#Chili Con Arne!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'And if the mountains should crumble or disappear into the sea.
Not a tear, no, not I.
Stay this time, stay tonight in a lie.
Ever after is a long time.
And if you save your love, save it all, save it all.
Don't push me too far, don't push me too far.
Tonight, Tonight, Tonight.'
Uut 'The Unforgettable Fire' van U2

Moi, ben ik weer.
Succes kent meerdere vaders hè.
Iedereen in deze omgeving heeft wel iets met Arne Slot (gehad).
De één heeft met hem geknikkerd, de ander zat naast hem op school, een oude schoolvriendin is nog steeds stiekum een beetje verliefd op hem. Weer een ander heeft een broer die nog tegen hem gevoetbald heeft en die had hem destijds volledig in de zak, jaja.
Ene Jan O. was zelfs zijn jeugdleider. Kortom etc. etc. Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. 
Ik verhaal altijd dat hij de schoonzoon van onze oud-penningmeester is, getrouwd dus met zijn lieve dochter en dat ik hem vroeger nog wel eens sprak voor de krant! 
Met andere woorden. Ja, ja...ik ken hem ook. Slot zij met ons!
Hoe kom ik hier nu op?
Nou, las gisteren het boek 'De eerste 100 dagen van Arne Slot' van schrijver James Worthy. 
Bijna in één ruk uitgelezen. Een bijzonder boek over Arne zonder dat hijzelf aan het woord komt.
James Worthy (echte naam: James Patrick Pugh) is de zoon van een Britse vader en een Nederlandse moeder. James' vader werd geboren in Liverpool en voedde zijn zoon op met een onvoorwaardelijke liefde voor de stad maar vooral voor Liverpool FC, één van de oudste en beste voetbalclubs ter wereld. Jarenlang zaten vader en zoon regelmatig, zij aan zij, op de tribune.
Zijn vader leeft helaas niet meer. Stiekum strooide James de as van zijn vader rond de hoekschopvlag op het gras van Anfield. Mag eigenlijk niet hè. James is een schrijver, journalist en columnist.
Na drie geweldige seizoenen bij Feyenoord begint Arne Slot op 1 juni 2024 als hoofdcoach van het roemruchte Liverpool. Nieuwsgierig naar de nieuwe trainer van zijn favoriete club pendelt James Worthy drie maanden lang op en neer tussen Liverpool en Banthum (Bergentheim), de geboorteplaats van Slot, op zoek naar verhalen over de nu al legendarische coach.
Tussen de aanvankelijk zwijgzame inwoners van het vredige dorpje tegen de Duitse grens wordt James gedwongen zichzelf opnieuw uit te vinden. Gelukkig kan hij altijd terugvallen op de fenomenale Arne Slot. 
Het is een mooi lezenswaardig boek geworden, geen voetbalboek maar meer een verhaal van de schrijver zelf, Arne vergezeld hem derhalve op zijn eigen zoektocht. In het dorpje, zonder treinstation, vertrekt al sinds 1975 geen treinen meer maar Slot wist toch de wereld te veroveren. 
James stelt voor om maar een trein naar Arne Slot te vernoemen net zoals Ilse DeLange, Daniël Lohues, Harry Muskee, Herman Brood of Jeroen Krabbé.
Aan het eind van zijn boek rijdt Arne Slot gewoon stapvoets Zwolle binnen....Fictie? 
Het hoogst haalbare in deze contreien, van doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg, je naam op een trein aldus Worthy.
Hij verblijft in het Bed & Breakfast huisje 't Bakhuus van Fenny en Herman aan de Dennenweg vlakbij de Slotweg (toeval).
Want Arne is nog lang niet weg bij Liverpool. Nuchter als ie is. Die gaat nog niet weg, wat ik oe brom.
Veel herkenning in het boek. Hij haalt vis bij Theun de Jong voor z'n beste vriend in Banthum, een man die vist aan het kanaal zonder dat ie veel vis vangt. Het is een Banthumer pur sang, dat merk je aan zijn verhalen die hij vertelt aan James. Worthy eet bij de Chinees, vertrekt uit Mariënberg met de trein naar Zwolle, fiets via Kloosterhaar naar Duitsland. Weet eerst niet wat een FKK-camping is. 
James observeert vooral. Naarmate het succes van Arne steeds meer onmetelijke proporties gaan aannemen worden de Banthumers loslippiger. Hij begint zich thuis te voelen in het kanaaldorp waarvan de club VKV (vijf kilometer verderop) momenteel heerst in de 4e klasse. 
Het leest lekker weg! Op het slot van het boek krijgt hij de kans als journalist om de hoofdpersoon van het boek, Arne duzz, aan te spreken op het moment dat Arne met één van zijn broers door de krochten van het Liverpool-stadion loopt. Hij kan bij wijze van spreken zijn aftershave ruiken...
Hij twijfelt maar ziet ook dat het hun moment is. Breurs onderling. Bovendien, vraag hij zich af, wat moet je een man vragen die je nog nooit hebt ontmoet, maar al zijn hele leven kent? 
Ik vond het een mooi, opmerkenswaardig en wonderlijk verhaal. 
Hoe hij een briefje ophing bij de PLUS dat hij Bergentheimers wilde ontmoeten, drie maanden lang verbleef in Banthum (dat is mij veel te lang, 2 x 3 kwartier vind ik vaak genoeg + een stukkie derde helft) maar interessant het gegeven.
Gewoon eigenaardig, zeldzaam en typisch hoe James dit verhaal aanvloog. 
Zijn liefde voor Liverpool en zijn club zit diep, maar hij is ook verliefd geworden op Arne en zijn (Engelse) neef tenslotte ook. Slot zij met ons allen! Mooi.....
Aanrader dit boekje, dankjewel Moos en Mouna. Het was hun kado voor mijn 53e verjaardag. 
Kocht ook maar de Penny (ponyblad) voor Mouna en de nieuwste Helden met een lachende Arne Slot op de voorpagina. Daar begin ik vanmiddag maar aan...Zin an, muziekje op en lezen...
Oude stiel oppakken. Lees sowieso veel te weinig. Mut ik gewoon meer doen. 
Weet je wat ook zo onverklaarbaar en curieus tegelijk was, eigenlijk een mooi jongensboek.
Het verbazingwekkende seizoen van mien cluppie in het seizoen 2005-2006. Gedenkwaardig en vreemdsoortig!
6 mei 2006 schreven wij historie. Buitengewoon! Raar en vreemd tegelijk!
Wij, Mariënberg, konden er geen kloten van. Dat kleine cluppie snapte het spelletje niet, wij waren zonderlingen, afwijkend en eigenaardig! Ze konden ons niet duiden, dat volk uut ondermeer Zwolle.
Wij kwamen van het platteland, een nietig cluppie van amper 250 leden, we waren boeren die amper wisten hoe lang een voetbalveld was. Er stonden nog net geen aardappels of mais op! 
In een wedstrijdverslag van SVI (0-0) speelden wij als een koploper onwaardig. We wonnen wel vaak, zij het met minimaal verschil, 1-0 of 2-1. Als we verloren dan was het met ruime cijfers, vaak 4 of 5-1.
Nogmaals we konden er geen kloten van. Voetballen dat deden ze wel in Zwolle-Zuid, Westenholte, Vriezenveen of Ommen maar niet in Mainbarg.
Dat jaar hadden wij zo'n James Worthy moeten hebben om het ongelooflijke seizoen te duiden!
Ander clubs hadden trainers als John Beijen, Bert Hendriks of Michel van Oostrum. Dat waren de kanonnen van die tijd maar niemand had de Breuk, Jan Breukelman. Die hadden wij wel weer dan, de Westerparkbewoners! In zijn spiekerjassie en met zijn VIPS. (Vertrouwen, Inzet, Plezier, Samen)
Met alleen maar 'eigen volk' werden wij kampioen in de 2e klasse J. Promotie naar de 1e klasse was op 6 mei 2006 een vaststaand feit. Een blik naar boven, hij zat op de wolk maar wat trots te wezen. Wie, mien pa. Mijn King!
Bijna een maand na zijn dood in 2005 maakte ik op 19 november namelijk mijn finest hour mee.
Appie was geblesseerd, vanaf 29 oktober stond ik onder de lat na vijf jaar weer terug in het vlaggenschip. De eerste wedstrijd was uit in Kampen, 5-1 op de doppen. Veel kon ik er niet aan doen volgens het verslag (ahum), de scheids was een onverklaarbaar stuk vreten. Had in de rust blijkbaar bezoek gehad van enkele mensen....en niet met een roodzwart hart, snap je? 
Ineens floot ie alles tegen ons. Voetballen tegen twaalf man lukte toen ook al niet zo goed. 
Maar 29 oktober stond ik in Doetinchem in mijn zestien te shinen. Hield de nul. Wij wonnen voor het eerst in onze clubgeschiedenis de 1e periodetitel in de 2e klasse. Huh, we konden er toch geen kloten van? Misschien toch wel een beetje...? Trainers knarsten hun tanden. 
We speelden koploper onwaardig maar als wij verloren verloren de andere clubs ook....
Waarom ik daar aan moest denken? Klasbak- en keeper Alexander Oldeman treedt vanaf dit weekend toe tot onze technische staf van het eerste. Hij kent Wouter goed. Na het vertrek van Theo de Lange naar Zweden zaten wij zonder assistent/klankbord. Wouter had graag iemand naast hem waarmee hij kan sparren. Een clubman was niet zo 1-2-3 te vinden, een cultuurbewaker zeg maar. Maar dat zit wel snor bij Gerard, daar ben ik niet bang voor. Alexeander was dat seizoen keeper bij WVF, de club waar wij tegen dus uiteindelijk het kampioenschap binnenhaalde. Was toch zo'n mooie dag. 's morgens werden de Eetjes kampioen, voor ons duel onze dames ook (vrij vertaald naar Eg) en aan het eind van de middag kon de vlag helemaal uit. Kampioen in de 2e klasse J. Niet te bevatten....!
En weet je welke Mainbarger het laatst scoorde bij Alexander Oldeman...Nou? 
Theo de Lange verschalkte Oldeman op 12 november 2005 in Westenholte. Toeval....?
Diezelfde Oldeman is de vervanger van onze Zweed de Lange! 
Zo kwam ik terug in het seizoen 2005/2006. Las de verslagen eens terug, niet alleen van mijzelf maar ook die van de tegenstanders. Het chagrijn droop er soms genadig van af. Ze voelden zich allemaal een beetje in hun hemd gezet door zo'n klein plattelandscluppie die er eigenlijk geen kloten van kon.
Onalledaags en zeker onverklaarbaar. Zo'n gek cluppie! A-typisch. Heeeeeeerlijk. Wat hadden we een Skik en nog belangrijker een geloof in ons roodzwarte hart.
Met een trainer die er verstand op had zoals Arne dat nu heeft. We hadden een fantastisch slot van deze competitie, 2 wedstrijden voor het einde al de zilvervloot binnen.
Tuurlijk moet er een trein worden vernoemd naar Arne Slot maar zekers een coupé naar Jan Breukelman. Net als Arne ook wars van enige poeha, kind van het platteland. Die snapt hoe het werkte....
Niet veel mensen snappen wat Mariënberg voor mij is. Ik ben er al bijna vijftig jaar mee getrouwd. 
Wat was ik verliefd op haar! Dat vuur dooft nooit, soms doet het pijn in de ogen. 
Het onvergetelijke vuur! Ik kan dood gaan maar mijn onmetelijke liefde voor Mariënberg blijft leven.
Het is niet uit te leggen. Ik wil haar soms wel een schop geven, vaak wel vijf achter elkaar....
Ik wilde het ooit uitmaken, was er wel klaar mee, kwam niet meer...Trekken aan een dood paard!
Maar ja, het is en blijft je meisje hè. Hoewel ze ouder wordt, dit jaar 80, blijft ze fris en fruitig!
Ik ben ook niet meer de jongste. Mijn vader was gek met de club, zijn zoon ook...
Van vader op zoon. Ik heb de as van mijn vader niet uitgestrooid op het Westerpark om de doodeenvoudige reden dat hij begraven is. Was misschien gek om een stukje van hem te verbranden...
Wat wil ik eigenlijk, begraven of cremeren? Misschien wel allebei, voor de zekerheid!
Mijn as in de zestien? Zou mooi weh als Moos en Mouna dat stiekum zouden doen net als James dat deed op Anfield. 
Wat Anfield voor hem is, is het Westerpark voor mij. Onvoorwaardelijke liefde. 
Hij woonde 3 maanden in Banthum om Slot te ontleden aan de hand van zijn bewoners. 
Ik woon al ruim dertien jaar in Hardenberg, niet om de Breuk verder te leren kennen. Ik ken 'm al. Mooie kerel, binnenkort maar ff een biertje drinken.
Maar misschien wel om 'anders' tegen mijn eigen cluppie, dorp te kijken. Van een afstand zie je nu eenmaal meer. Ik stap ook graag in de trein richting Mariënberg om Banthum te passeren (nu nog eens op de ranglijst, je houdt zo je dromen) om een biertje te doen bij Café Mans. 
Misschien moet ik straks bij slagerij Veurink maar eens versgemaakte Chili Con Carne halen.
of moet dat vanaf dit seizoen gewoon Chili Con Arne heten.....
Een goeie tip van James. Hij vertoefde drie maanden aan de Slotweg. Slot is nog niet weg bij Liverpool en ik heb zo'n raar vermoeden dat James nog wel eens in Banthum te vinden zal zijn. 
Wees anders inpandig op sportpark Moscou tijdens de onvervalste kanaalderby tussen Banthum en Mainbarg. Ok, tis geen Anfield en ze hebben daar geen Kop-tribune maar wel ontzettend veule Skik.
Kun je een visje meenemen voor oen Moat uut Banthum, weer overnachten bij Fenny en Herman en 's avonds mooi op de fiets terug want een trein rijdt er sinds 1975 al niet meer!
Zaterdag 17 mei om 14.30 uur. Jan O. is er dan ook bij. Afspraak?
Misschien schud ik jou wel de hand om jou te ontmoeten. Misschien ook wel nie, want ik ken oe toch al een beetje door oen mooie boekje tenslotte. Misschien ben je dan wel samen met oen moat en laat ik je mooi gaan.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...