#Westerpark, Mariënberg!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Wanneer is het klaar? Je weet wat ik wil. 
En jij wilt het net zo graag, we staan bij elkaar.
En nu is het nog stil maar bij iedereen brandt de vraag:
Kan het ook anders? Ik heb niks om handen vandaag.
Het grootste misverstand is dat niemand nog iets kan, dus graag.
Ik ben op weg naar de horizon en ik weet niet wat erachter ligt.
De grote wereld waar alles kon, die is behoorlijk uit evenwicht.
Ik ben op weg naar de horizon, ik zal wel zien wat erachter ligt.
Dat bijna alles opnieuw begon is ook een kans op een vergezicht!'
Uut 'Horizon' van Blof.

Moi, ben ik weer!
Heb je dat ook wel eens, dat je bijkans een foto wordt 'ingelokt'
Ik had het van de week.
Lag half onderuitgezakt op de bank, we hadden net de kinderen op bed.
San was naast mij nog wat aan het werk, die staat ook bijna nooit uit. 
Vrouw van ijzer hè, bezig voor de mannen van staal. 
Televisie stond aan maar keek echter minder dan met een half oog, was wat aan 't rondkijken op de telefoon.
Nam een slok van mijn thee en at het laatste stukje van het Vechtdal Anjerkoekje van bakkerij Slatman uut Ane, lekker heur. Mooi simpel koekje, echt geen calorie-bom. Verre van dat.
Zeer verantwoord, dat hoef je er gelukkig niet van af te lopen....
Maar op een doodnormale woensdagavond voer hier aan de Vecht nostalgie ons huis binnen.
Mijn geboortedorp kwam gewoon huizen in mijn troebele hersenkamer en besloot de avondklok maar eens volkomen te negeren, gelijk had ie...
Stefan Lok had een foto, zeg maar de skyline van Mariënberg, op zijn Facebook-pagina gezet.
Deze blonde goedlachse hobby-fotograaf trof mij, bij wijze van spreken dan, recht in mijn bloedende roodzwarte hart!
De hele avond en een stuk verderop in de nacht bleef ik maar gefascineerd naar deze foto kijken...
Lok lokte mij uit de spreekwoordelijke tent. 
Stefan had namelijk voor een bijzondere invalshoek gekozen die andere Mainbargers misschien niet zo snel zouden kiezen. Waarvan Akte!
Maar daarom zijn zijn foto's ook zo bijzonder, hij maakt mooie foto's van ons dorp Mariënberg en haar omgeving. Vanaf de Vecht bijvoorbeeld die meandert door het achterland, van het pittoreske Beerze. 
Hij maakt gewone zaken bijzonder....
Stefan dwingt de kijker, misschien onbewust, anders naar dingen te kijken. Of beter gezegd, anders naar je eigen dorp te kijken.
Verwondering, de kunst om het gewone met andere ogen te zien. Ik zag het van de week weer ergens op een kunstwerk staan toen ik langs het tuinpad van mijn vader in Rheeze liep. 
Ja, dat deed die foto van Stefan met mij. Werd er zelfs een beetje emotioneel van. 
Gek hè, sterk spul die koekjes van Slatman of was het gewoon mijn brein wat losse eindjes aan elkaar probeerde te knopen. Zeg het maar....
Vroeger, nou ja eerder, zat ik ook vaak vanaf dezelfde kant als Stefan naar mijn dorp te kijken. 
Als ik liep met onze hond in het Zendingsbosje...Als Mandie zocht naar een stok om mee te slaan zat ik aan de rand van het bos op een zandheuvel naar Mariënberg te kijken. 
Zag de toren van de gereformeerde kerk (vrijgemaakt dan), zag mijn stamkroeg, zag de Coöperatie, zag de andere kerk die zich nog niet vrijgemaakt had. 
En dan maar mijn gedachten de vrije loop laten....soms dacht ik dan stel nou dat, maar voor niets had ik een oplossing, niet dat het mij niet interesseerde maar wat wist ik er toen al van....Nu denk ik wel eens, ik weet nu soms nog minder dan ik toen al wist...
Sommigen noemen Mariënberg een bekrompen dorp, die weten vast niet beter. Ik zie het toch anders.
Je kunt Mariënberg wel achter je hebben gelaten maar Mariënberg verlaat jou nooit....
Was dat het gevoel misschien wat er bij mij opborrelde..? Toch hielden wij het bij een glas water die avond...
De maan scheen boven Mariënberg toen Stefan het beeld vastlegde op zijn camera. 
Hij drukte op het juiste moment af, de maan verlichtte het dorp. Ik had graag Café Mans er nog op willen hebben, maar ik wil soms wel meer. Soms moet je geduld hebben...
Ik weet gewoon dat op de foto iets verderop anders mijn stamkroeg op de gevoelige plaat zou had kunnen komen te staan. Stefan moest lachen en beloofde ook het café eens te vatten in een mooi beeld. Sla het vat maar aan, zou ik zeggen. Free de Horeca.
De kroeg hoort gewoon bij mijn dorp net zoals het station en de winkel van Sietse.
Er kwam ondertussen een mail binnen van de voetbal, potverdikkemei. Bestaat de voetbal nog wel, bestaat onze club nog wel? Het was een mailtje van onze secretaris met wat stichtelijke woorden van onze zeurvitter. Je gaat het pas missen als bijna iets er niet meer is....
Een dag later reed ik, knuppel die ik ben of een soort van ongelovige Thomas, langs het Westerpark...gewoon om even te kijken of alles er nog wel was. Lag het hoofdveld er nog keurig als een biljartlaken bij...? Was ik nog wel welkom, was de poort ondertussen niet op slot....?
Gelukkig niet! Liep even op vertrouwde grond. Liep even op het veld, even het gras ruiken. Even naar binnen kijken in onze kantine. Wordt er dit seizoen nog wel gevoetbald? 
Sowieso niet meer in competitieverband, maar nemen wij voor de zomerstop het nog een keertje op tegen de heren van Banthum of Kloosternarigheid. Ik vraag dit voor een vriend, dat snappen jullie natuurlijk wel. Voor zo'n beetje driehonderd roodzwarte vrienden wel te verstaan. 
Gaat de 3e helft nog een keertje door dit jaar? Dom ouwehoeren aan de bar, Ruudje er achter voordat ie papa wordt. 
De laatste keer dat ik inpandig op het Westerpark was Oktober vorig jaar. 
Moet je nagaan, bijna een half jaar terug. Toen was er ook al geen bal aan, supporters en publiek mochten niet live langs het veld staan. Ik zij de gek, Wolter en Gerrit en wat jongens van de Instagram waren er destijds wel om het thuisfront op de hoogte te houden met beeld, geluid, berichtjes en wat geschrijverij achteraf....
Dat duzz!
En dat allemaal door die foto van Stefan....Mooi hoe hij op zijn manier naar Mariënberg kijkt door zijn lens. Hij maakt de wereld en in ieder geval Mariënberg een stuk mooier, wat ik oe brom.
Zal hij ook op diezelfde heuvel hebben gestaan waar ik regelmatig zat met mijn hond? 
Hij, de hond duzz, meestal op zoek naar een stok en ik op zoek naar iets wat ik blijkbaar niet kon vinden. Of ik zocht wat ik wel vond, dat kan ook...
In tijden van stilte horen misschien wel meer stille woorden. Ik hoorde het mijn muzikale held zingen. 
Maar zo'n foto van Lok sprak ook boekdelen....Stilte voor de storm, dat het dorp weer gaat leven als er weer plezier is en als alle onzin weer voorbij is.
Blij worden van alledaagse dingen. Werd blij om even in de nieuwe, nou ja, verbouwde winkel van Sietse en zijn dames rond te kuieren. Was er al even snel maar toen meer op zoek naar Mouna, die zich achteraf had verstopt in Chez Freek en ook stille woorden op haar manier sprak.
Maar trots overheerste toen ik Mouna had gevonden en wij samen, met zijn tweeën, gezellig boodschappen gingen doen voor Oma en een beetje voor onszelf in de nieuwe winkel. 
Nou, wat vind je er van....Sietse vroeg het, maar ook Gerjanne maar de Stoete(n) was al wel op, dan moest Oma morgen zelf maar ff naar de winkel lopen voor wat broden.
De vis lag er wel. Had ze wat om uit te delen....
Ik mag er graag komen, in mijn oude dorpswinkel. Eerst was het van de Lange, toen zat Zuidema er een half leven op en volgens mij is Telman alweer een kleine dertig jaar de kruidenier anno 2021. 
Respect voor de altijd goed-te-passe Sietse...Dankzij hem houdt Mariënberg een winkel.
Heel belangrijk voor de leefbaarheid van het dorp. Gas wat lager als je iets vergeten bent en even naar de winkel om de hoek. Zo makkelijk en zo verrekte handig.
Al die verhalen zaten dus in de foto van Lok, Stefan Lok, verstopt!
Met toestemming plaatste ik de foto op mijn eigen Facebook. Meteen al oud-Mainbargers die reageerden met allemaal dezelfde verwondering en nostalgie....Heerlijk!
Gedeeld geluk met als gezamenlijk onderwerp, Mariënberg.
Iedereen bewaart goede herinneringen aan het dorpje, ons dorpje. Gelukkig huist er geen Mark Rutte die wat geschiedenis in zijn geheugen moedwillig deze week wiste....Die vertrouw je toch niet meer, die geloof je echt niet meer op zijn blauwe ogen. Jemig, wist nooit dat liegen een soort van kunstvorm is geworden in politiek Den Haag, hahaha...je wist het wel maar werd mooi met de neus op de feiten gedrukt. .
Neuh, iedereen heeft er een fijne jeugd gehad of koesteren nog al die mooie herinneringen aan mijn dorp. Mooi man....
Een foto zegt zoveel meer en ik, ik voelde ook meteen het gemis van ondermeer het Westerpark. 
Mariënberg, hoe klein ook, is wel connected met de wereld. Er staan namelijk indrukwekkende zendmasten op de Coöperatie, wij timmeren zo mooi aan de weg met de moderne draden en golven.
Heb Mariënberg ooit het dorpje genoemd van Asterix en Obelix maar ik zit vandaag de dag niet ver van deze waarheid verwijderd. 
Foto van een mooie dag, foto van een bijzonder mooi dorp. Je moet er wonen of hebben gewoond om het gevoel te duiden, te herkennen anders is het gewoon een foto en swipen maar....
De horizon van Mariënberg, of de skyline voor mijn part. Wij weten wat er achter ligt....
Mooie vergezichten die soms worden vastgelegd door mensen als bijvoorbeeld Stefan die weet hoe je een camera dient te gebruiken....
Wij gaan voorlopig nog hele mooie herinneringen maken en sommigen daarvan worden vastgelegd voor het nageslacht. 
Die van Mariënberg deelde ik van de week al met toestemming. 
Nu eentje van Beerze, ditmaal zonder bulten maar achter de Baron, de statige oprijlaan. 
In mijn gedachten het tuinpad van mijn vader....Maar ja, dat zie ik er in.
Kijk eens op zijn Facebookpagina, Stefan maakt fantastische foto's.
Mijn kleine dorp, mijn dorp, dit is mijn dorp. 
Dat vergeet ik niet zo snel, ook al kraait de haan tenminste drie keer...ik zal het nooit ontkennen!
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo...