#Kruupruimte!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Waar kan ik heen, ik kan niet naar Duitsland.
Kan niet naar Duitsland, daar zijn ze zo streng.
Waar kan ik heen, ik kan niet naar Chili.
Kan niet naar Chili, want daar doen ze zo eng...
Is er leven op Pluto? Kun je dansen op de maan.
Is er een plaats tussen de sterren waar ik heen kan gaan.
...Ik heb getwijfeld over België omdat iedereen daar lacht
Ik heb getwijfeld over België want dat taaltje is zo zacht.
Ik stond zelfs in dubio maar ik nam geen enkel risico.
Ik heb getwijfeld over België
België, België, België
Bel - Gi - Ië.......
Uut 'België' van Het Goede Doel

Moi, ben ik weer.
Gisteren, 17 april, zou hij anders 90 jaar geworden zijn. 
Als hij natuurlijk niet al heel lang geleden vertrokken was naar een functie elders, halverwege oktober in het jaar 2005. Hij kreeg een betrekking in het paradijs, voor velen de hemel. Als het beestje maar een naam heeft, of niet dan!
Zo'n trein komt in ieder geval maar één keer in je leven langs, daar moet je wel op springen anders mis je de boot.
Je weet natuurlijk over wie ik het heb. Mien eeuwige kompas in woelige tijden. 
The King, Mien Pa. Eentje die mij ergens in '71 samen maakte in een mooie co-productie met zijn geliefde beeldhouwster, mien Moe. Die konden er wat van hoor, wat ik oe brom!
Mijn vader en moeder wel te verstaan.
Ook achter de Iessel (IJssel) moeten ze mijn woorden natuurlijk wel kunnen begrijpen. Het Nedersaksisch heeft helaas niet iedereen onder de knie, waarvan akte!
Frank Boeijen zei het gisteravond zo mooi in het programma Sterren op het Doek. 
De troubadour uut Nijmegen zei onder andere: "Mijn ouders zijn allang geleden vertrokken", op een vraag van Eus.
Dat klinkt veel beter dan ze zijn allang overleden. Klinkt veel poëtischer. Net alsof ze nog leven of ze zomaar binnen kunnen komen lopen. Moi, hoe is het met joe dan?
Mien Moe leeft gelukkig nog wel...Net als vele anderen. Zo slecht hebben wij het nog niet!
De Belgen kunnen dat ook zo mooi zeggen. Ik zie u graag ipv mooi da'j d'r bint. 
In vertrekken zit nog enigszins de hoop dat mensen misschien straks nog de bocht om komen lopen, terug komen op de plek waar ze ooit vertrokken zijn naar bestemming onbekend. 
Ik vind de dood al zo beladen. Dood ben je pas als ik je ben vergeten. Nou, dat komt in mijn woordenboek gelukkig niet snel voor, vergeten. Althans niet als het om mien Pa en andere mooie mensen gaat. Ik wil anders nog wel eens iets vergeten...duzz!
Overlijden klinkt ook zo definitief, vind je niet? Dan lijkt het wel of het echt 'over' is en dat je moet lijden omdat diegene waar je zo van houdt er niet meer is. 
Althans niet fysiek, in mijn hoofd en mijn troebele brein wandelt mien Pa nog steeds elke dag een stukje met mij mee. 
Hoe zou hij gisteren als 90-jarige naar de wereld hebben gekeken, niet veel anders toen hij nog fris en fruitig op deze aardkloot rondkuierde, denk ik.
Hij had een uitgesproken mening, maakte deze niet altijd kenbaar maar het kwam wel binnen als mien Pa wat vertelde. Hij was als goede wijn, beter met de jaren. 
Daar kom ik nu, met terugwerkende kracht, bijna elke dag een beetje meer achter. Nu ik zelf vader ben en soms doelloos rondloop, niet wetende wat ik nu weer moet vinden van iets terwijl ik niet eens op zoek was naar iets. Als je 'm snapt!
(bijna) Iedereen heeft direct zijn of haar oordeel klaar als je wat zegt of uitkraamt...
Zeg je bijvoorbeeld iets over het AZC wordt je zonder pardon in de rechtse hoek geduwd, vind je iets over het milieu en in sommige ogen te groen wordt je meteen als links bestempeld. 
Maar ik ben niet links of rechts. Ok, ik heb twee linkerhanden maar daar houdt het ook wel mee op. 
Vandaag kan ik zo denken en morgen weer dezelfde afslag compleet missen omdat ik het gisteren toch anders zag, nogmaals, als je begrijpt wat ik bedoel. 
(bijna) Iedereen vind dat je alles moet kunnen zeggen, maar diezelfde mensen die vrijheid van meningsuiting zo hoog in het vaandel hebben staan willen je vervolgens wel hun mening opdringen en dat je dat dan moet vreten als hun dagelijkse kost. Doe je het niet, dan snap je niks van deze wereld en wordt je weer in een bepaalde hoek gedrukt. Dat je het allemaal niet snapt....
Dat je dus zonder je uit te spreken dan alles maar klakkeloos accepteert wat er tegenwoordig door je strot wordt gegoten. Dat is het ook niet! Iederiene hef geliek, of zoiets, zonder dat je de liefde voelt.
Het wordt er allemaal in ieder geval niet gezelliger op, niet achter elke boom staat een nieuwe vijand te wachten. Echt niet! 
Mensen zien teveel beren op de weg als ze al niet achter een boom zijn verstopt. Ze horen veel te vaak de haan drie keer kraaien...
Ik kijk vaak door de ogen van mijn vader en dan denk ik, laat maar....Heeft geen zin, iedereen heeft zijn reden(en). 
Niet iedereen ziet de wereld zoals ik hem zie, ik respecteer 'm andersom ook maar dat wordt meestal niet gepruimd door de goegemeente. Vechten tegen de bierkaai, ik drink het liever op met vrienden, buren en familie die het wel willen snappen en iedereen in zijn of haar waarde laat. 
Geleerd van iemand die vertrok op een verlate vrijdagmiddag en gisteren zijn 90e verjaardag vierde.
Hoop dat je vandaag geen kater hebt.....Hou van jou!
Ik lag van de week onder de grond. Spreekwoordelijk dan. 
Lag in de kruipruimte onder ons huis op zoek naar iets wat ik misschien hoopte te vinden. 
Namelijk de sleuteltjes van de brievenbus, bijna een jaar geleden verloren in de meterkast. 
Ze vielen van het haakje, natuurlijk net langs de plastic buis in de enige opening die niet afgedekt was door zo'n afdekkapje. Dat lukt je echt geen tweede keer hoooor.
Echter met het verlijmen van de vloer was de toegang tot de kruipruimte ook redelijk vastgelijmd. 
Geen beweging in te krijgen, van alles al geprobeerd maar het kruipluik was niet te vermurwen. Muurvast al zat het kruipluik richting de afgrond.
Bleef zitten waar ie zat. Flauw van. Met een vleestang haalden wij maandenlang onze post uit de brievenbus, sommige poststukken bleven gewoon in de bus liggen. Daar konden wij niet bij. 
Als het maar geen brieven waren met belangrijke boodschappen. Iets met toeslagen en zo.
Zal wel niet, de meesten zaken gaan toch digitaal. Maar helemaal lekker zat het mij niet, je zou maar een boodschap missen. Post niet gezien? Euh, nee, niet kunnen vinden. 
De kleine handjes van Moos en Mouna wisten derhalve ook nog vaak briefjes uit de brievenbus te vissen. 
Toch was het niet handig. De koe deze week maar bij de horens gevat en het kruipluik van zijn sokkel gehaald met vereende krachten. Met het wat betere vloek-, duw- en trekwerk kom je een eind de laatste tijd.
Deze held op sokken betrad een voor hem een onbekende wereld. 
Deed de sokken toch maar uit en de broek en mijn trui ook. Alleen in onderbroek en t-shirt ging ik onder de grond. Was geen gezicht maar ik had de deure toch dicht. Ik vertrok naar elders want ik wilde terugkomen. Overlijden kan altijd nog. Het is nog lange niet over...
Ik tijgerde over de, gelukkige, droge grond. Veel piepschuim en stof kwam ik tegen. Zag niet veel, de zaklamp scheen wel een beetje bij maar deed toch nog veel op de tast. 
Moet zo een kist van binnen voelen als je nog niet dood bent? Levend begraven! Vond het niks, ben niet claustrofobisch maar ik miste zo een meter onder de grond wel mien vrijheid. In het land van de wijzen kwam even de zon niet op. Ik had Moos als back-up, hij hield boven het kruipluik de boel in de gaten. 
Maar halverwege ons huis vond ik de sleutels, twee stuks...Ze waren nog niet van elkaar gescheiden. 
Echter ze moesten wel afscheid nemen, ieder ging zijn eigen weg. De één kwam aan onze sleutelbos, de andere op een plek waar hij niet meer ergens in kan vallen. Dat gat gooiden wij dicht, zand erover...
Maar ik snapte, zo liggend in de kruipruimte, en op de weg terug hoe sommigen mensen in deze crisis zitten. 
Denkend nergens heen te kunnen, denkend thuis vast te zitten, het donker inzien en denken dat het niet meer goed komt. Dat alles voor niks is geweest en ze binnenkort moeten vertrekken naar een functie elders...
Maar ik zag gelukkig licht aan het eind van de tunnel, ik kwam weer boven en zag een lachende Moos boven mijn zwarte smoel uit met de zaklamp in mijn dito smoel. Jochie heeft humor...
Hij was alweer vergeten waarom ik onder de grond wilde vertoeven, omdat het moest jongen...
Soms moet je door het donker het licht tegemoet lopen. 
Mien Va zou zeggen, vrij vertaald naar ene Ede Staal uit Groningen, het is nog nooit zo donker geweest of het wordt wel weer licht. Er gaat niet veel boven Groningen...
Maar ik snapte de mensen wel die het glas halfleeg zien in plaats van halfvol. 
Ik heb glas ook liever vol, hoef ik minder naar de koelkast te lopen. Toch altijd het vervelende aspect als je iets denkt te moeten vullen....Duzz, ja denk daar maar eens over na...haha
Ik heb tijd gehad en, onbewust gekregen, om over dingen na te denken. Vrij in mijn hoofd om zaken in een ander licht te zien en misschien wel in het juiste perspectief. Je weet het niet, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden bovendien. 
Moos kwam van de week weer met zijn Fabeltjeskrant, vond ie terug op Netflix.
Hey Papa, dat zong jij vroeger altijd voor mij.
Klopt, lieve jongen. Ik vond het lachen dat hij er nu mee kwam. Doeltreffend ook!
Nederland is ondertussen een soort van Fabeltjesland geworden, hoe krom het allemaal eigenlijk is.
De fabeltjeskrant schrijft steeds meer onzin omdat het allemaal steeds ongeloofwaardiger wordt. Ik denk met gezond verstand maar soms slaan wij allemaal een beetje door.
Vroeger zongen wij over Fabeltjesland en lazen wij de Fabeltjeskrant maar het verleden haalt het heden helaas weer een keertje in.....Geen enkele krant, links of rechts of dwars door het midden weet steeds minder de dingen recht te lullen die allang krom zijn geschreven.
Zelfs mensen die allang vertrokken zijn communiceren ondertussen beter dan het zooitje in Den Haag en elders...

Hallo. meneer de Uil. Waar breng je ons naar toe? Naar Fabeltjesland?
Eh ja, naar Fabeltjesland!
En lees je ons dan voor uit de Fabeltjeskrant?
Ja, ja, uit de Fabeltjeskrant!
Want daarin staat precies vermeld hoe het met de dieren is gesteld.
Echt waar? Echt waar! Echt waar, meneer de Uil?
Ja, Ja want dieren zijn precies als mensen, met dezelfde mensen-wensen.
En dezelfde mensen-streken, dat staat allemaal in de krant van Fabeltjesland, van Fabeltjesland.
De Faaaaaaaabeltjeskrant!

Duzz, ik zeg niets meer. 
Als notabene K3 gisteravond al zingt over 10.000 luchtkastelen (in plaats van luchtballonnen) bij Even tot Hier weet je meer als genoeg!
Wie gelooft vandaag de dag de overheid nog en wat er een dag later in de krant verschijnt..?
Vertrek binnenkort maar weer eens naar België, Duitsland mag ik voorlopig toch niet in.
Dat taaltje is zo zacht en iedereen die daar lacht. 
Ik ken de weg ja....Het is thuiskomen voor mij. 
Tot binnenkort, er is (weer) licht aan het eind van de tunnel maar zo donker was het hier nooit hoooor.
Als je begrijpt wat ik bedoel. Tis maar van welke kant je het bekijkt.
Gelukkig heb ik een spiegel, die hou ik mij regelmatig voor. Helpt ook nog!
Trek er binnenkort gewoon eentje open, proost dan denkbeeldig met the King op het leven hier.
Want dood ben je pas als ik je vergeten ben, dus leef je nog zekers vijftig jaar.
Sorry Pa, je moet nog ff door want je zoon heeft je gewoon nodig!
Fijne zondag.
Joah, mag wel zo...