#Geniet Er Van!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'From the dark end of the street to the bright side of the road.
We'll be lovers once again on the bright side of the road.
Litte darlin', come with me, won't you help me share my load
From the dark end of the street to the bright side of the road.'
Uut 'The Bright Side Of The Road' van Van Morrison.

Moi, ben ik weer.
Kuste Herman voor de laatste keer op het hoofd. 
Ik had het daar voor ook al tenminste vijf keer gedaan, denk ik.  
Ach, Bachhus had allang bezit van mij genomen. Mijn verstand een halve meter lager geplaatst.
Het nuchter denken was al enkele glazen geleden gestopt.
Het was weer ouderwets, wel wetende dat het nu echt de laatste vrijdagmiddagborrel bij Flater was geweest. Deze kan ik parkeren in mijn uitpuilende archief, eentje voor de boeken! Mooi Man.
Eentje voor het wandelen langs mijn zelf uitgeplozen Memory Lane, deze tijd komt never nooit niet meer terug! Mijn Flater is niet meer, iets voor later is het nu geworden. Soort van 2 punt nul.
Geniet er van, die boodschap gaven Herman Hermes en Henk Smit ons mee.
Doen we, twijfel er maar niet aan. Na ruim 38 jaar gaat Flater over in andere handen. 
Het blijft wel min of meer in de familie. Het neefje van Henk, de zoon van zijn helaas veel te vroeg overleden broer Gerrit, Arne-Jan, neemt de toko over.....Mooi Man! Succes, komt goed!
Ik hou van zulke avonden, ik koester deze. Even nog iets vasthouden wat er toen eigenlijk altijd was! 
Even weer nieuw leven blazen in oude vriendschappen. Was aardig kusserig, ik rekende het maar goed.
If you can't beat them, join them! Of iets van gelijke strekking.
Make me Smile....Dat is altijd het nummer waar ik aan moet denken als ik rondkuier in Ommen!
Was een beetje ons nummer. Net als Overkill van Men at Work en Grease Lightning.
Richard en Eric achter de bar. Het flikkerlicht aan en klappen maar met die handen.
Nu heeft de bar anti-slip, destijds nog niet. Ik ben er wel eens van afgeflikkerd, meerdere malen zelfs.
Althans dat hoorde ik vrijdagavond van vele anonieme bronnen. Tja, ik wist wel dat de ski's aan het plafond het niet hielden toen Jan Huiskjes (komt dat zo nauw dan) er aan ging hingen. 
Maar ik vergeet nog wel eens wat. Namen, jemig, wat ben ik slecht in namen. Elk gezicht herinner ik mij maar een voornaam die daar vervolgens bij hoort is vaak een brug te ver.
Dat vind ik echt een handicap van mij, naast de vele die ik er al heb. Of beginnen al die biertjes zich langzaam tegen mij te keren. Deksel op mijn neus, dat het verleden mij langzaam aan het inhalen is..?
Ach, lekker boeiend. Er komt een dag dat je daar niet meer over hoeft na te denken...
Keek daarom ook maar weer even naar boven. Het was een heldere nacht, Rob P. en bijvoorbeeld Herman Z. lachten hard terug. Hoe gaat het daar beneden? Gezellig? Mooi, super....Geniet er van.
Tja, niet alle stamgasten van weleer waren inpandig. Sommigen op vakantie, anderen waren het vergeten, die had geen zin en veel van ons hangen al jaren (helaas) aan de bar van Café het Hemeltje. 
Zal daar het 11e gebod het meest getapte biertje zijn, ik vraag dit natuurlijk voor een vriend?
Weet nu ook dat Cockney Rebel en Steve Harley geen muzikaal duo zijn zoals Godley & Creme, Hall & Oates of Starsky and Hutch dat wel waren. 
Neuh, Steve Harley was de zanger van de band Cockney Rebel. Tja, daar kom je weer later achter.
Daar maalde je destijds bij Flater niet om. Het was gewoon een mooi nummer. Genieten joh.
Van Ommen krijg ik sowieso altijd een lach op mijn gezicht. Begint al als ik het station binnen trein.
Via de gekleurde stenen op de Stationsstraat en langs Ekkelenkamp waar ik altijd even aan Ome Lenard moet denken zie ik vervolgens de kerktoren opdoemen als ik de Vechtbrug oploop. Altijd de Zon naast me....
Die begint zomaar te schijnen. Het regent voor mijn gevoel nooit in Ommen. Snap je. Het regent zonnestralen is uitgevonden in dat Vechtstadje, wat ik oe brom.
Langs het Tinnen Museum, het oude Gemeentehuis waar mien Moe en Pa zijn getrouwd, even kijken of Roberto nog aan het gokken is, passeer ik snel de muziekkoepel en dan is daar Flater.
Mijn vroegere toevluchtsoord voor tientallen jaren op de vrij-, zater- en zondag! 
Tja, ik was er graag. Ommen (en vooral de Horeca) voelt nog steeds als een warm bad. Thuiskomen.
Want ook op het Kerkplein legde ik eerder graag mijn lange benen onder de tafels. 
Na de tijd nog ff naar de Ster. Naar Zafer en Bayram. Ze weten nog precies wat ik eerder altijd nam. Lekker man. Smaakte weer prima. Cirkel was weer rond op één of andere manier. Snap je.
Ik hang gewoon aan die oude gewoontes....Ben soms zo simpel uit te leggen.
Ging wel gewoon naar huis. Geen nachtelijke escapades van een minuutje of twee dit keer...Neuh!
Vond op tijd mijn verstand terug. Ga maar lekker naar huus....Doe eens slim.
Maar de (laatste) VriMiBo was een mooie. Make me Smile....Henk en Herman bedankt voor al die mooie tijden die al jaren in de spreekwoordelijke motteballen liggen. Geniet er van!
Ik deed het gisteravond al. Nu met moatie Bert uut Banthum. We hielden gisteravond aardig Maat!
'Best of Ireland' trad op achter het huus. Een geweldige negenkoppige band, 8 kerels en 1 blonde vrouw. Jemig, was genieten op het balkon. Keer wat anders. Waarom ik nu ineens moet denken aan de moeder van Thijs, wekker zetten, zwemmen bij de Beerze Bulten en oppassen is mij een volkomen raadsel. 
Ach, zij zal zich net als Thijs wel niet Al-te-na maken...Veule Wille. Oen Kerl draait zich nog eens om...
Maarre Bertje belde van de week. Zin om mee te gaan. Tuurlijk, geen kinderen, alle tied en niet veel op het programma staan. Lust een hond worst? 
Maar het werd zo'n avond. Ik heb mij geen moment verveeld. Wat een topmuzikanten en wat een gave muziek. Ze speelden het beste wat Ierland te bieden heeft. Nou, dat is veel hoor....
Tuurlijk, de traditionele Ierse muziek maar ook de betere popnummers. 
The Waterboys, The Corrs, Sinead O'Connor, The Script, The Dubliners, The Cranberries, U2, Luke Kelly, The Pogues (wat hebben die toch heerlijke muziek gemaakt) en nog veel meer. Ik zie hun zanger nog zo met twee flessen whiskey in de mik met hulp het podium van PinkPop afwaggelen. Die nam het niet zo nauw met alle genotsmiddelen met alle gevolgen van dien. Maar mede dankzij deze zangert, Shane MacGowan, hebben ze geweldige muziek achtergelaten. Tuurlijk speelden ze Van Morrison. Een grootheid in Ierland. Deze, soms wat nukkige, man heeft tijdsloze nummers gemaakt. Voor de boeken. Tuurlijk was Brown Eyed Girl jarenlang één van mijn favoriete nummers. Ik draaide in Café Mans zelfs dit nummer voor haar met een mooie Chablis. Ga daar maar geen boom over op zetten. Lood om oud ijzer.
Stiekum, blijft het toch één van mijn favoriete nummers. Je hebt zo je voorkeuren. 
De zanger bracht het prachtig. Hij leek op een nieuwerwetse Bryan Adams, weet niet of Adams ook van Beerenburg houdt. Maar dat terzijde...
Bright side of the Road. Geweldig. Maar die hele band klonk als een klok. Adje voor de sfeer maar die was er voor het laatst. Hardenberg was voor hem de laatste ZaavBo. De laatste zaterdagavondborrel.
Na de tijd kwamen ze nog even buurten aan de bar! Mooi van verre...haha.
Red Rose Café, was eigenlijk het kleine café aan de haven, soort van Café Flater, van die oppersmurf Vader Abraham! Het was gewoon genieten op rij 22. Geen enkel nummer uitgezonderd!
Herkenning bij het nummer 'On Raglan Road', normaal gesproken een rijkeluisstraat in Dublin, van zanger Luke Kelly die ook furore maakte met the Dubliners. Dit nummer kende ik in een Nederlandse uitvoering...? Maar van wie ook al weer...? Pijnigde mijn hersenloze brein. Ging moeizaam.
Zong door in mijn hoofd.....Verrek, November van Rowwen Hèze. Vanmorgen ff geluisterd naar beide versies maar ook die van Roger Daltrey, Van Morrison, Sinead en Mark Knopfler. 
Tijdloos! Ierse muziek blijft gewoon goed. En als het dan voor het voetlicht wordt gebracht door zo'n geweldige live-band met passie en plezier dan geniet ik er van....
Genieten moet je gewoon. Genieten is het 11e gebod! Lang genoot ik niet zo maar dit weekend genoot ik volop. Tuurlijk, bouwvakkers nu in mijn hoofd. Voor de tweede ochtend op rij maar lekker boeiend!
Ik was op de bright side of the road! Dit geval de stationsstraat in Ommen, onderweg naar (F)later!
Avonden als deze zijn als water op mijn teerloze ziel hè! Heerlijk!
Muziek hè, paar goede bekenden of vrienden en mooie glazen met dito inhoud. 
Vul nog 1x die glazen, schenk ze nog eens vol en we drinken tot diep in de nacht. 
Benieuwd hoe vaak ik Herman nu echt op zijn kale plaat heb gekust! Denk 86 keer te vaak....
Ik ga er proberen van te genieten. Heb de viltjes van Henk en Herman thuis, dus daar kan het niet aan liggen. The Afterparty volgt nog met mooie spare-ribs van de BBQ. Kijken of de afspraak blijft staan.
Genieten! Genieten deed ik ook zaterdagochtend in alle vroegte. Het was koud op het Westerpark. 
Maar voetballende jochies, eerst van pak 'm beet 8 jaar en later van 3 en 4 jaar oud verwarmde niet alleen mijn roodzwarte hart. Dat is toch het summum. Daar draait voetballen om.
Dat je er van kunt genieten....Dat vergeten wij nog wel eens. Het draait altijd om winnen en als je verliest dan ben je de gebeten hond en niet goed te passe...Ach, eigenlijk draait het altijd om dat je er van kunt genieten. Dat deed ik in optima forma zaterdagmorgen! Ook al werd ik tig keer gepoort door zo'n jochie van zes. De glimlach gleed niet van mijn gezicht en ook niet van de zijne! Wij verloren wel, Cas scoorde zijn eerste doelpunt maar eigenlijk wonnen wij gewoon! In het seizoen 2039/2040 hebben wij gewoon een fantastisch elftal met de zoon van Jelle misschien wel onder de lat en Stef van William en Marjan wel op z'n Virgils als laatste man in het vlaggenschip! Talentjes hoor, als je nu al een bal over drie meter recht kunt schieten op vierjarige leeftijd hebben wij jou graag inpandig op het Westerpark want dan lukt niet iedereen....Sorry, in het land der blinden is éénoog koning!
The Bright Side of the Road! 
Fijne zondag. 
(sorry, voor sommige weer geen touw aan vast te knopen. Mea culpa)
Geniet er dan maar van.
Joah, mag wel zo.