#Maestro!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Een opkomende zon, een doodgewone dag begon.
Het deed me meestal niks, vogels zongen wat.
Lente kroop door het platteland, dingen waar ik geen oog voor had.
De mist trok omhoog. Het grijs werd groen.
En zo werd het nooit meer als toen.
Als iedereen is wist hoe simpel het soms is. 
Ineens kom je terug in het licht, verander je blik. 
En je wereld verandert mee.
Het kost je verder niks, een lach op je gezicht. 
De meeste mensen lachen terug, 't is achter de rug.
En je voelt je niet meer alleen. 
Als iedereen is wist wat simpel geluk is.'
Uut 'Simpel Geluk' van de 3J's.

Moi, ben ik weer!
Voor even dacht ik vannacht dat daar het langverwachte moment U was na bijna twee jaar martelen.
Op een stil en verlaten perron in Mariënberg begon om klokslag 01.19 uur ineens een lieve vrouwenstem spontaan tegen mij te praten. Hallo? Nope....Het was wederom meisje Fata Morgana.
Haar naam vergeet ik helaas niet zo snel.
Ze bleek helaas nog aan het werk te zijn en praatte via een omroepinstallatie ergens in Nederland tegen deze verdwaalde man. Was ik een keer op tijd vertrokken lukte het de Nederlandse Spoorwegen zelfs niet om de laatste trein op dit godverlaten uur op tijd te laten vertrekken. Hoe dan..?
Hoe moeilijk kan het zijn? Ach die 5 minuten deden het ook niet meer! De avond/nacht bleef leuk! Maar toch! Als je op tijd wilt zijn moet je eerder vertrekken, logisch dunkt mij. Maar logica was sowieso ver te zoeken. 
Was allang blij dat ik éénoog bleek te zijn in het land der blinden! Zo'n beetje heel de trein sliep.
De avond had blijkbaar een te zware wissel getrokken op menigeen, dat merkte ik meteen aan mijn water toen ik de volle Blauwnet betrad. Hallo...!
Je had er bij moeten zijn, de basis van elk geloof, maar echt - Het Maestro Concert smaakt zekers naar meer. 
En zo, zo kom je nog eens in Beerzerveld. Het legde mij in ieder geval geen windeieren. 
In Beerzerveld is Kenia gewoon naast de deur. In Beerzerveld maak je nog eens wat mee....Duik je zomaar de struiken in. Ontvang je een mooi zomerpakket!
Een doekje voor het bloeden, bij elkaar opgetelde dames en in het rond kwakende kikkers!
Geweldig, je had er bij kunnen zijn...Maar ja!
15 juli, sinds twee jaar heb ik die dag niets meer te doen. Mijn lief verjaarde eerder altijd weer een jaar op deze datum. 
Tja, nu nog steeds maar ze is mijn lief niet meer! Hoef ik geen blokjes kaas meer af te snijden, garnalen te pellen of witte wijnen te ontkurken. Wist op zulke dagen mijn plek, het aanrecht en de keuken!
Dus nu alle tijd voor andere bezigheden. Vorig jaar met buurman naar de Mommeriete gefietst en nu, dit jaar, met een andere buurman naar HCR Beerzerveld, beter bekend als Café Geert met Jeroentje achter de tap, gepeddeld. 
Voor enkele weken terug verhaalde Herman Hutten over het Maestro-concert van de Broederband bij onze stamkroeg Café Mans, ie weet wel: Binnenmars. Dat ligt weer in Mariënberg. 
De Broederband, onze trotse muziekvereniging uit de dorpen Beerze-Beerzerveld en Mariënberg. 
Mijn nichtjes bliezen en blazen daar al tientallen jaren hun deuntjes mee. Net zoals mijn tante ooit speelde bij toneelvereniging Vorie-Vana. Het schept een band. Ik vergeet nooit mijn roots en als het kan ben ik inpandig als ze ergens optreden of Lohues moet hier achter op het podium staan. 
Maestro is een tv-programma waar bekende Nederlanders de strijd met elkaar aangaan om zich binnen acht weken tijd tot een soort van dirigent te ontwikkelen. Frits Sissing is de presentator. Misschien wel eens gezien. 
Het lijkt zo simpel, beetje zwaaien met zo'n stokje (baton) maar dan valt nog vies tegen. Dat bleek gisteravond ook maar weer eens. Oefening baart kunst. 3 min of meer bekende dorpsgenoten hadden er wel schik van....De één wat meer dan de ander! Ok, het was ook wel warm binnen, maar toch!
Herman Hutten dus (Beerzerveld), Eduard Bouwhuis (Mariënberg) en Leonard Koningswijk (Beerze).
Laatstgenoemde was de grote onbekende voor mij. Wie bent u? Raadpleegde de Mainbargse Yvonne Coldeweijer van het roodzwarte Juice-kanaal en ontdekte dat Koningswijk de nieuwe baron en voormalig jonkheer Roëll was. 
Deze Leonard, geboren in Den Haag en getogen op een Gooische Matras, woont sinds enkele jaren op landgoed Beerze. Kijk, dan ben je sap cider-drinkende wijze goed bezig! Dan heb je het wel goed gedaan in je leven. Troubadour Herman Potgieter praatte de avond lekker gladjes aan elkaar. 
Hoe hij als musicerende jongere uut Kloosterhaar (Kloojo) altijd opkeek naar het grote Broederband. Dat het vroeger alleen zaak was om deze band te verslaan in de strijd om de Gemeentevlag van Hardenberg! Mooi toch!
Waar een klein dorp bijzonder groot in kan zijn. Eerder, maar nu nog steeds, was de Broederband een fijne club muzikanten die het spelen op verschillende instrumenten tot kunst hebben verheven. 
Ik vond het leuk en gezellig. Ze speelden niet van die klassieke stukken maar lekkere, goed in het oor liggende, popnummers van nu en uut de jaren zeventig en tachtig. Lekker man! Mien Sinterklaas achter de pauken en trommels. 
Achter de drums zat een achternichtje van mij. Succes kent ineens meerdere vaders hè. 
Ze speelde Smoke on the Water van Deep Purple alsof ze nog met de heren zelf had geknikkerd in het casino van Monte Carlo. De bandleden zagen namelijk daar ooit water branden na iets te veel van het goede te hebben geconsumeerd. Geen tel uit de pas. Respect voor de dochter van neef Gernand en Margreet. Want Yara is sinds haar geboorte al blind. Ze doet alles op gevoel en haar gehoor! Super! Wat zal mijn moeder trots zijn, Yara heeft een speciaal plekje in haar hart. Nu al zin om het haar te vertellen! Wat is ze groot geworden, het was lang geleden dat ik haar had gezien. Zo vaak kom ik niet meer aan de Zwarteweg, zo af en toe nog eens voor een bakkie bij Jan van de Bokse en Tante Hennie. Moos wil dan graag de koeien zien en vooral de koeien die Ome Jan naar zijn Oma Martha heeft vernoemd. 
Waar staat Martha 82, Ome Jan? Geweldig! Ik vind dat humor. 
Jammer was dat het concert niet buiten plaats kon vinden. Het weer heb je niet in de hand en konden alle stoelen weer linea-recta naar binnen toe in de grote kleine zaal van Café Geert! 
Zwaaien met zo'n stokkie (baton) is niet zo gemakkelijk, dat heb je niet zomaar in de vingers. 
Hutten werd 3e, Bouwhuis met getrimde baard belandde op plek 2 en Maestro werd Koningswijk!
Hij mocht de gouden Baton in ontvangst nemen! Het bleef gezellig! Het was niet Nix.
Wat zeg ik, dat had ik niet verwacht. Ik had verwacht thuis te zijn tegen de klok van pak 'm beet 11 uur maar mede dankzij de NS werd het dus half twee dat ik eindelijk mijn twijfelaar kon opzoeken. 
Het was veel en veels te gezellig! Wat een gekkigheid daar in Beerzerveld. Tuurlijk kom ik er wel eens, wel op 1 hand te tellen, maar overal hebben ze bier en een stoel om op te zitten. Ook in Beerzerveld.
Nog eentje werd steeds vaker, nog iene dan en je bleef maar plakken aan je café-stoel! 
Ik had maar 1 doel voor ogen, de laatste trein halen. Tuurlijk, ik kon altijd slapen bij Moe maar wilde de volgende dag fit zijn. Straks komen Moos en Mouna hier 3 weken vakantie vieren aan de Voermanstraat. Misschien kunnen wij wel naar Kenia of Beerzerveld? Ik heb er mij gisteravond namelijk kostelijk vermaakt! Krom van het lachen, de ene lachsalvo volgde de andere op! 
Hoe simpel geluk kan zijn! Dat nummer stond gisternacht nog aan op Spotify maar dekte wel volkomen de lading van gisteravond. Geen moeilijk gedoe! Gewoon het leven vieren met mensen die er toe doen!
Dat is hartstikke leuk. Denken dat je op tijd thuis zult zijn. Een soort van 'moetje', je drinkt er bijna elke week bier mee, even kieken dan, maar gewoon op de kop (spreekwoordelijk dan) thuis komen! 
En dan niet kunnen slapen hè. Schapen tellen maar ben Den Haag niet hè. Als daar 1 schaap over de dam volgt zo'n beetje het hele kabinet. Chris en Gerard zetten die net van buiten naar binnen!
Neuh, De Broederband blies een mooie avond in leven. Ik zeg Maestro 2024, gewoon doen!
Oswi..euh Jeroen is dan ook weer beschikbaar. Jan Hagedoorn voor Beerze en mien Moe kan ook vast wel zo'n stokkie vast houden. Doet zij mee voor Mariënberg. Je moet wel een beetje diversiteit op de mat leggen anno 2023. Vrouwen kunnen mannen dirigeren waarom dan niet een geheel orkest! Ik voel een uitdaging aankomen....Nou Moe.
Maar de echte Maestro dit weekend was wel Jelle Brinks. Keeper van beroep! 
Hij dirigeerde ruim zeventien seizoenen lang het elftal van voetbalvereniging Mariënberg!
Hij hangt zijn fijnbesnaarde baton aan de wilgen. Potverdikkemei! Jelle stopt, doet zijn keepershandschoenen niet meer aan. Althans niet voor ons vlaggeschip. Er is meer in het leven dan voetbal, juist...De Broederband bijvoorbeeld. Maar Jelle blies al die jaren flink wat genot in ons supportersleven. Alaaf.
Had zweven tot kunst verheven! Wat een klasbak, wat een Maestro. Voordat ie achttien werd had de leerling zijn meester allang verslagen! Hij stuurde het elftal aan zoals een dirigent zijn orkest!
Geen valse noot te bekennen, het was de toon die de roodzwarte muziek maakte! Fantastisch. 
Tijdens het concert, toen Koningswijk een nummer van James Brown (I feel good) dirigeerde, voelde ik mij ook geweldig. Er stroomden foto's binnen van Jelle in actie! Gerrit was bijzonder attent.
Brinks was een Maestro. Ieder seizoen verdiende hij de gouden baton! Lang droomde ik dat het eigenlijk mijn zoon had moeten zijn! Haha...toen de gulden nog van hout was! Maar vanaf zijn zesde kwam ie binnen springen met tweelingbroer Daan in mijn team. Toen had je ook al leuke moeders maar Bert was mij reeds lichtjaren voor. Zeg maar, het verhaal van mijn leven! Nooit op tijd, de trein was steevast vertrokken en nu hebben ze altied vertraging. Hoe dan...? 
Maar wat een ontzettende klasbak was het! Jelle Brinks. Hij verstond zijn vak wel! 
Ik draaide gisteren The Keeper van The Brandos maar Jelle hield wel de meeste ballen vast! 
Daar had ik nog wel eens problemen mee. Stompte vaak in het luchtledige....Ach, gelukkig hebben wij de foto's nog! Wat heb ik genoten van Brinksie...Geniet meestal wel van de elf jongens in het veld maar je hebt zo je voorkeuren. Altijd al een zwak voor keepers gehad. Ik was er zelf ooit één hè. 
Meteen vanaf de effies, ga jij maar lekker op het doel staan. Voetballen kun je niet echt hè, nou ja keepen ook niet! Ach, ik hield wel eens een bal tegen en ik heb het eerste gehaald. Mij maak je niets wijs! Er zijn meerdere wegen die naar ergens leiden...
Maar Jelle en eerder daarvoor een Appie of Jan Timmerman waren poortwachters die je uit het fijnste hout snijdt. Waar je kostbare instrumenten van maakt. Nooit tweede viool, altijd eerste! 
Tijdens Maestro van de Broederband moest ik aan onze absolute Maestro van de voetbal denken! 
Zo jammer dat je stopt, maar ik snap het wel! Thijs maakt zich vast niet Al-te-na....Die kan ook ballen tegenhouden, het elftal dirigeren en naar zijn hand zetten. de zestienmeter tot niet begaanbaar gebied verklaren. Jelle en veel van die kornuiten die samen met hem in de effies begonnen zijn allemaal van die getapte jongens van de gestampte pot geworden. Je spreekt ze niet elke week maar als je ze ziet is er altijd die vorm van (h)erkenning! Twee zielen, 1 gedachte! 
De onbekende Koningswijk werd de eerste Maestro van de Broederband maar Brinks was ruim zeventien seizoenen lang de absolute Maestro van onze club! Of niet dan!
Beerze, Mariënberg en/of Beerzerveld is zo gek nog niet! Moet eens vaker die kant op! 
Fijn weekend. Ga nog ff wat slaap inhalen voordat ik 3 weken compleet aan sta.....
Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah. Mijn twee kleine Maestro's die hun gekke papa alle kanten op kunnen dirigeren behalve als de trein weer eens vertraging heeft komen zo station Dorgelo binnenrijden. Als die mevrouw maar niet spontaan begint te praten. 
Joah, mag wel zo!