#Lente Me!

Hallo Lieve Vriendinnen en Vrienden, 

'Er is een klok die al jaren achterloopt.
En geen winkel die de krant van vandaag verkoopt.
Oh, we zien de kinderen spelen op het plein.
En jij hebt de tijd om bij mij te zijn.
Er is een plaats, in mijn hart waar dat huisje staat.
Een plaats waar de deur steeds weer opengaat.
Vogels schijnen de weg te kennen, maar wij blijven hier in rondjes rennen.
Geef mij de moed om daar heen te gaan.
Dat huis in de zon mag niet leeg blijven staan.'
Uut 'Huis in de Zon' van Rob de Nijs (geschreven door Frank Boeijen)

Moi, ben ik weer.
Onbetwist, de Geilste Organist! 
Sorry, soms heb je van die zinnen die blijven rondzweven in je hoofd. 
Net als van de week: Liever de handen vol, dan met lege handen...
De eerste zinsnede heeft trouwens niks met het laatste te maken. Waarvan Akte! 
We kregen het gisteren met een paar mooie mensen in de Noppenveste over Zoutelande, je weet wel dat dorp aan de kust waar zo'n Zeeuws bandje ooit over zong. Schijnt een klein hitje te zijn geweest. 
De één heeft er een huisje aan het strand, de vrolijke gast waar wij het samen over hadden ook!
De bewuste Geert noemde zijn oud-collega, laten we Herman Agrariërkerel zeggen, altijd zo...Onbetwist, de geilste Organist. Grappig toch. 
Moos spitste zijn oren. Hij kreeg van Herman een zakje chips, ik een Weizen.
Ik dacht nog, die vraagt volgt straks wel in de auto. Papa, wat is een organist? Hahaha....
Nooit geweten dat de bespelers van orgels zo te boek stonden. 
Neuh, daar heb ik nooit bij stil gestaan als deze mensen de zwarte en witte toetsen zo fijn beroerden. 
Herman is een fijne man en tevens benadigd organist. Heeft zich vrijgemaakt maar speelt mooi voor volk en vaderland in vele kerken etc. hier in de buurt. Gaat als de brandweer en als je iets snel van A naar B wil hebben ben je bij hem en zoon Robin helemaal aan het juiste adres.
Très Grand Vitesse (TGV duzz).
Dit krijg ik niet zo gauw meer uit mijn systeem. Geweldig! 
Net als de opmerking van de jonge vader die vaak het doel vind. Liever de handen vol....
Tja, geluk is niet iets vanzelfsprekend. De geboorte van een kindje blijft nog altijd een wonder!
Net als dochters. Ik heb er één, wat een portret. Ik zou haar voor geen goud willen missen.
Maar wat als alles wel zo was gelopen als eerst was gepland. Was dit portret dan wel geschilderd?
Hadden we dan net zo'n Mouna gehad? Ik heb er ondertussen de handen er vol aan. Ze propt 5 kwartier in een uur. Ze wil het altijd anders, wat éénmaal in haar hoofdje zit krijg ik er niet zo snel uit....
Schitterend. Het mooiste meisje op deze aardkloot, althans voor mij dan. 
Keek van de week een beetje achteloos naar het mooiste meisje van de klas. Een programma van Jaap Jongbloed op de Nederlandse TV bij AVROTROS. (schijnt met hoofdletters te moeten). Er is altijd wel iets aan de hand met die mooie meisjes. Ze hebben allemaal een heel verhaal te vertellen en hebben het nooit makkelijk gehad in hun leven....Vaak neem ik het ter kennisgeving aan. Ok, en door....
Maar het meisje van afgelopen woensdag bleef wel even hangen in mijn hersenloze brein!
Jemig, heftig. Het kwam, heel benauwd, verschrikkelijk dichtbij. Bezorgde mij verkeerd kippevel.
Mandy Sleijpen was een lief, braaf meisje. Een engeltje, een poppetje. Oud-klasgenoten en ook docenten herinneren Mandy als een voorbeeldig leerlinge.
Maar ze had een groot duister geheim die ze jarenlang voor iedereen verborgen hield, alleen haar Opa wist er van. Want Mandy werd vanaf haar achtste (!) seksueel misbruikt door diezelfde Opa. 
In Het Mooiste Meisje van de Klas blikte ze terug op de allereerste keer dat haar Opa haar onzedelijk betastte. Hij vertelde er maar meteen bij: 'Dit mag niet van de politie en als dit ooit uitkomt gaan we samen de gevangenis in....' Ze vertelde niet alle details, maar wat ze vertelde bezorgde mij al allerlei koude rillingen. Getverdamme! Het misbruik hield jarenlang aan. Die lieve Opa had haar volkomen in zijn macht. Pas rond haar 14e durfde ze aan de bel te trekken met hulp van de moeder van een vriendin.
Maar het eind van het liedje was dat Mandy en haar ouders door een groot deel van de familie werd uitgekotst. Want, zij was degene die alles had uitgelokt, door ondermeer bij haar Opa op schoot te gaan zitten (!!!). Nog steeds ondervind zij de gevolgen van het machtsmisbruik van zo'n geweldige kloten Opa...Lul de Behanger!
Hij werd uiteindelijk wel veroordeeld, hij bekende schuld maar trok nooit het boetekleed aan. 
Kon alleen maar denken aan dat meisje wat woensdagavond boven sliep. Ook acht hè. Potverdikke, nog maar 8 hè. Hoe kan zo'n knuppel van een opa dat in zijn kop halen om je kleindochter zoiets aan te doen...? Wat een sterke vrouw bleek die Mandy te zijn. Ze heeft nu een stichting waar ze misstanden als deze probeert te voorkomen. Want in elke klas zitten gemiddeld twee (!) kinderen die te maken hebben/of krijgen met kindermishandeling- en misbruik! Ongelooflijk...Wat ik zeg, vond het ineens geen leuk programma meer. Tuurlijk, ze was nog steeds een mooi meisje..euh vrouw maar met zo'n flinke kras. Houden van iemand is nog steeds een groot probleem, je overgeven aan een ander ook...
En die opa ondertussen gewoon weer mooi weer spelen. Wat een slechte acteur! Die vader die er alles van vond maar ik had niet voor mijzelf ingestaan. Je mag niet voor eigen rechter spelen, nou ik heb twee linkerhanden.
Dat achteloos kijken en gezap was ineens een brug te ver op deze woensdagavond. Ging even boven kijken, daar lag het mooiste meisje van de wereld gewoon heerlijk in mijn bed te slapen. 
Vinden sommige mensen ook alles van, dat Mouna, als zij bij mij is, vaak bij mijn bed slaapt. 
Ik vind het gewoon gezellig en lekker knus. Als ooit iemand haar toch met een vinger verkeerd probeert aan te raken wat zou ik dan doen? Niet zo rustig blijven, denk ik. Vind alles prima maar dan niet meer...
Zoiets gaat dan niet uit mijn systeem. Wat als? Hoe vaak hoor je het niet? Dat had ik nooit gedacht, zekers niet van hem of haar. Het was altijd zo'n vriendelijke man....Snap je! 
Alles weten is niet altijd even leuk! Laat mij maar lekker wonen in dat huis in de zon!
Rob de Nijs verliet deze week het leven. Daar kon je op wachten! Frank Boeijen schreef ook nummers voor hem. Wist ik niet en toch ook wel weer....Gert, mijn één na oudste broer, had zo'n live-album van hem bij ons in huis. Springlevend. Die zette ik wel eens stiekum op als ze er niet waren. Het eerste nummer was 'Hou me Vast', kende het helemaal uit mijn hoofd. 'Dames en Heren, hier is Rob de Nijs...
Stond ik daar te zingen: Dit is de avond van mijn eerste dag, ik leef pas echt toen ik jou hier zag. Hou me vast, hou me vast voordat ik val...etc. etc.
Ons huis in de zon blijft niet lang meer leeg staan. Wij hebben een kopert voor het huus van Moe, een leuk stel - gelukkig gewoon uit Mariënberg - Mooi. Blij dat er bekend volk naast mijn vrienden komen wonen....Kan ik nog eens een blik werpen. 
Ze zagen zich al zitten bij Chez Freek, dat snap ik. Ik zat er zelf ook heel graag en vaak. 
De open haard aan, koud biertje in de hand en een paar mooie mensen om je heen. Praten over van alles maar vooral over het leven. Vooral mooie dingen bespreken. Tuurlijk ga ik het huis van mien Moe missen maar zonder haar er in is er geen klap meer aan. Dan ben ik blij dat ons huis in de zon straks wordt bewoond door een leuk en jong stel, drie kinderen. Dat er weer in- en rondom het huis gespeeld gaat worden. Dat er weer gelachen en gedronken gaat worden in Chez Freek. Ik heb de foto's van vroeger nog wel. Zingt Rob ook net over....Ik heb hier nog een foto van heel lang geleden. Ik hoop dat ze nog heel vaak en heel lang(e) kunnen zitten bij Chez Freek! Gooi er nog maar een blokje hout op.
Lente Me. De lente heeft de winter afgelost. Het blijft langer licht, 's morgens is het niet meer zo donker als je van huis gaat en het is zelfs licht als je weer thuiskomt. Mijn huis staat ook vaak in de zon!
Staat niet leeg. Staat van alles in. Gisteren kwam ik thuis, samen met Moos, rook alles naar de lente. 
Ineens begon Toon te zingen, je weet wel die van Hermans. Ik kan geen toon houden gelukkig Toon wel. Lente me, zijn ode aan zijn overleden vrouw. Prachtige volzinnen. De eenvoud van het lied maar je moet er maar opkomen. Wat was het weer grappig gisteren. Ondanks het verlies weer gouden tijden mogen beleven. Een horecaman in hart en nieren hebben wij kennis laten maken met een Waterfiets (twee frikandellen met daartussen patat). Dat had ie in zijn 17,5 jaar vakmanschap nog nooit gehoord. Moos bestelde 'm gewoon.
Schitterend, Jan maakte er nog een motorboot aan vast. Die gevatte opmerkingen van Moos. 
Ik moest er zo om lachen. Die onbevangenheid. Dat mag ie nooit verliezen, ben er wel een beetje bang voor. Want hij moet straks ook mee op en in het ritme van het leven, dan past niet alles meer....
Vroeg of laat krijgen wij allemaal zo keurslijf aan. Wordt je geacht om te dansen naar iemands pijpen!
Zal Moos dat ook doen? Hij is er eigenzinnig genoeg voor. Ik heb twee kinderen die het misschien anders gaan doen zoals wij het ooit deden. Ze mogen uit de pas lopen, laat je schoenen maar staan.
Het kereltje wordt dinsdag (25 maart) alweer 12 jaar. Lopen die klokken tegenwoordig een stuk harder of zo. Kwam laatst nog een foto tegen toen ie nog maar 4 was. Jemig. Tied giet snel.
Vanmorgen vieren wij het met 'mijn deel van de familie, buren en vrienden'. Dat is nu éénmaal zo. 
Gisteren al de uiensoep gemaakt. Janken joh. Straks de appeltaart in de oven, dat wilde ie graag!
Hij hoefde geen Quiche of Pie van pulled Porc. Heb je geen worst van Hoff? Heb je kaas bij Jan gekocht? Wat is ie gegroeid! Hij doet het zo goed. Op school ook. Laatst hadden we nog een gesprekje, hij maakt meters en legt ze allemaal zelf af. Trots! Van speciaal naar regulier. Hij heeft er, blijkbaar, nog het minst last van. Haalt goede cijfers, we hoeven hem nog niet achter de broek aan. Ook op school verbaast hij zijn docenten dat het zo goed gaat.....Houden zo! Mooi man.
Papa, is een organist geil? Ja ja, ik dacht al. Die vraag komt vast en zeker, vroeg of laat! Hij kwam....
Ik vergat pardoes dat zijn fiets nog bij de basketbal stond in Baalder. Straks maar even ophalen....
Niet alleen de lente maakt mijn leven licht maar ook Mouna en Moos. 
Toch hou ik niet alles buiten de deur. Ze zijn niet van gisteren, tellen ook dingen bij elkaar op of maken dwarsverbanden. Die appel valt niet ver van onze (familie)boom. 
Wij gaan met z'n allen verder. Mouna is blij dat Thijs ook komt, vind ik zo'n lief neefje Papa.
We gaan door. Onderweg naar later. Moos 12, Mouna is al 8. Ze weten gelukkig nog niet alles, weet ik het allemaal wel? Probeer zoveel mogelijk onzin buiten de voor- en achterdeur te houden. 
Ben soms wel eens bang dat 't geluk verstoord gaat worden. Gelukkig is dat nog niet aan de hand!
Maar ik geniet er momenteel weer volop van. Misschien een keer niet zappen op een woensdagavond.
OntSpanje...Niet alles is vanzelfsprekend. Eventjes ergens bij stil staan is nooit verkeerd. 
Koester wat je hebt, niet wat je nog (misschien krijgt). 
Sorry, de firma en stichting Stichtelijke woorden Hardenberg en omgeving had weer een complete off-day. 
Maar ik wens u allen, een fijne zondag. Ik ruik de appeltaart al en de geur van uiensoep hangt tevens reeds een tijdje....Zomaar hapjes maken en een vers bereid broodje met mascarpone en groene pesto.
Tja, onze liefde gaat ook vooral door de maag. Wij zijn en blijven Dorgelo's....
In gedachten zitten wij deze morgen en middag bij Chez Freek, denken er het knapperend vuur maar bij.
Het huis in de zon blijft gelukkig niet leeg staan. Welkom in de Clemme!
Fijne zondag. Joah, mag wel zo...