mij allemaal anders voorgesteld. Lekker rustig zitten op het Wilhelminaplein en langzaam alle zeven geweldige brouwerijen één voor één proeven. 5 van de 7 aanwezige brouwerijen kende ik al, lees: Hun bieren. Nr. 8, Davo uut Deventer, had zich 's morgens afgemeld. Ik moet nog altijd lachen aan de eerste keer dat ik daar bier haalde. Wat een Jopen had die mevrouw, hè Papa. Had ze het warm? Dat ze in bikini voor haar raam stond....Geweldig! Jopen, hij pikt hier en daar nog wel iets op....
Jopen is dat bier uit Haarlem hè. Niet dat je mij verkeerd begrijpt, dat ik het over andere Jopen had.
Sorry. Dwaal af. Daarom ging ik eerst maar voor de twee onbekende brouwerijen. Stadsbrouwerij Vollenhove en Brouwerij Tanklokaal uut Holten (OAD hè). Lekker hoor...Begon rustig met een Tripel, tja, zat in tijdnood. Tuurlijk de potige buurman van Brouw Noabers uut Enter. Wij kent mekaar van eerder. Goed volk. Hij brengt de boodschap over. Dat doen die bieren gewoon! Ga vaak voor het zwaardere spul. Praat je toch over 8+, als je begrijpt wat ik bedoel. Nam er nog één van Brouwerij Allema uit Zwolle, de rest liet ik links liggen want die bieren ken ik al uit den treure...Positief bedoeld hè. Wij wonen hier mooi.
Brouwerij Avereest, Brouwerij de Stalen Piepe en natuurlijk de Mommeriete....
Na een klein uurtje was het geduld van mevrouw volkomen op! Met de benenwagen terug naar huis.
Gelukkig dichtbij. Als je denkt dat ik teveel gedronken heb, het waren proefglaasjes van 15 cl hè.
Ik had amper een halve liter op. Duzz...Anders moet ik mij weer verantwoorden. Logenstrafte derhalve wel de slogan van Brouwerij Brouw Noabers. Voor elke levensgenieter een halve liter! Mooi man! Dit festival was ook weer top, kan als geslaagd in de boeken. Kijk uit naar editie nr. 3, misschien dan maar zonder dochterlief, haha. Hebben wij 't mooi aan de tied.
Mooi was ook de opbrengst van het enige festival wat ik wel tot het einde mocht meemaken van dochterlief...haha. Geintje natuurlijk. Zij had er naar de zin omdat er allerlei klasgenootjes van haar tevens inpandig waren en dat het gewoon top voor elkaar was. Gezelligheid. Vera was er natuurlijk want haar tante Gini Pullen was min of meer de aanstichtster van dit nieuwe leuke en kekke festivalletje.
Tig jaar geleden, denk wel twintig jaar terug, begon Gini in Uganda haar kinderhuis. Ze noemde het heel toepasselijk Home of Hope and Dreams. Gini gaf en geeft kinderen daar weer een toekomst. 
De hoop op een beter leven en misschien dat ze ook ooit paard kunnen rijden of nukkig kunnen zijn op één of ander festival. Tel je zegeningen. Het was een mooie pinksterdag! Annie MG zou trots zijn geweest op wat daar aan de Vecht is ontstaan. De Troubadour die deze dag 70% van haar omzet aan het goede doel schonk. En zoveel sponsoren deden een flinke duit in het daarvoor bestemde zakje.
Festival van Hope and Dreams. Hopen en dromen dat het goed komt.
Met de opbrengst van € 22.526,92 komen ze weer een stukkie dichter bij de ultieme droom van Gini die ze nog steeds heeft en koestert ondanks alle tegenslagen en shit van de laatste jaren. Ze blijft geloven dat er ook in Uganda een betere wereld tevoorschijn kan worden getoverd. Ik help mee met hopen en zekers dromen. Hoop sterft as leste hè.
Het was een mooie dag. Vol met leuke en gezellige mensen. Mouna gtp! dat scheelt alweer een slok op een hele borrel. Allerlei artiesten die belangenloos optraden. Lokaal talent. Mooi man! 
De bekendste zoon van de voormalige Prodigal Sons kwam het hele gebeuren muzikaal afsluiten. 
Erwin Nyhoff verandert niet hè. Altied GTP! Mooie Gast. Komt gewoon uut zo'n gehucht tussen Ommen en Dalfsen hè. Totaal geen sterallures of kapsones, nog steeds dat lange hoar, al wordt ie wat grijzer...
Speelde van alles. Mooie covers. Tik van de pet voor Van The Man, tja...blijft gewoon een prachtig nummer dat hele Brown Eyed Girl. Daar hoef ik toch geen afscheid van te nemen? Jammer genoeg speelde hij niet You Still Think van de Prodigal Sons of iets van zijn geweldige LP 'Take Your Time' maar wel een paar lekkere rocknummers. Lekker man! Geluk kan soms zo simpel zijn. Gitaartje, goeie stem en gaan met die banaan. Iedereen gtp! Anbarg op zijn mooist en best. Niet alle Anbargse Festivals waren de afgelopen weken half aan mij besteed. Jammer dan! Als ik moet kiezen, kies je tuurlijk voor je kinderen. Onvoorwaardelijk.
3x vallen en dan ben ik ook alweer thuis hè. Thuis heb ik ook muziek, thuis heb ik ook lekker eten en de koelkast vol met heerlijke speciaalbiertjes en ranja.
Weet het niet zeker, volgens mij heb ik alles behandeld uit de eerste twee zinnen! Ben soms buiten zinnen en soms hou ik mij wijselijk stil. Had ik gisteren ook beter kunnen doen, had mij beter kunnen afwenden, halthouden en met mijn linkerhand haar rechts kunnen groeten. Hallo...Ik kan het niet alleen.
Het kwart van ons eerder geluk zit nu op het eiland waar wij ooit, lang geleden, onder de Brandaris liefdevol samen Moos tot leven hebben gewekt tijdens het festival der festivals. Oerol.
De wind voerde destijds het woord! Nu alleen de herinnering. Ik had al lang van hand moeten wisselen. En vooral afwenden in arbeidspas. Hoor wel wat jullie er dit keer van vinden.....haha.
Ik weet nog heel goed wat wij altijd samen zongen. Want samen is niet alleen.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo..... 

#Euh...Doctorandus Vijfje!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'De longen bijna leeg, de benen stram.
Een bocht, hij kan het bijna niet geloven.
Zo wordt het jongetje een man.
Want hier duwt ie zijn ware aard naar boven.
Zijn tranen, een verhaal over kilometerpalen.
Over afzien en de waanzin, de moraal, die zit er ook in.
Over koersen, het beleven, over leeg en alles geven.
Voor de schoonheid van het dal, voor de top maar bovenal.
Deze tranen zijn gewoon, de tranen van een vader, van een vader voor zijn zoon.
Ik kijk om de tijd heeft stilgestaan en ik zie mijzelf gaan.
Kom maar bij je vader in het wiel, waar de wind niet met je speelt.
Maar jij wel met de gedachte dat er boven zoveel moois nog op je staat te wachten.
Dus kom maar bij je vader in het wiel, kom maar bij je vader.'
Uut 'In Het Wiel' van Leo Alkemade/Sluipschutters.

Moi, ben ik weer. 
Heb het advies uiteindelijk maar opgevolgd.
Vele bezorgde mensen (lezers) vertrouwden mij het goedbedoeld toe. 
'Zoek hulp, jongen. Zo gaat het niet langer. Alleen red je het niet! Dit is niet meer normaal...Of vind je zelf van wel?'
Eerst schop je nog wat tegen de bierkaai aan...Waar bemoeien ze zich toch mee? Etc. etc.
Maar gaandeweg het seizoen denk je zelf ook, dat moet volgend jaar toch anders. Zo red ik het anders nie. Trok aan de bel, zocht hulp. Reisde stad en land af en ik vond 'm uiteindelijk in een uitgestrekt en verlaten bos. Door de bomen zag ik 'm staan. Moi. 
Doctorandus Vijfje (Drs. Vijfje). Hij leefde nog en was bereid om mij te helpen. Mijn dank is vooralsnog groot.
Deze voetbalombudsman, eentje van het zuivere soort, moest mij van het nijpende probleem afhelpen.
Vele wandelsessies in het Beerzer Bos volgden. Gewoon op afspraak! Koffie mee voor halverwege.
Drs. Vijfje wilde er verder geen halszaak van maken, ik mocht het ook niet aan de grote klok hangen.  
Straks kwam half voetballend Nederland bij hem op audiëntie. Dat wilde ie nie.
Hij balde nu voornamelijk in de luwte, pakte sporadisch nog zijn oude stiel op. Alleen voor de echte probleemgevallen zette hij zijn 'vijfje' nog op. Ik was zo'n geval. Hopeloos in de ogen van velen.
Zonder het halve balletje op zijn hoofd is hij gewoon Maarten Spanjer, met het deksel onmiskend Drs. Vijfje, zijn alter-ego, zijn personage uit het fantastische voetbalprogramma Voetbal '80 van weleer. Kent u het nog? De verstokte liefhebber vast wel. Prachtige TV.
Gisteren had ik mijn vuurdoop. Ging ik de opgedane theorie toepassen in de praktijk.
Bezoek weer eens een voetbalwedstrijd was zijn advies. Alfred, jij bent er klaar voor.
Doe het voorzichtig, niet eerst een wedstrijd bezoeken van je eigen cluppie, dat komt wellicht nog iets te vroeg, maar bijvoorbeeld van die club VKV (vijf kilometer verderop). Daar ligt je roodzwarte hart niet.
Bouw het op. Gaat het de eerste helft goed, dan blijf je ook gewoon de tweede en eventueel maak je dan de 3e helft ook nog even mee. Niet teveel van die pretkegels drinken, hou je bovenkamer nuchter.
Blijf wel rondkuieren rond het veld zoals je altijd doet bij uitduels.
Tart het lot niet. Handen op je rug. Spreek mensen aan, begin nietszeggende gesprekjes dan kom je er langzaam weer in. Je kunt het....Vertrouw op je betere ik! 
Ik sliep die vrijdagavond meer dan prima. Voor Banthum en Anbarg'85 stond er veel op het spel.
Ik merkte daar in mijn dromen niets van. Sliep als een roos, werd net voor acht uur wakker. 
Dat is vrij laat voor mijn doen. Dat was enkele weken terug wel anders, stond ik om vijf uur al klaarwakker naast mijn twijfelaar. We moesten destijds winnen om nacompetitie te ontlopen....Spanning.
Had er toen een hard hoofd in. De onvervalste kanaalderby winnen, dat was ons jaren niet meer gelukt.
Maar gistermorgen voelde ik mij prinsheerlijk. Wilma deed de rest. Masseerde mijn hoofd en knipte mijn weinige haren weer in model. Ik keek eens in de spiegel en terug. Hallo. Kom er graag! Leuke gesprekken al was het niet allemaal koetjes en kalfjes dit keer, even kommer en kwel. Getverdamme! De wereld blijft hard voor sommige mensen. Niet leuk. Nog niet eens vieftig maar de gezondheid van haar lieve man kwakkelt behoorlijk! Positief blijven maar het blijft een hard gelag. Sterkte!
Klein Orkest kon er dit keer ook geen snars aan veranderen. 
's Middags werd ik opgehaald door Henk. Samen gingen wij naar zijn cluppie. Die mocht ballen op sportpark 't Hoge Holt van de plaatselijke SV Gramsbergen tegen het elftal van onze oud-collega Harold Muis (Anbarg'85 duzz). Dit was mijn eerste serieuze test na de vele bos- en heidesessies met Drs. Vijfje. 
Ik had 'm nog even aan de app. Hij stuurde nog wat tips en trucs. Denk hier aan, let daar op!
Het werkte. Ik had totaal geen stress, niet 3x naar de wc. Helemaal geen spanning in mijn lijf of barstende koppijn. Heerlijk. Ik betrad het mooie sportpark van Henk Reins en co. zonder enige zorg.
Ze hadden de boel goed voor elkaar. Zelfs een iets te enthousiaste suppoost die snel in mijn irritatie-zone belandde schudde ik toch maar vriendelijk de hand want blijkbaar liep ik ergens waar ik niet mocht lopen op dat moment. Oh, waren daar die dranghekken voor. Ok. Sorry. Ik bood mijn excuses aan na ampel beraad. Alfred 3.0, vorige week had ik mijn stijve kop gevolgd.
Drs. Vijfje zou trots zijn geweest als ie het tafereel had gezien. Je maakt stappen, Dorgelo.
De zeurvitter, die normaal bij Grolsch werkt, schonk ons voor de tweede keer koffie in. Kijk, dat vind ik weer grappig. Laat maar. Kan ook mij liggen. Maar wel een goeie gast die Joost Seinen. Hij kan het weten. Sprak met Cor, met Jan (Mulder), tevens mooie gasten, en zo vele mensen meer. Gtp? Blijft het droog? mag en na een komma, lekker boeiend!!
De eerste helft ging prima. Nog steeds geen onrust in mijn lijf. Gescoord werd er niet. Anbarg'85 leek de beste papieren te hebben. Zelfs na rust was dat zo. Ze maakten keurig de 1-0. De club VKV probeerde het wel maar had 't niet vandaag. Echter twintig minuten voor tijd leek het beste weg te vloeien bij de blauwen. Enkele sterkhouders moesten moegestreden naar de kant. Het begin van het einde voor Muis en consorten.
Banthum maakte de gelijkmaker. FF niet opletten. Maar het deed mij weinig tot niets....Was ik verlost van al die stress? Ik schreeuwde niet eens, de gehaktballen waren sowieso te lekker, bleef kuieren langs het veld. Het leek in de 89e minuut op een verlenging uit te draaien en nog steeds was ik okselfris....geen klotsende oksels en ik stond al bijna 90 minuten aan een voetbalveld wortel te schieten. Nou Moe, ik zeg oe. Voorzichtig was ik Drs. Vijfje al eeuwig dankbaar...
Mocht ook wel, hij noteerde wel een flink uurtarief en de bodem van de kist kwam langzaam in zicht!
Maar reken nooit buiten de zoon van Henk hè. Niemand had er een stuiver meer voor gegeven maar als een duveltje uut een doosje schoot hij in blessuretijd de 2-1 tegen de touwen. Een kwartje hè.
Volgend seizoen even niet meer die klassieker, niet meer de kanaalderby tussen Mainbarg en Banthum.
Misschien maar beter ook, heb ik ook geen terugval. Ik tartte wel enigszins het lot want 's avonds ging ik voor wedstrijd nummer twee op dezelfde dag. Oranje tegen de Finnen....Ik was wederom de rust zelve. Stond naar mij zelf te kijken, ben ik dit wel? Of ben ik echt aan het veranderen....??
Deed zelfs drie kwartier over een mooie Weizen van Grolsch. Joost mocht het weten. Lag in de bloemetjesstoel...Niet veel uit te voeren.
Tuurlijk, Nederland kwam snel op een 0-2 voorsprong. Kortom, niks geen stront aan de knikker....
Er werd een speler van Finland gewisseld. Komt daar de term UitFinder vandaan? Een Fin die het veld uitloopt? En de speler die er voor hem inkwam, is dat dan InFinity? Ik vraag dit voor een goede vriend.
Tuurlijk, je kunt ook doorslaan in de rustheid zelve spelen maar het voelde goed. Maakte mij zelfs niet druk over de makkelijk gegeven gele kaarten. Koeman wisselde ze zelfs allebei. 
Wijsheid komt met de jaren. Doctorandus Vijfje had mij vooralsnog genezen van mijn voetbalstress.
Nu komt ergens in september de ultieme test als ik een wedstrijd ga bezoeken van mijn eigen cluppie...
Maarten, euh..., Drs. Vijfje is nu met vakantie. Denk dat ik voor die tijd nog 1x met hem de rode route ga lopen in het Beerzer bos. Hij wil dan ook het miskende talent meenemen en Feyenoord-suppoost Crooswijk. Een mooie rol in de jaren tachtig van Ton van Duinhoven....Heerlijk.
Kennen jullie dat nog? Voetbal '80? Ik was amper acht toen het begon....Maar ik moest daar gisteren aan denken. Gek hè. Doctorandus Vijfje met zo'n halve voetbal op z'n kop als petje, geweldig!
Maar euh...kennen jullie het radio-programma 'Weeshuis van de hits' ook nog? Nu we toch bezig zijn...met al die oude meuk?
Of praat ik nu ineens wel een andere taal? Een radioprogramma van de KRO. Gepresenteerd door Peter van Bruggen en het fictieve weesjongetje Morrison. Hij bracht vergeten parels weer voor het voetlicht.
Er waren volgens van Bruggen songs die als hit werden geboren maar later door hun Papa en Mama in de steek werden gelaten. Uit de kelder van het weeshuis bracht hij ze weer ten gehore. Schitterend.
Moest daar van de week aan denken toen iemand op de radio wel heel veel keren euh...euh...euh zei.
Want in het programma was ook het spelletje 'Zeg 's euh...' een vast onderdeel. 
Het motto was: 'Vijf seconden stil zijn is fataal en euh...zeggen helemaal' Ken je het nog?
Ach ja, je hebt er niks aan maar de hang naar vroeger komt steeds vaker te sprake nu ze weer over elkaar heenvallen en stuiteren in die kleuterklas daar in het Haagse. Niet te filmen.
Zat gisteren aan de bar bij Café Mans, hoe nu verder? Tja, goeie vraag! Schnitzel graag.
Heeft Drs. Vijfje misschien de oplossing? Of ie reeds gevlogen naar Timboektoe....
Ook leuk, ik lees de Donald Duck nog alleen maar bij de kapper. Daar heb je altijd een eind aan een goed (strip)verhaal. Leven ze nog vaak lang en gelukkig. Maar die lui in den Haag hebben er weinig kaas van gegeten. Je verlangt weer terug naar mensen als Den Uyl, Van Agt of Hans Wiegel.
Hoe kijken zulke mensen naar die rotzooi beneden? Regeren is een vak, dat blijkt.
Van de week vroeg iemand mij hoe het wees zijn beviel. Vond ik een rare vraagstelling. 
Hij heet dan ook Arie! en later moest ik dus denken aan het weeshuis van de hits! 
Zo voel ik mij niet. Ben nog steeds de jongste zoon van Freek en Martha. Dat blijf ik ook....
Vanmorgen had ik mijn eigen zoon al op de app. Trots wat hij vertelde....Mooie verhaaltjes.
Niks is een man vreemd. Trots zijn op je zoon is toch heel gewoon. 
De tranen ook. De tranen van trots. Het filmpje van Arne en Pa Slot. Zonen van de club!
Vanaf hun vakantieadres lieten ze in een filmpje zien dat ze blij zijn dat Banthum volgend seizoen 3e klasse speelt. Ben ik dat ook? Ik vond het prima....Volgend jaar even geen kanaalderby! Goed zo...
Ik appte Drs. Vijfje. Hij appte terug: Misschien wel beter ook, zo'n derby is nog net een brug te ver in jouw herstel. Je bent op de goede weg maar je moet nooit overvragen...
Het is gewoon beter om volgend seizoen te ballen tegen clubs als Bruchterveld, Anbarg'85, Avereest en bijvoorbeeld OWZ'24.
Hopelijk voor jou spelen ze dan hun thuisduel op de Polderhoek in plaats van op de Dubbeltreffer. 
Sibculo trek je misschien dan ook nog niet, sla dan ff een keertje over. Uit voorzorg. Ga dan met je nieuwe lief een weekendje naar een hutje op de hei in een verlaten en uitgestrekt gebied. 
Ga je vanzelf door de bomen het bos weer zien. Ik groet u, nederige vriend. Was getekend, Drs. Vijfje.
Voor al uw voetbalproblemen. Kieken wie er volgend jaar weer mogen acteren in de buurtbuscompetitie. Heb er nu alweer zin aan...
Fijne zondag. Ik ga wandelen, kop vrij maken....Niet met een halve bal op mijn hoofd maar een simpel petje! Daar is maar één Drs. Vijfje.
Simpele man ben ik hè.
Joah, mag wel zo....