#Sinterklaas Is Jarig!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Het is de kunst om op te staan als het voorbij is.
Op dat ene moment, het hoogtepunt van elk feest.
Als de echo nog klinkt, de kater dichtbij is.
Net als je voelt dat het mooi is geweest.
Dankjewel voor alles, dankjewel voor deze nacht en de manier waarop je lacht.
Dankjewel voor alles, het glas en hoogste lied.
Als de vrienden weer gaan, gaan we ervandoor.
Mooier wordt het niet.'
Uut 'DankJeWel' van Guus Meeuwis.

Moi, ben ik weer! 
Zag net dat mien Sinterklaas jarig is, 80 jaar. Gefeliciteerd Chris, mooie dag vandaag met elkaar daar aan het kanaal!
Als het vuur gedoofd is dan komen de wolven, laat ik het daar ook maar niet over hebben...
Heb je het schoap zomaar aan het driet'n. Voor en tegens. Skip Acda en de Munnik wel.
Vanmorgen soort van uitgeslapen, werd pas wakker tegen de klok van acht uur.
Dat gebeurt mij niet zoveel meer de laatste tijd. Tuurlijk moest ik er vannacht nog wel een keer uit. 
Boven de vieftig hè en de huishouding beneden niet helemaal meer op orde, breng 's nachts altijd wat water naar de WC. Goed blijven drinken is het devies derhalve.
Het zou hier Brussel moeten heten, ik ga links maar ik moet rechts. De teksten van de heren beklijven nog niet. Het is hier gewoon Hardenberg dat langzaam wakker wordt. Straks maar ff wandelen.
Kinderen slapen nog. Het grootste goed hè. Dat vind ik altijd één van de mooiste dingen om te horen als ik er toch even uit moet voor de kleine boodschap. Je beide kinderen horen ademen....
Heel zachtjes snurken. Moos op zijn eigen kamer en Mouna in mijn twijfelaar vannacht! 
Zo heerlijk rustgevend. Het mooist op deze aardkloot! Eigenlijk best wel goed voor elkaar gebokst.
Vanmorgen werd Mouna lachend wakker omdat ik last had van broekhoest. Dacht dat niemand het hoorde of rook. Maar de oren van Mouna zijn nog maar net uit de verpakking en de garantie is nog niet verlopen. Heerlijk, weer van die mooie keuvelpraat. Over wat ze had gedroomd. Ging over haar eigen manege, tuurlijk met stallen en paarden maar ook met konijnen en hamsters die neusjesknuffels gaven.
Ik word wakker met geluk in mijn lijf, deze ochtend vergeet ik voor even de tijd.
Alles wat ik zoek, is wat ik hier vind. De glimlach op jouw gezicht! Die haal je niet bij de Appie!
Fijn wakker worden hoor met zo'n klein meisje naast je met een hoog knuffelgehalte....
Val in herhaling. Weet het, niets is mooier dan zondagmorgen wakker worden met je kinderen.
Moos droomt nog over Micheal Jordan en Mouna ligt te lezen in de master bedroom.
Ik zit hier, alleen achter de tikgeit, oordopjes in. Klein Orkest heeft het over Wolken en dat ze mij maar alleen moeten laten. Nou, liever niet....De volgorde van de platen deze ochtend ook niet helemaal in orde want de heren kleinkunstenaars zingen nu alweer over het feit of ik met je mee mag als je bij me weggaat...
Wilden jullie wel eens dat je terug in de tijd kon? Terug naar het moment dat je 30 werd of 40.
Dat de wereld nog aan je voeten lag. Jezelf je richting nog leek te bepalen. Er geen boze mensen op deze wereld waren. Iedereen elkaar nog lief vond of tenminste aardig! De tenten er waren om feest te vieren en niet om elkaar er uit vechten. Dat je niet voor elke 'foute' opmerking verketterd werd! 
Vind het soms wel wat minder gezellig worden. Geen koekje meer bij de thee maar meteen op de koffie komen. Lekkere koffie is sowieso een heet hangijzer. Vroeger was je tevreden met koffie van oen Moe.
Gewone filterkoffie uut zo'n oeroud koffiezetapparaat van Douwe Egberts. Snelfiltermaling er in. 
Prima, dik in orde? Koekje er bij, lekker Mam. Tegenwoordig is het koffiedik kieken....
Gelukkig hadden ze gisteren wel lekkere koffie bij MonkeyTown, zo'n beetje het enige wat mij daar beviel.
Haha...Prima tentje hoor dat hele MonkeyTown, begrijp mij niet verkeerd, voor de doelgroep het summum, maar gisteren was het er een beetje heel erg druk...
Had Moos bewust al niet meegenomen. Zo'n beetje honderdzestigduizend prikkels teveel....
Ik werd er zelf ook behoorlijk onrustig van. Net als ik dat heb bij een vol schoolplein terwijl zestienduizend man in de Ziggo Dome mij geen één teveel kan zijn. Stellen van prioriteiten of zoiets....
Snap mij soms niet! Ik word heel snel kriegelig als het ergens te druk is. Maar een volle kroeg vind ik weer niet erg! 
Mischien, achteraf, ook niet zo'n slim idee om in de voorjaarsvakantie, op een regenachtige- en voetballoze zaterdag, met twee meisjes naar MonkeyTown te gaan. Dat is de goden toch verzoeken. Of niet dan? U was een beetje dom.
Ik hoefde geen bananen mee te nemen. Néé Papa, ze hebben snoepjes daar!
Nog een verlaat verjaardagsfeestje voor Mouna's buurmeisje en vriendin. Ik had ze beloofd, wij gaan nog een keer naar Monkeytown om Mouna haar 8e verjaardag nog even te vieren want Lauren had 21 januari die dag geen vrij van school terwijl De Marsweijde dat wel had (studiedag). 
Aan al die vrije dagen op scholen valt toch geen touw meer aan vast te knopen en jij moet er als ouders maar voor zorgen dat er oppas aanwezig is of dat je zelf een halve dag thuiswerkt! Nu wij een oppasadresje minder hebben is het soms flink schuiven met beider agenda's. Ben ik ook niet zo van....! 
Dat je agenda vol staat met allerlei dingen die je moet, opgedragen door derden....
Neuh, ben ik niet zo van. Heb een hekel aan moeten! Weet je wat ik moet? 
Maar het was 'gezellig' druk in Monkeytown. Jemig, leek wel of half Nederland was uitgelopen en zich allemaal hadden verzameld in DownTown Rheeze! Ik heb nog nooit zoveel auto's op de parkeerplaats zien staan. Binnen kon ik nog net een tafeltje vinden...Wel vlak bij de bowlingbaan en fotoapparaat.
Ach, een kleinigheid hou je altijd. Kan Ranja. De pret kon beginnen. Wat een kakofonie aan geluid!
Was altijd goed te passe over MT, nu was het gewoon te druk! Gelukkig waren wij er pas om twee uur en na verloop van tijd werd het wat minder druk maar de drukte in mijn hoofd bleef! Ook niet zo slim van mij om midden in de voorjaarsvakantie hier heen te gaan. Maar ja, belofte maakt schuld hè. 
Ach, de koffie was ok en de Bitter Lemon ook. Boek mee van Arne Slot en proberen mij af te sluiten van tientallen gillende kinderen. De één had de broek vol, de ander huilde voor een ander en een derde flikkerde met zijn rode hoofd tegen de leuning van de stoel. Auw!
Mijn meisje kwam wederom met een flinke bloedneus aan ons tafeltje buurten....Net als de vorige keer.
Hoe dan? Zakdoekjes leggen maar dan anders....Gelukkig wisten wij het bloeden te stelpen en kon ze al snel weer verder spelen. 
Heb ook lange tijd doelloos om mij heen gekeken. Wat zijn we soms toch een raar volkje....
Er zijn veel soorten ouders en begeleiders. De één is netjes opgevoed, een ander laat gewoon de troep op de tafel staan. Dat ruimt een ander wel op....! 
Kwam ook veel keepers tegen. Een 'oude' uut Banthum, nog eentje uit het dorp VKV maar wel met een roodzwart hart.
Om vijf uur vond ik het wel leuk geweest, gelukkig wilden Moos en Lauren ook mee. 
Of was het feit dat Puur Zuid op het verdere feestmenu stond een goed excuus. Verse friet hier aan de markt. Het blijft lekker....Ach, het was een mooi dagje. Kinderen hebben zich flink vermaakt! Ik weer een stuk verder in boek over Arne geschreven door die AD-journalist van Feyenoord uit de bibliotheek van Wouter.
Nu zit dat mooie meisje naast me en die andere onruststoker ligt nog heerlijk te dromen in zijn bed.
Als je hier zo zit, je niet veel aantrekt van de buitenwereld is het prima te doen. Maar straks gaan de happy socks weer aan, de jeans en onderbroek ook. Gaan we buiten er op uit....Hier valt het nog wel mee, links van de Iessel kom je weinig boze meneren en zo tegen. Zal ze nog in Sinterklaas geloven?
Die van mij is vandaag tachtig jaar geworden! Destijds geloofde ik nog in het instiSTUUT....(snap je...haha)
Daar is nu weinig meer van over! Hoop dat Moos en Mouna straks wel in mooie dingen kunnen blijven geloven. Geloof, hoop en liefde. Dat zou al een mooie drie-eenheid zijn!
Moos begon gisteren ineens over het bijbelboek Leviticus terwijl ik naar de coverband van AC/DC luisterde en keek op TV. Hoe kom je daar nu bij....? Ging over wie wel bij elkaar mochten slapen en wie niet....Hij las het gewoon. Hoe dan?
Moet niet gekker worden. Dat publiek bij de Tribute kun je ook wel naar MonkeyTown sturen...
Jemig, dat lage cijfer voor Kate Bush. Tuurlijk, ze zou niet in de Ziggo Dome belanden maar ze was toch niet slechter dan Lionel Richie of die makelaar van Guus Meeuwis! Ik stem het publiek weg!
Grappig dat ik Bruno Snickers best wel leuk vind, ze hebben als band heel wat in hun Mars.
Ik voorspel dat Bruno, Lou Rawls, AC/DC en of Adelé of Tom Jones hun opwachting in de poptempel mogen maken..
Dat is toch muziek van Bert, Papa (AC/DC)? Klopt Moos, hoe kom jij nu bij Leviticus dan?
Tja, hoe komt een hond aan vlooien en ik aan twee mooie kinderen?
Dankjewel, dat in ieder geval. 
Geloven dat het toch allemaal wel goed komt, Sinterklaas bestond vroeger toch ook?
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...

#ToeKomstMuziek!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Had 't hiel diep wegstopt, wat ik vuul veur joe.
Ik dacht die's veuls te goed veur mij, doar dreum ik niet naor toe.
Ik was an 't zeilen op 'n donker meer
Zunder sterren, zunder wind en alles ongeveer.
En toen kwam jij, en toen kwam jij
En toen kwam jij opeens bij mij
En toen kwam jij...'
Uut 'En Toen Kwam Jij' van Daniël Lohues.

Moi, ben ik weer!
Toekomstmuziek....
Loop op de zaken vooruit, sorteer een beetje voor!
Mooie plannen smeden waarvan de verwezenlijking in de toekomst nog moet blijken.
Kortom, toekomstmuziek! 
Terwijl Lohues het nummer al schreef in november 2015 en het een maand later op zijn
album 'Aosem' zette.
10 jaar later kwam 'En toen kwam jij' met een heel andere lading binnen.
Had net Moos afgezet bij de basketbal. Hij en zijn zusje hadden dit meesterwerkje van Lohues een dag ervoor in de CD-speler van de auto gedrukt. Deze had ik nog gevonden bij Moe thuis tijdens het oprommelen.
Grasduinde wat in oud werk van de troubadour op Erica. Mooi man!
Had wellicht niet dezelfde gedachten als Daniël maar het kwam een beetje op hetzelfde neer! 
Weet nog niet wanneer maar ik denk dat ze binnenkort een keer om de hoek komt kijken...Hallo, koffie? Zwart..?
Heb al zout gestrooid vanmorgen, dat ze niet uit de (flauwe) bocht vliegt! 
Ie kunt soms naar te passe komm'n. Snap ie! 
Ben weer onder die hunebed vandaan gekropen. FF van de radar geweest maar ik spot ze weer...
Gisteren bij Sevens met oude buurman/moat GJ keek ik, zo af en toe, wel ff van mij af.
Tuurlijk zag ik wat teleurgestelde HHC'ers zitten, ie kunt niet altijd zes gooien. Met 4-0 er van af!
Maar dat gerstenat uit Enschede verzachtte de boel wel een beetje. Bakkie troost.
Wat oude voetbalmoaten zaten aan het schap. Jan tapte de biertjes keurig met twee vingers.
Wie scoorde nou die laatste...Hendrie Hofsink? Joost mag het weten, ik dacht zelf Kremer!
Op de site stiet Hofsink, ja...die schoot wel met een vaatje buskruit maar Joost zat er ook nog aan. Die stak het lont aan. 
Het zal mij worst wezen. Het was sowieso de winnende treffer! 
Was gezellig bij Sevens dat binnenkort in andere handen valt. Benieuwd of er net zo'n leuk mens als Marjanne oe dan de hapjes brengt! Blijft alles zo als het nu is? Ze nemen wel de complete inventaris over dus de kans is ruimschoots aanwezig. Toekomstmuziek! Wij merken gauw genoeg welke wind er gaat waaien. Toekomstmuziek!
Wij waren mooi aan keuvelen. GJ en ik. Hadden het zelf over tennis in plaats van voetbal. Kon ook zijn omdat Jan M. naar ons zat te zwaaien. Nou Mainbarger, goed te passe? Zag oe vrijdag ook al bij het oude papier. OPA was bliedde dat ik met flink wat oude catalogi aan kwam zetten. Dat bint kilo's waar ze wat aan hebben. 
Jullie zullen wel denken, waar heb je het over? Gewoon oud papier hoor! Gistermorgen kwamen ze het hier ook weer ophalen. Heb die blauwe enveloppen er ook maar bij gedaan, heb je toch niks aan!
Maarre, sorry dwaal af. Ik keek bij Sevens eens rond! Daar liep wel wat moois, eentje zelfs met mooi donker haar en dan vraag je je af: is ze bezet of single.....Valt ze op mannen of toch op kerels? Voor het zingen de kerk uit of voorbije toekomstmuziek? 
Later nog ff een biertje gedaan bij Den Herdenbergher...Daar moest ik er drie bij elkaar optellen om tot een respectabele leeftijd te komen. Van veel kon ik namelijk de Papa zijn. Qua leeftijd dan.
Het meisje in de bediening vond ik nog het leukst....Maar vooral te jong. Toch bestelden wij onze Skuumkoppe maar zelf aan de bar. Jarenlang aan gehangen cq gezeten. Ken mijn plek ondertussen wel.
Steevast na het werk (Wavin) ff voorpilsend het weekend in. Toekomstmuziek! Dromen over later!
Onze derde stop was gewoon thuus! (toekomst)Muziek aan, beetje oude twee meter sessies aan het afstoffen en luisteren. Ken je dit? 
Eddie Vedder (Pearl Jam), oud werk van Mark Knopfler, de broer van Sean Penn en meer van die pareltjes. Biertje er bij....Gewoon twee kerels van rond de vieftig die een licht aan het werpen waren in het holst van de nacht.
Droomde van de week over Lohues. Hij zat te zingen achter een piano in een hotelbar. 
Haal wel eens vaker dingen door elkaar. Moos zat naast mij en Mouna was in de lobby aan het spelen.
Hij zong over een mooie dag en dromen van later! Voorsorteren..?
Hij staat hier straks weer drie dagen bij de buren op het podium. Nu niet allennig maar samen met Bernhard Gepken en Reyer Zwart. Zin aan...
Toekomst zit er ook in ons vlaggenschip. Dreigde beetje rond te gaan dobberen op een donker meer!
Zonder sterren, zonder maan en zonder een zuchtje wind! 
Maar hij deed het gewoon hè. Onze trainert. Hij bracht gewoon na een klein half uur de jongste op het bankje in het veld. 16 jaar. Het buurjochie van mien Moe. Tobi maakte gisteren zijn officiële debuut in het eerste van Mariënberg. Toekomstmuziek! Fijn was het sowieso.
Nu de nestor ernstig nadenkt over stoppen na zijn zoveelste blessure, het lichaam van de 42-jarige Hofsink protesteert opzichtig, moet er toch nieuw roodzwart bloed komen.....
Ik heb 'm als baby regelmatig in de handen gehad. Later kwam hij met zijn eerste voetbalschoenen bij mij achter het huus aan tafel zitten. Voetballen buurman? Ik kon er geen kloten maar hij wel!
Hij kon wel een bal recht trappen over 4 meter....Daar heb ik nog steeds moeite mee.
Voor drie jaar geleden nog een kuuk'n op de foto met z'n Va, mien moat, toen Robert Abraham zag!
Amper drie jaar later is hij uit de kluiten gewassen, al twee koppen groter dan zijn vader (dat is ook niet zo moeilijk) maar ook anderhalf hoofd groter dan zijn lieve moeder Irma! 
Hoe trots kun je zijn. Zo trots als de pauwen van Odink! In stilte maakten ze veel geluid!
Weer iemand uut de Clemme in het eerste! Mooi man, goed voorbeeld! Tuurlijk maakt 1 zwaluw nog geen zomer maar we zitten pas in de winter en de lente dient zich voorzichtig aan. Wij hebben de tijd.
Wij gaan van het donker naar het licht. Het is 's morgens eerder licht en 's avonds gaat steeds later het licht uit. Gisteren was de 3-2 zege over DKB eentje op karakter, kwam uit flink wat roodzwarte tenen.
Dacht dat te ze lang waren, op de teentjes getrapt maar ik maakte een kleine buiging. Ik brom wel eens op ze maar gisteren weerstonden ze 11 weerbastige Boys uut de Krim. Die niet braken maar toch het jonge elftal van de thuisploeg voorbij- en langs zag komen! Potverdikkemei, ze hadden het heft in handen en lieten het toch vallen. Tja, soms zit het mee en soms hebben wij toekomstmuziek in onze oren....David versloeg Goliath op 3 punten! 
Nogmaals, wij zijn er nog niet! Maar als we zo onze rug kunnen blijven rechten komen wij een heel eind dit seizoen! 
Ook mooi voor mien moat dat zijn zoon in het vlaggenschip mocht acteren. Matroos eerste klas!
De kapitein gaf het vertrouwen en het betaalde zich uit! Volle vaart vooruit.
Van de week toch mooie gesprekken gevoerd. Soms met lui met verstand van zaken soms gewoon dom ouwehoeren over van alles en nog wat. Ben gewoon goed te pas! Knijp mij ook zo af en toe in de armen. Ben ik het wel? Of neemt mijn hersenloze brein het geweten van mij soms over...?
Loop voorzichtig want ik ben bang dat de valkuil ergens verstopt zit. Dat ik hier net om de hoek in een groot zwart gat flikker! 
Of misschien zorgt het vele licht er voor dat ik het niet meer zo donker in zie...
Dat een CD'tje van Lohues in de C3 het laatste zetje gaf. En door!
Gisteren de haren geknipt aan het kanaal bij de lieve kapsters van mien Moe! 
Klinkt misschien gek maar dit bezoekje was voor mij ook weer een vorm van een laatje sluiten. Soort van rouwcafé maar dan zonder het zware...Biertje?
Moe kwam namelijk graag bij Hester, Wilma en al die andere meiden. Ze bestaan dit jaar 25 jaar, gaan ze vieren op Ibiza...Mooi toch!
Ik zie ze daar wel dansen op klanken van Armin of hoe heten al die gasten ook alweer? 
Geef mij maar jaren tachtig muziek. Heerlijk deze week die lijst op Radio 2. 
Eigenlijk horen kapsters ook veel verhalen. Zijn halve zielenknijpers. Ze weten soms meer dan je denkt wat er allemaal achter dichte deuren gebeurt! Dat er niet altijd licht schijnt! 
Terwijl mijn, ahum..., 'grijze wilde haren' op de grond vielen werd het ook spreekwoordelijk lichter in mijn hoofd. Beetje praten over goddeloos 'n Ham, familie, wederzijdse kennissen en tuurlijk over dat wieffie wat knap 93 is geworden.
Snapte Moe wel dat ze hier graag kwam. Hopen dat ze boven ook net zo'n fijne kapsalon hebben...
Of groeit het haar dan niet meer als je uut de tied bent? 
Toekomstmuziek? Zag Freek en Suzanne (Sorry...) vrijdagavond een nummer zingen van Stef.
Komen wij elkaar straks nog tegen. Jij gelooft, ik niet....Zien wij elkaar dan nog na verloop van tijd?
Of is dat echt toekomstmuziek? Vraag dit natuurlijk voor een goede vriend.
Of gewoon niet zoveel nadenken, wat minder vragen stellen en gewoon antwoord geven op dingen die je wel weet. Heb je een stuk zorgen minder!
Wat ik miste, mis het gezinsleven....daar ben ik nu wel achter. Die kwam even buurten rondom het overlijden van mijn moeder. Zag even hoe het ook kon zijn en ooit was. Dat miste ik dus vooral...
Wist het stiekum wel. Dat stemmetje in mijn hoofd houdt zich niet vaak stil al probeer ik 'm negen van de tien keer te negeren....Maar hij een jager, vind altijd zijn prooi terug zoals een zonsopgang boven zee.
Weet niet of je er vandaag een bepaald touw aan vast kunt knopen, zie het zelf ook somber in!
En toch kom jij...Vroeg of laat! Ik geloof niet in veel dingen maar wel in (toekomst)muziek..
Viel gisteren in slaap toch lag ik al in mijn bed. Alleen maar wel zonder ballast.
Voor het eerst sinds tijden denk ik weer na over mijn eigen muziek. Werkte gisteren drie manden was weg, vouwen tot het kunst werd. Nieuw beddengoed er op....Weer die satijnen lakens! 
Gooide wat meer dingen weg! Blij met de stap(pen) die ik begin dit jaar zette...Even pas op de plek!
Was niet des mij, dacht even dat ik alles zelf kon maar dat was toch niet zo....
Gooi nog even wat strooizout, zij moet vooral niet uit de bocht vliegen! 
Gisteren nieuw lampje in het buitenlicht gedaan. Nu alleen de bel nog.....
En anders mag je ook wel binnen komen zonder te kloppen.
Fijne zondag...als je tot hier bent gekomen, hulde hahaha... Het is niet goed of het deugt niet!
Zet fijn plaatje op. Denk iene van tien jaar terug maar met de blik op morgen!
Aosem man!
Beetje voorsorteren op mijn eigen toekomst, ik heb nog een paar joar....duzz
Aan het kapsel kan het de komende weken ja niet liggen.
Trek de schoenen maar aan, die passen mij namelijk het best en tevens handig als je wilt gaan lopen.
Op mijn datingapp de foto maar eens aangepast....Wilde het eerst zonder foto proberen.
Dat werkte ook niet. Heb zo'n idee dat al die datingapps samenwerken...Een bepaald verdienmodel hanteren. 
Blijf toch die boer uut het wijze Oosten of toch maar niet..?
Joah, mag wel zo....

#Chili Con Arne!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'And if the mountains should crumble or disappear into the sea.
Not a tear, no, not I.
Stay this time, stay tonight in a lie.
Ever after is a long time.
And if you save your love, save it all, save it all.
Don't push me too far, don't push me too far.
Tonight, Tonight, Tonight.'
Uut 'The Unforgettable Fire' van U2

Moi, ben ik weer.
Succes kent meerdere vaders hè.
Iedereen in deze omgeving heeft wel iets met Arne Slot (gehad).
De één heeft met hem geknikkerd, de ander zat naast hem op school, een oude schoolvriendin is nog steeds stiekum een beetje verliefd op hem. Weer een ander heeft een broer die nog tegen hem gevoetbald heeft en die had hem destijds volledig in de zak, jaja.
Ene Jan O. was zelfs zijn jeugdleider. Kortom etc. etc. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. 
Ik verhaal altijd dat hij de schoonzoon van onze oud-penningmeester is, getrouwd dus met zijn lieve dochter en dat ik hem vroeger nog wel eens sprak voor de krant! 
Met andere woorden. Ja, ja...ik ken hem ook. Slot zij met ons!
Hoe kom ik hier nu op?
Nou, las gisteren het boek 'De eerste 100 dagen van Arne Slot' van schrijver James Worthy. 
Bijna in één ruk uitgelezen. Een bijzonder boek over Arne zonder dat hijzelf aan het woord komt.
James Worthy (echte naam: James Patrick Pugh) is de zoon van een Britse vader en een Nederlandse moeder. James' vader werd geboren in Liverpool en voedde zijn zoon op met een onvoorwaardelijke liefde voor de stad maar vooral voor Liverpool FC, één van de oudste en beste voetbalclubs ter wereld. Jarenlang zaten vader en zoon regelmatig, zij aan zij, op de tribune.
Zijn vader leeft helaas niet meer. Stiekum strooide James de as van zijn vader rond de hoekschopvlag op het gras van Anfield. Mag eigenlijk niet hè. James is een schrijver, journalist en columnist.
Na drie geweldige seizoenen bij Feyenoord begint Arne Slot op 1 juni 2024 als hoofdcoach van het roemruchte Liverpool. Nieuwsgierig naar de nieuwe trainer van zijn favoriete club pendelt James Worthy drie maanden lang op en neer tussen Liverpool en Banthum (Bergentheim), de geboorteplaats van Slot, op zoek naar verhalen over de nu al legendarische coach.
Tussen de aanvankelijk zwijgzame inwoners van het vredige dorpje tegen de Duitse grens wordt James gedwongen zichzelf opnieuw uit te vinden. Gelukkig kan hij altijd terugvallen op de fenomenale Arne Slot. 
Het is een mooi lezenswaardig boek geworden, geen voetbalboek maar meer een verhaal van de schrijver zelf, Arne vergezeld hem derhalve op zijn eigen zoektocht. In het dorpje, zonder treinstation, vertrekt al sinds 1975 geen treinen meer maar Slot wist toch de wereld te veroveren. 
James stelt voor om maar een trein naar Arne Slot te vernoemen net zoals Ilse DeLange, Daniël Lohues, Harry Muskee, Herman Brood of Jeroen Krabbé.
Aan het eind van zijn boek rijdt Arne Slot gewoon stapvoets Zwolle binnen....Fictie? 
Het hoogst haalbare in deze contreien, van doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg, je naam op een trein aldus Worthy.
Hij verblijft in het Bed & Breakfast huisje 't Bakhuus van Fenny en Herman aan de Dennenweg vlakbij de Slotweg (toeval).
Want Arne is nog lang niet weg bij Liverpool. Nuchter als ie is. Die gaat nog niet weg, wat ik oe brom.
Veel herkenning in het boek. Hij haalt vis bij Theun de Jong voor z'n beste vriend in Banthum, een man die vist aan het kanaal zonder dat ie veel vis vangt. Het is een Banthumer pur sang, dat merk je aan zijn verhalen die hij vertelt aan James. Worthy eet bij de Chinees, vertrekt uit Mariënberg met de trein naar Zwolle, fiets via Kloosterhaar naar Duitsland. Weet eerst niet wat een FKK-camping is. 
James observeert vooral. Naarmate het succes van Arne steeds meer onmetelijke proporties gaan aannemen worden de Banthumers loslippiger. Hij begint zich thuis te voelen in het kanaaldorp waarvan de club VKV (vijf kilometer verderop) momenteel heerst in de 4e klasse. 
Het leest lekker weg! Op het slot van het boek krijgt hij de kans als journalist om de hoofdpersoon van het boek, Arne duzz, aan te spreken op het moment dat Arne met één van zijn broers door de krochten van het Liverpool-stadion loopt. Hij kan bij wijze van spreken zijn aftershave ruiken...
Hij twijfelt maar ziet ook dat het hun moment is. Breurs onderling. Bovendien, vraag hij zich af, wat moet je een man vragen die je nog nooit hebt ontmoet, maar al zijn hele leven kent? 
Ik vond het een mooi, opmerkenswaardig en wonderlijk verhaal. 
Hoe hij een briefje ophing bij de PLUS dat hij Bergentheimers wilde ontmoeten, drie maanden lang verbleef in Banthum (dat is mij veel te lang, 2 x 3 kwartier vind ik vaak genoeg + een stukkie derde helft) maar interessant het gegeven.
Gewoon eigenaardig, zeldzaam en typisch hoe James dit verhaal aanvloog. 
Zijn liefde voor Liverpool en zijn club zit diep, maar hij is ook verliefd geworden op Arne en zijn (Engelse) neef tenslotte ook. Slot zij met ons allen! Mooi.....
Aanrader dit boekje, dankjewel Moos en Mouna. Het was hun kado voor mijn 53e verjaardag. 
Kocht ook maar de Penny (ponyblad) voor Mouna en de nieuwste Helden met een lachende Arne Slot op de voorpagina. Daar begin ik vanmiddag maar aan...Zin an, muziekje op en lezen...
Oude stiel oppakken. Lees sowieso veel te weinig. Mut ik gewoon meer doen. 
Weet je wat ook zo onverklaarbaar en curieus tegelijk was, eigenlijk een mooi jongensboek.
Het verbazingwekkende seizoen van mien cluppie in het seizoen 2005-2006. Gedenkwaardig en vreemdsoortig!
6 mei 2006 schreven wij historie. Buitengewoon! Raar en vreemd tegelijk!
Wij, Mariënberg, konden er geen kloten van. Dat kleine cluppie snapte het spelletje niet, wij waren zonderlingen, afwijkend en eigenaardig! Ze konden ons niet duiden, dat volk uut ondermeer Zwolle.
Wij kwamen van het platteland, een nietig cluppie van amper 250 leden, we waren boeren die amper wisten hoe lang een voetbalveld was. Er stonden nog net geen aardappels of mais op! 
In een wedstrijdverslag van SVI (0-0) speelden wij als een koploper onwaardig. We wonnen wel vaak, zij het met minimaal verschil, 1-0 of 2-1. Als we verloren dan was het met ruime cijfers, vaak 4 of 5-1.
Nogmaals we konden er geen kloten van. Voetballen dat deden ze wel in Zwolle-Zuid, Westenholte, Vriezenveen of Ommen maar niet in Mainbarg.
Dat jaar hadden wij zo'n James Worthy moeten hebben om het ongelooflijke seizoen te duiden!
Ander clubs hadden trainers als John Beijen, Bert Hendriks of Michel van Oostrum. Dat waren de kanonnen van die tijd maar niemand had de Breuk, Jan Breukelman. Die hadden wij wel weer dan, de Westerparkbewoners! In zijn spiekerjassie en met zijn VIPS. (Vertrouwen, Inzet, Plezier, Samen)
Met alleen maar 'eigen volk' werden wij kampioen in de 2e klasse J. Promotie naar de 1e klasse was op 6 mei 2006 een vaststaand feit. Een blik naar boven, hij zat op de wolk maar wat trots te wezen. Wie, mien pa. Mijn King!
Bijna een maand na zijn dood in 2005 maakte ik op 19 november namelijk mijn finest hour mee.
Appie was geblesseerd, vanaf 29 oktober stond ik onder de lat na vijf jaar weer terug in het vlaggenschip. De eerste wedstrijd was uit in Kampen, 5-1 op de doppen. Veel kon ik er niet aan doen volgens het verslag (ahum), de scheids was een onverklaarbaar stuk vreten. Had in de rust blijkbaar bezoek gehad van enkele mensen....en niet met een roodzwart hart, snap je? 
Ineens floot ie alles tegen ons. Voetballen tegen twaalf man lukte toen ook al niet zo goed. 
Maar 29 oktober stond ik in Doetinchem in mijn zestien te shinen. Hield de nul. Wij wonnen voor het eerst in onze clubgeschiedenis de 1e periodetitel in de 2e klasse. Huh, we konden er toch geen kloten van? Misschien toch wel een beetje...? Trainers knarsten hun tanden. 
We speelden koploper onwaardig maar als wij verloren verloren de andere clubs ook....
Waarom ik daar aan moest denken? Klasbak- en keeper Alexander Oldeman treedt vanaf dit weekend toe tot onze technische staf van het eerste. Hij kent Wouter goed. Na het vertrek van Theo de Lange naar Zweden zaten wij zonder assistent/klankbord. Wouter had graag iemand naast hem waarmee hij kan sparren. Een clubman was niet zo 1-2-3 te vinden, een cultuurbewaker zeg maar. Maar dat zit wel snor bij Gerard, daar ben ik niet bang voor. Alexeander was dat seizoen keeper bij WVF, de club waar wij tegen dus uiteindelijk het kampioenschap binnenhaalde. Was toch zo'n mooie dag. 's morgens werden de Eetjes kampioen, voor ons duel onze dames ook (vrij vertaald naar Eg) en aan het eind van de middag kon de vlag helemaal uit. Kampioen in de 2e klasse J. Niet te bevatten....!
En weet je welke Mainbarger het laatst scoorde bij Alexander Oldeman...Nou? 
Theo de Lange verschalkte Oldeman op 12 november 2005 in Westenholte. Toeval....?
Diezelfde Oldeman is de vervanger van onze Zweed de Lange! 
Zo kwam ik terug in het seizoen 2005/2006. Las de verslagen eens terug, niet alleen van mijzelf maar ook die van de tegenstanders. Het chagrijn droop er soms genadig van af. Ze voelden zich allemaal een beetje in hun hemd gezet door zo'n klein plattelandscluppie die er eigenlijk geen kloten van kon.
Onalledaags en zeker onverklaarbaar. Zo'n gek cluppie! A-typisch. Heeeeeeerlijk. Wat hadden we een Skik en nog belangrijker een geloof in ons roodzwarte hart.
Met een trainer die er verstand op had zoals Arne dat nu heeft. We hadden een fantastisch slot van deze competitie, 2 wedstrijden voor het einde al de zilvervloot binnen.
Tuurlijk moet er een trein worden vernoemd naar Arne Slot maar zekers een coupé naar Jan Breukelman. Net als Arne ook wars van enige poeha, kind van het platteland. Die snapt hoe het werkte....
Niet veel mensen snappen wat Mariënberg voor mij is. Ik ben er al bijna vijftig jaar mee getrouwd. 
Wat was ik verliefd op haar! Dat vuur dooft nooit, soms doet het pijn in de ogen. 
Het onvergetelijke vuur! Ik kan dood gaan maar mijn onmetelijke liefde voor Mariënberg blijft leven.
Het is niet uit te leggen. Ik wil haar soms wel een schop geven, vaak wel vijf achter elkaar....
Ik wilde het ooit uitmaken, was er wel klaar mee, kwam niet meer...Trekken aan een dood paard!
Maar ja, het is en blijft je meisje hè. Hoewel ze ouder wordt, dit jaar 80, blijft ze fris en fruitig!
Ik ben ook niet meer de jongste. Mijn vader was gek met de club, zijn zoon ook...
Van vader op zoon. Ik heb de as van mijn vader niet uitgestrooid op het Westerpark om de doodeenvoudige reden dat hij begraven is. Was misschien gek om een stukje van hem te verbranden...
Wat wil ik eigenlijk, begraven of cremeren? Misschien wel allebei, voor de zekerheid!
Mijn as in de zestien? Zou mooi weh als Moos en Mouna dat stiekum zouden doen net als James dat deed op Anfield. 
Wat Anfield voor hem is, is het Westerpark voor mij. Onvoorwaardelijke liefde. 
Hij woonde 3 maanden in Banthum om Slot te ontleden aan de hand van zijn bewoners. 
Ik woon al ruim dertien jaar in Hardenberg, niet om de Breuk verder te leren kennen. Ik ken 'm al. Mooie kerel, binnenkort maar ff een biertje drinken.
Maar misschien wel om 'anders' tegen mijn eigen cluppie, dorp te kijken. Van een afstand zie je nu eenmaal meer. Ik stap ook graag in de trein richting Mariënberg om Banthum te passeren (nu nog eens op de ranglijst, je houdt zo je dromen) om een biertje te doen bij Café Mans. 
Misschien moet ik straks bij slagerij Veurink maar eens versgemaakte Chili Con Carne halen.
of moet dat vanaf dit seizoen gewoon Chili Con Arne heten.....
Een goeie tip van James. Hij vertoefde drie maanden aan de Slotweg. Slot is nog niet weg bij Liverpool en ik heb zo'n raar vermoeden dat James nog wel eens in Banthum te vinden zal zijn. 
Wees anders inpandig op sportpark Moscou tijdens de onvervalste kanaalderby tussen Banthum en Mainbarg. Ok, tis geen Anfield en ze hebben daar geen Kop-tribune maar wel ontzettend veule Skik.
Kun je een visje meenemen voor oen Moat uut Banthum, weer overnachten bij Fenny en Herman en 's avonds mooi op de fiets terug want een trein rijdt er sinds 1975 al niet meer!
Zaterdag 17 mei om 14.30 uur. Jan O. is er dan ook bij. Afspraak?
Misschien schud ik jou wel de hand om jou te ontmoeten. Misschien ook wel nie, want ik ken oe toch al een beetje door oen mooie boekje tenslotte. Misschien ben je dan wel samen met oen moat en laat ik je mooi gaan.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...

#Grasduinen & Mooi Rommelen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ik blijf mijn hele leven reizen, volg de wegen van de twijfel.
Zoek naar wat ik nooit zal vinden.
Want ik wil dwars door de dood heen zingen.
Ik wil proberen iets te maken, wil niet breken, wil niet haten.
Maar op zoek naar mooie woorden heb ik de liefde vaak verloren.
Want ik was altijd onderweg, altijd onderweg. 
Reisde onrustig en onzeker tussen de liefde en de leegte.'
Uut 'Tussen de Liefde en de Leegte' van Stef Bos.

Moi, ben ik weer! 
Reed maandag de parkeergarage uit van het UMCG in Groningen.
Jaarlijkse controle van het rechteroog. Oogdruk was goed, zicht ook - mocht alles weer zien, ga ik het nu anders zien?
Het oog zelf oogde mooi rustig! Mijn auto-immuunziekte (Slijmvlies Pemfigoïd) heeft een soort van vrede gesloten met mijn lichaam. Een pact! Houdt zich koest, vind het prima zo! Ik reken het goed...
Er gaat niets boven Groningen. Zelf de weg er naar toe was een rustige. Het heeft flink wat jaren geduurd maar de verkeersader Julianaplein is tevens in balans. Je hebt geen half uur meer nodig wat je tevens kunt doen in een kleine tien minuten! 
Maar, ik wilde bellen met mien Moe. Automatisme. Even zeggen hoe het was gegaan in Groningen! 
Dat hoefde dus niet, belde maar even met de buurvrouw. Ja hoor, alles prima. Hoe is het met jou dan? Je moet wat...
Gisteren waren we in haar huis. Was er ruim een week niet geweest. Nog niet veel veranderd. 
Stil was het, stil bleef het! Was samen met Moos, even koffie zetten voordat de andere broers en aanhang inpandig waren. Had stroopwafels meegenomen, iets lekkers bij de koffie. 
Datzelfde idee hadden de broers ook. De één nam zelfgemaakte Cheese-cake mee, de andere versgebakken koeken van het bakkerijmuseum uut Hattem. Je had keuze duzz... 
Wat lege dozen ophalen bij Sietse voor het oude papier! Moe was er nog één van de oude stempel. 
Gooide niet zo snel wat weg. Legio kerstkaarten uit vervlogen tijden, belastingpapieren van 2006.
Veel gedichten, talloze DE-punten. Grasduinen door ons en haar verleden. 
Voelde een beetje als voyeurisme. Net alsof Moe (en Pa) van boven toekeken hoe wij hun gezamenlijk verleden bij elkaar pakten in dozen en vuilniszakken. Een enkele keer ging er iets in de bewaardoos!
Blijft raar. De ziel is allang uit het huis. Moe is niet meer thuus. Niet meer die warme hand!
Er mist wat, toch was het fijn om je verleden voorbij te zien komen in allerlei prullaria van oen Moe.
Moos wist bijna zeker dat de Rolex-lepeltjes van Oma (veel) geld waard zijn....
Hij was druk aan het googlen geslagen. Binnenkort maar een ritje maken naar een lokale antiekhandelaar. Hij bracht tevens karren vol lege flessen en vooral lege potjes naar de glasbak. 
Mariënberg werd rinkelend wakker deze zaterdagmorgen. Tja, want weggooien daar had Moe een bepaalde hekel aan. Gelukkig hadden we (incl. buurvrouw) de koelkast al enigszins soldaat gemaakt!
Anders hadden de yoghurt en de 5 pakken koffiemelk haar eigen ontsnappingsroute wel gevonden.
Wilde eigenlijk niks meenemen. Moos wou graag de OAD-bus van Opa, in the pocket. Mouna haar zelf gemaakte schilderijtje voor Oma en de grote M. Maar verder vond ik het wel goed. Had de fles Beerenburg de vorige keer al genomen en het fijne nagelschaartje. Nog even cola kopen.
Toch staat er hier nog een doos vol! Met fijne en warme herinneringen....Die verzamelwoede van mien Moe was zo gek nog niet! Ik vaar er nu wel bij...
Dacht dat al mijn CD's op Bovenveld waren beland. Toch vond ik nog enkele exemplaren....Mooi.
Krantenknipsels van wedstrijden waar ik wel op mijn toppen keepte, had ze bewaard. Klopt, daar waren er niet veel van maar wel lekker vergeeld...haha.
Schoolschriftjes, oorkonde's, mijn typediploma en het rapport van school.
Moos las nauwkeurig de notities van mijn leraren en juf. Hij herkende er veel in, jij werkte dus ook niet zo netjes en jij moest af en toe ook wel beter je best doen! Jij was ook al goed in geschiedenis en aardrijkskunde, goed Papa. Zelfs een tien, voor Gez./Psalmen? Wat is dat. 
Het opzeggen van liedjes, Moos. Welke wil je horen? Ken ze nog....Jong geleerd hè. 
Mijn rode liedboek voor de kerken, gekregen bij het afscheid van de zondagsschool in 1983.
Ik hoefde 'm destijds niet meer, Moe had 'm bewaard...zelfs die van Herman. Ook in de bewaardoos.
'Niet gij heb Mij, maar Ik heb u uitgekozen en u aangewezen', uit Johannes, vers 15:16a.
Getekend door dominee Westrik. Grote breur Henry, Johan Noeverman en donderJapie hadden hun handtekening namens de leiding van de zondagsschool gezet! 
Ken de tekst uit mijn hoofd. Mooie tijd. Voor de preek gingen wij naar de Garve. Alleen maar fijne herinneringen aan mijn kerkse leven tot ongeveer mien achttiende....
Zo bleef ik grasduinen door mijn verleden. Moe hef een mooie tied had, ik ook dankzij heur en mien Pa. Het huis voelde altijd als vertrouwd, thuiskomen. Dat deed je bij Moe. Kopje thee?
Moest denken aan die kerel bij de ING. Nu Moe uut de tied is, is hij ook zijn baan kwijt. Moe deed haar bankzaken nog als één van de enige in Nederland middels middeleeuwse overschrijvingsformulieren. 
Ze had altijd enveloppen tekort, zei ze....Voor enkele weken terug nog enveloppen aangevraagd!
Nou, we vonden gisteren nog een kleine honderdvijftig enveloppen in allerlei hoeken en gaten.
Net als geld. Ouderwets 25 gulden, Rijksdaalders van de Utrechtse Unie en zelfs Marken en Joegoslavische Dinars. Wat is het waard? Toch wel veel....Brengt je terug naar eerder, naar vroeger.
'Alfred, dat zijn dozen van jou...", even had ik hoop. Bleek dat mijn schoonzussen het hadden over kartonnen dozen die boven in mijn oude kamer nog stonden te verpieteren. 
Kleding. Veel voetbalkleding. Het shirt van Vickie Deurink, keepersshirts, polo's voor achter de bar.
Het meeste kan naar de kledingbank maar het shirt wat ik kreeg als leider van de A-junioren hangt nu hier over de stoel. Wat een mooie tijd was dat. Ruim 16 jaar lang jeugdleider geweest bij de Mariënberg.
Veelal met hetzelfde cluppie. Mooie tijden....Ze hadden een foto van mij op het shirt gedrukt met één van mijn gevleugelde uitspraken: 't is je moeder niet! 
Geweldig! Dat zei ik altijd als ze hun poot wilde terugtrekken. Kop d'r veur, het is je moeder niet!
Met andere woorden, je mag er wel in gaan, niet met gestrekt been maar ook niet te bange....
Achterop het shirt het bedankje met alle namen van de nu superkerels, toen nog jochies....
Mooie foto! Het feestje bij ons achter het huus. Hoorde gisteren van de aanvoerder van destijds dat ze bezig zijn met een reünie. Toeval? Toeval bestaat al lang niet meer....
Moos had ondertussen uitgevogeld dat die paar Rolex-lepeltjes toch wel een paar bezoekjes aan de McDonalds waard waren of in ieder geval een ritje naar de Sushi tent hier om de hoek. 
Ben benieuwd! Mouna kwam ook nog even, wilde eerst niet meer in huis van Oma zijn. 
Snap ik, maar ze trok toch de stoute schoenen aan en keek nog even rond. Ze nam nog wat foto's mee en het schilderijtje wat ze ooit Oma had gegeven, dat ze een Super Oma was, nou dat was ze....
Wat kom je veel tegen als je aan het rommelen slaat aan de Johan Clemmestraat 2.
Het huis waar wij alle vier zijn geboren en altijd zijn blijven terug- en thuis zijn blijven komen....
Dat zal minder worden. Moos had al wat stichtelijke woorden. Hij snapt het, ik ook maar schuif het nog even voor mij uit. Wat ik zocht vind ik niet meer aan de Clemme 2. Afscheid nemen lukt nog niet.
Het blijft trekken om met je auto de dam bij Moe op te rijden. Nam foto's van haar keuken en haar woonkamer. Straks toch maar die stoel meenemen en hier stallen als het huis is verkocht! 
Daar heeft ze zoveel in gezeten. Daar zaten de kinderen ook graag in en maar draaien en draaien....
Past wel niet bij het interieur maar voor binnenhuisarchitecte heb ik toch nooit geleerd! 
Kan er misschien wel aan wennen. Zet ik de bloemetjesstoel wel bij het raam en zet ik Oma's stoel schuin voor de TV. Kijk ik in haar stoel straks naar 'Politiefilms' zoals zij het altijd verhaalde...
Goh, wat komen er toch mooie herinneringen boven. Met een traan maar vooral met een mooie lach!
Een jeugd die onbekommerd was. Gelukkig wist je toen nog niet hoe het vandaag de dag er aan toe gaat. Gelukkig niet, die boze wereld laat ik Moos en Mouna ook nog niet zien. Zij denken dat alles goed komt en dat komt het uiteindelijk ook. Ook al weet je zelf wel beter....
In het huis van Moe kwam Stef Bos buurten. Tussen de liefde en de leegte, zo ineens begon ie te zingen in mijn hoofd en begreep ik waar hij naar toe wilde met zijn woorden! 
Moos onderwierp mij aan een test. Hij lepelde wat gezangen op, ken je de tekst nog Papa....
Ik begon: Geest van hierboven, leer mij geloven, hopen, liefhebben door uw kracht. Lied 477.
Hey, het Wilhelmus staat er ook in, Papa. Klopt. Lied 411. Hij bladerde door en zocht Psalm 121 op, daar lag het leeslint ook tussen, gek genoeg! Seintje van boven wellicht, of had Moe daar voor het laatst naar iets gezocht! Zou kunnen....Zit ik vanmorgen als ongelovige Thomas te bladeren in mijn oude liedboek met het T-shirt van de A-junioren naast mij op de stoel en Elvis Presley op de speakers.
Mooi! Ben benieuwd wanneer Moos naar die antiekhandelaar wil, denk binnenkort!
Hij had laatst ook zo'n mooi gedicht voor zijn Oma. Wat zou Moe trots zijn geweest. Ik heb het gestuurd met luchtpost naar boven. Wie weet leest Oma en Opa het vandaag wel....Weet niet hoe lang brieven en gedichten als deze tegenwoordig onderweg zijn. De PTT is niet meer wat het geweest is. Hebben ze daarboven ook soms wind tegen? 
Weet jij het, weet ik het? Vraag dit natuurlijk voor een vriend. Neuh, het kereltje mocht iets schrijven voor het vak Nederlands wat hem bezig hield. Waar zijn hart lag. Hij schreef het volgende gedicht, deel het graag met jullie omdat ik zo ontzettend trots op dat ventje was toen hij het doorstuurde.
(Let niet op de grammatica, moet je bij mij ook niet altijd doen....je begrijpt het toch wel ook al staat het er soms krom geschreven)
Komt ie:
-Oma Martha-
Mijn oma, een heel lief persoon.
elke keer wanneer ik op bezoek kwam.
ik - kende dat huisje gewoon.
Dat huisje van me Oma.
Zoveel herinneringen van die Oma.
Toen op kerstavond, me vader belde
het nieuws vermelde
Ik wist niet wat er was
toen mijn moeder het vertelde
toen pas
Toen wist ik wat er was.
De hele familie, allemaal in tranen.
Oma, die was er niet meer.
Iedereen bij de begrafenis gaf een eer
Er waren veel met een toespraak.
Ach die Oma, het was zo'n lieve vrouw
ze had altijd een luisterend oor
ze was er altijd voor ons.
En bij de begrafenis, waren we er nu voor haar.
Lieve Oma, rust maar daar lekker daar,
Bij Opa.

Mooi toch, Moos en mien Moe. Twee handen op één buik.
Ze maakte geen verschil tussen haar kleinkinderen maar stiekum wel.
Ach, hij was er ook veel. Kwam graag bij Oma, knuffelde haar altijd in de keuken...
Speelden tot St. Juttemis Rummikub en andere spelletjes. Hij mocht ook van alles.
Hij ging graag voor haar naar de winkel, even wat kopen. 
Nu liepen wij samen bij Telman door de winkel en praatte hij honderduit over al die keren dat hij met Oma ging winkelen. 
Oma en haar Rolex-lepeltjes. Wist ze wel dat ze bijzonder hip was!
Langzaam worden haar spullen verdeeld onder haar kinderen- en kleinkinderen, buren en vrienden!
Ze is naar boven vertrokken maar blijft hier gelukkig wel hangen....
Blader weer door het liedboek, nu psalm 150. Zing zachtjes, kan geen toon houden maar op dit vroege tijdstip hoort toch niemand mij...
Bij de koffie lieten wij onze gedachten de vrije loop. Kort gezegd kwam alles op hetzelfde neer!
We missen allemaal het belletje, het bezoekje....We missen Moe. Als je wat meemaakte, even Oma bellen. 
Als je er was even het filmpje laten zien. Had ik donderdagavond ook weer...
De Grote Schoolavond van Mouna. Actrice in de dop hoor. Kom maar door met die Oscar of Gouden Kalf. Stond ze daar, lekker eigenwijs op het podium. Misschien wel geboren voor het voetlicht. 
Blijft leuk. Vroeger was Moe altijd bij mijn musicals in klas 5 en 6. Speelde ik de sterren van de hemel, haha...Had altijd wel een rol, net als Mouna. Appel valt niet ver van de boom. Ik mocht ook graag acteren, doe ik nu nog wel eens. Maar het gaat mij steeds beter af om echt te zijn.
Het gesprek deze week met zo'n 'mannetje' sprak boekdelen. De klik is er en de woordenstroom ook!
Die oude doos blijft nog wel maar ik bewaar en koester die mooie herinneringen.....
Ben nu bij Prediker beland en het nummer 'Turn, Turn, Turn' van the Byrds.
Er is een tijd voor alles. Er is een tijd van verliezen, er is een tijd van vertrouwen. Er is een tijd van verlangen,er is een tijd van vergeten. Er is een tijd van vergeven, er is een tijd voor alles.
En alles is lucht! 
Moet niet gekker worden. Lezen in mijn oude bijbel en liedboek, die Moe heeft bewaard voor later, misschien wel voor dit moment.
Zal ze het zien? Kiek Freek, heb toch gezegd dat het goed komt.....Onze Moos leest weer in zijn boek.
Ie hebt geliek, Martha! Ik geleuf oe.
Sluit het boek niet maar blijf verder lezen. Onderweg tussen de liefde en de leegte!
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...