'And I was wondering where you were. You know you looked just like a baby, fast asleep in this dangerous world. Every star was shining brightly, just like a million years before.
And we were feeling very small underneath the universe.
And you know that i'm gonna be the one. Who'll be there when you need. Someone to depend upon
When tomorrow comes, When tomorrow comes....
Uut 'When Tomorrow Comes' van Eurythmics
Hoi, ben ik weer.
Zat een weekje (herfst)vakantie tussen....Je hebt soms van die geluksdagen.
Bedacht mij vannacht ineens dat ik dit jaar een soort van jubileum vier, geloof het of geloof het niet.
Ik ben al dertig jaar een soort van quasi semi-atheïst, een afvallige die op 17-jarige leeftijd het geloof kwijtraakte en die ik op de dag van vandaag nog steeds niet heb teruggevonden....
Soms zocht ik er weken naar, soms maanden niet. Ik had het gevoel ergens geparkeerd maar waar ook al weer...? Ik vergeet wel eens wat meer de laatste tijd.
Soms dacht het te vinden achter een paar dozen op zolder maar bleek het daar toch niet te liggen.
Gek genoeg denk ik wel dat mijn vader, The King, ergens nog rondkuiert, maar of dat in de hemel is of gewoon in een kamer boven in mijn hoofd weet ik niet? Is moeilijk uit te leggen.
30 jaar alweer, een parel jubileum noem je dat dan. Of mag je daar niet bij stil staan....?
Mouna begon van de week ineens over Opa Vreet (Opa Freek duzz) en dat ie dood is. Zij luistert goed naar haar grote broer Moos en die heeft het nog wel eens over Opa Freek, steeds meer eigenlijk!
Moos nam het gesprek van zijn kleine zusje over in de auto ondertussen luisterend naar Ondergrondse Hutte van die troubadour uut Erica.
Waar is Opa nu? Tja, waar is die ouwe van mij eigenlijk....Goeie vraag. Zo'n vraag van gelijke strekking heeft Moos elke dag wel een paar. Dat brein van hem roept vele vragen op, hij denkt nu éénmaal een beetje anders dan de meeste van zijn leeftijdsgenootjes. Wat ik oe brom! Hij zet je echt aan het denken, hij laat je zonder dat het kleine kereltje het zelf beseft nadenken over je waarom op deze aardkloot.
Zoals een goede opvoeder betaamt en het feit dat wij hem in het volle verstand naar een Christelijke basisschool hebben gestuurd vertelde ik dat Opa in de hemel was bij God en Jezus!
Maar Moos nam geen genoegen met het antwoord, maar hij ligt toch ook begraven op de begraafplaats, Papa? Opa kan toch niet op twee plekken zijn. En liggen op de begraafplaats en tegelijkertijd in de hemel zijn....Je hoort het 'm zo zeggen.
Kon het moeilijk uitleggen, verder dan iets dat zijn ziel en/of zijn gedachten nu boven in de hemel is kwam ik, kwamen wij eigenlijk niet. Oma Marja kon het vast en zeker beter uitleggen....die is daar veel beter in.
Wat leert ie op school hier eigenlijk over? Hij gelooft nu nog in zo veel zaken die straks of later toch anders zullen worden uitgelegd.
Jezus was een visser die het water zo vertrouwde dat hij zomaar over zee liep omdat hij had leren houden van de golven en de branding waarin niemand kan verdrinken. Hij zei: als men blijft geloven kan de zwaarste steen niet zinken. Maar de hemel ging pas open toen zijn lichaam was gebroken en hoe hij heeft geleden dat weet alleen die visser aan het kruis....
Iets wat bovenstaande strekking is wat ik Moos wil meegeven. Vertrouwen in een goede afloop, iets wat Rob Chrispijn zo mooi verwoordde in bovenstaand nummer. Een vertaling van Leonard Cohen's Suzanne.
Herman van Veen zong het maar ook Frank Boeijen, die kwam net even langs op Spotify. Toeval of niet?
Geloof het of niet...Het is wel zo.
Er moet toch iets zijn, vele mensen geloven dat het God of zijn zoon Jezus moet zijn. Zeg maar,ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat een kerk voor mij nog altijd iets magisch heeft. Vooral van die oude kerken, kerken die hebben geleefd in verschillende eeuwen. Die al vroeg zijn gebouwd door robuuste mensenhanden zonder stikstofgedoe en zo...
In een kerk kom ik tot rust, kom ik tot bezinning en soms tot andere inzichten....
Kuiert hij dan toch wel rond hoog boven in de hemel....? Ziet hij ons, ziet hij mij...?
Was vrijdag nog in een mooie kerk, een hele mooie in één van de oudste steden van Nederland.
Deventer, gelegen aan de Iessel. Bleef aan de goede kant van de immer stromende rivier. Hier bleef alles even het zelfde, ook al stroomde Pantarei weer eens ouderwets door mijn hoofd.
De Lebuinuskerk is al eeuwenlang het symbool van Deventer met zijn karakteristieke toren, die deze Hanzestad zijn kekke smoel geeft. Kom je dichterbij op het autovrije Grote Kerkhof dan oogt de kerk majestueus, je voelt je dan heel klein. De kerk heeft iets ongenaakbaar, éénmaal binnen valt de grootsheid van de immens grote kerk je pas echt op. Ineens is het stil, midden in een grote en drukke stad. Deze kerk heeft ziel, deze kerk heeft zoveel mensen de revue zien passeren. Als deze dikke muren konden praten had je gespreksstof voor eeuwen. Deze kerk heeft een ziel, in deze kerk komen je gedachten vanzelf tot rust en gaan andere zaken spreken....
Maar afgelopen vrijdag was alles anders....Jezus kon over water lopen maar Moos steeg ineens tot grote hoogtes in zijn huis. Waar normaal gesproken de kansel staat hadden Moos, Mouna en de neefjes Boris en Luc het hoogste woord. Was dit vloeken in de kerk? Tientallen springkussens stonden opgesteld. Rijendik!
Weg was de serene rust van een eeuwenoude kerk. Ik zat stil op een stoel, niet eens in een bank.
Keek om mij heen, keek naar boven, keek naar links en keek naar rechts. Maar waar ik ook keek, ik vond niemand die ik misschien aan het zoeken was. De kerk was een speelparadijs a la lettre geworden.
Het geloof in Nederland ebt weg en dit was misschien wel het goede voorbeeld. De kerk moet van alles doen om het hoofd tegenwoordig boven water te houden. Wij geloven het allemaal wel hier in Nederland.
Vroeger stelde de politiek nog wat voor. Nu ben je al blij als een kamerlid 1 plus 1 bij elkaar kan optellen. Alles om die 150 kamerzetels maar te vullen. Niks is meer heilig, vele heilige huisjes zijn al omver geblazen door ridicule beslissingen door de heren en dames in het groene pluche uit stuurloos Den Haag.
Langzaam ebt het geloof in Nederland weg. Eens was de D66 de onderwijspartij van Nederland. De partij, gekscherend al D33 genoemd, die de laatste maanden wel meer van die rare opmerkingen en ideeën had.
Hoe hebben ze het kunnen laten gebeuren dat er geen extra geld naar het onderwijs is gegaan tijdens de onderhandelingen en besprekingen van het formeren van wederom een nieuw kabinet gebouwd van tweedehands spaanplaat. Rob Jetten liet onlangs zijn ogen laseren maar sluit vervolgens de ogen voor het feit dat ondertussen notabene ouders voor de klas mogen staan omdat er niet genoeg juffen en meesters zijn.
Meesters zijn alleen nog met een speld in een hooiberg te vinden. Het vak leerkracht stond ooit hoog aangeschreven, je was iemand als je les gaf. Net zoals ooit werd opgekeken tegen een agent, dominee of dokter. Dat respect is met de noorderzon vertrokken, heel ver weg naar elders...
Wat is nu nog vier jaar PABO en talloze cursussen/opleidingen en bijscholing waard als wij doodleuk ouders voor de klas gaan zetten?
De juf of die ene overgebleven meester krijgt toch zo een flinke rechtse directe van de overheid, 8 tellen neer in de hoek. Vervolgens moeite met opstaan.
Geef de juf of meester de waardering die ze verdienen, ze verdienen gewoon meer. Niet alleen in de portommonee maar ook die schouderklop. Want zij doen uitstekend werk, elke dag weer.
Zij onderwijzen de toekomst!
Ooit zei ene Pechtold dat goed onderwijs de basis en het belangrijkste was in Nederland. Was hij niet van D66? Neuh, bijvoorbeeld arme boeren de duimschroeven aandraaien en niet langer meer investeren in het onderwijs, dat is hun nieuwe motto. Onderwijs, wat ze ooit als speerpunt hadden, lijkt iets van vroeger, van eerder, van heel lang geleden. Bah!
Wij weten ondertussen dat goed geschoolde leraren van levensbelang zijn. Dat goed onderwijs loont, zich vroeg of laat gewoon uitbetaald.
Maar Nederland gelooft het ondertussen wel. We geloven het allemaal wel. Na ons de zondvloed. Wij maken ons werkelijk druk over van alles behalve waar het werkelijk om draait.
Nederland is bezig om de rest van de wereld te laten zien hoe goed ze wel niet zijn, voorlopers in van alles maar ze laten zoveel mensen en beroepsgroepen in de kou staan.
De kroeg was ooit een kroeg maar terwijl ik dronken zat te worden moest ik 's avonds om tien uur nog K3 draaien voor een meisje wat haar ouders niet mee kreeg naar huis. Daar ging het al vroegtijdig mis.
Nederland gelooft het wel, Nederland is ondertussen moe aan het worden van al die nieuwerwetse dingen.
Wie heeft er nu nog over zure regen....?
Toch bracht de grote kerk in Deventer mij de broodnodige rust ondanks honderd schreeuwende kinderen.
Misschien was dat wel de boodschap welke Jezus ooit had, laat alle kinderen tot mij komen. Ach, die wijsheid wordt ook al jaren met de nodige voeten getreden.
Ach, kan ook de Stay Calm Thee zijn geweest in het oude centrum van Deventer. Of de Weizenbock van DAVO of de ambachtelijke worst uit de Walstraat. Of het dom ouwehoeren gistermiddag- en avond op de voetbal met zanger Hans in de mix.
Of het grote niets doen. Even weg van alles.....Nederlanders hebben de klok, andere mensen hebben de tijd.
Ik geloof nog steeds dat het goed komt, dat wij iets moois achter laten voor onze kinderen.
Dertig jaar niet meer geloven in iets bijzonders....
Stel dat hij daar nu wel boven rond loopt te kuieren, dat hij allang niet meer in zijn graf ligt op de Beerzerhof. Maar hoe leg je dat in godsnaam aan een kind van bijna zeven jaar uit als je het zelf allemaal niet snapt laat staan gelooft.
Je was er niet bij, de basis van elk geloof.
Moos en Mouna sprongen in de grote Lebuinuskerk de tijd ver vooruit, vanmorgen minimaal een uur terug.
Konden we soms de tijd maar terugzetten, misschien toch maar straks nog een keer op die denkbeeldige zolder zoeken. Soms vind je ineens waar je niet naar op zoek was.
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten