'n Mainbarger In Ootmarsum!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Ten Oosten van de Iessel is 'n ei gien lege dop.
In het land van de wiezen komp de zunne op.
Gien mense kek joe an op de klank van joen woorden
Van Silvolde in 't Zuuden tot an Delfziel in het Noorden.
Standsverschil is uut de mode, daor schöt gien mense wat met op.
Bovendien is daor gien tied veur, we hebben wel wat anders an de kop!
Van Zwolle tot an Emmen, van Nordhorn tot an Berlien.
Gao mar 's oostwaarts in joen gedachten of met 'n vliegmachien
Dan uuteindelijk a'j aal mar deurgaon
Kom je bij 't begun weer terecht, opzich
En dan zie'j dat de halve wereld (gewoon) Ten Oosten van de Iessel ligt.'
Uut 'Ten Oosten van de Iessel' van Daniël Lohues

Moi, ben ik weer.
Reed van de week goed te passe in een fraai glooiend landschap, hoezo Nederland is vlak?
Kwam net terug van een behoorlijk warm bad, al was ik nog bijzonder droog achter de oren!
Mijn gedachten gingen plots terug naar een mooie man die ooit was, God hebbe nog altied zijn ziel. 
Hij stierf in de zomer van 2010 maar was daarvoor een grootheid in de Belgische promotionele wereld.
Enkele jaren daarvoor hadden wij hem geparkeerd in het mooie Ootmarsum in een rustiek hotel samen met zijn vrouw. 
Midden in het pittoreske centrum als ik mij niet vergis, nu liepen wij eens over andere kasseien.
Volgens mij aten wij 's avonds vlak bij de Rooms-Katholieke kerk, je vind er in Twente dan altijd wel een uitspanning naast waar het goed en culinair toeven is. 
Hij bezocht destijds onze open dag toen ik nog werkzaam was voor een pennengigant in Banthum, je weet misschien wel, daar aan het spoor nog altijd wel zonder station. 
Bert kwam superlatieven te kort om de omgeving van Ootmarsum te duiden. De voormalige zaakvoerder van OSU uit België. Hij werd op slag verliefd op het mooie Twente van ondermeer mien collega GJ.
Alfred, jullie wonen hier mooi schoon in het vlakke land. Mijn vlakke land, waar de enige bergen de daken en torenspitsen van hemelhoge kerken waren, althans dat dacht ik.
Kende het Dinkeland toen nog niet zo goed en zeker het Springendal in Twente niet, ik als zelfverklaarde nuchtere Sallander.
Thuus bij Bert, in het Belgische Kortrijk, dronk ik voor het eerst plat water en wijn bij de lunch.
Achteraf had ik het beter bij het eerste kunnen houden. 
Het was namelijk vlak na een natte Pasen, wijn na bier gaf mij in het Parkhotel onnodig plezier maar funest voor de handel, wat ik je brom!
Bert Catry, een instituut! Als broekie in de promowereld keek ik echt wel tegen hem op. 
Hij was nooit kort van lont, dat kon ook nie, hij kwam ja...uut Kortrijk! Snap je 'm....
Geweldige opmerking gisteren van Lohues dat hij ooit eens kort van lont was, met andere woorden een kort lontje had toen hij iemand ontmoette bij de bagageband op Schiphol na een zeer vermoeiende reis uut de Verenigde Staten. Hij zou desondanks wel met haar trouwen, Acda en de Munnk op de bruiloft vragen maar het kwam er allemaal niet van. Ach, ik vond het geweldig om hem gisteren weer te lezen. 
Ten Oosten van de Iessel kijken wij toch anders tegen deze wereld aan....Waarvan Akte!
Maar Bert vond het hier geweldig mooi. Hij vertrouwde mij dat later toe in dat mooie zachte taaltje van hem dat, als ik de kans had, ik hier moest gaan wonen cq gaan werken....Nederland is echt niet vlak hoor, Gij moet uw land beter gaan ontdekken waarde vriend. Ga wandelen in het Springendal, drink een pint bij de kerk, sla een kruis en bezoek de talrijke musea in Ootmarsum en omstreken. 
Tja, ten Oosten van de Iessel. Inderdaad heer Catry, u had gelijk...
Gek hè, daar moest ik afgelopen vrijdag aan denken toen ik uit Ootmarsum vertrok en via Nutter, Vasse en via de Knoefbakker euh...de Kruidentuin terug richting Salland toerde met de handtekening op zak. 
Wat is het dan, nostalgie? Iets met cirkels rond....? Wetende dat je weer op de goede weg zit...?
De weg naar Rome via het Twentse land loopt..?
Ja, de handtekening onder een nieuw contract. De inkt was, zeg maar, nog spreekwoordelijk nat na het vrolijke natje en droogje. 
Want halverwege mei is deze oud-Mainbarger wekelijks inpandig in Siepelstad, een Anbarger in Ootmarsum. Iets anders dan een Englishman in New York. Of toch niet..?
Hier zien wij het toch anders, of niet dan. Zin aan deze nieuwe uitdaging, dankbaar voor het vertrouwen van René Velthuis, mien nieuwe baas. Een gezellige kennismaking volgde aan de Tijinkskamp 2a.
Een warm welkom, dompelde mij in het warme bad!
Ik nam gebak mee van Dorgelo, volgende week huizen ze ook hier in Hardenberg, maar ik haalde het wereldberoemde hazelnootgebak nog even uut hometown Dedemsvaart.
Viel in goede aarde. Tis van Dorgelo, dat proef je zo. Ik hoop dat ze dat straks ook zeggen: Tis d'r iene van Dorgelo, dat zie je zo. Ze maken al 175 jaar dit gebak, ik ben er mee opgegroeid. 
Ben bang, dat ik het nog wel eens mee zal moeten nemen. Doe het met plezier. 
Wordt nog een Dorgelo hofleverancier. Vanaf volgende week zitten ze aan de Bruchterweg.
Lekker heur, dat gebak van Dorgelo. Dat proef je zo...
Met een groene pretkegel maakten wij vervolgens de overeenkomst wereldkundig. 
Onmeunig veel reacties gehad op het feit dat ik aan de slag mag bij Pro-Merchandise.
Via Facebook, LinkedIn, Instagram, Whatsapp en heel veel telefoontjes en berichtjes.
Doet een mens goed en nu is het zaak om het te laten zien. D'r an met de lippe!
Moet wel wat doen aan sommige uitspraken van mij, of de klemtoon nog op de juiste puntjes leggen...
Gelukkig willen onder andere Bas en Marieke mij wel helpen met de Twentse tongval.
Een Mainbarger in Ootmarsum hè, het Sallands moet zich langzamerhand vermengen met het Twents.
Of ik ga er gewoon eens een keertje eten en iene drinken (Othmar) bij Gasterij Oatmössche op het Commanderieplein als ik de juiste uitspraak niet snel genoeg onder de knie krijg...haha
Ach, die afspraak stond toch al meer dan een jaar op de planning. Qua werkplek ben ik nu al bijna bij de Bron(nen), of nie GJ, Mandy en San? Casa Rilassa here we come!
Ik heb er zin an. Nog effe maximaal resetten, ondermeer slenteren langs de kust en de spreekwoordelijke accu opladen. De stekker er 100% in.....Sta te springen in het dal! 
Joah, mag wel zo! Eind goed, al goed! 
Treinen, Treinen, Treinen....Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Voorlopig hoef ik mij niet meer voor te stellen bij onze kinderen. Ze weten nu wel weer wie hun lieve papa is. Althans dat mag ik hopen...
Ik word, zonder t, ondertussen regelmatig gesignaleerd op het schoolplein. Word aangesproken als de papa van Mouna en van Moos. Ja, dat klopt! Hallo..., mooi weer hè. Oh, mondkapje moet op de smoel op het plein? Ok, wist ik niet. Jemig, maar goed, ik hou mij aan de regels. 
Kwam hier niet zo vaak. Heb je al lang kinderen? Haha...gebrabbel op de vroege morgen. Blikken van herkenning, vergeet de namen sowieso maar weet wel wie hun kinderen zijn. Zal andersom ook wel zo zijn. Je kent ouders via hun kinderen, zou bij mijn god niet weten hoe ze heten of waar ze wonen. 
Daarvoor hebben wij ook onze kinderen. Die houden je wel op de hoogte....Geheugensteuntjes noem ik ze wel eens gekscherend.
Maar in plaats van Wijnen, Wijnen, Wijnen....(sorry, ik hou het amper 5 minuutjes vol als wij een keer langs deze campingzender zappen en dat was dan eigenlijk alleen maar voor ik geloof in mij....Ik trek die Meilandjes gewoon slecht....sorry, ook voor de lange zinnen in deze aanhalingstekens...)
gingen wij met zijn drieën treinen, treinen, treinen....Ik vond het wel een goed idee afgelopen woensdag. Zo out of the blue, nu wij er toch zijn!
Mama aan het werk, zij wel...en wij met Erik Hulzebosch vanaf perron 2 richting Mariënberg. 
Lohues stond vast nog op het spoor in Emmen, je kunt niet alles hebben...
Opa en Oma waren thuus in Diepenveen, euh Olst maar we spoorden naar de koekstad aan de Iessel, Deventer duzz op de eerste dag dat de terrassen open waren....
Zoals gezegd, elk nadeel had wederom zijn voordeel. 
Waar zouden we zijn zonder de trein? Nou, zonder vertraging en werkzaamheden aan en rond het spoor, een stuk eerder op de plaats van bestemming kan ik jullie vertellen. 
Wij gingen ook weer eens een dagje met de trein hoor. Niet mijn favoriete vervoersmiddel. 
Dat was vroeger al net zo, met de boemel naar Almelo, en vandaag de dag is het er niet veel beter op geworden. 
Maar ja, de kids wilden dit al een hele tijd. Wie ben ik dan....?? Jullie Papa, duzz.
Het was een hele toer, vroeger de tienertoer, nu met 2 railrunners en een OV-chipknip via Blauwnet en de gele NS naar Ten Oosten van de Iessel. 
Maar eerst ff een tussenstop bij Oma in Mainbarg. We waren namelijk iets te vroeg vertrokken.
Altijd bang om ergens te laat te arriveren....(Arriva hè)
Bij Oma aan de pruttelkoffie zag ik dat reizen via Zwolle niet handig was. Vanaf Dalfsen konden we overstappen in de bus tot aan Olst. Werkzaamheden aan het spoor, dus weinig sporen die kant op.
Tja, dat schoot niet op. Je wilt treinen niet bussen, bussen, bussen en het is trouwens Bussum (driepoot hè, maar dat terzijde). Ik snapte 'm ook pas na drie keer lezen.
Dan maar via Almelo. Ik kende het spoor. Vier jaar van mijn leven daar deels op doorgebracht. 
Toen een oude Boemel met flink wat stinkende diesel mij elke dag van de week naar de Horecaschool in Almelo bracht, Castello College. We gebruiken nog regelmatig het kelnersmes om te wijnen, wijnen...nou ja, u snapt het wel. Het enige wat zo'n beetje is blijven hangen van vier jaar treinen naar Almelo. Het mes sneed vaak aan twee kanten...ontkurken die hap, geest uit de fles...haha.
Ik boemelde vaak, dommelde vaak in. Zag ik halte Geerdijk en dacht bijna thuis te zijn maar tufte de trein weer richting Vroomshoop en had ik dus zitten slapen in Mariënberg. 
Soms wekte een conducteur mij maar meestal lieten ze mij slapen, slapen, slapen....
Dat vertelde ik Moos, Mouna was nog onder de indruk van het feit dat ze in de trein zat....
Hij moest lachen. Papa, jij was niet altijd even slim hè. En bedankt, Moos! haha....Maar hij had wel een punt, met terugwerkende kracht wou ik dat ik vroeger wat meer had opgelet....Tja!
Kijk Moos, daar haalt Oma altijd de nieuwe aardappels bij Japie, Jaap Wolters....Jappels, Papa...Dat bint Jappels...Ik rekende het goed.
Hij lachte, de opmaat voor een prachtig mooie dag. 
Wij reden Geerdijk voorbij, die halte is jammer genoeg al jaren uit de vaart. Panterei slaat ook toe bij de NS, euh Blauwtrein of Arriva....ze arriveren allemaal wel eens te laat...
Want bij de Geerdijk stapte altijd zo'n mooie dame in. Stapt ze nu een halte eerder in? 
Ze stoppen nog wel in Vroomshoop en Daarlerveen. In het Vriezenveen van Rob stopte ie ook. 
Autobedrijf Drenth zit daar niet meer, is verhuisd naar de rand van Vriezenveen. Niet waar Randrock is maar jullie snappen het wel, gaat ook niet weer door komende week...helaas, jammer. 2022 dan maar.
Het wapen van Vriezenveen is tevens kopje onder, althans ik zag het niet meer op de gevel staan. 
We kwamen aan in het Almelo van Finkers, we hingen er niet met de beentjes van St. Hildegard uut de trein. Vakantie hè. Via Wierden, Rijssen, Holten en Colmschate stond Opa ons op te wachten in Deventer. Snel naar Oma, jongens...en Max natuurlijk. 
Alexander was er ook, niet de Koning, die blijft zijn broekzakken maar vullen. Wij zien ook liever Maxima, eerlijk is eerlijk....Al was het maar even tot hier!
In de zonnige tuin van Opa en Oma smaakten de boterhammen nog eens stukje beter. 
Alles op het gemak. Met wat vertraging aangekomen, ach hardlopers zijn....
Achter één van de vele bomen deed nu niet eens Max zijn plas maar klaterde het witte goud.
Op het gemak zie je dingen toch anders. Als je wat minder snel gaat scheelt dat ook in bekeuringen...
Je komt er sowieso wel...Denk daar toch eens aan...knuppel!
Ik heb de tijd gehad om even op de rem te trappen. Mede mogelijk gemaakt door. 
Toch gek, hoe je via een omweg en via een glooiend landschap iemand uit het verleden in het heden plant. 
Er gaan mooie dingen bloeien, niet alleen hier in de vensterbank door de moestuinmaatjes van de AH.
Neuh, als je maar genoeg zaait ga je ook, One Fine Day, oogsten. 
Ik glimlach tevreden, ik ben tevreden. Ik lach verlegen, wat zie ik je graag. In het verleden, nog niet lang geleden. Hoopte ik zo op een dag als vandaag. Of als die van deze week of gisteren. 
Tja, gisteren waren wij ook al 9 jaar bij elkaar. Op de dag van de arbeid, notabene haha.
Het is hard werken, grapje, als de liefde maar blijft winnen. 
Het zal hard werken worden in Siepelstad en ver daarbuiten maar ik heb er steeds meer zin an....
Als je begrijpt wat ik misschien bedoel....Want met San gaat het gewoon vanzelf. 
Maar al negen jaar onderweg met de liefde van mijn leven. Nog lang niet met elkaar uitgetoerd.
We beginnen pas!
Samen komen wij overal, hebben al vele dichtslaande deuren opnieuw geopend. 
Wij vinden samen altijd de sleutel al lijkt ie soms goed verstopt. Wij geloven in elkaar. 
De reden dat wij altijd door kunnen gaan....In voor- en tegenspoed!
Samen de berg over al trappen andere mensen net voor de top alsnog op de rem. 
Wij weten gewoon dat de halve wereld Ten Oosten van de Iessel ligt. 
Misschien nog niet aan onze voeten, maar wij wandelen stug door op onze uitgestippelde route.
Kop d'r veur. In het land van de wiezen kump ook vandaag de zunne weer op...
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...