#Niks Mooiers...!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Here we go on this roller coaster life we know.
With those crazy highs and real deep lows.
I really don't know why..
And I will go to the farthest place on earth I know.
I can travel all the road, you see
Cause I know you're there with me.
You don't have to slow me down cause I will always be around.
I will find my way back home.
Where magnolia grows, where magnolia grows'.
Uut 'Roller Coaster' van Danny Vera

Moi, ben ik weer!
Zette vannacht een boompje op over een Magnolia...?
Ja, ja...de wonderen bint de wereld nog niet uut. 
Stond net als bij die D. Vera uut Zeeland achter bij mien ouders in de tuin.
Nooit geweten dat het een magnolia was trouwens. 
Ben niet zo thuus in planten en bio-diversiteit. Waarvan akte!
Weet dat er hier verderop een eik staat omdat daar nou éénmaal na de zomer geen kastanjes onder liggen.
Hoef ik ze ook niet uut het vuur te halen, snap ie. Eikels genoeg trouwens in de wereld, maar dat weer geheel terzijde.
Droomde vannacht helderop! Had genoeg voeding en brandstof meegekregen.
Oude bomen moet je niet willen verplaatsen. Deed Moe ook niet. Zij ging mooi tussen zes plankjes.
Toch is haar magnolia ook uut de tied, verhuisd naar elders. Heeft een mooi en waardevol nieuw plekje gekregen.
Al had die expeditie nog aardig wat voeten in de aarde tot bijna een valse aangifte aan toe....
(Jij had er bij moeten zijn....)
De wortels zaten diep, maar iemand boven gaf het laatste zetje, ineens was het ei gelegd en de boom gevloerd.
Ik vind altijd de weg wel terug naar de Clemme waar Moe's magnolia nou mooi verder groeit...
Mooie symboliek. Van de zomer maar onder deze boom koffie drinken uit haar blauwe kopjes en later een blokje hout op het vuur gooien als het wat kouder wordt....soort van Family Tree! 
Snap wel waarom de heer D. Vera uit Zeeland dit zo'n mooie boom vond bij zijn ouders in de tuin.
Moe leeft verder, onder andere bij haar lieve buurtjes in de Clemme wat toevallig ook nog mien vrienden bint. Al toverde Robert een mooi konijn uit de hoge hoed, misschien wel twee met flaporen....
Ach, je hoeft niet alles te weten. Soms is minder weten veel beter, hoef je je ook geen zorgen te maken. 
Dit weekend en de week naar het weekeinde toe was er weer zo'n één.
Er gebeurde veel in mijn hersenloze brein. Probeer alles te archiveren maar lukte niet geweldig! 
Het één sluit het ander zeker niet uit. Maar de nagedachtenis aan mijn moeder draag ik in mijn hart, niet op mijn huid. Deze afsluitende zin van Lampie (de geweldige column-schrijvert van het Ommer Nieuws) triggerde mij. Willem had het over tattoo's en over de gelijknamige shop die werd geopend in het Vechtstadje.
Al jaren, denk wel twintig jaar, mijmer ik er al over om een tattoo te nemen. 
Het was eerst een Monnikspij met een M er in. De M van Mariënberg en van Mien Moe (Martha).
Maar het is tegenwoordig net als met sex, ik had het er vaker over dan ik het daadwerkelijk deed. 
Nu Moe uit de tijd is kwam dat tattoo-stemmetje weer buurten in mijn hoofd. Moet je niet een eerder gemaakte afspraak met jezelf nakomen? Een tattoo nemen, dat kan nu ook in je geliefde Ommen.
De bakermat, Beerze valt onder Ommen, iets met cirkels en ze gewoon rond maken.
Want mijn beide kinderen beginnen ook allebei met die M van Moe, Martha en Mainbarg. 
Moos & Mouna. Een vooropgezet plan? Neuh, wij vonden het gewoon mooie namen...
Moos had ik Lev willen noemen naar die geweldige Russische keeper van weleer. Met de kennis van nu past Moos veel en veel beter bij hem en hoef ik ook minder uit te leggen aan die Woke-community.
Mouna was al zo voordat ze er zelf erg in had! Een wens kwam uit.
De derde had misschien wel Otis geheten. Ik zat vaak aan de kade van de rivier, de Vecht in dit geval.
Sorry...draaf weer door, dat kan Mouna stukken beter! Ze spoort haar paard (pony) al zo goed aan...
Nu ik nog. Ruim dertien jaar hoefde ik niet aan een tattoo te denken. Moeder de vrouw wilde het niet!
Daar heb ik nu geen last meer van. Elk nadeel kent ook zo haar voordelen. Not! Mijn plaatsvervangster zit er trouwens vol mee maar dat schijnt nu totaal geen probleem meer te zijn. 
Ach, het stukkie van Willem zette mij aan het denken. Zal ik het toch doen, een tattoo nemen?
Ik zette eerder deze week er al een boom over op met deze fijnbesnaarde stukkiesschrijver.
Hem laten zetten in Ommen in de net geopende shop? Een Roodzwart Hart met een M in het midden..?!?
Of moet ik gewoon de woorden van Lampie niet logenstraffen. Dat ik zowel mijn moeder als mijn kinderen in het (roodzwarte) hart draag met onuitwisbare inkt!
Dat stond ook boven op zo'n tegeltje bij Moe thuus. 
Was een tekst uut de bijbel. Ging over kinderen, over geloven en iets met onuitwisbare inkt....
Laat ik hierbij of bied ik binnenkort mijn linkerschouder aan om deze minimaal te laten versieren....?
Dan moet ik alleen nog een vriendin met een M vinden (hahaha, dat is zoeken naar die speld in de hooiberg). Ach, dan ben je wellicht al een beetje aan het zoeken in de juiste richting, ik sla nu nog alle kanten op!
Behalve de goede. Ik zal u niet vermoeien met mijn dating-perikelen. Kun je een boek over schrijven. 
Over boeken gesproken. Ging donderdagavond eens uit mijn comfortzone...
Bezocht voor het eerst een boekpresentatie. Nu werd ik getriggerd door zijn dochter op LinkedIn. 
Paul Vieth, voormalig kapper. In de Stentor stond van schaar naar pen. Heb het wel eens eerder verhaald, bijvoorbeeld over de dames van de Kapperij in Beerzerveld. Zijn net van die halve zieleknijpers, kappers horen meer dan je denkt. Sommigen luisteren ook nog echt...
Die horen veel als ik bij hen in de stoel zit! Mien moe kwam er ook graag, een luisterend oor! Beter als bij de tandarts of mondhygiënist. Die gaan altijd tegen je praten als jij de mond net openhoudt en zij daar een spiegel, boor of van die andere apparaten in blijven stouwen....Praten kun je beter bij de kapper en ckers bij de kapsters van mien Moe. Mooie gesprekken daar al gevoerd. Met een kop en een staart. 
Paul is zoveel meer dan kapper. Ondermeer schrijver nu. Ik vond het mooi om eens mee te maken. Je komt zelfs je verleden tegen...
Hij schrijft veel en heeft nu al die verhaaltjes eens gebundeld maar daarbij ook zijn leven in blokken van 10 jaar beschreven. Hij is zestig nu, dus zes blokjes. Mooie kerel, denk ik, kende 'm nie maar kreeg een aardig beeld. 
Hij kwam vaak in een niet te nader noemen kroeg in Hardenberg. Hij had een mooi verhaal over een pastoor. Jochie Heldt kwam ook in het stuk voor. Wie kent 'm nie? Als je eerder bij den Herdenbergher dronken zat te worden was ie er bijna altijd. Trof bij boekhandel Heijink ook een voormalig kaasheld aan, zoon van een oude tandarts, maar daar kan Ronald ook ja niks aan doen. Paul zijn vader was dominee....die van mijn neefjes Frank, Guus en nichtje Andrea ook. Ach, je wordt er wel groot mee. Je prijst alleen de heer wat meer....
Het boek is te koop. Behoorlijk wat Hardenbergse kroegtijgers passeren de revue. Je hoort bij het Anbargse meubilair als je wordt genoemd door Paul. Dank voor de mooie woorden die je sprak!
Mooie woorden, daar werd ik deze week ook aan herinnerd. Zag het niet aankomen....Poeh, kippevel!
Dankbaar dat ik zoiets mag doen en dat er een soort van troost wordt gevonden wat ik soms noteer.
Heb vaak een vrijbrief, ga er niet altijd even zorgvuldig mee om maar als ik wil kan ik het wel, haha.
In de auto terug naar Hardenberg kwamen de tranen. Niet van verdriet maar van...ja, van wat eigenlijk?
Een vreemd gevoel maakte van mij meester. Dat het goed is, wie goed doet wie goed ontmoet. Zoiets?
Ach, wordt niet altijd begrepen en dat hou ik graag zo. Het was gisteren een fijne zaterdag. 
Wij verloren niet. Zag 's morgens nog blauwbekkende jochies acteren op het Westerpark. Niks Mooiers dan dat. Lohues zong het 's morgens al. Niks mooiers as dat. Wat Paul beschreef in zes blokjes van tien jaar zong Daniël op één van zijn vorige platen, SoWieSo....Dat er niet veel mooier is om op je 48e een liedje te zingen zoas dizzen...Ondertussen is hij ook 53 en komt volgende week zijn nieuwe Elpee uut. 
Der is niet veul mooier as dat. Nou ja, zat gisteravond ook weer te janken. Potverdikkemei....
Keek ff de gouden race terug van Joep Wennemars, eerder was dat de zoon van Erben. Nu is Erben de vader van Joep. Jemig, wat een klasbak. Hij pakte goud op de 1000 meter. 
Erben janken joh daar op het middenterrein van het iconische Vikingskipet in Hamar en ik in mijn bloemetjesstoel. Dan hou ik die waterlanders niet tegen. 21 jaar na dato deed zoonlief wat Pa in 2004 deed.
Notabene onder dezelfde coach, Jac Orie. Hij wacht trouwens niet op 3e Wennemars-telg. Grappig.
Erben met zo'n grote Noorse muts op zijn hoofd knuffelde bijkans Joep dood. Een omhelzing voor de eeuwigheid. Wat allemachtig prachtig! Dat is ware liefde, dat is de gouden beloning voor jarenlang afzien en dan Suzanne die Joep in de armen vloog. Schitterend!
Knuffelen met je zoon. Ik doe het ook zo graag met Moos en natuurlijk met Mouna. 
Hoe trots kun je zijn op je kinderen. Daar heb je echt geen tattoo voor nodig maar alleen een hart en twee grote armen. Nam nog een slok van mijn Skuumkoppe en een handje vol chips. Geweldig! 
Ik kan hele bomen opzetten over mijn kinderen. Heb al genoeg bossen vol over hen geschreven.
Zie soms door de bomen het bos niet meer, lekker boeiend! Je hoeft het niet te lezen hè.
Bij die omhelzing van Erben met zijn zoon Joep snapte ik weer eens waarom....waarom ik zo vaak over mijn kinderen heb. Ze zijn mijn verlengstuk straks.
Daar kan geen tattoo tegenop, nou ja...een kleintje dan. Euh, denk ik...
Denk dat ik nog vaak terugkom bij de boom van mien moe, die magnolia.....
Het is nog steeds een roller coaster maar ik begin weer een beetje meer van deze wereld te snappen!
Gewoon water blijven geven onze mooie familieboom, ik zal vaak komen kieken als zoon nr. 5 en dochter nr. 1 de magnolia in leven houdt....Koffie? Lekker.
Tattoo? Neuh, de boom van mien Moe op 2a houdt haar in leven. Mooi, weer een cirkel rond!
Fijne zondag. Prachtig mooie dag van maken. 
Joah, mag wel zo...