#Grote Beer!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Hoop, er is hoop. Altijd hoop voor jou. Altijd hoop voor mij.
Eens - je zult zien - Gaat het echt voorbij, alles echt voorbij.
Als jij de weg verliest, zal ik hem vinden. 
Als jij het niet meer weet, denk ik voor jou
Ik vang de regen op, ik stop de wind.
Ik ben jouw deken voor de kou.
Als jij jezelf verliest: aan niemand vragen...
Alleen aan mij, want ik ben er voor jou.
En is je last te zwaar, ik zal hem dragen.
En als het moet dan draag ik jou.'
Uut 'Hoop' van Vreemde Kostgangers (tekst: Henny Vrienten)

Moi, ben ik weer. 
Ze had (bijna) niks gezegd, althans niet bij mij thuis. Wie weet wel bij San. 
Afgelopen donderdagavond had Mouna, onze dochter, haar Grote SchoolAvond (GSA).
Woensdag, toen zij met haar kleine handjes het magere rundergehakt zat te kneden, vertelde ze wel al iets maar het was een beetje onsamenhangend en ik was misschien (te) druk met de juiste ingredriënten en verhoudingen voor de eigengemaakte hamburgers te boetseren. Moest er nou echt ketchup bij? Ok, uitje, knoflook, eitje, beschuit, wat zout en peper snapte ik nog. Ze liep op het strand, zij was Mama en haar vriendinnetje Mera-Lyn haar lieve dochter. Sem uit een andere klas speelde Papa en Bram deed een poging om haar zoon te zijn.
Huh...? Ik dacht dat ze het had over Julianadorp want ze waren een gele ballon kwijt. Ons huis was ondertussen bezaaid met blauwe en gele ballonnen. Naast het lopen op het strand in het Westen dacht ik tevens dat ze met haar fantasie, hier in het Oosten, op de loop was gegaan. Dochter van hè...
Heerlijk toch, dat waren de hamburgers ook. Ze smulden. Lichtpuntje nummer één van deze week. 
's Avonds in bed hadden we het over de GSA. 'Papa, ga jij en Mama wel bij elkaar zitten'? 'Tuurlijk, lieverd, wat dacht jij dan'? 'Nou, gewoon, brengen jullie mij dan ook samen naar de klas.'? 
Ik had toch al zo'n super week, dit kon er ook nog wel bij. Ik brak, haha...lachen als een boer met kiespijn! Not! 
Maar wat bleek donderdagavond. Ze had gewoon één van de hoofdrollen. Met z'n vieren waren Mouna, Sem, Mera-Lyn en Bram een gezin die allerlei avonturen beleefden nadat de gele ballon uit hun handen was ontsnapt. Ze gingen van het strand naar Artis, naar de jungle, naar Afrika, belanden ergens in de zee, in het bos etc. Het was tevens heerlijk rolbevestigend want Mama (Mouna duzz) mocht met de grote strandtas zeulen. Geweldig, hier maken wij er geen probleem van hoor. Ergens verderop, ver achter de Iessel, hadden ze er vast een punt van gemaakt. Het viel meer ouders op. Een kleinigheid hou je altijd. Lekker boeiend!
Ach, het was weer ouderwets gezellig. We zaten met onze oude buren weer gebroederlijk met z'n zessen op een rij. Naast elkaar. Leek wel een reprise van het jaarlijkse ballonnenfestival van eerder. Zaten we ook altijd bij elkaar gezellig te wezen, te bbq'en, bier en wijntjes te drinken en keken we hoe de ballonnen het luchtruim boven Hardenberg Airport verkozen. Zat naast San, naast mijn ex-vrouw, even leek het ff of we nooit uit elkaar waren geraakt. Voelde vertrouwd. Ik zocht naar een verband, iets van ons twee. Maar het plafond van de gymzaal, die zondags dienst doet als heuse kerk, is te laag. Die hoop was al lang vervlogen. Wat als ik nou haar hand zou vastpakken...?
De kleine aula annex gymzaal was knus maar ook warm. Had beter de hoodie thuis kunnen laten. 
Wilde nonchalant lijken maar zekers niet te losjes. Laten zien dat je er nog bent, lukte het...?
De eerste keer iets ondernemen met ons samen. Moos was thuis gebleven, broertjes en zusjes pasten er donderdagavond niet meer bij. Het zaaltje puilde al uit. Jannie, de buuf, hield thuis een oogje in zeil. Ik zou haar appen maar had in die knusse en warme gymzaal slecht bereik. We konden tevens niet zien of Feyenoord al voorstond en wij wisten dus niet of Moos zich redde, alleen aan de Voermanstraat. Schakelde Wi-Fi in, dat idee kreeg ik ineens na een dik uur peentjes zweten. Alles was met een wachtwoord, behalve die van de kerk. Was het huis van God hier toch nog ergens goed voor. Hier mag je altijd binnenlopen, ze logenstrafte hun eigen woorden gelukkig niet. Kon zo kontakt maken met het thuisfront en Jannie. Zag dat Feyenoord nog op 0-0 stond en dat Moos zich prima in zijn eentje vermaakte. Jannie had er net nog ff een blik op geworpen. Lieve buuf hebben wij toch! Mooi mens.
Juf Evelien was de ladyspeaker van de avond. Ze deed het prima, goed verstaanbaar. Mag gezegd worden. Ze praatte het soepeltjes aan elkaar. Dat had Gerjan top voor elkaar, oud-Mainbarger hè en zoon van een buschauffeur. Dat spreekt sowieso in je voordeel. 
En ja hoor, daar kwam spuit elf het podium op. Moentje....Huppelend, zwaaiend, lachend, helemaal in haar element. Cas liep er ook en Sammie....ze keek niet omhoog maar naar haar Papa Vincent en Mama Marloes die toevallig naast ons zaten. GertJan en Mandy zaten links van San, de oude buurtjes weer ff samen inpandig. Alsof de tijd stil had gestaan. Stop de klok! Wat geweldig. Genoten met een grote G. Elke groep (volgens mij 7 klassen) hadden allemaal een leuk toneelstukje ingestudeerd. 10 juffen deden zelfs nog even K3 in meervoud. K10. Van Afrika tot in Amerika, van op de Himalaya tot in de woestijn. Afrika tot in Amerika. Ja, wij zijn zoveel mooier als we samen zijn. Slik...Ze deden het super, wat hadden ze een schik. Grappig ook. Niets om je voor te schamen. Juffen van de Marsweijde zijn sowieso top. Want we zagen de 'oude' juffen van Moos en die van Mouna plezier hebben in datgene wat ze deden. Hoorde van San dat de juf van Mouna op toneel zit. Juf Lidy ging helemaal op in haar rol. Prachtig! Wat mooi om al die kinderen blij te zien. De één vond het niks, de andere ging helemaal los. En alle papa's en mama's natuurlijk ontzettend trots. Hun dochter of zoon was natuurlijk de ster van de avond. Kon ook genieten van zo'n klein meisje die vol overgave zong over een ballon. Net zoals van de klas die iets deed met beren, niet alleen broodjes smeren. Mijn grote held van eerder kwam ook nog even langs. Baloe de Beer. Baloe is één van de personages uit Junglebook. Schijnt dat ie een Antropomorfe Lippenbeer is, dat mag je van mij ook meteen weer vergeten. De naam Baloe is Hindi voor beer, zoals Mouna Arabisch is voor Wens. Baloe is in de tekenfilm een puur goedaardige en zorgeloze beer die het liefst alleen lol wil maken en Mowgli (het kindje uit junglebook) deze manier van leven ook wil bijbrengen. Je doet wat. 
Ik zong het woordelijk mee, het kind in mij kwam even terug. 'Als je van beren leren kan, van slimme beren leren kan. Is dat iets wat je echt proberen moet. Want hoe je profiteren kan daar weten beren veel meer van en beren zijn als leraar beregoed. Er valt een heleboel te leren van een beer, ja van een beer.'
Kon wederom geen toon houden maar het interesseerde mij geen zier. Maakte gebruik van het moment. Ik had sowieso een kutweek. 
Laat mij maar...Zat naast het mooiste wat mij ooit was overkomen, Vincent was het trouwens niet en deze grote Beer had er weer eens moeite mee. Waarom, in godsnaam Waarom.....?? Hoop zou niet sterven maar toch stierf er deze week een flinke hap hoop. Hunebed Highway opgebroken...
Mouna was helemaal in haar element. Geweldig. Kon je maar door een ogen van een kind blijven kijken, maakte het leven zekers de moeite waard!
Na een kleine twee uur was de ballon gevonden. Hadden de groepen 1 en 2 van de Marsweijde ff in grote vogelvlucht een kort rondje langs de aarde gemaakt. Tof gedaan, Juffen! Vakmanschap is Meesterschap. 
Denk dat Mouna ook goed heeft geluisterd naar wat de beren donderdagavond hadden te vertellen.
Vrijdag waren Moos en Mouna gelukkig hier weer inpandig. Kijk er altijd naar uit als de kinderen bij mij zijn. Ze maken het leven licht, doen niet zo moeilijk. Tijdens die dagen verdwijnen mijn zorgen een beetje naar de achtergrond, zakken langzaam in de Vecht en verdrinken....
'Papa, ik ga vast naar boven hoor. Kom jij ook zo?' Ja, Mouna kom er aan. Nog even de vaatwasser inpakken. 'Papa, kom je nou....', schreeuwde Mouna van boven. 
In mijn bed, aan de kant waar eerder Mama lag, had Mouna één van haar grootste beren in bed gelegd. 
'Papa, Grote Beer mag bij jou in bed. Als wij er niet zijn hoef je niet meer alleen te slapen....Kun je ook met iemand knuffelen als wij er niet zijn want jij houdt van beren, hè Papa.'
Klopt, Papa was altijd gek van beren. Van grote en kleine beren. Samen zongen wij het liedje over beren en broodjes smeren, liet ik haar het filmpje zien van Junglebook en samen zongen wij wat je allemaal van beren leren kon. 'Mag beer in bed blijven liggen en mag ik vanavond bij jou in bed slapen, Papa?' Heb ik nu een kleine beer in bed en straks een grote beer....Ze moest lachen, ik iets minder haha..
Het was gewoon niet mijn week. Kop vol met vragen, Kop vol zorgen, slecht kunnen concentreren, alles zat tegen, zag zelfs hoop sterven, lichamelijk ongemak en prijzen maken die niet klopten achteraf! Potverdomme....de centen moeten wel blijven binnen komen. Zo werkt 't niet, Dorgelo!!
Maar Grote Beer ligt nu nog in bed. Gisteravond wilde Moos bij mij in bed. Grote Beer ook...en Moos haalde kleine beer er ook maar bij tevoorschijn. Een dolle beestenboel en Moos snapte mijn grapjes over domme beren etc. iets beter. Geweldig! Mouna kroop vanochtend bij Moos en mij in bed en was al vroeg wakker want ze wist te vertellen dat ze nu met vier grote beren in bed lag. Humor! 
Ze kroop wat dichter tegen mij aan en schopte zelfs een beer uit bed. Moos mocht blijven liggen. Als ik nu uit bed val, Papa, val ik tenminste zacht. Die is ook niet dom hoor. Zij maakt wat zwaar is vaak heel licht, zo ook dit weekend. Kinderen maken het leven vergankelijk. 
Gek toch, hoe een ogenschijnlijk Grote SchoolAvond, er voor kan zorgen dat je uiteindelijk met allerlei soorten beren in je grote springbox beland. We maakten met zijn drieën een soort van wereldreis in het klein. Zongen geen K3 maar wel het liedje van Baloe en aanverwante nummers. We waren gearriveerd in de Dorgelo Jungle! Zondagmorgen zijn wij geheel zorgeloos, iets van Dorgeloosheid. Dat zal het wel zijn, ik wens mijzelf weer iets meer Dorgeloosheid toe. Ik had het ooit. Het komt wel goed, logenstrafte deze week wel mijn eigen woorden. Potverdikkemei. Het glas is halfvol hè, jij kunt 'm niet halfleeg drinken...Baalde van het feit dat ik mij liet kennen deze week. Zag lange tijd geen beren op de weg.
Ze is nu weer aan het turnen. Mijn knuffelbeertje Mouna. Maakt de ene handstand na de andere. De actrice in de dop. Wat een expressie, ze houdt van optreden, ze houdt van mensen vermaken. Het maakt mij zo trots. Misschien hebben jullie dat wel gemerkt. 
Deze Grote Beer gaat nu echt broodjes smeren. Eentje met appelstroop en kleine beer, die nu nog boven slaapt, zal vast wel chocoladepasta willen. Vroeger had je echt chocoladepasta met beren op het etiket. Of zie ik nu weer beren op de weg? Vroeger? Jij bent een oude lul aan het worden, Dorgelo! Klopt!
Maar, was er gisteren een cirkel rond toen Boudewijn een tekst van Henny voor las?
Iets met hoop! Ik blijf erin geloven dat One Fine Day mijn grote of kleine knuffelbeer weer aan de voordeur staat!
Dan wordt het echt een drukke bende boven in bed. Welke beer moet dan als eerste vertrekken richting elders...?
Voorlopig ligt Grote Beer er prinsheerlijk alleen, als je begrijpt wat ik misschien niet eens bedoel!
Dit bos is een wonder, eet alles op. Sla ook eens een noot stuk op je kop. De lekkere honing van de bij die maakt het dier speciaal voor mij. Ook mieren smaken deksels goed, een mier die houdt van lekker zoet en mieren smaken naar......En een grote beer schudt het allemaal zo uit zijn mouw.
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...