#Dansen Op De Vulkaan!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'To the window of my eyes. I can see the rainey day.
Sitting in a chair of my home. Looking for a way to be the one who I am. 
It's useless to cry for the things I want to know.
Thinking it will come back and reach my home.
It's like a distance, like a distance face.
It's like a shadow on my wall. Something that I can't touch.
I am heavenly, there's a cause. Shelter of my mind hides my love and my tear.
I keep on looking for the reason which is not there. To the window of my eyes....
Uut 'Window of my Eyes' van Cuby and the Blizzards.

Moi, ben ik weer. 
Zit hier te genieten van een hemels uitzicht.
In mijn troebele gedachten, of het gebeurd echt voor mijn ogen, springen een Bever en een Otter touwtjes met een Ringslang. Meneer Mol is sowieso gisteren bij ons huisje een diepgravend onderzoek gestart onder de tafel die buiten staat. Wat een hoop werk voor onze Albert (Mol) en dat allemaal zonder schep. Laat het vanavond gebeuren.
Wij, negen mannen en vrouwen sterk, ervaren een beetje het buitenleven. Onderweg naar de absolute apotheose die vanavond vanaf half negen zal gaan plaatsvinden.
Op nog geen honderd meter van ons huisje, nummer 206, vind vandaag het schitterend slot plaatst van een, tot nu toe, geweldig weekend haar absolute waterloo. 
Huub en consorten treden voor het allerlaatst op in het prachtige Bostheater van Ommen. Huub zal hier hoogstpersoonlijk vanavond het licht komen uitdoen als wij nog lopen te dansen en te sjansen op de vulkaan. Wie weet sluiten wij hem wel in onze armen...
We blijven vannacht gewoon dansen ook al zijn de muzikanten van De Dijk alweer lang vertrokken naar een plek ver achter de Iessel. 
Sinds vrijdag hebben wij hier ons kamp opgeslagen. Gezellig op de Besthmenerberg met z'n allen.
Volgens een legende is deze berg samen met zijn buurman, de Archemerberg, ontstaan toen een grote reus uit Duitsland de Zuiderzee wilde dempen met zand. Maar onderweg richting het pittoreske Ommen scheurde de zak open en ging bij iedere stap zand verloren waardoor de 'bergen' in het oosten van Nederland ontstonden. Geloof niet zo in sprookjes dus het kan ook zijn dat de IJstijd hier mede debet aan is geweest. Dat die met haar kilometers landijs hoge stuwvallen vormden en zo de 34 meter hoge Besthmenerberg en respectievelijke 78 meter hoge Archemerberg veroorzaakten. Denk vooral dat laatste, wat jullie? Dat het kleine riviertje de Regge ooit manmoedig door deze stuwwal heen brak en zo beide bergen van elkaar scheiden zegt veel over de kracht van het wassende water en de eigengereidheid van het pittige riviertje die altijd moet opboksen tegen zijn grotere broer de Vecht! 
Maar het is hier genieten met een grote G, niet in de laatste plaats door het fijne gezelschap waar ik al enkele dagen tussen mag vertoeven. Geluk in tuk!
Terwijl het afscheid nabij is van één van de grootste maar vooral leukste bands van Nederland. 
Je moet soms afscheid nemen. Van de week zette ik dan eindelijk de handtekening die vorig jaar reeds was voorzien. Iets anders dan de Regge sneed onze huwelijkse firmament door. Nu is het officieel en zijn we straks voor de wet ook niet meer man en vrouw. We waren net die twee bergen en leken tot in lengte van dagen met elkaar getrouwd te zijn. Ik de Archemerberg, met zijn 78 meter hoogte, en San de Besthmenerberg, waar wij nu op zitten, met de iets kleinere hoogte van 34 meter. Duo Penotti, twee bijzondere smaken in een potti. 
We dachten niet breekbaar te zijn totdat 'iets' ons splijtte en alles, werkelijk alles, in een ander daglicht kwam te staan. 
Wel een momentje hoor om onder zo'n officieel document je krabbel dan te 'moeten' zetten. 
Het voelde als een doodvonnis en absoluut niet fijn. Word op zo'n moment behoorlijk cynisch en veeg dan graag de krokodillentranen van tafel. Weg hier....Weg van het moment!
Was toch al zo'n week met behoorlijk wat slikmomentjes. Moos die dan toch naar een andere school gaat. Soms zijn het net allemaal iets teveel druppels die je emmer dan doen overlopen. Ik had er verdomme best wel moeilijk mee. Geaccepteerd dat iets over is. Moos die net ietsie anders is. Niet meer verbonden met elkaar, er loopt een behoorlijke rivier tussen ons in nu. De manier waarop steekt nog steeds. De weg er naar toe had anders gekund, misschien wel gemoeten. Het uitzicht vanaf mijn berg doet soms nog wel eens behoorlijk pijn al zijn er voldoende momentjes die je weer als ultiem geluk ervaart. Kinderen maken het allemaal zo vergankelijk.
'Papa, denk je dat Mama jou nog lief vind', vroeg Moos van de week in de auto aan mij. 'Vind jij Mama nog wel lief', vraagt een lief klein stemmetje aanvullend vanaf de achterbank. Hoe leg je Mouna en Moos uit, in begrijpelijke Jip & Janneke taal, dat er veel meer water stroomt door een rivier dan dat je in eerste instantie denkt. Iets met Phantarei. 
Probeer dan gewoon eerlijke antwoorden te geven. Denk dat het beste is. Dat ik ook niet alles weet en misschien wel een grote of kleine reus de oorzaak is van het feit dat ons sprookje verscheurd is. 
Groot gehoopt maar genadeloos van de berg afgeflikkerd. De strijd verloren op punten, niet wetende dat ik aan een wedstrijd bezig was waar ik al meteen met 3-0 achterstond. En nooit het doel gevonden.
Het zette mij gistermorgen aan het denken. Was vroeg opgestaan en liep via het Bostheater het bos in. 
Kwam via mooie kleine slingerpaadjes bij vennetjes en meertjes. Waar wellicht een koppel aan knoflookpadden een aria kwaakten van Mozart of Bach. Hoopte niet mijn vriend, de ringslang of adder, tegen te komen op mijn pad van ongelijkheid. Het zweet gutste van mijn voorhoofd maar ik liep stug door. Beklom de brandtoren hier op de Besthmenerberg. Wat een uitzicht. Als je andere plannen had was een ontsnapping niet ver weg geweest. Het schoot door mijn gedachten, zoals wel vaak, eventjes dingen door mijn nuchtere brein schieten. Maar je schiet niet met hagel maar met scherp en zo raak je altijd wel wat. De kern van het verhaal, de kern van het bestaan. Dat je verder moet en dat vooral Moos en Mouna dat absoluut verdienen. Zij hebben al helemaal niet gevraagd om deze situatie maar wat doen ze het verrekte prima. Met hun kleine voetjes, nou ja...Moos tikt inmidddels maatje 39 aan, dansen zij perfect op de vulkaan. Zij blijven gewoon hun ding doen, dat is het doel van ons beiden. Kinderen op de eerste plek. Ik merk dat het wel moet. Stelde mijzelf een paar weken op plek nummero bovenaan. 
Je merkt meteen dat het niet werkt, dat je dan ongemerkt valt op je grote snufferd voordat je er zelf eigenlijk erg in hebt. Tijdens de evaluatie naderhand geef je wel toe dat je fout zat maar dan is de pijn nog niet verzacht. Wat ik oe brom!
Luisteren. Luister is wat meer naar andere mensen. Je hebt niet alle wijsheid in pacht...Dorgelo!!!
We beginnen pas, we beginnen nu pas echt. Merk dat ik optredens van bijvoorbeeld de Dijk nodig heb om geleden schade te repareren. De absolute krenten in de pap. Dit weekend ook....
Vaak is het mooi dom ouwehoeren met mensen die ook al het nodige voor de kiezen hebben gehad. 
Zijn zo wel geworden tot wat ze nu zijn. Stuk voor stuk mooie mensen die soms met een lach, soms met een traan, je met beide benen op de grond houden. 
De ene keer die schouder, dan een trap onder je kont. Een goed gesprek, mooie invalshoeken al gehad. 
Maar dat lopen achter het Bostheater het onbekende bos in, langs de Steile Oever, Rob groetend en door blijven lopen gaf ook wat rust in miene kop. Het vals plat naar boven, het uitzicht over een stikstofloos natuurgebied. De grootsheid ervaren van de schepping. Was het dan toch niet zo'n Reus maar andere tijden die zorg hebben gedragen voor het feit wij nu zo'n prachtig Vechtdal hebben...??
Dansen op de vulkaan. Ik beleef het op een vreemde manier. Heb er ontzettend veel zin aan en eigenlijk ook weer niet. Een melkboer met de Blues. Hij zet zijn flessen neer maar haalt ze vervolgens niet meer op. Zag wel zo Ommen van een andere kant. Eerder kende ik alle klinkers wel zo beetje in het centrum uut mien hoofd maar nooit het prachtige natuurgebied rondom Ommen. Gewoon op amper 15 kilometer afstand van je huis. Stukje varen op de Vecht. Een reiger zien staan te genieten, van ons of toch van het uitzicht? 
Straks gaan wij op de E-chopper stukkies rijden. Nog meer schoonheid ontdekken. 
Ommen blijft Ommen. Ik kwam en ik kom er altijd graag. Hier ligt gewoon heel wat verleden. 
Leuk om Jan & Jet weer eens te spreken. Ook van die mooie mensen, sterke bakens in een ver verleden. Even praten over die Flater tijd. Wat hebben we gelachen, gedronken, gedanst, gehuild en flaters geslagen. Schept een band. Je pakt zo de draad weer op. Kom eens langs, moet ik doen. Moet ik echt doen. Jannigje weer eens bellen. Kieken hoe het met hem nu is. 
Lezen dat je eigen broer vanavond ook optreedt. In de grote Hervormde kerk van Ommen die Ard keurig heeft verbouwd. Is hij dan het voorprogramma van De Dijk en niet Grolloo gisteravond? Vervolgens een Straffe Hendrik drinken op oen grote breur. Allemaal wel een klap of redelijk wat klappen van de desbetreffende molen gehad. Wiek jij of wiek ik...? In welke stand staan ze...?
Wilde er een positief stukje van maken maar ik merk dat er nog veel verdriet links en rechts zit. 
Geeft allemaal niks want wij houden van elkaar....
Positief was zeker weer de horeca van Ommen. Dat wist ik wel. Tientallen jaren namelijk elk weekend vergelijkend warenonderzoek gedaan. Het was een dirty job maar someone moest het doen....We laafden ons graag. Maar Ommen heeft het natje en droogje Puik voor elkaar. Op het Kerkplein pilsten wij al wat voor, nadat wij reeds begonnen waren op de Markt, een tochtje op het water wat ons even deed scheiden van al die nattigheid in de Ommer Horeca. 
We hadden lukraak ergens gereserveerd. Het werd Puik en het was puik in orde. 
We werden al heel blij toen we aan kwamen lopen. Een enthousiast meisje in de bediening die haar lange benen bijna onder haar billen vandaan liep. Maar alles deed met een glimlach van hier tot Tokio. Ze komen bij Puik, net als bij alle andere horecatentjes in den landde, enkele handjes te kort. Ze deed driehonderd dingen tegelijk maar hield de moed er lachend in. Net zoals de jongen die dienblad na dienblad vol met glazen elke keer weer met een glimlach serveerde. Dat doet zo goed! Geweldig! Alleen maar hulde. Het eten was ook prima te pruimen hoor maar gisteravond maakte het meisje in de bediening wel de avond. Complimenten! Daar kan ik van genieten. Iemand die plezier in het werk heeft. Werken in de Horeca moet je gewoon leuk vinden, is een passie, een beleving. Misschien wel een roeping. Het nieuwe dominee zijn, preken voor eigen parochie! Dat heeft niet iedereen. Maar dat heeft het meisje van Robert en Irma wel en bijvoorbeeld de dochter van mijn oude kapper ook.
Die begroeten je met een glimlach en een warm welkom notabene in je eigen stamkroeg. Je voelt dan meteen thuis. Lijkt zo makkelijk maar is voor sommige mensen nog verrekte moeilijk. Let maar eens op, kijk maar eens om je heen. Het is geen magie, een glimlach op de lippen toveren...??
Net zoals Huub. Die laat/liet je ook altijd voelen dat je welkom bent. Deed zijn werk ook altijd met een grote glimlach. Lieve vriendinnen en vrienden, welkom. Leuk dat jullie er allemaal zijn. Ik heb 'm namelijk nog nooit in al die honderden concerten er op kunnen betrappen dat ie liever thuis was gebleven. Puik voor elkaar. Dat meisje had van de dochter van Huub kunnen zijn, zeg maar.
Het was zo'n weekend met vooral grote tranen van het lachen. Het glas halfvol zien in plaats van leeg. Dansen op de vulkaan, dansen op de Besthmenerberg. Ome Jan die nog even langs kwam en verhalen uit de oude doos weer van mooi koperglans voorzag.  Dingen die je een jaar lang lang niet in de hand hebt gehad kun je weggooien...Hij nam ons de maat!
Het is allemaal niet zo moeilijk om een glimlach op iemands gezicht te toveren, heeft niks met Kazan of Hans te maken maar allemaal met jezelf. Het begint uiteindelijk bij jezelf. 
Iets met de window van je ogen. Als je maar blijft lopen zoeken naar alle redenen van het grote waarom(?) mis je zoveel moois onderweg. Wat een weekendje op de Besthmenerberg al niet kan doen. 
Vnd gaan we Dansen of Onderuit, ik kan het sowieso niet alleen! 
Voor de tover in je ogen, voor de klik van dit moment. Voor de noodzaak van het dansen, voor het voelen wie je bent. 
Voor het snakken om te zweven, voor de vriendschap die het sluit. Voor de liefde die zal blijken, voor de tintels op je huid. 
Voor de vonken van het verlangen, voor de honger naar het feest. Voor de deuk van de muziek, en voor jou, natuurlijk, het allermeest.
Het einde kan ook het begin zijn van iets mooi. Voor de tover dan maar....
Fijne zondag. Joah, mag wel zo....

#Zwart Fluweel!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'The boy could sing, knew how to move, everything.
Always wanting more, he'd leave you longing for.
Black velvet and that little boy's smile.
Black velvet with that slow southern style.
A new religion that'll bring ya to your knees.
Black velvet if you please.'
Uut 'Black Velvet' van Alannah Myles. 

Moi, ben ik weer!
Heerlijk uitgeslapen, dat is lang geleden zeg, tot ongeveer acht uur dat dan wel weer.
Dat noemen wij hier trouwens gewoon uitslapen met een dikke U. Veel langer wordt 'm echt niet hoor....
Daarna met z'n vieren...euh drieën nog ff gezellig in ons grote bed gelegen. Dom ouwehoeren. 
Iets met appels die echt niet ver van bomen vallen, serieuze gesprekken tussen zusje Mouna en grote broer Moos. Hoe kinderen bepaalde zaken tegen het dagelijkse licht houden. Interessant!
Ze denken er meer over dan je in eerste instantie misschien denkt. Veel vragen, niet altijd alle antwoorden. Ik ben ook maar een mens, niet de alwetende helaas!
Voel mij soms een PP'er, Parttime Papa...
Ben er niet meer elke dag bij hè, 24/7. Krijg niet alles meer mee. Sorry!
Enigszins is dat mijn eigen manco. De Parro-app, zeg maar het vroegere schoolkrantje van eerder, ratelt soms onophoudelijk door. Ik hou het niet altijd bij. Het ene berichtje na het andere. Wat moet ik wel agenderen en wat niet? 
Toen wij nog samen waren, had je er 's avonds even over tijdens het eten of werd ik later bijgepraat door San. Denk je hier aan of zorg je dat je op tijd bij school staat? Van die dingen. Nu voel ik mij soms echt zo'n PP'er. Een vreemde op het schoolplein, heb soms de neiging om mij elke keer weer voor te stellen. Hoi, Alfred. En jij bent...? 
Niet fulltime maar slechts in deeltijd voed ik mijn kinderen op. Tuurlijk, alles in goed overleg, maar toch! Het is misschien niet zo maar zo voelt het wel. Het grote gevoel is eerlijk gezegd een beetje weg.
Dat zal nog wel even wennen zijn. Foto's van Moos op het drielandenpunt en jij was er niet bij. 
Ze maken herinneringen voor later waar jij niet eens in gefotoshopt wordt. Het nieuwe tijdperk!
Duo Penotti maar compleet anders nu. Zelfs dat wordt al overgenomen door de andere kant....?!?! Lekker dan. 
Het is ook een hele andere vaderdag vandaag. Je moet je eigen feestje arrangeren. Mouna ligt nog boven in ons cq. mijn grote bed. Ik hoor haar liedjes zingen. Ze zingt over Wodka, echt waar, Ik ben een kachel, daarom loop ik waggel. Ik loop een beetje scheef, dat is hoe ik leef en ik denk dat ik kapot ga, en daarom drink ik Wodka....
Hoe dan? Laatst had zij er over dat ik niet naakt in een bos moest gaan lopen, want dan dachten de vogels dat mijn kleine jongen een worm was en dat was ik mijn piemel kwijt en dan moest ik lopen zoeken in mijn onderbroek naar mijn...?!?!
Nogmaals hoe dan...? Hoe kom je aan die teut?  Wat is teut, papa...Oh ja, hoe kom je aan die praat?
Op school geleerd, vast en zeker weer een berichtje in de Parro-app gemist, denk ik dan....haha.
Alles is anders nu. Vorig jaar om deze tijd wist ik nog niet wat een jaar later gewoon de naakte waarheid is! Ach, alles went. Not! Zelfs drie weken de gelukkigste man op aarde zijn en nu weer met beide benen, maatje 46, op de koude grond staan. Bredero zei het ooit: het kan verkeren. Weer een zoekende zijn in een eindeloze woestijn. 
Toch sloeg ik maar een afslag later af vanaf Mariënberg gezien. Lopen in de Sahara van Ommen kan altijd nog....Fata Morgana's genoeg gezien de laatste tijd. Ga wel gekleed in een bos lopen, op zoek naar iets voor later. Stef, ga je mee?
Wij sloegen, Moos en ik, vrijdagavond een afslag later af. Richting het altijd mooie Bostheater. De Edwin Evers Band trad op in één van de mooiste openlucht theaters van Nederland. Het verplaatste concert van 11 september 2020 en het uitgestelde concert van vrijdag 18 juni 2021. Gelukkig had ik de kaartjes nog niet bij het oud papier gegooid, wel lopen zoeken maar Ina had ze gelukkig bewaard. Zo heb je er nog wat aan hè. 
Had hele andere metgezellen in mijn hoofd en sommige durfde ik doodeenvoudig niet te vragen. Lag er te dik bovenop! Al zag ik sommigen wel zitten in het fraaie Bostheater. 
Dinsdagavond zat Moos onverwachts aan de keukentafel hier aan de Voerman. Ik was 'm per ongeluk tegengekomen terwijl ik net bij het werk wegfietste. Mag ik met jou mee, Papa? Tuurlijk lieverd!
Ga maar achterop de fiets. Kinderzitje van Mouna in de auto van mijn ex. Wat klinkt dat gek hè, net zo gek toen wij getrouwd waren en dat ik over mijn vrouw had. Dat duurde jammer genoeg niet zo lang.
Vrouw is nu ex-vrouw. Alles is ondertussen de revue gepasseerd. Het grote waarom gedegradeerd tot valse hoop! Gelukkig hebben wij de foto's nog uit gelukkigere tijden, althans dat denk ik maar....
Zat net aan mijn theetje in de grote TV-stoel. Moos was bezig aan de tafel in een boekje. 
Waarom neem ik Moos niet mee naar Evers, bedacht ik mij. Hij houdt ook van muziek, kent best veel nummers die Papa ook leuk vindt en vele van deze nummers vinden hun oorsprong in de roerige jaren tachtig en laat dat nou net zijn waar Edwin en zijn kornuiten vrijdagavond in het Bostheater over gaan zingen.....
Het nummer van Rick Astley kent ie notabene helemaal uit zijn hoofd. Het zou toch bijzonder gaaf zijn als ze dat ook spelen. Kan hij zijn dansje doen uit de clip. 
En Edwin komt ook uut Hardenberg, net als Moos. Hardenbergers onder elkaar....Schept sowieso een band. 
Maar houdt hij dat wel vol? Ruim tweeenhalf uur naar muziek luisteren, misschien wel harde muziek?
Misschien teveel prikkels....Ok, we zitten niet in een afgesloten ruimte maar in het prachtige bostheater.
Woog de dingen tegen elkaar af. Maar de plussen wonnen het glansrijk van de enkele minnen....
Ach, als hij het niet volhoudt of niet leuk vind kunnen wij altijd vertrekken richting elders. 
Zoals ik al verhaalde, ben zo'n PP'er. Krijg niet altijd alles meer mee en weet dat soms ook niet of het eigenlijk wel kan. Gebruikte mijn gezonde boerenverstand. Denk het wel...
Hey Moos, kom eens. Kijk eens bij Papa op de telefoon....Vind je dit leuk. Ik liet hem wat flitsen zien van optredens van de Edwin Evers Band. Hey Papa, die ken ik.....Dat is Edwin Evers. Die komt, net als ik, ook uit Hardenberg. Ja, klopt jongen. Zin om vrijdagavond mee te gaan?
Wie is dat dan. Dat is Ferry, die zingt ook. Die meneer heet Jeroen maar heeft nu poep aan zijn schoen. 
En die mevrouw? Dat is Tessa, leuke vrouw hè. Ze kan ook prachtig zingen net als die Maxime. 
Wat zingen ze nog meer dan? Ik liet wat nummers horen. Tuurlijk nummers waarvan ik wist dat Moos ze leuk vind, uit de jaren tachtig komen en misschien wel door de Edwin Evers Band zou worden gespeeld. Spelen ze ook muziek van de Pratende Hoofden of Praat Praat (Talk Talk)? 
Best wel trots dat ie zoveel weet van muziek. Gisteravond nog. Ik luisterde op NPO Extra naar Pinkpop. Zag een mooie Nona live spelen, jemig wat een leuke muziek. Was wat aan het zappen na Even tot Hier en had net, denk amper 10 seconden, weer NPO Extra opstaan...Hey Papa, is dat niet 21 Pilots met Stressed Out! Jemig, ik viel bijna van mijn stoel. Niet door de mooie Tripels maar dat hij dat gewoon hoorde zonder ze te zien en hij zong gewoon mee zittend op de stoel. 
Iets met een appel wat niet ver van de boom valt. Schitterend! 
Maar terug naar vrijdagavond. Wat een geweldige avond. Voelde mij sinds maanden een beetje meer FP'er dan PP'er. Bezig met de muzikale opvoeding van Moos. Mouna had ik geparkeerd bij Oma. 
Hoe komt zij bij Wodka, hoorde ik later van Moe. Lees je de appies niet in Parro, Oma....hahaha? 
Wat een superavond. Van het lopen van de parkeerplaats naar het mooie theater. Alles was leuk!
Het scannen van de kaart, we zijn binnen en het kopen van de muntjes. Hoeveel doen wij, Papa? 
Jij mag 1 biertje hè, drink je daarna water....? Mag ik dan cola, oh..ze hebben ook Rivella. Wat zal een zakje chips kosten...? Waar gaan we zitten?  Goed dat wij kussentjes bij ons hebben, zit toch iets fijner. Het duurde Moos best wel lang voordat Edwin en zijn kornuiten begonnen. Maar om half negen waren zij ook inpandig. De boxen gingen aan. Testte ff het geluid maar Moos gaf geen kick. 
Ze begonnen met Shout van Tears for Fears, daarna Don't You (Forget about me...). Hey Papa, dat is van de simple zielen of niet? The Simple Minds, klopt Moos. Hij herkende echt veel nummers, geweldig. Dit herken ik Papa, hoe heet dit ook alweer? Black Velvet...Oh ja, die draai jij ook wel eens hè. Klopt. Zingt ze toch over Elvis en zo...Kippevel. Wat onthoudt dat jochie veel als je hem iets verteld. De appels vallen echt in goede aarde. 
We hadden gezellige praatjes. Hij was al enkele keren naar beneden gelopen, danste op zijn kenmerkende wijze. Prachtig! Ik voelde mij een beetje in de zevende hemel. Dat was echt een hele grote krent in de huidige pap. Een gezamenlijke passie van ons. Muziek! Dat kereltje dat gewoon 7 van de 10 nummers herkent door spelletjes of wat er thuis aan muziek op staat. 
Na een paar nummers vergezelde ik Moos naar beneden. Merkte dat ik normaal gesproken wat losser ben door ondermeer het gerstenat en de afwezigheid van zo'n jochie. 
Loopt ie nu ineens het podium op? Zag wat leuke dames, links en rechts, je moet wat....
Edwin vroeg wie er uit de jaren veertig kwam, vijftig, zestig....De zeventiger jaren waren natuurlijk geweldige geboortejaren. Hijzelf komt uit die periode en ondergetekende ook. Wie komt er uit de jaren 80, 90, 2000.....Dan houdt het wel op of nie, totdat Moos recht voor het podium zijn vinger opstak. 
De jaren 10 schreeuwde hij. Geweldig. Edwin en Ferry reageerden super.....Moos mocht vlak bij het podium komen en had gewoon een gesprekje met Evers. Hardenbergers onder elkaar hè.
Maar Moos, ken je wel nummers die wij al hebben gespeeld. Je zag en je hoorde 'm even denken. 
Ja, Black Velvet. Totaal geen zenuwen had ie voor ruim 2500 man. Je kon mij wegdragen hoooor....
Kereltje verbaasde mij weer eens. Hij vond het helemaal geweldig. Later herkende ie nog veel meer muziek. Dit is the Final Countdown, Papa. Hij was helemaal in zijn element toen Evers in de verruckte halbe stunde 'Never gonna give you up' van Rick Astley speelde. Wel een beetje kort, Papa.
Hij hield het maar vol. Een kleine drie uur lang stond Moos vooraan te luisteren en te dansen. 
Soms ff wat druk, maar allemaal goede prikkels. Had meer teut met dames op leeftijd dan zijn Papa.
Hij in zijn natuurlijke habit en Papa eigenlijk ook. Toch wel, onwennig nog wel. 
De telefoon begon onophoudelijk te trillen. Kreeg van allemaal bekenden die blijkbaar ook aanwezig waren in Ommen allerlei foto's en filmpjes doorgestuurd in alle rangen en standen. Geweldig! 
Moos werd door iedereen aangesproken. Jij bent vast en zeker Moos. Ja, dat klopt. Heerlijk joch! 
Hij mocht zelf drinken halen. Kwam ie weer terug, trots de grote trappen aflopen. Hij vermaakte zich!
Niet gespeeld. Dit was echt! Hij vond het super. Dit kunnen wij vaker doen. Samen naar zulke concerten. Wij zouden dit jaar naar Daniël in het theater, hier achter het huus maar dat ging niet door. 
Hij liet zien dat hij het makkelijk vol kan houden. Kon 's nachts niet slapen maar nu niet eens gepijnigd door het grote waarom? Neuh, nu eens van geluk. Vol met adrealine, we namen 's avonds thuis nog een biertje. Nou ja, Moos een glaasje Rivella dan. Klein bakje chips nog. Echte nachtbrakers....
We sliepen pas om één uur. Keek de filmpjes wel 10x terug. Mijn grote krenten in de spreekwoordelijke pap. 
Wat een magische iconische avond in Ommen. Ik heb jarenlang er veel gehad in het Vechtstadje waar ik elke klinker wel kende maar dit was echt thuiskomen. 
En het mooie is dat volgend weekend ik er alweer mag vertoeven, nu helaas zonder Moos, maar met allemaal andere mooie mensen die er echt wel toe doen. Afscheid nemen van Huub en zijn consorten....
Gaan we vast en zeker dansen op de vulkaan en zal ik luidkeels meezingen en weten dat een man pas wat mist als zij er niet is en misschien wel even de tekst van Huub wat aanpassen...haha. 
Geweldig openluchtheater. Mijn welgemeende complimenten aan al die talrijke vrijwilligers. Ze hebben het prachtig voor elkaar. Elke vrijwilliger is getooid met een dito grote glimlach, willen jou echt een geweldige avond bezorgen. Super! Alles goed voor elkaar. Tuurlijk duurt het even voordat je de camping weer af bent maar vind je het gek als ineens 2500 man naar huis wil. Lang wilde ik niet naar huis, zat toch niemand op mij te wachten als zelfbenoemde PP'er. 
Black Velvet! Zwart Fluweel, alsjeblieft. Een nieuw evangelie of zoiets. 
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....

#Random Live Outdoor!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

't Waas zondag in 't zuiden.
Niks an de hand, en wat d'r gebeurt 't keumt merge pas in de krant.
En de zon op de roete reep alles nar boete ik denk: 'ik blief binnen verhaale verzinne vandaag'
En ik huurde de minse op stroat, veul gelach en geproat en hiel in de verte 'n tent woar muziek oet kwaam. En de klok tikte door, sloog elk oor ik wil wat beginne, ik mot wat verzinne vandaag. 
En ik leep wat verdwaald op en neer. Wuurd 't koffie of beer, banaan of 'n ei of pak ik 't allebei. Of ierst nog wat sparen, honger bewaren ierst mar wat water, de rest keumt later vandaag. 
Zondag in 't zuiden zoeals zondaage goan: te muuj um te kieke, te muuj um nog op te stoan. En de reagen di won 't gevecht met de zon. De reagen di kwaam en schreef zien verhaal op de raam. En ik zaag grazige weie umgeave dor lucht, umgeave dor wolke die deinden op elke zucht. 
En engelen zongen 't geluk oet 'r longen d'n hemel op aarde di zich openbaarde vur meej. Ay Yaaaaaaay, Zondag ging vurbeej.'
Uut 'Zondag in 't Zuiden' van Rowwen Hèze!

Moi, ben ik weer. 
Als er daadwerkelijk een hemel bestaat waren wij gisteren misschien wel in het voorportaal d'r van.
Zocht naar ene Petrus, zocht naar de ingang van de hemelpoort maar door de drukte zag ik nog niet eens het einde van de tunnel, laat staan een helder licht!
Het moest nog zondag worden maar toch dacht ik gisteren (zaterdag) aan een zondag in 't zuiden.
Soms heb je van die momenten, overvallen je ineens, ben je blij dat je een zonnebril op hebt en kun je ff mooi die emoties laten varen. Ach, de Vecht was sowieso niet ver weg. De tranen vonden vanzelf haar weg. De Loozensche linie begon notabene achter de wal en 't hoge gras waar wij gisteren stonden te genieten van Random Live Outdoor.
Gewoon buiten op de locatie van Expedition Outdoor, zeg maar de Zwieseborg!
Ik reken het goed!
De vier heren van Random Five dachten in al haar wijsheid dat het wel een leuk idee zou zijn om precies midden tussen Gramsbergen en Hardenberg een kek festivalletje te organiseren. 
Wat koude biertjes, wat happerij, wat gezelligheid en gewoon donders goeie muziek. Joah, mag wel zo.
Tuurlijk, het weer werkte uitstekend mee. Wie weet zat boven Ludwig wel aan de spreekwoordelijke knoppen te draaien. Tanken is sowieso vandaag de dag te duur dus hij hef tied zat om wat anders te doen...
Snap 'm helemaal dat hij zijn oude kameraden even wat rode diesel in de motoren gunde. 
Wat een prachtige mooie dag! Die begon ook al zo mooi. Even struinen door de Drentse bossen. Op zoek naar het juiste gevoel. Ondertussen Daniël lezen en dat de gitaar zijn grote liefde is en altijd zal blijven. Niks geen Phantarei voor Lohues. Gelukkig wel. Soms moet je ver het bos in om het goede hout te vinden. Ach, ik zie wel waar het schip strandt. Zondag gaat hoe dan ook voorbij. Kan mij om van alles druk gaan maken maar meestal giet het toch weer anders dan dat je van te voren had gedacht!
's Middags mooi op fietsje naar de Zwieseborg via de Gramsbergerweg. Gezellig met leuke lui, donders trappen want ik had de accu leeg terwijl die anderen 'm mooi vol hadden. De Groot verkocht geen accu's bij zijn voormalige Gasoline Station. Ach, zonder klotsende oksels kwamen wij fris en monter aan bij de Hardenbergerweg(!) nummer 27 in downtown Loozen. We waren mooi op tied. Klokslag vier uur trapten de heren van Random Five af. Ze hadden de boel goed voor elkaar. Parkeerregelaars en fietsenwijzeraars, zet oen fietse daar maar neer. Ok, meneer! Goedgemutste klaar-overs lieten ons de weg oversteken naar het festivalterrein. Je werd netjes aangesproken met meneer, dag meneer Dorgelo. Woon ie nog altied in Mariënberg? Al tien joar niet meer....Nou, na wat heen- en weer geproat was Taxi Geert tevens gearriveerd, kusje Geert?, en waren wij compleet en kon het feest wat ons betreft beginnen. 
Het was gezellig, machtig gezellig. Wat biertjes, mooi dom ouwehoeren en gewoon lekkere muziek. 
Muziek uut lang vervlogen tijden en soms muziek wat dichterbij huus. Annie uut de Bochte bijvoorbeeld, heerlijk om die eens hier te heuren in plaats van op de Zwarte Cross. 
Zoals gezegd trapten de heren van Random Five haar eigen festival af. Na precies een kwartier nam Jhonny and the Rockers het stokje over. Ook geweldig. Lekker ruig, hoe die meid Jeruzalem van Anouk zong. Lekker hoor, je zou er maar mee getrouwd zijn! Maar we stonden niet op het Malieveld maar gewoon tussen Hardenberg en Gramsbergen. Ook prima, wat ik oe brom!
De Bunzings uit Daarle/Den Ham waren band nummer drie met een drummert uut Gramsbergen en waar de Pa d'r van het maar niks vond. Geintje natuurlijk maar een kleinigheid hou je altijd. 
Vier enthousiaste kerels die gewoon super begonnen met Lodi van CCR. Wij kennen 'm vooral in de uitvoering van The Brandos maar deze was ook een lekkere hoor. Zie de Maneschijn door de bomen, ach daar moest ik weer aan denken toen ik hoorde dat ze ondermeer uit Daarle kwamen. Net zoals ik gisteren aan zondag moest denken terwijl het nog zaterdag was. Denk dat Henk mij nu al niet meer volgt..haha. De Bunzings speelden ook 15 minuten en Wieke Rocks was de laatste van de vier bands die haar nummers ten gehore bracht. Die begonnen lekker met een ouwetje van Fleetwood Mac. Mooie zangeres ook, had iets mystieks,  mysterieus....Of het feit dat ze gewoon uit Friesland kwamen, dat kan natuurlijk ook. 
Het principe bijna uitgelegd. Vier podia stonden opgesteld. Je had het Noorden, het Westen, het Oosten en het Zuiden. Misschien dat ik daarom wel aan zondag dacht. Maar welke band nou waar stond moet je mij niet vragen. Halverwege Random Outdoor Live! was ik de weg al volledig kwiet. 
Niet door het gerstenat hoor maar gewoon door het domme ouwehoeren. Je blies in oude vriendschappen nieuw leven. Kwam aan de praat met het nichtje van GerritJan, ze heette niet Gea maar Anitaaaaaaaaaaaa. Feliciteerde Dick nog efkes met Kloosterhaar. Benny bleek toch echt wel Bert te zijn. Henk was nou met Wim ipv met Jan. Zag een mooie Bakker langslopen, had ook nog eens leuke praat en je snapt soms dingen niet. Nog altijd vrijgezel?? Ga weg joh. Zo'n leuke meid...Veel ouwe koeien trokken wij derhalve uit de sloot. Nu mag het nog of niet dan? Door al dat stikstofgedoe mag dat misschien ook niet meer. Wij zijn echt de weg kwiet in Nederland. Weet niet of ik iedereen kan of mag geloven maar blijkbaar is alleen in Nederland het echt een groot probleem. Ach, dood gaan wij allemaal een keer. Dat weet je als je geboren bent, nou ja - dat weet je niet als je uit je moeder komt - maar gaandeweg je leven vordert weet je dat je ooit terug wordt gegeven aan moeder natuur. Of je gaat gekist de grond in of je laat je cremeren, je kunt je tegenwoordig ook laten bevriezen maar dat mag straks ook niet meer gezien de opwarming van de aarde. Sorry, loop weer helemaal leeg. Zo voel ik mij ook een beetje. Maar leegte kan straks ook weer gevuld zijn. Bakkie yoghurt met lijnzaad. Koppie thee stiet al koud te worden. Kan ook allebei. 
Maar het was bijzonder genieten op de Loozensche vierkante meters. 
Oh, zie net dat ik het principe van het festival nog niet goed genoeg heb uitgelegd. Dwaalde weer eens ernstig af. Sorry, niets is een mens vreemd. Ben teveel van de hak op de tak. Nou elke bandje speelde dus 15 minuten, dik kwartier. Ze speelden ieders vier sets van 15 minuten, dus allemaal een dik uur. Dat was dikke prima in orde. Wij stonden mooi middenin te kieken en vooral te luusteren naar een puik stukkie muziek. Vergeten parels en echte rockklassiekers. Alles kwam voorbij. Echte dikke krenten in de pap heur. Je kon mooi met de bands meedraaien, als je dat wilde natuurlijk, we gingen van links naar rechts. Het leek wel of je op het drielandenpunt stond. Zo ben je in Duitsland, zo weer in België en tenslotte veilig terug in je eigen kikkerlandje. 
Maar in Loozen gingen ze nog een stapje verder, VierBandjespunt!
Zo hoorde je Random Five, stapje verder luisterde je naar Jhonny and the Rockers, weer een kwartslag draaien en stonden de Bunzings voor je te spelen en als wij ons omdraaiden keek je recht in de mooie kijkers van de zangers van Wieke Rocks. Soms heb je geluk hè, meestal botte pech!
Alle bandjes waren uit de kunst maar ik genoot echt van de Bunzings. Hoe ze aan die naam komen is mij vooralsnog een raadsel. Later hoorde ik dat ze ook veel liedjes spelen in het dialect, denk dat daar de oorzaak ligt van hun bandnaam. Lekker boeiend. Het klonk gewoon lekker. Vier jongens met een goede kop op hun robuuste lichamen en gaan met die banaan. Maar nu doe ik die andere bandjes te kort, kan gewoon niet kiezen sorry, ben altijd al lang van stof. Jhonny and the Rockers, gewoon dikke mik. Stekkers in die gitaren en los met die hap. Wieke Rocks, idem dito, ze hadden 's avonds nog een optreden maar ze liepen 's middags gewoon al een marathon. Wat een strot zeg. 
En dan Random Five zelf. Ik hoor ze ook altijd graag. Lekkere muziek. Of het nou R.E.M., U2 of John Hiatt is of iets anders uit het grote muziekboek. Het was grandioos. Super idee!
Goed veur mekare. Want genoeg bier gehad, nog ff een hamburger geproefd, ook niks mis mee. 
De eerste editie was er eentje voor de boeken, om in te lijsten. Daar zit muziek in, dit mag niet bij één keer blijven. Potverdikkemei!
Denk dat die zeshonderd andere bezoekers daar net zo over denken. Geen geouwehoer, geen moeilijk gedoe. Gewoon gitaren en zo inpluggen en spelen, tap laten stromen en Ludwig boven aan die knoppen.
En toch, toch dacht ik aan van alles. Dacht aan haar, dacht nog verder en kon mijzelf wel voor de kop slaan. Het is alles of niets, waarom toch altijd? Denk eens na joh. Dacht aan mijn kinderen. Die waren nu echt in het zuiden. Dacht ik daarom aan de zondag in 't zuiden? Weet ik veel, zet dat denkapparaat eens uut en spring gewoon in het diepe. Voor mijn part in de Vecht!
Muziek roept allerlei herinneringen op. Goede, mooie maar ook mindere en slechte. Gisteren riepen ze negen van de tien keer alleen maar mooie herinneringen op. Creating Memories. 
Je moet het zelf doen, je moet ze zelf opslaan. Een ander doet het niet voor jou. Ook al duurt iets moois misschien maar 3 weken, geniet gewoon van het moment. Keek eens naar boven. 
Zag witte wolken die de lucht blauw kleurden. Keek nog eens naar boven, de wolk leek op iets....
Weet nu nog steeds niet wat, maar het leek er verdacht veel op. Kan ook op zo'n dag wat minder drinken, dan wist ik vandaag - zondag dus - waar het gisteren op leek. 
Nou, het leek op een prachtige mooie dag! Morgen zien wij wel weer. 
Je moet niet bange weze zingt Daniël net, en hoe de wind soms stiet. Angst is maar voor even en spiet (spijt) is voor altied. Kerel, Kerel wat heb ie toch vaak geliek.
Maar fietsen tussen Gramsbergen en Hardenberg is ook niet verkeerd heur als je maar tijdig genoeg ergens halverwege afslaat naar de Zwieseborg. Volgend jaar maar gewoon weer? Weer de tweede zaterdag in juni? Noteer 'm vast in mien agenda want Random Outdoor Live! heeft haar waarde al bewezen mede dankzij De Bunzings, Jhonny and the Rockers, Wiecke Rocks en natuurlijk de heren van Random Five. Tik 'm aan ouwe. Dat afpilsen bij Sevens en later nog efkes thuus laat ook haar sporen na. Ach, het is nog lang zondag. Misschien wel zondag in 't zuiden. Weet jij veel. 
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...

#Bewogen Seizoen!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'So she said what's the problem, baby. What's the problem, I don't know.
Well maybe I'm in love (love), think about it every time. 
I think about, can't stop thinking about it.
How much longer will it take to cure this. Just to cure it cause I can't ignore it if it's love (love).
Makes me want to turn around and face me. But I don't know nothing about love, oh. 
...Come on, come on. Move a little closer. Come on, come on, I want to hear your whisper.
Come on, come on, settle down inside my love, oh. 
We're accidentally in love, Accidentally in love.'
Uut 'Accidentally in Love' van The Counting Crows.

Moi, ben ik weer. 
Moet niet gekker worden, de tranen in de ogen terwijl een speler van notabene Bruchterveld afscheid nam van het 1e elfal en net zijn laatste wedstrijd voor de Tricolores heeft gespeeld. Zijn dochter die vanaf de zijlijn komt aanwaggelen met haar korte pootjes. Kun je mij wegdragen, ben de laatste tijd toch sowieso een emotionele draak!
Even later zijn twee grote mannen heel erg stil. Allebei een bewogen seizoen achter de rug wat absoluut niks met het spelletje tussen de witte krijtlijnen had te maken.
Had gelukkig de zonnebril op, maar weer tranen met tuiten. Had echt niks met voetbal te maken maar met zoveel dingen meer. Ik zat gisteren in een emotionele achtbaan op sportpark de Noppenweide, de thuishaven van onze vrienden van Britishfield!
Die knuffel met onze onvolprezen elftalleider sprak boekdelen, vatte het seizoen wel een beetje samen. Zekers die van ons beide, ieder op zijn eigen manier! 
Tuurlijk, voetbal is 2 x 3 kwartier op onze zaterdag de belangrijkste bijzaak in het leven maar je wint er geen wedstrijden mee als die zich maar in je hoofd blijven afspelen, opnieuw en opnieuw!
Soms heb je aan een half woord genoeg. Weet je nog? Gisteravond ook met de Breuk of met Jan, de vader van Mandy. Je snapt iets of je snapt iets niet. 
Weten als iets goed zit. Gevoel? Nuchter verstand? Combinatie van beide onderdelen....?
Ben van huis vertrokken, totaal zonder enig gevoel van richting of welke kant ik op moet. Ga ik links, terwijl ik misschien beter rechts had kunnen gaan? Of neem ik die rotonde nog eens. Onderweg naar later! Zit nu vaak op de Hunebed Highway, ook zo'n weg die zomaar naar Rome kan leiden. 
Las vanmorgen Daniël nog eens gewoon in het Dagblad van het Noorden. Lag opengeslagen op het bed. Kopje thee, bakkie Yoghurt. Absoluut nog geen zin om uit het bed te stappen, had ook kramp in de kuiten en vond onder het bed zomaar ineens een lachend gezicht. Je hebt soms van die dagen.....
De wereld in de Zunne....had vanmorgen het liedje van Daniël van de CD 'Gunder' in miene kop!
'As ze kek en je vuuln, dat ze joe ok zitten zöt. As ze aal duer heur haor zit te dreijen als ze pröt.
Dan lek ja alles goed. Dan lek ja alles mooi. De wereld in de zunne....'
Joah, gisteren had ie erover in zijn column die ik vanmorgen nog eens las. Over het Nedersaksische...
Over dingen vertellen in oen eigen taal. Dat er soms geen woorden bint in het dialect om iets tot uitdrukking te brengen. Leer ondertussen wat Gronings, Ede Staal kwam langs en ze werkt niet eens bij Hutten Metaal. Alles hef een reden. Lohues omschreef het mooi. Een neef van hem vroeg wat nou eigenlijk het Drentse woord voor Toewijding was. Hij had gezocht, maar hier aan deze kant van het land gebruiken wij niet zo vaak woorden als deze..
Er is toewijding genoeg maar als je hier een zeer bevlogen persoon vraagt naar toewijding zal hij waarschijnlijk, volgens Daniël, is relativerends zeggen: 'Joah, dat vin'k gewoon mooi' of 'Ach ja, ik doen mien best.'  Een goede verstaander weet dan genoeg! 
Dat bedoel ik dus en daarom kwam het liedje van hem buurten in mien kop vanmorgen terwijl ik hem nogmaals aan het lezen was. Joah, mag wel zo. Iets met fietsen en de bande vol met wind en totaal niks te klagen. Hoe de zunne (zon dus) weer kan gaan schijnen in je eigen wereld. 
Die houdt niet op hier achter bij de Vecht, of bij de Hunebed Highway. Soms rij je zo door naar Emmen of naar Groningen. Misschien wel verder, er gaat veel meer boven Groningen, wat ik oe brom!
Daarom, was gisteren zo'n emotionele dag. Ik had 'm niet zien aankomen maar het gebeurde wel. 
Ach, zal mij ook boeien. Iedereen mocht en mag mijn tranen zien. Deze waren van puur geluk. 
Je zegeningen tellen. Weten dat het morgen anders kan zijn maar vandaag pluk je de dag en vooral de vruchten van je zelf geplantte levensboom. Het zal mij worst wezen en anders maakt Lohues er wel een liedje over. Graag zelfs. 
Iets wat Huub na het einde van dit jaar niet meer zal doen met zijn bandje De Dijk.
Ruim veertig jaar staan ze al op de planken. Ben bang dat het laatste weekend van Juni in het openluchttheater van Ommen de laatste keer is dat ik ze live ga zien! We maken er gewoon een mooi weekend van met alleen maar mooie mensen. Mensen die er toe doen, mensen die de klappen van de zweep kennen. Die allemaal het nodige hebben meegemaakt maar wel ergens voor staan! 
Die kunnen dansen op de vulkaan! Het deed mij wel wat toen ik 's morgens las wat Huub verhaalde in de Volkskrant. We stoppen er mee. Huub vindt het wel mooi geweest, de andere bandleden hadden graag nog in lengte van dagen doorgespeeld. Tja, als één iemand de stekker eruit trekt speel je alleen nog maar voor jezelf, semi-akoestisch en niet meer voor volle zalen. We gaan hoe dan ook genieten op de Besthemerberg, we maken er gewoon een vulkaan en danspaleis tegelijk van. De dames mogen Huub nog één keer vol in het kruis kijken. Ik kijk er nu al naar uit. Vrienden, Vriendinnen...Welkom!
Want we beginnen ja pas....Ja, we beginnen nu pas echt! 
Einde seizoen. Dikke streep eronder. Volgend jaar nieuwe ronde, nieuwe kansen. Ondertussen volop bezig met de voorbereidingen die niet in de soep lopen. Heerlijke risotto derhalve met garnalen en veel groenten. Vind ze lekker, nou ik ook....Thuiskomen, niet in een leeg huis wetende dat er weer wordt geleefd. Wijntje in de zon, muziekje op en jij je lekkerste parfum. Kun je mij ook wegdragen....
Toewijding. Begin 'm te snappen Lohues. Haha, ik las je tussen de regels door. 
Vandaag niet zo'n lang stukkie. Pinksteren hè. Tien dagen na de hemelvaart. Keek vannacht eens naar boven. Het was niet druk aan de hemelpoort, zag wel een klein jochie staan van negen jaar. 
Potverdomme! Kreeg kippenvel tot aan mijn kruin. De wereld is daar even niet meer in de zunne! 
Kerkrade huilt om het ventje wat sinds woensdag werd vermist! Kreeg het er koud van. Moos is ook negen en Joris ook...Zij spelen ook hier achter of ergens in de tuin. Gisteren hebben ze 'm gevonden. 
Onvoorstelbaar. De wereld is zo vaak zo gewetenloos kapot! Valt niet te repareren....
Misschien was het wel z'n optelsom dat ik daarom gisteren brak op de Noppenweide. 
Kan voor jou wel de wereld in de zunne zijn. En maakt zij mij weer de man die ik zo graag wil zijn. 
Maar het leven is niet altijd fair maar soms werelds tegelijk. Ik ga Pinksteren....
Kids ophalen. Misschien wel ergens een biertje doen. Genieten van vandaag. Morgen zien we wel weer.
Fijne zondag. 
Joah, mag wel zo....