#Grasduinen & Mooi Rommelen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ik blijf mijn hele leven reizen, volg de wegen van de twijfel.
Zoek naar wat ik nooit zal vinden.
Want ik wil dwars door de dood heen zingen.
Ik wil proberen iets te maken, wil niet breken, wil niet haten.
Maar op zoek naar mooie woorden heb ik de liefde vaak verloren.
Want ik was altijd onderweg, altijd onderweg. 
Reisde onrustig en onzeker tussen de liefde en de leegte.'
Uut 'Tussen de Liefde en de Leegte' van Stef Bos.

Moi, ben ik weer! 
Reed maandag de parkeergarage uit van het UMCG in Groningen.
Jaarlijkse controle van het rechteroog. Oogdruk was goed, zicht ook - mocht alles weer zien, ga ik het nu anders zien?
Het oog zelf oogde mooi rustig! Mijn auto-immuunziekte (Slijmvlies Pemfigoïd) heeft een soort van vrede gesloten met mijn lichaam. Een pact! Houdt zich koest, vind het prima zo! Ik reken het goed...
Er gaat niets boven Groningen. Zelf de weg er naar toe was een rustige. Het heeft flink wat jaren geduurd maar de verkeersader Julianaplein is tevens in balans. Je hebt geen half uur meer nodig wat je tevens kunt doen in een kleine tien minuten! 
Maar, ik wilde bellen met mien Moe. Automatisme. Even zeggen hoe het was gegaan in Groningen! 
Dat hoefde dus niet, belde maar even met de buurvrouw. Ja hoor, alles prima. Hoe is het met jou dan? Je moet wat...
Gisteren waren we in haar huis. Was er ruim een week niet geweest. Nog niet veel veranderd. 
Stil was het, stil bleef het! Was samen met Moos, even koffie zetten voordat de andere broers en aanhang inpandig waren. Had stroopwafels meegenomen, iets lekkers bij de koffie. 
Datzelfde idee hadden de broers ook. De één nam zelfgemaakte Cheese-cake mee, de andere versgebakken koeken van het bakkerijmuseum uut Hattem. Je had keuze duzz... 
Wat lege dozen ophalen bij Sietse voor het oude papier! Moe was er nog één van de oude stempel. 
Gooide niet zo snel wat weg. Legio kerstkaarten uit vervlogen tijden, belastingpapieren van 2006.
Veel gedichten, talloze DE-punten. Grasduinen door ons en haar verleden. 
Voelde een beetje als voyeurisme. Net alsof Moe (en Pa) van boven toekeken hoe wij hun gezamenlijk verleden bij elkaar pakten in dozen en vuilniszakken. Een enkele keer ging er iets in de bewaardoos!
Blijft raar. De ziel is allang uit het huis. Moe is niet meer thuus. Niet meer die warme hand!
Er mist wat, toch was het fijn om je verleden voorbij te zien komen in allerlei prullaria van oen Moe.
Moos wist bijna zeker dat de Rolex-lepeltjes van Oma (veel) geld waard zijn....
Hij was druk aan het googlen geslagen. Binnenkort maar een ritje maken naar een lokale antiekhandelaar. Hij bracht tevens karren vol lege flessen en vooral lege potjes naar de glasbak. 
Mariënberg werd rinkelend wakker deze zaterdagmorgen. Tja, want weggooien daar had Moe een bepaalde hekel aan. Gelukkig hadden we (incl. buurvrouw) de koelkast al enigszins soldaat gemaakt!
Anders hadden de yoghurt en de 5 pakken koffiemelk haar eigen ontsnappingsroute wel gevonden.
Wilde eigenlijk niks meenemen. Moos wou graag de OAD-bus van Opa, in the pocket. Mouna haar zelf gemaakte schilderijtje voor Oma en de grote M. Maar verder vond ik het wel goed. Had de fles Beerenburg de vorige keer al genomen en het fijne nagelschaartje. Nog even cola kopen.
Toch staat er hier nog een doos vol! Met fijne en warme herinneringen....Die verzamelwoede van mien Moe was zo gek nog niet! Ik vaar er nu wel bij...
Dacht dat al mijn CD's op Bovenveld waren beland. Toch vond ik nog enkele exemplaren....Mooi.
Krantenknipsels van wedstrijden waar ik wel op mijn toppen keepte, had ze bewaard. Klopt, daar waren er niet veel van maar wel lekker vergeeld...haha.
Schoolschriftjes, oorkonde's, mijn typediploma en het rapport van school.
Moos las nauwkeurig de notities van mijn leraren en juf. Hij herkende er veel in, jij werkte dus ook niet zo netjes en jij moest af en toe ook wel beter je best doen! Jij was ook al goed in geschiedenis en aardrijkskunde, goed Papa. Zelfs een tien, voor Gez./Psalmen? Wat is dat. 
Het opzeggen van liedjes, Moos. Welke wil je horen? Ken ze nog....Jong geleerd hè. 
Mijn rode liedboek voor de kerken, gekregen bij het afscheid van de zondagsschool in 1983.
Ik hoefde 'm destijds niet meer, Moe had 'm bewaard...zelfs die van Herman. Ook in de bewaardoos.
'Niet gij heb Mij, maar Ik heb u uitgekozen en u aangewezen', uit Johannes, vers 15:16a.
Getekend door dominee Westrik. Grote breur Henry, Johan Noeverman en donderJapie hadden hun handtekening namens de leiding van de zondagsschool gezet! 
Ken de tekst uit mijn hoofd. Mooie tijd. Voor de preek gingen wij naar de Garve. Alleen maar fijne herinneringen aan mijn kerkse leven tot ongeveer mien achttiende....
Zo bleef ik grasduinen door mijn verleden. Moe hef een mooie tied had, ik ook dankzij heur en mien Pa. Het huis voelde altijd als vertrouwd, thuiskomen. Dat deed je bij Moe. Kopje thee?
Moest denken aan die kerel bij de ING. Nu Moe uut de tied is, is hij ook zijn baan kwijt. Moe deed haar bankzaken nog als één van de enige in Nederland middels middeleeuwse overschrijvingsformulieren. 
Ze had altijd enveloppen tekort, zei ze....Voor enkele weken terug nog enveloppen aangevraagd!
Nou, we vonden gisteren nog een kleine honderdvijftig enveloppen in allerlei hoeken en gaten.
Net als geld. Ouderwets 25 gulden, Rijksdaalders van de Utrechtse Unie en zelfs Marken en Joegoslavische Dinars. Wat is het waard? Toch wel veel....Brengt je terug naar eerder, naar vroeger.
'Alfred, dat zijn dozen van jou...", even had ik hoop. Bleek dat mijn schoonzussen het hadden over kartonnen dozen die boven in mijn oude kamer nog stonden te verpieteren. 
Kleding. Veel voetbalkleding. Het shirt van Vickie Deurink, keepersshirts, polo's voor achter de bar.
Het meeste kan naar de kledingbank maar het shirt wat ik kreeg als leider van de A-junioren hangt nu hier over de stoel. Wat een mooie tijd was dat. Ruim 16 jaar lang jeugdleider geweest bij de Mariënberg.
Veelal met hetzelfde cluppie. Mooie tijden....Ze hadden een foto van mij op het shirt gedrukt met één van mijn gevleugelde uitspraken: 't is je moeder niet! 
Geweldig! Dat zei ik altijd als ze hun poot wilde terugtrekken. Kop d'r veur, het is je moeder niet!
Met andere woorden, je mag er wel in gaan, niet met gestrekt been maar ook niet te bange....
Achterop het shirt het bedankje met alle namen van de nu superkerels, toen nog jochies....
Mooie foto! Het feestje bij ons achter het huus. Hoorde gisteren van de aanvoerder van destijds dat ze bezig zijn met een reünie. Toeval? Toeval bestaat al lang niet meer....
Moos had ondertussen uitgevogeld dat die paar Rolex-lepeltjes toch wel een paar bezoekjes aan de McDonalds waard waren of in ieder geval een ritje naar de Sushi tent hier om de hoek. 
Ben benieuwd! Mouna kwam ook nog even, wilde eerst niet meer in huis van Oma zijn. 
Snap ik, maar ze trok toch de stoute schoenen aan en keek nog even rond. Ze nam nog wat foto's mee en het schilderijtje wat ze ooit Oma had gegeven, dat ze een Super Oma was, nou dat was ze....
Wat kom je veel tegen als je aan het rommelen slaat aan de Johan Clemmestraat 2.
Het huis waar wij alle vier zijn geboren en altijd zijn blijven terug- en thuis zijn blijven komen....
Dat zal minder worden. Moos had al wat stichtelijke woorden. Hij snapt het, ik ook maar schuif het nog even voor mij uit. Wat ik zocht vind ik niet meer aan de Clemme 2. Afscheid nemen lukt nog niet.
Het blijft trekken om met je auto de dam bij Moe op te rijden. Nam foto's van haar keuken en haar woonkamer. Straks toch maar die stoel meenemen en hier stallen als het huis is verkocht! 
Daar heeft ze zoveel in gezeten. Daar zaten de kinderen ook graag in en maar draaien en draaien....
Past wel niet bij het interieur maar voor binnenhuisarchitecte heb ik toch nooit geleerd! 
Kan er misschien wel aan wennen. Zet ik de bloemetjesstoel wel bij het raam en zet ik Oma's stoel schuin voor de TV. Kijk ik in haar stoel straks naar 'Politiefilms' zoals zij het altijd verhaalde...
Goh, wat komen er toch mooie herinneringen boven. Met een traan maar vooral met een mooie lach!
Een jeugd die onbekommerd was. Gelukkig wist je toen nog niet hoe het vandaag de dag er aan toe gaat. Gelukkig niet, die boze wereld laat ik Moos en Mouna ook nog niet zien. Zij denken dat alles goed komt en dat komt het uiteindelijk ook. Ook al weet je zelf wel beter....
In het huis van Moe kwam Stef Bos buurten. Tussen de liefde en de leegte, zo ineens begon ie te zingen in mijn hoofd en begreep ik waar hij naar toe wilde met zijn woorden! 
Moos onderwierp mij aan een test. Hij lepelde wat gezangen op, ken je de tekst nog Papa....
Ik begon: Geest van hierboven, leer mij geloven, hopen, liefhebben door uw kracht. Lied 477.
Hey, het Wilhelmus staat er ook in, Papa. Klopt. Lied 411. Hij bladerde door en zocht Psalm 121 op, daar lag het leeslint ook tussen, gek genoeg! Seintje van boven wellicht, of had Moe daar voor het laatst naar iets gezocht! Zou kunnen....Zit ik vanmorgen als ongelovige Thomas te bladeren in mijn oude liedboek met het T-shirt van de A-junioren naast mij op de stoel en Elvis Presley op de speakers.
Mooi! Ben benieuwd wanneer Moos naar die antiekhandelaar wil, denk binnenkort!
Hij had laatst ook zo'n mooi gedicht voor zijn Oma. Wat zou Moe trots zijn geweest. Ik heb het gestuurd met luchtpost naar boven. Wie weet leest Oma en Opa het vandaag wel....Weet niet hoe lang brieven en gedichten als deze tegenwoordig onderweg zijn. De PTT is niet meer wat het geweest is. Hebben ze daarboven ook soms wind tegen? 
Weet jij het, weet ik het? Vraag dit natuurlijk voor een vriend. Neuh, het kereltje mocht iets schrijven voor het vak Nederlands wat hem bezig hield. Waar zijn hart lag. Hij schreef het volgende gedicht, deel het graag met jullie omdat ik zo ontzettend trots op dat ventje was toen hij het doorstuurde.
(Let niet op de grammatica, moet je bij mij ook niet altijd doen....je begrijpt het toch wel ook al staat het er soms krom geschreven)
Komt ie:
-Oma Martha-
Mijn oma, een heel lief persoon.
elke keer wanneer ik op bezoek kwam.
ik - kende dat huisje gewoon.
Dat huisje van me Oma.
Zoveel herinneringen van die Oma.
Toen op kerstavond, me vader belde
het nieuws vermelde
Ik wist niet wat er was
toen mijn moeder het vertelde
toen pas
Toen wist ik wat er was.
De hele familie, allemaal in tranen.
Oma, die was er niet meer.
Iedereen bij de begrafenis gaf een eer
Er waren veel met een toespraak.
Ach die Oma, het was zo'n lieve vrouw
ze had altijd een luisterend oor
ze was er altijd voor ons.
En bij de begrafenis, waren we er nu voor haar.
Lieve Oma, rust maar daar lekker daar,
Bij Opa.

Mooi toch, Moos en mien Moe. Twee handen op één buik.
Ze maakte geen verschil tussen haar kleinkinderen maar stiekum wel.
Ach, hij was er ook veel. Kwam graag bij Oma, knuffelde haar altijd in de keuken...
Speelden tot St. Juttemis Rummikub en andere spelletjes. Hij mocht ook van alles.
Hij ging graag voor haar naar de winkel, even wat kopen. 
Nu liepen wij samen bij Telman door de winkel en praatte hij honderduit over al die keren dat hij met Oma ging winkelen. 
Oma en haar Rolex-lepeltjes. Wist ze wel dat ze bijzonder hip was!
Langzaam worden haar spullen verdeeld onder haar kinderen- en kleinkinderen, buren en vrienden!
Ze is naar boven vertrokken maar blijft hier gelukkig wel hangen....
Blader weer door het liedboek, nu psalm 150. Zing zachtjes, kan geen toon houden maar op dit vroege tijdstip hoort toch niemand mij...
Bij de koffie lieten wij onze gedachten de vrije loop. Kort gezegd kwam alles op hetzelfde neer!
We missen allemaal het belletje, het bezoekje....We missen Moe. Als je wat meemaakte, even Oma bellen. 
Als je er was even het filmpje laten zien. Had ik donderdagavond ook weer...
De Grote Schoolavond van Mouna. Actrice in de dop hoor. Kom maar door met die Oscar of Gouden Kalf. Stond ze daar, lekker eigenwijs op het podium. Misschien wel geboren voor het voetlicht. 
Blijft leuk. Vroeger was Moe altijd bij mijn musicals in klas 5 en 6. Speelde ik de sterren van de hemel, haha...Had altijd wel een rol, net als Mouna. Appel valt niet ver van de boom. Ik mocht ook graag acteren, doe ik nu nog wel eens. Maar het gaat mij steeds beter af om echt te zijn.
Het gesprek deze week met zo'n 'mannetje' sprak boekdelen. De klik is er en de woordenstroom ook!
Die oude doos blijft nog wel maar ik bewaar en koester die mooie herinneringen.....
Ben nu bij Prediker beland en het nummer 'Turn, Turn, Turn' van the Byrds.
Er is een tijd voor alles. Er is een tijd van verliezen, er is een tijd van vertrouwen. Er is een tijd van verlangen,er is een tijd van vergeten. Er is een tijd van vergeven, er is een tijd voor alles.
En alles is lucht! 
Moet niet gekker worden. Lezen in mijn oude bijbel en liedboek, die Moe heeft bewaard voor later, misschien wel voor dit moment.
Zal ze het zien? Kiek Freek, heb toch gezegd dat het goed komt.....Onze Moos leest weer in zijn boek.
Ie hebt geliek, Martha! Ik geleuf oe.
Sluit het boek niet maar blijf verder lezen. Onderweg tussen de liefde en de leegte!
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...