Bij Ons!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden,

'Wie legt me uit hoe alles werkt. Hoe groot het gat is tussen nu en nooit. En hoe het komt dat ik nu merk. Jij bent weg, maar dichterbij dan ooit. Dichterbij dan ooit. Liever lachen om wat is geweest. Dan iets vrezen wat nog komt, misschien. Liever houden van een grote geest. Dan iets haten wat je niet kunt zien. Ik hoef jou niets uit te leggen. Het ligt hier open tussenin. En ik maak een laatste buiging. Voor altijd'
Uut 'Dichterbij dan Ooit' van Blof...staat op nr. 1972 (mooi geboortejaar)

Kerstavond 2016.
De laatste keer dat wij het vieren met onze zelf gecreëerde drie-eenheid. Ergens begin volgend jaar komt er een nieuw Dorgelootje-Harmeijertje bij, vieren wij Kerst 2017 met ons vieren, gewoon Bij Ons.
De ouders van Tijn vieren tevens kerst, vandaag nog gezellig met zijn vieren. Waar wij van drie naar vier gaan, bewandelen zij de omgekeerde weg en gaan ze van vier naar drie.
Uitgeperste sinaasappelsap, gekookt eitje, broodjes in de vorm van een kerstboom of sneeuwpop. Volgend jaar om deze tijd weten ze vandaag de dag al dat door een wrede speling van het lot dat ze weer met z'n drieën aan het kerstontbijt zullen zitten. Dat een stoel waar hij zat voor altijd leeg zal blijven. Een hard gelag. Een jochie van amper zes, notabene een kind bracht saamhorigheid in deze hardvochtige tijd. Hij kreeg heel Holland aan de nagellak. Youp van 't Hek schreef er gisteren een bloedmooie column over. Hij verwoordde prachtig, zoals alleen hij het kan, wat voor onderbuikgevoelens leven bij velen Bij Ons!
Tijn, tussen kerst- en oud en nieuw ligt hij wederom in het ziekenhuis. Het jochie wat niet zeven mag worden omdat hij hersenstamkanker heeft. Uiterst zeldzaam en Tijn is er mooi klaar mee.
Van 't Hek noemde hem de nieuwe Messias, de verlosser....Mischien wel een boodschapper van hogere hand. God heeft rare kostgangers rondlopen op deze aardkloot. Tijn kreeg deze week iets voor elkaar met enkel een simpel potje nagellak wat anderen maar niet lukt om voor elkaar te boksen. Bij ons volwassenen blijft het meestal bij praten, heel veel praten, helaas snijdt het weinig hout. Vroeger wilde ik nog wel eens terugkijken op het afgelopen jaar. Heb er nu weinig zin. Natuurlijk zitten wij er dit jaar rooskleuriger bij dan afgelopen kerst. Toen was ons net wat kostbaars afgenomen na ruim 12 weken....Nu is de toekomst zonniger gekleurd maar blijf je als papa of mama je niet altijd zorgen maken over je kinderen. Wat Tijn heeft kan Moos toch ook krijgen of zie ik het nu te somber in...?? Tuurlijk Tijn is een held maar als vader zou ik liever willen dat mijn zoon bleef leven dan de geschiedenis in te gaan als Held maar nooit ouder werd dan zes jaar. De boeken ingaan als de jongen die Serious Request'16  redde van een fiasco. Tuurlijk, iedere euro is welkom voor het Rode Kruis. Maar voordat Tijn aan de microfoon kwam te staan bij het glazen huis leek het uit te draaien op een complete sof. Waren wij een beetje SR16 moe, zeg maar!
DJ's die meer dan verdienen dan politieke bestuurders Bij Ons! Die dan op het eind van het jaar een weekje goede doelen willen steunen om zo hun eigen heilige boontjes te doppen.
Een jochie van 6 en een potje nagellak deed wonderen. Sanne schreef er een mooi nummer over en iedereen had de tranen in de ogen staan maar Del Amitri zong het al....The Needle returns to the start of the song....Volgend jaar of misschien volgende maand is er weer een Nieuwe Tijn en hopen we allemaal dat het niet onze zoon of dochter zal zijn die de rol van held met verve gaat spelen.
Wij genoten knus van en met elkaar. Bij Ons begonnen wij het kerstweekend. Gewoon in Hardenberg. Genieten met een grote G. Moos die zittend op het potje roept dat Mama zijn speelgoed wel mag opruimen terwijl hij ondertussen lekker zit te poepen.....of als hij loopt te drentelen....en ik vraag of hij een plasje moet doen, hij al antwoordt wat ik daarna zou zeggen...'Weet jij het zeker....'? Prachtjongen die Moos, net zoals Tijn dat ook is voor zijn ouders, Oma's en Opa's. Maar je weet dat hij niet lang meer drentelt op deze aardkloot en straks de potjes nagellak niet meer uitverkocht zullen raken.
Moos die vanmorgen bij de Huisartsenpost weer gewoon Moos is, niet voorgeprogrammeerd. Vannacht had zoonlief een aanval van Kroep. Hoesten, hij kon bijna niet meer ademen en had het spaans en tegelijkertijd hardenbergs benauwd. Zo zit je All You Need is Love (ja,....sorry ook ik... was één van die drie miljoen mensen....) te kijken en zo zit je met zijn drieën in de badkamer en laat je alle warme water stromen om maar te stomen. Je eigen Turkse Sauna creëren op kerstavond en vervolgens de buitenlucht in om letterlijk een luchtje te scheppen. Dus in plaats van een uitgebreid en rustig kerstontbijtje zaten wij op eerste Kerstdag gezellig bij de Huisartsenpost in het ziekenhuis. Natuurlijk kwam er een weer zo'n familie binnen op Crocks en met afgebladderde joggingbroeken. Kerstkleding 2.0. San en ik keken elkaar vooral niet aan anders schoten wij in de lach.....Die hadden de badkamer gisteravond laat staan vanmorgen echt niet gezien. Hoezo woonboulevard met kerst, wij gaan lekker naar het Ropcke Zweers. Wat dat betreft was het vorig jaar niet veel anders. Toen zaten wij rond de kerst tevens in het ziekenhuis, dit jaar was Moos de sigaar maar gelukkig is er niks mis met zijn longen. Daag Dokter.....
Bij Ons is dus nog alles rustig. Het rommelt wel maar de baby in de buik van San laat de eer over aan het kindeke Jezus. Moos weet ondertussen dat de baby van Joses en Marinka niet Henry heet maar Jezus. Hij verbindt dingen op zijn eigen manier. Hij heeft lak aan wat een ander daarvan denkt. Houen zo.....
Moos wordt alsjeblieft vier, zeven, achttien, dertig en achtennegentig.
Fijne kerstdagen, tot volgend jaar. Joah, mag wel zo......